Η αρετή της ταπεινοφροσύνης στην Αρχαία Ελλάδα

1
Στην αρχαία Αθήνα ο Πλάτωνας (στο έργο Νόμοι και επινομίς) μας μεταφέρει τον λόγο ενός Αθηναίου κατά τον οποίο η ταπεινοφροσύνη ως προς το δίκαιο του θείου νόμου είναι αναγκαία ενώ το να υψώνεται κανείς με καυχησιολογίες προκαλεί την εγκατάλειψη του θεού (του θείου στοιχείου)
ΑΘΗΝΑΙΟΣ.
Λοιπόν ας ειπούμεν εις αυτούς: Κύριοι, ο μεν βεβαίως, καθώς λέγει η παλαιά παράδοσις, αποτελεί
την αρχήν και το τέλος και το μέσον όλων των όντων και τα διαπερά κατ' ευθείαν γραμμήν
συμφώνως με την φύσιν, ενώ τα περιβάλλει. Αυτόν δε ακολουθεί πάντοτε η θεία δίκη, η οποία
τιμωρεί τους παραβάτας του θείου νόμου, και την οποίαν όστις θέλει να ευτυχήση την ακολουθεί
στενώς με ταπεινοφροσύνην και κοσμιότητα. Αν δε κανείς υψωθή από καυχησιολογίας ή
υπερηφανευθή διά τα χρήματά του ή διά τας τιμάς ή και διά την ευμορφίαν του σώματός του και
συγχρόνως από επιπολαιότητα νεανικήν και ανοησίαν φλογίζεται εις την ψυχήν του με υβριστικόν
τρόπον, ως να μην έχη ανάγκην ούτε κανενός άρχοντος ούτε αρχηγού, αλλά μάλλον ως να είναι
ικανός και άλλους να οδηγή, τότε εγκαταλείπεται έρημος από τον θεόν,
αφού δε εγκαταλειφθή και
προσελκύση και άλλους ομοίους του, σκιρτά και διαταράσσει τα πάντα, και εις πολλούς ημπορεί να
νομισθή ως κάτι σπουδαίον πράγμα, αλλά εις ολίγον καιρόν υποφέρει τιμωρίαν κοινώς
επιδοκιμαζομένην από την δικαιοσύνην και εκ βάθρων αναστατώνει και τον εαυτόν του και την
οικογένειάν του και την πόλιν. Λοιπόν εμπρός εις αυτά, τα οποία εδημιουργήθησαν ούτω πως, τι
πρέπει να κάμνη ή να φρονή όστις έχει φρόνησιν και τι να μη κάμνη;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ.
Βεβαίως τούτο είναι προφανές, ότι δηλαδή έκαστος οφείλει να σκεφθή ότι πρέπει να είναι πιστός
οπαδός του θεού.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αρχαία Ελληνική Γραμματεία”

cron