Περί γάμου

Όλα σχεδόν τα γαμήλια έθιμα διατηρούνται αναλλοίωτα μέχρι σήμερα.
Η περιγραφή του πίνακος των γάμων του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, όπως τον απεικόνισε ο ζωγράφος Αετίων, αναφέρει ότι ο βασιλεύς Αλέξανδρος
"στέφανον ορέγει τη παιδί, πάροχος και νυμφαγωγός Ηφαιστίων συμπάρεστι, δάδα καιομένην έχων ... "
στέφανον ορέγει τη παιδί = την "στεφανώνεται"
Στέφανο, αναπόσπαστον σύμβολον εορτής και χαράς

Πάροχος ο Ηφαιστίων συμπάρεστι, δάδα καιομένην έχων:
Ο Ηφαιστίων συμπαρίσταται ως "κουμπάρος" κρατών λαμπάδα αναμμένην, όπως και σήμερα.
"Ο τρίτος συμπαρών, πάροχος λέγεται " ( Πολυδεύκης Ονομαστικόν).
συμ-παρα-εστι (cum-para-est ---> compare ---> κουμπάρος!).

Επειδή η νύμφη ωδηγείτο εις την οικίαν του γαμβρού το βράδυ, η πομπή εφωτίζετο με
λαμπάδες: "νύμφας εκ θαλάμων, δαίων υπό λαμπομενάων ", γράφει ο Όμηρος (Ίλ. Σ. 492 ) . Είναι άξιον παρατηρήσεως ότι και σήμερα, μόνον στην Ελλάδα οι γάμοι τελούνται αργά, το βράδυ .

Το πέπλον της νύμφης:
"Η νύμφη κεκαλυμμένη δια του εανού, νυμφικής καλύπτρας, εΙσήγετο " .

Οι παράνυμφοι: "του νυμφίου και της νύμφης εν πομπής σχήματι παίς ηγείται, χλανίδα λευκήν έχων και λαμπάδα καιομένην ".

Οι "μπομπονιέρες" " ... συμβολική ην η διανομή γαμηλίου πλακούντας, ου τα συστατικά ανεφέροντο εις την μέλλουσαν του γάμου γονιμότητα ..

Το "τραπέζι του γάμου": "γαμική θοίνη" ή "γαμική εστίασις", "ίνα πολλοί συνειδώσι και μαρτυρώσιν ελευθέροις ούσι και παρ' ελευθέρων γαμούσι " (Πλουτ. Συμπ. Δ ' 3 ) .

Τα δώρα του γάμου: "Θεοφράστου Χαρακτήρες":
"....γαμούντος τινός των φίλων προ χρόνου τινός αποδημήσαι, ινα μη πέμψη προσφοράν " .
(Δηλ. όταν κάποιος φίλος του έχει ορίσει τους γάμους του, αυτος αναχωρεί προηγουμένως, δια να μη στείλη δώρον γάμου) !

Του γάμου, βεβαίως, προηγείται η μνηστεία ή αρραβών - ο οποίος εσφαλμένως θεωρείται
ξενικης ετυμολογίας. Είναι ακραιφνώς λέξις Ελληνική.
Τα διάφορα ERABON ή ARRUBAH ή ARRABO είναι η αλλοιωμένη, εκβαρβαρισμένη προφορά του Ελληνικού "αρραβώνος" .

Αρραβών σημαίνει
1) χρηματική προκαταβολή, "αρραβώνα δούναι τινός"
2) χρηματική εγγύησις 3)μνηστεία.

Η "μνηστεία" φέρει εις την μνήμην, υπενθυμίζει τρόπον τινα μίαν υπόσχεσιν.
Ο αρραβών ετυμολογείται εκ του αθροιστ. α+ράπτω = συνείρω, συνδέω, συνάπτω
(οι λέξεις που αρχίζουν απο ρ, κατα την σύνθεσιν, διπλασιάζουν το ρ,
Π.χ. α+ρίζα -.αρριζος, εσω+ρουχον.
Αρραβών λοιπόν είναι ισχυρά σύναψις, δεσμός, σύνδεσις. Αυτός ο συνειρμός ενυπάρχει και εις αρχαιοτάτην περίφρασιν δια τον γάμον: "αρμόζειν την θυγατέρα" σημαίνει υπανδρεύω την θυγατέρα μου : "αρμόζειν κόρα άνδρα" .
Γι' αυτό ακριβώς, μέχρι σήμερα, στην Ελληνική ("γκρεκάνικη" ) διάλεκτο της Κάτω Ιταλίας, το "παντρεύομαι" ή ''νυμφεύομαι'' είναι "ermazome " , δηλ. αρμόζομαι
"armamenos" είναι ο "παντρεμένος".