Έλεγα και προσπαθούσα, οι Μανιάτες να φτιάξουμε έναν ανδριάντα του Καποδίστρια, ζητώντας συγνώμη για το έγκλημα. Όταν έπιασα το βιβλίο του Κοκκινάκη «ΠΟΙΟΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΟΧΙ ΟΙ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙ», το διάβασα, το μελέτησα, πείστηκα και άλλαξα τον αγώνα μου. Τώρα παλεύω και εγώ, η αλήθεια να φανερωθεί.
Εδώ, δεν κομίζω κάτι νέο. Η άποψη Κοκκινάκη, με έκανε να γράψω αυτό το πόνημα με την νέα ματιά στην δολοφονία, την άποψη Κοκκινάκη. Στις ζυγές σελίδες θα αναφέρω την κρατική εκδοχή, και στις μονές σελίδες, τι κατέθεσαν οι μάρτυρες κατηγορίας των Μαυρομιχαλαίων, (μάρτυρες υπεράσπισης τους, δεν υπάρχουν), για το ειδεχθές έγκλημα κατά του Καποδίστρια, της συνοχής και της επέκτασης της Ελλάδας,( η σημαία της επανάστασης στην Πόλη-, η Ελλάς να είναι η δύναμη του πολιτισμού,) και γενικώς κατά της Ελλάδας. Να διαβάζει ο αναγνώστης τι του λέει η κρατική προπαγάνδα, και ακριβώς δίπλα τι λεν οι μάρτυρες για το ίδιο γεγονός. Να γίνουν έτσι από πρώτο χέρι γνωστά τα γεγονότα, και να διαπιστωθεί με την δική μας κρίση, τι έχουμε διδαχθεί και τι όχι, για το γεγονός, ώστε να μας κάνουν να πιστέψομε την εκδοχή τους. Όποιος θέλει να εντρυφήσει στην δολοφονία, σε όλες τις λεπτομέρειες της, πρέπει να ασχοληθεί με το πρωτότυπο έργο του Κοκκινάκη, γεμάτο στοιχεία, αναλύσεις, σκιαγραφήματα.
Εδώ αντιγράφουμε τις καταθέσεις όπως εγράφησαν στην «ΓΕΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ», από το βιβλίο « τα φοβερά ντοκουμέντα Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ Το τίμημα της Ανεξαρτησίας» εκδόσεις Φυτράκης, όπως και την επίσημη κρατική εκδοχή, γραμμένη από τον Τάσο Βουρνά και Μαρία Σαμολαδά. Ευχαριστώ θερμά τον Δημήτρη Κοκκινάκη, για την προσπάθεια που κατέβαλε, να βρει στοιχεία και να μας αποκαλύψει την Αλήθεια ότι οι Μαυρομιχαλαίοι δεν διέπραξαν το έγκλημα, κατά του Καποδίστρια και της Ελλάδος, ότι οι Έλληνες, δεν είναι πατροκτόνοι. Ελπίζω ότι βάζω λίγο πλάτη η αποκαλυφθείσα αλήθεια Κοκκινάκη να πάει παραπέρα, με τούτο το βιβλίο.
Πολλοί με ρωτούν «Αν δεν σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι τότε ποιοι;» Εδώ μας ενδιαφέρει αν η κατηγορία ότι σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι, είναι αληθείς; Τι προκύπτει απ’ τις καταθέσεις; Σκότωσαν ή όχι; Αν σας προκύψει και ποιοι σκότωσαν, ακόμα καλύτερα. Εγώ πάντως ψάχνω εδώ να βρω, από που αποδεικνύεται ότι σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι. Τι καταθέτουν οι μάρτυρες, ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα.
Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ
Την κρατική εκδοχή της δολοφονίας την αντιγράφω από τον τόμο «τα φοβερά ντοκουμέντα. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ. Το τίμημα της ανεξαρτησίας» Του Τάσου Βουρνά. Εκδόσεις Φυτρακη.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1831: Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ
Η Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831 ξημέρωσε ολόφωτη στο φθινοπωρινό Ναύπλιο…. Ο ήχος της καμπάνας τρύπωσε μέσα στ’ ασκητικό δωμάτιο του Κυβερνήτη Καποδίστρια. Σύμφωνα με τη συνήθεια του, είχε σηκωθεί αξημέρωτα και εργαζόταν στο γραφείο του, δίπλα στο κρεβάτι του. Η καμπάνα τον συνέφερε από τους λογισμούς του. «Κυριακή σήμερα» ψιθύρισε. Και άρχισε να ετοιμάζεται για να κατηφορίσει προς το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα,….
Βγήκε στην πόρτα. Ο σωματοφύλακας του Κοζώνης, βετεράνος του Αγώνα του 21, που είχε χάσει το ένα χέρι του στα πεδία των μαχών, περίμενε στην πόρτα για να συνοδεύσει τον Κυβερνήτη στην εκκλησία. Έπαιρνε πάντα μαζί του ο μονόχειρας αγωνιστής, για περισσότερη ασφάλεια κι έναν στρατιώτη. Λέοντας ήταν το όνομα του στρατιώτη. Τον τελευταίο καιρό ο Κοζώνης είχε εντείνει την επαγρύπνηση του. Από παντού ακούγονταν ψίθυροι. εναντίον του Κυβερνήτη και μάλιστα απειλές κατά της ζωής του.
Η αντιδικία του με τους Μαυρομιχαλαίους ήταν γνωστή σ’ όλο το Ναύπλιο. Και οι Μανιάτες αυτοί νικλιανοί, μέλη της πιο ισχυρής φάρας της Μάνης, είχαν απεριόριστη δύναμη,που δεν μπορούσε να την καταφρονήσει ο καθένας, αφού ήταν κι όλας κοινό μυστικό ότι πίσω τους κρύβονταν οι δύο από τις τρείς «προστάτιδες δυνάμεις» της Ελλάδας, η Αγγλία και η Γαλλία, σε αντίθεση με την Ρωσία, η οποία συμπαραστεκόταν στον παλιό της βοηθό- υπουργό των Εξωτερικών Ιωάννη Καποδίστρια.
Εννέα μήνες πριν ο Καποδίστριας είχε την τόλμη να συγκρουσθεί με τους Μαυρομιχαλαίους, συλλαμβάνοντας το γενάρχη τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και ρίχνοντας τον στο φρούριο του Ιτς- Καλέ με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για υποκίνηση σε στάση κατά του Κυβερνήτη. Όταν μαθεύτηκε στη Μάνη ότι ο Πετρόμπεης κλείστηκε στην φυλακή, έτρεξε στο Ναύπλιο ο αδελφός του Κωνσταντίνος για να φροντίσει για την απελευθέρωσή, του υπόδικου. Μάταιες οι προσπάθειες, ακόμη και της μάνας του
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΕ
Ο συγγραφέας σίγουρα γνωρίζει ότι τα στοιχεία δεν του βγαίνουν όπως δεν τους βγήκαν και των διαφόρων «ιστορικών» και για τούτο αρχίζει την διήγηση του με τρόπο που ξεκινούν τα παραμύθια. Θέλει να μας συνεπάρει με το παραμύθι για να μην δούμε την αλήθεια. Βάζει όμως τίτλο του έργου του ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, που θα έπρεπε να αναφέρει γεγονότα, με κάποιες διευκρινήσεις, που κατά την γνώμη του, θα διευκόλυναν τον αναγνώστη, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, για την δολοφονία και όχι να ξεκινά με την βεβαιότητα ότι αυτοί σκότωσαν. Στην απέναντι σελίδα, σε κάθε υπόθεση της επικρατήσας απόψεως για την δολοφονία θα βάζω τι ακριβώς λένε τα ντοκουμέντα, οι καταγραμμένες μαρτυρίες των αυτόπτων ή μη αυτόπτων μαρτύρων, έτσι ώστε αναγνώστα να δεις με τα δικά σου μάτια, τι έγινε στην δολοφονία του μέγιστου Έλληνος, του Καποδίστρια.
Ότι κυκλοφορούσαν ψίθυροι για την δολοφονία του Καποδίστρια δεν προκύπτει από έγγραφο ή μαρτυρία, ή από ενέργειες της Αστυνομίας. Ο Κοζώνης πάντα είχε μαζί του έναν ακόμη στρατιώτη για την φρουρά του Καποδίστρια, όπως και έναν ντελάλη, που ανακοίνωνε τον ερχομό του Κυβερνήτη, τον Γούτο.
Οι Μαυρομιχαλαίοι όντως ήταν ισχυροί οικογένεια. Αν θέλαν να κάνουν φονικό, χωρείς να δείξουν ότι το έκαναν αυτοί, εύκολα θα μπορούσαν να το σχεδιάσουν και να βάλουν άλλους να το εκτελέσουν και αυτοί να λείπουν, να, όπως κείνες τις μέρες έλειπε από το Ναύπλιο ο Θ. Κολοκοτρώνης . Το ότι πίσω τους ήταν η Αγγλία και η Γαλλία είναι ανακριβές. Οι Μαυρομιχαλαίοι ήσαν αυτοί οι πρώτοι που έλεγαν «μόνοι μας να κάνουμε τον αγώνα.» Ήταν αυτοί που ζητούσαν αρχή του νέου Ελληνικού κράτους έναν Έλληνα απόγονο των Βυζαντινών για να δείξουν την συνέχεια των Ελλήνων. Όταν σκοτώθηκε ο Μούρτζινος απόγονος Βυζαντινών, που τον προόριζαν για κεφαλή του κράτους, οι Μαυρομιχαλαίοι φώναξαν τον Καποδίστρια. Ο Καποδίστριας αντιδικία είχε με όλους σχεδόν τους αγωνιστές του 1821, αλλά και με την Αγγλία. Γιατί μόνον τους Μαυρομιχαλαίους αναφέρει;
Έτσι όπως το γράφει νομίζει ο αναγνώστης ότι ο Πετρόμπεης ήταν εννέα μήνες στην φυλακή, ενώ δεν ήταν.
Πετρόμπεη, όπου ήταν κοντά ενενήντα χρονών. Στην αρχή η γριά Μαυρομιχάλαινα είχε πείσει τον Καποδίστρια να δεχθεί το γιο της σε συνομιλία. Πράγματι η συνάντηση ορίστηκε για τις 26 Σεπτεμβρίου στο σπίτι του Καποδίστρια, παρουσία του Ρώσου ναυάρχου Ρίκορντ.
Αλλά η συνάντηση εκείνη δεν πραγματοποιήθηκε. Ο Καποδίστριας το πρωί εκείνης της ημέρας, έτυχε να διαβάσει στον «Ταχυδρόμο του Λονδίνου» ένα άρθρο, στο οποίο κατακρινόταν σφόδρα για την πολιτική του. Το άρθρο τον εξαγρίωσε και όταν η φρουρά του Ιτς –Καλέ έφερε δέσμιο στο σπίτι του τον Πετρόμπεη για την συνάντηση, ο Καποδίστριας αρνήθηκε να τον δεχθεί. Ο Πετρόμπεης ένοιωσε βαριά ταπεινωμένος.
Υπέθεσε ότι τον έβγαλαν δέσμιο και υπό φρούρηση, για να τον διασύρουν με το πήγαινε –έλα μέσα στην πόλη με τις αλυσίδες στα χέρια, σαν κακούργο. Φτάνοντας και πάλι στην φυλακή , παρακάλεσε τους φρουρούς να τον περάσουν μπροστά από το σπίτι όπου κατοικούσαν ο γιός του Γεώργιος και ο αδελφός του Κωνσταντίνος.
Κάτω από τα παράθυρα ο γέροντας, με φωνή που έτρεμε από την οργή, φώναξε: « Γεια σας μωρέ σεις παιδιά.» Πρώτος ο Γιώργος αναγνώρισε τη φωνή του πατέρα του. Όρμησε στο παράθυρο, έσκυψε και τον είδε. «Ο γέρος! Φώναξε στον θείο του»
Τρέχει και ο Κωνσταντίνος στο παράθυρο και κρεμιέται από το πρεβάζι.
«Τι κάνεις» τον ρωτούν ανήσυχοι κι οι δύο. « Τα βλέπετε!» Απαντά ο Πετρόμπεης. Οι δύο αυτές λέξεις ήταν έναυσμα για να μεταδοθεί η οργή του στους δύο άλλους. Από κείνη τη στιγμή στη συνείδηση τους γράφτηκε η απόφαση: Θα τελειώνουν με τον Καποδίστρια:..
Ο Κυβερνήτης, ξεκίνησε, καθώς είδαμε από το σπίτι του με τη συνοδεία του σωματοφύλακα του Κοζώνη και του στρατιώτη Λέοντα. Κατηφόριζε το στενό. Σχεδόν απέναντι ήταν η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Σ’ ένα σημείο του δρόμου συναντήθηκε με τους δύο Μαυρομιχαλαίους, θείο και ανεψιό. Ήταν λαμπροφορεμένοι λες και πήγαιναν σε μεγάλη γιορτή.
Έρχονταν πίσω του και τραβούσαν κι αυτοί για την εκκλησία. Προσπερνώντας, τον χαιρέτησαν με ευλάβεια και σεβασμό και ο Καποδίστριας τους ανταπέδωσε το χαιρετισμό.
5
Η συνάντηση των δύο ανδρών, έγινε όντως. Το ότι δεν δέχθηκε ο Καποδίστριας τον Πετρόμπεη, δεν προκύπτει από πουθενά. Από την κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας των Μαυρομιχαλαίων, ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ άλλα προκύπτουν, τα ακριβώς τα αντίθετα.
Ούτε, πήγαινε – έλα, στην πόλη του Πετρόμπεη έγινε, ούτε αλυσοδεμένος ήταν, αλλά ικανοποιημένος από την συνάντηση.
Όπως θα δούμε ποιο κάτω, ο Καποδίστριας με τους Μαυρομιχαλαίους πρέπει να ήταν κοντά τα σπίτια τους, δι αυτό συναντήθηκαν όταν πήγαιναν στην εκκλησία, στις 27. Άρα δεν χρειαζόταν να πάει στο κάστρο για να ζητήσει να περάσει από το σπίτι των Μαυρομιχαλαίων, οι οποίοι αποσιωπά ότι ήσαν «αρέστο», υπό περιορισμό, στο Ναύπλιο και απαγορεύετο να φύγουν, για τούτο τους φύλαγαν οι στρατιώτες.
Ο σεβασμός των Μανιατών στους γονείς και γενικά στους μεγαλύτερους τους, δεν τους επέτρεπε να τους αποκαλούν με το «γέρος». Ο συγγραφέας, βάζοντας τον Γιώργο να λέει «γέρος», θέλει να κάνει τον αναγνώστη, να τον δει ως μαφιόζο, εκτελεστή. Οικογένεια δολοφόνων τους παρουσιάζει στα απομνημονεύματα του και ο Κολοκοτρώνης. Ας δούμε την μαρτυρία κατά των Μαυρομιχαλαίων του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Να τη καταθέτει:
Ερωτ. Ήκουσες καμίαν φορά να συνομιλεί ο Γέρων Πετρόμπεης με τον υιόν του;
ΑΠΑΝΤ. Μίαν ημέραν ενώ επερνούσεν ο Πετρόμπεης με 4ους στρατιώτας κάτω από το σπίτι των Μαυρομιχαλαίων και εφώναξε «βρε παιδιά» και όταν εβγήκαν από το παράθυρον, τους είπε, «τι κάμνετε, τι κάμνει η νύφη μου;» και αφού τον απεκρίθησαν, καλά, τους είπε: « Ησυχάσατε, επειδή εις 5-6 ημέρας θέλομεν ανταμωθεί όλοι.» Τούτο έγινε προ τριών η τεσσάρων ημερών πριν την Κυριακή.»
Έγινε η συνάντηση του με τον Καποδίστρια, και είχε καλό αποτέλεσμα. Σε 5-6 ημέρες θα ήταν κοντά τους, ελεύθερος. Σε κάτι είχαν συμφωνήσει με τον Καποδίστρια. Μήπως αυτό που συμφώνησαν, ενόχλησε κάποιους και κινήθηκαν για να κάνουν το κακό;
Το λαμπροφορεμένοι το λέει με δόλο. Να κάνει να σκεφτούμε ότι ήταν μέρα, μεγάλης χαράς που θα σκότωναν τον Καποδίστρια. Οι Έλληνες ακόμα όταν πηγαίνουν στην εκκλησία φορούν τα «καλά τους». Η καλή φορεσιά τους, ίσα –ίσα, που δεν έκανε για φασαρίες διότι είναι βαριά και σε κάνει δυσκίνητο.
Αν όντως τον μισούσαν και θέλαν να τον σκοτώσουν 1) δεν θα του έδειχναν σεβασμό. 2) Θα τον σκότωναν εκεί στο δρομάκι που δεν υπήρχε κανένα μάτι να τους δει και εύκολη η άρνηση ότι το έκαναν ή η διαφυγή τους. Διότι το αρνήθηκαν ότι έκαναν την δολοφονία, οι Μαυρομιχαλαίοι.
http://kapodistriasdeath.blogspot.gr/
συνεχιζεται