Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

10
LAPTONAS έγραψε:Βέβαια εδώ τώρα υπάρχει η μεγάλη διαφωνία. Είναι ένας πνευματικός τόπος ή είναι ένας αληθινός -κυριολεκτικά τόπος; Η νεότεροι γέροντες λένε ότι σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας δεν είναι πραγματικός τόπος αλλά πνευματικός (είδαμε και παραπάνω). Μάλλον πρέπει να ψάξουμε τι έλεγαν οι πρώτοι πατέρες , διότι αν πάμε πολύ πίσω (μυθολογία) τότε σίγουρα θεωρούσαν ότι ήταν πραγματικός τόπος. Άρα στη πορεία της ιστορίας έγινε κάτι και από πραγματικός χώρος στο κέντρο της γης άρχισε να εννοείται ως "πνευματικός" τόπος. Όπως το βιβλίο του Ενώχ που αρχικά ήταν δεκτό αλλά μετά έγινε "απόκρυφο" ..........
Να τα πάρουμε ενα ενα;

Στον άδη ποιοι πάνε;
Οι ψυχές των ανθρώπων που φευγουν απο αυτόν τον υλικό κόσμο,ετσι;

Οι ψυχές είναι υλικές;Οχι

αρα όπως ξέρουμε οι ψυχές είναι νοεράς φύσης ,όπως των αγγέλων.

Αρα γίνεται οι ψυχές αυτές να κλειστούν σε εναν υλικό τόπο,αν υποθέσουμε οτι ο Άδης ειναι ενας κυριολεκτικά πραγματικός τόπος κάτω απο την γη;


Πάμε πίσω και στην μυθολογία.
Ανέκαθεν,δεδομένου οτι εμεις οι άνθρωποι θεωρούμε ως πραγματικότητα αυτον τον ορατό κόσμο,αυτόματα το καλύτερο που θα το προσανατολίζαμε κατω ή πανω;
Αντίστοιχα και τον θανατο,που θεωρειται ως κατι κακο που θα τον προσανατολίζαμε;
Σκεπτόμενοι μονο λογικά βάση αυτών που βλέπουμε,ναι θα τον θεωρούσαμε ως τόπο κάτω απο την γή,αλλά ως ορθόδοξοι με βάση όσα λενε οι Πατέρες ο Άδης πρόκειται περι νοητού τόπου.

Τα εχουμε ξαναπει εδω

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 787#p57787
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

11
Kατά τη γνώμη μου ισχύουν και τα δύο, δηλαδή ο Άδης είναι και νοητός και πραγματικός τόπος.
Όπως έχω ξαναπεί πολλές φορές τα στοιχεία περί ύπαρξης υπόγειου κόσμου και υποχθόνιων όντων είναι πάρα πολλά για να τα αγνοήσουμε ή να τα θεωρήσουμε φαντασιώσεις όοολων των λαών όοοοολων των εποχών. Είναι πολύ απίθανο όλοι οι άνθρωποι να φαντάζονται τα ίδια (με εκπληκτικές λεπτομέρειες).

Επίσης αν θέλουμε να μιλήσουμε μόνο για τα στοιχεία που έχουμε από Ορθόδοξες πηγές (συμπεριλαμβανομένης της Π.Δ. αλλά και άλλων συγγραμμάτων πχ Ενώχ), πάλι είναι πάρα πολλά και είναι τουλάχιστον απλοϊκό να τα περνάμε όλα στη σφαίρα της αλληγορίας. Μόλις βρω χρόνο θα συγκεντρώσω όλα τα στοιχεία από τις γραφές και θα τα παραθέσω, και εκεί ο καθένας ας σκεφτεί σοβαρά κατά πόσον η Θρησκεία μας μιλάει κυριολεκτικά ή αλληγορικά.
Οπότε κάτι υπάρχει και σε υλικό επίπεδο (θεωρία κούφιας γης- υποχθόνια όντα), όχι μόνο σε πνευματικό και νοητό (Άδης-ψυχές).
Δε νομίζω ότι το ένα αποκλείει το άλλο.
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

12
dominique έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:Βέβαια εδώ τώρα υπάρχει η μεγάλη διαφωνία. Είναι ένας πνευματικός τόπος ή είναι ένας αληθινός -κυριολεκτικά τόπος; Η νεότεροι γέροντες λένε ότι σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας δεν είναι πραγματικός τόπος αλλά πνευματικός (είδαμε και παραπάνω). Μάλλον πρέπει να ψάξουμε τι έλεγαν οι πρώτοι πατέρες , διότι αν πάμε πολύ πίσω (μυθολογία) τότε σίγουρα θεωρούσαν ότι ήταν πραγματικός τόπος. Άρα στη πορεία της ιστορίας έγινε κάτι και από πραγματικός χώρος στο κέντρο της γης άρχισε να εννοείται ως "πνευματικός" τόπος. Όπως το βιβλίο του Ενώχ που αρχικά ήταν δεκτό αλλά μετά έγινε "απόκρυφο" ..........
Να τα πάρουμε ενα ενα;

Στον άδη ποιοι πάνε;
Οι ψυχές των ανθρώπων που φευγουν απο αυτόν τον υλικό κόσμο,ετσι;

Οι ψυχές είναι υλικές;Οχι

αρα όπως ξέρουμε οι ψυχές είναι νοεράς φύσης ,όπως των αγγέλων.

Αρα γίνεται οι ψυχές αυτές να κλειστούν σε εναν υλικό τόπο,αν υποθέσουμε οτι ο Άδης ειναι ενας κυριολεκτικά πραγματικός τόπος κάτω απο την γη;


Πάμε πίσω και στην μυθολογία.
Ανέκαθεν,δεδομένου οτι εμεις οι άνθρωποι θεωρούμε ως πραγματικότητα αυτον τον ορατό κόσμο,αυτόματα το καλύτερο που θα το προσανατολίζαμε κατω ή πανω;
Αντίστοιχα και τον θανατο,που θεωρειται ως κατι κακο που θα τον προσανατολίζαμε;
Σκεπτόμενοι μονο λογικά βάση αυτών που βλέπουμε,ναι θα τον θεωρούσαμε ως τόπο κάτω απο την γή,αλλά ως ορθόδοξοι με βάση όσα λενε οι Πατέρες ο Άδης πρόκειται περι νοητού τόπου.

Τα εχουμε ξαναπει εδω

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 787#p57787
Σε αυτή τη συζήτηση που κάναμε είχαμε την τοποθέτηση του Gladiator : Πηγή : (Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ Π.Σεραφείμ Ρόουζ)
Gladiator έγραψε:Επιπλέον, αυτοί οι τόποι δε βρίσκονται μέσα στις «συντεταγμένες» του δικού μας χωρο-χρονικού συστήματος: ένα αεροπλάνο δεν μπορεί να περάσει «αόρατα» μέσα από τον παράδεισο, ούτε ένας γήινος δορυφόρος μέσα από τον τρίτο ουρανό, ούτε ασφαλώς μπορεί κανείς σκάβοντας με τρυπάνι βαθιά στη γή να φτάσει έως τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση αναμένοντας την Τελική Κρίση. Δεν είναι εκεί, αλλά σε ένα διαφορετικό είδος χώρου που ξεκινά ακριβώς από δώ αλλά «εκτίνεται» προς μία διαφορετική κατεύθυνση.

Πέραν της γενικής γνώσης ότι ο παράδεισος και η κόλαση είναι όντως «τόποι», αλλά όχι τόποι του κόσμου αυτού, στο δικό μας χωρο-χρονικό σύστημα, δε χρειάζεται να επιζητούμε από περιέργεια να γνωρίζουμε κάτι περισσότερο. Αυτοί οι «τόποι» είναι τόσο διαφορετικοί από τις κοσμικές αντιλήψεις μας περί «τόπου»,ώστε σίγουρα θα βρεθούμε σε απελπιστική σύγχυση εάν επιχειρήσουμε να τους τοποθετήσουμε «γεωγραφικά» στο χώρο...........
Το οποίο ουσιαστικά ενισχύει την θέση ότι ο Άδης είναι μία άλλη διάσταση-τοποθεσία ασώματη.

Αυτό όπως θυμάστε μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν 2 εκδοχές:
Laptonas έγραψε: Αν ο Χριστός κατέβηκε στη "φυλακή των πνευμάτων" (Άδη) τότε κατέβηκε σε ένα "τόπο, πού είναι νοητός και ασώματος, υποκόσμιος τόπος των δαιμόνων και των αμαρτωλών. ".

Αυτή η άποψη είναι λοιπόν η ορθόδοξη άποψη. Επομένως όταν ο Βαρθολομαίος συνομιλούσε με τον
Παράθεση:
το Βελίαλ (το διάβολο), που «εμφανίστηκε απ’ την άβυσσο μαζί με 660 αγγέλους δεμένους με πυρωμένες αλυσίδες».
(έστω ότι είναι αλήθεια) ,
τότε δεν άνοιξε κυριολεκτικά η γη και φάνηκε η άβυσσος , αλλά αυτό ήταν μία πνευματική εμπειρία - είσοδος σε άλλη διάσταση;;;
όταν ο Πέτρος λέει πως οι "έκπτωτοι" είναι δεμένοι στο "Τάρταρο" εννοεί πως είναι δεμένοι σε μία άλλη "διάσταση χωροχρόνου" ;;;
Όταν ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη , κατέβηκε από το ιερό του Ποσειδώνα - ήταν λοιπόν μια ψυχοσωματική εμπειρία ; σε άλλη διάσταση χωροχρόνου;

Επομένως και ο Χριστός αφότου πέθανε "κατέβηκε" στον Άδη ασώματος σε ένα ασώματο κόσμο και μετά από 3 μέρες αναστήθηκε ;

Άρα δεν γίνεται να είναι αυτός ο "ασώματος κόσμος" στο υπέδαφος.... (κούφια γη) παρόλα αυτά όμως είναι ένας τόπος από τον οποίο ασώματα όντα (άγγελοι και δαίμονες) μπορούν να μετακινούνται. Δηλαδή αν κάποιος σκάψει στη γη : δεν θα βρει το τάρταρο και δεμένους εκεί τους "έκπτωτους" ... αν όμως "βυθιστεί" σε μία ψυχοπνευματική κατάσταση τότε μπορεί να έρθει σε επαφή με αυτό το κόσμο;

Αν ισχύουν τα παραπάνω τότε και το "θηρίο" από την "άβυσσο" δεν θα έρθει από πουθενά αλλού αλλά από εκείνη τη διάσταση.

Ουσιαστικά έχουμε 2 θέσεις :

1) Την κυριολεκτική : που λέει ότι η κόλαση είναι πραγματικά κάτω στη γη και εκεί είναι δέσμιοι οι "έκπτωτοι" που θα λυθούν "κατά παραχώρηση" και θα ανέβουν στην επιφάνεια της γης (ως ΑΤΙΑ και θηρίο)
2) την "ψυχοπνευματική" : που λέει ότι όλα αυτά προέρχονται από μία άλλη διάσταση και αλληλεπιδρούν με τη δική μας. άρα αν πάει κανείς στο υπέδαφος θα βρει μόνο πέτρες.
φυσικά όμως αυτές οι δύο εκδοχές δεν αναιρούν η μία την άλλη όπως πολύ καλά λέει ο Spartan
Spartan έγραψε:Kατά τη γνώμη μου ισχύουν και τα δύο, δηλαδή ο Άδης είναι και νοητός και πραγματικός τόπος.
Όπως έχω ξαναπεί πολλές φορές τα στοιχεία περί ύπαρξης υπόγειου κόσμου και υποχθόνιων όντων είναι πάρα πολλά για να τα αγνοήσουμε ή να τα θεωρήσουμε φαντασιώσεις όοολων των λαών όοοοολων των εποχών. Είναι πολύ απίθανο όλοι οι άνθρωποι να φαντάζονται τα ίδια (με εκπληκτικές λεπτομέρειες).

Επίσης αν θέλουμε να μιλήσουμε μόνο για τα στοιχεία που έχουμε από Ορθόδοξες πηγές (συμπεριλαμβανομένης της Π.Δ. αλλά και άλλων συγγραμμάτων πχ Ενώχ), πάλι είναι πάρα πολλά και είναι τουλάχιστον απλοϊκό να τα περνάμε όλα στη σφαίρα της αλληγορίας. Μόλις βρω χρόνο θα συγκεντρώσω όλα τα στοιχεία από τις γραφές και θα τα παραθέσω, και εκεί ο καθένας ας σκεφτεί σοβαρά κατά πόσον η Θρησκεία μας μιλάει κυριολεκτικά ή αλληγορικά.
Οπότε κάτι υπάρχει και σε υλικό επίπεδο (θεωρία κούφιας γης- υποχθόνια όντα), όχι μόνο σε πνευματικό και νοητό (Άδης-ψυχές).
Δε νομίζω ότι το ένα αποκλείει το άλλο.
συνεπώς μπορεί να συνυπάρχει ο πραγματικός (υλικός) κόσμος με τον νοητό (άυλο και πνευματικό).

Δηλαδή μπορεί εξίσου να υπάρχει μία διάσταση (Άδης) που είναι στα ενδότερα νοητά στρώματα του κόσμου (από όπου εξορμούν οι δαίμονες) και ταυτόχρονα μπορεί να υπάρχει και ένα υπόγειο σύμπλεγμα όπου υπάρχουν κυριολεκτικά , πυρ και λάβα και όντα και όλα όσα μπορεί κανείς να ερμηνεύσει να τα λάβει κυριολεκτικά.

Ας εξετάσουμε λοιπόν πάνω σε αυτό το πλαίσιο.

Στην μυθολογία ο Ηρακλής δεν ήταν νεκρός όταν κατέβηκε..... αλλά ζωντανός 100%, και κατέβηκε όπως είδαμε από το Ταίναρο (ακρωτήρι στο Νότιο μέρος της Πελοποννήσου). Αν ο Άδης ήταν πνευματικός τόπος , τότε ο κέρβερος θα ήταν πνευματικός επομένως πως τον ανέβασε πάνω ;

Αντίστοιχα , ο Χριστός κατέβηκε μετά τη σταύρωση επομένως κατέβηκε ασώματος, σε έναν ασώματο (άυλο) Άδη. Παρόλα αυτά όμως μετά την ανάσταση ο άπιστος Θωμάς αγγίζει πραγματικά τον Ιησού ο οποίος έχει ξαναπάρει σώμα.

Ο Ορφέας πήγε στον Άδη να πάρει τη γυναίκα του που είχε πεθάνει, δηλαδή κατέβηκε ασώματη, όμως κατά την επιστροφή είχαν σώμα και οι δύο, επομένως μιλάμε και εδώ για ανάσταση (που τελικά δεν πέτυχε).

Διαπίστωση : υπάρχει ένα μυστήριο εδώ το οποίο δεν μπορούμε να καταλάβουμε λόγο κενού γνώσεων πιστεύω.

Η υπόθεση μου είναι ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν -> πάνε ως ψυχές στον Άδη -> αλλά μπορούν να αναστηθούν, σε αυτή την περίπτωση με το υλικό σώμα τους. Εξάλλου ο λάζαρος ήταν αρκετό καιρό νεκρός (4 μέρες αν δε κάνω λάθος)... λογικά λοιπόν είχε περάσει σε αποσύνθεση.... όμως παρόλα αυτά αναστήθηκε κανονικά. Επομένως πιθανόν κατά την μεταφορά από αυτό το κόσμο στον Κάτω κόσμο, να έχουμε μετουσίωση και αντίστροφα. Δηλαδή για να το πω ποιο απλά ...

πιθανόν να μπαίνεις με το σώμα (από τοποθεσίες) ή χωρίς το σώμα (ψυχή μετά το θάνατο) , σε ένα τόπο που είναι σε μία άλλη διάσταση που δεν γνωρίζουμε παρά το ότι είναι ασώματος τόπος... και κατά την επιστροφή μπορεί κάποιος να είναι ξανά σώμα (ανάσταση στην περίπτωση που ήταν πριν νεκρός) ή άυλος (Σάββατο των ψυχών) ή με το σώμα του αν μπήκε ζωντανός.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

13
Παιδιά,δεν προσπαθώ να σας πείσω για κάτι,άλλωστε κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τι συμβαίνει,εμέις μονο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε και να βασιζόμαστε σε αυτούς που έχουνε τις παραπάνω γνώσεις απο θρησκευτικής απόψεως.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που τα εξετάζουμε με την λογική,ενω δεν ταιριάζει,ενω υπάρχουν άλλα πραγματα που τα εξετάζουμε με την σημερινή λογική και δεδομένα και πέφτουμε έξω.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε τα μαζεύουμε τα στοιχεία και να τα συνδυάζουμε σωστά.

Λέτε για παράδειγμα οτι μπορεί ο Αδης να είναι και πραγματικός και νοητός τόπος γιατι δεν μπορεί τόσες αναφορές περι κάτω κόσμου και υποχθόνιων όντων να είναι φαντασία.

Αρα να εξετάσουμε τον Αδη ως κατοικητήριο ψυχών ή ως κατοικητήριο κάποιων υποχθόνιων όντων;

Λέει π.χ. ο Laptonas
Την κυριολεκτική : που λέει ότι η κόλαση είναι πραγματικά κάτω στη γη και εκεί είναι δέσμιοι οι "έκπτωτοι" που θα λυθούν "κατά παραχώρηση" και θα ανέβουν στην επιφάνεια της γης (ως ΑΤΙΑ και θηρίο)
Οι έκπτωτοι ,δηλαδή οι δαίμονες,αν είναι δέσμιοι,σημαίνει οτι δεν βγαίνουν απο εκεί.Όμως οι δαίμονες είναι πνεύματα,δεν δεσμεύονται απο την ύλη,αλλά και αν ακόμα υποθέσουμε οτι ο Θεός τους δέσμευσε με δικό του τρόπο,πως μιλάμε για εναέριους δαίμονες ή τελώνια ή εμφανίσεις δαιμονικών φαντασιών;
Δεν αναιρείται απο μόνο του;
Αλλά αν ακόμα υποθέσουμε οτι κάποιο εξ'αυτων είναι οι δεσμευμένοι,πως πάλι μιλάμε για πραγματικό -κυριολεκτικό τόπο,αφού προκειται περι πνευμάτων;

Παραθέτω κάποι στοιχεία απο τους Πατέρες..


Απο Μ.Αθανάσιο -Περι ενανθρωπήσεως(Κεφ. 25 http://users.uoa.gr/~nektar//orthodoxy/ ... phsews.htm)

Ἔπειτα, εἰ ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου λύτρον ἐστὶ πάντων, καὶ τῷ θανάτῳ
τούτου τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύεται, καὶ γίνεται τῶν ἐθνῶν ἡ
κλῆσις, πῶς ἂν ἡμᾶς προσεκαλέσατο, εἰ μὴ ἐσταύρωτο; ἐν μόνῳ γὰρ
τῷ σταυρῷ ἐκτεταμέναις χερσί τις ἀποθνῄσκει. Διὸ καὶ τοῦτο ἔπρεπεν
ὑπομεῖναι τὸν Κύριον, καὶ τὰς χεῖρας ἐκτεῖναι, ἵνα τῇ μὲν τὸν παλαιὸν
λαόν, τῇ δὲ τοὺς ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ἑλκύσῃ, καὶ ἀμφοτέρους ἐν ἑαυτῷ
συνάψῃ.
Τοῦτο γὰρ καὶ αὐτὸς εἴρηκε, σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἔμελλε
λυτροῦσθαι τοὺς πάντας· "Ὅταν ὑψωθῶ, πάντας ἑλκύσω πρὸς
ἐμαυτόν."
Καὶ πάλιν εἰ ὁ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἡμῶν διάβολος, ἐκπεσὼν ἀπὸ τοῦ
οὐρανοῦ, περὶ τὸν ἀέρα τὸν ὧδε κάτω πλανᾶται, κἀκεῖ τῶν σὺν αὐτῷ
δαιμόνων ὡς ὁμοίων ἐν τῇ ἀπειθείᾳ ἐξουσιάζων, φαντασίας μὲν δι᾿
αὐτῶν ἐνεργεῖ τοῖς ἀπατωμένοις, ἐπιχειρεῖ δὲ τοῖς ἀνερχομένοις
ἐμποδίζειν· καὶ περὶ τούτου φησὶν ὁ Ἀπόστολος· "Κατὰ τὸν ἄρχοντα
τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς
ἀπειθείας",
ἦλθε δὲ ὁ Κύριος ἵνα τὸν μὲν διάβολον καταβάλῃ, τὸν δὲ
ἀέρα καθαρίσῃ, καὶ ὁδοποιήσῃ ἡμῖν τὴν εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον, ὡς εἶπεν
ὁ Ἀπόστολος, "διὰ τοῦ καταπετάσματος, τοῦτ᾿ ἔστιν τῆς σαρκὸς
αὐτοῦ", τοῦτο δὲ ἔδει γενέσθαι διὰ τοῦ θανάτου· ποίῳ δ᾿ ἂν ἄλλῳ
θανάτῳ ἐγεγόνει ταῦτα, ἢ τῷ ἐν ἀέρι γενομένῳ, φημὶ δὴ τῷ σταυρῷ;
Μόνος γὰρ ἐν τῷ ἀέρι τις ἀποθνῄσκει, ὁ σταυρῷ τελειούμενος. Διὸ καὶ
εἰκότως τοῦτον ὑπέμεινεν ὁ Κύριος.
Οὕτω γὰρ ὑψωθείς, τὸν μὲν ἀέρα ἐκαθάριζεν ἀπό τε τῆς διαβολικῆς
καὶ πάσης τῶν δαιμόνων ἐπιβουλῆς λέγων· "Ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν
ὡς ἀστραπὴν πεσόντα", τὴν εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον ὁδοποιῶν ἐνεκαίνιζε
λέγων πάλιν
· "Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν καὶ ἐπάρθητε πύλαι
αἰώνιοι." Οὐ γὰρ αὐτὸς ὁ Λόγος ἦν ὁ χρῄζων ἀνοίξεως τῶν πυλῶν,
πάντων Κύριος ὤν, οὐδὲ κεκλεισμένον ἦν τι τῶν ποιημάτων τῷ
ποιητῇ, ἀλλ᾿ ἡμεῖς ἦμεν οἱ χρῄζοντες, οὓς ἀνέφερεν αὐτὸς διὰ τοῦ ἰδίου
σώματος αὐτοῦ. Ὡς γὰρ ὑπὲρ πάντων αὐτὸ προσήνεγκε τῷ θανάτῳ,
οὕτως δι᾿ αὐτοῦ πάλιν ὡδοποίησε τὴν εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον.


Και στα νεοελληνικά


Έπειτα, εφόσον ο θάνατος του Κυρίου αποτελεί τη λύτρωση όλων, και με το
θάνατό του καταργείται η μεσοτοιχία που χώριζε (Θεό και ανθρώπους) και
προσκαλούνται οι ειδωλολάτρες, πώς θα μας καλούσε, αν δεν σταυρωνόταν;
Διότι μόνο πάνω στο σταυρό πεθαίνει κάποιος έχοντας απλωμένα τα χέρια. Γι’
αυτό έπρεπε να υπομείνει ο Κύριος το σταυρικό θάνατο και ν’ απλώσει τα
χέρια του, ώστε με το ένα να τραβήξει τον παλαιό λαό (Ιουδαίους) και με το
άλλο τους ειδωλολάτρες· να τους ενώσει και τους δύο με τον εαυτό του.
Και αυτό ο ίδιος το είπε, δηλώνοντας με τί είδους θάνατο επρόκειτο να τους
λυτρώσει όλους: «Όταν θα με σηκώσουν ψηλά (στο σταυρό), όλους θα τους
τραβήξω κοντά μου».
Και πάλι όμως ο εχθρός μας διάβολος, πέφτοντας από τον ουρανό, τριγυρνά
εδώ κάτω στον αέρα· εξουσιάζει τους δικούς του δαίμονες που είναι το ίδιο
μ’ αυτόν ανυπάκουοι (στο Θεό). Με αυτούς δημιουργεί στους πλανεμένους
φαντασιώσεις και προσπαθεί να εμποδίζει όσους επιχειρούν ν’ ανέβουν προς
το Θεό. Γι’ αυτό λέει ο Απόστολος: «Σύμφωνα με τον άρχοντα που εξουσιάζει
τον αέρα και ενεργεί ενάντια στα παιδιά που επαναστάτησαν στον Θεό-Πατέρα
τους».
Ήλθε, λοιπόν, ο Κύριος να νικήσει το διάβολο, να καθαρίσει τον αέρα
και να ανοίξει το δρόμο για την άνοδο στον ουρανό
, όπως το είπε ο Απόστολος:
«(το πέτυχε) με το καταπέτασμα, δηλαδή τη σάρκα του»· κι αυτό έπρεπε να
συμβεί με το θάνατό του. Ποιός άλλος θάνατος θα τα έκαμε αυτά παρά μόνον
αυτός που συμβαίνει στον αέρα, εννοώ το σταυρικό θάνατο; Διότι στον αέρα
πεθαίνει μόνον εκείνος που θυσιάζεται στο σταυρό. Δικαιολογημένα λοιπόν
τον υπέμεινε ο Κύριος.
Έτσι, λοιπόν, υψώθηκε στο σταυρό ο Κύριος και καθάρισε τον αέρα από τις
κακόβουλες παγίδες του διαβόλου και των δαιμόνων
λέγοντας:
«Είδα το
Σατανά να πέφτει σαν αστραπή». Ετοίμασε και ανακαίνισε το δρόμο της
ανόδου στον ουρανό, όπως το λέει πάλι: «Οι άρχοντές σας ν’ ανοίξουν τις
πόρτες· ανοίξτε πύλες της αιωνιότητας». Διότι ο Λόγος δεν είχε ανάγκη να του
ανοίξουν τις πόρτες, αφού είναι ο Κύριος όλων· ούτε ήταν αποκλεισμένος ο
δημιουργός από κάποιο δημιούργημά του. Εμείς ήμασταν που είχαμε ανάγκη·
κι εμάς ανέβασε με το σώμα του στον ουρανό. Διότι, όπως το πρόσφερε με το
θάνατό του για χάρη όλων, έτσι πάλι μ’ αυτό ετοίμασε το δρόμο της ανόδου
στον ουρανό.


Περι ψυχής και αναστάσεως - Αγ Γρηγορίου Νύσσης(http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/p ... rineia.htm)

Καὶ τοῦτο εἶπον πρὸς τὴν διδάσκαλον· «Ποῦ ἐκεῖνο τὸ πολυθρύλλητον
τοῦ ᾅδου ὄνομα· πολὺ μὲν ἐν τῇ συνηθείᾳ τοῦ βίου, πολὺ δὲ ἐν ταῖς
συγγραφαῖς ταῖς τε ἔξωθεν καὶ ταῖς ἡμετέραις περιφερόμενον, εἰς ὃ
πάντες οἴονται καθάπερ δοχεῖον ἐνθένδε τὰς ψυχὰς μετανίστασθαι;
Οὐ γὰρ ἂν τὰ στοιχεῖα τὸν ᾅδην λέγοις».

33. ΜΑΚΡ. Καὶ ἡ διδάσκαλος, «Δῆλος ᾖ, φησὶ, μὴ λίαν προσεσχηκὼς τῷ
λόγῳ. Τὴν γὰρ ἐκ τοῦ ὁρωμένου πρὸς τὸ ἀειδὲς μετάστασιν τῆς ψυχῆς
εἰποῦσα, οὐδὲν ᾤμην ἀπολελοιπέναι εἰς τὸ περὶ τοῦ ᾅδου ζητούμενον.
Οὐδὲν ἄλλο τί μοι δοκεῖ παρά τε τῶν ἔξωθεν καὶ παρὰ τῆς θείας
Γραφῆς τὸ ὄνομα τοῦτο διασημαίνειν, ἐν ᾧ τὰς ψυχὰς γίνεσθαι
λέγουσι, πλὴν εἰς τὸ ἀειδὲς καὶ ἀφανὲς μεταχώρησιν».

Νεοελληνικά

Και ρώτησα τότε τη δασκάλα: «Πού είναι εκείνο το πολυθρύλλητο όνομα
του Άδη; Το όνομα που αναφέρεται πολλές φορές και στην καθημερινότητα
της ζωής και στα συγγράμματα της κοσμικής και χριστιανικής παιδείας; Και
στον οποίο όλοι νομίζουν ότι οι ψυχές από εδώ μεταφέρονται σαν δοχείο;
Δεν πιστεύω να έλεγες, βέβαια, "άδη" τα στοιχεία του σώματος!».

Και η δασκάλα μου απάντησε: «Είναι φανερό ότι δεν πρόσεξες πολύ όσα είπα.
Διότι όταν αναφέρθηκα στην μετάσταση της ψυχής από τα ορατά στα αιώνια,
νομίζω ότι δεν παρέλειψα τίποτε σχετικό με το ζήτημα του άδη.
Διότι, το όνομα αυτό του άδη, στον οποίο λένε ότι πηγαίνουν οι ψυχές, τίποτε
άλλο δεν μου φαίνεται ότι σημαίνει, τόσο στην κοσμική σοφία όσο και στην
Αγία Γραφή, παρά την αναχώρηση της ψυχής για το αιώνιο και αόρατο».

»Μιᾶς δὲ καὶ τῆς αὐτῆς οὔσης κατὰ πᾶν τῆς γῆς μέρος τῆς τῶν
στοιχείων περιβολῆς, οὔτε ἀντιλέγειν, οὔτε συναγορεύειν οἶμαι δεῖν
τοῖς περὶ τούτων ἐνισταμένοις, ὡς δέον ἢ τοῦτον, ἢ τὸν καταχθόνιον
τόπον ἀποτετάχθαι οἴεσθαι ταῖς τῶν σωμάτων ἐκλυθείσαις ψυχαῖς.
Ἕως γὰρ ἂν μὴ παρακινοίη τὸ προηγούμενον δόγμα ἡ ἔνστασις περὶ
τοῦ εἶναι μετὰ τὴν ἐν σαρκὶ ζωὴν τὰς ψυχὰς, οὐδὲν περὶ τόπου ὁ
ἡμέτερος λόγος διενεχθήσεται, μόνον σωμάτων ἴδιον εἶναι τὴν ἐπὶ
τόπου θέσιν καταλαμβάνων· ψυχὴν δὲ ἀσώματον οὖσαν, μηδεμίαν
ἀνάγκην ἔχειν ἐκ φύσεως τόποις τισὶν ἐγκατέχεσθαι».

35. ΓΡΗΓ. «Τί οὖν, εἶπον, εἰ τὸν Ἀπόστολον ὁ ἀντιλέγων προβάλλοιτο,
πᾶσαν λέγοντα τὴν λογικὴν κτίσιν ἐν τῇ τοῦ παντὸς ἀποκαταστάσει
πρὸς τὸν τοῦ παντὸς ἐξηγούμενον βλέπειν, ἐν οἷς καταχθονίων
μνημονεύει τινῶν δι᾿ Ἐπιστολῆς πρὸς Φιλιππησίους εἰπών· ὅτι Αὐτῷ
πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων;
ΜΑΚΡ. «Ἐπιμενοῦμεν τῷ δόγματι, φησὶν ἡ διδάσκαλος, κἂν ταῦτα
λεγόντων ἀκούωμεν, περὶ μέντοι τοῦ εἶναι τὴν ψυχὴν καὶ τὸν
ἀντιλέγοντα σύμψηφον ἔχοντες, περὶ τόπου, καθὼς ἐν τοῖς φθάσασιν
εἴρηται, οὐκ ἐνιστάμενοι».
ΓΡΗΓ. «Τοῖς οὖν ἐπιζητοῦσιν, εἶπον, τὴν ἀποστολικὴν ἐν τῇ φωνῇ
ταύτῃ διάνοιαν, τί ἄν τις εἴπῃ, εἴπερ τῆς τοπικῆς σημασίας ἀποκινοίης
τὴν λέξιν;».

36. ΜΑΚΡ. Ἡ δὲ, Οὔ μοι δοκεῖ, φησὶν, ὁ θεῖος Ἀπόστολος, τοπικῶς τὴν
νοερὰν διακρίνων οὐσίαν, τὸ μὲν ἐπουράνιον, τὸ δὲ ἐπίγειον, τὸ δὲ
καταχθόνιον ὀνομάσαι. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ τρεῖς τῆς λογικῆς φύσεώς εἰσι
καταστάσεις ἡμῖν, ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀσώματον λαχοῦσαι ζωὴν, ἣν
ἀγγελικὴν ὀνομάζομεν· ἡ δὲ πρὸς τὴν σάρκα συμπεπλεγμένην
ἀνθρωπίνην φαμέν· ἡ δὲ διὰ θανάτου τῶν σαρκικῶν ἀπολελυμένη.

»Ὅπερ ἐν ψυχαῖς θεωρεῖται, τοῦτο οἶμαι, τῷ βάθει τῆς σοφίας
βλέποντα τὸν θεῖον Ἀπόστολον, πάσης τῆς λογικῆς φύσεως τὴν ἐν τῷ
ἀγαθῷ ποτε γενησομένην συμφωνίαν ἀποσημαίνειν· ἐπουράνιον μὲν
καλοῦντα τὸ ἀγγελικὸν καὶ ἀσώματον· ἐπίγειον δὲ τὸ συμπεπλεγμένον
τῷ σώματι· καταχθόνιον δὲ τὸ διακεκρυμμένον ἤδη τοῦ σώματος, ἢ δή
τις καὶ ἄλλη παρὰ τὰ εἰρημένα φύσις ἐν λογικῇ θεωρεῖται, ἣν εἴτε
δαίμονας εἴτε πνεύματα, εἴτε τοιοῦτον ἐθέλοι τις κατονομάζειν, οὐ
διοισόμεθα.

»Πεπίστευται γὰρ ἔκ τε τῆς κοινῆς ὑπολήψεως, καὶ ἐκ τῆς τῶν Γραφῶν
παραδόσεως, εἶναί τινα φύσιν ἔξω τῶν τοιούτων σωμάτων
ὑπεναντίως πρὸς τὸ καλὸν διακειμένην, καὶ βλαπτικὴν τῆς ἀνθρωπίνης
ζωῆς, ἑκουσίως τῆς κρείττονος ὑπολήψεως ἀποῤῥυεῖσαν· καὶ τῇ
ἀποστάσει τοῦ καλοῦ τὸ ἐκ τοῦ ἐναντίου νοούμενον ἐν αὐτῇ
ὑποστήσασαν· ἥνπερ φασὶ καταχθονίοις ἐναριθμεῖν τὸν Ἀπόστολον,
τοῦτο ἐν ἐκείνῳ τῷ λόγῳ σημαίνοντα, ὅτι τῆς κακίας ποτὲ ταῖς

μακραῖς τῶν αἰώνων περιόδοις ἀφανισθείσης, οὐδὲν ἔξω τοῦ ἀγαθοῦ
καταλειφθήσεται. Ἀλλὰ καὶ παρ᾿ ἐκείνων ὁμοφώνως ἡ ὁμολογία τῆς
τοῦ Χριστοῦ κυριότητος ἔσται.

»Τούτων οὕτως ἐχόντων, οὐκέτ᾿ ἄν τις ἡμᾶς ἀναγκάζοι τῷ τῶν
καταχθονίων ὀνόματι τὸν ὑπόγειον ἐννοεῖν χῶρον· ἐπίσης τοῦ ἀέρος
πανταχόθεν περικεχυμένου τῇ γῇ, ὡς μηδὲν αὐτῆς μέρος γυμνὸν τῆς
περιβολῆς τοῦ ἀέρος καταλαμβάνεσθαι».



Νεοελληνικά

»Αφού είναι μία η σύσταση των στοιχείων σε κάθε μέρος της γης,
νομίζω ότι δεν πρέπει ούτε να διαφωνούμε ούτε να συμφωνούμε
μ’ εκείνους που υποστηρίζουν ότι πρέπει να θεωρήσουμε ή το πάνω μέρος ή το
μέρω της γης ως τον τόπο όπου τοποθετούνται οι ψυχές μετά την φυγή από το
σώμα. Εφόσον η θεωρία αυτή δεν αντιτίθεται στην πίστη που προηγουμένως
είπαμε, ότι δηλαδή οι ψυχές υπάρχουν μετά το θάνατο, δεν θα διαφωνήσει η
δική μας επιχειρηματολογία για τον τόπο· διότι μόνον τα σώματα έχουν την
ιδιότητα να καταλαμβάνουν θέση στο χώρο. Η ψυχή είναι ασώματη και δεν
έχει καμιά ανάγκη από τη φύση της να εγκαθίσταται σε τόπους»
.

«Και τί θ’ απαντήσεις, ρώτησα, εάν ο αντιρρησίας παρουσιάσει τον Απόστολο
που λέει ότι όλη η λογική κτίση, όταν θ’ αποκατασταθούν τα πάντα, θ’
αποβλέπει σ’ εκείνον που θα κυριαρχεί σε όλα; Και μεταξύ των άλλων μάλιστα,
στην επιστολή στους Φιλιππησίους, μνημονεύει και κάποια κάτω μέρη της γης
(καταχθόνια), λέγοντας: "σ’ Αυτόν θα γονατίσουν (υποταχθούν) τα επουράνια,
τα επίγεια και τα καταχθόνια;"».

«Εμείς, απάντησε η δασκάλα, θα επιμείνουμε στη διδασκαλία μας, κι αν ακόμη
ακούμε να λένε αυτά· διότι, για το ότι ζει η ψυχή μετά θάνατο, έχουμε
σύμφωνο και τον αντίπαλο· σχετικά πάλι με τον τόπο που πάει η ψυχή, όπως
είπαμε παραπάνω, δεν θα διαφωνήσουμε».

«Και τί θα έλεγε κανείς, ρώτησα, σ’ εκείνους που επιθυμούν να μάθουν την
έννοια αυτής της αποστολικής φράσεως, ακόμη κι αν εσύ παραμερίζεις την
τοπική σημασία της λέξεως;».

Εκείνη απάντησε: «Δεν νομίζω ότι ο θείος Απόστολος διακρίνει τοπικά τη
νοερή ουσία (της ψυχής) και ονομάζει ένα μέρος της επουράνιο, άλλο επίγειο
κι άλλο υπόγειο (καταχθόνιο). Αλλά το λέει, επειδή είναι τρεις οι καταστάσεις
της φύσεώς μας: στην αρχή εξασφαλίσαμε την ασώματη ζωή, που την
αποκαλούμε αγγελική· έπειτα, αυτήν που συμπλέκεται με τη σάρκα την
ονομάζουμε ανθρώπινη· και τέλος, αυτή που διαλύεται, μετά το θάνατο της
σάρκας.

»Νομίζω, λοιπόν, ότι ο θείος Απόστολος βλέπει, με τον πλούτο της σοφίας του,
αυτό που παρατηρείται στις ψυχές. Δηλώνει τη συμφωνία όλων των λογικών
όντων με το αγαθό, που θα γίνει στο μέλλον. Γι’ αυτό ονομάζει επουράνια την
αγγελική και ασώματη κατάσταση· επίγεια την κατάσταση που συμφύρεται με
το σώμα· και καταχθόνια αυτήν που ήδη έχει χωριστεί από το σώμα.
Εάν πάλι,
εκτός απ’ όσα είπαμε, πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει κάποια άλλη λογική φύση,
είτε δαίμονες είτε πνεύματα είτε οτιδήποτε παρόμοιο όνομα θέλει κάποιος να
δώσει, δεν θα διαφωνήσουμε.

»Διότι, από την κοινή λογική και την παράδοση των Γραφών, πιστεύουμε ότι
υπάρχει κάποια άλλη φύση έξω από τα ανθρώπινα σώματα·
αυτή συμπεριφέρεται ενάντια στο καλό και προσπαθεί να βλάψει τους
ανθρώπους. Απομακρύνθηκε με τη θέλησή της από την καλύτερη κατάσταση.
Και με την απομάκρυνση από το καλό έγινε προσωποποίηση του εχθρικού
προς αυτό. Αυτήν ακριβώς τη φύση, λένε ότι, καταριθμεί στα καταχθόνια ο
Απόστολος. Με τη φράση του εκείνη εννοεί ότι, όταν κάποτε, με την πάροδο
πολλών αιώνων, εξαφανιστεί η κακία, τίποτε δεν θα μείνει μακριά από το
αγαθό. Τότε η ομολογία της κυριαρχικής εξουσίας του Χριστού θα γίνει και
από εκείνη (την εχθρική φύση) ομόφωνα.

»Ενώ, λοιπόν, έτσι είναι τα πράγματα, κανείς δεν μας υποχρεώνει με το όνομα
"καταχθόνια" να εννοούμε τον τόπο κάτω από τη γη (υπόγειο)· διότι ο αέρας
από παντού περιβάλλει τη γη και κανένα μέρος της γης δεν μένει έξω από το
περιβάλλον του»
.

»Εάν, λοιπόν, η εξέταση του καθένα (στοιχείου) μεταφέρει το νου μακριά από
σωματική εκδοχή της διηγήσεως, είναι εύλογο και η αναφορά τώρα σε άδη,
να μην υπονοεί κάποιον τόπο που έχει αυτό το όνομα, αλλά να εννοεί μια
κατάσταση βίου, αιώνια και ασώματη· σ’ αυτήν, μας διδάσκει η Γραφή, ζει
η ψυχή
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

14
dominique έγραψε:Παιδιά,δεν προσπαθώ να σας πείσω για κάτι,άλλωστε κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τι συμβαίνει,εμέις μονο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε και να βασιζόμαστε σε αυτούς που έχουνε τις παραπάνω γνώσεις απο θρησκευτικής απόψεως.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που τα εξετάζουμε με την λογική,ενω δεν ταιριάζει,ενω υπάρχουν άλλα πραγματα που τα εξετάζουμε με την σημερινή λογική και δεδομένα και πέφτουμε έξω.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε τα μαζεύουμε τα στοιχεία και να τα συνδυάζουμε σωστά.
Αυτό βέβαια.
dominique έγραψε: Λέτε για παράδειγμα οτι μπορεί ο Αδης να είναι και πραγματικός και νοητός τόπος γιατι δεν μπορεί τόσες αναφορές περι κάτω κόσμου και υποχθόνιων όντων να είναι φαντασία.

Αρα να εξετάσουμε τον Αδη ως κατοικητήριο ψυχών ή ως κατοικητήριο κάποιων υποχθόνιων όντων;

Λέει π.χ. ο Laptonas
Την κυριολεκτική : που λέει ότι η κόλαση είναι πραγματικά κάτω στη γη και εκεί είναι δέσμιοι οι "έκπτωτοι" που θα λυθούν "κατά παραχώρηση" και θα ανέβουν στην επιφάνεια της γης (ως ΑΤΙΑ και θηρίο)
Οι έκπτωτοι ,δηλαδή οι δαίμονες,αν είναι δέσμιοι,σημαίνει οτι δεν βγαίνουν απο εκεί.
Όπως είδαμε μπορεί κατά την πτώση να μη πήγαν όλοι στον Άδη αλλά κάποιοι "έπεσαν"σε ενδιάμεσα στρώματα... Επίσης δεν έπεσαν στον Άδη άμεσα μετά την αποστασία στον ουρανό, επομένως μπορεί όσο καιρό ήταν στην γη (πριν τη δεύτερη πτώση) να αναπαράχθηκαν σύμφωνα με το βιβλίο του Ενώχ....
Συν της άλλοις αν και δεσμευμένα αυτά τα πνεύματα ... έρχονται μετά από επικλήσεις διαφόρων "διδασκαλιών" όπως ξέρεις...άρα->αποδεσμεύονται κιόλας...

Σε κάθε περίπτωση προφανώς στον Άδη δεσμεύτηκαν οι "άρχοντες" που εξέπεσαν αρχικά, ή "μεγάλοι παλαιοί" .. ή "τιτάνες" ανάλογα την πηγή που λαμβάνεις υπόψη....ενώ υποδεέστερα δαιμόνια μάλλον έμειναν στη γη.
dominique έγραψε: Όμως οι δαίμονες είναι πνεύματα,δεν δεσμεύονται απο την ύλη,αλλά και αν ακόμα υποθέσουμε οτι ο Θεός τους δέσμευσε με δικό του τρόπο,πως μιλάμε για εναέριους δαίμονες ή τελώνια ή εμφανίσεις δαιμονικών φαντασιών;
Δεν αναιρείται απο μόνο του;
Αλλά αν ακόμα υποθέσουμε οτι κάποιο εξ'αυτων είναι οι δεσμευμένοι,πως πάλι μιλάμε για πραγματικό -κυριολεκτικό τόπο,αφού προκειται περι πνευμάτων;
Δε νομίζω ότι δεσμεύονται από την ύλη, εκτός αν είναι πράγματι όπως τα λέει η θεωρία του Ενώχ (δηλαδή υλικά όντα). Προφανώς είναι μία σχέση ύλης - αντιύλης. :hmmm Δηλαδή και ο δικός μας κόσμος είναι υλικός αλλά και ο Άδης έχει και αυτός "υλικό" στοιχείο. Δηλαδή είναι ένας χώρος -τόπος "άλλης διάστασης" από όπου ξεπηδούν.
dominique έγραψε: Καὶ πάλιν εἰ ὁ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἡμῶν διάβολος, ἐκπεσὼν ἀπὸ τοῦ
οὐρανοῦ, περὶ τὸν ἀέρα τὸν ὧδε κάτω πλανᾶται
-> προφανώς εννοεί σε όλο "των ώδε κάτω αέρα" της γης; ή τον αέρα κάτω από τη γη ; Πως ακριβώς πέφτει κάποιος από τον ουρανό στον κάτω αέρα ;; :any
dominique έγραψε: κἀκεῖ τῶν σὺν αὐτῷ
δαιμόνων ὡς ὁμοίων ἐν τῇ ἀπειθείᾳ ἐξουσιάζων, φαντασίας μὲν δι᾿
αὐτῶν ἐνεργεῖ τοῖς ἀπατωμένοις, ἐπιχειρεῖ δὲ τοῖς ἀνερχομένοις
ἐμποδίζειν· καὶ περὶ τούτου φησὶν ὁ Ἀπόστολος· "Κατὰ τὸν ἄρχοντα
τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς
ἀπειθείας"
Δεν μπορώ να καταλάβω ως "αέρα" τι εννοεί. το διάστημα είναι κενό , πιάνεται ; Μήπως είναι ο Τιτάνας Τυφώνας της μυθολογίας;
dominique έγραψε: ἦλθε δὲ ὁ Κύριος ἵνα τὸν μὲν διάβολον καταβάλῃ, τὸν δὲ
ἀέρα καθαρίσῃ, καὶ ὁδοποιήσῃ ἡμῖν τὴν εἰς οὐρανοὺς ἄνοδον, ὡς εἶπεν
ὁ Ἀπόστολος

προφανώς και ο αέρας είναι "πνευματικός" διότι και ο "ουρανός" -> Η βασιλεία των ουρανών -> είναι πνευματική, δεν εννοεί κυριολεκτικά τον ουρανό με τα άστρα.

προφανώς ο αέρας εδώ έχει την έννοια της αεροβασίας δεδομένου ότι η πλάνη οδηγεί στην φαντασιοπληξία άρα ανταγωνίζεται την πνευματική άνοδο στον ουρανό ....

άρα όσοι φαντάζονται λάβες και πυρ στα ενδότερα της γης είναι "αεροβάτες" πλανεμένοι ; :sear :scratch_one-s_head:
dominique έγραψε: "Ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν
ὡς ἀστραπὴν πεσόντα"
Κι αυτό συμβολικό ;
dominique έγραψε: Διότι, το όνομα αυτό του άδη, στον οποίο λένε ότι πηγαίνουν οι ψυχές, τίποτε
άλλο δεν μου φαίνεται ότι σημαίνει, τόσο στην κοσμική σοφία όσο και στην
Αγία Γραφή, παρά την αναχώρηση της ψυχής για το αιώνιο και αόρατο».
Ο Θησέας στο μύθο πηγαίνει με τον Πείριθο στον Άδη ως θνητοί. Όταν ο Ηρακλής κατέβηκε για τον Κέρβερο, έλυσε τον Θησέα, εμποδίστηκε όμως να κάνει το ίδιο και για τον Πειρίθου, που ήταν ο κυριότερος ένοχος και που έμεινε εκεί δεμένος για πάντα! -> αφού πήγε σε αιώνιο τόπο....!
dominique έγραψε: »Αφού είναι μία η σύσταση των στοιχείων σε κάθε μέρος της γης,
νομίζω ότι δεν πρέπει ούτε να διαφωνούμε ούτε να συμφωνούμε
μ’ εκείνους που υποστηρίζουν ότι πρέπει να θεωρήσουμε ή το πάνω μέρος ή το
μέρω της γης ως τον τόπο όπου τοποθετούνται οι ψυχές μετά την φυγή από το
σώμα. Εφόσον η θεωρία αυτή δεν αντιτίθεται στην πίστη που προηγουμένως
είπαμε, ότι δηλαδή οι ψυχές υπάρχουν μετά το θάνατο, δεν θα διαφωνήσει η
δική μας επιχειρηματολογία για τον τόπο· διότι μόνον τα σώματα έχουν την
ιδιότητα να καταλαμβάνουν θέση στο χώρο. Η ψυχή είναι ασώματη και δεν
έχει καμιά ανάγκη από τη φύση της να εγκαθίσταται σε τόπους».
Αυτή η επιχειρηματολογία πότε γράφτηκε ; Έχουμε άλλα στοιχεία ; Γιατί φαίνεται από τα λεγόμενα ότι η συζήτηση που κάνουμε εδώ έχει ξαναγίνει τότε, και ίσως μπορούμε να δούμε που κατέληξε ή τι ειπώθηκε...
dominique έγραψε: «Και τί θ’ απαντήσεις, ρώτησα, εάν ο αντιρρησίας παρουσιάσει τον Απόστολο
που λέει ότι όλη η λογική κτίση, όταν θ’ αποκατασταθούν τα πάντα, θ’
αποβλέπει σ’ εκείνον που θα κυριαρχεί σε όλα; Και μεταξύ των άλλων μάλιστα,
στην επιστολή στους Φιλιππησίους, μνημονεύει και κάποια κάτω μέρη της γης
(καταχθόνια), λέγοντας: "σ’ Αυτόν θα γονατίσουν (υποταχθούν) τα επουράνια,
τα επίγεια και τα καταχθόνια;"»

Λέει κάτι τέτοιο ; ενδιαφέρον...

dominique έγραψε:
«Εμείς, απάντησε η δασκάλα, θα επιμείνουμε στη διδασκαλία μας, κι αν ακόμη
ακούμε να λένε αυτά· διότι, για το ότι ζει η ψυχή μετά θάνατο, έχουμε
σύμφωνο και τον αντίπαλο· σχετικά πάλι με τον τόπο που πάει η ψυχή, όπως
είπαμε παραπάνω, δεν θα διαφωνήσουμε».

«Και τί θα έλεγε κανείς, ρώτησα, σ’ εκείνους που επιθυμούν να μάθουν την
έννοια αυτής της αποστολικής φράσεως, ακόμη κι αν εσύ παραμερίζεις την
τοπική σημασία της λέξεως;».

Εκείνη απάντησε: «Δεν νομίζω ότι ο θείος Απόστολος διακρίνει τοπικά τη
νοερή ουσία (της ψυχής) και ονομάζει ένα μέρος της επουράνιο, άλλο επίγειο
κι άλλο υπόγειο (καταχθόνιο).
Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί ουσιαστικά μας λέει ότι όλα μπορεί επίσης είναι μέρη της νοεράς ουσίας , δηλαδή επουράνιο , επίγειο και υπόγειο μέρος της ψυχής....
dominique έγραψε: Αλλά το λέει, επειδή είναι τρεις οι καταστάσεις
της φύσεώς μας: στην αρχή εξασφαλίσαμε την ασώματη ζωή, που την
αποκαλούμε αγγελική· έπειτα, αυτήν που συμπλέκεται με τη σάρκα την
ονομάζουμε ανθρώπινη· και τέλος, αυτή που διαλύεται, μετά το θάνατο της
σάρκας.
Πρώτα υπάρχει η ψυχή, μετά "μπαίνει" στο σώμα, και έπειτα αποδεσμεύεται από τη σάρκα...λοιπόν... κατευθυνόμενη στον Άδη ; όπως λέει :
dominique έγραψε: Γι’ αυτό ονομάζει επουράνια την
αγγελική και ασώματη κατάσταση· επίγεια την κατάσταση που συμφύρεται με
το σώμα· και καταχθόνια αυτήν που ήδη έχει χωριστεί από το σώμα.
dominique έγραψε: [/color] Εάν πάλι,
εκτός απ’ όσα είπαμε, πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει κάποια άλλη λογική φύση,
είτε δαίμονες είτε πνεύματα είτε οτιδήποτε παρόμοιο όνομα θέλει κάποιος να
δώσει, δεν θα διαφωνήσουμε.

»Διότι, από την κοινή λογική και την παράδοση των Γραφών, πιστεύουμε ότι
υπάρχει κάποια άλλη φύση έξω από τα ανθρώπινα σώματα·
αυτή συμπεριφέρεται ενάντια στο καλό και προσπαθεί να βλάψει τους
ανθρώπους. Απομακρύνθηκε με τη θέλησή της από την καλύτερη κατάσταση.
Είναι αυτό που λέει που λέει ο Σωκράτης ότι κανείς εκ φύσεως δεν είναι κακός, και ότι το αγαθό εκ των πραγμάτων μόνο αγαθό ποιεί άρα κάποια άλλη δύναμη ποιεί το κακό...
dominique έγραψε: Και με την απομάκρυνση από το καλό έγινε προσωποποίηση του εχθρικού
προς αυτό. Αυτήν ακριβώς τη φύση, λένε ότι, καταριθμεί στα καταχθόνια ο
Απόστολος. Με τη φράση του εκείνη εννοεί ότι, όταν κάποτε, με την πάροδο
πολλών αιώνων, εξαφανιστεί η κακία, τίποτε δεν θα μείνει μακριά από το
αγαθό. Τότε η ομολογία της κυριαρχικής εξουσίας του Χριστού θα γίνει και
από εκείνη (την εχθρική φύση) ομόφωνα.

»Ενώ, λοιπόν, έτσι είναι τα πράγματα, κανείς δεν μας υποχρεώνει με το όνομα
"καταχθόνια" να εννοούμε τον τόπο κάτω από τη γη (υπόγειο)· διότι ο αέρας
από παντού περιβάλλει τη γη και κανένα μέρος της γης δεν μένει έξω από το
περιβάλλον του»
.
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τον αέρα όπως τον εννοεί εδώ. Το πορώδες της γης έχει αέρα. Το διάστημα δεν έχει αέρα. ο Ωκεανός δεν έχει αέρα. Έχει όμως οξυγόνο το οποίο είναι αέριο. ..... προφανώς ως αέρα δεν εννοεί καμία σωματιδιακή κατάσταση αλλά εννοεί όλη την "αόρατη σφαίρα της γης";
dominique έγραψε: »Εάν, λοιπόν, η εξέταση του καθένα (στοιχείου) μεταφέρει το νου μακριά από
σωματική εκδοχή της διηγήσεως, είναι εύλογο και η αναφορά τώρα σε άδη,
να μην υπονοεί κάποιον τόπο που έχει αυτό το όνομα, αλλά να εννοεί μια
κατάσταση βίου, αιώνια και ασώματη· σ’ αυτήν, μας διδάσκει η Γραφή, ζει
η ψυχή
[/quote]

μέχρι την Δευτέρα Παρουσία ...

Γενικώς ενδιαφέροντα στοιχεία :0607
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

15
Ορισμένες πηγές στις οποίες μπορούμε να ανατρέξουμε σχετικά με την αρχαία ελληνική παράδοση του Τάρτατου (που ήταν στον Άδη) ως Τόπου :
Ο Τάρταρος σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία είναι δευτερεύουσα θεότητα του κάτω κόσμου, γιος του Πλούτωνα ή του Αιθέρα ή του Χάους και της Γαίας.

Γενικότερα όμως φέρεται ως μυθικός τόπος λεγόμενος και Τάρταρα όπου κατά τις αρχαίες δοξασίες βασανίζονται οι κακοί μετά το θάνατό τους. Ο Όμηρος αναφέρει πολλά πρόσωπα να βασανίζονται σ΄ αυτόν το τόπο για τα "εν ζωή" εγκλήματά τους όπως τους Τιτυόνα, Τάνταλο και Σίσυφο.
Κατά τον Ησίοδο ο Τάρταρος είναι η "ειρκτή" του Κρόνου και άλλων Τιτάνων που ως τόπος προσδιορίζεται στα έγκατα της Γης. Σημειώνει δε πως "χαλκούς άκμων" που ρίφθηκε από τη Γη έφθασε στον Τάρταρο μετά από 9 ημέρες και 9 νύκτες, αριθμός που λήφθηκε υπ΄ όψη από την αρχαιότητα σε ταφικά έθιμα και που πέρασαν στη συνέχεια στα χριστιανικά. Μεταγενέστερα η λαϊκή φαντασία έπλασε τον Τάρταρο ως φυλακή και τόπο μαρτυρίου όλων των κακών ανθρώπων.

Ο Αριστοφάνης στο έργο του "Βάτραχοι" περιγράφει τον Τάρταρο ως τόπο βασανιστηρίων επί συγκεκριμένων εγκληματιών, πατροκτόνων, επιόρκων, προδοτών της πατρίδας καθώς κι εκείνων που παραβίασαν το άσυλο της Ξενίας. Ο Πλούταρχος και ο Λουκιανός αναφέρουν πλείστα είδη τιμωρίας που συνέβαιναν στο Τάρταρο. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και η περιγραφή του Ταρτάρου από τον Βιργίλιο στην "Αινιάδα" του, όπου και αναφέρει πως περιβάλλεται από τριπλά χάλκινα τείχη με σιδερένιο σφυρήλατο πύργο που τον είχαν κατασκευάσει οι Κύκλωπες ως ειρκτές στα "τρίσβαθα" της Γης, την είσοδο του οποίου φύλαγαν ο Κέρβερος και η Αληκτώ (μία από τις Ερινύες).

Ως είσοδο του Ταρτάρου οι αρχαίοι πίστευαν τα διάφορα ορύγματα και κυρίως σπήλαια μεγάλα και επικίνδυνα, σημαντικότερα των οποίων ήταν κάποιο σπήλαιο στη Κιλικία ενώ οι περισσότεροι την τοποθετούσαν σε Σπηλιά κοντά στο Ακρωτήριο Ταίναρο στη Πελοπόννησο.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE% ... E%BF%CF%82
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

16
επομένως μπορεί όσο καιρό ήταν στην γη (πριν τη δεύτερη πτώση) να αναπαράχθηκαν σύμφωνα με το βιβλίο του Ενώχ....
Δεν νομίζω οτι υπάρχει πρώτη και δεύτερη,θα το έλεγαν,μια πτώση υπήρχε λόγω υπερηφάνειας.
Και επανερχόμαστε σε ενα βασικό ερώτημα,πως είναι δυνατόν το πνεύμα το νοερό να αναπαραχθεί;
Συν της άλλοις αν και δεσμευμένα αυτά τα πνεύματα ... έρχονται μετά από επικλήσεις διαφόρων "διδασκαλιών" όπως ξέρεις...άρα->αποδεσμεύονται κιόλας
Αυτά λένε και οι μάγοι κ.τ.λ. και μπλέκουν περισσότερο,γιατί λένε οτι ελέγχουν τους δαίμονες ,ενώ γίνεται το αντίστροφο,αν μια επίκληση αποδεσμευε ,αυτό που έχει δεσμεύσει ο Θεός ....
Η επίκληση προφανώς γίνεται για να δεσμευτεί ο άνθρωπος.

Σε κάθε περίπτωση προφανώς στον Άδη δεσμεύτηκαν οι "άρχοντες" που εξέπεσαν αρχικά, ή "μεγάλοι παλαιοί" .. ή "τιτάνες" ανάλογα την πηγή που λαμβάνεις υπόψη....ενώ υποδεέστερα δαιμόνια μάλλον έμειναν στη γη.
Αυτό δεν το ξέρουμε,οπότε καλύτερα να μην λέμε τι γινόταν ή οχι,οπως και τους "μεγάλους παλαιούς" τι τους μπλέκουμε;

τα κουλουβάχατα της ιστορίας!!!
προφανώς εννοεί σε όλο "των ώδε κάτω αέρα" της γης; ή τον αέρα κάτω από τη γη ; Πως ακριβώς πέφτει κάποιος από τον ουρανό στον κάτω αέρα ;;
Λέει


Καὶ πάλιν εἰ ὁ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἡμῶν διάβολος, ἐκπεσὼν ἀπὸ τοῦ
οὐρανοῦ, περὶ τὸν ἀέρα τὸν ὧδε κάτω πλανᾶται


άρα εκπέσών απο του ουρανού ,στον αέρα εδω κάτω.δεν λέει για αέρα κάτω απο την γή
Δεν μπορώ να καταλάβω ως "αέρα" τι εννοεί.
Τον αέρα που καταλαβαίνει ο κάθε άνθρωπος όταν ακούει αέρα
το διάστημα είναι κενό , πιάνεται ;
Γιατί,φοβόμαστε μην πάθουν ασφυξία;

προφανώς και ο αέρας είναι "πνευματικός"
ποίῳ δ᾿ ἂν ἄλλῳ
θανάτῳ ἐγεγόνει ταῦτα, ἢ τῷ ἐν ἀέρι γενομένῳ, φημὶ δὴ τῷ σταυρῷ;
Μόνος γὰρ ἐν τῷ ἀέρι τις ἀποθνῄσκει, ὁ σταυρῷ τελειούμενος. Διὸ καὶ
εἰκότως τοῦτον ὑπέμεινεν ὁ Κύριος.

Και αυτό συμβολικά ή πνευματικά το λέει;
Δηλαδή λέει ο Άγιος,οτι μόνο ο θάνατος επι του σταυρού γίνεται εν αέρα και αυτό έγινε συν τοις άλλοις για να καθαρισθεί ο άερας απο της δαιμονικής επιβουλής.

Πρώτα υπάρχει η ψυχή, μετά "μπαίνει" στο σώμα, και έπειτα αποδεσμεύεται από τη σάρκα...λοιπόν... κατευθυνόμενη στον Άδη ; όπως λέει
Δεν λέει αυτό,γιατι θα φτάσουμε να μιλάμε και υπερ της μετενσάρκωσης!!! http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... F%83%CE%B7
Η ψυχή δεν υπάρχει πριν το σώμα,όπως και σώμα πριν την ψυχή
Αυτο που λέει νομίζω ειναι ξεκάθαρο.

στην αρχή εξασφαλίσαμε την ασώματη ζωή, που την
αποκαλούμε αγγελική· έπειτα, αυτήν που συμπλέκεται με τη σάρκα την
ονομάζουμε ανθρώπινη· και τέλος, αυτή που διαλύεται, μετά το θάνατο της
σάρκας.
Μάλλον εννοεί αγγελική ζωή τον άνθρωπο προς της πτωσεως,ανθρώπινη μετά της πτώσεως
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

17
dominique έγραψε:
επομένως μπορεί όσο καιρό ήταν στην γη (πριν τη δεύτερη πτώση) να αναπαράχθηκαν σύμφωνα με το βιβλίο του Ενώχ....
Δεν νομίζω οτι υπάρχει πρώτη και δεύτερη,θα το έλεγαν,μια πτώση υπήρχε λόγω υπερηφάνειας.
Και επανερχόμαστε σε ενα βασικό ερώτημα,πως είναι δυνατόν το πνεύμα το νοερό να αναπαραχθεί;
Είπαμε σύμφωνα με το βιβλίο του Ενώχ. Αλλά .......

Το λέει και ο Αββάς Κασσιανός :
_________________________
Ἐνῶ πίστευε ὅτι μποροῦσε νά σφετεριστεῖ τή δόξα
τοῦ Θεοῦ μέ τή δύναμη τῆς ἐλευθερίας του καί μέ τήν
προσωπική του ἱκανότητα, ἔχασε τελικά ὅ,τι εἶχε λάβει
ὡς δωρεά ἀπό τόν Δημιουργό. Ὁ Ἑωσφόρος, λοιπόν,
γκρεμίστηκε ἀπό τόν οὐρανό ἀποκλειστικά καί μόνο
ἐξαιτίας τοῦ πάθους τῆς ὑπερηφάνειας.
Δεύτερο ἦρθε τό πάθος τοῦ φθόνου. Σ᾿ αὐτό τό ἁμάρτημα
ἔπεσε ὅταν εἶδε τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Τότε
εἶχε ἀκόμα τή δυνατότητα νά σηκωθεῖ! Ὁ φθόνος του,
ὅμως, τόν ἔσπρωξε νά ἐξαπατήσει τόν πρωτόπλαστο μέ
τά τεχνάσματά του.
Ἔβλεπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος, πού μόλις
εἶχε πλαστεῖ ἀπό τό χῶμα τῆς γῆς, δεχόταν τήν κλήση
γιά μιά δόξα ἴδια μ᾿ αὐτήν πού ἐκεῖνος ἀπολάμβανε, ὡς
ἄρχοντας τῶν ἀγγέλων, πρίν ἀπό τήν πτώση του. Ἐξαιτίας
τῆς δεύτερης αὐτῆς ἁμαρτίας του, ἡ δίκαιη ἀπόφαση
τοῦ Θεοῦ τόν γκρέμισε ὁριστικά.
- See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... UWPHa.dpuf

τι εννοείς δεν μπορεί να αναπαραχθεί το νοερό πνεύμα ;
dominique έγραψε:
Συν της άλλοις αν και δεσμευμένα αυτά τα πνεύματα ... έρχονται μετά από επικλήσεις διαφόρων "διδασκαλιών" όπως ξέρεις...άρα->αποδεσμεύονται κιόλας
Αυτά λένε και οι μάγοι κ.τ.λ. και μπλέκουν περισσότερο,γιατί λένε οτι ελέγχουν τους δαίμονες ,ενώ γίνεται το αντίστροφο,αν μια επίκληση αποδεσμευε ,αυτό που έχει δεσμεύσει ο Θεός ....
Η επίκληση προφανώς γίνεται για να δεσμευτεί ο άνθρωπος.
ναι έτσι γίνεται...και μετά τους εξορκισμούς επιστρέφουν στην άβυσσο... όμως εμφανίζονται αν το ζητήσουν οι άνθρωποι... και το New Age έχε βρει τρόπους να τους καλούν... θα τα συζητήσουμε αλλού αυτά.Το θέμα είναι ότι πηγαινοέρχονται και από τον Άδη.
dominique έγραψε:
Σε κάθε περίπτωση προφανώς στον Άδη δεσμεύτηκαν οι "άρχοντες" που εξέπεσαν αρχικά, ή "μεγάλοι παλαιοί" .. ή "τιτάνες" ανάλογα την πηγή που λαμβάνεις υπόψη....ενώ υποδεέστερα δαιμόνια μάλλον έμειναν στη γη.
Αυτό δεν το ξέρουμε,οπότε καλύτερα να μην λέμε τι γινόταν ή οχι,οπως και τους "μεγάλους παλαιούς" τι τους μπλέκουμε;

τα κουλουβάχατα της ιστορίας!!!
[/quote]
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μπέρδεμα. Κάθε λαός του ονόμαζε διαφορετικά νοώντας το ίδιο. Έκπτωτοι Τιτάνες = Έκπτωτοι Άγγελοι -> και οι δύο κλείστηκαν στον Άδη από τον Θεό
dominique έγραψε:
προφανώς εννοεί σε όλο "των ώδε κάτω αέρα" της γης; ή τον αέρα κάτω από τη γη ; Πως ακριβώς πέφτει κάποιος από τον ουρανό στον κάτω αέρα ;;
Λέει


Καὶ πάλιν εἰ ὁ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἡμῶν διάβολος, ἐκπεσὼν ἀπὸ τοῦ
οὐρανοῦ, περὶ τὸν ἀέρα τὸν ὧδε κάτω πλανᾶται


άρα εκπέσών απο του ουρανού ,στον αέρα εδω κάτω.δεν λέει για αέρα κάτω απο την γή
Άρα ξέπεσαν από διάστημα στην ατμόσφαιρα ;
dominique έγραψε:
προφανώς και ο αέρας είναι "πνευματικός"
ποίῳ δ᾿ ἂν ἄλλῳ
θανάτῳ ἐγεγόνει ταῦτα, ἢ τῷ ἐν ἀέρι γενομένῳ, φημὶ δὴ τῷ σταυρῷ;
Μόνος γὰρ ἐν τῷ ἀέρι τις ἀποθνῄσκει, ὁ σταυρῷ τελειούμενος. Διὸ καὶ
εἰκότως τοῦτον ὑπέμεινεν ὁ Κύριος.

Και αυτό συμβολικά ή πνευματικά το λέει;
Δηλαδή λέει ο Άγιος,οτι μόνο ο θάνατος επι του σταυρού γίνεται εν αέρα και αυτό έγινε συν τοις άλλοις για να καθαρισθεί ο άερας απο της δαιμονικής επιβουλής.
Ναι. Δε κατάλαβα ο Άδης είναι συμβολικό αλλά ο αέρας είναι κυριολεκτικό ; :χουχου
dominique έγραψε: Η ψυχή δεν υπάρχει πριν το σώμα,όπως και σώμα πριν την ψυχή
Αυτο που λέει νομίζω ειναι ξεκάθαρο.
στην αρχή εξασφαλίσαμε την ασώματη ζωή, που την
αποκαλούμε αγγελική· έπειτα, αυτήν που συμπλέκεται με τη σάρκα την
ονομάζουμε ανθρώπινη· και τέλος, αυτή που διαλύεται, μετά το θάνατο της
σάρκας.
Μάλλον εννοεί αγγελική ζωή τον άνθρωπο προς της πτωσεως,ανθρώπινη μετά της πτώσεως
Καθόλου ξεκάθαρο. Δεν εννοεί την αγγελική ζωή πριν πτώσεως και την ανθρώπινη ζωή μετά της πτώσεως γιατί λέει για σάρκα που πεθαίνει και διαλύεται. Λέει αυτό ακριβώς που λεει, ότι πρώτα εξασφαλίσαμε την ψυχή, μετά αυτή συμπλέχθηκε με τη σάρκα, και μετά αφού πέθανε η σάρκα , η ψυχή που αποκαλούμε αγγελική πάει στον Άδη.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Τι ήταν/είναι ο Άδης ;

18
Ἐνῶ πίστευε ὅτι μποροῦσε νά σφετεριστεῖ τή δόξα
τοῦ Θεοῦ μέ τή δύναμη τῆς ἐλευθερίας του καί μέ τήν
προσωπική του ἱκανότητα, ἔχασε τελικά ὅ,τι εἶχε λάβει
ὡς δωρεά ἀπό τόν Δημιουργό. Ὁ Ἑωσφόρος, λοιπόν,
γκρεμίστηκε ἀπό τόν οὐρανό ἀποκλειστικά καί μόνο
ἐξαιτίας τοῦ πάθους τῆς ὑπερηφάνειας.
Δεύτερο ἦρθε τό πάθος τοῦ φθόνου. Σ᾿ αὐτό τό ἁμάρτημα
ἔπεσε ὅταν εἶδε τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου. Τότε
εἶχε ἀκόμα τή δυνατότητα νά σηκωθεῖ! Ὁ φθόνος του,
ὅμως, τόν ἔσπρωξε νά ἐξαπατήσει τόν πρωτόπλαστο μέ
τά τεχνάσματά του. Ἔβλεπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος, πού μόλις
εἶχε πλαστεῖ ἀπό τό χῶμα τῆς γῆς, δεχόταν τήν κλήση
γιά μιά δόξα ἴδια μ᾿ αὐτήν πού ἐκεῖνος ἀπολάμβανε, ὡς
ἄρχοντας τῶν ἀγγέλων, πρίν ἀπό τήν πτώση του. Ἐξαιτίας
τῆς δεύτερης αὐτῆς ἁμαρτίας του, ἡ δίκαιη ἀπόφαση
τοῦ Θεοῦ τόν γκρέμισε ὁριστικά.
Δεν λέει για 2 πτώσεις,μια ήταν η πτώση λόγω υπερηφάνειας(το λέει κιόλας αποκλειστικά),αλλά ακόμη είχε την δυνατότητα να σηκωθεί,το δεύτερο πάθος,ο φθόνος ήταν αυτό που το στέρησε οριστικά πλεόν αυτήν την δυνατότητα.
τι εννοείς δεν μπορεί να αναπαραχθεί το νοερό πνεύμα ;
οι δαίμονες οταν εξέπεσαν,δεν έπαψαν να είναι πνεύματα,επομένως φύσει αδύνατον να ενωθούν με ανθρώπους και να αναπαραχθούν

ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι ἐν τῷ οὐρανῷ εἰσιν.(Κατ.Ματθαίον κεφ 22,30)
Άρα ξέπεσαν από διάστημα στην ατμόσφαιρα ;
Εξέπεσαν μάλλον απο όπου είναι ο ουρανός που ήταν πριν της πτώσεως.
Δεν έχουμε τέτοιες γνώσεις,εκτός αν κάποιος άγιος έχει γράψει κάτι περι αυτών.

Τωρα που ακριβώς είναι ο Ουρανός,που ακριβώς είναι ο άδης, τι εννοεί με τον Ουρανό,τι εννοεί με τον άδη,είναι θέματα πέραν των γνώσεων μας.

Αυτό που μπορώ να σου πω,οτι εμείς ως άνθρωποι είμαστε στον 3διάστατο υλικό κόσμο που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας,η νοερά φύση είναι σε άλλες διαστάσεις αμα θες ,σε άλλους κόσμους αν το θες περαν των δικών μας αντιλήψεων,εκτός αν ο Θεός δώσει το χάρισμα σε κάποιος άγιους ανθρώπους να αποκτήσουν τέτοια αντίληψη.

Λέει αυτό ακριβώς που λεει, ότι πρώτα εξασφαλίσαμε την ψυχή, μετά αυτή συμπλέχθηκε με τη σάρκα, και μετά αφού πέθανε η σάρκα , η ψυχή που αποκαλούμε αγγελική πάει στον Άδη.
Δεν λεει ψυχή,ζωή λέει.Δες το και έτσι,υπάρχει ζωή της ψυχής χωρίς το σώμα;.Υπάρχει μάλλον άνθρωπος ως δημιούργημα χωρίς το σώμα και την ψυχή;
Πως είναι δυνατόν δηλαδή να εξασφαλίσαμε την ψυχή χωρίς το σώμα και να το ονομάζουμε αυτό αγγελική ζωή;
Ασώματη ψυχή δηλαδή;
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ανεξήγητα,μυστήρια και παράξενα φαινόμενα.”