Ὁ παλαιότερος λιμναῖος οἰκισμός τῆς Εὐρώπης, βρίσκεται στό Δισπηλιό τῆς Καστοριᾶς καί χρονολογεῖται τό 5.260 π.Χ. Ἀνάμεσα σέ ἕνα πλῆθος εὐρημάτων ἐκεῖνο πού εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον ἦταν μία ὀστέϊνη φλογέρα, ἕνα πέτρινο ἀγαλματίδιο, ἕνας πέτρινος «χάρτης» τῆς λίμνης καί μία ξύλινη πινακίδα.
Ἡ ὀστέινη φλογέρα εἶναι τό παλαιότερο μουσικό ὄργανο πού βρέθηκε στήν Ἑλλάδα καί ἴσως καί στήν Εὐρώπη.
Γιά τό ἀγαλματάκι δέν ὑπάρχουν πληροφορίες.
Ὁ «Χάρτης» εἶναι μία πέτρα, στήν ἐπίπεδη πλευρά τῆς ὁποίας βρέθηκαν πλῆθος ἀπό χαραγμένα σημάδια. Ἔχει σχῆμα παρόμοιο μέ τῆς ξύλινης πινακίδας καί κατά τήν γνώμη ἐκείνου πού τήν ἀνακάλυψε μοιάζει μέ τήν λίμνη, ἔτσι ὅπως ἦταν ἐκείνη τήν περίοδο.
Ἡ ξύλινη πινακίδα χρονολογήθηκε μέ τήν μέθοδο τοῦ ραδιενεργοῦ ἄνθρακα 14C καί βρέθηκε ὅτι εἶναι ἡλικίας 7.250 ἐτῶν.
Ἡ ὁμοιότητα τῶν χαρακτήρων μέ τή Γραμμική Ἅ εἶναι ὀφθαλμοφανής. Ἀναγνωρίζονται διάφορα γράμματα, ὅπως τό Μ. Ἡ ἀνακάλυψή της καταρρίπτει τίς θεωρίες περί Φοινικικῆς ἤ Ἰνδοευρωπαϊκῆς προέλευσης τοῦ ἀλφαβήτου μας καί ἀναδεικνύει τήν Ἑλλάδα ὡς τήν παλαιότερη κοιτίδα τῆς γραφῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ.
Οἱ «συνήθεις ἀρνητές» ἀμφισβητοῦν τήν ὁμοιότητα τῶν χαρακτήρων μέ ἑλληνικά, λέγοντας ὅτι ὁποιοσδήποτε νά μποροῦσε νά χαράξει ἕνα σχῆμα πού δέν θά ἦταν ἀναγκαστικά γράμμα.
Ἄσχετα μέ τό τί μπορεῖ νά πεῖ κανείς γιά νά ἀντικρούσει τά λεγόμενά τους, ὑπάρχει ἕνα συνταρακτικό γεγονός πού δείχνει ὅτι ἡ πινακίδα ἦταν ἀκριβῶς αὐτό: ἑλληνικά γράμματα:
Ἡ πινακίδα στάλθηκε στήν Γερμανία γιά νά τῆς γίνει συντήρηση καί στόν δρόμο χάθηκε!!!
-Πῶς γίνεται νά ἐξαφανισθεῖ τέτοιο σπουδαῖο ἀντικείμενο;
-Γιατί δέν ἔγινε γνωστό ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης;
-Ἐμεῖς ἐδῶ δέν μπορούσαμε νά συντηρήσουμε ἕνα μικρό κομμάτι ξύλο;
-Οἱ ἀρχαιολογικές ὑπηρεσίες μέ τόσους συντηρητές ποῦ ὑπάρχουν, γιά τόσα ἀρχαῖα ποῦ ἔχουμε, δέν εἶχαν αὐτήν τήν ἱκανότητα;
Αὐτό τό τραγικό γεγονός δέν δείχνει παρά ἕνα μόνο πράγμα. Ἡ ἐξαφάνιση βολεύει τούς ὑποστηρικτές τῆς μή ἑλληνικότητας τῆς γραφῆς. Καί ἐπειδή τά συμφέροντα εἶναι τεράστια, ἔχουμε ἐδῶ ἄλλη μία «στημένη» κλοπή. Ἴδιου ἴσως ἐνδιαφέροντος μέ τό κάψιμο τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Ὅσες «ἐπιστημονικές» ἀντιρρήσεις καί νά φέρει κάποιος, ὑπάρχει ἀναμφισβήτητη ὁμοιότητα μέ τήν ἑλληνική γραφή. Φυσικά πολλοί θά προτιμήσουν νά «δοῦν» μία θεωρία συνομωσίας καί ὄχι «τήν πινακίδα πού ἐξαφανίστηκε χωρίς λογική».

]Ἐδῶ βλέπετε (ὄχι βλέπεται) ἀναπαράσταση τῆς πινακίδας, ὅπως κρέμεται στό σπιτάκι τοῦ παραλίμνιου οἰκισμοῦ στό Δισπηλιό τῆς Καστοριᾶς.


Ἐδῶ βλέπετε τήν εἰκονική ἀναπαράσταση μέσω ὑπολογιστή.

Η επιγραφή του Δισπηλιού – ελληνική γραφή 5260 χρόνια προ Χριστού!

Ο προϊστορικός οικισμός του Δισπηλιού βρίσκεται στη θέση Nησί, στη νότια όχθη της λίμνης της Kαστοριάς. Eντοπίστηκε το 1932, όταν η στάθμη της λίμνης κατέβηκε, και στο σημείο που χώριζε το Nησί από την όχθη της λίμνης φάνηκαν υπολείμματα ξύλινων πασσάλων. Oι συστηματικές ανασκαφές (1992 και εξής) αποκαλύπτουν τα λείψανα ενός εκτεταμένου λιμναίου οικισμού της Νεότερης Νεολιθικής, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους του είδους στην Eυρώπη. [...]
Mοναδικές πολιτιστικές πτυχές της κοινότητας του Δισπηλιού αποκαλύπτουν μια ξύλινη πινακίδα με εγχάρακτα γραμμικά στοιχεία. H πινακίδα αυτή χρονολογείται με βεβαιότητα στο 5260 π.Χ. και δεν αποκλείεται να αποτελεί μια πρώιμη μορφή γραπτού λόγου, όπως εικάζεται και για παρόμοια σύμβολα χαραγμένα σε πηλό, που βρίσκονται σε οικισμούς της νότιας Βαλκανικής (πολιτισμός Vinca).

(ΠΗΓΗ ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΩΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ)

η επιγραφή του Δισπηλιού

Στη διάρκεια των ανασκαφών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Δισπηλιό έχουν ανασυρθεί από τον βυθό χιλιάδες ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και ορισμένα μοναδικά δείγματα που φωτίζουν τις δραστηριότητες του νεολιθικού ανθρώπου και του πολιτισμού του. Από τον δεύτερο κιόλας χρόνο της συστηματικής ανασκαφής, το 1993, βρέθηκε στον βυθό της λίμνης μια ξύλινη πινακίδα με σκαλισμένα επάνω της “σήματα”, η οποία χρονολογήθηκε με τη μέθοδο C14 στα 5260 π.Χ.

Είναι μια πρώτη μορφή γραφής που προηγήθηκε της γραμμικής Α, η οποία επίσης ακόμη δεν έχει αποκωδικοποιηθεί; «Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ έχουμε μια προσπάθεια επικοινωνίας του νεολιθικού ανθρώπου που ελπίζουμε κάποτε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε» λέει ο καθηγητής Χουρμουζιάδης, χωρίς να κρύβει τις επιφυλάξεις του, καθώς «για να αποκρυπτογραφήσει κανείς ένα κείμενο πρέπει δίπλα στα “σήματα” ή στα ιδεογράμματα να υπάρχει και κάτι το οποίο να του είναι ήδη γνωστό, όπως συνέβη με τον Σαμπολιόν και τη Ροζέτα, όπου επάνω στην πέτρα ήταν χαραγμένα σε αντιστοιχία τρία κείμενα: το ιερογλυφικό, το ελληνιστικό και το δημοτικό. Στην έφυδρη όμως πινακίδα του Δισπηλιού, στην πινακίδα δηλαδή που παρέμεινε στον βυθό της λίμνης 7.500 χρόνια, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα» λέει. Ανάλογα χαράγματα με αυτά της ξύλινης πινακίδας έχουν βρεθεί και σε μικρές κεραμικές πινακίδες που επίσης κρατούν, τουλάχιστον προς το παρόν, καλά φυλαγμένο το μυστικό τους. (ΠΗΓΗ Εφημερίδα ΒΗΜΑ)


Οι κάτοικοι του Δισπηλιού ζούσαν σε λιμναίες κατοικίες, αλίευαν, κυνηγούσαν και καλλιεργούσαν τη γη (βρέθηκαν απολιθωμένοι σπόροι καλλιεργημένων φυτών).
Στον ίδιο χώρο βρέθηκε και φλογέρα μήκους 12 εκ. που είναι σκαλισμένη στο μηριαίο οστό κάποιου μεγάλου πουλιού, ίσως κάποιου πελεκάνου, το αρχαιότερο μουσικό όργανο στο κόσμο.

Ο Καλλίμαχος Διογένους βασιζόμενος στη γραμμική Α (περιοδικό Δαυλός τεύχος 147) σε μια προσπάθεια ανάγνωσης της επιγραφής, έδωσε το εξής κείμενο “Στον Κάστορα της Θεσπρωτίας λίμνης της δύσης(ή των δυο λιμνών) τον ήρωα”.

Συμπέρασμα - οι αυτόχθονες πρόγονοι μας είχαν αναπτύξει πλήρη πολιτισμό 5260 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού. Τα ευρήματα του Δισπηλιού είναι τα αρχαιότερα οργανωμένης κοινωνίας που οι κάτοικοι της διέθεταν γραπτό κώδικα επικοινωνίας και μπορούσαν να παίξουν μουσική!


citizengr

-http://www.hellenicrevenge.blogspot.com/