Κάτι που πρέπει να θυμόμαστε
Δημοσιεύτηκε: 18 Ιαν 2010, 22:05
Πολλές φορές η άγνοια ειναι κακή ,αλλά η ημιμάθεια είναι καταστροφική ,αλλά αυτο που με φοβίζει είναι το γεγονός οτι ξεχνάμε σημαντικά γεγονότα σαν λαός, γεγονότα που θα έπρεπε να τα έχουμε ως ορόσημο.
Ξέρατε οτι φέτος κλείνουμε 2.500 χρόνια απο την θεμελίωση του Παρθενώνα και ταυτόχρονα απο την μάχη του Μαραθώνα,δυο γεγονότα πολύ σημαντικά για την ιστορία του γένους μας.Και όμως σαν κράτος καμία αντίδραση,καμία πράξη που να υπενθυμίζει τόσο σε μας ,οσο και στους ξένους την επέτειο αυτών των γεγονότων.
Σκέφτηκα λοιπόν να πω 2 λόγια.
Ο μεγάλος ναός της Αθηνάς Παρθένου, της προστάτιδος της Αθήνας, δεσπόζει στην κορυφή του λόφου της Ακροπόλεως. Αρχικά ονομαζόταν «εκατόμπεδος νεώς» (είχε μήκος 100 αττικών ποδών) ή απλώς «νεώς» (570-566 π.Χ.)· ο όρος ‘εκατόμπεδος’ αναφερόταν κυρίως στο κεντρικό τμήμα του ναού, όπου βρισκόταν το λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, γι’ αυτό και ο ναός απεκαλείτο επίσης «Παρθενών» (οίκος της Παρθένου). Από τα χρόνια του Δημοσθένους και εξής η ονομασία «Παρθενών» δήλωνε ολόκληρο το ναϊκό οικοδόμημα.
Ήδη μετά τη νίκη επί των Περσών στο Μαραθώνα το 490 π.Χ. είχε αρχίσει η ανέγερση ενός μεγάλου εξάστυλου ναού προς τιμήν της θεάς, του λεγόμενου Προ-Παρθενώνος, ο οποίος έμεινε ημιτελής και κατεδαφίσθηκε από τους Πέρσες. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι του Προ-Παρθενώνος προϋπήρξε μέσα στον 6ο αι π.Χ. ένας πώρινος Πρωταρχικός ναός, ο “Urparthenon” ή «παππούς του Παρθενώνος», όμως κάποια από τα λείψανα που του έχουν αποδοθεί ίσως να ανήκαν στον παρακείμενο «αρχαίο νεώ» της Αθηνάς.
H μάχη του Μαραθώνα
Η Ιστορία του Μαραθώνα
Αρχαία πόλη στην ανατολική πεδιάδα της Αττικής. Ο Μαραθώνας έγινε γνωστός από την κοσμοϊστορική μάχη που έγινε εκεί το Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων και Περσών. H πόλη πήρε την ονομασία της από τον τοπικό ήρωα Μάραθο. Αργότερα ιδρύθηκαν στην περιοχή και οι πόλεις Προβάλινθος, Οινόη και Τρικόρυθος οι οποίες μαζί με το Μαραθώνα αποτέλεσαν την Τετράπολη της Αττικής.
Η μάχη του Μαραθώνα
Στην κοσμοϊστορική εκείνη μάχη oι Αθηναίοι πολέμησαν με επικεφαλής το Μιλτιάδη και οι Πέρσες με επικεφαλής το Δάτη και τον Αρταφέρνη. Στη μάχη νίκησαν οι Αθηναίοι.
Το ιστορικό της μάχης
Οι περσικές δυνάμεις που έφταναν τις 60.000 άντρες, αφού κατέστρεψαν την Ερέτρια, αποβιβάστηκαν στον κόλπο του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι έστειλαν 10.000 άντρες και οι Πλαταιείς 1,000 (ήταν οι μόνοι που έστειλαν βοήθεια απαντώντας σε σχετική έκκληση των Αθηναίων, γιατί οι 2.000 Σπαρτιάτες έφτασαν την άλλη μέρα της μάχης). Ο Μιλτιάδης είχε παρατάξει τους οπλίτες του σε πλάτος ίσο με το πλάτος της περσικής δύναμης και ενίσχυσε περισσότερο τα δυο άκρα της αθηναϊκής παράταξης. Όταν οι Πέρσες άρχισαν την επίθεση, το κέντρο της δικής τους παράταξης, ως πιο ισχυρό, ανάγκασε τους Αθηναίους να υποχωρήσουν. Οι Πέρσες όμως προελαύνοντας βρέθηκαν ξαφνικά περικυκλωμένοι από τις δύο ισχυρές πτέρυγες της αθηναϊκής παράταξης. Ακολούθησε πανικός και oι γραμμές των Περσών διαλύθηκαν, γιατί οι οπλίτες τους έσπευδαν να καταφύγουν στα περσικά πλοία. Στη μάχη αυτή, στην οποία συμπολέμησαν με τους Αθηναίους πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία και οι δούλοι τους, έπεσαν πάνω από 6.000 Πέρσες και 192 μονάχα Έλληνες. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο αδερφός του Αισχύλου Κυναίγειρος. Ο ίδιος άλλωστε ο ποιητής Αισχύλος είχε τραυματιστεί στη μάχη του Μαραθώνα.
Τα μετά τη μάχη
Μετά την ήττα τους οι Πέρσες έπλευσαν προς το Φάληρο με το σκοπό να κυριέψουν την απροστάτευτή Αθήνα. Οι Αθηναίοι όμως Μαραθωνομάχοι είχαν ήδη φτάσει εκεί και εμπόδισαν τους Πέρσες να πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους.
Οι συνέπειες της ελληνικής νίκης
Οι Αθηναίοι μετά τη νίκη τους στο Μαραθώνα γνώρισαν βαθύτερα και πλατύτερα τις δυνατότητές τους και δεν άργησαν να κάνουν την πόλη τους μεγάλη στρατιωτική δύναμη της εποχής. Η μάχη του Μαραθώνα εξάλλου αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της ανθρωπότητας, γιατί αποτελεί την πρώτη αποφασιστική σύγκρουση μεταξύ ελληνικού και ασιατικού πολιτισμού.
..Και Τύμβος που είδαμε
Το σημαντικότερο όμως σωζόμενο μνημείο της πεδιάδας του Μαραθώνα είναι ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων, ο Σωρός, όπως τον ονομάζει ακόμη η λαϊκή παράδοση, ύψους 9 μ. και διαμέτρου 50 μ., που σκεπάζει τα οστά των 192 Αθηναίων, που έπεσαν στη μάχη του Μαραθώνα. Κάτω από το χώμα η ανασκαφική έρευνα έχει ανακαλύψει το τεφροφόρο στρώμα της πυράς με τα αποτεφρωμένα οστά. Μέσα στον Τύμβο βρέθηκαν και τα ίχνη του νεκρόδειπνου. Σύμφωνα με τα έθιμα, οι νικητές περισυνέλλεξαν τους νεκρούς από το πεδίο της μάχης, τους έθεσαν στην πυρά και παρεκάθησαν σε περίδειπνο για να τιμήσουν την ανδρεία τους. Έξω από τον Τύμβο oι Αθηναίοι έφηβοι κατέθεταν κάθε χρόνο στεφάνους και πρόσφεραν θυσίες στη μνήμη των νεκρών μαραθωνομάχων.
“Νενικήκαμεν!”, μια ιστορική φράση μετά από ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, που χάρισε δόξα στη γενιά των Μαραθωνομάχων, περηφάνια στο Πανελλήνιο και ενέπνευσε τους καλλιτέχνες που λάτρεψαν την αρχαιότητα.
Μια ιστορική φράση ειπωμένη από το μαραθωνοδρόμο που έδωσε σ’ αυτή τη στερνή του πνοή. Μια από τις παραδόσεις θέλει να είναι ο Φειδιππίδης εκείνος που έφερε τη χαρμόσυνη είδηση. Όμως φαίνεται ότι δεν ήταν στ’ αλήθεια αυτός. Ο Φειδιππίδης έζησε και μετά τη μεγάλη νίκη – πιθανολογείται ότι προς τιμήν του καθιερώθηκε ο “δόλιχος δρόμος” ως ένα από τα ολυμπιακά αγωνίσματα, γιατί πρόσφερε στην πατρίδα του μεγάλες υπηρεσίες. Ο σημαντικότερος άθλος του αναφέρεται από τον Ηρόδοτο: “Μόλις προσόρμισαν τα περσικά πλοία στο Μαραθώνα, του ανατέθηκε η αποστολή να τρέξει το συντομότερο από την Αθήνα στη Σπάρτη για να ζητήσει τη βοήθεια των Σπαρτιατών. Κάλυψε την απόσταση των 1.140 σταδίων -περισσότερα από διακόσια χιλιόμετρα- μέσα σε δύο μέρες”. Ήταν πράγματι άθλος! Το Σπάρταθλο, ο αγώνας δρόμου από τη Σπάρτη στην Αθήνα, καθιερώθηκε ως ανάμνηση του προσωπικού του άθλου, που τον συνδέει με τη μάχη του Μαραθώνα. Και πάλι όμως δεν είναι γνωστός ο ακριβής χρόνος της επιστροφής του, ούτε καν ο χρόνος εκκίνησης από τη Σπάρτη. Έστω λοιπόν κι αν έφτανε έγκαιρα στην Αθήνα, ασφαλώς δεν ήταν ο μόνος δρομέας για να του αναθέσουν αμέσως νέα αποστολή, αφού θα ήταν καταπονημένος. Το αγγελτήριο της νίκης έφτασε στην Αθήνα από έναν απλό μαραθωνοδρόμο οπλίτη, έναν από εκείνους που πολέμησαν και νίκησαν. Αυτός ήταν ο Ευκλής. Ο μαραθωνομάχος Ευκλής έγινε μαραθωνοδρόμος και διέτρεξε 42.195 μέτρα με την πανοπλία και τον οπλισμό του. Οι διάφορες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις που τον παρουσιάζουν να ξεψυχά γυμνός στα πόδια των Αθηναίων αρχόντων είναι υπέροχες, αλλά ανακριβείς. Κι αυτό γιατί ο νικητής και μόνο αυτός έχει το δικαίωμα και αξίζει την τιμή να φέρει τα όπλα του.
Ξέρατε οτι φέτος κλείνουμε 2.500 χρόνια απο την θεμελίωση του Παρθενώνα και ταυτόχρονα απο την μάχη του Μαραθώνα,δυο γεγονότα πολύ σημαντικά για την ιστορία του γένους μας.Και όμως σαν κράτος καμία αντίδραση,καμία πράξη που να υπενθυμίζει τόσο σε μας ,οσο και στους ξένους την επέτειο αυτών των γεγονότων.
Σκέφτηκα λοιπόν να πω 2 λόγια.
Ο μεγάλος ναός της Αθηνάς Παρθένου, της προστάτιδος της Αθήνας, δεσπόζει στην κορυφή του λόφου της Ακροπόλεως. Αρχικά ονομαζόταν «εκατόμπεδος νεώς» (είχε μήκος 100 αττικών ποδών) ή απλώς «νεώς» (570-566 π.Χ.)· ο όρος ‘εκατόμπεδος’ αναφερόταν κυρίως στο κεντρικό τμήμα του ναού, όπου βρισκόταν το λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, γι’ αυτό και ο ναός απεκαλείτο επίσης «Παρθενών» (οίκος της Παρθένου). Από τα χρόνια του Δημοσθένους και εξής η ονομασία «Παρθενών» δήλωνε ολόκληρο το ναϊκό οικοδόμημα.
Ήδη μετά τη νίκη επί των Περσών στο Μαραθώνα το 490 π.Χ. είχε αρχίσει η ανέγερση ενός μεγάλου εξάστυλου ναού προς τιμήν της θεάς, του λεγόμενου Προ-Παρθενώνος, ο οποίος έμεινε ημιτελής και κατεδαφίσθηκε από τους Πέρσες. Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι του Προ-Παρθενώνος προϋπήρξε μέσα στον 6ο αι π.Χ. ένας πώρινος Πρωταρχικός ναός, ο “Urparthenon” ή «παππούς του Παρθενώνος», όμως κάποια από τα λείψανα που του έχουν αποδοθεί ίσως να ανήκαν στον παρακείμενο «αρχαίο νεώ» της Αθηνάς.
H μάχη του Μαραθώνα
Η Ιστορία του Μαραθώνα
Αρχαία πόλη στην ανατολική πεδιάδα της Αττικής. Ο Μαραθώνας έγινε γνωστός από την κοσμοϊστορική μάχη που έγινε εκεί το Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων και Περσών. H πόλη πήρε την ονομασία της από τον τοπικό ήρωα Μάραθο. Αργότερα ιδρύθηκαν στην περιοχή και οι πόλεις Προβάλινθος, Οινόη και Τρικόρυθος οι οποίες μαζί με το Μαραθώνα αποτέλεσαν την Τετράπολη της Αττικής.
Η μάχη του Μαραθώνα
Στην κοσμοϊστορική εκείνη μάχη oι Αθηναίοι πολέμησαν με επικεφαλής το Μιλτιάδη και οι Πέρσες με επικεφαλής το Δάτη και τον Αρταφέρνη. Στη μάχη νίκησαν οι Αθηναίοι.
Το ιστορικό της μάχης
Οι περσικές δυνάμεις που έφταναν τις 60.000 άντρες, αφού κατέστρεψαν την Ερέτρια, αποβιβάστηκαν στον κόλπο του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι έστειλαν 10.000 άντρες και οι Πλαταιείς 1,000 (ήταν οι μόνοι που έστειλαν βοήθεια απαντώντας σε σχετική έκκληση των Αθηναίων, γιατί οι 2.000 Σπαρτιάτες έφτασαν την άλλη μέρα της μάχης). Ο Μιλτιάδης είχε παρατάξει τους οπλίτες του σε πλάτος ίσο με το πλάτος της περσικής δύναμης και ενίσχυσε περισσότερο τα δυο άκρα της αθηναϊκής παράταξης. Όταν οι Πέρσες άρχισαν την επίθεση, το κέντρο της δικής τους παράταξης, ως πιο ισχυρό, ανάγκασε τους Αθηναίους να υποχωρήσουν. Οι Πέρσες όμως προελαύνοντας βρέθηκαν ξαφνικά περικυκλωμένοι από τις δύο ισχυρές πτέρυγες της αθηναϊκής παράταξης. Ακολούθησε πανικός και oι γραμμές των Περσών διαλύθηκαν, γιατί οι οπλίτες τους έσπευδαν να καταφύγουν στα περσικά πλοία. Στη μάχη αυτή, στην οποία συμπολέμησαν με τους Αθηναίους πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία και οι δούλοι τους, έπεσαν πάνω από 6.000 Πέρσες και 192 μονάχα Έλληνες. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο αδερφός του Αισχύλου Κυναίγειρος. Ο ίδιος άλλωστε ο ποιητής Αισχύλος είχε τραυματιστεί στη μάχη του Μαραθώνα.
Τα μετά τη μάχη
Μετά την ήττα τους οι Πέρσες έπλευσαν προς το Φάληρο με το σκοπό να κυριέψουν την απροστάτευτή Αθήνα. Οι Αθηναίοι όμως Μαραθωνομάχοι είχαν ήδη φτάσει εκεί και εμπόδισαν τους Πέρσες να πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους.
Οι συνέπειες της ελληνικής νίκης
Οι Αθηναίοι μετά τη νίκη τους στο Μαραθώνα γνώρισαν βαθύτερα και πλατύτερα τις δυνατότητές τους και δεν άργησαν να κάνουν την πόλη τους μεγάλη στρατιωτική δύναμη της εποχής. Η μάχη του Μαραθώνα εξάλλου αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της ανθρωπότητας, γιατί αποτελεί την πρώτη αποφασιστική σύγκρουση μεταξύ ελληνικού και ασιατικού πολιτισμού.
..Και Τύμβος που είδαμε
Το σημαντικότερο όμως σωζόμενο μνημείο της πεδιάδας του Μαραθώνα είναι ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων, ο Σωρός, όπως τον ονομάζει ακόμη η λαϊκή παράδοση, ύψους 9 μ. και διαμέτρου 50 μ., που σκεπάζει τα οστά των 192 Αθηναίων, που έπεσαν στη μάχη του Μαραθώνα. Κάτω από το χώμα η ανασκαφική έρευνα έχει ανακαλύψει το τεφροφόρο στρώμα της πυράς με τα αποτεφρωμένα οστά. Μέσα στον Τύμβο βρέθηκαν και τα ίχνη του νεκρόδειπνου. Σύμφωνα με τα έθιμα, οι νικητές περισυνέλλεξαν τους νεκρούς από το πεδίο της μάχης, τους έθεσαν στην πυρά και παρεκάθησαν σε περίδειπνο για να τιμήσουν την ανδρεία τους. Έξω από τον Τύμβο oι Αθηναίοι έφηβοι κατέθεταν κάθε χρόνο στεφάνους και πρόσφεραν θυσίες στη μνήμη των νεκρών μαραθωνομάχων.
“Νενικήκαμεν!”, μια ιστορική φράση μετά από ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός, που χάρισε δόξα στη γενιά των Μαραθωνομάχων, περηφάνια στο Πανελλήνιο και ενέπνευσε τους καλλιτέχνες που λάτρεψαν την αρχαιότητα.
Μια ιστορική φράση ειπωμένη από το μαραθωνοδρόμο που έδωσε σ’ αυτή τη στερνή του πνοή. Μια από τις παραδόσεις θέλει να είναι ο Φειδιππίδης εκείνος που έφερε τη χαρμόσυνη είδηση. Όμως φαίνεται ότι δεν ήταν στ’ αλήθεια αυτός. Ο Φειδιππίδης έζησε και μετά τη μεγάλη νίκη – πιθανολογείται ότι προς τιμήν του καθιερώθηκε ο “δόλιχος δρόμος” ως ένα από τα ολυμπιακά αγωνίσματα, γιατί πρόσφερε στην πατρίδα του μεγάλες υπηρεσίες. Ο σημαντικότερος άθλος του αναφέρεται από τον Ηρόδοτο: “Μόλις προσόρμισαν τα περσικά πλοία στο Μαραθώνα, του ανατέθηκε η αποστολή να τρέξει το συντομότερο από την Αθήνα στη Σπάρτη για να ζητήσει τη βοήθεια των Σπαρτιατών. Κάλυψε την απόσταση των 1.140 σταδίων -περισσότερα από διακόσια χιλιόμετρα- μέσα σε δύο μέρες”. Ήταν πράγματι άθλος! Το Σπάρταθλο, ο αγώνας δρόμου από τη Σπάρτη στην Αθήνα, καθιερώθηκε ως ανάμνηση του προσωπικού του άθλου, που τον συνδέει με τη μάχη του Μαραθώνα. Και πάλι όμως δεν είναι γνωστός ο ακριβής χρόνος της επιστροφής του, ούτε καν ο χρόνος εκκίνησης από τη Σπάρτη. Έστω λοιπόν κι αν έφτανε έγκαιρα στην Αθήνα, ασφαλώς δεν ήταν ο μόνος δρομέας για να του αναθέσουν αμέσως νέα αποστολή, αφού θα ήταν καταπονημένος. Το αγγελτήριο της νίκης έφτασε στην Αθήνα από έναν απλό μαραθωνοδρόμο οπλίτη, έναν από εκείνους που πολέμησαν και νίκησαν. Αυτός ήταν ο Ευκλής. Ο μαραθωνομάχος Ευκλής έγινε μαραθωνοδρόμος και διέτρεξε 42.195 μέτρα με την πανοπλία και τον οπλισμό του. Οι διάφορες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις που τον παρουσιάζουν να ξεψυχά γυμνός στα πόδια των Αθηναίων αρχόντων είναι υπέροχες, αλλά ανακριβείς. Κι αυτό γιατί ο νικητής και μόνο αυτός έχει το δικαίωμα και αξίζει την τιμή να φέρει τα όπλα του.