Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

19
ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΆ
Εικόνα
Πάτερ λέγομαι Μπάφας Ιωάννης και μένω στο Αλιβέρι Βόλου. Το τηλέφωνο μου είναι 04210.......
Την ημέρα που έγινε το επεισόδιο ήμασταν στη Θεσσαλονίκη. Ο μικρός Παρασκευάς έπαιζε με παιδιά εκεί κοντά μας και κάποιο τον χτύπησε στο μάτι. Το ματάκι του σκίστηκε πολύ βαθειά. Τον πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”. Εκεί οι γιατροί μου είπανε ότι το ματάκι του παιδιού είναι χαμένο. Σε λίγο έρχεται και ο γιατρός κ.Κωνσταντίνος Πολυχρονίου:

“...Το ματάκι του το έχει χάσει το παιδί! Θα κάνω βέβαια ότι είναι δυνατόν αλλά μην τρέφετε πολλές ελπίδες.......!”
Το παιδί το έβαλαν αμέσως στο χειρουργείο και η εγχείρηση κράτησε 2,5 ώρες. Όταν βγήκε ο γιατρός έκανε ένα μορφασμό που δεν προμήνυε κάτι αισιόδοξο και σχεδόν μουρμούρισε:

“..Έκανα ότι μπορούσα. Προσπάθησα το καλύτερο, όμως το τραύμα ήταν πολύ βαθύ και αδύνατη η κόλληση του, μόνο ο Θεός θα μπορούσε να κάνει κάτι.....”
Η οικογένεια μου πάτερ, είναι θρησκευόμενη. Πιστεύουμε πολύ και ο Κύριος πάντοτε μας βοηθά. Φέραμε εικόνες των Αγίων μας στο κρεβατάκι του παιδιού και παρακαλούσαμε να μεσιτεύσουν οι άγιοι προς τον Κύριο για το ματάκι του παιδιού μας.

Είχαν περάσει τρεις μέρες από την εγχείρηση και ο γιατρός κ.Πολυχρονίου ήρθε να εξετάσει το παιδί μαζί με άλλους γιατρούς:

- “....Δυστυχώς δεν έχει καμία βελτίωση. Βέβαια δεν μπορούμε να πούμε τίποτα ακόμα πριν βγάλουμε τους επιδέσμους, αλλά σας είπα από την αρχή ότι δεν υπάρχουν ελπίδες μόνον 1% ελπίζουμε και αυτό με τη βοήθεια του Θεού. Πρέπει να γίνουν και άλλες εγχειρήσεις μέσα στο χρόνο....”

Το απόγευμα μία κυρία μας έφερε μία εικόνα του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Εμείς τον ταξιάρχη δεν τον γνωρίζαμε, είχαμε ακούσει για τον Άγιο Ραφαήλ. Μας μίλησε για τον θαυμαστό άγιο Ταξιάρχη και σταύρωσε τρεις φορές το ματάκι του. Εμείς γονατίσαμε μπροστά στην εικόνα που την είχαμε βάλει στο προσκέφαλο του παιδιού και παρακαλούσαμε τον Αρχάγγελο μέσα από την καρδιά μας. Αυτά που μας είχε πει η γυναίκα μας ειχανε εντυπωσιάσει πολύ.

Στο σημέιο αυτό ο κ.Μπάφας πνίγηκε σε λυγμούς και διέκοψε την αφήγηση πλυμμηρισμένος από συγκίνηση. Έπειτα από αρκετή ώρα συνέχισε.........:

....Το βράδυ της ίδιας μέρας, η αδελφή της γυναίκας μου στο Βόλο, βλέπει στο όνειρο της πως ένας Άγγελος στα χρυσά ντυμένος ήρθε στο νοσοκομείο, στο κρεβάτι που ήταν ο Παρασκευάς και του σταύρωσε το ματάκι του....
Το πρωί ήρθε από τον Βόλο με τον άνδρα της. Όταν είδε την εικόνα του Ταξιάρχη στο κρεβατάκι του παιδιού, έβαλε τις φωνές λέγοντας λόγια ασυνάρτητα. Μετά από ώρα που συνήλθε, μας είπε το όνειρο και πως το πρόσωπο του Αγγέλου που είδε στο όνειρο της ήταν το ίδιο με της εικόνας του Ταξιάρχη που μας έφερε η άγνωστη κυρία!

Στις 11 το πρωί ήρθαν πολλοί γιατροί μαζι και ο κ.Πολυχρονίου, έβγαλαν τους επιδέσμους εξέτασαν πολύ ώρα το ματάκι του με κάποιο μεγάλο φακό. Έξω στο διάδρομο μου μίλησαν:
“.... Το παιδί σου δεν βλέπει. Βέβαια το περιμέναμε, θα κάνουμε και άλλες εγχειρήσεις αργότερα αλλά και πάλι οι πιθανότητες είναι ίδιες....”

Μπήκα στο θάλαμο ένα ράκος, πλησίασα το κρεβατάκι του παιδιού. Το ματάκι του ήταν λυμένο από τους επιδέσμους. Μου φάνηκε ότι η κόρη του ματιού του κινήθηκε στην ίδια ευθεία με την κόρη του άλλου ματιού. Δίπλα στο κρεβατάκι του υπήρχε ένα μπαλάκι μικρό.
“..Θέλεις να παίξουμε με ένα μπαλάκι Παρασκευά;
“.. Θέλω..” μου απαντά
Δένω το καλό του ματάκι και αφήνω το χτυπημένο ακάλυπτο.
“...Έλα σήκω..” του λέω και το παιδί σηκώθηκε, κατέβηκε και αρχίσαμε να παίζουμε! ΕΒΛΕΠΕ!
Τρέχω γρήγορα και το λέω στους γιατρούς. Δεν με πίστεψαν και χαμογελούσαν πικραμένα. Στην επιμονή μου ήρθαν και όταν το διαπίστωσαν, είπαν όλοι με ένα στόμα:
''.. Μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να γίνει και έγινε!!!! και στρεφόμενοι σε εμάς είπαν: “...Κάποιο Άγιο έχει το παιδί, επιστημονικώς δεν θα έπρεπε να βλέπει..!!”

Την ίδια μέρα οι γιατροί σταμάτησαν τα φάρμακα και κάθε θεραπεία, μου έδωσαν εξιτήριο και φύγαμε. Πριν ευχαριστήσω το γιατρό κ.Πολυχρονίου, τον ρώτησα:
“..Γιατρέ, λέγατε για άλλες εγχειρήσεις, μήπως θα έπρεπε να ξαναπεράσουμε;..”
Εκείνος χαμογέλασε και μου είπε:
“..Να τον πάτε στον γιατρό,τον άγιο, που έχετε προστάτη σας. Εγώ πια είμαι αχρείαστος για το παιδί σας, ο Παρασκευάς είναι υγιέστατος..”

Δεν δέχτηκε να πάρει χρήματα και μου είπε να ανάψω και για εκείνον ένα κεράκι στον Άγιο μας. Έτσι πάτερ ήρθαμε όλοι εδώ, η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, η κουνιάδα μου με τον σύζυγο της και φυσικά ο Παρασκευάς.
Πριν καλά-καλά τελειώσει ο κ.Μπάφας, βούρκωσε και έκρυψε το πρόσωπο του στις δύο παλάμες του. Εμείς αρκεστήκαμε να κάνουμε το σταυρό μας και να ψελλίσουμε: “..Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών..”

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, Τόμος Ε`, σελ.79
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Ένα από τα φοβερά Θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου!

20
Εικόνα
“Εχων Σέ προστάτην και βοηθόν, φύλακα καί ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής, Μιχαήλ Πρωτάρχα καί Μέγα Ταξιάρχα, εν ώρα του κινδύνου, Σύ μοι βοήθησαν”.


Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στή μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση. Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα. Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή. Σχολικά τραγούδια και χαρούμενες φωνές έσπαγαν το μονότονο βουητό των αεροπλάνων, που απογειωνόταν και προσγειωνόταν εις τον αερολιμένα. Και ξάφνου τα μικρόφωνα ανήγγειλαν;...
«Οι εκδρομείς και οι κύριοι συνοδοί αυτών να επιβιβαστούν εις το σκάφος. Το σκάφος σε 5 λεπτά απογειώνεται». Ένας χείμαρρος από νέα παιδιά όρμισε στον αερολιμένα και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Σέ τρία λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την απογείωση.
Ο Κυβερνήτης, ένας αθλητικός νέος, πού δεν απείχε πολύ στην ηλικία από τους νέους επιβάτες του, αλλά αριστούχος και ίσως ο καλύτερος και ο πλέον δοκιμασμένος της Εταιρείας, τους καλωσόρισε στο σκάφος και τους υποσχέθηκε ένα ωραίο ταξίδι. Όλα ήταν έτοιμα. Ο Κυβερνήτης έριξε μια -τυπική- τελευταία ματιά στά όργανα του σκάφους, δια του ασυρμάτου είπε ατό κέντρο το «Οκέϋ» καί έβαλε σε κίνηση τους κινητήρες.
Το κέντρο του είπε τις τελευταίες πληροφορίες της μετεωρολογικής υπηρεσίας, πού ήταν πάρα πολύ καλές και του ευχήθηκε καλό ταξίδι. Σέ δύο λεπτά το αεροπλάνο φιλούσε για τελευταία φορά τη γη και ορμούσε με δύναμη στους αιθέρες, σαν ένα μεγάλο αρπακτικό πουλί, για να καταβροχθίσει την απόσταση των 500 μιλίων πού τους χώριζε με το αεροδρόμιο του προορισμού τους.
Το αεροσκάφος είχε διανύσει περίπου τα 100 μίλια και όλα έδειχναν ότι συμβάλλουν εις ένα ωραίο αεροπορικό ταξίδι, μέσα σε ένα καταγάλανο ουρανό. Οι επιβάτες δε, χόρταιναν να απολαμβάνουν το ωραίο θέαμα πού τους προσέφερε το μεγάλο ύψος. Κάτω από τα πόδια τους ένας πελώριος ανάγλυφος χάρτης, ζωντανός, με χωριά, βουνά, ποταμούς και πεδιάδες απλωνόταν. Η αεροσυνοδός δεν έπαυε να τους ξεναγεί και να τους ενημερώνει συνεχώς.
Ο Κυβερνήτης έπαιρνε σειρά στο δικό του μικρόφωνο για να πιάσει συζήτηση με τους επιβάτες και να τους λέει τα μυστικά του αεροπλάνου και της τεχνικής του. Ήταν πράγματι ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Κυβερνήτης άνοιξε τον ασύρματο και ζήτησε από το κέντρο το στίγμα του και τον καιρό. Αυτό με την σειρά του, του απάντησε και τον πληροφόρησε ότι μέχρι τέλους του ταξιδιού τους δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή του καιρού. Έκλεισε τον ασύρματο και ζήτησε με το μικρόφωνο να μιλήσει με τους επιβάτες, όταν εμπρός του διέκρινε ένα κατάμαυρο σύννεφο. Έκλεισε το μικρόφωνο και έσφιξε το πηδάλιο να οδηγήσει το σκάφος κάτω από το σύννεφο και να μη χάσουν οι επιβάτες την οπτική επαφή τους με τη γη.
Ήταν κάτω από το σύννεφο όταν εμπρός του εμφανίστηκε δεύτερο, πλέον κατάμαυρο, με βροντές και αστραπές. Είχε πέσει σε καταιγίδα! Έδωσε ύψος στο σκάφος για να ξεφύγει, το ρολόι έδειχνε 8.000 πόδια, η καταιγίδα όμως δεν σταματούσε. Έδωσε και άλλο ύψος. Το ρολόι έδειχνε 10.000 πόδια, το μάξιμουμ της αντοχής του αεροπλάνου του, οι επιβάτες άρχισαν να θορυβούνται.
Η ορατότης ήταν μηδέν. Το χαλάζι κτυπούσε σαν σφαίρες στα παράθυρα του σκάφους. Οι κεραυνοί και οι αστραπές φώτιζαν μόνον τον ουρανό σαν εχθρικό πυροβολικό που προσπαθούσε να τους καταρρίψει. Η αεροσυνοδός προσπαθούσε με ψυχραιμία να τους καθησυχάσει.
Το σκάφος σαν παιχνιδάκι μέσα στην φοβερή αγκαλιά της καταιγίδας, άρχιζε να τρίζει και το ρολόι έδειχνε 12.000 πόδια. Ο Κυβερνήτης ψύχραιμος άρχισε να κατεβάζει το σκάφος χαμηλά. 8.000πόδια, 6,000 πόδια, 5.000 πόδια, 4.000 πόδια, 3.000 πόδια, 2.000 πόδια, η ίδια κατάστασις! Στό φόβο μήπως προσκρούσει σε καμιά κορυφή βουνού, άρχισε πάλι να ανεβαίνει.
Φτάνει στα 8.000 πόδια και ανοίγει τον ασύρματο να μάθει από τον πύργο ελέγχου το στίγμα του, πού βρίσκεται και να τους πληροφορήσει ότι έχει πέσει σε καταιγίδα, παρά τις καλές μετεωρολογικές ειδήσεις, αλλά διαπίστωσε ότι δεν λειτουργεί. Άνοιξε αμέσως το ραδιόφωνο, η ίδια σιγή. Ένα κρύο χέρι έσφιξε την καρδιά του. Άνοιξε το χάρτη και προσπάθησε μόνος του να προσδιορίσει τη θέση του.
Μάταιος κόπος. Με την προσπάθεια να ξεφύγει από την καταιγίδα είχε χάσει τον προσανατολισμό του. Στά μάτια του συγκυβερνήτου του άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια του πανικού. Ο Κυβερνήτης διάβασε μέσα στα μάτια του βοηθού του την αγωνία καί πριν του μιλήσει έκαμε ακόμα μία προσπάθεια με τον ασύρματο και το ραδιόφωνο. Μάταιος κόπος, η μεγάλη καταιγίδα παραδόξως τα είχε καταστρέψει!
Προσπάθησε πάλι με τον χάρτη, το αυτό αποτέλεσμα. Σέ παρόμοιες καταστάσεις, το θάρρος και η ψυχραιμία του Κυβερνήτου, φέρουν καλά αποτελέσματα. Γύρισε στον συγκυβερνήτη του που τον κοίταζε ακίνητος, μαρμαρωμένος καί του ζήτησε ψυχραιμία, διότι η κατάστασή τους είναι πολύ κρίσιμη και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός των επιβατών. Ο πανικός όμως δεν απείχε πολύ από τους επιβάτες. Η αεροσυνοδός μη ξέροντας απολύτως την κρισιμότητα της κατάστασης, κατέβαλε κάθε φιλότιμη προσπάθεια να τους καθησυχάσει.
Πράγματι, η κατάσταση ήταν πάρα πολύ κρίσιμη. Ο κυβερνήτης, χωρίς προσανατολισμό, ασύρματο, ραδιόφωνο και στίγμα, μέσα στη φοβερή θύελλα που δεν είχε τέλος, δε μπορούσε να πιλοτάρει το σκάφος με σιγουριά. Άρχισε να κάμει κύκλους και να ανεβοκατεβαίνει, προσπαθώντας να βγει μέσα από την θύελλα.
Το σκάφος τυφλά οδηγείτο από τον ψύχραιμο μέχρι στιγμής Κυβερνήτη. Όμως οι ώρες περνούσαν, θα έπρεπε να είχαν προσγειωθεί προ δυόμισι ώρες περίπου και ακόμη βρισκόταν στα ύψη. Τα καύσιμα άρχισαν να λιγοστεύουν επικίνδυνα. Καμιά βοήθεια, κανένα φωτεινό σημείο. Οι επιβάτες γνωρίζοντας εκ των προτέρων το χρόνο πού εχρειάζετο το ταξίδι τους και βλέποντας ότι έχουν καθυστερήσει πάρα πολύ, ξέσπασαν σε κλάματα και υστερισμούς, Ακόμη και η αεροσυνοδός έχασε τον έλεγχό της και δεν μπορούσε να προσφέρει καμιά βοήθεια στους επιβάτες.
Μάταια ο κυβερνήτης προσπαθούσε με το μικρόφωνο να τονώσει το ηθικό τους. Ο συγκυβερνήτης, ένα ράκος, ανίκανος να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια. Μέσα στην αγωνία του ο κυβερνήτης ρίχνει την ματιά του στόν πίνακα των καυσίμων. Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε. Είχανε δεν είχανε ακόμη 20 λεπτά καύσιμα. Από την στιγμή αυτή άρχισε να κάμπτεται και αυτός. Του ήλθε να κλάψει! Κρατήθηκε. Σχεδόν ήτανε βέβαιος για την καταστροφή. Έβαλε τον αυτόματο πιλότο, έσκυψε πάνω στο πηδάλιο και αφέθηκε στο μοιραίο.
Σάν κινηματογραφική ταινία, στις τελευταίες αυτές στιγμές, περνούσαν από το μυαλό του όλα τα γεγονότα της ζωής του, από τα παιδικά του χρόνια. Σέ μια στιγμή ταράχτηκε. Μα βέβαια. Στήν οθόνη των σκέψεων του παρουσιάστηκε η Ελλάδα, η Μυτιλήνη, η Συκαμνιά. Ήταν Έλληνας και η μητέρα του κατάγεται από την Συκαμνιά της Μυτιλήνης, Θυμήθηκε που μικρός ήλθε στην γενέτειρα της μητέρας του, στήν Συκαμνιά, να γνωρίσει τη γιαγιά του, τους συγγενείς του. Θυμήθηκε ακόμη ότι η ευσεβής μητέρα του, του μιλούσε συνεχώς για τον θαυματουργό Ταξιάρχη του Μανταμάδου. Θυμήθηκε ότι μαζί της πήγε στον Μανταμάδο μικρός, για να προσκυνήσουν την θαυματουργό εικόνα του Ταξιάρχη.
Ένοιωσε το ρίγος που τότε ένοιωσε, όταν αντίκρισε την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου. Στ’ αυτιά του, ζωηρά ακούγονται και τώρα τα λόγια, τότε, των γερόντων πού του έλεγαν: «ο Αράπης, παιδί μου, όταν τον καλέσεις με πίστη, (έτσι ακόμη και σήμερα λένε τον Ταξιάρχη, λόγω της μελανής εικόνας του), είναι πάντοτε κοντά σου, πρόθυμα να σε βοηθήσει, χειροπιαστά θαύματα έχουμε εμείς στους πολέμους». Αναρίγησε! Αναθάρρησε!
Πίστευσε πραγματικά στον Μεγαλόχαρο και σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά, μέσα από την καρδιά του φώναξε με δύναμη «Ταξιάρχη μου, Αράπη μου, σώσε μας, σώσε μας και εγώ λαμπάδα ίση με το μπόϊ μου θα Σου ανάψω καί ολόχρυσο ομοίωμα του αεροπλάνου μας θα Σου κρεμάσω».
Την στιγμή αυτή, μέσα στό Γραφείο της Εκκλησίας των Ταξιαρχών, όπου μου αφηγείται τα περιστατικά ο Νικόλαος Χατζόγλου, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, σηκώνεται όρθιος, κατακίτρινος και τρέμοντας κάνει τον σταυρό του. Ζει ακόμη μια φορά τα περιστατικά τα μοναδικά της ζωής του και με κόπο συνεχίζει: «Τότε, εμπρός μου άνοιξαν τα κατάμαυρα σύννεφα και φάνηκε ο καταγάλανος ουρανός και όπως ανοίγει η αυλαία και φαίνεται το σκηνικό του θεάτρου, έτσι κάτω από τα πόδια μας, μέσα στον ήλιο λουσμένο φάνηκε το αεροδρόμιο του προορισμού μας.
Έπιασα το πηδάλιο χαρούμενος και σε λίγο προσγειωνόμασταν ατό αεροδρόμιο. Έριξα μια ματιά στα καύσιμα και παρατήρησα ότι μας είχαν απομείνει ακόμη 5 λεπτά βενζίνη περίπου.
Με την πρώτη ευκαιρία πήρα την άδειά μου και σήμερα είμαι εδώ, Πάτερ μου, για να αποδώσω στον Άγιο, σωτήρα μας, την ευγνωμοσύνη και την λατρεία μας και να αποθέσω εμπρός Του με ευλάβεια το τάμα μου.
Στά χέρια του, που έτρεμαν, εμφανίστηκε ένα ολόχρυσο ομοίωμα αεροπλάνου. Ήταν το μεγάλο του τάμα. Τον κοίταξα με συγκίνηση. Στά δακρυσμένα μάτια του διέκρινες την ικανοποίηση πού νοιώθει κανείς όταν πραγματοποιεί μία μεγάλη του υποχρέωση. Ένιωσα τη γλώσσα μου βαριά για να μιλήσει. Τα μάτια μου να πονούν καθώς προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα. Αρκέσθηκα μόνον να ψελλίσω το:
Από το βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου «Το ιστορικό και τα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου»

Πηγή:bemary
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

21
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

22
Κυριακή των Μυροφόρων εορτάζει ο ταξιάρχης στον Μανταμάδο.


phpBB [video]
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

23
TO ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΝΑΠΗΡΗ-ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ....


Ήτανε μία Κυριακή του Ιουλίου. Το παλλεσβιακό προσκύνημα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών δεχόταν από πολύ πρωί τους προσκυνητές του. Μία λαοθάλασσα τα προαύλια του. Από τους αριθμούς των αυτοκινήτων διαπίστωνες ότι οι περισσότεροι προσκυνητές ήταν από άλλα διαμερίσματα της χώρας μας.
Εικόνα
Η Κυριακάτικη λειτουργία προχωρούσε . Οι καλλίφωνοι ιεροψάλτες του Προσκυνήματος με τις μελώδικες τους ψαλμωδίες, ξεκούραζαν την άκρη του εκκλησιάσματος και το ενίσχυαν στην πνευματική του ανάταση. Ήταν όλοι συνεπαρμένοι από τη θεία λειτουργία και ο καθένας ξεχωριστά, αφοσιωμένος στις ενδόμυχες προσευχές του.
Ξαφνικά, μία γυναίκα προσπαθούσε με κόπο να παραμερίσει τον κόσμο και να φτάσει μπροστά στην θαυματουργό εικόνα του Αρχαγγέλου, κρατώντας στην αγκαλιά της ένα αρνί. Όταν έφτασε μπροστά στην εικόνα αναλύθηκε σε δάκρυα.
- “...Ταξιάρχη μου! Σωτήρα μου! Επιτέλους με αξίωσες να έρθω να σε προσκυνήσω και να σε ευχαριστήσω, χωρίς βοήθεια, μόνη μου!!...”
Σε λίγο στα σκαλιά του γραφείου, διαστακτική φάνηκε η γυναίκα.....
“Πάτερ μου, σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένη. Ευχαριστώ τον Μεγαλοδύναμο και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, που με αξίωσαν να βρίσκομαι εδώ για να εκπληρώσω το τάμα μου. Αλλά καλύτερα να σας τα πω από την αρχή.
Λέγομαι Παντελίδου Νίκη και μένω στην οδό.................. στον Εύοσμο Θεσ/νίκης. Πάνω από δέκα χρόνια ήμουν παράλυτη και τελευταία από την στεναχώρια αρρώστησα βαρειά και από την καρδιά μου. Οι γιατροί είπαν στον άντρα μου ότι οι μέρες μου είναι μετρημένες. Περίμενα το τέλος καρφωμένη παράλυτη στο κρεββάτι μου, κάτω από τις στοργικές περιποιήσεις του ανδρός μου.
Για τον Ταξιάρχη έμαθα εδώ και δύο χρόνια, από το περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ'. Σας ζήτησα, αν θυμάστε με επιστολή μου, μία εικόνα του Αρχαγγέλου και σεις μου στείλατε μία μικρή ανάγλυφη. Από τη στιγμή που πήρα την εικόνα αυτή στα χέρια μου, πίστεψα ακράδαντα ότι θα γίνω καλά. Προσευχόμουν νύχτα και μέρα και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο και περισσότερο η πίστη μου αυτή μεγάλωσε σε σημείο που να θεωρώ πια βέβαιο, ότι θα γίνω καλά.
Ήταν παραμονή της γιορτής του Αρχαγγέλου. Όχι στις 8 Νοεμβρίου, αλλά των Μυροφόρων, στις 15 του Πάσχα που γιορτάζετε την μεγάλη πανήγυρη Του, τα εγκαίνια του ιερού Ναού Του. Ήμουν μόνη στο δωμάτιο μου και με πολύ θέρμη παρακαλούσα την χαρη Του. Τα μάτια μου ήταν βουρκωμένα.......... Όταν Ω Ταξιάρχη μου, Ταξιάρχη μου!!!
Απέναντι στο κρεβάτι μου, υπάρχει μία ντουλάπα. Αυτή η ντουλάπα σιγά σιγά, άρχισε να μεταβάλλεται σε ανάγλυφη εικόνα, όπως εκείνη που μου είχατε στείλει. Σκούπισα τα μάτια μου να βεβαιωθώ. Μπροστά μου, πράγματι υπήρχε μία πελώρια ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη με τον Αρχάγγελο έτοιμο να μου μιλήσει.
Με συναισθήματα ανάμεικτα, χαράς ελπίδας και δέους, ασυναίσθητα, προσπάθησα να σηκώθω. Όμως η αρρώστια με κρατούσε γερά καρφωμένη στο κρεβάτι του πόνου μου. Άρχισα να φωνάζω δυνατά, ξέροντας ότι τη στιγμή αυτή, με ακούει ο Μεγαλόχαρος:
- “.... Ταξιάρχη μου, Ταξιάρχη μου, σώσε με, λυπήσου με, συγχώρα με, σπλαχνίσου με, κάνε το θαύμα Σου....!!!”
Τότε ο Αρχάγγελος μου χαμογέλασε μέσα από την εικόνα. Το χαμόγελο του άρχισε να με ηρεμεί. Άρχισα να νοιώθω βαρειά τα βλέφαρα μου και σιγα σιγά με πήρε ο ύπνος. ΄Όταν ήρθαν οι δικοί μου, με βρήκαν να κοιμάμαι ήσυχα.
Τα ξημερώματα , ημέρα της γιορτής Του, Κυριακή των Μυροφόρων, ξύπνησα ήσυχη και τι βλέπω πάτερ μου;
Βλέπω στο δωμάτιο μου τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ολόσωμο!!! Η πανοπλία Του ήταν χρυσή, λαμπερή και ακτινοβολούσε! Τα φτερά του κάτασπρα. Με κοιτούσε και χαμογελούσε
“....Ταξιάρχη μου, σώσε με, βοήθησε με, γιάτρεψε με λυπήσου με....”
Εκείνος συνέχιζε να μου χαμογελά και θαρρείς πως μία ανεπαίσθητη πνοή έκανε τα φτερά του να ανατριχιάζουν. Ξαφνικά μου έδωσε το χέρι Του και μου είπε:
- “....ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΟΥ, ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊΤΑΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΤΑ ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ...”
Έδωσα τα χέρια μου και με τη βοήθεια Του σηκώθηκα. Όταν στάθηκα στα πόδια μου, εκείνος εξαφανίστηκε. Κάτι πολύ παράξενο μου συνέβαινε. Αντί να βάλω τις φωνές και να ξεσηκώσω τον κόσμο όλο, να ξυπνήσω τους δικούς μου, ένοιθα μία γαλήνη, μία ηρεμιά σα να μην ήμουν ποτέ άρρωστη. ¨Αρχισα να ετοιμάζομαι και σε λίγο ξεκινούσα για την Εκκλησία. Λειτουργήθηκα και κοινώνησα, όπως μου είχε πει ο Αρχάγγελος και επέστρεψα σπίτι μου.
Τότε μόνο σκέφτηκα τους δικούς μου και την ανησυχία τους όταν δεν θα με έβρισκαν στο κρεβάτι μου. Μόλις με είδανε να μπαίνω μέσα, έμειναν όλοι άφωνοι και χρειάστηκε πολύ ώρα για να συνέλθουν και ν`αρχίσουν τις ερωτήσεις.
Ζούσα ένα όνειρο. Δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει την κατάσταση μου. Πολλές φορές σηκωνόμουν απ`το κρεβάτι και περπατούσα για να βεβαιωθώ ότι δεν έβλεπα όνειρο.Τις πρώτες μέρες ένοιωθα μία εξάντληση, σιγα σιγά όμως και με τις περιποιήσεις των δικών μου, άρχισα να συνέρχομαι
Τώρα τελευταία που ένοιωθα αρκετά καλά, αποφάσισα να εκπληρώσω το τάμα μου. Έτσι είμαι εδώ σήμερα με το τάμα μου, ένα αρνί, για να ευχαριστήσω το Σωτήρα μου.
Και λέγοντας αυτά, σηκώθηκε πάλι και έκανε πολλές φορές το σταυρό της.

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”, Τόμος `Α

http://taxiarxis-kai-arxaggelos-michael.blogspot.gr/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

24
Εικόνα
ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ "ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ"!! ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ".

Πατέρα Στρατή την ευχή σας,

Είμαι συγκινημένη, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκθέσω το πρόβλημα υγείας μου που το θεράπευσε ο Αρχάγγελος και παρακαλώ τη χάρη σας να συμπεριληφθεί αν είναι δυνατόν στο βιβλίο των θαυμάτων και το περιοδικό σας. Ονομάζομαι Τσεσμελή Αναστασία του Γεωργίου και της Ουρανίας γενημμένη στο Μαρούσι Αττικής την 01 / 04 / 1989 και κάτοικος Ιλίου Αττικής.
Για πρώτη φορά βρέθηκα στο ιερό προσύνημα του Αρχαγγέλου την 01 / 04 / 2007 (ημέρα της ενηλικίωσής μου). Τον Ιανουάριο 2008 παντρεύτηκα ένα καλό παληκάρι, τον Σπυρίδων Τσιρωνά, ο οποίος είναι στρατιωτικός. Τον Φεβφουάριο 2008 πήρε την πρώτη του μετάθεση για την 98 ΜΕΘ στην Παγανή Μυτιλήνης, οπότε και αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο νησί. Το ίδιο έτος, την ημέρα της Χάρης Του, μεταβήκαμε στο μοναστήρι με τα πόδια όπως συνηθίζεται από τους κατοίκους της περιοχής.

Τον επόμενο Μάρτη έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί, το οποίο γεννήθηκε 13 / 11 / 2009 , πήρε την ευχή του 40ημέρου από εσάς. Επειδή είχα προβλήματα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης τον έταξα στον Άγιο και του δώσαμε δύο ονόματα, Γεώργιο και Ταξιάρχη. Η μητέρα μου είχε τάξει να επισκεφθεί το νησί και να προσκυνήσει τον Αρχάγγελο εάν όλα πήγαιναν καλά με τον τοκετό μου.
Στις 06 Σεπτεμβρίου του 2010 (ημερομηνία γενεθλίων του συζύγου μου), μας αξίωσε και μαζί με την μητέρα μου και τον αδερφό μου ήρθαμε στον Μανταμάδο, εγώ κυοφορούσα το 2ο παιδί μου. Την στιγμή που πλησίασε η μητέρα μου να προσκυνήσει την εικόνα του Ταξιάρχη που βρίσκεται στο εσωτερικό της εκκλησίας η εικόνα άλλαξε χρώμα και το πρόσωπο του Ταξιάρχη έγινε κατακόκκινο! μάς φώναξε και προσκυνήσαμε εγώ, ο αδερφός μου κι ο άντρας μου και μετά επανήλθε στο κανονικό του χρώμα. Στις 18 Νοεμβρίου του ίδιου έτους γέννησα τον δεύτερό μου γιο κι επέστρεψα στο νησί όταν συτός ήταν 18 ημερών. Την ευχή σαράντισης και του δεύτερου παιδιού μου δώσατε πάλι εσείς.

Τότε παρατήρησα κάτι διαφορετικό στο σώμα, στον οργανισμό και τις δυνάμεις μου. Κανείς, μα ούτε και εγώ, δεν είχε δώσει σημασία στις αιμωδίες που είχα στο δεξιό άνω άκρο κατά την διάρκεια του 8ου μήνα της κυήσεως του πρώτου μου παιδιού. Ούτε η μητέρα μου που είναι γιατρός δεν είχε καταλάβει τίποτα! Και να σκεφτεί κανείς ότι στα 16 μου χρόνια είχα υποβληθεί – για διάφορους λόγους - σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου η οποία και ήταν φυσιολογική. Έμεινα λοιπόν στο νησί μόνη μου με 2 μωρά παιδιά, ο σύζυγός μου ήταν σε συνεχείς υπηρεσίες και ασκήσεις και η πατρική του οικογένεια η οποία κατοικεί μόνιμα έως και σήμερα στα Δάφια Καλλονής αδυνατούσε να μου συμπαρασταθεί.
‘Ετσι λοιπόν απεγνωσμένη την ημέρα που σαραντήσατε τον Κωνσταντίνο μπροστά στη θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη, παρακάλεσα με πίστη τον Άγιο για την υγεία μου, την οικογένεια μου και εμπιστεύτηκα τη ζωή μου και τα προβλήματα μας σε εκείνον και ηρέμησα.
Μία ηρεμία Θεέ μου αληθινή, μαγική, χωρίς άγχος!

Στις 10 / 02 / 2011, δηλαδή σε διάστημα 1,5 μήνα περίπου από την τελευταία μου επίσκεψη στην Μονή ξύπνησα παράλυτη..... ο σύζυγος ήταν πάλι σε άσκηση και τα μωρά μόνα στο δωμάτιό τους. Πανικόβλητη κάλεσα στο τηλέφωνο την μητέρα μου στην Αθήνα η οποία και πήρε στο στρατόπεδο, έστειλαν τον άντρα μου εσπευσμένα στο σπίτι και μεταβήκαμε στο "Βοστάνειο" νοσοκομείο Μυτιλήνης.
Με εξέτασαν παθολόγος και ένας νευρολόγος και μου υπέδειξαν να φύγω για Αθήνα για να υποβληθώ σε νέα μαγνητική εγκεφάλου με το ενδεχόμενο της <<Σκλήρυνση κατά Πλάκας>>. Στις 14 / 02 / 2011 φτάσαμε στην Αθήνα στο πατρικό μου σπίτι. Στις 18 υποβλήθηκα σε μαγνητική εγκεφάλου στο νοσοκομείο ΄΄ΜΗΤΕΡΑ΄΄ και στις 19 διαγνώστηκε οτι έπασχα από Σκλήρυνση κατά Πλάκας με 47 ενεργείς εστίες στον εγκέφαλο.
Την επομένη εισήχθηκα στο ΄΄Αιγινήτειο Νοσοκομείο΄΄ όπου έκανα και οσφυονωτιαία παρακέντηση Πιστοποιήθηκε έτσι η νόσος και πήρα πρώτη φορά ενδοφλέβια κορτιζόνη με σκοπό να επανέλθω. Μέχρι λοιπόν τις 18 / 02 / 2012 που υπέστειν την τελευταία μεγάλη υποτροπή της νόσου με παραλυσία αριστερού άνω κάτω άκρου που με ακινητοποίησε περί τις 45 ημέρες, είχα εισαχθεί 8 φορές στο νοσοκομείο και είχα λάβει ισάριθμες φορές ενδοφλέβια κορτιζόνη.
Μία απο αυτές τις φορές έπαθα και μερική τύφλωση από το δεξιό μάτι και μετά από 15 ημέρες επανήλθε πλήρως η όρασή μου. Ο σύζυγός είχε πάρει όμως μετάθεση κι έτσι έμεινα στο πατρικό μου κι είχα τους δικούς μου ανθρώπους να με βοηθούν!!! Ούσα αλλεργική σε όλες τις θεραπείες με ιντερφερόνη (ενέσιμη μορφή) στις 18 / 07 / 2012 μπήκα εκ νέου στο ΄΄Αιγινήτειο Νοσοκομέιο΄΄ με σκοπό να λάβω φινγκολιμόδη, μία νέα θεραπεία σε μορφή χαπιού που 6 μήνες πριν είχε έρθει στην Ελλάδα.
Ας σημειωθεί οτι ο θεράπων ιατρός μου, αναπληρωτής καθηγητής της έδρας της Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κος Αντώνης Ρόμπος, πολλές φορές δήλωσε στην μητέρα μου, οτι άλλη μία φορά στην 50ετή καριέρα του, τού έχει τύχει τόσο δύσκολο περιστατικό όπως το δικό μου.

Η τελευταια μαγνητική εγκεφάλου ορίστηκε στις 8 Νοεμβρίου 2013, την ημέρα δηλαδή της γιορτής των Ταξιαρχών. Εγώ δεν έχασα την πίστη μου ούτε το θάρρος μου. Πίστευα στη δυναμική παρουσία και προστασία του Ταξιάρχη και ήμουν ήσυχη. Στις προσευχές μου πάντα ήταν σταθερή η παράκληση μου προς τον Ταξιάρχη: “Αρχάγγελε γνωρίζεις το πρόβλημα μου, το εμπιστεύομαι σε Σένα και Συ κάνε το καλύτερο για μένα και την οικογένεια μου”!

Παραμονή της εξέτασης, 7 Νοεμβρίου, με πρωτοβουλία των παιδιών απο την ομάδα στο διαδίκτυο “Ταξιάρχης_Μανταμάδος”, έγινε ιερά αγρυπνία προς τιμήν των Ταξιαρχών, στον ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Καλογρέζας Αττικής, στην οποία παρεβρέθηκα με τα παιδιά και τον σύζυγο μου,
κι έκανα αρτοκλασία στην Χάρη Του.
Την επόμενη μέρα το πρωί, ανήμερα των Ταξιαρχών, θέλησα να κοινωνήσω πριν πάω να κάνω τις μαγνητικές εξετάσεις. Έτσι κι εγινε. Μπηκα στον μαγνήτη και σε μιση ωρα τελειωσα...
Την επαύριο πήρα το αποτέλεσμα το οποίο ανέφερε:
"ΚΑΜΜΙΑ ΕΝΕΡΓΟΣ ΕΣΤΙΑ, ΝΟΣΟΣ ΣΕ ΥΦΕΣΗ"!.

Ο θεράπων ιατρός μου τα είχε χαμένα! Τώρα είναι στο Λονδίνο και εκεί ασχολείται με την έρευνα της νόσου. Με παρακολουθεί κατά αραιά διαστήματα ο Διευθυντής του Νευρολογικού Τμήματος του 401 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών και με τη μεσιτεία του φύλακα μας Αρχάγγελου Μιχαήλ είμαι καλά, υγιής, χαρούμενη και ευτυχισμένη και χαίρομαι τη ζωή με το σύζυγο μου και τα πανέμορφα παιδιά μου.

Εύχομαι ο Θεός να σας έχει πάντα καλά κι εσάς και την οικογένειά σας. Ο Ταξιάρχης να μας βοηθάει όλους. Ελπίζω το καλοκαίρι να τα πούμε και από κοντά!

Την ευχή σας.
Με σεβασμό, Τσεσμελή Γ. Αναστασία

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ”, Αρ. Φύλλου 223, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2014
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

25
Ο Ταξιάρχης σταματάει μια έκτρωση

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που η Κατερίνα Λ. έμεινε έγκυος… Η αγωνία μεγάλη γιατί είχε μια ηλικία που οι γυναικολόγοι προτείνουν να γίνει προγεννητικός έλεγχος για πιθανές γενετικές ανωμαλίες….


Η λαχτάρα να αποκτήσει παιδί ήταν μεγάλη και έτσι η παρηγοριά της ήρθε από τη προσευχή και ειδικά προς τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που είναι ο προστάτης του νησιού της Λέσβου εδώ και χρόνια… και της οικογενείας της.
Συχνά από την αρχή της εγκυμοσύνης είχε επισκεφτεί τον Ταξιάρχη στο Μανταμάδο και παρακαλούσε για την καλή έκβαση της εγκυμοσύνης ο γιατρός επέμενε για το προγεννητικό έλεγχο και έτσι έκλεισαν την ημερομηνία της λήψης του αμνιακού υγρού δεν άργησαν να βγουν τα αποτελέσματα που ήταν καταπέλτης για την Κατερίνα και τον σύζυγο της… το παιδί ήταν αγόρι και είχε γενετικές ανωμαλίες…


Η μάνα δεν το πίστευε, δεν ήθελε να το πιστέψει ότι ο Ταξιάρχης δεν την άκουσε… και με παλικαρίσια προσευχή που έχουν όλοι οι απλοί χριστιανοί άρχισε να τον παρακαλά πιο δυνατά για το παιδάκι της… δεν ήθελε να το ρίξει… ήταν αμαρτία ήξερε… αλλά και από την άλλη πως θα αντέξει εκείνη και ο άντρας της το βάρος της ανατροφής ενός τέτοιου παιδιού;


Ο γυναικολόγος της επέμενε να γίνει το γρηγορότερο η έκτρωση γιατί είχε προχωρήσει η εγκυμοσύνη και θα δυσκολευόταν πολύ μετά… Έτσι μια πέμπτη κλείστηκε το ραντεβού για την βεβιασμένη επέμβαση…


Η προσευχή συνεχιζόταν πιο έντονα στο Ταξιάρχη χωρίς να μπορεί η λογική της να βρει με πιο τρόπο θα μπορούσε να τη βοηθήσει… αλλά η καρδιά της τόχε ανάγκη να τον φωνάζει… αλλιώς θα έσκαγε όπως έλεγε η Κατερίνα.


Την παραμονή το βράδυ βλέπει στον ύπνο της ένα μελαχρινό νέο να της λέει να μη προχωρήσει στην έκτρωση γιατί έχει γίνει λάθος στην εξέταση…


Με πολύ χαρά ξύπνησε αμέσως και ξύπνησε και τον άντρα της… εκείνος πιο λογικός δεν το πίστεψε και της απάντησε… ευσεβείς πόθοι Κατερίνα μου!!! επειδή το θέλεις τόσο πολύ γι” αυτό και το είδες το όνειρο… εμείς θα προχωρήσουμε…


Αυτή ήταν και η γνώμη του γιατρού της αλλά η Κατερίνα δεν ήθελε να παρακούσει στο όνειρο… το ήθελε να είναι έτσι!! Παρόλα αυτά πείστηκε από το σύζυγο και το γιατρό και έκλεισαν την επόμενη Πέμπτη πάλι για την έκτρωση…


Οι μέρες πέρασαν βασανιστικά γρήγορα και πάλι η προσευχές ήταν το καταφύγιο της μέλλουσας άτυχης μητέρας.


Την παραμονή πάλι της επέμβασης βλέπει στον ύπνο της τον ψηλό μελαχρινό νέο να της λέει αυστηρά και με εξουσία στα λόγια του ότι έχει γίνει λάθος στα αποτελέσματα της εξέτασης και ότι το παιδάκι της είναι κορίτσι θα την ονομάσεις Ταξιαρχούλα και μη τολμήσεις να το ρίξεις γιατί και συ θα κινδυνέψεις πολύ στην επέμβαση αυτή…


Η Κατερίνα έντρομη ξυπνά τον σύζυγο της και του αναφέρει το ολοζώντανο όνειρο της… Ο διχασμός μεγάλος, τι να κάνουν; Να ακολουθούσουν το γιατρό ή τον Άγιο; Είχαν καταλάβει ότι είναι ο Αρχάγγελος ο φύλακας της οικογενείας τους…


Μετά από αρκετή και βασανιστική σκέψη αποφάσισαν να ακούσουν τον Άγιο τους… Τηλεφώνησαν και ακύρωσαν το ραντεβού παρόλες τις φοβιστηκές συμβουλές του γιατρού και περίμεναν την επιβεβαίωση των λόγων του Αγίου…


Τελικά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ο Αρχάγγελος τους είχε πει…. Το υγιές πια κοριτσάκι γρήγορα βαφτίστηκε Ταξιαρχούλα και μεγάλωσε χωρίς κανένα πρόβλημα…

Πηγή agioritikovima.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο Ταξιάρχης Μιχαηλ του Μανταμάδου

26
ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑΝ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ...!
Εικόνα
Πάτερ
Σας φιλώ το χέρι και επικαλούμαι τις ευλογίες σας.


Κατάγομαι από τη Θεσσαλία και ήρθα να ευχαριστήσω τον Αρχάγγελο μας για την θαυμαστή σωτηρία του αδερφού μου από Αυτόν.
Πριν δύο χρόνια ο αδελφός μου είχε μία τρομερή γαστρεντερίτιδα, η οποία δεν υποχωρούσε παρ`όλες τις φαρμακευτικές θεραπείες που έκανε για πολύ καιρό.

Μετά από εξετάσεις σε γαστρεντερολόγο, αξονικές τομογραφίες και κολονοσκοπήσεις, διαπιστώθηκε καρκίνος στο έντερο με δύο εστίες. Μέσα σε σαράντα ημέρες έχασε ο αδερφός μου 20 κιλά!!!

Οι γιατροί δεν μας έδιναν καθόλου ελπίδες, παρά μόνο μας έλεγαν να ελπίζουμε στο Θεό για ένα θαύμα.

Ο Ταξιάρχης ήταν γνωστός σε εμάς, είχαμε έλθει παλιότερα και Τον προσκυνήσαμε και ο νους μου τότε πήγε σε Κείνον. Έφερνα νοερά τον εαυτό μου μπροστά στη θαυμαστή εικόνα Του και Τον προσκυνούσα γονατιστή. Μια βέβαιη ελπίδα μέλωνε τότε μέσα μου τον πόνο και το σφίξιμο της καρδιάς. Οι φόβοι μου θαρρείς ξεθώριαζαν, η αγωνία μου μαλάκωνε και η βεβαιότητα της θεραπείας του αδελφού μου, συνεχώς και περισσότερο δυνάμωνε. Πίστεψα σε Κείνον ολόψυχα. Κάθε πρωί και βράδυ άλοιφα με το λαδάκι της κανδήλας Του, το άρρωστο σημείο.

Οι γιατροί μας είπαν ότι το συντομότερο θα πρέπει να πάμε στην Αθήνα για να τον χειρουργήσει ειδικός χειρούργος, εκείνοι δεν το αποτολμούσαν!!! Τον έφερα στο Θεραπευτήριο “Υγεία”.

Ο γιατρός που τον ανέλαβε έιχε μεγάλη εμπειρία σε νοσοκομείο στην Αμερική και ήταν η καλύτερη περίπτωση για τον αδελφό μου.

Στις 7 Ιανουαρίου 2011 το απόγευμα τον εξέτασε και μας είπε επειγόντως την άλλη μέρα να κάνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο για χειρουργείο. Το πρωί όμως, πριν πάει στο νοσοκομείο, πήγε στην τουαλέτα και μέσα σε πολύ φριχτούς πόνους έβγαλε ιστό 8 εκατοστών μεγαλύτερο από ένα αυγό!!! Το δείξαμε στο γιατρό και εκείνος είπε ότι, “ΕΣΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΕΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ”

Τον ρώτησε έπειτα αν έβγαλε καθόλου αίμα και εκείνος απάντησε αρνητικά,

“Άρα”, είπε “Το ένα ξεκόλλησε, το δεύτερο όμως που είναι ενσωματωμένο στο έντερο όπως το χορτάρι στη γη, πρέπει να αφαιρεθεί μαζί με το κομμάτι του εντέρου”!!

Ήταν Κυριακή 9 Ιανουαρίου και αποφάσισε ο γιατρός να κάνει καινούρια αξονική και κολονοσκόπηση πριν την εγχείριση!!

Εμένα όμως δεν μου έβγαζες από το μυαλό ότι αφού αποφάσισε ο Ταξιάρχης να κάνει Εκείνος την εγχείρηση δεν θα σταματήσει στα μισά!!! Θα την τελειώσει!!!

Λέω λοιπόν στον αδερφό μου:
“ΑΔΕΛΦΕ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΜΙΣΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ, ΕΧΕ ΠΙΣΤΗ!!!!”

Πράγματι μεγάλε μου Αρχάγγελε!!! Βγαίνει έξω ο γιατρός και μας λέει:

“ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΟΥ ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!! ΣΤΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΔΩ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΤΕΤΟΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ Ή ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ!! ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΣΤΟΣ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΞΙΣΟΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΕΡΟ!!!”

Μετά από επαναληπτικές εξετάσεις σαράντα ημερών δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα! Σήμερα ο αδερφός μου χαίρει άκρας υγείας!! Ήταν το ΘΑΥΜΑ του Ταξιάρχη!

Θα Τον ευγνωμονούμε, θα Τον ευχαριστούμε και θα Τον δοξάζουμε σε όλη μας τη ζωή. Δεν υπάρχουν λόγια για την μεγάλη μεσιτεία, που έφερε το έλεος και την ευσπλαχνία του ΑΓΙΟΥ μας ΘΕΟΥ στον αδελφό μου.

Μετά τιμής και σεβασμού Μαρία Συλάκου, Χολαργός

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

http://taxiarxis-kai-arxaggelos-michael ... st_73.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βίοι Αγίων”

cron