Η κατάρευση της θεωρίας του FALMERAYER

1
Η ΘΕΩΡΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΣΛΑΒΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Εἰσαγωγή

Ὅταν ἡ Ἑλλάς, μετά ἀπό ἑβδομήντα δύο αἱματοβαμμένες ἐπαναστάσεις, ἐν τέλει ἀπετίναξε τόν τουρκικόν ζυγόν καί κατέφερε νά ἀπελευθερώση ἕνα μέρος τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, ἱδρύοντας τό νεοσύστατο ἑλληνικό κράτος, οἱ ξένοι «ἑταῖροι» μας, πού ἐθεώρουν, ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ νόμιμοι κληρονόμοι τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, δυσηρεστήθησαν σφόδρα καί ἔπεσαν λυσσαλέα νά μᾶς ποδηγετήσουν, ὄχι μόνο οἰκονομικῶς μέ δυσβάσταχτα δάνεια ἀλλά ἀκόμα καί πνευματικῶς.

Ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος αὐτῆς τῆς πολιτικῆς, τῆς μαύρης αὐτῆς προπαγάνδας, ἦτο ὁ εὐφάνταστος Γερμανός ἱστορικός Falmerayer, ὅπου τό 1836 ἀνερυθρίαστα διεκήρυξε, ὅτι δέν ὑπάρχουν Ἕλληνες, ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἀλλά σύμπασα ἡ Ἑλλάς κατοικεῖται ἀπό μία φυλή συγγενική τῶν Σλάβων, διότι ἀφοῦ κατέλαβον τήν χώραν οἱ Σλάβοι ἡ Ἑλλάς ἐρημοποιήθη καί μετέπειτα ὁ λοιμός ἐξωλόθρευσε πλήρως τούς ἐναπομείναντας Ἕλληνας. Ἔτσι ἐξήγαγε τό αὐθαίρετο συμπέρασμα ὅτι τήν ἐπανάστασιν τοῦ 1821 τήν ἔκαμαν οἱ Ἀλβανοί, πού κατέβηκαν τελευταῖοι καί ἔδιωξαν τούς Σλάβους,[1] καί ὄχι οἱ Ἕλληνες πού εἶχον ἐξαφανισθῆ πρό πολλοῦ.

Συγκεκριμένα ἔγραφε: «Τό τῶν Ἑλλήνων γένος ἐκ ῥίζης ἐξέλιπεν ἐν Εὐρώπῃ. Οὐδέ σταγών γνησίου καί ἀκράτου ἑλληνικοῦ αἵματος ῥέει εἰς τάς φλέβας τῶν χριστιανῶν κατοίκων τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἑλλάδος. Οἱ σημερινοί Ἕλληνες εἶναι Σκυθικοί Σλάβοι, Ἰλλυρικοί Ἀρναοῦται, ὁμόφυλοι τῶν Σέρβων, τῶν Βουλγάρων, τῶν Δαλματῶν και τῶν Μοσχοβιτῶν οὕς σήμερον καλοῦμεν Ἕλληνας καί μετά θάμβους τῶν ἰδίων αυτῶν ἐπανάγομεν εἰς τό γενεαλογικόν δένδρον τοῦ Περικλέους καί Φιλοποίμενος[2]».

Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ὅτι ἐκείνη τήν ἐποχή, πού ὅλη ἡ Εὐρώπη ἔτρεφε αἰσθήματα ἄκρως φιλελληνικά καί ἰδίως ὁ γερμανικός λαός πού εἶχε ἀνεβάσει στόν ἑλληνικό θρόνο, γερμανό ἠγενόνα, ἡ θεωρία τοῦ Falmerayer, ἄλλαζε τό κλίμα μεταστρέφοντας τόν φιλελληνικό ἐνθουσιασμό σέ τεχνητό καί ἐπίπλαστο.

Ὡσαύτως, οἱ Γερμανοί θά ἐδικαιοῦντο ἀφ΄ ἑνός νά καυχῶνται ὅτι εἶναι οἱ συνεχιστές τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἀφοῦ πλέον οἱ Ἕλληνες, οἱ νόμιμοι κληρονόμοι τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὡς ἐκ θαύματος, ἐξηφανίσθησαν, ἀφ΄ ἑτέρου οἱ Ρῶσσοι, ὡς Σκύθες (κατά Falmerayer συγγενική φυλή τῶν Σλάβων), θά ἐδικαιοῦντο καί αὐτοί ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἐπέμβουν εἰς τήν νότιον Βαλκανικήν νά ὑποστηρίξουν τούς ἀδελφούς των Σλαβοβουλγάρους καί τούς λοιπούς πτωχούς συγγενεῖς των, Σλαβοαλβανούς. Δηλαδή ἐν ὀλίγοις, ἀνεγνώριζε στούς Ρώσσους γεωπολιτικά ἐρείσματα εἰς τήν αὐτήν περιοχήν. Ἔτσι, ὁ Falmerayer πετύχαινε μέ ἕνα σμπάρο δύο τριγώνια.

Ἡ θεωρία τοῦ Falmerayer ἦτο ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος τῆς ναζιστικῆς προπαγάνδας, καί ἐνεφύσησε εἰς τούς Γερμανούς τήν ἰδέα τῆς Ἀρίας φυλῆς καί τῆς κληρονομήσεως τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ἔτσι οἰκειοποιήθησαν ἀρχαιοελληνικά σύμβολα καί συνήθειες, ὅπως τήν σβάστικα (ἡ ἱερά σπεῖρα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων), τίς λαμπαδηδρομίες (ἕνα ἀπό τά ἀγωνίσματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων) καί τήν ἑλληνικήν φιλοσοφίαν πού ἐμβολίασε τήν ναζιστική προπαγάνδα.

Ἡ θεωρία του ἔγινε πολύ ἀγαπητή, ὅπως ἀνεμένετο, ἀπό τούς Ρώσσους ἱστορικούς, διότι ἐξυπηρετοῦσε τά μεγαλεπήβολα σχέδιά των, γιά πανσλαβοποίησιν τῆς νοτίου Βαλκανικῆς καί ἀμέσου ἐπεμβάσεως, ἀφοῦ, ὅπως εἴπαμε, βάσει τῆς θεωρίας ἀνεγνωρίζοντο εἰς αὐτούς γεωπολιτικά ἐρείσματα εἰς τό Αἰγαῖο.

Γιά να δοῦμε ὅμως, τί πραγματικά συνέβη στά ὄψιμα χρόνια τοῦ Βυζαντίου, ἀναδιφῶντας εἰς τά ἱστορικά γεγονότα ἐκείνης τῆς ταραγμένης περιόδου.





Περί τῶν ἐν Ἑλλάδι Σλάβων

Ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ 6ου μ.Χ. αἰῶνος, ἐνδυναμωμένοι πλέον οἱ πέραν τοῦ Δουνάβεως Σλάβοι μετά τήν κατάρρευσιν τοῦ κράτους τῶν Οὕνων, ἀρχίζουν τάς ἐπιδρομάς εἰς τά ἐδάφη τοῦ βυζαντινοῦ κράτους φθάνοντας ἐπί αὐτοκράτορος Ἰουστίνου (517-527) ἕως τίς Θερμοπύλες.

Ἡ ἀδιαφορία τῶν Βυζαντινῶν γιά τήν κάθοδον τῶν βαρβάρων πρός τήν μητροπολιτικήν Ἑλλάδα ὠφείλετο κατά πρῶτον εἰς τάς συρράξεις μέ τούς Πέρσας καί τούς Ἄραβας καί κατά δεύτερον εἰς τάς πολιτικοθρησκευτικάς διενέξεις μεταξύ τῶν Κωνσταντινουπολιτῶν Ἑλλήνων καί τῶν Ἕλλήνων τῆς μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος, οἵτινες μετά νομοθετικῆς διατάξεως ἦσαν ἄοπλοι. Αὐτή ἡ κατάστασις εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά ἁλωνίζουν εἰς τήν ἑλληνικήν ἐπικράτειαν Σλάβοι, Ἄβαροι καί λοιποί ἐκ τοῦ βορρᾶ.

Ἄν καί τό 688μ.Χ. οἱ ἐν τῆ βορείω Ἑλλάδι Σλάβοι ὑπετάχθησαν εἰς τήν αὐτοκρατορίαν ὑπό τοῦ Ἰουστινιανοῦ τοῦ Β΄, εἶχον ἐν τούτοις ἱδρύσει εἰς μερικάς περιοχάς τῆς Ἑλλάδος μικράς ἀποικίας, τάς λεγομένας Σλαβηνίας. Αἱ ἀποικίαι ὅμως αὕται, κατά τόν λόγιον τοῦ 18ου αἰῶνος Διονύσιον Σουρμελῆ[3] καί τόν πλέον κορυφαῖον εἰς τήν μεσαιωνικήν ἱστορίαν τῆς Ἑλλάδος, Κάρολο Χόπφ[4], ἀλλά καί τόν Θεοφύλακτον Σιμοκάττην, (ἱστορικόν Αἰγυπτιακῆς καταγωγῆς ὅστις ἔζησε ἐπί αὐτοκράτορος Ἡρακλείου (610-640)) ἦσαν ἀριθμητικῶς ἀσήμαντες ὥστε νά ἀδυνατοῦν νά ἀλλοιώσουν ἐθνολογικῶς τήν ἑλληνικήν φυλήν.

Ἐπίσης, καταπέλτης γιά τόν Falmerayer εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σλάβος ἱστορικός καθηγητής Stjepan Antoljiak[5], ὅστις ἐπισημαίνει πώς τά Σλαβικά φῦλα ἦσαν ἀδύνατον νά σχηματίσουν συμπαγεῖς ὁμάδες ὥστε νά ἐπικρατήσουν ἐν Ἑλλάδι, ἐφ΄ὅσον ἐπρόκειτο γιά ἐξαθλιωμένους ἀνθρώπους, πεινασμένους χωρίς ἀλληλεγγύη καί κοινωνική δομή. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Προκοπίου (Βυζαντινοῦ ἱστορικοῦ τοῦ 6ου αἰῶνος μ.Χ. καί συμβούλου τοῦ στρατηγοῦ Βελισσαρίου), ὅστις περιγράφει τούς Σλάβους, ἐπί λέξει, ὡς «ἀνάρχους καί μισαλλήλους».

Ἄρα λοιπόν, ἐκ τῶν ἀνωτέρω, συμπεραίνουμε ὅτι οἱ Σλάβοι ὄχι μόνο δέν ἀλλοίωσαν ἐθνολογικῶς τούς Ἕλληνας, ἀλλά δέν ἦσαν κἄν εἰς θέσιν νά τούς ἐπηρεάσουν κατά τό ἐλάχιστον. Ἀντιθέτως, ὁ Ἑλληνισμός συνέβαλε εἰς τήν ἀπόκτησιν κοινωνικῆς καί θρησκευτικῆς δομῆς τῶν Σλάβων.

Ἔτσι, τό 862μ.Χ., κατόπιν αἰτήσεως τῶν Σλάβων πρός τήν αὐτοκρατορίαν, ἐστάλησαν ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Μιχαήλ τοῦ Γ΄, οἱ Θεσσαλονικεῖς ἀδελφοί Κύριλλος καί Μεθόδιος, οἵτινες ἐδημιούργησαν τό λεγόμενον Κυριλλικόν ἀλφάβητον καί τήν Σλαβονικήν γραφήν εἰς τήν ὁποίαν μετέφρασαν μέρος τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν κειμένων. Ἦτο κάτι ἀντίστοιχο μέ τόν ἐκπολιτισμόν τῶν Βουλγάρων λίγα χρόνια πρίν, τό 846μ.Χ. ἀπό τήν Ἑλληνίδα αὐτοκράτειρα Θεοδώρα, ὅταν παραδίδοντάς τους σχέδιον γραφῆς καί εἰδικούς κανόνες ἐμπορίου τούς ἐνέταξε εἰς τόν πολιτισμένον κόσμον.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η κατάρευση της θεωρίας του FALMERAYER

2
Περί τῆς ἐρημοποιήσεως τῆς Ἑλλάδος

Κατά Falmerayer ὁ 8ος αἰών ὑπῆρξε ὁ αἰών τῆς ἐρημοποιήσεως τῆς Ἑλλάδος καί τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν Ἑλλήνων κατοίκων ἀπό Σλάβους. Ἡ ἱστορική πραγματικότης ὅμως εἶναι ἀμείλικτη πρός τήν ψευδοθεωρίαν τοῦ εὐφαντάστου Γερμανοῦ ἱστορικοῦ.

Συγκεκριμένα, τό 727μ.Χ. ὁ Λέων ὁ Γ΄ ὁ Ἴσαυρος ἠθέλησε νά ἐπιβάλη τό εἰκονοκλαστικό του πρόγραμμα εἰς τούς Ἕλληνας τῆς μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος προκαλῶντας τήν ὀργήν τῶν Ἑλλήνων. Ὁ ἀθηνάρχης Ἀγαλλιανός ἑνωθείς μέ τόν διοικητήν τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου Στέφανον στέφουν ἰδικόν των αὐτοκράτορα ὀνόματι Κοσμᾶ καί συγκροτοῦν στόλον (!) πολιορκῶντας τήν Κωνσταντινούπολιν (!)[6]. Λίγο ἀργότερα ὁ Κωνσταντῖνος, υἱός τοῦ Λέοντος, στέλνει ἀντιπροσωπεία εἰς τά Τρίκαλα ζητῶντας ἀπό τούς Ἕλληνες νά ὑπογράψουν τό μεταρρυθμιστικό του σχέδιο. Οἱ Ἕλληνες ὄχι μόνον ἀρνοῦνται νά ὑπογράψουν ἀλλά, σκοτώνουν καί τούς ἀπεσταλμένους τοῦ αὐτοκράτορος (!)[7]. Ἔκτοτε τά μέρη αὐτά ὠνομάσθησαν Ἄγραφα.

Ἐκ τῶν ἀνωτέρω, τά ὁποῖα προσφυῶς ἀποσιωπᾶ ὁ Falmerayer, τεκμαίρεται ὅτι, ποτέ δέν ὑπῆρξε ἐρημοποίησις τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες ἦσαν τόσο πολυπληθεῖς πού ἀψηφοῦσαν αὐτοκρατορικά διατάγματα καί εἶχαν τήν δυνατότητα ὄχι μόνον νά συγκροτοῦν στόλο ἀλλά καί νά ἀπειλοῦν τήν Κωνσταντινούπολιν τήν πρωτεύουσαν τῆς Αὐτοκρατορίας.Ἐπίσης, τήν τεταμένην ἐκείνην περίοδον, τήν ἐπονομαζομένη εἰκονοκλαστική, οἱ ταραχές καί οἱ αἱματοβαμμένες ἐπαναστάσεις διήρκεσαν περίπου ἐπί ἕνα αἰῶνα ὅπου τά δύο ἀντιμαχόμενα στρατόπεδα ἦσαν ἀπό τήν μία, οἱ ἐξ Ἀνατολῶν εἰκονομάχοι Αὐτοκράτορες μέ ὑποστηρικτάς τόν πολυεθνικό μισθοφορικό στρατό ὡς ἐπί τό πλεῖστον Γότθους, Ἀρμενίους, Σλάβους καί ἀπό τήν ἄλλη τούς εἰκονολάτρες Ἕλληνες τῆς μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος καί τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου. Οἱ ἐξ Ἀνατολῶν Αὐτοκράτορες, ἐπηρεασμένοι ἀπό τούς γείτονας λαούς Ἰουδαίους καί Μουσουλμάνους, οἵτινες ἀμφότεροι διά νόμου ἀπηγόρευαν τήν λατρεία τῶν εἰκόνων, ἐπέβαλαν εἰς τούς Ἕλληνας τήν ἀπαγόρευσιν τῆς λατρείας τῶν εἰκόνων, ὡς εἰδωλολατρικόν ἔθιμον ἀποκαλῶντας μάλιστα εἰδωλολάτρας ἀκόμη καί τούς μοναχούς (Κωνσταντῖνος Ε΄) καί μέ τήν Σύνοδο τοῦ 754 ἀναγόρευσαν τόν Αὐτοκράτορα ὡς καταστροφέα τῆς εἰδωλολατρείας. Ὁ ἱστορικός Εὐσέβιος Καισαρείας, ἤδη ἀπό τόν 4ον αἰῶνα, εἶχε ἐπισημάνει τήν λατρεία τῶν εἰκόνων ὡς εἰδωλολατρική συνήθεια, διότι οἱ Βυζαντινοί Ἕλληνες ἐσυνέχισαν νά διατηροῦν ἀθέλητα κρυμμένα στίς ψυχές των τόν πανάρχαιο ἑλληνικό τρόπο τοῦ θρησκεύεσθαι, ἀντικαθιστῶντας τά ἀγάλματα μέ τάς εἰκόνας.Ἐν κατακλεῖδι, ὅταν ἀνέβηκε στόν θρόνο ἡ Ἑλληνίδα εἰκονολάτρις ἐξ Ἀθηνῶν Αὐτοκράτειρα Εἰρήνη, οἱ Ἕλληνες ἐθριάμβευσαν καί μέ τήν ἐν Βιθυνίᾳ Σύνοδο τῆς Νικαίας τό 787 ἀποκατέστησαν τήν εἰκονολατρεία, ἀφορίζοντας τούς Χριστιανούς πού κατέφευγον εἰς τάς εἰκόνας ὡσάν νά ἦσαν θεοί ἤ εἴδωλα. Ἀβίαστα λοιπόν συμπεραίνουμε ὅτι ὄχι μόνον οἱ Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦσαν ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, πού κατέφεραν ἐπί ἕνα αἰῶνα νά πολεμοῦν τούς εἰκονομάχους Αὐτοκράτορες, ἀλλά διετήρουν τόν ἀρχαῖο ἑλληνικό τρόπο τοῦ θρησκεύεσθαι καί κατ’ οὐσίαν ἀνεβίωσαν χρόνια τῆς πρωΐμου βυζαντινῆς περιόδου τότε πού λυσσαλέα κατεδιώχθη ἡ ἀρχαία ἑλληνική θρησκεία ὡς εἰδωλολατρική. Ἄρα, ὁ Γερμανός ἱστορικός Falmerayer δολίως ἀποσιωπᾶ ὅλη τήν εἰκονοκλαστική περίοδο, πού ἀφ’ ἑνός κατακερματίζει τόν μῦθο περί ἐρημοποιήσεως, πολλῷ δέ μᾶλλον περί σλαβοποιήσεως τῆς Ἑλλάδος, ἀφ’ ἑτέρου ἀναδεικνύει μέ τόν πιό περίτρανο τρόπο τόν θρίαμβο τοῦ Ἑλληνισμοῦ.





Ἐκκαθαρίσεις τῶν ἐν Ἑλλάδι Σλάβων

Ἡ ἐκκαθάρισις τῶν Σλάβων ἤρχισε ἐπί αὐτοκράτορος Κώνσταντος τοῦ Β’ (641–668), ὅπου ἠναγκάσθη, λόγῳ τῶν πολυαρίθμων ἐπιδρομῶν τῶν Σλάβων, νά ξεκινήση ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς λεγομένης «Σκλαβωνίας»[8]. Ἀπό τήν ἐποχή αὐτή ἀρχίζει ἡ μετανάστευσις μεγάλων μαζῶν Σλάβων πρός Μ. Ἀσίαν καί Συρίαν.Τίς ἐκκαθαρίσεις τῶν Σλάβων ἐσυνέχισε ὁ Αὐτοκράτωρ Ἰουστινιανός ὁ Β’ (685-697), ὅστις μετέφερεν εἰς τό ἐν Βιθυνίᾳ Ὀψίκιον, πέραν τῶν 80.000 Σλάβων[9] μέ σκοπό τήν ἐνίσχυσιν τοῦ ἐν Βιθυνίᾳ βυζαντινοῦ στρατεύματος μέ 30.000 Σλάβους στρατιώτας. Οἱ Σλάβοι ὅμως ἐγκατέλειψαν τόν Βυζαντινόν στρατόν καί κατετάχθησαν παρά τό πλευρόν τῶν Ἀράβων προκαλῶντας τήν ὀργή τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ, ὅστις γιά ἐκδίκησιν κατέσφαξε τούς ἐναπομείναντες 50.000 Σλάβους πού δέν ἐστρατεύθησαν μέ τούς Ἄραβας. Ὡσαύτως, ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῶν ἐκ τοῦ Βορρᾶ κατελθόντων Σλάβων, ἐχάθη εἰς τά βάθη τῆς Μ. Ἀσίας, ἄλλοι ἀπό τήν ἀνηλεῆ σφαγή καί ἄλλοι πολεμῶντας μέ τούς Ἄραβας.

Τήν συνέχισιν τῆς πολιτικῆς τῶν ἐκκαθαρίσεων τῶν ἐν Ἑλλάδι Σλάβων ἀνέλαβε ὁ αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος ὁ Ε΄ τό 758μ.Χ., ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν Μακεδονία. Ἀργότερα ἡ αὐτοκράτειρα Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία (797-802) θά συνεχίση τίς ἐκκαθαρίσεις μέσῳ τοῦ στρατηγοῦ της Σταυρακίου, ὅστις ὑπέταξε ὅλους τούς Σλάβους τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θεσσαλίας μεταφέροντάς τους ὡς δούλους διά τήν κατασκευήν ἔργων εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν. Ἦσαν δέ τόσο ἀπάνθρωπες οἱ συνθῆκες δουλείας γιά τούς Σλάβους, ὥστε ἔλαβον ἔκτοτε τήν ὀνομασίαν σκλάβοι = ἀνελεύθεροι.

Τέλος, ὁ αὐτοκράτωρ Νικηφόρος ὁ Α΄ (803-811), διάδοχος της Εἰρήνης τῆς Ἀθηναίας, θά δώση τό τελειωτικό χτύπημα στά ψήγματα Σλάβων πού ἀπέμειναν, συγκεντρώνοντας Ἕλληνας ἀπό διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος καί ἐγκαθιστῶντας τους εἰς τάς παρηκμασμένας σλαβικάς ἀποικίας. Ἐν προκειμένῳ, τό 810 οἱ Σλάβοι τῆς Πελοποννήσου μέ συμμάχους τούς Σαρακηνούς καί λοιπούς Ἀφρικανούς ἐπαναστάτησαν καί ἐπολιόρκησαν τάς Πάτρας. Οἱ Πατρινοί μέ τήν βοήθεια τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέα κατενίκησον τούς Σλάβους καί τούς κατέστησαν δούλους στά κτήματα τῆς μητροπόλεως τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα. Τότε τελειώνει καί ἡ παρουσία τῶν Σλάβων ἐν Πελοποννήσῳ. Ὁ Falmeraeyer χρησιμοποιεῖ μέ ἀποσπασματικό τρόπο τό χρονικόν τῆς Μονεμβασιᾶς, διότι τήν κάθοδο τῶν Ἀβάρων τήν ἀντιγράφει λεπτομερῶς στήν ἐργασία του, ἀλλά ἐπίτηδες ἀποσιωπᾶ, τήν ἐκρίζωσιν τῶν Ἀβάρων ἀπό τήν Πελοπόννησο, ὅπως ἐπί λέξει τό χρονικόν τῆς Μονεμβασιᾶς πρός τό τέλος ἀναφέρει: «τῷ Σθλαβιανῶν ἔθνει πολεμικῶς εἷλε τε καί ἠφάνισεν εἰς τέλος, καί τοῖς ἀρχῆθεν οἰκήτορσι ἀποκαταστῆναι τά οἰκεία παρέσχεν[10]».

Τό ὑπέρ πλεονάζον ἑλληνικό αἷμα ἀφομοίωσε καί ἐξηφάνισε πλήρως τούς ἐναπομείναντες Σλάβους. Ἀπό τό 837μ.Χ. πλέον δέν ἀναφέρεται καμμία ἀποικία Σλάβων ἐν Ἑλλάδι.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η κατάρευση της θεωρίας του FALMERAYER

3
Περί τῆς καταλήξεως -οβα

Ἕνα ἄλλο ἐπιχείρημα τῶν ὀπαδῶν τοῦ Falmerayer εἶναι ὅτι ἡ κατάληξις –οβα σέ πόλεις καί χωριά εἶναι σλαβική !! Πλανῶνται πλάνην οἰκτράν διότι, σύμφωνα μέ τό χρονικό τῆς Μονεμβασιᾶς γιά νά ξεφύγουν οἱ Ἀργεῖοι ἀπό τήν Ἀβαροσλαβική κατοχή κατέφυγαν εἰς τήν ἀρχαίαν πόλιν τῆς Πελοποννήσου ὀνόματι Ὄροβα. Ἄρα, ἀφοῦ προυπῆρχε τῆς καθόδου τῶν Σλάβων πόλις μέ τοιαύτην κατάληξιν, ἡ κατάληξις εἶναι ἑλληνική καί μάλιστα ἀρχαία ἑλληνική, εἰς τήν ὁποίαν μάλιστα συνηγορεῖ καί ὁ Ἡσύχιος (ὠβαί = τόποι μεγαλομερεῖς), ὁπότε ἐπί παραδείγματι, ἡ λέξις Κλείσοβα σημαίνει κλείς = στενωπός καί ὠβά = τόπος δηλ. ὁ στενός τόπος. Τέλος ὁ Βασίλειος Μισύρης, ὁ πλέον εἰδικός εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ Βυζαντίου[11], στό περιοδικό ΙΧΩΡ (Ἄρ. Τεύχους 25), ἐπισημαίνει ὅτι ἡ κατάληξις προέρχεται ἀπό τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν λέξιν ὠβά = χωριό.

Σύν τοῖς ἄλλοις, εἶναι ἀδύνατον νά εἶναι σλαβική, διότι οἱ Σλάβοι πού κατῆλθον ἀπό τόν Βορρᾶν, θά εἶχον ἱδρύσει πόλεις μέ τοιαύτην κατάληξιν καί στήν Φθιώτιδα, τήν Ἀττικοβοιωτία καί ἀλλοῦ πρίν φθάσουν στήν Πελοπόννησο, ἀλλά χωριά μέ τοιαύτην κατάληξιν δέν ὑπάρχουν παρά μόνον εἰς τήν Μάνην.





Μάξιμος Μάζαρης

Ο Falmerayer βασίσθηκε εἰς τόν Μάξιμον Μάζαρην (βυζαντινό σατιρογράφο τοῦ 14ου – 15ου αἰῶνος), ὅπου στό ἔργο του «ἐπιδημία ἐν Ἅδῃ» ἔγραφε πώς εἰς τήν Πελοπόννησον διέμενον ἑπτά (7) ἔθνη ἀναμεμιγμένα, Λακεδαιμόνιοι, Ἰταλοί, Πελοποννήσιοι, Σλαβῖνοι, Ἰλλυριοί, Αἰγύπτιοι, καί Ἰουδαῖοι. Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ ἀναξιοπιστία τοῦ συγγραφέως πού μόνο γέλια προκαλεῖ διότι ἔθνος Πελοποννησίων καί Λακεδαιμονίων ἀποτελεῖ παγκόσμια εὑρεσιτεχνία !!

Ὁ Μάζαρης ὅμως ὡς παρατρεχάμενος τοῦ αὐτοκράτορος Μανουήλ τοῦ Β΄ εἶχε λόγους νά συκοφαντῆ τούς Πελοποννησίους, διότι αὐτοί δέν ἀνεγνώριζαν τήν ἐπικυριαρχίαν τοῦ αὐτοκράτορος, καί μάλιστα εἰς τοιοῦτον βαθμόν ὥστε ὅταν ἦλθε τό 1414μ. Χ. ὁ αὐτοκράτωρ εἰς τήν Πελοπόννησον νά ἐπιβλέψη τά ὀχυρωματικά ἔργα τοῦ Ἰσθμοῦ καί νά ἐγκαταστήση τόν υἱόν του Θεόδωρον ὡς πρίγκηπα τοῦ Μοριᾶ, οἱ Πελοποννήσιοι ὑπεκίνησαν ἐπανάστασιν ἀρνούμενοι νά τόν δεχθοῦν.





Περί τῆς τῶν Ἑλλήνων αὐτοχθονίας

Τήν αὐτοχθονία τῶν Πελοποννησίων ἐπιβεβαιώνουν οἱ ἀναφορές τῶν Προβλεπτῶν, ὅπως ὠνομάζοντο οἱ ἄρχοντες ἐπί Βενετοκρατίας, πού συχνά ἐπανελάμβανον ὅτι οἱ Μανιᾶτες, οἱ κάτοικοι τοῦ Μυστρᾶ καί οἱ κάτοικοι τῆς Τριπόλεως ἐκαυχῶντο ὅτι κατήγοντο ἐκ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.

Ἐπίσης, εἰς ἐπίρρωσιν τούτου, ἔχομε τό ὑπόμνημα τοῦ μεγίστου φιλοσόφου τῆς ἐποχῆς, τοῦ Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστοῦ πρός τόν αὐτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, πού ὑπερηφανεύεται γιά τήν ἀρχαιοελληνικήν καταγωγήν τῶν Ἑλλήνων καί ζητεῖ ἀπό τόν Μανουήλ νά ἡγηθῆ τῶν Ἑλλήνων τῆς Πελοποννήσου πού κατακλύζουν τήν χώρα. Ἄρα τό ἐπιχείρημα τοῦ Falmerayer περί ἐρημοποιήσεως τῆς χώρας καί ἐκσλαβισμοῦ ἀποτελεῖ ὄνειρο θερινῆς νυχτός.

Σᾶς παραθέτουμε αὐτούσιο τό ὑπόμημα τοῦ μεγάλου πλατωνιστοῦ τῆς ὑστέρας βυζαντινῆς περιόδου πού εἶναι καταπέλτης τόσο γιά τόν ἴδιο τόν Falmerayer, ὅσο καί γιά τούς θιασώτας τῆς αὐτῆς ἰδεοληψίας.



«Ἐσμέν μέν γάρ οὖν ὧν ἡγεῖσθε τέ καί βασιλεύετε, Ἕλληνες τό γένος, ὡς ἡ τε φωνή καί ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ, Ἔλλησι δέ οὐκ ἔστιν εὐρεῖν εἰ τίς ἄλλη οἰκειοτέρα χώρα, οὐδέ μᾶλλον προσήκουσα ἡ Πελοπόννησος τί καί ὅση δή ταύτη τῆς Εὐρώπης προσεχής τῶν τε αὖ νήσων αἱ ἐπικείμεναι. Ταύτην δέ γάρ δή φαίνονται τήν χώραν Ἕλληνες ἀεί οἰκοῦντες οἱ αὐτοί ἐξ ὅτου πέρ ἄνθρωποι διαμνημονεύουσιν, οὐδένων ἄλλων προενωκηκότων οὐδέ ἐπήλυδες κατασχόντες, ὥσπερ ἄλλοι συχνοί, ἐξ ἑτέρας μέν ὠρμημένοι, ἑτέραν δ’ οἰκοῦσι κατασχόντες, ἄλλους τε ἐκβαλόντες καί αὐτοί ὑφ’ ἑτέρων τό αὐτό ἔστιν ὅτε πεπονθότες, ἄλλ’ Ἕλληνες τήνδε τήν χώραν τουναντίον αὐτοί τε ἀεί φαίνονται κατέχοντες καί ἀπό ταύτης ὁρμώμενοι περιουσία οἰκητόρων ἑτέρας τε οὐκ ὀλίγας κατασχόντες, οὔτε ταύτην ἐκλιπόντες. Συμπάσης δέ ταύτης τῆς χώρας αὐτή Πελοπόννησος ὁμολογεῖται τά πρῶτα τε καί γνωριμώτατα ἐνοικοῦσα τῶν Ἑλλήνων γένη, καί ἀπό ταύτης ὁρμώμενοι τά μέγιστα τε καί ἐνδοξότατα Ἕλληνες ἔργα ἀπεδείξαντο».



Περί τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἀλβανῶν

Ἐπειδή μερικοί Ἕλληνες κυρίως στήν Ἤπειρο, γιά νά κερδίσουν τήν ἐπιείκειαν τῶν Τουρκαλβανῶν δυναστῶν πού ἦσαν σύμμαχοι τῶν Ὀθωμανῶν κατακτητῶν, ὡμίλουν δημοσίως τήν ἀλβανικήν ἤ ἀρβανίτικην γλῶσσαν, ὁ Falmerayer ἔδραξε τήν εὐκαιρίαν διά νά στηρίξη τήν θεωρία του, ὅτι δῆθεν οἱ Ἕλληνες ἐξηφανίσθησαν καί ἀντικατεστάθησαν ἀπό Ἀλβανούς ἐποίκους.

Στήν Ἠπειρο τό γλωσσικό πρόβλημα ἦτο ἀρκετά ἔντονο, καί βλέποντας ὁ πατήρ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός τό μεγάλο κακό πού προδιεγράφετο γιά τό γένος, ἔδωσε μεγάλο ἀγῶνα εἰς τά χωριά τῆς Ἠπείρου, γιά τήν διάσωσιν τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, ἀνοίγοντας σχολεῖα, ἀλλά καί κηρύττοντας μέ τά φλογερά του λόγια :



« ὅποιος χριστιανός, ἄντρας ἤ γυναῖκα, ὑπόσχεται ὅτι μέσα στό σπίτι του νά μήν κουβεντιάζη ἀρβανίτικα ἤ βλάχικα, ἄς σηκωθῆ ἀπάνω νά μοῦ τό πῆ καί ἐγώ νά πάρω ὅλα τά ἁμαρτήματα εἰς τόν λαιμόν μου, ἀπό τόν καιρό πού ἐγεννήθη, ἕως τώρα καί θά βάλω ὅλους τούς χριστιανούς, νά τόν συγχωρήσουν καί νά λάβη μία συγχώρεσιν, πού ἄν ἔδινε χιλιάδες πουγγιά δέν θά τήν εὕρισκε ».



Ὁ Πατροκοσμᾶς ἔσωσε τόν Ἑλληνισμόν τῆς Ἠπείρου, ἀλλά ὁ ἴδιος δέν ἐσώθη ἀπό τούς διῶκτες του. Ὁ πύρινος λόγος του ἐνωχλοῦσε καί οἱ Ἑβραῖοι ἐπλήρωσαν καλά γιά νά τόν θανατώσουν. Ἦτο ὁ μόνος τρόπος γιά νά σωπάση. Ὁ πονηρός Falmerayer, ἔδραξε τήν εὐκαιρίαν καί ἐστήριξε τήν θεωρία του, περί ἐξαφανίσεως τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς, ἐπειδή κάποιοι Ἕλληνες προετίμων νά ὡμίλουν τήν ἀλβανικήν ἀντί τῆς ἑλληνικῆς γιά νά ἔχουν τήν ἐπιείκειαν τῶν Τουρκαλβανῶν.


Συνοψίζοντας λοιπόν ὁ δυστυχής Falmerayer καί στά δύο του ἐπιχειρήματα, δηλαδή περί τῆς ἐρημοποιήσεως τῆς Ἑλλάδος, καί περί τῆς κατοικήσεως τῆς χώρας μας, ἀπό Ἀλβανούς Σλάβους ἤ Σκύθες Σλάβους ἐφάνη ἱστορικά, ἄν μή τι ἄλλο ἀνεπαρκής. Ἐάν ἀναλογιστοῦμε, ὅτι οἱ Πελασγοί Ἰλλυριοί καί οἱ Πελασγοί Νότιοι Ἀλβανοί οὐδεμίαν συγγένειαν ἔχουν μέ τούς Σκύθας καί τούς Σλαβοβουλγάρους, τότε ὁ Falmerayer ἐκτός ἀπό γραφικός καθίσταται καί πολύ ἐπικίνδυνος παραχαράκτης.

Πλαστογραφία Falmerayer – Κατάρευσις Θεωρίας

Ἡ προπαγάνδα ὅμως τοῦ Falmerayer δέν ἄργησε νά ἀποκαλυφθῆ. Ὁ ἔφορος τῶν ἀθηναϊκῶν ἀρχαιοτήτων, Κυριάκος Πιττάκης τό 1838 δημοσιεύοντας ἐν τῇ «Ἀρχαιολογικῇ Ἐφημερίδι» ὑπό τήν ἐπιγραφήν «Ὕλη ἵνα χρησιμεύση πρός ἀπόδειξιν, ὅτι οἱ νῦν κατοικοῦντες τήν Ἑλλάδα εἰσίν ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων», κατήγγειλε στήν Ἑλληνικήν Ἀρχαιολογικήν Ἑταιρείαν, ὅτι ὁ πολυγραφώτατος Falmerayer εἶχε πλαστογραφήσει ἀθηναϊκά χειρόγραφα, τά λεγόμενα «Ἀναργύρεια ἀποσπάσματα». Ἐν προκειμένῳ ὁ Γερμανός ἱστορικός, διά νά πετύχη τήν ἐρημοποίησιν τῆς Ἀττικῆς, δέν ἐδίστασε νά παραχαράξη, πρῶτον τά ἔτη ἐρημοποιήσεως τῶν Ἀθηνῶν ἀπό τρία (3) σέ τετρακόσια (400), δεύτερον τήν καθομιλουμένη γλῶσσα ἀπό βυζαντινή σέ βαρβαρική καί τρίτον τήν ἑπτακοσαετή εἰρηνική περίοδο σέ φρικώδεις θηριωδίες Σλάβων καί λοιπῶν κλεφτῶν[12]. Τήν πλαστογραφία ἐπεβεβαίωσαν οἱ συμπατριῶτες του, Albert Thump, Sconwalder, C.Hopf, F. Gregorovius, καθώς ἐπίσης καί ὁ Σπύρος Λάμπρος εἷς ἐκ τῶν σημαντικωτέρων ἱστορικῶν μας, τοῦ 19ου αἰώνος.Τό 1879, ὁ καθηγητής, φιλόλογος Κουπιτώρης, ἀπεκάλυψε στό ἔργο τοῦ Falmerayer, τήν παραχάραξιν ἑνός χωρίου τοῦ Χαλκοκονδύλη, πού καθιστοῦσε πλέον τόν Falmerayer ἐντελῶς ἀναξιόπιστο. Ἡ σκευωρία κατέρρευσε !!

Οἱ λόγοι, πού ὡδήγησαν τόν πλαστογράφο Falmerayer νά συγγράψη τόν λίβελλον κατά τῆς Ἑλλάδος, δέν ἔμειναν γιά πολύ ἀκόμα ἄγνωστοι. Ὅταν, μετά τόν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμο, ἔγινε ἄρσις τῆς μυστικότητος τῶν διπλωματικῶν ἐγγράφων, τοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Βιέννης, ἀπεκαλύφθη ὅτι ὁ Ρῶσσος στρατηγός Ὄστερμαν Τολστόϊ, ἐπιτετραμένος τῆς ρωσσικῆς κυβερνήσεως, συνώδευσε τόν Falmerayer σ΄ἕνα ἀπό τά ἐν Ἑλλάδι ταξεῖδια του[13].

Ὁ Falmerayer λοιπόν ὑπηρετοῦσε τούς σκοπούς τοῦ ρωσσικοῦ ἐπεκτατισμοῦ εἰς τό Αἰγαῖο διά πανσλαβοποίησιν τῆς Βαλκανικῆς καί ἀναγνώρισιν τοῦ δικαιώματος τῶν Ρώσσων, ὡς Σλάβοι πού εἶναι, ἀμέσου ἐπεμβάσεως στά Βαλκάνια. Ὕστερα, ὁ Στάλιν σέ συνεργασία μέ τόν γενικόν γραμματέα τοῦ Κομμουνιστικοῦ κόμματος τῆς Γιουγκοσλαβίας, Τίτο ἐπενόησαν τό γνωστό κόλπο, μετονομάζοντας τήν περιοχήν ἀπό Βαρντάρσκα εἰς Μακεδονίαν, ὑποστηρίζοντας συνάμα ὅτι δέν εἶναι Ἕλληνες οἱ Μακεδόνες, ἀλλά Σλάβοι. Τοὔλάχιστον, ἀφοῦ δέν ἐπέτυχον τήν σλαβοποίησιν ὅλης τῆς Ἑλλάδος, νά πετύχουν μόνο τῆς Μακεδονίας πού τούς ἐπιτρέπει τήν πολυπόθητον ἔξοδον εἰς τό Αἰγαῖον.

Τό γαϊτανάκι τώρα, μετά την Γερμανία καί τήν Ρωσσία, σέρνει ἡ Ἀμερική, διότι δέν εἶναι μόνο τό σύμπλεγμα τῶν Δυτικῶν, ἔναντι τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καί ἡ γεωπολιτική μας θέσις, πού ἀποτελεῖ κλειδί διά τήν παγκοσμιοποίησιν, ἀφοῦ τόσο ἡ Ἑλλάς εὑρίσκεται εἰς τό κέντρο τοῦ κόσμου ἑνώνοντας τρεῖς Ἠπείρους ὅσο καί οἱ Ἕλληνες πού μέ τό ἀνατρεπτικό καί ριζοσπαστικό τους πνεῦμα άποτελοῦν, κατά Κίσιγκερ, βόμβα εἰς τά θεμέλια τῆς παγκοσμιοποιήσεως. Σύγχρονοι Ἐπιστημονικαί Ἔρευναι

Αἱ σύγχρονοι ἐπιστημονικαί ἔρευναι, περί τῆς γενετικῆς συστάσεως τῶν Ἑλλήνων καί ἄλλων Εὐρωπαίων ἔρχονται σήμερον νά ἐπιβεβαιώσουν τήν φυλετικήν συνέχειαν τῶν Ἑλλήνων. Συγκεκριμένα, ἑπτά (7) διαφορετικές μεγάλες ἐπιστημονικές ἔρευνες Ἀμερικανῶν καί Εὐρωπαίων ἐρευνητῶν, σέ ἐρευνητικά κέντρα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Στάντφορτ τῶν Η.Π.Α., τῆς Παβίας τῆς Ἰταλίας, ἀλλά καί σέ ἄλλα πέντε (5) ἐρευνητικά ἐργαστήρια ἀπό τήν Μόσχα ἕως τήν Βαγδάτη, ἀπέδειξαν ὅτι τό DNA τῶν Ἑλλήνων δέν ἔχει ἐπηρεασθῆ ἀπό τούς Σλάβους οὔτε ἀπό τούς Τούρκους ἀλλά ἀντιθέτως μετεδώσαμε τόν γενετικό μας κώδικα καί εἰς τήν ὑπόλοιπον Εὐρώπην.

Τά ἀποτελέσματα τῆς ἐρεύνης ἐδημοσιεύθησαν εἰς τό ἀμερικανικό περιοδικό «Γενετική τοῦ ἀνθρώπου[14]», ὅπου χαρακτηριστικά ἀναφέρεται ὅτι το 67% τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων ἔχουν παλαιολιθικήν προέλευσιν (50.000 -10.000 χρόνια), τό 10,7% έχουν νεολιθικήν προέλευσιν (10.000 – 3.000 χρόνια) καί το 19,5% διεμορφώθη τα 3.000 πρόσφατα χρόνια. Ἡ θεωρία τοῦ Falmerayer, πού τόσο κακό ἔκανε εἰς τήν Ἑλλάδα, ἐνεταφιάσθη πλήρως μέ μελανά γράμματα εἰς τήν λήθην τῆς ἱστορίας.

Δυστυχῶς ὅμως, μερικοί ἐπιτήδειοι, ἀκόμη καί σήμερον, γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, παραβλέπουν τήν σύγχρονη ἐπιστημονική κοινότητα καί διακηρύσσουν ἀνερυθρίαστα ὅτι, ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες οὐδεμίαν σχέσιν ἔχομε μέ τούς ἀρχαίους Ἕλληνας, δηλώνοντας ἀμετανόητοι ὀπαδοί τοῦ Falmerayer καί ἐξυπηρετῶντας ἀλλότρια συμφέροντα.


Γεώργιος. Μέτσος Στέφανος Γκίκας Copyright © ΠΑΛΑΙΧΘΩΝ
Πηγή
http://palaixthon.wordpress.com/2007/11 ... %B5%CF%81/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή”