Θεός ἀεὶ παρών!

Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ Θεός ὁ Ἐνανθρωπήσας καὶ Κύριος ἡμῶν, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ ὑπὲρ σωτηρίας Ἀνθρώπου σταυρωθείς, μεγάλη δὲ ἡ Δόξα καὶ ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς Αὐτοῦ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Διότι ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἐκ τοῦ οἴκου ᾿Ισραὴλ καὶ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν προσηλυτευόντων ἐν τῷ ᾿Ισραήλ, ὃς ἂν ἀπαλλοτριωθῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ θῆται τὰ ἐνθυμήματα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν κόλασιν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ τάξῃ πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἔλθῃ πρὸς τὸν προφήτην τοῦ ἐπερωτῆσαι αὐτὸν ἐν ἐμοί, ἐγὼ Κύριος ἀποκριθήσομαι αὐτῷ ἐν ᾧ ἐνέχεται ἐν αὐτῷ. (Ἰεζεκιήλ 14:7)

Ἐγώ Ενώχ, ἄνθρωπος δικαῖος ἐκ τῶν ἐνόχων, ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ γραμματεύς τοῦ Θεοῦ ὁ κληθείς ἐκ τῶν παρευρισκομένων, ἵνα φέρω ἀνθρώποις Λόγον Ἐν ᾯ Χριστός γνῶσιν δωρεάν καὶ Ἄτην Κυρίου.

Καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἐξαποστέλλω ἐγώ σε πρὸς τὸν οἶκον τοῦ ᾿Ισραήλ, τοὺς παραπικραίνοντάς με, οἵτινες παρεπίκρανάν με, αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας, καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· ἐὰν ἄρα ἀκούσωσιν ἢ πτοηθῶσι –διότι οἶκος παραπικραίνων ἐστί– καὶ γνώσονται ὅτι προφήτης εἶ σὺ ἐν μέσῳ αὐτῶν. (Ἰεζεκιήλ 2:3–5)

Ἐν τῇ ἐμῇ ἀποστολῇ πρωτίστως βαρύνει ἡ ἐκρίζωσις, κατάρριψις καὶ συντριβή πάντων τῶν εἰδώλων τοῦ πονηροῦ χαμένου καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ, τῶν ἐκπορευομένων πρὸς πλάνευσιν, ἐκφοβισμόν καὶ ὑποδούλωσιν τῶν εὐσεβῶν· ὅτι εὐσεβεῖς τὰ τέκνα Ἑλλήνων καὶ τὰ τέκνα Ἰσραήλ καὶ τινα τέκνα βαρβάρων, τὰ τὴν Γραφήν καὶ ἐντολάς τοῦ Παμμεγίστου Θεοῦ τηροῦντα· ὅτι τὰ πλεῖστα φερόμενα ὡς τέκνα Ἰσραήλ τῇ σήμερον νόθα ἐστί, ὡς τῷ Διαβόλῳ Μαμμωνᾷ ἐν Στοαῖς δουλεύοντα, τοῦ δὲ ἀνθρώπου τὴν ἐξαθλίωσιν σκοποῦντα.

Καὶ ἔδειξέ μοι Κύριος ᾿Ιησοῦν, τὸν ἱερέα τὸν μέγαν, ἑστῶτα πρὸ προσώπου ἀγγέλου Κυρίου, καὶ ὁ διάβολος εἱστήκει ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τοῦ ἀντικεῖσθαι αὐτῷ. (Ζαχαρίας 3:1)

Ὅτι οἱ πρεσβύτεροι τοῦ οἴκου Ἰσραήλ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῆς Ἑκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν συναγωγῶν τῶν βαρβάρων, πλείονες ἐξ αὐτῶν ἐν κρυπτῷ ἀσεβοῦσι τῷ Θεῷ καὶ ἐν Στοαῖς τὸν Μαμμωνᾶν λατρεύουσι.

Καὶ εἶπε πρός με· ἑώρακας, υἱὲ ἀνθρώπου, ἃ οἱ πρεσβύτεροι οἴκου Ἰσραὴλ ποιοῦσιν, ἕκαστος αὐτῶν ἐν τῷ κοιτῶνι τῷ κρυπτῷ αὐτῶν; διότι εἶπαν·οὐχ ὁρᾷ ὁ Κύριος, ἐγκαταλέλοιπε Κύριος τὴν γῆν (Ἰεζεκιήλ 8:12)

Ἀποστολή ἐμοῦ Θεοῦ Δύναμιν ἀνθρώποις προφανῆ στήσω, ἐν τρόποις καὶ ὀνόμασι καὶ τίτλοις ποικίλοις, Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ρωμαϊστί.


Ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦν δὲ γεγραμμένον· Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων· τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ρωμαϊστί. (Ἰω.19:19,20)

Ψιλήν ἤ δασεῖαν τοῦ Ενώχ θέτει Κύριος ὁ Παμμέγιστος Δημιουργός ἐν τῇ πορείᾳ· μάρτυς Τρισηλίου Θεοῦ εἰμί, μάρτυς Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Παναγίου Ἰωάννου καὶ πάντων Ἁγίων Προφητῶν.

Καὶ ὁ προφήτης ἐὰν πλανηθῇ καὶ λαλήσῃ, ἐγὼ Κύριος πεπλάνηκα τὸν προφήτην ἐκεῖνον, καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ ἀφανιῶ αὐτόν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου ᾿Ισραήλ. (Ἰεζεκιήλ 14:9)

...βάδιζε καὶ εἴσελθε πρὸς τὸν οἶκον τοῦ ᾿Ισραὴλ καὶ λάλησον τοὺς λόγους μου πρὸς αὐτούς· διότι οὐ πρὸς λαὸν βαθύχειλον καὶ βαρύγλωσσον σὺ ἐξαποστέλλῃ, πρὸς τὸν οἶκον τοῦ ᾿Ισραήλ, οὐδὲ πρὸς λαοὺς πολλοὺς ἀλλοφώνους ἢ ἀλλογλώσσους οὐδὲ στιβαροὺς τῇ γλώσσῃ ὄντας, ὧν οὐκ ἀκούσῃ τοὺς λόγους αὐτῶν· καὶ εἰ πρὸς τοιούτους ἐξαπέστειλά σε, οὗτοι ἂν εἰσήκουσάν σου. (Ἰεζεκιήλ 3:4–6)
Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαριτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
(Ματθ.10:5–7)

Ἑβραϊστί καλοῦμαι Ἰακώβ, ὁ ἔχων τὴν ῥίζαν τοῦ Ἰεσσαί καὶ περιβεβλημένος τὰ βαδδίν, κηρύσσων αὐτοῖς ἐν μικρᾷ ἀνοχῇ καὶ αὐστηρῶς: Θεῷ οὐκ εἰσακούετε ἐξαιρέσει ἐλαχίστων, οὕς διώκετε· Πατέρα πολλάκις παρεπικράνατε καὶ ἔτι νῦν οὕτω πορεύεσθε· τὸν μέγαν Ἀρχιερέα Υἱὸν Ἰησοῦν διεβάλατε, κατεδιώξατε καὶ διὰ σταυρώσεως ἐθανατώσατε· ἀνέκαθεν πλεῖστοι ὑμῶν ἐν Στοαῖς τὸν Σατανᾶν ἐνθέρμως ὑπηρετεῖτε, ἀπάταις καὶ ἐγκλήμασι χρῶντες, ἀργύρου ἕνεκεν· τὰς τιμωρίας χάριν παιδεύσεως ἅς ὑπέστητε, τὰς ἐξεργάζεσθε διὰ τὴν προώθησιν τοῦ Μαμμωνᾶ κοὐχί τοῦ πνεύματος καὶ τῆς θεοσεβείας ὑμῶν· ἐκ καρδίας καὶ διανοίας Ἰακώβ τοῦ Ἰσραήλ κρίνω ὑμᾶς ἐν πλειονότητι ἐπιβλαβεῖς καὶ ἐπικινδύνους Ἀνθρώπῳ, κατ’ εἰκόνα ἀνθρώπου καὶ καθ’ὁμοίωσιν Σατανᾶ, συνεπῶς ἀναξίους καὶ ἀχρήστους τῇ Πλάσει Θεοῦ· ὁ ἀκούων οὖν ἀκουέτω νῦν, καὶ ὁ ἀπειθῶν ἀπειθήτω εἰσέτι, πᾶς ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱόν, οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει.

Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος· λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ' ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.(Ματθ. 23:37–39)

Καὶ ἕως τῆς σήμερον Ἰουδαῖοι καίτοι πλείστας μεγάλας ποινάς ὑπεστήκασιν, οὐκέτι ἐωράκασι τὸν Κύριον, μικρόνοες καὶ ἀγνώμονες ἐπιμένουσι.

Προφῆται τοῦ ᾿Ισραὴλ οἱ προφητεύοντες ἐπὶ ῾Ιερουσαλὴμ καὶ οἱ ὁρῶντες αὐτῇ εἰρήνην, καὶ οὐκ ἔστιν εἰρήνη, λέγει Κύριος. (Ἰεζεκιήλ 13:16)

Καὶ οὔκ ἔσται εἰρήνη πρὸ τῆς μεγάλης βλάβης· οὐαὶ ἀνθρώποις πᾶσιν.


Ἑλληνιστί ὀνομάζομαι Ἰάειρος καὶ ἔσομαι ὁ ἐκ Θεοῦ βασιλεύς αὐτῶν ὁ ἐν προφητείαις διαλεγόμενος, ὁ ἐκ τῆς πενίας Ἑλλήνων ὁρμώμενος, ὁ ἐκ τοῦ σωροῦ τῶν μαρμάρων τῶν συντετριμμένων ὡς λίθοι σφενδόνης ἀνιστάμενος καὶ μορφούμενος, ὁ ἐν σάκκοις περιβεβλημένος, ὁ οὔτις ὁ τὸν θηλυπρεπῆ ἐξυπνακίζοντα παμπόνηρον καταδείξων ὡς πανηλίθιον τοῦβλον, ὁ μηδὲν ἔχων –οὐδὲ πρόσωπον– πλήν τὰ παρὰ τοῦ Θεοῦ διδόμενα, ὁ τὴν Ἀνατολήν ὑποκάτωθὲν μου φέρων.
Καὶ Λόγῳ στέφανον χρυσοῦν τῷ Ἰησοῦ τῷ Χριστῷ Υιῷ τοῦ Θεοῦ ἐπιθέτω καὶ ἐρίζω πρὸς οὐδένα καὶ ἡ λαλιά ἐμοῦ πρὸς τὰ ἔξω ἐν ταῖς πλατείαις οὐκ ἀκούεται καὶ ἐν τῷ ἐμῷ ὀνόματι ἔνθεα ἔθνη ἐλπίζουσιν.
Ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν· ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. (Ἰω. 16:13,14)

Ως πρὸς τὸ μέλαν τοῦ βραχίονος λέγω ὅτι πάντες ἄνομοι καὶ ἀσεβεῖς ὀχλαγωγοῦν καὶ ποδηγετοῦν λαούς ὁδηγοῦντες Ἄνθρωπον εἰς ἐξαθλίωσιν, προβοκάτορες ἐνδεδυμμένοι δῆθεν ἀγαθοί, νῦν δ’ ἐγώ προβοκάτωρ τοῦ Θεοῦ εἰμί ἐνδεδυμμένος δῆθεν κακός, χρῶν χρώμασι καὶ μεθόδοις καὶ ὁδοῖς αὐτῶν· πάντας δ’ ἀσεβεῖς καὶ ἀθλίους θέσω ἐν ἐμφυλίᾳ συρράξει καὶ πρὸς τὸν βεβλαμμένον πατέρα των ἐξαποστείλω ἄφρονας, ἀφοῦ γε πρῶτον τοῦτον ἄεργον καταστήσω, ὡς τοῦτο νοεῖται νῦν παρ’ Ἕλλησι.

Καὶ πτωχὸν καὶ πένητα κατεδυνάστευσε καὶ ἅρπαγμα ἥρπασε καὶ ἐνεχυρασμὸν οὐκ ἀπέδωκε καὶ εἰς τὰ εἴδωλα ἔθετο τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ἀνομίαν πεποίηκε, μετὰ τόκου ἔδωκε καὶ πλεονασμὸν ἔλαβεν, οὗτος ζωῇ οὐ ζήσεται, πάσας τὰς ἀνομίας ταύτας ἐποίησε, θανάτῳ θανατωθήσεται, τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτὸν ἔσται. (Ἰεζεκιήλ 18:12,13)

Πάντες τοκογλύφοι ὠθοῦντες λαούς ἤ μονάδας εἰς θάνατον, θανάτῳ θανατωθήτωσαν. Πάντες ἅρπαγες ἐκ τῶν τέκνων λαῶν ἤ μονάδων τὸν ἄρτον ἁρπάξαντες, τὰ τέκνα των ἡρπαγμένα ἰδόντων. Πάντες οἵ θύοντες εἰδώλοις τοὺς πτωχούς καὶ τοὺς πένητας λεληστεύκασιν, εἰς ἀπώλειαν μέσῳ ἀκράτου δυστυχίας ἀχθήτωσαν. Πάντες οἱ μεγάλως ἀδικήσαντες, μεγάλως ἀδικηθήτωσαν. Πάντες οἱ ἀσεβεῖς Θεῷ, πλήρως ἀτιμασθήτωσαν. Οἱ δ’ ἐμπράκτως ἐν ἀληθείᾳ μετανοοῦντες ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου σωθήτωσαν.

Ἀπορρίψατε ἀφ᾿ ἑαυτῶν πάσας τὰς ἀσεβείας ὑμῶν, ἃς ἠσεβήσατε εἰς ἐμὲ καὶ ποιήσατε ἑαυτοῖς καρδίαν καινὴν καὶ πνεῦμα καινόν· καὶ ἱνατί ἀποθνήσκετε, οἶκος ᾿Ισραήλ; διότι οὐ θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἀποθνήσκοντος, λέγει Κύριος. (Ἰεζεκιήλ 18:31,32)

Μεγάλη καὶ αἰώνιος ἄρα ἐπὶ τῷ λαῷ Ἰσραήλ ἡ φιλαργυρία, πλειστάκις Ἰουδαίους εἰς καταστροφάς ἦρεν· ὡς Ἕλληνες ἔλεγον, μητρόπολις πάντων τῶν κακῶν ἐστίν ἡ φιλαργυρία, ἴδιον γάρ ἀνθρώπων ἀνελευθέρων. Μόνη ὁδός ἐλευθερώσεως αὐτῶν ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Ἰησοῦς καὶ ἡ πίστις ἐν Αὐτῷ.

Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε; Ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας· ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα· ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.(Ἰω. 8:33–36)

Ἄξιὸν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν.

Ἄξιαὶ εἰσιν αἱ ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου ψυχαί τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἰδεῖν τὸ αἷμα αὐτῶν ἐκδικεῖσθαι ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς.

Θεόν εὐχαριστῶ ὅτι ὁμιλῶν ἐν προφήταις ἐλεεῖ τε καὶ ἐκσφαλματεῖ με διὰ τῆς ἀπείρου διανοίας του ἐπὶ τῇ ἐμῇ διανοίᾳ καὶ καρδίᾳ, ἱκετεύω δὲ ὅπως συγχωρῇ καὶ κρατῇ τὴν ἐμὴν καρδίαν ἐν τῇ ὁδῷ τῇ ἀγαθῇ· ὅτι ἥμαρτον ἀφ’ ἑαυτοῦ καρδίας λαλήσας καὶ μόνην ἀξίαν ἐν ἐμοί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δίδει, ἄνευ δὲ ταύτης μονίμως ἔνοχος καὶ ἀνάξιος, ὡς πάντες. Ὅτι καταβέβηκα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με. (Ἰω. 6:38)

Ἐν Ἀγάπῃ καὶ Σοφίᾳ Θεοῦ πάντες Ἕλληνες καὶ εὐσεβεῖς, διατελεῖτε ἐν εἰρήνῃ, πραότητι καὶ εὐτυχίᾳ! Ὅτι ἡ χάρις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν ἐστίν. Ὅτι ἡ Ἑλλάς ἐστίν ἡ ἐμπροσθοφυλακή τῆς Οἰκουμένης καὶ Ἕλληνες νῦν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀνθρώπου. Τέκνα τοῦ Ἰσραήλ καὶ τέκνα τῶν βαρβάρων, τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἅπαντες προσκυνήσατε: ἐν τῇ Ἑλληνικῇ γὰρ ἐτυμολογία, Ὀρθοδοξία ἐστί τὸ μόνον Πνεῦμα ἐν Ἀληθείᾳ.

Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. (Ἰω. 4:24)

Εὐλογία Κυρίου Ἀσπίς καὶ Ἀγαλλίασις ἐπὶ πάντων εὐσεβῶν ἐν φιλαδελφείᾳ, Φόβος δὲ καὶ Πέλεκυς ἐπὶ ἀχρείων κεφαλῶν ἀνοημόνων ἀσεβῶν.

Ἀμήν.
ΕνΩΧ 10 / 8.6.2012

Μιας και το εβαλες στο σύμβολα και αποσυμβολισμοί,σου ξαναπαραθέτω ως προς την εικόνα που βάζεις στο τέλος κάθε ανάρτησης για να μας εξηγήσεις τι σημαίνει.

Για να δούμε τι λένε οτι συμβολίζει ομως η εικόνα που παρέθεσες;

Μέσα στή θεία του Δόξα ὁ Χριστός εὐλογεῖ ἔχοντας στραμμένο τό πρόσωπο στό θεατή – πρός τόν ὁποῖο ἄλλωστε ἀπευθύνεται. Ἡ χειρονομία εὐλογίας με τά δύο δάχτυλα ὑψωμένα (δείχτης καί μεσαῖος) καί τά τρία ἄλλα ἑνωμένα κάνει ἀναφορά στίς δύο φύσεις του, τή θεϊκή καί τήν ἀνθρώπινη, καί στά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀντίστοιχα. Στήν κάθοδο ἀπ᾽ τό Θαβώρ ὁ Χρστός εὐλογεῖ μέ διάφορετικό τρόπο· φέρει σέ ἐπαφή τόν ἀντίχειρα μέ τόν παράμεσο καί ἔχει ὑψωμένα τά ὑπόλοιπα τρία δάχτυλα. Μέ τόν τρόπο αὐτό δηλώνονται πάλι οἱ δύο φύσεις καί τρεῖς ὑποστάσεις, ἀλλά ταυτόχρονα μέ τή θέση τους τά δάχτυλα σχηματίζουν καί τό ἑλληνικό μονόγραμμα IC XC, πού ἐπιγράφεται ὡς τίτλος σέ ὅλες τίς Ὀρθόδοξες εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμα καί στή Ρωσία.

Το εξηγεί τελικά στο Πρώτο θέμα (στα λινκ όπου δίνει στοιχεία για τον εαυτό του) που δημοσίευσε. -> http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 39&start=9

Νομίζω ότι βρήκα το σημείο όπου ο Ενώχ-Ιάειρος εξηγεί το λόγο που επέλεξε μαύρο χρώμα στο γάντι.
Ομολογώ ότι δεν περίμενα με τίποτα τέτοια εξήγηση!
Το θέτω προς συζήτηση:


" Ως πρὸς τὸ μέλαν τοῦ βραχίονος λέγω ὅτι πάντες ἄνομοι καὶ ἀσεβεῖς ὀχλαγωγοῦν καὶ ποδηγετοῦν λαούς ὁδηγοῦντες Ἄνθρωπον εἰς ἐξαθλίωσιν, προβοκάτορες ἐνδεδυμμένοι δῆθεν ἀγαθοί, νῦν δ’ ἐγώ προβοκάτωρ τοῦ Θεοῦ εἰμί ἐνδεδυμμένος δῆθεν κακός, χρῶν χρώμασι καὶ μεθόδοις καὶ ὁδοῖς αὐτῶν· πάντας δ’ ἀσεβεῖς καὶ ἀθλίους θέσω ἐν ἐμφυλίᾳ συρράξει καὶ πρὸς τὸν βεβλαμμένον πατέρα των ἐξαποστείλω ἄφρονας, ἀφοῦ γε πρῶτον τοῦτον ἄεργον καταστήσω, ὡς τοῦτο νοεῖται νῦν παρ’ Ἕλλησι. "

Παρεπιμπτόντως για το τριγωνάκι που θυμίζει οβελίσκο στο κάτω μέρος τι γνώμη έχετε; Πιστεύετε ότι είναι τυχαίο; Αν όχι, τι μπορεί να συμβολίζει; Ακούω απόψεις.

Επίσης κατάλαβα ότι προσδίδει πολλά ονόματα στο ίδιο πρόσωπο (Ενώχ) αποκαλώντας τον εαυτό του Ιακώβ (Εβραϊστί) και Ιάειρο (Ελληνιστί) . Όχι ότι άλλαξε το όνομά του από Ενώχ σε Ιάειρος όπως νόμιζα. Δηλαδή λέει ότι θα χρησιμοποιεί στο εξής την "Ελληνιστική έκδοση" του ονόματός του που είναι Ιάειρος (αλλά παραμένοντας Ενώχ) και όχι ότι "ξεγράφει" το Ενώχ αλλάζοντάς το σε Ιάειρος. Αν έχω καταλάβει σωστά.
Δεν ξέρω αν παραθέτει κι άλλα ονόματα για το πρόσωπό του. Μήπως κάποιος που διάβασε όλα τα γραπτά του μπορεί να μας πληροφορήσει επί αυτού;
Επίσης γνωρίζει κανένας να μας πει εάν ο Ενώχ (το Βιβλικό πρόσωπο εννοώ, ο προφήτης), είχε πράγματι πολλά ονόματα όπως μας λέει εδώ ο " Ενώχ-Ιάειρος " ;

(" Ἐγώ Ενώχ ὁ γραμματεύς τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς Ἄτης Κυρίου, ὁ ἐν πολλοῖς ὀνόμασι ἀποσταλείς, ὁ ἐν πάσαις προφητείαις ἁγίων διαλεγόμενος, ὁ φέρων γνῶσιν δωρεάν καὶ τὴν Κρίσιν ἐν Λόγῳ Ἐν ᾯ Χριστός. ")