Επιτρέπεται οι ιερείς να επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή;

1
Πολύ συχνά ακούμε, κυρίως από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να αναμιγνύεται στην πολιτική αλλά να περιορίζεται στα του οίκου Της. Αυτούσια, μάλιστα, αυτή τη φράση υιοθέτησε πρόσφατα και ένας ιεράρχης της Ηπείρου, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και ποιμένες της Εκκλησίας έχουν παγιδευτεί στην περίεργη αυτή λογική, νομίζοντας ότι έτσι εκφράζουν την αλήθεια και προφυλάσσουν την Εκκλησία από την εκκοσμίκευσή Της!

* * *

Πριν εξετάσουμε αν αληθεύουν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι στο θέμα αυτό, είναι χρήσιμο και αναγκαίο να διερευνήσουμε τη σκοπιμότητα πού υπαγορεύει τον ισχυρισμό τους ότι δεν πρέπει τάχα να αναμιγνύεται η Εκκλησία στην πολιτική. Δεν θα κάνουμε φανταστικές, άδικες και συκοφαντικές υποθέσεις εις βάρος τους, αλλά θα στηριχθούμε σε πραγματικά γεγονότα, πού μπορεί ο καθένας να επιβεβαιώση.

Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι και πολιτικοί και δημοσιογράφοι κατηγορούν πλειστάκις, ευκαίρως-ακαίρως, την Εκκλησία ότι δεν έκανε τίποτα κατά τη διάρκεια της επταετίας εναντίον της δικτατορίας; Γιατί την κατηγορούν, αφού πιστεύουν ότι δεν πρέπει η Εκκλησία να πολιτεύεται; Αν ήσαν συνεπείς με το πιστεύω τους αυτό, έπρεπε να την επαινούν πού δεν ανεμίχθη στα πολιτικά πράγματα της επταετίας. Αυτοί, όμως, έχουν το σκοπό τους πού την κατηγορούν και γι’ αυτό πρός στιγμήν κάνουν πώς λησμονούν το πιστεύω τους. Την κατηγορούν γιατί θέλουν να την χρησιμοποιούν μόνο όταν αυτοί κρίνουν ότι εξυπηρετείται το πολιτικό τους παιχνίδι και οι κομματικοί τους σχεδιασμοί και όχι όποτε κρίνει η Εκκλησία ότι πρέπει να μιλήση.

Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία ανεμίχθη και κατά την περίοδο της δικτατορίας και ήλεγξε τους δικτάτορες, όταν παρέβαιναν τις ευαγγελικές εντολές, λόγω δε αυτού του ελέγχου εκθρονίσθηκε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στη θέση του οποίου η δικτατορία εγκατέστησε τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, τον οποίον διετήρησαν και όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, για να φανή περίτρανα ότι οι πολιτικοί δεν ανέχονται τους κληρικούς πού έχουν λόγο αληθείας, γιατί ο λόγος αυτός τους χαλάει τα σχέδια και δεν μπορούν να παραπλανούν τους ανθρώπους. Έτσι, δίνουν τη “ρετσινιά” του χουντικού στον αρχιεπίσκοπο πού τους αντιστέκεται και απονέμουν τον τίτλο του δημοκρατικού σ’ αυτόν πού τους κάνει τα χατήρια ή είναι αφωνότερος ιχθύος, αδιαφορώντας αν αυτός επεβλήθη από τους δικτάτορες της στυγνότερης περιόδου της επταετίας! Οι πολιτικοί θέλουν να εκφράζεται πολιτικά η Εκκλησία μόνο σε θέματα της επιλογής και της εγκρίσεώς τους. Θέλουν μια Εκκλησία πού να πιστεύη και να ενεργή σαν τους σταυρωτάς του Χριστού. Μια Εκκλησία πού θα συντάσσεται με το «ουκ έχομεν Βασιλέα ει μη Καίσαρα!», γιατί μόνο μια τέτοια Εκκλησία τους αφήνει ασύδοτους να συρρικνώνουν την αλήθεια στα μέτρα των σκοπιμοτήτων τους!

Για να συμπληρώσουμε τη διερεύνηση των προθέσεων των πολιτικών πρέπει να διερωτηθούμε: Γιατί, άραγε, αυτοί κόπτονται τόσο πολύ, διαλαλώντας σε όλους τους τόνους ότι δεν πρέπει να αναμιγνύεται η Εκκλησία στην πολιτική; Αυτό το “πρέπει” από πού πηγάζει; Ποιός το απαιτεί και γιατί; Μήπως πηγάζει από το γνήσιο ενδιαφέρον των πολιτικών και των δημοσιογράφων για την διασφάλιση της πνευματικότητος της Εκκλησίας, πού κινδυνεύει τάχα από την έλλειψη συνέσεως στους κληρικούς; Όχι βέβαια! Κανείς μας δεν είναι τόσο αφελής για να πιστεύη τέτοια παραμύθια. Εξ άλλου η συστηματική πολεμική πού υφίσταται η ορθόδοξη πίστη μας και η ευσέβεια του λαού μας από τις λυσσαλέες επιθέσεις και των δύο αυτών παρατάξεων αλλά και η αντιευαγγελική νομοθεσία πού καθημερινά πληθαίνει στον τόπο μας δεν αφήνουν περιθώρια και στον αφελέστερο των ανθρώπων να παραμένη αφελής!

Τότε, γιατί η επιμονή τους; Απλούστατα, γιατί δεν θέλουν να ακούγεται ο λόγος της Εκκλησίας επειδή γνωρίζουν πολύ καλά την τεράστια δύναμη της Εκκλησίας! Γνωρίζουν πώς ο λαός εμπιστεύεται τους ιερείς του, γιατί οι κληρικοί ξυπνάμε τον λαό και δεν τον αφήνουμε να πέφτη θύμα των παραπλανήσεων και των παγίδων, πού με μαεστρία του στήνουν, με στόχο να υποκλέψουν την έγκριση των πολιτών για τα εκθεμελιωτικά σχέδιά τους, παρουσιάζοντας έντεχνα τις ενέργειές τους αυτές ως λαϊκή επιταγή!

Σ’ ένα πρόχειρο αντίλογό τους, με τον οποίο επιχειρούν να εξηγήσουν τη μανία πού έχουν για να βάλουν φίμωτρο στην Εκκλησία, ισχυρίζονται πώς τάχα οι κληρικοί δεν ψηφίζονται και γι’ αυτό δεν νομιμοποιούναι να έχουν πολιτικό λόγο(!) Όμως, ούτε οι δημοσιογράφοι ψηφίζονται και παρά ταύτα, όχι μόνο έχουν πολιτικό λόγο αλλά και πολλές φορές έχουν τόσο καθοριστικό και κοφτερό λόγο, πού εγκαλούν και βάζουν σε πολύ δύσκολη θέση υπουργούς και πρωθυπουργούς! Οι δημοσιογράφοι, χωρίς να ψηφίζονται, έχουν κατορθώσει να θεωρούνται από όλους ως τετάρτη εξουσία(!), ενώ κατ’ ουσίαν είναι η πρώτη και σχεδόν μοναδική εξουσία, αφού καταντήσαμε να μην μπορούμε ούτε “κίχ” να κάνουμε χωρίς την έγκριση των δημοσιογράφων!

Όμως εις πείσμα των αντιφρονούντων, οι κληρικοί ψηφίζονται από το λαό και μάλιστα, όπως έλεγε ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δεν ψηφίζονται αναγκαστικά (όπως στα προκαθορισμένα ψηφοδέλτια, πού εκφράζουν τον κομματάρχη πού συμπεριέλαβε τα συγκεκριμένα ονόματα) αλλά ψηφίζονται ολόψυχα με το να ανοίγουν οι άνθρωποι μπροστά τους διάπλατα τις ψυχές τους, αποκαλύπτοντάς τους τα μύχια της υπάρξεώς τους, τις αμαρτίες αλλά και τους αγαθούς και κατά Θεόν πόθους τους.

Οι κληρικοί, παρά ταύτα, δεν διεκδίκησαν και δεν διεκδικούν ετσιθελικά να γίνουν ηγέτες του λαού, ούτε έχουν συμφέροντα και προσδοκίες κοσμικής εξουσίας, είναι, όμως, υποχρεωμένοι να σταθούν στο πλευρό των ανθρώπων και να ακούσουν τη φωνή απογνώσεώς τους πού τους ζητεί κάτι να κάνουν πριν είναι πολύ αργά.

Ο λαός βλέπει τους κληρικούς αληθινούς πατέρες του, γιατί τους ζει καθημερινά από κοντά, να τον στηρίζουν, να τον διαφωτίζουν, να τον προστατεύουν, να τον καθοδηγούν. Ο πιστός λαός δεν καθοδηγείται από την τηλεόραση στο να γνωρίση τους ποιμένες του αλλά τους γνωρίζει προσωπικά μετά από προσεκτική έρευνα. Ο πιστός λαός ξέρει πως, αφού έχουν σαπίσει όλες οι δομές της κοινωνίας δεν μπορεί να εξαιρούνται και κάποιοι πού ευρίσκονται στον ιερό κλήρο, γι’ αυτό ερευνά να ανεύρη αυτούς πού είναι πιστοί στην αποστολή τους και του εμπνέουν εμπιστοσύνη και δεν επηρεάζεται αυτή του η εμπιστοσύνη από την τηλεόραση, πού συστηματικά και με πρόθεση προβάλλει και παρουσιάζει ό,τι χειρότερο και ευτελέστερο σε ποιότητα κληρικών όλων των βαθμών υπάρχει σήμερα στον εκκλησιαστικό οργανισμό.

Αυτός ο πιστός λαός όχι μόνο εγκρίνει αλλά και ζητεί εναγωνίως από τους ποιμένες του να μιλήσουν, να πάρουν θέση και να κάνουν κάτι για να αλλάξη η θανατηφόρα πορεία του σύγχρονου κόσμου.

* * *

Είδαμε ότι δεν είναι λογική ούτε συνταγματική η απαίτηση των πολιτικών και των δημοσιογράφων –των κατ’ εξοχήν εκφραστών της παγκοσμίου διαπλοκής– για τη φίμωση της Εκκλησίας, αφού κανείς δεν μπορεί να στερήση από τους κληρικούς το δικαίωμα του εκφράζεσθαι, πού έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες των δημοκρατικών χωρών.

Παρά ταύτα, η Εκκλησία, παρά το αναφαίρετο, δηλαδή, δικαίωμά Της, δεν είναι Εκείνη πού εμπλέκεται στην πολιτική, αλλά οι πολιτικοί είναι αυτοί πού εμπλέκονται ασύστολα και δικτατορικά στην περιοχή του Θεού, πού είναι η περιοχή της Εκκλησίας.

Το Ευαγγέλιο δεν αφορά μόνο στην μέλλουσα ζωή των ανθρώπων, ώστε οι ιερείς να ασχολούνται μόνο με τα μετά θάνατον, αλλά θεωρεί την παρούσα ζωή, με όλες τις λεπτομέρειές της, ως προϋπόθεση και πρόκριμα για την σωτηρία του ανθρώπου. Συνεπώς, ενδιαφέρουν άμεσα το Ευαγγέλιο οι συνθήκες πού επικρατούν στην καθημερινή μας ζωή, γιατί αυτές είναι πού επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά τους ανθρώπους. Και σαφώς επηρεάζουν αρνητικά οι συνθήκες πού επαινούν και προωθούν την αμαρτία και την διαστροφή και διακωμωδούν και διασύρουν την ηθική και την ευλάβεια.

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήση κανείς πολύ για να καταφανή ότι δουλειά της Πολιτείας είναι μόνο η γεωργία, το εμπόριο, οι συγκοινωνίες, οι τέχνες, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, η αστυνόμευση, οι δίκες των ενόχων και η εξωτερική πολιτική. Δεν είναι η διαμόρφωση του ήθους των ανθρώπων, δηλαδή της εν γένει καλλιεργείας και παιδείας τους, ούτε ο προσδιορισμός του τι είναι χριστιανικό και τι όχι. Αυτό είναι έργο αποκλειστικά της Εκκλησίας. Βεβαίως και οι δραστηριότητες πού αναγνωρίζονται ως έργο της Πολιτείας δεν μπορούν να αποξενώσουν την Εκκλησία, γιατί η πνευματική εποπτεία όλων των τομέων της ανθρωπίνης δραστηριότητος ανήκει στο Θεό και, συνεπώς, στην Εκκλησία Του. Και Εκκλησία του Θεού δεν είναι η εκάστοτε Εκκλησιαστική Διοίκηση αλλά ο κλήρος και ο λαός πού τηρούν το Ευαγγέλιο και το θέτουν πάνω από κάθε επίγεια αρχή και εξουσία. Είναι εκείνοι, πού δεν διανοούνται να δεχθούν παραχαράξεις του Ευαγγελίου, όχι μόνο από τους πολιτικούς αλλά ούτε από «αγγέλους φωτός»!

Έτσι η Εκκλησία θα μπορούσε για πολλά πράγματα να κατηγορήση την Πολιτεία και τους πολιτικούς, βλέποντας ότι δεν τους απασχολεί το ότι ο λαός ταπεινώνεται και εξευτελίζεται κάθε μέρα στις δημόσιες Υπηρεσίες και πρέπει να βάλη “μέσον” για να πετύχη αυτό πού είναι στοιχειώδες δικαίωμά του. Δεν τους απασχολεί ότι ο λαός μας δεν μπορεί να βαστάση άλλο τις ανάλγητες, Διοκλητιανού τύπου, φορολογίες, με αποτέλεσμα να περιορίζη τα μέλη της οικογενείας του, αποφεύγοντας την τεκνογονία, αφού έχει φθάσει στην απόγνωση. Δεν τους απασχολεί ότι οι περισσότεροι γιατροί στα νοσοκομεία συμπεριφέρονται στους ασθενείς σαν να είναι υποζύγια, χωρίς να τους ενημερώνουν στοιχειωδώς για την εξέλιξη της ασθενείας τους και χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την γνώμη τους. Δεν τους απασχολεί ότι τα Πανεπιστήμιά μας βγάζουν κάθε χρόνο και πιο αγράμματους και απολίτιστους αποφοίτους, με φυσικό επακόλουθο να έχουν καταντήσει τα σχολεία μας περισσότερο άντρα ασυδοσίας και εξτρεμισμού παρά εργαστήρια γνώσεως και πνεύματος. Δεν τους απασχολεί ότι οι αγρότες παίρνουν τα ψίχουλα και οι κάθε λογής μεσάζοντες, χωρίς να κοπιάσουν, λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος. Δεν τους απασχολεί η λαϊκή κατακραυγή και η αγανάκτηση του λαού πού βλέπει τους μισθούς του σκληρού μόχθου του να παραμένουν σχεδόν στάσιμοι ενώ η ακρίβεια πολλαπλασιάζεται, και από την άλλη μεριά να αυξάνωνται αλματωδώς, χωρίς ντροπή, οι μισθοί δύο–τριών κλάδων, με επικεφαλής τους βουλευτές, σαν να μην είναι αυτό η πιο κραυγαλέα και αδίστακτη επίδειξη ρατσισμού!

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα θα μπορούσε η Εκκλησία να κατηγορήση τους άρχοντες. “Αντί, όμως, να τρίζη η άμαξα, τρίζει ο αμαξηλάτης”. Αντιστρέφονται οι όροι και οι πολιτικοί από κατηγορούμενοι γίνονται κατήγοροι της Εκκλησίας. Αντί να απολογηθούν στο λαό πού δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ζητούν και τα “ρέστα” αναλαμβάνοντας να καθορίζουν αυτοί το περιεχόμενο της Χριστιανικής διδασκαλίας και να προσδιορίζουν αυτοί την “διδακτέα ύλη” της Εκκλησίας και των Ποιμένων Της!

Αυτά πού περιγράψαμε περιληπτικά πρέπει να αρχίσουν να συζητούνται σε έκταση μεταξύ των πιστών, ώστε να πάψη να επικρατή η πλάνη συσκοτίζοντας την Αλήθεια, πού ελευθερώνει τους ανθρώπους.

Βεβαίως, όλες οι παραπάνω τοποθετήσεις μας ισχύουν μόνο υπό την προϋπόθεση ότι οι πολιτικοί, πού διεκδικούν τη διακυβέρνηση, θέλουν να θεωρούνται χριστιανοί Ορθόδοξοι, οπότε τη γνωμάτευση για την Ορθοδοξία τους θα την εκδίδη αποκλειστικά η Εκκλησία. Αν επιλέξουν να πάψουν να είναι χριστιανοί, πρέπει με θάρρος και χωρίς περιστροφές να το πουν στο λαό, όπως ξεκάθαρα το έχει πει το Κ.Κ.Ε. και έχει μείνει στο 8%!

Όμως πρέπει να ξέρουν ότι τους αθέους ελάχιστοι τους εμπιστεύονται για να κυβερνήσουν, γιατί και ο πιο αφελής γνωρίζει ότι αυτός πού δεν φοβάται τον Θεό προσέχει μόνο τόσο, όσο για να μην γίνη αντιληπτός απ’ τον …Εισαγγελέα! Γιατί και ο πιο αφελής συμφωνεί ολόψυχα με τον μεγάλο Ντοστογιέφσκυ πως, «όταν δεν υπάρχη Θεός, όλα επιτρέπονται»…

Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

“ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ”

Νοέμβριος 2007 – Τεύχος 65
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Επιτρέπεται οι ιερείς να επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή;

2
Πίσω από αυτήν την πολιτειακή τοποθέτηση μπορεί να ανιχνεύσει κανείς την σχετική διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, ιδιαίτερα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, και να διαπιστώσει και στην περίπτωση αυτή πόσο επηρέαζε η χριστιανική διδασκαλία το Βυζαντινό Δίκαιο, το εξανθρώπιζε και το τελειοποιούσε, όπως διαπιστώνεται από πλήθος σχετικών μελετών. Ο Χρυσόστομος διδάσκει ότι είναι σαφή τα όρια των δύο εξουσιών και ασύγχυτα: «Άλλοι όροι βασιλείας και άλλοι όροι ιερωσύνης... Ούτος μεν γαρ τα επί γης έλαχεν οικονομείν· ο δε της ιερωσύνης θεσμός άνω κάθηται... Ο βασιλεύς σώματα εμπιστεύεται, ο δε ιερεύς ψυχάς»35 . Η πολιτική εξουσία είναι υπεύθυνη για τα σωματικά και τα υλικά, για ό,τι έχει σχέση με το σώμα του ανθρώπου· η εκκλησιαστική εξουσία φροντίζει για τα πνευματικά, για ό,τι έχει σχέση με την ψυχή του. Το κύριον ενδιαφέρον της Εκκλησίας δεν είναι διευθέτηση των βιωτικών πραγμάτων, αλλά η προετοιμασία των ανθρώπων για τον ουρανό. Το πολίτευμα των Χριστιανών, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος, βρίσκεται στον ουρανό. Η πολιτεία εξ άλλου δεν έχει ως μέλημα τον φιλοσοφία της ζωής, να διδάξει τι είναι ψυχή, τι κόσμος, ποια είναι η μετά θάνατον τύχη του ανθρώπου, και πώς θα κατορθώσουμε την αρετή. Αυτά είναι έργο των ιερέων, ενώ των πολιτικών αρχόντων έργο είναι τα συμβόλαια, οι συναλλαγές, τα χρήματα. Όλη η φροντίδα της Εκκλησίας πρέπει να καταναλίσκεται στην πνευματική οικοδομή του ανθρώπου και στην προετοιμασία του για τον ουρανό36 .



Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται και ο εκ μέρους των ιερέων έλεγχος, όταν οι πολιτικοί άρχοντες λαμβάνουν άδικες αποφάσεις εναντίον των ορθών της πίστεως δογμάτων, εναντίον των πτωχών και αδυνάτων. Αποτελούν και αυτά καταστρατήγηση εντολών του Θεού, οπότε επιβάλλεται ο έλεγχος· δεν αποτελεί αυτό ανάμειξη, αλλά υπόδειξη των ορίων της πολτικής εξουσίας, εφαρμογή του «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Δεν θα πάρει ο ιερεύς τα όπλα για να ανατρέψει τους άρχοντες, αλλά θα ελέγξει με παρρησία και θάρρος: «Ιερέως ελέγχειν εστί μόνον και παρρησίαν επιδείκνυσθαι, ουχ όπλα κινείν....αλλά μόνον ελέγχειν και παρρησίαν επιδείκνυσθαι»37 . Ο ίδιος ο Χρυσόστομος έμεινεν αιώνιον παράδειγμα παρρησίας, όταν, ως πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ήλεγξε την βασίλισσα Ευδοξία για διαρπαγή παραθαλασσίου οικοπέδου φτωχής χήρας, και για την διοργάνωση χορών και πανηγύρεων μπροστά στην προτομή της και προς τιμήν της στο προαύλιο του ναού, που παρενοχλούσαν τις ιερές ακολουθίες. Την εις βάρος του έκρηξη οργής της βασίλισσας και την απόφαση για την εξορία του τα αντιμετώπισε με τα παγκοίνως γνωστά και ευφημούμενα: «Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ζητεί την κεφαλήν Ιωάννου επί πίνακι»38 .



http://www.impantokratoros.gr/xrysostom ... ia.el.aspx
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Επιτρέπεται οι ιερείς να επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή;

3
Ο π. Παΐσιος και η πολιτική

Ισαάκ (†) (Αγιορείτης)

Βλέποντας τόν από Ανατολάς κίνδυνο γιά τήν Θράκη, μετέβη στήν Κομοτηνή γιά νά στηρίξη εκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ήθελε νά παραμείνη μαζί τους γιά ένα διάστημα γιά νά βοηθήση.
Στά θέματα τής Πατρίδος δέν ήθελε οι Χριστιανοί νά είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν πού έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους νά επιζητούν νά βολευθούν οι ίδιοι καί νά μήν ενδιαφέρωνται γιά τήν Πατρίδα.
Ο καημός του καί η απορία του ήταν πώς οι υπεύθυνοι δέν αντιλαμβάνονται πού οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε τήν σημερινή κατάσταση καί ανησυχούσε, αλλά δέν διέσπειρε τίς ανησυχίες του στόν κόσμο. Έλεγε: «Από τό κακό πού επικρατεί σήμερα θά βγεί μεγάλο καλό».
Λυπόταν γιά τήν πνευματική κατάπτωση τών πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι΄ αυτούς πού ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε γιά τήν αλλαγή τής γλώσσας καί είπε: «Η επόμενη γενεά θά φέρει Γερμανούς νά μάς μάθουν τήν γλώσσα μας, καί τά παιδιά μας θά μάς φτύνουν».
Έγραφε σέ επιστολή του: «Αυτοί πού κατάργησαν τά Αρχαία πάλι θά τά ξαναφέρουν». Δημοσίευσε ένα σύντομο κείμενο υποστηρίζοντας τόν αγνότατο πατριώτη καί ευλαβέστατο ήρωα Μακρυγιάννη από τίς εναντίον του άδικες καί ψευδείς κατηγορίες. Πέρα από τήν αποκατάσταση τής αληθείας, υπήρχε τότε, όπως καί σήμερα, επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου πρός μίμηση γιά τούς πολιτικούς ηγέτες, αλλά καί γιά υποβοήθηση τού λαού νά απόκτηση ορθά πολιτικά κριτήρια στήν επιλογή τών κυβερνητών τού Έθνους μας.

Κάποιος Πρωθυπουργός, τού οποίου κατέκρινε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες γιά τό Έθνος καί τήν Εκκλησία, ζήτησε νά τόν συνάντηση στήν Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: «Άς έρθη, θά τού τά ψάλω καί μπροστά του». Είχε τό ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης νά υψώνη τήν φωνή του άφοβα μπροστά στούς ισχυρούς τής ημέρας.
Όταν κάποιος πρόεδρος τής Δημοκρατίας επισκέφθηκε τό Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στά μοναστήρια νά μήν τόν δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τόν νόμο περί τών αμβλώσεων.
Από Υπουργό πού θέλησε νά βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δέν δέχθηκε τίποτε, γιατί ανήκε σέ κόμμα πού είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόμους. Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος τής ειρήνης καί τής ενότητος. Δέν ανήκε σέ κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα καί πολιτικούς πού είχαν σχέση μέ τήν Μασωνία, γιά τήν αθεΐα τους καί τήν πολεμική τους πρός τήν Εκκλησία. Έλεγε: «Τί νά τό κάνω τό δεξί ή τό αριστερό χέρι, άν δέν κάνη σταυρό;», απορρίπτοντας έτσι τούς άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από τήν πολιτική τους τοποθέτηση. Κάποια κόμματα, γνωρίζοντας τήν επιρροή του στόν λαό, ζήτησαν νά τόν προσεταιρισθούν χάριν ψηφοθηρίας, αλλά ματαίως.
Τόν επισκέπτονταν πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές, υπουργοί, γερουσιαστές από τίς Η.Π.Α. καί ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τού έστελνε κάρτες. Από κανέναν όμως δέν ζήτησε τίποτε γιά τόν εαυτό του ή γιά γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητούσε νά ενεργούν γιά τό καλό τής Πατρίδος καί τής Εκκλησίας.
Ακόμη βοήθησε πολλούς κρατικούς υπαλλήλους μέ τίς συμβουλές του νά είναι τίμιοι καί ευσυνείδητοι στήν εργασία τους. Εκτιμούσε τούς καλούς παιδαγωγούς γιά τό ουσιαστικό έργο πού προσφέρουν, καί τούς ευλαβείς στρατιωτικούς, πού έχουν ιδανικά. Πολλούς νέους αναρχικούς τούς έπεισε νά υπηρετήσουν στρατιώτες. Γενικώς συμβούλευε όλους νά έχουν σεβασμό καί αγάπη πρός τήν Πατρίδα, νά ενεργούν γιά τό κοινό καλό ευσυνείδητα καί νά μήν παρασύρωνται από τό γενικό πνεύμα τής αδιαφορίας, τής ισοπεδώσεως τών πάντων, τού βολέματος καί τής καταχρήσεως. Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε τήν Πατρίδα αφανώς μέ τήν προσευχή του. Αυτό φαίνεται από τό τυπικό πού αναφέρθηκε, αλλά καί από τό ποίημα πού έστειλε στήν μητέρα του. Στό τέλος γράφει ότι γίνεται καλόγηρος, γιά νά προσεύχεται «καί γιά όλη τήν Πολιτεία».
Έδινε πρώτος τό παράδειγμα καί παρακινούσε, λέγοντας: «Νά κάνουμε προσευχή ο Θεός νά φωτίζη τούς υπευθύνους πού έχουν θέσεις μεγάλες στήν Πολιτεία, γιατί αυτοί μπορούν νά κάνουν μεγάλο καλό». Όταν υπήρχε ένταση στίς Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Άν μπορέσουμε νά τά διώξουμε» (μέ τήν προσευχή).
Σέ παρόμοια περίπτωση έκανε Θεία Λειτουργία στό Καλύβι του. Στούς Μακαρισμούς δέν έψαλλε ό,τι προέβλεπε τό τυπικό, αλλά από τόν κανόνα τού οσίου Νικολάου τού Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο γιά τήν περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τά βέλη σύντριψον Δέσποινα, καί πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων καί φυλάττων, ίνα πόθω σέ δοξάζωμεν».

Πηγή: agiazoni.gr
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Επιτρέπεται οι ιερείς να επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή;

4
«ΣΥΝΕΚΤΙΚΟ ΚΡΙΚΟ» ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΑΝΑΖΗΤΑ Η ΔΕΞΙΑ

Ηγέτη στο χώρο της Εκκλησίας αναζητά η Δεξιά- Ν.Νικολόπουλος προς Σεραφείμ: «Να αναλάβετε δράση»
Εικόνα
του Πάνου Σπαγόπουλου

Σημαντικές είναι οι ανακατατάξεις που κυοφορούνται στον ευρύτερο χώρο της δεξιάς παράταξης.

Με το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να έχει δώσει σημαντικό χώρο από τα δεξιά, καθώς θέλει να παρουσιαστεί και α αυτοαναδειχθεί ως μια σχεδόν κεντρώα δύναμη, εγκαταλείποντας πρώην βασικές αρχές της, ο ζωντανός χώρος της Δεξιάς ο οποίος είναι κατακερματισμένος μέχρι ενός σημείου αναζητά πόλους και ερείσματα συσπείρωσης.

Ο βουλευτής και γ.γ. του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκος Νικολόπουλος ήταν από τους πρώτους που έθεσαν θέμα «συνένωσης» της ασύνταχτης, ακόμη, Δεξιάς παράταξης παρουσιάζοντας μια νέα πρόταση.

Πιο συγκεκριμένα σε δήλωσή του αναφορικά με το «Τάμα του Έθνους», το οποίο βρέθηκε στη δημοσιότητα προ από λίγες ημέρες, εξαιτίας της αλλαγής στάσης 16 βουλευτών της ΝΔ σε σχετική ερώτηση και απευθυνόμενος στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ζητώντας του να αναλάβει πρωτοβουλίες λέει μεταξύ άλλων:

«Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ διαπιστώνει την ανακολουθία αυτών των πολιτικών δυνάμεων. Και κατανοεί απόλυτα πως υπάρχει έλλειμμα εκπροσώπησης της ελληνικής κοινωνίας στο εθνικό Κοινοβούλιο.

Έλλειμμα εκπροσώπησης που τείνει να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την πολιτισμική ταυτότητα των Ελλήνων μετατρέποντας τους σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας

Για αυτό και καλώ δημόσια των Μητροπολίτη Πειραιώς να αναλάβει ο ίδιος προσωπική δράση, να βγει μπροστά και να εκπροσωπήσει όλους αυτούς του πολίτες που νιώθουν απομονωμένοι επειδή ακριβώς συνεχίζουν να πιστεύουν στην πατρίδα και την Ορθοδοξία.

Να βγει μπροστά και να εμπνεύσει όλους εκείνους τους πολίτες που δεν περιμένουν κάτι από το παρόν πολιτικό μας σύστημα και που συμφωνούν πως χρειάζονται άνθρωποι που πιστεύουν αυτά που λένε για να τους εκπροσωπήσουν.

Καλώ λοιπόν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες συνένωσης αυτών των δυνάμεων και όλοι μαζί να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες του Έθνους και της Ορθοδοξίας εντός και εκτός του ελληνικού Κοινοβουλίου».

Η δήλωση αυτή του Ν.Νικολόπουλου φέρνει πραγματικά τα πάνω κάτω. Αφενός γιατί ζητά ανοικτά από ένα υψηλά ιστάμενο ιερωμένο να αναλάβει πλέον πολιτικές πρωτοβουλίες και αφετέρου γιατί του ζητά να αναλάβει το ρόλο του «συνεκτικού παράγοντα».

Να κατέβει δηλαδή από τον άμβωνα της Εκκλησίας και να βγει στο δρόμο ως πολιτικός ηγέτης, μιας παράταξης που δεν έχει ηγέτη.

Είναι ένας ρόλος που ο Μητροπολίτης Πειραιώς δεν έχει αμφισβητήσει ούτε απορρίψει πάντως. Μόλις σήμερα με δήλωσή του δείχνει σαφείς τάσεις πολιτκοποίησης.

Πιο συγκεκριμένα σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Σεραφείμ κάνει φανερό το στίγμα των πολιτικών του προθέσεων.

Σε ερώτηση πως κρίνει την κυβέρνηση είπε ότι «αγωνίζεται να κάνει κάποια πράγματα αλλά σχετίζεται με την πολιτική ορθότητα. Είμαστε δέσμιοι στους δανειστές που επιβάλουν σκληρά μέτρα λιτότητας «στραγγαλίζοντας» τον λαό μας οικονομικά και πνευματικά».

Για τον πρωθυπουργό είπε χαρακτηριστικά: «θεωρούσα ότι ο Τσίπρας θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα πράγματα αλλά απογοητεύτηκα όταν είδα ότι υπέβαλλε τα σέβη του στην οικογένεια Rothschild» και τόνισε ότι «χρειάζεται δυναμική αλλαγή των πραγμάτων. Οι δανειστές μάς επιβάλλουν σκληρά μέτρα λιτότητας».

Για τον Π. Καμμένο ο κος Σεραφείμ αποκάλυψε ότι τον ψήφισε: «Ψήφισα τον Καμμένο και δεν το κρύβω. Τον εκτιμώ και τον αγαπώ. Είναι άνθρωπος με πίστη».

Σε ότι αφορά το Τάμα του Έθνους και την στάση της ΝΔ ο Μητροπολίτης Πειραιώς είπε:

«Μιλάμε για μια υποχρέωση που έδωσαν οι αγωνιστές της ελευθερίας μας το 1829 και είπαν ότι επειδή ο Θεός μας βοήθησε να αντιμετωπίσουμε την οθωμανική αυτοκρατορία με την πίστη μας, για έναν ζυγό 4ων αιώνων, αυτή η ευλαβής αναφορά που τους κράτησε τόσους αιώνες να μην εξισλαμιστούν, ήταν υπόσχεση αγάπης και τιμής στον δημιουργό που τους έδωσε τη δυνατότητα να είναι ελεύθεροι. Αυτό 188 χρόνια δεν έχει υλοποιηθεί.

Υπήρξε προσπάθεια των ισχυρών για την καπηλεία με το σύνθημα «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών», που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Σήμερα υπάρχει ένας πνευματικός χώρος, ένα ίδρυμα που έχει συστήσει η αγάπη και η αγαθοεργός διάθεση του ζεύγους Αναγνωστοπούλου, που προτίθεται να υλοποιήσει αυτό γιατί έχει και τη γη και τα χρήματα. Υπάρχει πρόβλημα γραφειοκρατίας της χώρας.

Είχαν συστήσει ένα ίδρυμα που δεν περιείχε την ανοικοδόμηση του ναού και τώρα δεν έχουν την δυνατότητα να προχωρήσουν σε αυτό γιατί δεν έχουν τα χρήματα του ναού γι’ αυτόν τον σκοπό. Σήμερα απαιτείται η συναίνεση του υπ. Οικονομικών και ενός Προεδρικού Διατάγματος. Δεν αφορά τους έλληνες φορολογούμενους όμως.

Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι η ΝΔ γιατί χωρίς να γνωρίζει το θέμα, αναφέρεται σε αυτό.

Μιλάω για όλο το σύστημα αυτό που δεν γνωρίζει το θέμα αλλά βλέπω το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό δημοσιοποίησα δική μου εισήγηση, που τα στοιχεία της αποδεικνύουν ότι υπάρχει παχυλή άγνοια.

Με προβληματίζει η επάρκεια αυτών πως θα αναλάβουν τα ηνία της χώρας αύριο… Χωρίς γνώση των θεμάτων πως αποφαινόμεθα; Εδώ υπάρχουν ιδεοληψίες.

Ήρθε κάποιος να ψάξει τα θέματα και να αποφανθεί μετά; Με απογοήτευσε αυτό το θέμα πολύ για την προχειρότητα των αποφάσεων της ΝΔ.

Οι άλλοι χώροι αναδεικνύουν την εμμονή τους και την ιδεοληψία τους. Το τείχος του αίσχους έχει πέσει».

Ο πολιτικός «πειρασμός» για τον Μητροπολίτη Σεραφείμ φαίνεται είναι κάτι το αποδέχεται χωρίς να το δαιμονοποιεί.

Δεν είναι όμως μόνο ο Πειραιώς που θα μπορούσε να αναλάβει τέτοιο ρόλο.

Ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος Καλαβρύτων πρόκειται να παραιτηθεί σύντομα από την Μητρόπολη αλλά είναι μεγάλος. Ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδέλφειας Γαβριήλ και ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος είναι εξίσου δύο προσωπικότητες οι οποίες θα μπορούσαν να αναλάβουν αντίστοιχους ρόλους ενδεχομένως και σε συνεργασία με τον Σεραφείμ, αν και το τελευταίο δεν φωνάζει τόσο πιθανό.


http://www.pronews.gr/portal/20170222/e ... kolopoylos
Απάντηση

Επιστροφή στο “Δογματική, μυστήρια και εορτές”

cron