Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών

1
Η εντύπωση που έχουν οι άνθρωποι στην εποχή μας για την εξέλιξη του πολιτισμού είναι ότι ακολούθησε αύξουσα πορεία. Πιστεύεται δηλαδή ότι ο πολιτισμόςξεκίνησε από το μηδέν και με αργά, αλλά σταθερά βήματα εξελίχθηκε κι έφτασεστο υψηλό επίπεδο της σημερινής εποχής.

Ο Ησίοδος, αναφερόμενος σ’αυτή την εποχή του υψηλού πολιτισμού, την ονομάζει Χρυσή: «Το χρυσό πρώτα γένος των λαλουμένων ανθρώπων οι αθάνατοι Θεοί έκαναν, που έχουν στον Όλυμπο δώματα... Ζούσαν έχοντας ανέγνοια στην ψυχή χωρίς ολότελα κόπους και πόνο... Κι όλα τα καλά τα είχαν και καρπό έφερνε ηζωοδότρα γη μόνη της πολύν και άφθονο κι αυτοί ήσυχοι τα έργα τους μοιράζο-νταν μαζί με πολλά αγαθά». (Έργα και Ημέρες, στ. 110 - 121).


Την καταστροφή του πολιτισμού της Χρυσής Εποχής την τοποθετούσαν περίτο 9.500 π.Χ., χρονολογία που φαίνεται να επαληθεύεται από πλείστα ευρήματα(αρχαιολογικά, γεωλογικά κ.τ.λ.). «Εσείς θυμάστε μόνον έναν κατακλυσμό, αν καιπροηγουμένως έγιναν πολλοί... Επί πολλές γενιές οι επιζήσαντες πέθαιναν χωρίς ναγνωρίζουν να γράφουν. Κάποτε Σόλωνα, πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτήπου είναι σήμερα η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο καιεξαιρετικά ευνομούμενη από κάθε άποψη...


Θα σου τα πω όλα, τόσον για χάρη σου, όσο και για χάρη της πολιτείας σου, αλλά κυρίως για χάρη της θεάς που προστάτευσε, ανάθρεψε κι εκπαίδευσε και τον δικό σας και τον δικό μας τόπο,αρχίζοντας από εσάς χίλια χρόνια πιοπριν... Η διάρκεια του πολιτισμού μας όπως λένε τα ιερά μας βιβλία είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια. Θα σου μιλήσω εν συντομία για τους νόμους και τα υπέροχαέργα των συμπολιτών σου που έζησανπριν από εννέα χιλιάδες χρόνια».


Τα παραπάνω, που τα λέγει στο Σόλωνα ένας Αιγύπτιος ιερέας τον 5ο αιώνα π.Χ, κα-τέγραψε ο Πλάτων στον Τίμαιο (22 - 24).


Οταν μιλούσαν για κατακλυσμό, δεν εννοούσαν βέβαια μια παρατεταμένη βροχόπτωση και κάποιες τοπικές πλημμύρες. Το μέγεθος της καταστροφής ήταν τεράστιο. Συνέβη μια παράλλαξη, δηλαδή μια αλλαγή στις τροχιές των ουρανίωνσωμάτων, η οποία είχε αποτέλεσμα τη συστροφή και μεταβολή του άξονα περιστροφής της γης (Πλάτων, Τίμαιος, 22 c-d).


Μεταξύ των συνεπειών της καταστροφής περιλαμβάνονταν εκπληκτικής ισχύος, ταχύτητας και ύψους παλιρροϊκό κύμα,απόπλυση των εύφορων χωμάτων του φλοιού της γης, γενικευμένη ηφαιστειακήδραστηριότητα, εκτεταμένη πτύχωση του φλοιού κι ορογενετική δραστηριότητακι έντονα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα. Από τον κατακλυσμό σώθηκαν «οι βοσκοίκαι οι βουκόλοι στα βουνά». (Τίμαιος, 22 d)

Εκτός από τον Τίμαιο του Πλάτωνος, πολλές σχετικές πληροφορίες υπάρχουνκαι στο έργο Κριτίας του ιδίου, αλλά και στη Θεογονία του Ησιόδου, καθώς καιστον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Σχετικές παραδόσεις υπάρχουν και σε μυ-θολογίες πολλών άλλων λαών σε όλο τον κόσμο, λόγω όμως του μεγάλου χρονικούβάθους της ιστορίας μας μόνο στην Ελληνική μυθολογία διατηρείται η ανάμνησηόχι μόνον ενός, αλλά τριών κατακλυσμών (Δευκαλίωνος, Δαρδάνου και Ωγύγου),χωρίς ωστόσο μέχρι στιγμής να έχει προσδιορισθεί επ’ ακριβώς και για τους τρειςο χρόνος που συνέβησαν.«Συνέβησαν και θα συμβούν πολλές και διάφορες καταστροφές στο ανθρώπινογένος, οι σημαντικότερες προήλθαν δια πυρός και ύδατος, ενώ οι μικρότερες απόαμέτρητες άλλες αιτίες». (Πλάτων, Τίμαιος 22c)


Ο Ησίοδος (Έργα και Ημέρες, στ. 110-201), μετά την καταστροφή της Χρυσής Εποχής και του Χρυσού Γένους, μιλάει για το Ασημένιο Γένος, που εξαφανίσθηκε κι αυτό απότον χολωμένο Δία, λόγω της αμυαλιάς και της ανόσιαςαλαζονείας του. Ο πατέρας Ζεύς όμως έκανε το τρίτο γένος των ανθρώπων, το Χάλκινο, που εκτόςαπό αλαζονικό ήταν και πολεμοχαρές και, ότανκι αυτό το σκέπασε η γη, το τέταρτο Γένος και μετά το πέμπτο: «Μακάρι εγώ να μηνήμουνα με τους πέμπτους ανθρώπους,αλλά ή πριν να είχα πεθάνει ή μετάνα γεννιόμουν, γιατί τώρα το γένοςείναι σιδερένιο, ώστε την ημέραδεν θα πάψουν απ’ τον κόποκαι τον πόνο ούτε τη νύκτανα σβήνουν κι οι Θεοί θατους δίνουν βαριά βάσανα». (Ησίοδος,Έργα και Ημέ-ρες, στ.174-178)


Μετά τη μεγάλη καταστροφή λοιπόν, σύμφωνα πάντα με τους Κλασσικούς, οπολιτισμός έπαθε μεγάλη καταστροφή, αλλά δε χάθηκε εντελώς. Οι άνθρωποι προ-σπάθησαν να τον ανασυστήσουν, αλλά μεταγενέστερες μικρότερες καταστροφέςτους γύρισαν πολύ πίσω, τόσο ώστε να θεωρούν την εποχή τους ως τη χειρότερη απ’ όλες: Από τη Χρυσή Εποχή κατάντησαν να ζουν στη Σιδερένια! Έτσι λοιπόν οι αρχαίοι είχαν την εντύπωση ότι ο πολιτισμός είχε ακολουθήσει την πτωτική πορεία που φαίνεται στην εικόνα 2.

Οι αρχαίοι Έλληνες μόνο τη Χρυσή Εποχή είχαν ως πρότυπο και αυτή ενέπνεεόλες τους τις πράξεις και όλα τους τα ιδανικά, διότι, εκτός από την υψηλή και τέ-λεια επιστήμη και τεχνολογία που είχε αναπτύξει, είχε κατορθώσει να αντιληφθείότι σκοπός των κοινωνιών πρέπει να είναι η εξασφάλιση της πνευματικής εξελίξεωςτου ατόμου.


Οι αντιλήψεις αυτές δε διαμορφώθηκαν μόνο από τα προαναφερθένταέργα του Ησιόδου και του Πλάτωνος, αλλά από το σύνολο των μύθων της μυθο-λογίας μας. Σύμφωνα με το Σωκράτη, η εξήγηση των μυθολογημάτων χρειάζεταισκέψη, μεγάλη ικανότητα, υπερβολικό κόπο και διάθεση απροσδιορίστου χρόνου(Πλάτων, Φαίδρος, απόδοση Κ. Γούναρη, εκδ. Φέξη, σ. 20).

Οι σύγχρονες κοινωνίες εκτιμούν εσφαλμένα το μύθο ως μια εξωπραγματική,δηλαδή ανυπόστατη, διήγηση χωρίς καμία πρακτική ωφέλεια. Ασφαλώς, η θεώρηση αυτή είναι όχι μόνον εσφαλμένη στη βάση της, αλλά ταυτόχρονα αποτελείμια αντίληψη που απέχει πολύ από την πραγματικότητα.Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ίσως και να είχε κάποια λογική η απόρριψη τωνμύθων ως παραμύθια. Πριν από ένα σχεδόν αιώνα άρχισαν οι προσπάθειες για τηνκατασκευή των πρώτων αεροσκαφών. Δεν υπήρχαν ταχύπλοα σκάφη. Πριν απόπενήντα χρόνια δεν υπήρχαν lasers. Πριν από ελάχιστα χρόνια δεν είχε αποκωδικοποιηθεί το DNA.


Εφόσον δεν υπήρχαν αεροσκάφη, τα άρματα των Θεών στην Ιλιάδα που ανεβοκατέβαιναν στον ουρανό εκλαμβάνονταν ως αποκυήματα της φαντασίαςτου ποιητή. Σήμερα όμως, με τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, είμαστε σε θέση νακάνουμε τα πρώτα δειλά βήματα γιατην κατανόηση της υψηλής τεχνολογίαςεκείνης της μακρινής αλλά και χρυσήςγια την ανθρωπότητα εποχής.Στο παρόν άρθρο θα γίνει μια προ-σπάθεια προσεγγίσεως και τεχνικής αναλύσεως των μύθων που περιγράφειο Όμηρος κι αφορούν στα ιπτάμεναάρματα με τα οποία κινούνταν οι Θεοί
στην Ιλιάδα.

Το Περιεχόμενο της Ιλιάδας - Βασικές Παρατηρήσεις

Η Ιλιάδα αποτελείται από 15.692 στίχουςδιαιρεμένους σε 24 ραψωδίες με θέμα τονΤρωικό Πόλεμο. Από τα κύρια χαρακτηριστικά της Ιλιάδας είναι οι παρεμβάσεις καιη μεγάλη συμμετοχή των θεών στα δρώμενα.Οι θεοί παρεμβαίνουν στις διαφωνίες τωνισχυρών προσώπων, άλλοι υποστηρίζουν τουςΑχαιούς κι άλλοι τους Τρώες. Αυτό που έχεικαταφέρει να επιτύχει ο ποιητής είναι η μεαριστοτεχνικό τρόπο συνεύρεση δύο εποχών.


Της εποχής που εξελίσσεται το έπος (2η χιλιε-τία π.Χ.) και της εποχής των θεών, της Χρυσής Εποχής (10η περίπου χιλιετία π.Χ.).Ο ποιητής στις περιγραφές του χρησι-μοιοποιεί πάρα πολλές παρομοιώσεις, τόσογλαφυρές κι επιτυχημένες, ώστε ορισμένοιερευνητές έχουν εκφράσει αμφιβολίες ακόμη και για το αν ήταν τυφλός. Ας δούμε δύο τυχαία παραδείγματα:


«Στο μεταξύ ο στρατός έτρεχε να μαζευτεί. Όπως είναι τα σμήνη από πυκνά μελίσσια, που όλο και καινούργια βγαίνουν από καμουφλαρισμένο βράχο και τσαμπιά-τσαμπιά πετούν επάνω στ’ ανοιξιάτικαλουλούδια και πετούν κοπαδιαστά άλλα εδώκι άλλα εκεί, έτσι κι από αυτούς πλήθη πολλά προχωρούσαν στη συγκέντρωση, ομάδες-ομά-δες από τα καράβια κι από τις σκηνές, εμπρόςαπό την χαμηλή ακρογιαλιά». (Ιλ., Β 85 - 93)«Όπως φωτιά χαλάστρα απλώνεται σεαπέραντο δάσος στις κορυφές κάποιου βου-νού και η λάμψις φαίνεται από μακριά, έτσικι αυτών που προχωρούσαν η λάμψη από τονθαυμαστό τους χαλκό έφτανε μέσα από τοναιθέρα στον ουρανό». (Ιλ., Β 455 - 459)


Οι όμορφες αυτές παρομοιώσεις αφορούν όμως μόνο σε περιγραφές που αναφέ-ρονται στους θνητούς. Όταν οι περιγραφέςαφορούν στους θεούς τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Αν ο ποιητής είχε διάθεση να γράψει παραμύθια, τότε με τους θεούς είχε μεγάλη ευκαιρία. Μπορούσε ναγράψει πλήθος φανταστικών περιγραφών.Κι όμως στο έπος γίνεται ακριβώς το αντίθετο! Όποτε γίνονται αναφορές στους θνητούς υπάρχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες κι εκτενείς περιγραφές. Οι αναφορέ ςόμως στους θεούς είναι πολύ λιτές, χωρίςπαρομοιώσεις, μεταφορές και λοιπά καλολογικά στοιχεία.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι αναφορές στους θεούς είναι κατά κανόνα τηλεγραφικές! Μόνον αναφορές γεγονότων γίνονταιμε ελάχιστες λεπτομέρειες.Εντύπωση επίσης προκαλείκαι η ανάγκη των θεών για χρήση τεχνολογικού εξοπλισμού.Οι Έλληνες θεοί δεν έκαναν θαύματα! Παντού υπήρχαν οι θεοί,πουθενά όμως δε συνέβαινε τίποτετο υπερφυσικό! Ό,τι κι αν ήθελαν νακάνουν, χρησιμοποιούσαν την ανάλογη συσκευή!
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών

2
Ήθελαν να γίνουν αόρατοι,έπαιρναν την περικεφαλαία, ήθελαν να ταξιδεύσουν, έπαιρναν τα άρματά τους, κατά κανόνα ιπτάμενα. Ο Ποσειδών, εκτός απόάρμα, χρησιμοποιούσε και θαλάσσιο σκάφος, ο δε Ερμής πέδιλα. Πάντα όμως χρειάζονταν κάτι, ποτέ δεν έκαναν θαύματα,πάντα είχαν ανάγκη από κάποιο μέσον.


Κι ο ποιητής συνήθως δεν παραλείπει ναμας επισημαίνει τη χρήση του εξοπλισμούκαι να μας προσφέρει περιγραφές, ακριβείς μεν, αλλά πάντα λιτές και κυρίως μηαντάξιες της ευκαιρίας που του δίδεταινα δώσει πλούσιες κι εντυπωσιακές περιγραφές, όπως το κάνει όταν αναφέρεται σε θνητούς.

Μία ακόμα σημαντική παρατήρηση, πουπρέπει να γίνει, είναι ότι την τεχνολογίατων Θεών δεν την άγγιζαν οι θνητοί! Στα άρματα, για παράδειγμα, που χρησιμοποιούσαν οι Θεοί για τις μετακινήσεις τους δεν έμπαιναν θνητοί. Μπορεί να έχει επιτευχθεί στην Ιλιάδα η αρμονική συνεύρεση των δύο κόσμων, του κόσμου των θεών και του κό-σμου των θνητών, αλλά η τεχνολογία τωνθεών αφορούσε μόνον αυτούς κι ήταν απο-κλειστικά και μόνο για δική τους χρήση!


Η Ιλιάδα γράφτηκε μετά τον Τρωικό Πόλεμο, που έλαβε χώρα την 2η χιλιετίαπ.Χ. Ο Όμηρος έζησε εκείνη περίπου τηνεποχή. Έτσι, μπορούσε άνετα να περιγράψει γεγονότα της εποχής του. Τα γεγονότατης Χρυσής Εποχής συνέβησαν σχεδόν οκτώ χιλιετίες πριν από την εποχή του. Ό,τι γρά-φει για εκείνη την εποχή, το βρήκε γραμμένο. «Ψάλε μου θεά» [«Μήνιν άειδε θεά»],λέει στην αρχή της Ιλιάδας (Ιλ., Α 1). «Τον άντρα τον πολυμήχανο πες μου θεά» [«Άν-δρα μοι έννεπε μούσα πολύτροπον»], λέει στην αρχή της Οδύσσειας (Οδ., Α 1). Θεά αποκαλεί ο Όμηρος τη Μούσα.


Από το έργο του ποιητού ασφαλώς προκύπτει ότi περιγράφει αυτά ακριβώς που θέλει (πουτου έκαναν εντύπωση ή έπρεπε να διασώσει τις πληροφορίες), χωρίς να προσθέτει τίποτε δικό του, με πλήρη σεβασμό στις πηγέςτου (στη Μούσα του).


Οι Μετακινήσεις των Θνητών

Τις μετακινήσεις που περιγράφοντα ιστην Ιλιάδα, τις διακρίνουμε σε δύο κατηγορίες:
στις μετακινήσεις των θνητών και στις μετακινήσεις των Θεών. Όσον αφορά στις πρώτες, αυτές γίνονται με τους γνωστούς, ίδιους ανά τις χιλιετίες και οικείους στους ανθρώπους τρόπους. Όσον αφορά στις μετακινήσεις των Θεών, όμως, αυτές γίνονται με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ξεκινώντας από τις μετακινήσεις των θνητών.

«Αφού όλοι συγκεντρώθηκαν, κάθε ομάδα υπό τις διαταγές των αρχηγών της, οι Τρώες προχώρησαν με κραυγές και πάταγο σαν τα πουλιά, όπως ακριβώς μπροστά από τον ουρανό οι κλαγγές των γερανών ξεχύνονται ... Οι Αχαιοί ωστόσο ξεκινούσαν σιωπηλοί, με την επιθυμία να παραστέκεται ο ένας στον άλλον. Κι όπως φυσά ο νοτιάς στις κορυφές των βουνών κι απλώνεται καταχνιά δυσάρεστη στους βοσκούς, για τους κλέφτες όμως καλύτερη κι από τη νύκτα, κι οι άνθρωποι τότε μπορούν να δουν τόσο μακριά όσο πετάνε την πέτρα,έτσι ακριβώς κάτω από πόδια τους, στον ερχομό τους, σηκωνόταν πυκνό σύννεφο σκόνης.


Πολύ γρήγορα δε,περνούσαν από την πεδιάδα.»(Ιλ., Γ 1 - 15)Οι Τρώες λοιπόν ξεχύθηκαν μεκραυγές και πάταγο σαν τα πουλιά.Πρόκειται για μια πολύ ωραία, ακρι-βή και απλή περιγραφή του τρόπουμε τον οποίο ξεκίνησαν οι Τρώες.Όσον αφορά στους Αχαιούς, η περιγραφή είναι ακόμα καλύτερη: Όταν απλώνεται καταχνιά, οι άνθρωποι μπορούν να δουν τόσο μακριά, όσο πετάνε την πέτρα. Κάτω δε από τα πόδια τους, σηκωνόταν πυκνό σύννεφο σκόνης. Απολύτωςκατανοητό κι αυτό. Με δυο - τρεις παρομοιώσεις ο Όμηρος έχει περιγράψει σαφώς αυτή τη μετακίνηση των δύο στρατευμάτων,η οποία ήταν μία απλή και συνηθισμένη ανθρώπινη μετακίνηση, όπως είναι κι όλες οι άλλες μετακινήσεις των θνητών στην Ιλιάδα.


Ας δούμε μερικά παραδείγματα ακόμη:«Είπε όμως στους άντρες του να ζέψουντ’ άλογα στο άρμα του κι εκείνοι υπάκουσανμε προθυμία. Ο Πρίαμος ανέβηκε πρώτος και πήρε στα χέρια του τα χαλινάρια, ανέβηκε δε πάνω στο περίλαμπρο άρμα τουκι ο Αντήνωρ και κάθισε δίπλα του. Οδήγησαν τα γοργοπόδαρα άλογά τους μέσααπό τις σκαιές πύλες και βγήκαν στον κάμπο. Όταν έφτασαν στις συγκεντρωμένεςστρατιές, αφού κατέβηκαν από το ιππήλατο άρμα στη γη που τρέφει όλα τα πλάσματα,περπάτησαν για λίγο ανάμεσα στους Τρώεςκαι τους Αχαιούς». (Ιλ., Γ 259 - 267)Εδώ έχουμε άρμα, άλογα και χαλινάρια.

Μία τυπική μετακίνηση θνητών. Κιαφού έφτασαν, κατέβηκαν από το άρμακαι πήγαν με τα πόδια.Στον Ω 181 έχουμε πάλι άρμα, αλλά αυτήτη φορά με ημιόνους: «... θα διευθύνει τουςημιόνους και την καλλίτροχη άμαξα»Ένα τελευταίο παράδειγμα τώρα μιας θαλάσσιας μετακινήσεως θνητών: «Ήρθαν με τα θαλασσόδρομα πλοία».(Ιλ., Γ 240)Η επιλογή αυτών των παραδειγμάτων έγινε σχεδόν τυχαίως, με μόνο σκοπό να δώσουν μια εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο γίνοντανοι μετακινήσεις των θνητών. Με τα πόδια, με άρματα με άλογα ή ημιόνους ή με πλοία. Δε χρειάζεται να σταθούμε περισσότερο σ’ αυτό,γιατί εκείνο που έχει περισσότερο ενδιαφέρονκαι προξενεί κατάπληξη είναι ο τρόπος πουγίνονταν οι μετακινήσεις των Θεών

.Τα πράγματα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ διαφορετικά.


Οι θεοί δεν περπατούσαν,δεν πήγαιναν με άρματα πάνω στη γη, αλλά πηδούσαν από τον Όλυμπο ή πετούσαν!


Οι Μετακινήσεις των Θεών

Η Θέτις, που ήταν η σπουδαιότερη απότις πενήντα αθάνατες Νηρηίδες, κόρη του Νηρέα, μητέρα του Αχιλλέα, ήταν αργυρόποδη [αργυρόπεζα] (Ιλ., Α 538). Η λέξη«αργυρόποδη» πρέπει να είχε μεγάλη σημασία, γιατί επαναλαμβάνεται καi σε άλλαεδάφια της Ιλιάδας, όταν ο Όμηρος αναφέρεται στη συγκεκριμένη Θεά, κι ίσως ναέχει κάποια σχέση με τις μετακινήσεις της,οι οποίες γίνονταν πηδώντας: «Πήδηξε κά-τω από το φημισμένο Όλυμπο» (Ιλ., Σ 616).

«Πηδώντας κατέβηκε από τις κορυφές τουΟλύμπου» (Ιλ., Ω 121). «Πήδηξε στα βάθητης θάλασσας, από τις πλαγιές του αστραφτερού Ολύμπου» (Ιλ., Α 532).Μέσα στη θάλασσα πήδαγε και η Ίρις(εικόνα 8), η οποία δεν ήταν αργυρόποδη,όπως η Θέτις, αλλά «ανεμοπόδαρη και γρήγορη» (Ιλ., Ω 95). Η Ίρις, όπως κι οΕρμής, ήταν αγγελιαφόρος κυρίως του Διός και της Ήρας. Στα κλασσικά χρόνια την παρίσταναν φτερωτή, συμβόλιζε γενικότερα το σύνδεσμο ανάμεσα στον ουρανό και τη γη κι αυτός ήταν ο λόγος που συμβόλιζε καιτο ουράνιο τόξο. «Ανάμεσα από τη Σαμο-θράκη και την τραχιά Ίμβρο πήδηξε μέσαστο μαύρο πέλαγος ... Βρήκε την Θέτιδα στη βαθιά σπηλιά...»


Της είπε ότι την ζητάει οΖευς και ξεκίνησαν κι οι δυο μαζί για ναπάνε να τον συναντήσουν. «Γύρο τους τοκύμα της θάλασσας παραμέριζε κι όπως ανέ-βηκαν στην ακτή ξεκίνησαν με ορμή κατάτον ουρανό και βρήκαν το γιο του Κρόνου που όλα τα βλέπει και γύρο του κάθονταν μαζεμένοι όλοι οι άλλοι μακάριοι Θεοί πουζουν αιώνια». (Ιλ., Ω 77 - 92)Δηλαδή εδώ δεν έχουμε πηδήματα μόνο από τον Όλυμπο προς τη θάλασσα, το οποίο θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε φυσικό, αλλά κι από τη θάλασσα προς τον ουρανό. Όχι προς τον Όλυμπο (το όρος),αλλά προς τον ουρανό. Λίγο πιο κάτωόμως από αυτό το εδάφιο, μόλις ο Ζευς αντικρίζει τη Θέτιδα που φθάνει, της λέει:«Ήρθες στον Όλυμπο θεά Θέτιδα» (Ιλ., Ω104).


Μα ο Όμηρος μας είπε ότι οι θεές ξεκίνησαν κατά τον ουρανό, όχι κατά τονΌλυμπο. Ξεκίνησαν κατά τον ουρανό, αλλά έφτασαν στον Όλυμπο. Ας μην ξεφύγουμεόμως. Το πού μπορεί να ήταν ο Όλυμπος είναι άλλο θέμα.Ο Όμηρος, λοιπόν, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε άφθονες και λεπτομερείς περιγραφές όταν αναφέρεται σε θνητούς, εδώ που μας παρουσιάζει δύο θεές να πηδούναπό τη θάλασσα στον ουρανό, δε μας λέει τίποτα. Απλώς ότι ξεκίνησαν με ορμή. Πού είναι οι ωραίες περιγραφές που μας έχεισυνηθίσει για τους θνητούς;

Του δίδεται μία θαυμάσια ευκαιρία να περιγράψει «με την πλούσια φαντασία του» τις θεές σ’ αυτό το εκπληκτικό άλμα, αλλά δεν το κάνει. Θαμπορούσε, για παράδειγμα, να κάνει τηνπαρομοίωση ότι πετάχτηκαν οι θεές, όπως πετάγεται τ’ αγρίμι και βουτάει το θύματου ή όπως πετάγεται το βέλος από τα χέρια δυνατού τοξότη κ.τ.λ. Θα μπορούσε να μας περιγράψει πώς ανεμίζανε τα μαλλιά τους ή οι φορεσιές τους, όπως τις φύσαγε ο αέρας, και άλλα πολλά. Γιατί ο Όμηρος στερεί από τον αναγνώστη την περιγραφή μιας πάρα πολύ ωραίας εικόνας; Η απάντηση είναι ότι ο ποιητής δεν έχει καμία σχέσημε το συγκεκριμένο άλμα που περιγράφει.Τις περιπέτειες των θνητών τις περιγράφει με εξαιρετικές λεπτομέρειες και βοηθάει τον αναγνώστη με πλήθος παρομοιώσεων.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών

3
Σ’ αυτά όμως που δεν αναφέρονται στην εποχή του είναι πολύ προσεκτικός και φει-δωλός σε περιγραφές και παρομοιώσεις καιγια ό,τι γράφει είναι πολύ σίγουρος κι επίπλέον έχει λόγο που το αναφέρει.Στη ραψωδία Ε αναφέρεται ότι η Αφρο-δίτη χρειάστηκε ν’ ανέβει στον Όλυμπο απότο πεδίο της μάχης, όπου βρισκόταν. Εκείκοντά, «στο αριστερό μέρος της μάχης βρήκεκαθισμένο τον Άρη, ο οποίος είχε τους γρήγορους ίππους περικυκλωμένους από ομίχλη.


- Αγαπητέ μου αδελφέ, φρόντισε για μένακαι δώσε μου τους ίππους σου για να έρθω στον Όλυμπο, όπου είναι η κατοικία των θεών... Έτσι είπε αμέσως δε σ’ αυτήν ο Άρης,έδωσε τα χρυσοστέφανα άλογα, εκείνη δε ανέβαινε στο δίφρο λυπημένη στην καρδιάτης και κοντά σ’ αυτήν ανέβαινε και η Ίρις κι έπιανε με τα χέρια της τα ηνία, χτύπησεδε τους ίππους με το μαστίγιο για να τρέχουν κι εκείνοι με μεγάλη προθυμία πετούσαν [πε-τέσθην].

Αμέσως δε έπειτα έφτασαν στηνκατοικία των θεών, στον απότομο Όλυμπο.Εκεί σταμάτησε τους ίππους η ανεμοπόδαρη και γρήγορη Ίρις, λύνοντάς τους απότο άρμα.Έβαλε δε μπροστά τους αμβροσία τροφή». (Ιλ., Ε 355 - 369)Πού να πρωτοσταθούμε σ’ αυτή την εκπληκτική αναφορά;

Κατ’ αρχήν, βλέπουμε ότι κι οι θεοί είχαν ανάγκη από μεταφορά κι επιπλέον χρειάζονταν κάποιο μέσον, προκειμένου να μεταβούν από το ένα μέρος στο άλλο. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι,εφόσον ήταν θεοί, θα αρκούσε να το θελήσουν για να μεταβούν κάπου. Θα μπορούσαν να κάνουν ένα θαύμα.


Ο Όμηρος όμως είναι κατηγορηματικός. Χρειάζονται άρμα με ίππους. «Δώσε μου τους ίππους», λέει η Αφροδίτη, οι οποίοι θα μπορούσαν να πάνε γρήγορα, ίσως πολύ γρήγορα, όχι όμως πετώντας. Αν θεωρηθούν φαντασιώσεις,τότε πρόκειται για αρρωστημένες φαντασιώσεις. Είναι δύσκολο να φαντασθούμε άνθρωπο της εποχής των Τρωικών, πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια πριν σύμφωνα μετη συμβατική χρονολόγηση, να φαντάζεται το ταξίδι Τροία - Όλυμπος διά αέρος. Αν πάλι η φαντασία του ήταν τόσο ζωηρή, γιατί δεν την επεκτείνει, ώστε να περιγράψει κι άλλες λεπτομέρειες του ταξιδιού. Πώς φύσαγε ο αέρας εκεί επάνω, αν συνάντησαν πουλιά, πόσο ψηλά ή κοντά περνούσαν απότις κορυφές και άλλα πολλά.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.


Οι ίπποι ήσαν περικυκλωμένοι από ομίχλη. Και σε άλλες μετακινήσεις θεών, ο Όμηρος δεν ξεχνάει να μας επισημάνει ότι οι ίπποι, πριν από την απογείωσή τους, σκεπάζονται με ομίχλη. Αν οι ίπποι που περιγράφονται εδώ είναι τα συμπαθή τετράποδα, μπορεί καμιά φορά,όταν τρέχουν, να σηκώνουν σκόνη, δικαιολογείται το «περικυκλωμένοι από ομίχλη», αλλά να σηκώνεται σκόνη πριν οι ίπποι ξεκινήσουν, αυτό είναι αδιανόητο.


Μια άλλη παρατήρηση που θα μπορούσαμε να κάνουμε εδώ είναι ότι το άρμα δέντο οδηγεί η Αφροδίτη, αλλά η ανεμοπόδαρηΊρις, οπότε συμπεραίνουμε ότι δεν μπορού-σαν όλοι οι θεοί να χειρίζονται τα άρματά τους, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις χρειά-ζονταν και εξειδικευμένο χειριστή.Αφού λοιπόν οι ίπποι πέταξαν, έφτασαν στον Όλυμπο. Γιατί ξέχασε άρα να μας πει ο Όμηρος αν προσγειώθηκαν πρώτα; Ή δε μας το λέει, γιατί εκεί που είναι ο Όλυμπος,όταν φτάνεις, δε χρειάζεσαι προσγείωση;


Σταμάτησε λοιπόν μόλις έφτασε στον Όλυμπο τους ίππους η Ίρις και τους έδωσε τη θεϊκή τροφή, την αμβροσία. Θα μπορούσενα υποθέσει κανείς ότι οι ίπποι κουράστηκαν και πείνασαν μετά το εναέριο ταξίδι τους.Αλλά δεν τους τάισε σανό ούτε τους άφησε να βοσκήσουν. Τους έδωσε αμβροσία.


Και σε άλλα σημεία της Ιλιάδας δεν ξεχνάει ο ποιητής να μας επισημαίνει ότι μετά το ταξίδι εδόθη στους ίππους αμβροσία (Ιλ.,Θ 435, Ε 776 κ.τ.λ.). Αυτό μας κάνει να υποθέσουμε ότι πρόκειται μάλλον για ανεφοδιασμό του σκάφους.Η λέξη «αμβροσία» χρησιμοποιείταικαι με πολλές άλλες σημασίες στον Όμηρο,όπως: αμβρόσιος ύπνος (Ιλ., Β 19), αμβρόσια όνειρα (Ιλ., Β 57), αμβροσία νύκτα (Ιλ.,Β 57, Κ 41, Ω 363 κ.τ.λ), κάθε τι που ανήκειστους θεούς [μαλλιά (Ιλ., Α 529), ενδύμα-τα (Ιλ., Ξ 177), πέδιλα (Ιλ., Ω 340) κ.τ.λ.],έλαιον (Ιλ., Ξ 171, Ψ 186), καλλυντικό (Ιλ.,Η 171, 191), αντισηπτικό (Ιλ., Π 670) κ.τ.λ.

Με αμβροσία τρέφονταν και οι Θεοί, τηνοποία προμηθευόταν ο Ζευς από τις τρήρω-νες πελειάδες (τα άγρια περιστέρια) (Οδ.,μ 60-63), δηλαδή προμήθεια από αέρος! Κιεδώ πάλι ισχύει η παρατήρηση ότι ανεξάρτητα της χρήσεως που έκαναν οι θεοί στηναμβροσία, ποτέ δεν έπιασε στα χέρια του αμβροσία κάποιος θνητός!«Πετούσα όλη μέρα», λέει ο Ήφαιστος στο Α 592. Τον είχε πιάσει από το πόδι ο Ζευς και τον είχε εκσφενδονίσει έξω απότα θεϊκά ανάκτορα (Ιλ., Α 591). Αυτό σημαίνει ότι, με το νόμο της ελευθέρας πτώσεως,μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα είχε φτάσει στους πρόποδες του Ολύμπου. Κι όμως, οΉφαιστος πετούσε όλη μέρα και τελικά,«όταν ο ήλιος έδυσε, έπεσε μισοπεθαμένος στη Λήμνο». (Ιλ, 594)Στην αναφορά για τον Ήφαιστο δεν περιγράφεται κάποιος εξοπλισμός.


Όταν όμως γίνεται λόγος για τον Ερμή (εικόνα12), είμαστε πιο τυχεροί, γιατί ο ποιητής μας περιγράφει λιτά μεν, όπως πάντα όταν αναφέρεται στους Θεούς, σαφώς δε τον εξοπλισμό του, στο Ω 340 – 345, όπου ο Ζεύςλέει στον Ερμή να πάει στην Τροία. «Δεν παράκουσε ο γρήγορος αγγελιαφόρος. Αμέσως έπειτα έδεσε κάτω από τα πόδια τουωραία πέδιλα, αμβρόσια, χρυσά, που τονέφερναν και στην υγρή θάλασσα και στηναπέραντη ξηρά σαν την πνοή του ανέμου...κρατώντας δε τη ράβδο πετούσε».


Κι η μετακίνηση αυτή του Ερμή δεν αποτέλεσε εξαίρεση του κανόνα, έγινε κι αυτή πετώντας,αλλά χρειάσθηκε πρώτα να φορέσει τον εξοπλισμό του, που ήταν χρυσά αμβρόσια πέδιλα που τον έφερναν και στη θάλασσα και στην ξηρά. Δε θα πρωτοτυπήσουμε ανκάνουμε πάλι την παρατήρηση ότι παρ’ όλο που ο Ερμής ήταν Θεός, του χρειαζόταν κι αυτού κάποιος εξοπλισμός για να πετάξει.

Στο 0 78 - 83 αναφέρεται ότι κι η Θεά Ήρα πέταξε [διέπτατο] από το όρος Ίδη στον Όλυμπο. Εξοπλισμός της πτήσεως δεν περιγράφεται, αλλά στο Ξ 298 - 299της λέει ο Ζευς: «Ήρα, τι επιθυμείς και στον Όλυμπο φθάνεις; Δε βρίσκονται εδώ οι ίπποι και το άρμα πάνω στα οποία θα ανεβείς». Δηλαδή όταν ο Ζεύς δεν είδε το άρμα απόρησε πώς θα γινόταν η μετακίνηση.

Ο Όμηρος εδώ δηλαδή θέλει ναμας επισημάνει ότι ακόμα κι ο Ζεύς, ο πατέρας των Θεών και των ανθρώπων, και η σύζυγός του, η Ήρα, δεν μπορούσαν να μετακινηθούν χωρίς το άρμα τους.Στό Ξ 225 – 230, όπου περιγράφεται ιπτάμενο ταξίδι της Ήρας, διευκρινίζεταιότι «δεν άγγιζε τη γη με τα πόδια της».Από ό,τι φαίνεται, οι ίπποι των αρμά-των των Θεών δεν καλύπτονται με ομίχλη μόνο πριν από την απογείωση, αλλά και κατά την προσγείωσή τους, γιατί στο Ε769 οι ίπποι που μετέφεραν την Ήρα «με προθυμία πετούσαν [πετέσθην] μεταξύ της γης και του έναστρου ουρανού, όση δε έκταση στον αέρα βλέπει με τα μάτια του κάποιος άνδρας που κάθεται σε σκοπιά, αν έχει στρέψει το βλέμμα του στον οίνοπα πόντο, τόσο μεγάλα πηδήματα κάνουν οι ίπποι των Θεών, που χλιμιντρίζουν δυνατά.


Αλλά όταν πλέον έφτασαν... Αφούτους έλυσε από το άρμα, έριξε γύρο τους
πολύ ομίχλη, ο Σιμόεις δε τους έβαλε αμβροσία γιά να βόσκουν» (Ιλ., Ε 768 -777).Εδώ, εκτός από την ομίχλη που παρατηρείται και κατά την προσγείωση και την αμβροσία, που πάλι έφαγαν οι ίπποι έπειτα από ταξίδι, ενδιαφέρουσα φαίνεται και η περιγραφή των πολύ μεγάλων πηδημάτων των ίππων, οι οποίοι, σημειωτέον, χλιμιντρί-ζουν δυνατά. Δηλαδή, τα άρματα των θεών κάνουν θόρυβο, πετάνε πολύ μακριά, πάνε κι έρχονται προς και από τον ουρανό, κατά την απογείωση και προσγείωσή τους σηκώνουν σκόνη, μετά το ταξίδι χρειάζονται ανεφοδιασμό κι επιπλέον σε ορισμένες περιπτώσεις περιγράφονται ειδικοί χειριστές(π.χ. Ίρις) κι ειδικός εξοπλισμός.
Εδώ αναφέρεται και εξειδικευμένο προσωπικό γιατον ανεφοδιασμό του άρματος, ο Σιμόεις!


Ο Άρης «ανέβαινε μαζί με τα νέφη στοναπέραντο ουρανό, γρήγορα δε έφτανε στην κατοικία των Θεών». (Ιλ., Ε 867 - 868)Ούτε η Θεά Αθηνά ξέφευγε από τον κανόνα: Στα Τ 351 καί Ρ 545 «πήδηξε κάτω από τόν ουρανό».


Το Ταχύπλοο του Ποσειδώνος

Ας εξετάσουμε τώρα την περίπτωση τουΠοσειδώνος. Κι αυτός πέταγε [πέτεσθαι](Ιλ., Ν 62), αλλά ως Θεός των υδάτων πήγαι-νε και διά θαλάσσης. Στο Ν 21 - 38 έχουμετην ευκαιρία να διαβάσουμε μία εκπληκτι-κή περιγραφή μίας θαλάσσιας μετακινήσεως του Θεού: «....Στις Αιγές κι εκεί στα βάθη τούθαλασσίου κόλπου είναι κατασκευασμένη η περίφημη κατοικία του... Εκεί αφού ήρθε, έζεψε κάτω από το άρμα δύο χαλκοπόδαρουςίππους, που πετούσαν γρήγορα [ωκυπέτα]και είχαν χρυσή χαίτη, κι αυτός εφόρεσεγύρο από το σώμα του χρυσό οπλισμό καιπήρε στο χέρι του χρυσό καλοφτιαγμένομαστίγιο, ανέβηκε δε στο άρμα. Ξεκίνησεκι άρχισε να τρέχει επάνω στα κύματα...Εκείνοι δε πετούσαν με μεγάλη ταχύτητα,ώστε από κάτω δε βρεχόταν ο χάλκινος άξονας...


Υπάρχει κάποιο σπήλαιο μεγάλοστα βάθη του θαλάσσιου κόλπου... Εκεί
σταμάτησε τους ίππους ο Ποσειδών πουσείει τη γη, αφού τους έλυσε από το άρμακι έβαλε μπροστά τους αμβροσία για να τρώνε στα πόδια τους έβαλε χρυσές πέδες,
τελείως αδιάρρηκτες και άλυτες, για να περιμένουν συνεχώς την επάνοδο του κυρίου τους, αυτός δε πήγε στο στρατόπεδοτων Αχαιών». (Ιλ., Ν 21 - Ν38)

Η περιγραφή είναι καταπληκτική. Εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα ταχύπλοο, που πε-τούσε με μεγάλη ταχύτητα επάνω από τα κύματα, ώστε δε βρεχόταν ο άξονάς του. Ίσωςνα επρόκειτο και για κάποιο είδος σκάφουςτ ο οποίο είχε τη δυνατότητα να πηγαίνει και υποβρυχίως, καθότι ο Ποσειδών σταμάτησετους ίππους στο σπήλαιο στα βάθη του θαλάσσιου κόλπου.Δεν αμέλησε βέβαια να τους επανεφοδιάσει (με αμβροσία).


Επίλογος

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που έχουν διαβάσει, μελετήσει ήερευνήσει τα Ομηρικά Έπη και την υπόλοιπη Ελληνική Μυθολογία κάνουν ένα μεγάλο λάθος: Θεωρούν τις πάσης φύσεως τεχνολογικές αναφορές της μυθολογικής(Χρυσής) Εποχής ως φανταστικές ιστορίες και παραμύθια.


Οι πληροφορίες όμως που περιέχονται στα αρχαία μας κείμενα, εξεταζόμενεςυπό το πρίσμα της σύγχρονης τεχνολογίας, φαίνονται σημαντικότατες κι απολύτως ακριβείς και, όσο προχωρεί η αρχαιολογική έρευνα, επαληθεύονται συνεχώςμε ανάλογα ευρήματα.Η επιστημονική ανάλυση των αρχαίων κειμένων που έχουν διασωθεί κι έχουνφθάσει μέχρι εμάς δεν είναι μόνον καθήκον μας, αλλά θα αποβεί εξαιρετικά επω-φελής σε όλους μας. Είναι ντροπή κι ανοησία μας εμείς οι κληρονόμοι τους νατα αγνοούμε ή να τα περιφρονούμε.




• Για κάθε άνθρωπο✎ Ομήρου, Ιλιάς και Οδύσσεια.✎ Ησιόδου, Θεογονία και Έργα και Ημέρες.• Για κάθε βιβλιοθήκη✎ Διόδωρου Σικελιώτου, Ιστορική Βιβλιοθήκη.✎ Απολλόδωρου, Βιβλιοθήκη.✎ Στοβαίου, Ανθολόγιο.• Για τα Ομηρικά έπη✎ Γ. Κωνσταντινίδη, Ομηρική Θεολογία, Ελ. Σκέψις, 1995.✎ Γ. Γεωργαλά, Έρευνες Γύρω από τον Όμηρο - Τότε.✎ Ζ.Πετρίδη, Οδύσσεια, Μία Ναυτική Εποποιία προϊστορικών Ελλήνων στην Αμε-ρική, 1994.• Για τη Χρυσή Εποχή✎ Πλάτωνος, Τίμαιος και Κριτίας.✎ Ξ. Λίβα, Η Αιγιής, 1963.✎ Π. Καμπανάκης, Η προ του Κατακλυσμού Συγκοινωνία των δύο Κόσμων δια τηςΑτλαντίδας, Εκάτη, 1996.✎ Π. Μαρίνη, Ο Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός, Νέα Θέσις, 1998.• Περιοδικά✎ Δαυλός: Τεύχη 235, 236, 239, 244, 247.


Πηγή http://www.army.gr
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών

4
Τελικά η αμβροσία τι ήταν? καυσιμο?

Αρα και πάλι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ,οτι οι 12 θεοί,δεν ήταν θεοί,αλλα είχαν στην διάθεση τους μια υπερτεχνολογία για την εποχή εκείνη.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών

6
Γιατι καποιος πρεπει να τους την έδωσε?

Και σε αυτους που λεμε οτι την έδωσαν στους 12 θεούς,αυτούς ποιος τους την έδωσε?
Καπου πρεπει να υπάρχει μια αρχή.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τα ιπτάμενα άρματα των Θεών

8
Πλούσιο θέμα με επίσης πολλές ενδείξεις περί κατοχής τεχνολογίας.
Οι Μετακινήσεις των Θεών

Η Θέτις, που ήταν η σπουδαιότερη απότις πενήντα αθάνατες Νηρηίδες, κόρη του Νηρέα, μητέρα του Αχιλλέα, ήταν αργυρόποδη [αργυρόπεζα] (Ιλ., Α 538). Η λέξη«αργυρόποδη» πρέπει να είχε μεγάλη σημασία, γιατί επαναλαμβάνεται καi σε άλλαεδάφια της Ιλιάδας, όταν ο Όμηρος αναφέρεται στη συγκεκριμένη Θεά, κι ίσως ναέχει κάποια σχέση με τις μετακινήσεις της,οι οποίες γίνονταν πηδώντας: «Πήδηξε κά-τω από το φημισμένο Όλυμπο» (Ιλ., Σ 616).

«Πηδώντας κατέβηκε από τις κορυφές τουΟλύμπου» (Ιλ., Ω 121). «Πήδηξε στα βάθητης θάλασσας, από τις πλαγιές του αστραφτερού Ολύμπου» (Ιλ., Α 532).Μέσα στη θάλασσα πήδαγε και η Ίρις(εικόνα 8), η οποία δεν ήταν αργυρόποδη,όπως η Θέτις, αλλά «ανεμοπόδαρη και γρήγορη» (Ιλ., Ω 95). Η Ίρις, όπως κι οΕρμής, ήταν αγγελιαφόρος κυρίως του Διός και της Ήρας. Στα κλασσικά χρόνια την παρίσταναν φτερωτή, συμβόλιζε γενικότερα το σύνδεσμο ανάμεσα στον ουρανό και τη γη κι αυτός ήταν ο λόγος που συμβόλιζε καιτο ουράνιο τόξο. «Ανάμεσα από τη Σαμο-θράκη και την τραχιά Ίμβρο πήδηξε μέσαστο μαύρο πέλαγος ... Βρήκε την Θέτιδα στη βαθιά σπηλιά...»


Της είπε ότι την ζητάει οΖευς και ξεκίνησαν κι οι δυο μαζί για ναπάνε να τον συναντήσουν. «Γύρο τους τοκύμα της θάλασσας παραμέριζε κι όπως ανέ-βηκαν στην ακτή ξεκίνησαν με ορμή κατάτον ουρανό και βρήκαν το γιο του Κρόνου που όλα τα βλέπει και γύρο του κάθονταν μαζεμένοι όλοι οι άλλοι μακάριοι Θεοί πουζουν αιώνια». (Ιλ., Ω 77 - 92)Δηλαδή εδώ δεν έχουμε πηδήματα μόνο από τον Όλυμπο προς τη θάλασσα, το οποίο θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε φυσικό, αλλά κι από τη θάλασσα προς τον ουρανό. Όχι προς τον Όλυμπο (το όρος),αλλά προς τον ουρανό. Λίγο πιο κάτωόμως από αυτό το εδάφιο, μόλις ο Ζευς αντικρίζει τη Θέτιδα που φθάνει, της λέει:«Ήρθες στον Όλυμπο θεά Θέτιδα» (Ιλ., Ω104).


Μα ο Όμηρος μας είπε ότι οι θεές ξεκίνησαν κατά τον ουρανό, όχι κατά τονΌλυμπο. Ξεκίνησαν κατά τον ουρανό, αλλά έφτασαν στον Όλυμπο. Ας μην ξεφύγουμεόμως. Το πού μπορεί να ήταν ο Όλυμπος είναι άλλο θέμα.Ο Όμηρος, λοιπόν, ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε άφθονες και λεπτομερείς περιγραφές όταν αναφέρεται σε θνητούς, εδώ που μας παρουσιάζει δύο θεές να πηδούναπό τη θάλασσα στον ουρανό, δε μας λέει τίποτα. Απλώς ότι ξεκίνησαν με ορμή. Πού είναι οι ωραίες περιγραφές που μας έχεισυνηθίσει για τους θνητούς;

Του δίδεται μία θαυμάσια ευκαιρία να περιγράψει «με την πλούσια φαντασία του» τις θεές σ’ αυτό το εκπληκτικό άλμα, αλλά δεν το κάνει. Θαμπορούσε, για παράδειγμα, να κάνει τηνπαρομοίωση ότι πετάχτηκαν οι θεές, όπως πετάγεται τ’ αγρίμι και βουτάει το θύματου ή όπως πετάγεται το βέλος από τα χέρια δυνατού τοξότη κ.τ.λ. Θα μπορούσε να μας περιγράψει πώς ανεμίζανε τα μαλλιά τους ή οι φορεσιές τους, όπως τις φύσαγε ο αέρας, και άλλα πολλά. Γιατί ο Όμηρος στερεί από τον αναγνώστη την περιγραφή μιας πάρα πολύ ωραίας εικόνας; Η απάντηση είναι ότι ο ποιητής δεν έχει καμία σχέσημε το συγκεκριμένο άλμα που περιγράφει.Τις περιπέτειες των θνητών τις περιγράφει με εξαιρετικές λεπτομέρειες και βοηθάει τον αναγνώστη με πλήθος παρομοιώσεων.
Φυσικά είναι προφανές ότι εδώ κολλάει αυτό που είπε ο Αριστοτέλης : "Οι θεοί είναι άνθρωποι αθάνατοι, οι Έλληνες θεοί θνητοί ..." και απαντάει σε αυτό που λες dominique
Τελικά η αμβροσία τι ήταν? καυσιμο?

Αρα και πάλι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ,οτι οι 12 θεοί,δεν ήταν θεοί,αλλα είχαν στην διάθεση τους μια υπερτεχνολογία για την εποχή εκείνη.
οι "θεοί" δεν ήταν θεοί με την σημερινή έννοια της λέξης , αλλά αθάνατοι άνθρωποι που κατανάλωναν "αμβροσία" ... αυτό δηλαδή που ψάχνουν να βρουν οι γεροντολόγοι στις μέρες μας. .....
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Οι επιστήμες στην αρχαία Ελλάδα”

cron