Ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος »!


Στὰ τέσσερα προηγούμενα ἄρθρα δείξαμε ὅτι ὁ διενεργούμενος μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ διάλογος οὐσιαστικὰ ἔχει ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο καὶ ὅτι τυχὸν λύση στὸ ἀδιέξοδο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀποτελεῖ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ αὐτό, διότι ἀπὸ πλευρᾶς Παπισμοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει ὑποχώρηση στὸ καίριο ζήτημα τῆς παπικῆς ἐξουσίας.


Ὄχι μόνο ἐπειδὴ κάτι τέτοιο θὰ σήμαινε κατάρρευση τῆς αὐτοκρατορίας του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν πρόσθετο λόγο ὅτι ἡ παπικὴ ἐξουσία στὸν Ρωμαιοκαθολικισμὸ ἀποτελεῖ δόγμα πίστεως κατοχυρωμένο ἀπὸ τὶς δύο Συνόδους τοῦ Βατικανοῦ, οἱ ὁποῖες ἀπὸ αὐτοὺς θεωροῦνται Οἰκουμενικὲς καὶ συνεπῶς ἀλάθητες. Τὶς διαπιστώσεις μας αὐτὲς θὰ τὶς κατοχυρώσουμε σὲ τοῦτο τὸ ἄρθρο καὶ μὲ τὶς ὀξυδερκέστατες ἀντίστοιχες ἐπισημάνσεις τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ὅπως τὶς διατύπωσε στὸ ἐπιστημονικότατο δίτομο ἔργο του «Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος», ὁ πρῶτος τόμος τοῦ ὁποίου ἐκδόθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ ἔτος 1911.

Σ᾿ αὐτὸ τὸ σπουδαιότατο ἔργο ὁ Ἅγιος ἀνατέμνει εἰς βάθος τὸ τραγικὸ σχίσμα μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Ἕνα σχίσμα ποὺ συντάραξε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρὶν ἀπὸ μία χιλιετία καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποτελεῖ τὸ φοβερότερο σκάνδαλο τῆς ἱστορίας τοῦ χριστιανισμοῦ μέχρι σήμερα. Μὲ ἐκπληκτικὴ εὐθυκρισία, ἀκλόνητη ἐπι χειρηματολογία καὶ ἀδιάσειστα ἱστορικὰ στοιχεῖα ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀπο δεικνύει ὅτι ἡ μόνη οὐσιαστικὴ αἰτία τοῦ Σχίσματος ὑπῆρξαν οἱ θρασύτατες ἀξιώσεις τῶν παπῶν γιὰ ἀπόλυτη κυριαρχικὴ ἐξουσία πάνω στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ Σχίσμα, λέει, εἶναι κάτι φρικτό:

«Σχίσμα, θλιβερὸν ἄκουσμα, λέξις δηλοῦσα ἀποδοκιμασίαν ἀδελφῆς ἐκκλησίας, χωρισμὸν ἀδελφῶν μιᾶς Ἐκκλησίας». Ποιὲς εἶναι οἱ αἰτίες, ρωτάει ὁ Ἅγιος, ποὺ προκάλεσαν τὸ σχίσμα μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν καὶ ἐπὶ δέκα αἰῶνες κρατοῦν χωρισμένες αὐτὲς ποὺ ἦταν ὁμομήτριες ἀδελφές; Καὶ ἄραγε δὲν μποροῦν νὰ ξεπεραστοῦν αὐτὲς οἱ αἰτίες καὶ νὰ ἐπέλθει ἡ ἕνωση; Ὁ ἅγιος Νεκτάριος δὲν γνωρίζει γλώσσα διπλωματίας. Ἀπαντώντας εὐθέως στὸ ἐρώτημα λέει ὅτι, ἐφόσον οἱ δύο πλευρὲς παραμένουν πιστὲς στὶς ἀρχές τους, «ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος»!

Γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ ἕνωση εἶναι ἀπαραίτητο κάποια ἀπὸ τὶς δύο νὰ ἀρνηθεῖ τὶς βασικὲς ἀρχές της: ἡ μὲν παπικὴ τὸ Πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ πάπα, ἡ δὲ Ὀρθόδοξη τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Αὐτὸ ὅμως σημαίνει ὅτι κάποια ἀπὸ τὶς δύο πρέπει νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό της. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο, τονίζει, εἶναι χωρὶς σημασία οἱ παραχωρήσεις ποὺ κάνει ἡ κάθε πλευρὰ στὴν ἄλλη.

Τὸ πρωτεῖο τιμῆς ποὺ προσφέρει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὸν πάπα εἶναι ἄχρηστη παραχώρηση, διότι αὐτὸ δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ συγκρατήσει τὸ οἰκοδόμημα τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ οἱ παραχωρήσεις ποὺ προσφέρει ὁ πάπας στὴν Ὀρθοδοξία, δηλαδὴ τὸ νὰ κρατάει αὐτὴ τὰ δόγματά της, τὰ ἔθιμα καὶ τὶς διατάξεις της, δὲν θεωροῦνται ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία παραχωρήσεις, ἀφοῦ ὅλα αὐτὰ εἶναι νόμιμα καὶ βασίζονται στοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Γι᾿ αὐτὸ ὄχι μόνο παραμένει πιστὴ σ᾿ αὐτά, ἀλλὰ καὶ ἔχει τὴν ἀπαίτηση καὶ ὁ ἴδιος ὁ πάπας μαζὶ μὲ τὴ Δυτικὴ Ἐκκλησία νὰ σκέφτονται ὅπως αὐτή (ἡ Ὀρθοδοξία) καὶ νὰ ἐπανέλθουν μετανοημένοι κοντά της. Πηγὴ ὅλων τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Παπισμοῦ θεωρεῖ ὁ Ἅγιος τὶς κυριαρχικὲς ἀξιώσεις τῶν παπῶν, οἱ ὁποῖες «χεῖρον πάσης αἱρέσε ως ἔβλαψαν τὴν Ἐκκλησίαν»!


Αὐτὲς οἱ ἀξιώσεις περὶ Πρωτείου ἐξουσίας συνετέλεσαν ὥστε νὰ ἐξα πλωθεῖ καὶ νὰ παγιωθεῖ στὴ Δύση ἡ αἱρετικὴ διδασκαλία περὶ δῆθεν ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, τὸ λεγόμενο Φιλιόκβε (Filioque). Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ τυφλοὶ παπιστὲς τῆς Ρώμης δὲν δίσταζαν νὰ χαρακτηρίζουν τοὺς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους ὡς ὀπαδοὺς τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστοριανισμοῦ:

«Οἱ αἱρετικοὶ παπισταὶ ἔ χραινον τοὺς ὀρθοδόξους δυτικοὺς βλασφημίαις αἱρέσεως νεστοριανῆς», σημειώνει ὁ Ἅγιος. Καὶ τὸ σημειώνει περίλυπος γιὰ τὸ κατάντημά τους, ποὺ φθάνει στὸν παραλογισμὸ νὰ ὑποστηρίζουν «ὅτι τέσσαρα καὶ τέσσαρακάμνουσιν ἐννέα», ὅπως σημειώνουν ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος συνέλαβε τὸ πρόβλημα τοῦ Παπισμοῦ στὴν οὐσία του. Εἶχε ἤδη διαπιστώσει τὸ ἀποκορύφωμα τῆς παπικῆς ἐκτροπῆς στὴν Α΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ τὸ ἔτος 1870. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μὲ τὴ μελέτη του ἀνατρέπει πλήρως καὶ ἐκ βάθρων αὐτὸ ποὺ ἡ Σύνοδος ἔφθασε νὰ καθιερώσει γιὰ πρώτη φορὰ ὡς δόγμα πίστεως: τὸ παπικὸ δηλαδὴ Πρωτεῖο καὶ Ἀλάθητο. Τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου εἶναι αὐστηρά, ἀλλὰ δὲν γράφει μὲ ἐμπάθεια. Γράφει μὲ πόνο καὶ ἀγάπη. Δὲν ψάχνει νὰ ἀνακαλύψει πλάγιους δρόμους ἢ ἀπατηλὰ μοντέλα ἑνότητας. Ἡ θέση του κρυστάλλινη σὰν τὴ ζωή του εἶναι σαφέστατη, ἀκριβὴς καὶ ἀπόλυτη: Κάτω ἀπὸ τὶς γνωστὲς καὶ ἀμετακίνητες θέσεις τῶν δύο πλευρῶν «ἡ ἕνωσις εἶναι ἀδύνατος»!


«Ο ΣΩΤΗΡ» Τεῦχος 2019 15-3-2011

Η ένωση των εκκλησιών (Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος)

ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Η ένωση των Εκκλησιών είναι αδύνατη, διότι οι Παπικοί είναι ενάντιοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού και στις Πατερικές Παραδόσεις

(απαντητική επιστολή προς τον Καθολικό κ. Morello, Μάρτιος 1964)

Αγαπητέ κ. Morello,

Έλαβα την επιστολή σας και τη διάβασα με προ­σοχή. Μας γράφετε να μην εμποδίζουμε την ένωση με τον Τοποτηρητή του θρόνου του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου, Πάπα Παύλο τον ΣΤ', διότι θα μετανιώσουμε αιωνίως. Σας απαντούμε ότι δε λέει την αλήθεια. Ε­μείς θέλουμε την ένωση και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Ουσιαστικά την εμποδίζε­τε σεις οι Παπικοί. Και αν δε μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Αδη, όπου ό­μως «ουκ έστι μετάνοια»!

Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες θέλουμε την ένω­ση όπως ορίζει ο Χριστός, ενώ εσείς, οι Λατίνοι, την θέλετε όπως ορίζει ο Πάπας. Εάν ο Πάπας ήταν σύμ­φωνος με το Χριστό, να μην αμφιβάλλετε ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που έχουμε την ορθή πίστη του Χριστού, θα δεχόμασταν την ένωση. Εφόσον όμως ο Πά­πας δε συμφωνεί με το Χριστό, δεν είναι δυνατό ποτέ, ποτέ, να συμφωνήσουμε με τον Πάπα. Όταν ακούσεις και γνωρίσεις και δεχθείς την αλήθεια, θα την ομολο­γήσεις και τότε θα χωριστείς από τον Πάπα και θα ε­νωθείς με το Χριστό, με μας τους Ορθόδοξους Χρι­στιανούς, που φρονούμε όπως ορίζει ο Χριστός.

Ο Χριστός παρήγγειλε στους Μαθητές Του και, μέσω αυτών, σε μας και σε όλους τους Χριστιανούς: Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας΄ και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετή­σουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους (Μάρκ. 10, 43-5). Δεν εξαί­ρεσε τον Πέτρο από τους άλλους Μαθητές, ούτε τους Πάπες. Δεν είπε: Συ, Πέτρε, και οι διάδοχοί σου Πά­πες να είστε πρώτοι και να λέτε ότι είστε μεγάλοι!

Βλέπεις, αγαπητέ μου, ότι ο Πάπας δε συμφωνεί με το Χριστό; Γιατί ο Πάπας, ενάντια στο λόγο του Χριστού, λέει: Εγώ είμαι πρώτος. Όλοι οι άλλοι εί­ναι κατώτεροί μου και πρέπει να με αναγνωρίζουν ως πρώτο!

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος γράφει: Αν ισχυρι­στούμε πως είμαστε αναμάρτητοι, εξαπατούμε τον ε­αυτό μας και δε λέμε την αλήθεια.... Αν ισχυριστούμε πως δεν έχουμε ποτέ αμαρτήσει, βγάζουμε ψεύτη το Θεό, και ο λόγος του δε ζει μέσα μας (1 Ιω. 1, 8.10). Βλέπεις, αγαπητέ, ότι ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος καθαρά λέει ότι, εάν πούμε ότι δεν είμαστε αμαρτω­λοί, πλανιόμαστε και δε λέμε την αλήθεια; Ο Πάπας όμως, όλοι οι μαθητές και οι οπαδοί του, λέτε ότι εί­ναι αλάθητος!

Πώς είναι δυνατό, αγαπητέ, να δεχθούμε ένωση, ε­φόσον ο Πάπας και σεις οι Παπικοί είστε ασύμφωνοι και αντίθετοι στη διδασκαλία του Ευαγγελίου τού Σω­τήρα μας Ιησού Χριστού και των αγίων Αποστόλων; Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έδωσε εντολή στους Μαθητές του: Πηγαίνετε και κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. 28, 19), και΄ Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί θα σωθεί (Μάρκ. 16, 16). Και αυτή την εντολή τού Κυρίου μας ο Πάπας και σεις οι οπαδοί του την αθετήσατε και αντί να βα­πτίζετε, ραντίζετε. Ο Χριστός δεν είπε «ραντίζοντες αυτούς», αλλά είπε «Βαπτίζοντες»΄ ούτε είπε «ο ραντι­σθείς σωθήσεται», αλλ' «ο βαπτισθείς σωθήσεται».


Ο οικουμενικός διδάσκαλος, ο θεοκήρυκας Από­στολος των εθνών Παύλος, το στόμα τού Χριστού, γρά­φει: Ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα (Εφ. 4, 5). Και η πρώτη αγία Οικουμενική Σύνοδος -στην οποία ο Πάπας Ρώμης Σίλβεστρος είχε αποστείλει αντιπρο­σώπους του τον Επίσκοπο Κορδούης και τους Πρεσβυ­τέρους Βίκτορα και Βικέντιο- ακολουθώντας τον Από­στολο Παύλο δογμάτισαν στο Σύμβολο της Πίστεως μία πίστη και ένα βάπτισμα: «Πιστεύω εις ένα Θεόν, πατέρα, Παντοκράτορα... και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν .... και εις το Πνεύμα το Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον... Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».


Τούτο το άγιο Σύμβολο της Πίστεως δέχθηκαν και κατείχαν όλοι οι Πάπες και όλοι οι Χριστιανοί της Δύσης μέχρι το δέκατο αιώνα. Τότε αποχώρησαν και αποσχίστηκαν από τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, καταφρόνησαν τον κορυ­φαίο θεοκήρυκα Απόστολο Παύλο, τις επτά άγιες Οι­κουμενικές Συνόδους και τους αγίους Πατέρες που τις συγκρότησαν. Τότε ίδρυσαν δεύτερη, νέα Εκκλησία, την οποία ψευδώς ονόμασαν Καθολική. Έκαμαν προ­σθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως και αντικατέστησαν το «εν βάπτισμα» με «ράντισμα» και επίχυση νερού στο κεφάλι τού βαπτιζόμενου.


Στη συνέχεια οι κατά καιρούς Πάπες έκαμαν αλλαγές σε όλα σχεδόν τα μυστήρια και καταφρόνησαν τους Ιερούς Κανόνες και τις Ιερές Παραδόσεις, που παραλάβαμε από τους α­γίους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρες.


Βλέποντας ο Λούθηρος τις καταφρονήσεις και τις καινοτομίες που εισήγαγαν οι κατά καιρούς Πάπες, διαμαρτυρήθηκε, αλλά δεν εισακούστηκε. Τότε απο­χώρησε από τη Δυτική Εκκλησία και, αντί να επιστρέψει και αυτός στην πρώτη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ίδρυσε δική του, την Εκ­κλησία των Προτεσταντών - Διαμαρτυρομένων. Οι διάδοχοί του και οι διάδοχοι του μεταρρυθμιστή Καλβίνου, ίδρυσαν πολλές Εκκλησίες και εξακολουθούν συνέχεια να ιδρύουν. Έτσι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία έγινε πολλές, η μία πίστη πολλές, και το ένα Βάπτισμα πολλά βαπτίσματα! Ό­λες αυτές -και άλλες- αταξίες, πλάνες και αιρέσεις επήγασαν από τη Δυτική Εκκλησία, από τους Πάπες, οι οποίοι ξέσχισαν σε πολλά κομμάτια τον μονοκόμ­ματο, άρραφο χιτώνα της Εκκλησίας, που ύφανε ο Θεός. Στη συνέχεια οι Πάπες δε σταμάτησαν τις καινο­τομίες. Έφτασαν σε σημείο να καινοτομήσουν και στα σώματά τους. Διότι, ενώ ο Θεός τους έπλασε άνδρες, αυτοί ξύρισαν τα γένεια και το μουστάκι και άλ­λαξαν την ανδρική τους μορφή. Όλοι οι άγιοι: Προ­φήτες, Απόστολοι, Όσιοι, ήταν με γένεια. Ο Μονο­γενής Υιός και Λόγος του Θεού και Πατρός, που κα­τέβηκε από τους ουρανούς στη γη και έγινε ολόιδιος άνθρωπος με εμάς εκτός από την αμαρτία, για την σω­τηρία μας, με γένεια ήταν. Αλλά και οι Πάπες στην Ιταλία πριν από το σχίσμα με γένεια ήταν, και οι Α­γιοι της Ιταλίας στους παλιούς ναούς φαίνονται αγιο­γραφημένοι με γένεια.


Βλέπεις, αγαπητέ, σε πόσα λάθη και πλάνες γκρέμισε τους Πάπες η υπερηφάνεια; Με το που ύψωσαν τον εαυτό τους και φαντάστηκαν ότι είναι ανώτεροι ό­λων, συμπαρέσυραν και σας και όλους τους Δυτικούς στην πλάνη να τους παραδέχεστε ως αλάθητους! Πώς είναι δυνατό να δεχτούμε ένωση με εκείνους, που μι­λούν και φρονούν και ενεργούν εναντίον του Θεού, ε­ναντίον των Πατερικών Παραδόσεων; Ο θεοκήρυκας Απόστολος Παύλος γράφει: Να είστε σταθεροί και να μένετε πιστοί στις διδασκαλίες που σας παραδώσα­με είτε προφορικά είτε με επιστολή μας (2 Θεσσ. 2, 15). Και πάλι: Αλλά κι αν εμείς ή ακόμη κι ένας άγ­γελος από τον ουρανό σας κηρύξει ένα ευαγγέλιο δια­φορετικό από το ευαγγέλιο που σας κηρύξαμε, να εί­ναι ανάθεμα! (Γαλ. 1, 8).


Το ίδιο, και ο θεοφόρος Ι­γνάτιος λέει: «Όποιος μιλάει ή κάνει ενάντια σ' αυτά που διαταχτήκαμε, κι αν ακόμη είναι αξιόπιστος άν­θρωπος, κι αν νηστεύει, κι αν ζει στην παρθενία, κι αν κάνει θαυμαστά σημεία, να τον βλέπεις σαν λύκο με προβειά προβάτου, που ετοιμάζει με τα έργα του τη φθορά των προβάτων». Αλλά και η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος ορίζει: «Τρεις φορές αναθεματίζουμε όλες τις καινοτομίες που έγιναν, και που μέλλουν να γίνουν, ε­νάντια στην Εκκλησιαστική Παράδοση και στη διδα­σκαλία και στο παράδειγμα των αγίων και αειμνή­στων Πατέρων» (Συνοδικό της Ζ' Οικουμενικής Συνό­δου υπέρ της Ορθοδοξίας, Τριώδιο. Κυριακή Ορθοδοξίας). Επίσης ο σοφός Βρυέννιος λέει: «Αν κά­ποιος σαλεύει κάτι από τις διδασκαλίες των θεοφόρων Πατέρων, αυτό να μην το πούμε κατ' οικονομία πα­ρέκκλιση, αλλά παράβαση και προδοσία της πίστης και ασέβεια προς το Θεό».


Όμως μας κάνει ακόμη πιο διστακτικούς το λυπη­ρό γεγονός ότι ανάμεσα σε μας τους Ορθοδόξους βρίσκεται η ΟΥΝΙΑ χωρίς καμία δικαιολογία. Γιατί αυτή (η ουνία) λειτουργεί σαν χοάνη, που καταπίνει τις ορθόδοξες ψυχές, ή σαν προβατόσχημη αρπακτική και χωρίς έλεος λύκαινα, που «ζητεί δολίως -κατά τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδό­πουλο- να υπαγάγη τους λαούς υπό τον παπισμόν και βαθμιαίως και ανεπαισθήτως να τους εκλατινίση». Σε μας τους Ορθοδόξους λοιπόν η ουνία προκαλεί πάντοτε φρίκη, διότι αντιπροσωπεύει δόλο και απάτη στα ζητήματα της θρησκείας. Γι’ αυτό σωστά γράφη­κε (Εστία 14.9.63) ότι «ο Ουνιτισμός αποτελεί θεμε­λιώδη αιτία διαμάχης μεταξύ Ανατολικής και Δυτι­κής Εκκλησίας΄ διαμάχης η οποία ευρύνει το χάσμα του χωρισμού και προφανώς δεν επιτρέπει την έναρξη διαλόγου μεταξύ τους για συμφιλίωση και, πολύ πε­ρισσότερο, για ενότητα».


Ακριβώς, επειδή με την απατηλή τους στάση οι Ουνίτες δηλητηριάζουν τις σχέσεις των δύο Εκκλη­σιών, θα έπρεπε να τεθεί ως πρωταρχικός όρος για την ένωση ή άμεση διάλυση της Ουνίας. Παράλληλα ο Πάπας πρέπει να πάψει να θεωρεί τους αρχηγούς των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών ως άσω­τους υιούς, που δέχεται ευχαρίστως την ...επάνοδό τους στους κόλπους της Ρώμης!! Χωρίς την αποδοχή αυτών των δύο όρων είναι περιττό να μιλούν για την «ποθητή ένωση των Εκκλησιών»!


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Πάπας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Πάπας Παύλος αν είχαν λίγο φόβο Θεού, αν είχαν λί­γη ταπείνωση, έπρεπε να ντυθούν τρίχινους σάκους, να κλάψουν τις αμαρτίες τους, να μετανοήσουν και να ομολογήσουν τις αμαρτίες τους και να ζητήσουν το έ­λεος από τον Κύριο... και όχι να ζητούν γιορτές και τελετές, επαίνους και εγκώμια για τη μεγάλη κατα­φρόνηση που κάνουν στο Θεό, στις Αποστολικές Πα­ραδόσεις και στους Ιερούς Κανόνες.

Ο Αθηναγόρας κολακεύοντας τον Πάπα του είπε: Συ είσαι πρώτος. Ενώ έπρεπε να του πει: Συ είσαι πρώτος στην υπερηφάνεια, διότι λέγεσαι αλάθητος, και δεύτερος εγώ, που λέγομαι παναγιώτατος. Ούτε συ είσαι αλάθητος, ούτε εγώ είμαι παναγιώτατος. Είμα­στε και οι δύο αμαρτωλοί και ενάντιοι στη διδασκα­λία και την εντολή του Κυρίου, που είπε: Όποιος θέ­λει να γίνει πρώτος, να είναι ο τελευταίος όλων (Μάρκ. 10, 44), και΄ όταν κάμετε όλα όσα σας προστά­ζει ο Θεός, να λέτε: "είμαστε ανάξιοι δούλοι' κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε" (Λουκ. 17, 10).

Παρακαλείτε το Θεό να φυλάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους πιστούς από τις αιρέσεις και τους λυσσώδεις λύκους. Εμείς πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Κύριος δε θα αφήσει, δε θα εγκαταλείψει την Εκκλη­σία του, αλλά θα την υπερασπισθεί, θα την προστατέ­ψει και θα συντρίψει τους εχθρούς της ως σκεύη κεραμέως. Να έχετε θάρρος και πίστη και ελπίδα και, περισσότερο, αγάπη στο Θεό, και ο Θεός θα είναι πάντα μαζί σας.

Τους Παπικούς να ευχόμαστε να τους φωτίσει ο Θεός

Σηκωθείτε από τον τάφο Χρυσόστομοι, Γρηγόριοι, Γερμανοί, Μεθόδιοι, Ταράσιοι, Νικηφόροι, Φώτιοι και όλοι οι αρχαίοι και νεώτεροι άγιοι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης, που θυσιάσατε τη ζωή σας για τα πρόβατά σας, να δείτε ποιοι κατέχουν σή­μερα το θρόνο σας! Εσείς σαν καλοί ποιμένες θυσιά­σατε τις ψυχές σας για τα πρόβατά σας΄ οι σημερινοί θυσιάζουν τα πρόβατα για τον εαυτό τους και ανοί­γουν τις θύρες και φωνάζουν τους λύκους να μπούνε μέσα και να κατασπαράξουν τα πρόβατα. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο καλός ποιμένας, που θυσίασε τον εαυτό του για τα πρόβατα, λέει: Ο καλός ποιμέ­νας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων. Ο μισθωτός όμως, που δεν είναι αληθινός βοσκός, που δεν είναι δικά του τα πρόβατα, όταν βλέπει το λύκο να έρχεται, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει. Έτσι ο λύ­κος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει. Ο μισθωτός φεύ­γει, γιατί είναι μισθωτός και δε νοιάζεται για τα πρό­βατα (Ιω. 10, 11-3).


Γιατί ο Πατριάρχης έχει εκπέσει σε τέτοιο ολί­σθημα, ώστε με τη θέλησή του να αγωνίζεται να πα­ραδώσει το ποίμνιό του στους λύκους να το κατασπαράξουν; Η αιτία είναι η υπερηφάνεια, η ρίζα και η αι­τία όλων των αμαρτιών, όλων των κακών, όλων των αιρέσεων, των συμφορών και των θλίψεων, και κυ­ρίως, η στέρηση της Χάρης του Θεού. Ο Κύριος εναντιώνεται στους υπερήφανους, όμως δίνει τη χάρη του στους ταπεινούς (Ιακ. 4, 6).

Ωστόσο, δικαιολογεί τον εαυτό του και λέει ότι έ­χει αγάπη και θέλει να ενωθούμε όλοι, διότι τούτο εδίδαξε ο Θεός. Ναι, αυτό είναι σωστό. Ο Θεός μας έ­δωσε την πρώτη εντολή της αγάπης και η Εκκλησία εύχεται «υπέρ της των πάντων ενώσεως».

Ο Θεός όμως μας δίδαξε την αγάπη την αληθινή, όχι την ψεύτικη. Την αγάπη όχι με τα χείλη και το στόμα, αλλά την αγάπη με όλη μας την ψυχή και την καρδιά΄ όχι την αγάπη την επιφανειακή, αλλά την ε­σωτερική. Ο Κύριος μας δίδαξε την αληθινή αγάπη, αλλά συγχρόνως μας δίδαξε και μας παρήγγειλε, για να μας προφυλάξει, να προσέχουμε από τους ψευδοπροφήτες, τους ψευδόχριστους, τους ψευδοδιδασκάλους, τους λυκοποιμένες, τους λύκους, τους σκύλους, τους υποκριτές, αρχιερείς, ιερείς, γραμματείς και φαρισαίους. Αυτούς ο Κύριος καυτηρίασε με τα φοβερά και φριχτά εκείνα «ουαί», χαρακτηρίζοντάς τους υπο­κριτές, ανόητους, τυφλούς, οδηγούς τυφλών, άρπαγες, άδικους, τάφους ασβεστωμένους, φίδια, γεννήματα εχιδνών. Από τέτοιους ανθρώπους μας παρήγγειλε ο Κύριος να προσέχουμε, να μην τους πλησιάζουμε, να μην έχουμε καμιά επικοινωνία΄ μόνο να ευχόμαστε να τους φωτίσει ο Κύριος να μετανοήσουν. Πώς φέρθη­καν απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους (λυκοποιμένες, ψευδοδιδασκάλους, ψευδοπροφήτες, ψευδόχριστους αιρετικούς) οι άγιοι Πατέρες; Αυτοί λοιπόν, οι άγιοι Πατέρες, οι μιμητές του Αρχιποίμενος Χριστού και διάδοχοι των Μαθητών του... οι θείοι ποιμένες, που θυσίασαν τη ζωή τους για τα λογικά τους πρόβατα, που συγκρότησαν τις σεπτές και άγιες Επτά Οικουμε­νικές Συνόδους, όλους αυτούς τους αιρετικούς που α­νέφερα τους εκσφενδόνισαν με τη σφενδόνη του Α­γίου Πνεύματος μακριά από το ποίμνιο του Χριστού΄ τους έδιωξαν μακριά και τους παρέδωσαν, ως αμετα­νόητους, στο αιώνιο ανάθεμα.

...


(Από το βιβλίο "Διδαχές πατρικές και θαυμαστά γεγονότα του γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου", Σελ. 103-111, Εκδόσεις "Ορθόδοξη Κυψέλη")

http://www.alopsis.gr/modules.php?name= ... le&sid=984

Τελευταία , πολύ αλλαγμένο τον είδα τον πάππα.
Μόνο έναν όρο έθεσε για τον διάλογο και την ένωση.
Και ήταν μια πολυ μικρή πρόταση αυτός ο όρος.
Τον θυμάται κανείς τον όρο;;
Ούτε για αλάθητο μίλησε, ούτε για filioque

Κυρ έγραψε:Τελευταία , πολύ αλλαγμένο τον είδα τον πάππα.
Μόνο έναν όρο έθεσε για τον διάλογο και την ένωση.
Και ήταν μια πολυ μικρή πρόταση αυτός ο όρος.
Τον θυμάται κανείς τον όρο;;
Ούτε για αλάθητο μίλησε, ούτε για filioque

Κανέναν όρο! Ο Πάπας ολοκλήρωσε το έργο του, έκανε την ανθρωπότητα να συχαθεί την "Εκκλησία", την έκανε άθεη, και τώρα δεν έχει ανάγκη πλέον τους πολέμους μιάς καί ο Αντίχριστος ελέγχει πλήρως τα πράγματα και του οποίου έχει ο Πάπας ήδη υποταχτεί!!!

Ιδιαίτερα με αυτό το διάταγμα η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζει οτι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες «έχουν αληθηνά μυστήρια και κυρίως, δυνάμει της αποστολικής διαδοχής, την Ιεροσύνη και την Ευχαριστία, δια μέσου των οποίων παραμένουν ακόμα ενωμένες μαζί μας με στενότατους δεσμούς» (n.15). Εν συνεχεία, αναφέρεται ότι για να διαφυλάξουν πιστά την πληρότητα της χριστιανικής παράδοσης, και για να φέρουν εις πέρας την συμφιλίωση των χριστιανών ανατολής και δύσεως είναι ύψιστης σημασίας να διατηριθεί και να υποστηριχθεί η πλουσιότατη παρακαταθήκη των Εκκλησιών της ανατολής, οχι μόνο σε ότι αφορά τις λειτουργικές και πνευματικές παραδόσεις, αλλα επίσης την κανονική τάξη που θέσπισαν οι άγιοι Πατέρες και οι Σύνοδοι, η οποία τάξη ρυθμίζει τον βίο αυτών των Εκκλησιών ( βλ. n. 15 -16).

Φρονώ σημαντικό να επισημάνω τον σεβασμό αυτής της αρχής ως ουσιαστικής και αμιβαίας προυπόθεσης για την αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας, που δεν σημαίνει υποταγή του ενός στον άλλο, ουτε αφομίωση, αλλά μάλλον αποδοχή όλων των δωρεών που ο Θεός έδωσε στον καθένα για να φανερώσει σε ολόκληρο τον κόσμο το μέγα μυστήριο της σωτηρίας πραγματοποιηθέν απο τον Κύριον Ιησούν Χριστόν δια μεσου του Παναγίου Πνέυματος. Θέλω να διαβεβαιώσω τον καθένα απο σας ότι για να φθάσουμε στον αναζητούμενο σκοπό της πλήρους κοινωνίας, η Καθολική Εκκλησία δεν προτίθεται να επιβάλλει καμμία απαίτηση, παρά μόνον εκείνη της ομολογίας της κοινής πίστεως, και ότι είμαστε έτοιμοι να αναζητήσουμε απο κοινού υπο το φώς της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής και της εμπειρίας της πρώτης χιλιετίας, τους τρόπους με τους οποίους να εξασφαλισθεί η αναγκαία ενότητα της Εκκλησίας στις σημερινές συνθήκες: το μόνο πράγμα που η Καθολική Εκκλησία επιθυμεί και εγώ αναζητώ ως Επίσκοπος Ρώμης "της Εκκλησίας της προκαθημένης της αγάπης", είναι η κοινωνία με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Μια τέτοια κοινωνία θα είναι πάντα καρπός της αγάπης «που εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών δια πνέυματος αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμ 5,5), αγάπης αδελφικής που δείνει έκφραση στο πνευματικό και υπερβατικό δεσμό που μας ενώνει ως μαθητές του Κυρίου.
Μέσα στο σημερινό κόσμο υψώνονται έντονες φωνές που δεν μπορούμε να μην ακούσομε και που ζητούν απο τις Εκκλησίες μας να βιώσουμε μέχρι το βάθος το ότι είμαστε μαθητές του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Η πρώτη απ αυτές τις φωνές είναι εκείνη των πτωχών. Μέσα στον κόσμο υπάρχουν παρα πολλές γυναίκες και άνδρες που υποφέρουν λόγω σοβαρής κακής διατροφής, λόγω αυξημένης ανεργίας, λόγω υψηλού ποσοστού νέων χωρίς εργασία, και λόγω αυξησις κοινονικού αποκλεισμού, που μπορεί να οδηγήσει σε εγκληματικές πράξεις μέχρι την επιστράτευση τρομοκρατών. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδιάφοροι μπροστά στις φωνές αυτών των αδελφών ανδρών και γυναικών. Αυτοί μας ζητούν οχι μόνο να τους δώσουμε υλική βοήθεια, αναγκαία σε τέτοιες καταστάσεις, αλλα κυρίως να τους βοηθήσουμε να υπερασπίσουν την αξιοπρέπια τους ως ανθρώπινα πρόσωπα, εις τρόπον ωστε να μπορέσουν να ξαναβρούν τις πνευματικές ενέργιες για να ανανύψουν και να καταστούν προταγωνιστές της ιστορίας τους. Επι πλέον μας ζητούν να αγωνιστούμε υπο το φώς του Ευαγγελίου ενάντια στα θεσμικά αίτια της φτώχειας: της ανησότητας, της έλλειψης μιας αξιοπρεπούς εργασίας, της έλλειψης γης και κατοικίας, της άρνησης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ως χριστιανοί καλούμαστε να κατατροπώσουμε απο κοινού την παγκοσμιοποιηση εκείνης της αδιαφορίας που σήμερα φαίνεται να έχει την υπεροχήν και να οικοδομήσουμε ενα νεο πολιτισμό αγάπης και αλληλεγγύης.

http://thriskeftika.blogspot.de/2014/11 ... t_759.html

Πάντως θυμάμαι αυτό που είπε ο πάπας πριν κανα μήνα

« Δεν υπάρχει υγιής Εκκλησία, όταν οι πιστοί, οι κληρικοί και οι διάκονοι δεν είναι ενωμένοι περί τον Επίσκοπό τους. Η Εκκλησία, η οποία δεν είναι ενωμένη περί τον Επίσκοπο είναι μια άρρωστη Εκκλησία. Ο Ιησούς θέλησε αυτήν την ένωση όλων των πιστών με τον Επίσκοπο. Το ίδιο και των ιερέων και των διακόνων. Όλοι οφείλουν να έχουν τη συνείδηση ότι ο Επίσκοπος καθιστά ορατό τον δεσμό του καθενός με την Εκκλησία, και της Εκκλησίας με τους Αποστόλους και με τις άλλες κοινότητες, οι οποίες επίσης είναι ενωμένες με τους Επισκόπους και με τον Πάπα στη Μία, Μοναδική (unique) Εκκλησία, που είναι η δική μας, η Ιεραρχική Αγία Μητέρα Εκκλησία».

Προσωπικά δεν βλέπω κάποια αλλαγή.

Δεν μπορει να εννοει οτι θα πρεπει ολοι να ειναι υπο την δικη του Επισκοπη και να το διαφημιζει κιολας.
Μαλλον κατι αλλο εννοει , ισως για τα παρακλαδια που υπαρχουν σε καθε πλευρα, αφου και εμεις εχουμε και αυτοι πολυ περισσοτερο και η διασπαση της αλλοτε μιας εκκλησιας δημιουργει προφασεις για τη δημιουργια τετοιων φαινομενων διασπασης και πλανης και απωλειας ψυχων.
Αν θυμαμαι καλα τελευταια ειπε πως ο μονος ορος που θετει ειναι η πιστη στον Ιησού.
Αλλωστε το αλαθητο στις μερες μας ειναι για να το λες αμα θες να γινεις ρεζιλι στην ομηγυρη ιδιως οταν κουβαλας και σκανδαλα στον χωρο σου.
Το αν εκπορευεται το Αγιο Πνευμα μονο απο τον Πατερα και αυτο πιστευω πως το καταλαβαν.
Εδω ταιριαζει αυτο που ειπε ο Κύριος στον Νικόδημο:
Ιωαν. γ' 12
ει τα επίγεια είπον υμιν και ου πιστευετε, πως εαν είπω υμιν τα επουράνια πιστεύσετε;
Και εν τελει ας αφησουμε να προχωρησει η συζητηση και βλεπουμε παλι.
Και αφου ηταν δυνατον να γινει η διασπαση γιατι να μην ειναι δυνατον να γινει και η ενωση.
Ενωνόμεθα εξ' ον διεσπάσθημεν

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΠΑ :
« Δεν υπάρχει υγιής Εκκλησία, όταν οι πιστοί, οι κληρικοί και οι διάκονοι δεν είναι ενωμένοι περί τον Επίσκοπό τους. Η Εκκλησία, η οποία δεν είναι ενωμένη περί τον Επίσκοπο είναι μια άρρωστη Εκκλησία. (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου). Ο Ιησούς θέλησε αυτήν την ένωση όλων των πιστών με τον Επίσκοπο. Το ίδιο και των ιερέων και των διακόνων.
 
Όλοι οφείλουν να έχουν τη συνείδηση ότι ο Επίσκοπος καθιστά ορατό τον δεσμό του καθενός με την Εκκλησία, και της Εκκλησίας με τους Αποστόλους και με τις άλλες κοινότητες, οι οποίες επίσης είναι ενωμένες με τους Επισκόπους και με τον Πάπα στη Μία, Μοναδική (unique) Εκκλησία, που είναι η δική μας, η Ιεραρχική Αγία Μητέρα Εκκλησία».

http://www.newrussia.gr/index.php/site/ ... s-agias-ek
Ποιος ειναι ο Παπαθανασόπουλος και ποια ειναι η υπογράμμισή του;;;;;;;;;;;;;;:
Μηπως η λεξη άρρωστη ειναι δικη του πινελια:;;;;;;;;;;;
Και θα πρεπει να σκεφτουμε οτι αν καταλαβε τα λαθη του ο παπας, τοτε θα πρεπει σε μια μελλοντικη ομιλια του στην πλατεια να βρει εναν τροπο να το πει στον κοσμο και αυτο οπως φανταζεστε ειναι αρκετα δυσκολο .
Ας μην το κανουμε και εμεις δυσκολοτερο.-

Τωρα τελευταια ο Βαρθολομαιος εστειλε επιστολη διαμαρτυριας στην Ι. Συνοδο για οσα του καταλογιζουνε μερικοι Μητροπολιτες.
Γνωριζετε τι απεγινε η υποθεση αυτη.

Οχι δεν είναι δική του πινελιά.

Dear friends, all this makes us understand that Christian communities recognize in the bishop a great gift, and are called to nourish a sincere and profound communion with him, beginning with the priests and deacons. No Church is healthy if the faithful, the deacons and the priests are not united to the bishop. This Church, that is not united to the bishop, is a sick Church. Jesus wanted this union of all the faithful with the bishop, including the deacons and priests. And this they do aware that it is precisely in the bishop that the bond is made visible with each Church, with the Apostles and with all other communities, united to their bishops and the Pope in the one Church of the Lord Jesus, that is our Hierarchical Holy Mother Church. Thank you.

- See more at: http://www.osservatoreromano.va/en/news ... 7JyhQ.dpuf

Ολοι θέλουν την ένωση,αλλά ένωση με επιστροφή των παπικών στην Ορθοδοξία,οχι με εκπαπισμό της ορθοδοξίας.

Αν θυμαμαι καλα τελευταια ειπε πως ο μονος ορος που θετει ειναι η πιστη στον Ιησού.

Πίστη έχουν και οι παπικοί και οι ευαγγελιστές και οι πεντηκοστιανοί και οι μορμόνοι όλοι πιστεύουν ο καθείς με τον τρόπο του,για την ορθοδοξία όμως όλοι αυτοί είναι αιρετικοί.
Η ορθή πίστη νομίζω πρέπει να είναι ο μόνος όρος,κάτι που δεν έχουν.

Διάβασε και εδω περιοδικό απο το άγιον όρος για τα οικουμενιστικά ανοίγματα των Οικουμενικών πατριαρχών και δη του σημερινού πατριάρχου.

http://www.scribd.com/doc/250043524/%CE ... %CF%82-pdf