Η καρδιά της περιοχής του ενδιαφέροντος για το Gamma δίνη Reiner. [NASA / GSFC / κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα].
Μονόχρωμη εικόνα πλαίσιο της δίνης Gamma Reiner. Το βέλος δείχνει κατά προσέγγιση θέση του λεπτομερώς NAC παραπάνω. Εικόνα M117874527M? Πλάτος σκηνή περίπου 80 χιλιόμετρα [NASA / GSFC / κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα].
Αρκετές LROC εμφανιζόμενες εικόνες έδειξαν θεαματικές νέες εικόνες του στροβιλίζονται κοντά στα Mare Ingenii που είναι παρόμοια με της δίνες της Reiner Gamma.Το Reiner Gamma, ωστόσο, είναι το «πρωτότυπο» στροβιλισμού της σελήνης.
" Μια ιδέα που έρχεται συχνά στην σεληνιακή επιστήμη ειναι οι καιρικές συνθήκες στον χώρο."Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ακολουθία των φυσικών διεργασιών (συμπεριλαμβανομένου μικροαστεροειδής επιπτώσεις και την έκθεση στον ηλιακό άνεμο) που μπορεί να μεταβάλει τα φασματικά χαρακτηριστικά της σεληνιακής επιφάνειας υλικών.Δεδομένου ότι η ανακλαστικότητα της σεληνιακής επιφάνειας, κατά την δίνη Reiner είναι τόσο διαφορετική από τις γύρω mare, κάποια διαδικασία μπορεί να αλλάξει ο χώρος διάβρωσης και η ευαισθησία των υλικών της δίνης. Υπάρχουν αρκετές θεωρίες που αντιπροσωπεύουν την παρουσία του στροβιλισμού Reiner Gamma. Results from previous lunar missions (including Lunar Prospector) have indicated that the swirl region has an elevated magnetic field, so it's possible that an event hundreds of millions of years ago modified the magnetic properties of the surface materials, deflecting the solar wind and changing how the reflectance is modified by space weathering. Τα αποτελέσματα από τις προηγούμενες σεληνιακές αποστολές (συμπεριλαμβανομένων των Lunar Prospector - Χρυσοθήρα) ανέφεραν ότι η περιοχή στροβιλισμού έχει αυξημένα μαγνητικά πεδία, έτσι είναι πιθανό ότι η περίπτωση πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια οι τροποποιημένες τις μαγνητικές ιδιότητες των υλικών επιφάνειας,αλλα και στην εκτροπή του ηλιακού ανέμου αλλάζει τον τρόπο που ο συντελεστής ανάκλασης είναι συνάρτηση του χώρου στις καιρικές συνθήκες. Ορισμένοι ερευνητές έχουν προτείνει ότι η κώμα ενός κομήτη - ραβδώσεις σε μόλις πάνω από την επιφάνεια - συνδυάστηκαν με τη σεληνιακή επιφάνεια, αλλάζοντας τις ιδιότητες στην επιφάνεια με το βαθμό όπου η Reiner Gamma είναι ικανή να διατηρηθεί για εκατομμύρια χρόνια.
Ωστόσο, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, εμείς απλώς δεν γνωρίζουμε στα σίγουρα! Αυτό δεν είναι ένα κακό πράγμα. Αν ξέραμε όλες τις απαντήσεις σε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα προβλήματα, δεν θα χρειαστεί ποτέ να εξερευνήσουμε!
http://www.nasa.gov/
