Για να διαβάσετε τις συζητήσεις πρέπει να είστε εγγεγραμένο μέλος.

«ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

1
Εικόνα
ΕνΩΧ 26 Δεκεμβρίου 2012

Θεός ἀεὶ παρών!

Χριστός ἐγεννήθη! Θεός ἐπὶ Γῆς!


Πανάξιος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὁ Φωτοδότης καὶ Ζωοδότης, ὁ μόνος Σωτήρ καὶ Μεσσίας, ἡ Ὁδός καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή.

Ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. (Ἰω. 12:46)

Παμμέγιστος Δημιουργός ἀποστέλλει με τὸν γραμματέα τῆς Θείας Δικαιοσύνης, τὸν κομίζοντα Λόγον Ἐν ᾯ Χριστός, Γνῶσιν Δωρεάν καὶ Ἄτην Κυρίου.

Ἀλλ' ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω· ἐὰν γὰρ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς. (Ἰω. 16:7)

Διὰ τοῦ παρόντος δίδω ὑμῖν Γνῶσιν Δωρεάν ἵνα τὴν λήμην, ἥν ὁ ἀντίχριστος βάλλει ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν, ἀποβάλητε.

Συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ' ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς. (Ἀποκ. 3:18)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΜΕΡΟΣ 3, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: ΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ


Ἄν καὶ οἱ σύγχρονοι «ἐπιστήμονες» ἔχουν νὰ ἀντιτάξουν διάφορα σοφιστικὰ «ἐπιχειρήματα», θὰ πρέπει νὰ γίνῃ συνειδητό στοὺς πάντες ὅτι ὁ Ἑλληνισμός ὑπῆρξε εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὁ βασικὸς φορέας τοῦ Χριστιανισμοῦ, γιὰ πολλοὺς λόγους, οἱ ὁποῖοι βέβαια εἴτε ἀποκρύπτονται εἴτε συκοφαντοῦνται. Ἡ σοβαρότητα τῶν συγκεκριμμένων ἐνεργειῶν γιὰ τὴν ἀπόκρυψη καὶ συκοφάντηση τῶν λόγων αὐτῶν, εἶναι ἀπολύτως ἀνάλογη μὲ τὴν σοβαρότητα τῶν αἰτιῶν καὶ μὲ τὴν μεγάλη ἐπίπτωση ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχῃ στοὺς Ἕλληνες καὶ σὲ ὅλον τὸν κόσμο ἡ συνειδητοποίηση αὐτῆς τῆς πραγματικότητας.

Εἶναι ἄξιο «θαυμασμοῦ» τὸ ἐπίτευγμα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ νὰ κρατήσουν μυστικά πολλὰ πράγματα καὶ γεγονότα γιὰ εἴκοσι αἰῶνες, τὰ ὁποῖα πράγματα εἶναι μᾶλλον προφανῆ σὲ ὅποιον ἀσχοληθῇ ἔστω καὶ λίγο μὲ τὰ θέματα αὐτά.

Τὰ σημαντικώτερα λοιπόν ἀπὸ τὰ θέματα αὐτά, στὰ ὁποῖα οἱ διεθνεῖς συκοφάντες –οἱ κυρίαρχες στοές–ἔχουν πάρει ἄριστα στὴν μεθοδολογία καὶ στὰ ἀποτελέσματὰ της, εἶναι τὰ ἑξῆς τρία:
  • 1. Αὐτά ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν Ἑλληνικότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,

    2. Αὐτά ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν Ἑλληνικότητα αὐτοῦ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἰησοῦ, καὶ

    3. Αὐτά ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν «εἰδωλολατρισμό» τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νὰ ψελλίσουν τὴν ὕπαρξη τῶν δύο προηγούμενων θεμάτων, καὶ κυρίως (αὐτό τοὺς «καίει» ἰδιαιτέρως) τοῦ δευτέρου.

1. Ἡ Ἑλληνικότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.


Εἶναι ἕνα θέμα ποὺ ἔχει πολλὲς φορές θιγεῖ καὶ ἀναπτυχθεῖ ἀπὸ πολλοὺς μελετητές καὶ συνήθως συμφωνοῦν στὸ ὅτι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ «ὁμοιάζει» πρὸς τὴν διδασκαλία «μερικῶν» Ἑλλήνων φιλοσόφων· οἱ περισσότεροι ὅμως ἑστιάζουν στὶς διαφορές, καὶ κυρίως στὸ ὅτι ὁ μὲν Χριστός ἐδίδαξε ὅτι ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ πρωταρχικὸς κανών, ἐνῷ οἱ Ἕλληνες ἡ Σοφία.

Οἱ διαφορές αὐτές εἶναι ἐπίπλαστες καὶ συκοφαντικές, δεδομένου ὅτι ἡ μὲν Ἀγάπη συμπεριλαμβάνεται στὴν Σοφία τοῦ Θεοῦ, οἱ δὲ Ἕλληνες ἐξ ἀρχῆς ἀκολουθοῦσαν τὸν Θεό καὶ τὴν Σοφία του, πιστεύοντας ὅλοι ἀνεξαιρέτως ὅτι ἡ ἀθεΐα εἶναι συνώνυμο τῆς ἀνοίας.

Ἡ σοφία τῶν λεγομένων Ἑπτὰ Σοφῶν τῆς Ἑλλάδας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦσαν βέβαια μόνον ἑπτά, καὶ οὔτε συγκαταλέγονταν πάντα οἱ ἴδιοι, εἶχε ἀνοίξει τὸν δρόμο γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ –μέσῳ αὐτῶν– γιὰ ὅλα τὰ ἔθνη νὰ ὑποδεχθοῦν τὴν ἔλευση καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ, πρᾶγμα ποὺ βεβαίως δὲν συνέβη π.χ. μὲ τοὺς Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι ὄντας ἄσχετοι μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Φιλοσοφία, τύρβαζαν καὶ τυρβάζουν περὶ ἄλλων, ἀδυνατώντας μέχρι καὶ σήμερα νὰ νοήσουν καὶ νὰ δεχθοῦν τὴν Ἀγάπη τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ σοφία τῶν «Ἑπτὰ Σοφῶν» συνοψίσθηκε ἀπὸ τὸ Ἱερό τῶν Δελφῶν σὲ ὀλιγόλεκτες «ἐντολές», οἱ ὁποῖες καθιερώθηκε νὰ λέγονται «Δελφικὰ Παραγγέλματα»· κάποια ἀπὸ τὰ παραγγέλματα αὐτά, ἀναφέρονται μὲ τὸν χαρακτηρισμό «Δελφικόν» στὸν παρακάτω πίνακα, ὅπου παραβάλλονται μερικὲς ἀπὸ τὶς ὁμοιότητες μεταξὺ τῶν Ἀρχαιοελληνικῶν καὶ τῶν Χριστιανικῶν διδαχῶν.

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἕπου Θεῷ. Δελφικόν (Βίας)

Τὸ Πρῶτο Δελφικὸ Παράγγελμα, ἡ Πρώτη μεγάλη ἐντολή· τὸ «ἕπομαι» εἶναι ῥῆμα μὲ μαθηματικὴ ἔννοια: ὄχι «Ἀκολούθει Θεόν» ἄβουλα, ἀλλὰ νὰ γνωρίζεις ὅτι «ἕπεσαι τοῦ Θεοῦ», δηλαδὴ ὅτι εἶσαι δημιούργημα καὶ συνέχεια τοῦ Θεοῦ, νὰ πράττῃς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μὴ «τὸ παίζῃς Θεός».
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. (Ματθ 22:36–38)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἀθάνατον τ’ εἶναι αὐτήν (τὴν ψυχήν), ἐπειδὴ περ καὶ τὸ ἀφ’ οὗ ἀπέσπασται ἀθάνατὸν ἐστι. Πυθαγόρας (Διογ. Λαερτ.)

Ἡ ψυχή εἶναι κάτι τὸ ἀθάνατο, ἀκριβῶς διότι καὶ αὐτό ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔχει ἀποσπασθεῖ, εἶναι ἀθάνατο.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναὶ εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ. (Ἰω.5:39)

(Ἐρευνᾶτε τὶς γραφές, διότι φαίνεται ἐκεῖ μέσα ὅτι ἐσεῖς ἔχετε αἰώνια ζωή· καὶ ἐκεῖνες μιλοῦν γιὰ μένα.)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Θάνατος γὰρ λογικῆς οὐσίας ἀθεΐα καὶ ἄνοια. Πυθαγόρας (Ἱεροκλῆς, Χρυσᾶ ἔπη).

(Ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ ἄνοια <εἶναι τὸ ἴδιο, καὶ> συνιστοῦν τὸν θάνατο τῆς λογικῆς οὐσίας τοῦ ἀνθρώπου).

Ὁ μὴ νομίζων θεόν ἀνόσιὸς ἐστι. Πλούταρχος, (Ἠθ. 169F)
(Αὐτός ποὺ πιστεύει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, εἶναι ἀνούσιος <ἕνα τίποτα>).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Θεοῦ ἄγνοια θάνατὸς ἐστι ψυχῆς. (Μέγας Βασίλειος)

(Ἡ ἀθεΐα εἶναι θάνατος τῆς ψυχῆς)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Πρεσβύτατον τῶν ὄντων Θεός, ἀγέννητον γάρ. Θαλῆς (Διογ.Λαερτ.).
(Τὸ ἀρχαιώτερο ὅλων τῶν ὄντων εἶναι ὁ Θεός, διότι εἶναι ἀγέννητος).

Τί τὸ θεῖον; τὸ μὴτε ἀρχήν, μὴτε τέλος ἔχον. Θαλῆς (Διογ.Λαερτ.).
(Τί εἶναι ὁ Θεός; αὐτό ποὺ δὲν ἔχει οὔτε ἀρχή οὔτε τέλος).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Μὴ φοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρὸς, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾅδου. (Ἀποκάλυψις Θεοῦ δι’ Ἰωάννου, 1:17–18)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ὅρκῳ μὴ χρῶ. Δελφικόν (Σόλων)
(Νὰ μὴ χρησιμοποιῇς Ὅρκο καθόλου)

Οὐκ ἀνδρός ὅρκος πίστις, ἀλλ’ ὅρκων ἀνήρ. Αἰσχύλος (Ἀπόσπ.394)
(Δέν δίνεις πίστη στὸν ἄνθρωπο ἀνάλογα μὲ τοὺς ὅρκους του, ἀλλὰ <δίνεις πίστη> στοὺς ὅρκους ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνθρωπο).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶν τοῦ Θεοῦ· μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέως· μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι. (Ματθ.5:34–36)
(Ἑγώ σᾶς λέγω νὰ μὴν ὁρκίζεσθε καθόλου·...)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἐλεύθερον ἀδύνατον εἶναι τὸν πάθεσι δουλεύοντα καὶ ὑπὸ παθῶν κρατούμενον. Πυθαγόρας (Στοβ. ἀνθολ)

(Εἶναι ἀδύνατον νὰ εἶναι ἐλεύθερος <δηλαδὴ εἶναι δοῦλος> ὅποιος ὑπηρετεῖ τὰ πάθη του καὶ εἶναι κυριαρχημένος ἀπὸ πάθη).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλὸς ἐστι τῆς ἁμαρτίας. (Ἰω. 8:34)

(Βεβαιώτατα σᾶς λέγω ὅτι ὅποιος κάνει ἁμαρτίες <πράττει σύμφωνα μὲ τὰ πάθη του>, εἶναι δοῦλος τῆς ἁμαρτίας <καὶ δὲν εἶναι ἐλεύθερος>).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἅ πάσχοντες ὑφ’ ἑτέρων ὀργίζεσθε, ταῦτα τοὺς ἄλλους μὴ ποιεῖτε. Ἰσοκράτης (Νικοκλῆς 61).

(Ἄν ἐξοργίζεσθε μὲ αὐτά ποὺ παθαίνετε ἀπὸ τοὺς ἄλλους, μὴ κάνετε αὐτά τὰ ἴδια στοὺς ἄλλους).

Ὅ σύ μισεῖς ἑτέρῳ μὴ ποιήσεις. Κλεόβουλος
(Αὐτό ποὺ σὺ μισεῖς, νὰ μὴ τὸ κάνῃς σὲ ἄλλον).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται. (Ματθ 7:12)

(Ὅλα ὅσα λοιπόν θὰ θέλατε νὰ κάνουν σὲ σᾶς οἱ ἄνθρωποι, τὰ ἴδια νὰ κάνετε καὶ σεῖς σὲ αὐτούς· διότι αὐτός εἶναι ὁ <φυσικὸς καὶ ὁ θεῖος> νόμος).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Θεοῦ θέλοντος κἄν ἐπὶ ῥιπός πλέοις. Εὐριπίδης (Θυέστης, Ἀπόσπ.397)

(Ἐὰν θέλῃ ὁ Θεός, μπορεῖς ἀκόμη καὶ νὰ πλεύσῃς <ταξιδέψῃς> πάνω σὲ μιὰ ψάθα).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ' οὐ παρὰ Θεῷ· πάντα γὰρ δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ. (Μαρκ.10:27)

(Εἶναι ἀδύνατον γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸν Θεό· διότι τὰ πάντα εἶναι δυνατά γιὰ τὸν Θεό).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Αἰσχρόν καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν. Πλάτων (Γοργ.483Ε)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας. (Λουκ.12:15)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἔχθρας διάλυε. Δελφικόν. (Κλεόβουλος)
(Μὴ κρατᾶς ἔχθρες, νὰ διαλύῃς τὶς ἐχθρότητες.)

Φθόνει μηδενί. Δελφικόν. (Νὰ μὴ φθονῇς κανένα)

Ἀνέχου ὑπὸ τῶν πλησίον μικρά ἐλαττούμενος. Πιττακός (Ἀνθ.Στοβαίου)
(Νὰ ἀνέχεσαι ἀπὸ τοὺς πλησίον μικρὲς ζημιές).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν. (Ματθ. 5:43–44)

(Ἀκούσατε ὅτι εἰπώθηκε νὰ ἀγαπήσῃς τὸν πλησίον σου καὶ νὰ μισήσῃς τὸν ἐχθρό σου. Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς σας).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Οὐδὲν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου. Σοφοκλῆς (Ἀνθ.Στοβ.).

(Κανένα ψέμμα δὲν ἕρπει(!) γιὰ νὰ γεράσῃ μὲ τὸν χρόνο = κανένα ψέμμα δὲν μένει κρυφό γιὰ πάντα <σημειολογικά, ἡ κίνηση τοῦ ψεύδους ταυτίζεται μὲ αὐτήν τοῦ ἑρπετοῦ!>).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ ἐὰν μὴ φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον, ἀλλ’ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν. (Μαρκ. 4:22).

(Διότι δὲν ὑπάρχει κρυπτό ποὺ δὲν θὰ φανερωθῇ, οὔτε ὑπῆρξε ἀπόκρυφο ποὺ δὲν βγῆκε στὸ φῶς).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ψεῦδος ποικίλον, αἴολον. Πίνδαρος (Ὀλ.1,45)
(Τὸ ψέμμα εἶναι πολύμορφο καὶ πανοῦργο).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Τὸ μὲν ἀληθές ἕν, τὸ δὲ ψεῦδος πολυσχιδές. (Γρηγόριος Ναζιανζηνός)
(Ἡ μὲν ἀλήθεια εἶναι μία, τὸ δέ ψέμμα παίρνει πολλὲς μορφές).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Οὐ θέμις τῷ ψεύδεσθαι. Πλάτων (Ἀπολογ.Σωκρ.)

(Ἡ Θεία Δικαιοσύνη δὲν ἐπιτρέπει/ ἐγκρίνει/ συγχωρεῖ τὸ ψεῦδος).

Τὸ ψεύδεσθαι δουλοπρεπές, καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις μισεῖσθαι ἄξιον καὶ οὐδὲ μετρίοις δούλοις συγγνωστόν. Πλούταρχος (Παίδ.Ἀγ.14)

(Ἡ ψευτιά ταιριάζει στοὺς δούλους, καὶ ὀφείλουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ τὴν μισοῦν, καὶ δὲν εἶναι συγχωρητέα οὔτε σὲ μέτριους δούλους).

Ἐλευθέρου γὰρ ἐστί τἀληθῆ λέγειν. (Μενάνδρου Γνωμ.).
(Εἶναι χαρακτηριστικό τοῦ ἐλευθέρου ἀνθρώπου νὰ λέγῃ τὴν ἀλήθεια).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν· ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστί καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. (Ἰω. 8:44).

(Ἐσεῖς ἔχετε πατέρα τὸν διάβολο καὶ τὶς ἐπιθυμίες του θέλετε νὰ πραγματοποιῆτε· ἐκεῖνος ἐξ ἀρχῆς ἦταν ἀνθρωποκτόνος καὶ στὴν ἀλήθεια δὲν ἔχει βρεῖ ἐρείσματα, διότι δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια μέσα του· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐξ ἰδίων λαλεῖ, διότι ψεύτης εἶναι καὶ ὁ πατέρας του).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἱκέτας αἰδοῦ. Δελφικόν.
(Νὰ σέβεσαι τοὺς ἱκέτες).

Ἔχων χαρίζου. Δελφικόν.
(Ὅταν ἔχῃς <κατέχῃς>, νὰ πραγματοποιῇς χάρες).

Ἱκέτας ἐλέει. Περίανδρος (Ἀνθ. Στοβ.).
(Νὰ εὐσπχαχνίζεσαι αὐτούς ποὺ σὲ ἱκετεύουν).

Εὐεργεσίας τίμα. Δελφικόν.
(Νὰ τιμᾷς τὶς εὐεργεσίες καὶ τοὺς εὐεργέτες).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. (Ματθ. 6:3–4)

(Ὅταν κάνῃς ἐλεημοσύνη νὰ μὴ γνωρίζῃ τὸ δεξί σου χέρι τὶ κάνει τὸ ἀριστερό, γιὰ νὰ εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη σου ἐν κρυπτῷ· καὶ ὁ Πατέρας σου, ποὺ βλέπει τὰ κρυφά, θὰ σὲ ἀνταμείψῃ φανερά).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Τί ἐστί πλοῦτος; θησαυρός κακῶν, ἐφόδιον ἀτυχημάτων, χορηγία πονηρίας. (Χίλων)
(Τί εἶναι πλοῦτος; θησαυροφυλάκιο δεινῶν, ἐφοδιασμός ἀτυχημάτων, προώθηση τῆς πονηρίας)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. (Μαρκ.10:25)

(Εἶναι λιγώτερο κουραστικό νὰ περάσῃ μιὰ καμήλα ἀπὸ τήν τρύπα τῆς βελόνας, παρὰ νὰ περάσῃ ἕνας πλούσιος στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Μέμνησο πλουτῶν τοὺς πένητας ὠφελεῖν. Μενάνδρου Γνωμ. Μον.
(Ὅταν πλουτίζῃς, νὰ μὴ ξεχνᾷς νὰ ὠφελῇς τοὺς πτωχούς).

Πλούτει δικαίως. Δελφικόν (Ἡράκλειτος)
(Νὰ πλουτίζῃς μόνον μὲ δίκαιο τρόπο)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Τοῖς πλουσίοις παραγγέλλετε εὐμεταδότους εἶναι κοινωνικούς.
(Ἀπ. Παῦλος)
(Νὰ λέτε στοὺς πλούσιους νὰ ἔχουν κοινωνικὴ εὐαισθησία καὶ νὰ κάνουν εὐεργεσίες).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Λυδία μὲν γὰρ λίθος μανύει χρυσόν· ἀνδρῶν δ’ ἀρετάν σοφίαν τε παγκρατὴς ἐλέγχει Ἀλήθεια. Βακχυλίδης (Ἰω. Στοβ. Ἀνθ. Α΄)

(Ἡ μὲν λυδία λίθος ἐλέγχει τὸ χρυσάφι· ὅμως τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὴν ἀρετὴ τους καὶ τὴν σοφία τους τοὺς ἐλἐγχει ἡ Ἀλήθεια ποὺ κυβερνᾷ τὰ πάντα).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός. (Ἀποκ. 3:17)

(Καὶ λέγεις ὄτι «εἶμαι πλούσιος καὶ ἔχω πολλά πλούτη καὶ κανένα δὲν ἔχω ἀνάγκη», καὶ δὲν γνωρίζεις ὅτι εἶσαι καὶ ταλαίπωρος καὶ ἐλεεινός καὶ πτωχός καὶ τυφλός καὶ γυμνός).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Αἰσχροῖς αἰσχρὰ πράγματ’ ἐκδιδάσκεται. Σοφοκλῆς (Ἠλέκτρα στ 621). (Ἀπὸ τοὺς αἰσχρούς διδάσκονται μόνον αἰσχρὰ πράγματα).

Ὅπου φιλοπλουτία καὶ φιληδονία περιμάχητος καὶ φθόνος ἄκρατος. Πλούταρχος (Ἠθ.556Β)
(Ὅπου ὑπάρχει ὑπερβολικὴ ἀδυναμία γιὰ πλούτη καὶ ἡδονές, ἐκεῖ εἶναι ἀσυγκράτητος καὶ ὁ φθόνος).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτόν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. (Μαρκ. 7:15).

(Δὲν ὑπάρχει κάτι ποὺ μπορεῖ ἀπὸ ἐξω νὰ μπεῖ μέσα στὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν μιάνῃ, ἀλλὰ αὐτά ποὺ παράγονται ἀπὸ αὐτόν <τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις> εἶναι αὐτά ποὺ τὸν μολύνουν).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Προνοεῖσθαι τὸν Θεόν ἡμῶν. (Πυθαγόρας, Διογ.Λαερτ.)
(Προνοεῖ ὁ Θεός μας γιὰ ἐμᾶς).

Τοῖς θεοῖς τίθει τὰ πάντα. (Ἀρχίλοχος, ἀπόσπ. 56).
(<Νὰ ἀποθέτῃς τὰ πάντα στὴν θέληση τῶν θεῶν, δηλ. τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἁγίων>).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε, καὶ μὴ μετεωρίζεσθε· ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητεῖ· ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων· πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. (Λουκ. 12:29–31)

(Μὴ ἀναζητεῖτε τὶ θὰ φᾶτε καὶ τὶ θὰ πιεῖτε, αὐτό κάνουν ὅλοι οἱ λαοί· ὁ Πατήρ σας γνωρίζει τί χρειάζεστε· ἐσεῑς νὰ ζητᾶτε μόνον τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλα ὅσα χρειάζεστε θὰ σᾶς δίνονται.)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Οὐδὲν ἄλλο ἔχουσα εἰς ᾌδου ἡ ψυχή ἔρχεται πλὴν τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς. Πλάτων (Φαίδων 57δ,107).
(Ἡ ψυχή ἔρχεται στὸν Ἅδη χωρὶς τίποτε ἄλλο πέραν τῆς παιδείας καὶ τῆς ἀνατροφῆς της)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; (Μαρκ. 8:36)

(<Διότι τί θὰ ὠφεληθῇ ὁ ἄνθρωπος ἄν κερδήσῃ ὅλον τὸν κόσμο καὶ πάθῃ ζημιά στὴν ψυχή του;>)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἀκούων Ὅρα. Δελφικόν. (Ὅταν ἀκοῦς, νὰ βλέπῃς <νὰ μὴ σὲ ξεγελοῦν τὰ λόγια>).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Βλέπετε τί ἀκούετε. (Μαρκ. 4:24) <νὰ μὴ πιστεύετε ὅλα ὅσα σᾶς λένε>
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἄκουε Πάντα. Δελφικόν.
(Νὰ ἀκοῦς τὰ πάντα <ὄχι μόνον αὐτά ποὺ σοῦ χαϊδεύουν τ’ αὐτιά>)

Ἀκούσας Νόει. Δελφικόν.
(Ὅταν ἀκοῦς, νὰ καταλαβαίνεις τί ἀκοῦς· <νὰ μὴ παπαγαλίζεις>)

Ἀκοῦσαι οὐκ ἐπιστάμενοι οὐδ’ εἰπεῖν. Ἡράκλειτος (ἀπόσπ.19).
(Ὅσοι δὲν μποροῦν σωστά ν’ ἀκούσουν, δὲν μποροῦν οὔτε νὰ ποῦν τίποτε σωστά).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω. (Μαρκ. 4:23)

(Ἐὰν ἔχει κάποιος αὐτιά γιὰ νὰ ἀκούῃ <καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὰ ἔχῃ κλειστά καὶ νὰ τὰ ἀνοίγῃ μόνον γιὰ τὰ συμφέροντα ἤ μόνον γιὰ αὐτὰ ποὺ τοῦ ἀρέσουν>, ἄς ἀκούῃ).
Ἀναφέρεται σὲ πολλὰ σημεῖα στὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια καὶ στὴν Ἀποκάλυψη Θεοῦ δι’ Ἰωάννου.
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Θυμοῦ κράτει. Δελφικόν (Χίλων)
(Νὰ συγκρατῇς τὸν θυμό σου, τὶς συναισθηματικὲς σου ἐξάρσεις).

Βίας μὴ ἔχου. Δελφικόν
(Νὰ μὴ διακατέχεσαι ἀπὸ βίαια συναισθήματα καὶ ἐκφράσεις).

Ὁμίλει πράως. Δελφικόν (Ἡράκλειτος)
(Νὰ συναναστρέφεσαι τοὺς ἄλλους μὲ πραότητα).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν.

(Μακάριοι οἱ πρᾶοι ἄνθρωποι, διότι αὐτοί θὰ κληρονομήσουν τὴν γῆ.) (Ματθ. 5:5)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Κακίαν φευκτέον ἐστί δι’ ἀρετῆς, οὐχὶ διὰ τῆς ἐναντίας κακίας. Πλούταρχος (Ἠθ.66β)
(Ἡ Κακία πρέπει νὰ ἀποφεύγεται μέσῳ τῆς ἀρετῆς καὶ ὄχι μέσῳ τῆς ἀντεκδικήσεως).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σὲ ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην. (Ματθ. 5:39)

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Γαστρός δὲ πειρῶ πᾶσαν ἡνίαν κρατεῖν. (Μενάνδρου Γνωμ.Μον.81)

(Νὰ προσπαθῇς νὰ χαλιναγωγῇς πλήρως τὴν γαστέρα σου).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Νοῦς λεπτός ὄγκον ἐκδιώκει γαστέρος. (Γρηγόριος Ναζιανζηνός)

(<Ὁ καλλιεργημένος/ πνευματικὸς ἄνθρωπος δὲν ἔχει μεγάλη γαστέρα>)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει. (Ῥητό Ἑλλήνων– «παροιμία»)

(<Παράλληλα μὲ τὴν πίστη σου στὸν «Ἅγιο», νὰ κινῇς καὶ τὸ χέρι σου, δηλαδὴ νὰ κάνῃς καὶ τὶς ἀπαραίτητες κινήσεις>)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. (Ματθ. 7:7)
(<[Πιστεύετε καὶ...] Ζητεῖτε καὶ θὰ σᾶς δοθῇ· ἀναζητεῖτε καὶ θὰ εὕρετε· χτυπῆστε τὴ θύρα καὶ θὰ ἀνοίξῃ γιὰ σᾶς>)
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ὁ χρηστός ὡς ἔοικε καὶ χρηστούς ποιεῖ. Πλούταρχος (Φωκ.10).
(Ὁ χρηστός ἄνθρωπος κάνει χρηστούς καὶ τοὺς ἄλλους).

Φίλῳ Χαρίζου. Δελφικόν
(Νὰ χαρίζεσαι, νὰ εἶσαι πάντα διαθέσιμος στοὺς φίλους σου).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Γίνεσθε δὲ εἰς ἀλλήλους χρηστοί, εὔσπλαγχνοι, χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ὑμῖν. Ἀπ. Παῦλος (Ἐφ.4:32).

(Νὰ γίνεσθε χρηστοί, εὔσπλαχνοι καὶ νὰ διαθέτετε τοὺς ἑαυτοὺς σας ἀναμεταξὺ σας, ὅπως ὁ Θεός διέθεσε ἑαυτόν σὲ σᾶς μέσα ἀπὸ τὸν Χριστό).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Διογένης τὴν φιλαργυρίαν εἶπε μητρόπολιν πάντων τῶν κακῶν. (Διογ. Λαερτ. 6,50)

Ἐστὶν ἀνελευθερίας τὸ περὶ πλείστου ποιεῖσθαι χρήματα. (Ἀριστοτέλης, Ἠθ.)

(Εἶναι ἔνδειξη μειωμένης ἐλευθερίας τὸ ὑπέρμετρο κυνήγι τῶν χρημάτων).

Ἀνελεύθεροι γὰρ εἰσίν οἱ φιλάργυροι. (Μενάνδρου Γνωμ. Μον.)

(Διότι οἱ φιλάργυροι δὲν εἶναι ἐλεύθεροι <δὲν κάνουν πράγματα ποὺ θέλουν νὰ κάνουν, τὰ ὁποῖα ὅμως θὰ ἔκαναν ἄν δὲν ἦσαν φιλάργυροι >).

Οὔτε παρὰ νεκροῦ ὁμιλίαν οὔτε φιλαργύρου χάριν δεῖ ζητεῖν. Σωκράτης (Ἀνθ.Στοβ.10,55).

(<Δὲν μπορεῖς νὰ ἐλπίζῃς ὅτι θὰ σοῦ μιλήσῃ ὁ νεκρός ἤ ὅτι θὰ σοῦ κάνῃ χάρη ὁ φιλάργυρος>).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν· καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. (Λουκ. 16:13–15)

(«Δὲν μπορεῖτε νὰ ὑπηρετῆτε καὶ τὸν Θεό καὶ τὸν μαμωνᾶ <πλοῦτο>». Τὰ ἄκουγαν αὐτά οἱ Φαρισαῖοι ποὺ ἦσαν φιλάργυροι, καὶ τὸν κορόϊδευαν· καὶ τοὺς εἶπε· Ἐσεῖς ἰσχυρίζεστε ὅτι ἔχετε δίκαιο, ἀλλὰ ὁ Θεός γνωρίζει τὶς καρδιές σας, καὶ ὅτι μέσα σας ἔχετε αὐτό τὸ ἐλάττωμα τῶν ἀνθρώπων ποὺ εἶναι πολὺ σιχαμερό γιὰ τὸν Θεό).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Διαβολήν μίσει. Δελφικόν (Περίανδρος)
(Νὰ μισῇς τὴν συκοφαντία)

Συκοφάνται εἰσίν)...ἀνδράρια μοχθηρά, παρακεκομμένα, ἄτιμα καὶ παράσημα. Ἀριστοφάνης (Ἀχαρνῆς, 517)
(Οἱ συκοφάντες εἶναι ἀνθρωπάρια μοχθηρά, διεστραμμένα, ἄτιμα καὶ κίβδηλα)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Μηδένα συκοφαντήσητε μηδὲ διασείσητε. (Λουκ. 3:14)
(Νὰ μὴ συκοφαντήσετε κανένα, οὔτε καὶ νὰ διασύρετε).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἡττῶ ὑπὲρ δικαίου. Δελφικόν.
(<Νὰ ἀγωνίζεσαι ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης, καὶ ἄς ἡττᾶσαι>).

Μήτε παῖδας περὶ πλείονος ποιοῦ μήτε τὸ ζῆν μήτε ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ δικαίου. Πλάτων (Κρίτ.16).
(Νὰ μὴ βάζῃς μπροστά στὸ δίκαιο οὔτε τὰ παιδιά σου, οὔτε τὴ ζωή σου, οὔτε τίποτε ἄλλο).

Ἀδικίαν Μίσει. Δελφικόν (Κλεόβουλος, Διογ. Λαερτ). (Νὰ μισῇς τὴν Ἀδικία).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ. 5:10).
(Μακάριοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι διώκονται ἀγωνιζόμενοι γιὰ τὴν δικαιοσύνη, διότι δική τους εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ).

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἡ δὲ μωρία μάλιστ’ ἀδελφή τῆς πονηρίας ἔφυ. Σοφοκλῆς (Ἀνθολ. Στοβαίου «περὶ Ἀφροσύνης»).

(Ἡ ἠλιθιότητα, ἀπὸ τὴν φύση της, βεβαιώτατα εἶναι ἀδελφή τῆς πονηρίας).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Οὐδέν οὕτως ποιεῖ μωρούς, ὡς ἡ πονηρία. (Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).

(Τίποτε δὲν δημιουργεῖ τόσους καὶ τόσο ἠλίθιους, ὅσον ἡ πονηρία).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Εὐχῆς δικαίας οὐκ ἀνήκοος θεός. (Μενάνδρου Γν.Μον.)
(Ὁ Θεός δὲν ἀγνοεῖ τὶς δίκαιες εὐχές)

Κρατεῖταὶ πως τὸ θεῖον παρὰ τὸ μὴ ὑπουργεῖν κακοῖς. Αἰσχύλος (Χοηφόρες 958)
(Ὁ Θεός ποτέ δὲν βοηθεῖ τοὺς κακούς ἀνθρώπους)
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. (Ἰω 9:31)

(Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός δὲν ἀκούει τὶς προσευχές τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλὰ ἐὰν κάποιος εἶναι θεοσεβής καὶ κάνει τὸ θέλημὰ Του, αὐτοῦ ἀκούει).
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἁπλᾶ γὰρ ἐστι τῆς ἀληθείας ἔπη. Αἰσχύλος (ἀνθολ. Στοβ)
(Ἁπλᾶ εἶναι τὰ λόγια τῆς ἀλήθειας)

(Λακωνίζειν ἐστίν...) Οὐ τὸ λέγειν ὀλίγα, ἀλλὰ τὸ λέγειν πολλά ἐν ὀλίγοις.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. (Ματθ. 5:37)

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έγραψε:
Ἀρετή ἄνευ κακίας οὐκ ἔχει γένεσιν. (Πλουτάρχου Ἠθ. 1250)

(Ἡ ἀρετή τοῦ Ἀνθρώπου γεννᾶται ἐκεῖ ὅπου εἶναι ἡ κακία).
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ έγραψε: Ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. (Ἰω. 4:22)

(Ἡ σωτηρία τοῦ Ἀνθρώπου γεννᾶται ἐκεῖ ὅπου εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι).

Στὸν παραπάνω πίνακα παρεβλήθησαν μερικὰ ἐνδεικτικὰ ῥητὰ (γραπτά) σημεῖα τὰ ὁποῖα δείχνουν τὶς τεράστιες ὁμοιότητες τῆς φιλοσοφίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ τῶν Δελφικῶν παραγγελμάτων, μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γίνεται ἀπολύτως σαφές (στὸν μὴ κακοπροαίρετο) ὅτι στὴν πραγματικότητα δὲν ὑπῆρχε καμμία διαφορά, ἰδίως μάλιστα μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀντιπαλότητας, ὅπως θέλουν νὰ πρεσβεύουν οἱ κυβερνῶσες Στοές. Ὑπῆρξε οὐσιαστικά ταύτιση καὶ μόνον μιά συμπλήρωση, ἤ μᾶλλον ὑπενθύμιση: πρωτοκαθεδρία τῆς Ἀγάπης στὸν Θεϊκὸ Νόμο.

Κανών Ἕκτος: Ὁ Ἑλληνισμός ἔγινε ὁ κύριος φορέας τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, διότι ἀκριβῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐδίδαξε μὲ βάση τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ φιλοσοφία καὶ θεοσέβεια, ὑπογραμμίζοντας τὴν σημαντικότητα τῆς Ἀγάπης στὴν Θεϊκὴ Σοφία. Μὲ τὴν ἐξαίρεση τῶν προφητῶν, οἱ ὁποῖοι μνημονεύονται μέσα στὰ Ἱερὰ Κείμενα τῶν Εὐαγγελιστῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων κυνηγήθηκαν καὶ ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, καμμίαν ἄλλη σχέση δὲν εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι μὲ τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ Φιλοσοφία καὶ τὴν Θεϊκὴ Σοφία. Ἡ προσθήκη πολλῶν πλαστογραφημένων (ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων) κειμένων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὴν Χριστιανικὴ Ἐκκλησία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς διαβρώσεως καὶ τῆς διαφθορᾶς τῶν προκαθημένων τῆς τελευταίας, ἡ ὁποία διάβρωση προωθήθηκε, ὑλοποιήθηκε κατὰ τὸν 4ον αἰῶνα μ.Χ., καὶ ἔκτοτε διαρκῶς καὶ ἀνελλιπῶς ἐνισχύεται ἀπὸ τὶς σατανιστικὲς Στοές.

Καὶ εἶπον ὑμῖν «Τείνατε Οὖς». Καὶ πολλοί ἀντὶ Ὠτός, Γλῶτταν ἔτειναν. Καὶ ἐπαναλέγω αὐτοῖς ὅτι βέλτιον αὐτοῖς ἀκούειν ἤ λέγειν, ὁ λόγος γὰρ αὐτῶν ἐπὶ ἡμιμαθείας βασίζεται. Ἡ δὲ ἡμιμάθεια μετὰ ἐγωϊσμοῦ εἰς ἀσέβειαν τρέπεται. Ἡ δὲ ἀσέβεια εἰς ἀπώλειαν ἄγει τὸν ἄνθρωπον.


Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;
(Ἰω. 3:12)


Πρὸς Δόξαν Πίστεως εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τὸν ὑπὲρ σωτηρίας τῶν Ἀνθρώπων σταυρωθέντα ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων.

Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ νεογεννημένου Παναγίου Ἐμμανουήλ Ἰησοῦ εὐλογοῖ πάντας εὐσεβεῖς καὶ ποιοῖ εὐσεβεῖς πάντας Ἕλληνας.

Ἄξιὸν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν τιμὴν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν εὐλογίαν.

Ἀμήν

††† Ἰάειρος ἐκ Θεοῦ

PDF in Hellenic: http://pdfcast.org/pdf/gnosis-gratis-1
Εικόνα

Re: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

2
Απο Ενώχ έγινες τώρα ΙΑΕΙΡΟΣ?

Θα διοργανώσουμε καμία συναγωγή?


Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς επιδιώκεις με όλα αυτά.
Αντιπροσωπεύεις κάποια ομάδα?

Ασπάζεσαι διάφορα ονοματα για να γράφεις εκ μέρους τους,πράγμα κάπως αντιχριστιανικό.

Ειδικά όταν παίρνεις την θέση του Ενώχ και γράφεις διάφορα λες και είσαι ο ίδιος.

Μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ φίλε..... δεν παίζουν με αυτά!
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

3
Ιάειρος:

Ιάειρος είναι το όνομα ενός βιβλικού προσώπου της Καινής Διαθήκης και συγκεκριμένα ενός Αρχισυνάγωγου στην Καπερναούμ, πρόσωπο δηλ. αρμόδιο για τη διεύθυνση και την εποπτεία όσων τελούνταν στη συναγωγή[1]. Σύμφωνα με τα Συνοπτικά Ευαγγέλια (Μαρκ. 5,21-43. Λουκ. 8,40-56), ο Χριστός θεράπευσε την δωδεκάχρονη κόρη του η οποία ήταν άρρωστη. Το Ιάειρος αποτελεί εξελληνισμό εβραϊκού ονόματος, το οποίο σημαίνει φωτισμένος Κυρίου, αντίστοιχο με το ελληνικό Φώτιος[2].


Βιβλιογραφία

"Ιάειρος", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 6, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 593.
"Ιάειρος", Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 77.
Υποσημειώσεις

↑ "Αρχισυνάγωγος", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 11, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM]).
↑ ΘΗΕ, τόμ. 6 (1965), στ. 593.
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

4
Spartan έγραψε:Ιάειρος:

Ιάειρος είναι το όνομα ενός βιβλικού προσώπου της Καινής Διαθήκης και συγκεκριμένα ενός Αρχισυνάγωγου στην Καπερναούμ, πρόσωπο δηλ. αρμόδιο για τη διεύθυνση και την εποπτεία όσων τελούνταν στη συναγωγή[1]. Σύμφωνα με τα Συνοπτικά Ευαγγέλια (Μαρκ. 5,21-43. Λουκ. 8,40-56), ο Χριστός θεράπευσε την δωδεκάχρονη κόρη του η οποία ήταν άρρωστη. Το Ιάειρος αποτελεί εξελληνισμό εβραϊκού ονόματος, το οποίο σημαίνει φωτισμένος Κυρίου, αντίστοιχο με το ελληνικό Φώτιος[2].


Βιβλιογραφία

"Ιάειρος", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 6, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 593.
"Ιάειρος", Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 77.
Υποσημειώσεις

↑ "Αρχισυνάγωγος", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 11, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM]).
↑ ΘΗΕ, τόμ. 6 (1965), στ. 593.

Βλέπω ότι και εσύ ξεκίνησες διερευνώντας το όνομα . Μπράβο, και σε είχα παρεξηγήσει. Μπορεί να έκανα λάθος για σένα.

Διαφωνεί κανείς ότι ο ελληνισμός και ο Χριστιανισμός είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

5
LAPTONAS έγραψε:
Spartan έγραψε:Ιάειρος:

Ιάειρος είναι το όνομα ενός βιβλικού προσώπου της Καινής Διαθήκης και συγκεκριμένα ενός Αρχισυνάγωγου στην Καπερναούμ, πρόσωπο δηλ. αρμόδιο για τη διεύθυνση και την εποπτεία όσων τελούνταν στη συναγωγή[1]. Σύμφωνα με τα Συνοπτικά Ευαγγέλια (Μαρκ. 5,21-43. Λουκ. 8,40-56), ο Χριστός θεράπευσε την δωδεκάχρονη κόρη του η οποία ήταν άρρωστη. Το Ιάειρος αποτελεί εξελληνισμό εβραϊκού ονόματος, το οποίο σημαίνει φωτισμένος Κυρίου, αντίστοιχο με το ελληνικό Φώτιος[2].


Βιβλιογραφία

"Ιάειρος", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 6, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 593.
"Ιάειρος", Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 77.
Υποσημειώσεις

↑ "Αρχισυνάγωγος", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 11, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM]).
↑ ΘΗΕ, τόμ. 6 (1965), στ. 593.

Βλέπω ότι και εσύ ξεκίνησες διερευνώντας το όνομα . Μπράβο, και σε είχα παρεξηγήσει. Μπορεί να έκανα λάθος για σένα.

Διαφωνεί κανείς ότι ο ελληνισμός και ο Χριστιανισμός είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους ;

Πώς το έπαθες και με παρεξήγησες; :cooll
Τώρα δηλαδή άλλαξε η άποψή σου για μένα; Για να δούμε...

Όσον αφορά το ερώτημά σου, δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς εδώ που διαφωνεί ως προς αυτό. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις...2.500 μέλη έχει το φόρουμ.
:any
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

6
Η κεντρική ιδέα αυτού το θέματος είναι το 1.

Διότι λέει :
1. Αὐτά ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν Ἑλληνικότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,

2. Αὐτά ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν Ἑλληνικότητα αὐτοῦ τοῦ ἰδίου τοῦ Ἰησοῦ, καὶ

3. Αὐτά ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν «εἰδωλολατρισμό» τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νὰ ψελλίσουν τὴν ὕπαρξη τῶν δύο προηγούμενων θεμάτων, καὶ κυρίως (αὐτό τοὺς «καίει» ἰδιαιτέρως) τοῦ δευτέρου.
και επί της ουσίας μόνο το 1 αναλύει .

Το κεντρικό μήνυμα είναι ότι ο Ελληνισμός ταυτίζεται με τον Χριστιανισμό στο επίπεδο των ηθικών αξιών (είναι προφανές ότι δε μιλάει για θεότητες όπως κάνουν οι νέο-ειδωλολάτρες, οι οποίοι θέλουν να "ρίξουν" το χριστιανισμό όχι για να αυξήσουν την ελληνική παιδεία, αλλά για να αυξήσουν την λατρεία στις δικές τους θεότητες κτλ)
Κανών Ἕκτος: Ὁ Ἑλληνισμός ἔγινε ὁ κύριος φορέας τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, διότι ἀκριβῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐδίδαξε μὲ βάση τὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ φιλοσοφία καὶ θεοσέβεια, ὑπογραμμίζοντας τὴν σημαντικότητα τῆς Ἀγάπης στὴν Θεϊκὴ Σοφία. Μὲ τὴν ἐξαίρεση τῶν προφητῶν, οἱ ὁποῖοι μνημονεύονται μέσα στὰ Ἱερὰ Κείμενα τῶν Εὐαγγελιστῶν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων κυνηγήθηκαν καὶ ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, καμμίαν ἄλλη σχέση δὲν εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι μὲ τὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ Φιλοσοφία καὶ τὴν Θεϊκὴ Σοφία. Ἡ προσθήκη πολλῶν πλαστογραφημένων (ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων) κειμένων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὴν Χριστιανικὴ Ἐκκλησία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς διαβρώσεως καὶ τῆς διαφθορᾶς τῶν προκαθημένων τῆς τελευταίας, ἡ ὁποία διάβρωση προωθήθηκε, ὑλοποιήθηκε κατὰ τὸν 4ον αἰῶνα μ.Χ., καὶ ἔκτοτε διαρκῶς καὶ ἀνελλιπῶς ἐνισχύεται ἀπὸ τὶς σατανιστικὲς Στοές.
Όσο έχω υπογραμμίσει , συμφωνώ απόλυτα, για το υπόλοιπο δεν ξέρω με βεβαιότητα.

Το 2 και το 3 είναι άλλες αναρτήσεις τις οποίες δεν έχω δει ακόμα.

Συμφωνούμε ότι Ελληνισμός και Χριστιανισμός έχουν περισσότερη ταύτιση ως προς τις ηθικές αξίες αντί του Ιουδαϊσμού - Χριστιανισμού ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»

8
eyrinos έγραψε:Γράψτε μας σας παρακαλώ τον ορισμό των Λέξεων Ελληνισμός και Χριστιανισμός. (διοτί το Ελληνισμός μοιάζει τελικά να είναι διφορούμενο)
Και γιατί είναι διφορούμενο θα μου πεις;;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Νέα τάξη Πραγμάτων”