Η Αγία Μαρίνα καταγόταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας και έδρασε την εποχή του αυτοκράτορα Κλαυδίου. Ήταν μοναχοκόρη και μάλιστα ο πατέρας της ήταν ιερέας των ειδώλων.
Δεν είχε συμπληρώσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας της όταν πέθανε η μητέρα της και ο πατέρας της ανέθεσε την ανατροφή της σε κάποια χριστιανή γυναίκα. Η Άγια Μαρίνα τότε διδάχθηκε το Χριστιανισμό και άνοιξε την ψυχή της για να δεχτεί το Σωτήρα της Χριστό.
Ο πατέρας της μόλις πληροφορήθηκε, ότι η κόρη του ασπάστηκε το χριστιανισμό την αποκληρώνει.
Παράλληλα, ο έπαρχος Ολύβριος, όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με αυτή, διέταξε να την οδηγήσουν μπροστά του και προσπάθησε με κάθε μέσο να τη μεταπείσει. Μάλιστα, θαμπωμένος από την ομορφιά της, της ζήτησε να γίνει γυναίκα του.
Εκείνη αρνήθηκε και συνέχισε να ομολογεί την πίστη της. Γι' αυτό και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Οι δήμιοι, υπακούοντας στις εντολές του Ολύβριου, έτρεξαν πάνω στην Άγια. Με τα σκουριασμένα και φαρμακερά νύχια, σκίζανε το κορμί της και οι σάρκες με το αίμα γίνονταν μια άμορφη μάζα. Ο κόσμος πού κοιτούσε αυτό το θέαμα λυπόταν και για το νεαρό της ηλικίας της Άγιας, αλλά και με το απάνθρωπο αυτό μαρτύριο πού αντίκριζε. Όλοι είχαν δακρύσει και έδειχναν τη συμπάθεια τους για την Άγια Μαρίνα, πού θυσιαζόταν για την πίστη του Ιησού Χριστού.
Από την άλλη μέρα ο Ολύβριος, δεν μπορούσε να βλέπει το κορμί της νεαρής Μαρίνας, πού σπάραξε χωρίς να μιλάει καθόλου στο τρομερό μαρτύριο. Δεν έβλεπε πια την ομορφιά του κορμιού της αλλά μια άμορφη μάζα. Αφού της καταξέσκισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια, την έριξαν στη φυλακή. Εκεί μια άλλη δοκιμασία την περιμένει...
...Ο σατανάς βλέποντας, ότι η Άγια Μαρίνα υπέμενε με θάρρος και άφοβα το μαρτύριο της, ανέλαβε ο ίδιος να βοηθήσει τούς βασανιστές της. Πήγε λοιπόν τα μεσάνυχτα, στο ολοσκότεινο υπόγειο κελί την ώρα, πού η Άγια προσευχόταν και παρουσιάστηκε μπροστά της με τη μορφή ενός δράκοντα. Τα μάτια του έβγαζαν φλόγες και η γλώσσα του ήταν κόκκινη σαν αναμμένο κάρβουνο από τη φωτιά. Βροντούσε και χτυπούσε τριγύρω την ουρά του για να προκαλέσει φόβο και τρόμο. Όμως η Άγια Μαρίνα όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά και δε σταμάτησε καθόλου να προσεύχεται. Σήκωσε τα μάτια της προς τα πάνω και συνέχισε την προσευχή της. Δεν έδωσε καμία σημασία στο δράκο. Ο σατανάς βλέποντας τη στάση της νευριάζει και ταράζεται, αφού καταλαβαίνει, ότι ακόμη και ένα μικρό κορίτσι δε λογαριάζει καθόλου τη δύναμη του.
Προχωράει λοιπόν, κατά πάνω της και της προκαλεί μια φανταστική εικόνα, ότι την καταπίνει ο δράκος. Η Άγια νιώθει εκείνη τη στιγμή πώς μπαίνει στο στόμα ενός θηρίου, αλλά δε σταματάει να προσεύχεται. Ο φόβος την κυριεύει για λίγο, αλλά η δύναμη της προσευχής τη γεμίζει και τη θωρακίζει. Σηκώνει το χέρι της και κάνει το Σταυρό της, αν και νιώθει πώς το μισό της σώμα βρίσκεται ήδη στο στόμα του θηρίου. Ο σατανάς δεν αντέχει, το σημείο του Σταύρου και το όνομα του Χριστού, πού λέει στην προσευχή της η Άγια. Ο Σταυρός σκίζει σαν κοφτερό μαχαίρι το φάντασμα του Σατανά. Ο δράκος σκάει και μέσα σε ένα εκκωφαντικό θόρυβο εξαφανίζεται. Ευτυχισμένη τότε για το Θαύμα η Άγια ψέλνει και δοξολογεί τον Κύριο.
Ο Σατανάς όμως, δεν την αφήνει ήσυχη και παίρνει τη μορφή ενός άγριου μαύρου όντος, πού η μορφή του είναι τρομερή και μοιάζει με μεγαλόσωμο σκυλί. Η Άγια Μαρίνα δυναμωμένη μετά το θαύμα τον αρπάζει από τις τρίχες και τον κτυπά με ένα σφυρί, πού βρήκε μέσα στο σκοτάδι. Τον κτυπάει στο κεφάλι και στην πλάτη. Ορμάει πάλι εκείνος και την πιάνει από τα χέρια, αλλά ο Θεός δεν τον αφήνει να συνεχίσει. Γι' αυτή την πάλη με τον Σατανά, οι αγιογράφοι αναπαριστούν την Άγια Μαρίνα να πιάνει τον Σατανά και να τον κτυπάει με ένα σφυρί....
...Οι ουρανοί πανηγυρίζουν. Οι άγγελοι αγάλλονται. Οι σκοτεινοί δαίμονες κτυπιούνται και κλαίνε για την αποτυχία τους...
Ο πανηγυρισμός των ουρανών για τη νίκη της πάνσεμνης κόρης Μαρίνας εκδηλώθηκε μ' ένα Θειο φως, πού άστραψε κι έλαμψε σ' όλο το δεσμωτήριο.
Το φως αυτό πηγάζει από ένα πελώριο Σταυρό, πού άρχιζε από τη γη και έφθανε μέχρι τον ουρανό. Πάνω από τον Σταυρό πετούσε μια ολόλευκη περιστέρα.
Η οπτασία εκείνη φανέρωνε την Τριαδική υπόσταση τού Θεού. Το φως σήμαινε τον Πατέρα, ο Σταυρός τον Υιόν και η περιστέρα το Άγιον Πνεύμα...
Όταν την ανέκρινε για δεύτερη φορά και διαπίστωσε, ότι παρέμενε ακλόνητη την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Τότε όμως, συνέβη μέγα θαύμα: Οι πληγές της έκλεισαν και όσοι βρίσκονταν εκεί έγιναν αμέσως χριστιανοί.
Ο έπαρχος Ολύβριος γίνεται θηρίο. Διατάζει να ρίξουν την Άγια σ' ένα καζάνι με ζεματιστό νερό. Οι δήμιοι αρπάζουν τη Μαρίνα και τη ρίχνουν με το κεφάλι κάτω μέσα στο καζάνι. Η Άγια αρχίζει να προσεύχεται. Ξαφνικά, όλοι όσοι παρευρίσκονταν βλέπουν πάνω από το καζάνι ένα κατάλευκο περιστέρι, πού κρατούσε στεφάνι... Έπειτα βλέπουν ένα πύρινο στύλο από φως και πάνω σ' αυτόν ένα επιβλητικό Σταυρό.
Στη συνέχεια βλέπουν την Άγια να σηκώνεται από το καζάνι φωτισμένη από ένα φως Ουράνιο και να προσεύχεται. Το ζεματιστό νερό είχε γίνει νερό βαπτίσεως.
Οι άνθρωποι πού έβλεπαν όλα αυτά τα θαυμαστά άρχισαν να πιστεύουν στο Χριστό! Ο έπαρχος διατάζει να γίνουν άγριες σφαγές. Το αίμα των μαρτύρων πλημμυρίζει τούς δρόμους και τις πλατείες. Οι πιστοί του Ναζωραίου πληθύνονται, πολλαπλασιάζονται ...
Ο έπαρχος εξοργισμένος διέταξε να την αποκεφαλίσουν. ... Ο λαός έμαθε, ότι οδηγούν την Άγια Μαρίνα στον τόπο των εκτελέσεων και ακολούθησε τη συνοδεία του εκτελεστικού αποσπάσματος και της συμπαραστεκόταν με στοργή και αγάπη στις τελευταίες αυτές στιγμές της. Η Αγία παίρνει δύναμη από την πίστη της και διδάσκει το λαό. Τούς λέει να κρατήσουν την πίστη του Χριστού και αν χρειαστεί να δώσουν τη ζωή τους να το κάνουν με ευχαρίστηση. Έπειτα προσεύχεται, αλλά με δάκρυα στα μάτια. Κλαίει για εκείνους, πού πεθαίνουν χωρίς να γνωρίσουν το Χριστό και το νόμο της Αγάπης Του Κυρίου. Τη στιγμή, πού τελείωνε την προσευχή της έγινε ένας τρομερός σεισμός και όλοι δοξάσανε το Θεό.
Έπεσε το ξίφος από το χέρι του δήμιου, πού έβλεπε τα θαυμαστά ξαφνιασμένος, να μην ξέρει τι να κάνει. Με ενθάρρυνση της Άγιας έπιασε και πάλι το ξίφος από το έδαφος και έκοψε το κεφάλι της Άγιας.
Τότε μερικοί γενναιόψυχοι Χριστιανοί από αυτούς πού είχαν ακολουθήσει την Άγια, με ιδιαίτερο σεβασμό, με συγκίνηση, αλλά και τονωμένοι τώρα περισσότερο στην πίστη, πήραν το Άγιο Λείψανο της και το ενταφίασαν με ύμνους, προσευχές και δοξολογίες.
Μόλις δεκαέξι ετών, μαρτύρησε στις 17 Ιουλίου του 286 μΧ. την συγκεκριμένη ημέρα πού και εμείς οι Χριστιανοί τιμάμε τη μνήμη της.
Τα Άγια Λείψανά της φυλάσσονταν ως το 1230 μΧ. στην Κωνσταντινούπολη. Τη χρονιά εκείνη τα έκλεψαν οι παπικοί και τα πήγαν στη Βενετία.
Στην Άνδρο βρίσκεται το δακτυλάκι της Άγιας Μαρίνας, όπου εκατοντάδες πιστοί κάθε χρόνο έρχονται να το ασπαστούν και να προσκυνήσουν τη θαυματουργή της εικόνα.
Οι πηγές για τον βίο της Άγιας είναι από: Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, «Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα», «Η Άγια Μαρίνα», Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου, Αρχιμανδρίτου.
Αγία Μαρίνα (17 Ιουλίου)
1Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !