Η Ορθοδοξία κι η απειλή της παναίρεσης του Οικουμενισμού- Αιρέσεις και πλάνες

1
Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας


Τους κινδύνους του Οικουμενισμού επισημαίνει με ανακοίνωσή του ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς.

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η παναίρεση του Οικουμενισμού θέλει να ζυμώσει την γλυκυτάτη Ορθοδοξία μέσα στην ίδια σκάφη, μαζί με αιρέσεις και πλάνες.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Μητροπολίτη Αιτωλίας Κοσμά:

«Πρώτη Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής σήμερα, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, Κυριακή της Ορθοδοξίας! Εορτή της μεγάλης μας μητέρας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας! Ημέρα γεμάτη δόξα, μεγαλείο και χαρά πνευματική. Ημέρα αναμνήσεως αγώνων και θριάμβων της πίστεώς μας. Ημέρα που φέρνει στο νου μας, την ηρωική και αγία αντίστασι των πιστών ορθοδόξων χριστιανών όλων των αιώνων, έναντι των δυνάμεων του σκότους και της πλάνης.

Αυτή την μεγάλη ημέρα θα ήθελα ως πνευματικός σας πατέρας να υπενθυμίσω στην αγάπη σας κάποιες αλήθειες, βασικές και σωτήριες, τις οποίες πολλοί σήμερα αγωνίζονται να αμβλύνουν, πρικαλώντας σε εμάς σύγχυσι, με αποτέλεσμα να κινδυνεύη να ματαιωθή και αυτή ακόμη η σωτηρία μας.

Πρώτα να υπογραμμίσω ότι την Εκκλησία την αποτελούν η κεφαλή της, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και όλοι οι χριστιανοί, όσοι ορθοδόξως βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος. Οι χριστιανοί, που συνέρχονται κατά τόπους, προσφέρουν στον Θεό δια των κανονικών επισκόπων και των ιερέων το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και κοινωνούν του παναγίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν ορίζεται, αλλά βιώνεται. Αν θέλουμε να γνωρίσουμε την Ορθοδοξία, οφείλουμε να ακούσουμε εκείνο που είπε σήμερα ο Απόστολος Φίλιππος στον Απόστολο Ναθαναήλ, «έρχου και ίδε» (Ιωάν. α’, 47). Όποιος με ταπείνωσι και καθαρό λογισμό θελήσει να ζήση την Ορθοδοξία, θα πεισθή ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αγία θεανθρώπινη κοινωνία, με κεφαλή της Αυτόν τον Θεάνθρωπο Κύριο.
Διαβάστε εδώ: Αιτωλίας Κοσμάς: Αν το θελήσουμε, το Πάσχα αυτό θα ζήσουμε ουράνιες χαρές

Μέσα στην Εκκλησία μας ο άνθρωπος βρίσκει την «απωλεσθείσα», από το προπατορικό αμάρτημα, δυνατότητα να επανενωθή με τον Θεό και Λυτρωτή του, αλλά και με όλους τους ανθρώπους, σε μία ένωσι που δεν αναιρεί το πρόσωπο, ούτε το μαζοποιεί, διότι αυτή η ένωσις γίνεται κάτ’ εικόνα της ενότητος της Αγίας Τριάδος: ένας Θεός, τρία όμως διακεκριμένα πρόσωπα.

«Έξω από την Εκκλησία», υπογραμμίζει ο αείμνηστος και σοφός Γέροντας π. Γεώργιος Καψάνης, «ο άνθρωπος δεν ενούται με το Θεό και με τα τέκνα του Θεού με την ανιδιοτελή αγάπη, και γι’ αυτό διατελεί υπό το κράτος του διαβόλου, που είναι ο πατήρ του εγωισμού, της αυτάρκειας, της διαιρέσεως και της διασπάσεως». Άρα, έξω από την Εκκλησία δεν σώζεται ο άνθρωπος.

Μέσα στην ζώσα Ορθόδοξο Εκκλησία, ο χριστιανός δεν χάνει την προσωπικότητά του και την αξία του, αλλά είναι άξιος τιμής, είτε είναι πτωχός, αγράμματος και άσημος κατά κόσμον, είτε πλούσιος και εγγράμματος. Μέσα στην Εκκλησία «άνθρωπος εστί το περισπούδαστον του Θεού τέκνον καν δούλος ει, ουκ έστι ευκαταφρόνητος», κηρύσσει ο υμνητής της Εκκλησίας, ιερός Χρυσόστομος.

Όταν αναφέρουμε τον όρο Εκκλησία, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι εννοούμε μόνο την Ορθόδοξο Εκκλησία μας. Και τούτο διότι μόνον η Ορθοδοξία αποτελεί την Εκκλησία.

Η Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η Ορθόδοξος Εκκλησία, στην οποία κατά χάρι Θεού όλοι ανήκουμε, είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ’, 15). Αυτή κρατεί την αλήθεια γνησία, ακεραία, όπως την εφανέρωσε ο ενανθρωπήσας Θεός στον κόσμο, όπως την διεφύλαξαν και την εστερέωσαν οι Άγιοι Απόστολοι, οι θεοφόροι Πατέρες, όπως την επίστευσαν, την εκήρυξαν και την έζησαν όλοι οι Άγιοί μας.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία, με αγώνες και ποταμούς αιμάτων που έχυσαν τα πιστά και άγια μέλη της, κρατεί και διαφυλάσσει την θεία αλήθεια ανόθευτη, αναλλοίωτη, αιώνια, χωρίς παραλλαγές και μετατροπές, ώστε η μία, η μόνη, η πάντοτε ανόθευτη αλήθεια του Τριαδικού μας Θεού, να προσφέρη στους πιστούς την αιωνία σωτηρία.

Πόσο ωραία μας διδάσκει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Εγώ εδιάβασα και περί ασεβών, αιρετικών και αθέων, τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα∙ όλες αι πίστεις είναι ψεύτικες, τούτο εκατάλαβα αληθινόν, ότι μόνον η πίστις των ορθοδόξων χριστιανών είναι καλή και αγία».

Όποιος φέρει ετέρα διδαχή και αλλοιωμένη την άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστιν (Ιούδα 3) εκπίπτει της κοινωνίας της πίστεως και κατά συνέπεια των αγίων Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πως μπορεί να κοινωνή των Μυστηρίων του Χριστού αυτός που παραποιεί τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί του Χριστού; Κοινωνία στα Μυστήρια χωρίς κοινωνία στην ορθή πίστι, «θα απετέλει όνειδος πνευματικής σχιζοφρένειας».

Άρα, όσοι ανήκουν σε άλλα εκτός Ορθοδοξίας δόγματα, δεν μπορούν να συμμετέχουν στα ορθόδοξα Μυστήρια, ούτε να συμπροσεύχονται με τους ορθοδόξους.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, όσο επιεικής είναι στους ανθρώπους, που εν μετανοία ζητούν να ενταχθούν στη ζωή της και να επιμεληθούν τη σωτηρία τους, τόσο αυστηρή και ανυποχώρητη είναι στους συμβιβασμούς, στις αλλοιώσεις της αληθείας, στις υποκριτικές φιλοφρονήσεις, στα ψεύδη των εχθρών της αληθείας.

Ποιοί είναι, όμως, οι εχθροί της αληθείας;

Όλοι εκείνοι οι οποίοι γίνονται όργανα του μισόκαλλου εωσφόρου, αλλοιώνουν την θεία αλήθεια και ματαιώνουν την σωτηρία μας.

Ο διάβολος συμβούλευσε τον Αδάμ, αυτός μόνος, χωρίς τη χάρι του Θεού, να θελήση να γίνη Θεός. Πίστευσε ο Αδάμ αυτό το ψεύδος, αρνήθηκε την αλήθεια του Δημιουργού, και με τον εγωισμό του έγινε από θεοκεντρικός, ανθρωποκεντρικός∙ έχασε τον παράδεισο.

Έτσι και σήμερα∙ παρ’ ότι ο Λυτρωτής μας, με τη Σάρκωσί Του, το Πάθος Του και την Ανάστασί Του, μας χάρισε τη σωτηρία μας, μας χάρισε το ιερό Ευαγγέλιο, την αλάθητη Εκκλησία μας, μας υπέδειξε την οδό της σωτηρίας, πολλοί σήμερα θέλουν να μας περιπλέξουν στον εγωκεντρισμό τους, στον ανθρωποκεντρισμό τους, για να μας προσφέρουν χωρίς ορθόδοξη αλήθεια και ζωή χωρίς χάρι Θεού, τη σωτηρία.

Παράδειγμα, η ειδωλολατρία, η οποία μας προσφέρει, με τις επιταγές της νέας εποχής, την νεοειδωλολατρία και τον αποκρυφισμό, η φιλοσοφία που χωρίς Χριστό, θέλει να αντικαταστήση τον θείο λόγο με τον ανθρώπινο, αλλά και οι αιρέσεις που με μανία πολεμούν και θέλουν να διαστρέψουν την αλήθεια, να δώσουν πίστι στον άνθρωπο και όχι στον Θεό.

Τον Θεάνθρωπο Κύριο παραγνωρίζει και ο Παπισμός, που τοποθετεί σαν κέντρο και ορατή κεφαλή όλης της Εκκλησίας ένα άνθρωπο αιρεσιάρχη, εγωκεντρικό, τάχα άλαθητο, τον Πάπα.

Τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον παραγνωρίζουν και οι Προτεστάντες, οι οποίοι απέρριψαν τον ένα Πάπα της Ρώμης για να γίνη ο κάθε Προτεστάντης Πάπας. Σε αυτούς ανήκουν οι Πεντηκοστιανοί, οι Ευαγγελικοί, οι Αντβενισταί, οι Σαββατισταί και άλλες πολλές ομάδες. Έτσι, ούτε ο παπισμός, ούτε ο προτεσταντισμός, που είναι αιρέσεις, δεν μπορούν ποτέ, εφ’ όσον παραμένουν αμετανόητοι, να ονομασθούν Εκκλησίες.

Τέκνα του προτεσταντισμού είναι και οι δυστυχείς Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι λεγόμενοι Χιλιασταί. Συγκεντρώνουν στην πλανεμένη και αντίχριστη διδασκαλία τους, όλες τις πλάνες του κόσμου.

Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και την παναίρεσι του Οικουμενισμού. Η αίρεσι αυτή, όργανο της νέας τάξεως πραγμάτων, θέλει να ζυμώση την γλυκυτάτη Ορθοδοξία μέσα στην ίδια σκάφη, μαζί με αιρέσεις και πλάνες, με αλλόθρησκες δοξασίες. Θέλει να δημιουργήση έναν Θεό, φυσικό δημιούργημα του ανθρώπου, χωρίς την ανόθευτη αλήθεια της Ορθοδοξίας μας και την υπακοή στο Ευαγγέλιο του Χριστού μας.

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, γνήσια τέκνα της παναγίας και μεγάλης μητέρας μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σήμερα, εορτή της Ορθοδοξίας, ας κοιτάξουμε με προσοχή τη μεγάλη μας μητέρα. «Ως πορφύραν και βύσσον, τα αίματα» φοράει η Εκκλησία μας. Είναι ματωμένη. Ματωμένη από τα αίματα των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Μαρτύρων, των Ιερομαρτύρων, των Ομολογητών, των Οσίων, των Νεομαρτύρων.

Τρεις αιώνες των μεγάλων διωγμών, αρειανισμός, κακοδοξίες, αιρέσεις, σταυροφορίες και εικονομαχίες∙ τετρακόσια χρόνια τουρκικής κατοχής, διωγμοί στη Μικρά Ασία, διωγμοί στην Ρωσσία, στη Μέση Ανατολή, στην Κύπρο και στη Βόρειο Ήπειρο, ανέδειξαν πολλούς, αναρίθμητους ομολογητές. Αγίους, οι οποίοι έβαψαν τη γη με το αίμα του μαρτυρίου τους, επειδή ομολόγησαν την πίστι την Ορθόδοξο και δεν την επρόδωσαν.

Αιματωμένη, αλλά λάμπει, αστράφτει η Ορθοδοξία μας. Μαζί με όλους τους ομολογητάς και μάρτυρας της Εκκλησίας μας ας πορευθούμε, αγαπητοί, στην πορεία της ζωής μας. Ας τους γνωρίσουμε, ας τους ακολουθήσουμε, ας τους μιμηθούμε. Ας ζούμε και ας ομολογούμε «λόγοις και έργοις» την Ορθοδοξία μας.

Μη παρασυρώμαστε από φωνές κοσμικές, φαντασμαγορικές, εγωκεντρικές, φωνές χωρίς πίστι καθαρή, χωρίς ταπείνωσι, χωρίς Ορθόδοξη πίστι και ζωή. Ας απομακρύνουμε τους αιρετικούς από κοντά μας, όσο και αν εντυπωσιάζουν.

Μη φοβώμαστε. Όσο και αν πολεμούν οι εχθροί την Ορθοδοξία μας, δεν θα κατορθώσουν να την ξερριζώσουν από την καρδιά μας, να την απομακρύνουν από την Ελλάδα και τους Έλληνες, αν εμείς δεν θελήσουμε να την προδώσουμε.

Ζώντας μέσα στην αγκάλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας, θα λαμπρύνουμε την Ορθοδοξία μας. Έτσι, θα γίνουμε κι εμείς άξιοι της σωτηρίας και του Παραδείσου.

Το εύχομαι ολοψύχως».


http://www.vimaorthodoxias.gr/mitropole ... ke-planes/
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Η Ορθοδοξία κι η απειλή της παναίρεσης του Οικουμενισμού- Αιρέσεις και πλάνες

2
Κανονικά δεν θα έπρεπε να το βαλω στο παρόν θέμα, αλλά το βάζω μόνο και μόνο για να δούμε πως σκέφτονται οι αιρετικοί παπικοί, όταν τους λένε την αλήθεια. Όπως και κάποιοι άλλοι μιλάνε για έλλειψη αγάπης και μισαλλοδοξία, οπισθοδρομισμό κ.τλ.Προσέξτε και πως παρουσιάζει τον Οικουμενισμό και τι λέει για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.Αυτη είναι η νοοτροπία που υπάρχει στον παπισμό και δυστυχώς σε κάποιους Ορθοδόξους ιερείς.
Η αγάπη δεν φαίνεται οταν χαιδεύεις τα αυτιά του άλλου και φιλοφρονείς το λάθος του, αλλά όταν του το λες, οχι απο μίσος ή κακία, αλλά για να τον βοηθήσεις. Όταν ο άλλος δεν το καταλαβαίνει, αλλα το ρίχενι στην έλλειψη αγάπης, μάλλον είναι ο έλεγχος της συνείδησης που χτυπάει.

Οι σχετικές υπογραμμίσεις στο κείμενο είναι δικές μου.


Σε υψηλούς τόνους και με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, μέσω επιστολής που απέστειλε στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ αντέδρασε ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου Νικόλαος στην εγκύκλιο του Μητροπολίτη Αιτωλίας Κοσμά για την Τεσσαρακοστή και τις αναφορές στο θέμα της Εκκλησίας και της Πίστης.

Μέσω σημερινής επιστολής, ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος τονίζει πως απογοητεύτηκε από τα λόγια του Μητροπολίτη και σημειώνει πως «προσβάλλει τον Χριστανισμό».

Η επιστολή αναφέρει:

Απαντώ στην περίεργη ανακοίνωση του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, που είδα δημοσιευμένη στο vimaorthodoxias.gr, και η οποία αργότερα, με το ίδιο σχεδόν περιεχόμενο, έγινε εγκύκλιος επιστολή για την Τεσσαρακοστή! Απαντώ διότι την θεωρώ και υβριστική, παραπλανητική και οπισθοδρομική.
Κυριολεκτικά απογοητεύθηκα από το περιεχόμενό της. Αυτή προσβάλλει το Χριστιανισμό, αγνοεί τον λόγο του Χριστού, τους Πατέρες της Εκκλησίας, την ίδια την πραγματική θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μας συμβουλεύει να μην βαδίζουμε προς τα εμπρός, αλλά προς τα πίσω, και μάλιστα με το προ Χριστού πνεύμα.

Διαβάστε και θα καταλάβετε.
Αναφέρει μεταξύ άλλων η εγκύκλιος επιστολή του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου κ. Κοσμά:

1. Η παναίρεση του Οικουμενισμού θέλει να ζυμώσει την γλυκυτάτη Ορθοδοξία μέσα στην ίδια σκάφη, μαζί με αιρέσεις και πλάνες.

Σεβασμιότατε, η ορθοδοξία μπορεί να είναι γλυκυτάτη, αλλά τα λόγια σας πικρότατα. Εάν η Ορθοδοξία φοβάται τον χώρο του οικουμενισμού που έχει σκοπό την επιδίωξη της ενότητας, πώς θα είναι «το φως του κόσμου»; Με την αυτάρκεια και τη δήθεν ασφάλεια της απομόνωσης; Αυτοί οι ισχυρισμοί περί οικουμενισμού μόνο οικουμενισμός δεν είναι. Ο Οικουμενισμός είναι μία προσπάθεια της Εκκλησίας που συμβάλλει στο να γνωριστούμε καλύτερα όλοι οι Χριστιανοί, να αγαπηθούμε και να ενωθούμε εν Χριστώ. Ο αληθινός οικουμενισμός είναι πολύ ξένος προς αυτά που εσείς όχι μόνο φαντάζεστε, αλλά πιστεύετε και γράφετε!(σ.σ. Δηλαδή αν δεν υπάρχει Οικουμενισμός δεν μπορούσαμε να γνωριστούμε, τόσους αιώνες δηλαδη είμαστε άγνωστοι, ουτε και να αγαπηθούμε..αγάπη μόνο εντός του Οικουμενισμού, εκτός του Οικουμενισμού μόνο μίσος υπάρχει δηλαδη.)

2.- Πρώτα να υπογραμμίσω ότι την Εκκλησία την αποτελούν η κεφαλή της, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και όλοι οι χριστιανοί, όσοι ορθοδόξως βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος. Οι χριστιανοί, που συνέρχονται κατά τόπους, προσφέρουν στον Θεό δια των κανονικών επισκόπων και των ιερέων το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και κοινωνούν του παναγίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Σεβασμιότατε, σ’ αυτό συμφωνούμε απολύτως, αν ερμηνευτεί σωστά η λέξη «ορθοδόξως».

3.- Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν ορίζεται, αλλά βιώνεται. Αν θέλουμε να γνωρίσουμε την Ορθοδοξία, οφείλουμε να ακούσουμε εκείνο που είπε σήμερα ο Απόστολος Φίλιππος στον Απόστολο Ναθαναήλ, «έρχου και ίδε» (Ιωάν. α’, 47). Όποιος με ταπείνωσι και καθαρό λογισμό θελήσει να ζήση την Ορθοδοξία, θα πεισθή ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αγία θεανθρώπινη κοινωνία, με κεφαλή της Αυτόν τον Θεάνθρωπο Κύριο.

Σεβασμιότατε σωστά ισχυριζόσαστε «ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν ορίζεται, αλλά βιώνεται». Αλλά με τη μισαλλοδοξία που με τα γραπτά σας και ενδεχομένως και τα λεγόμενα σας διασπείρετε, διαψεύδετε αυτήν την άγια αλήθεια. Εξάλλου, Σεβασμιότατε, μη ξεχνάτε ότι η κάθε Εκκλησία διδάσκει ότι είναι «θεανθρώπινη κοινωνία με κεφαλή της Αυτόν τον Θεάνθρωπο Κύριο».

4.- Όταν αναφέρουμε τον όρο Εκκλησία, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι εννοούμε μόνο την Ορθόδοξο Εκκλησία μας. Και τούτο διότι μόνον η Ορθοδοξία αποτελεί την Εκκλησία.

Σεβασμιότατε, και οι άλλες Εκκλησίες, όταν αναφέρουν τον όρο Εκκλησία, εννοούν τον εαυτόν τους, «διότι θεωρούν ότι μόνο αυτές αποτελούν την Εκκλησία», με τη μόνη διαφορά που η Καθολική Εκκλησία θεωρεί την Ορθόδοξη Εκκλησία, αδελφή Εκκλησία. Δυστυχώς ο δικός σας αποκλειστικός και απόλυτος τρόπος, ενθαρρύνει πολλούς να σκέπτονται όπως ο Mark Twain, ο οποίος έλεγε: «Η πεποίθηση ότι οι θρησκείες των αλλόδοξων είναι ψεύτικες, με κάνει να υποψιάζομαι ότι ίσως και η δική μου θρησκεία να είναι ψεύτικη».
Να που μπορεί να οδηγήσει η απόλυτη απόρριψη των άλλων.

5.- Η Ορθόδοξος Εκκλησία, με αγώνες και ποταμούς αιμάτων που έχυσαν τα πιστά και άγια μέλη της, κρατεί και διαφυλάσσει την θεία αλήθεια ανόθευτη, αναλλοίωτη, αιώνια, χωρίς παραλλαγές και μετατροπές, ώστε η μία, η μόνη, η πάντοτε ανόθευτη αλήθεια του Τριαδικού μας Θεού, να προσφέρη στους πιστούς την αιωνία σωτηρία.

Σεβασμιότατε, οι ποταμοί αίματος δεν δημιουργήθηκαν ούτε συνεχίζουν να δημιουργούνται μόνο από το αίμα Ορθοδόξων Χριστιανών. Και πιστεύω ότι αυτό τουλάχιστο το γνωρίζετε. Και μη ξεχνάτε ότι η Εκκλησία δεν είναι ένα μουσείο, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός και το Άγιο Πνεύμα εξακολουθεί να εμπνέει δυναμικά την Εκκλησία του, στο διάβα των αιώνων.

6.- Πόσο ωραία μας διδάσκει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Εγώ εδιάβασα και περί ασεβών, αιρετικών και αθέων, τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα∙ όλες αι πίστεις είναι ψεύτικες, τούτο εκατάλαβα αληθινόν, ότι μόνον η πίστις των ορθοδόξων χριστιανών είναι καλή και αγία».

Σεβασμιότατε, δεν θα ήθελα να πιστέψω, ότι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας γι’ αυτές τις περίεργες εκτιμήσεις του. Εξ άλλου είναι γνωστό ότι πολλά αποδίδονται σε αυτόν τον Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που ποτέ δεν έχουν λεχτεί από τον ίδιο.

7.- Άρα, όσοι ανήκουν σε άλλα εκτός Ορθοδοξίας δόγματα, δεν μπορούν να συμμετέχουν στα ορθόδοξα Μυστήρια, ούτε να συμπροσεύχονται με τους ορθοδόξους.

Σεβασμιότατε, προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να συμπροσευχηθώ μαζί σας, ακόμη και με αυτά που γράφετε. Λυπούμαι όμως που, ακόμη, δεν μπορώ να συλλειτουργήσω μαζί σας.
Άλλο η συμπροσευχή και άλλο η από κοινού τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας.
Είμαι βέβαιος ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας, αν ζούσαν στη σημερινή μας εποχή θα συμβούλευαν την συμπροσευχή μεταξύ όλων των Χριστιανών, και θα αγωνιζόντουσαν για να φθάσουμε και στο ιερό Συλλείτουργο.
Εξ άλλου αυτό κάνουν και οι σύγχρονοι Πατέρες της Εκκλησίας! Ας τους σεβόμαστε λοιπόν και ας τους ακούμε. Ας ευχαριστήσουμε το Θεό, που ποτέ δεν στέρησε την Εκκλησία του από εμπνευσμένους Πατέρες.

(σ.σ. Ποιοι ειναι αυτοί οι σύγχρονοι Πατέρες;)

8.- Τον Θεάνθρωπο Κύριο παραγνωρίζει και ο Παπισμός, που τοποθετεί σαν κέντρο και ορατή κεφαλή όλης της Εκκλησίας ένα άνθρωπο αιρεσιάρχη, εγωκεντρικό, τάχα άλαθητο, τον Πάπα.

Σεβασμιότατε, φαίνεται δεν γνωρίζετε τη διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας. Εσείς ονομάζετε «αλάθητη την Εκκλησία μας». Και εμείς οι Καθολικοί Χριστιανοί ομολογούμε για την Καθολική Εκκλησία ότι είναι αλάθητη. Όμως το αλάθητο αυτό δεν είναι θεωρητικό αλλά πραγματικό. Κάποιος πρέπει να το εκφράζει. Εμείς λοιπόν οι Καθολικοί Χριστιανοί λέμε ότι το αλάθητο το εκφράζει η Οικουμενική Σύνοδος ενωμένη με την ορατή κεφαλή της που είναι ο Επίσκοπος της Ρώμης, και σε συγκεκριμένες έκτακτες περιπτώσεις από μόνος ο ίδιος ο Επίσκοπος Ρώμης, ο οποίος εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας και όχι δικές του γνώμες.
Γνωρίζετε πόσες φορές στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας έχει γίνει αυτό; Αμφιβάλλω. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι έγινε μόνο δύο (2) φορές και αφού ο Πάπας συμβουλεύτηκε όλους τους Επισκόπους της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Θα ήθελα να σας πω, ότι όταν απευθύνεστε στους Καθολικούς Χριστιανούς, δηλαδή όσους ανήκουν στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, να μην τους αποκαλείτε ΠΑΠΙΚΟΥΣ. Εμείς δεν σας αποκαλούμε ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥΣ, αλλά μέλη της Αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας, την οποία τιμούμε και αγαπούμε, παρά τις όποιες ακόμη διαφορές μας. Αυτό το κάνουμε, διότι σκεπτόμαστε περισσότερο αυτά που μας ενώνουν, παρά εκείνα που μας χωρίζουν. Και σίγουρα γνωρίζετε ότι είναι απείρως περισσότερα αυτά που μας ενώνουν.


10. Τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον παραγνωρίζουν και οι Προτεστάντες, οι οποίοι απέρριψαν τον ένα Πάπα της Ρώμης για να γίνη ο κάθε Προτεστάντης Πάπας. Σε αυτούς ανήκουν οι Πεντηκοστιανοί, οι Ευαγγελικοί, οι Αντβενισταί, οι Σαββατισταί και άλλες πολλές ομάδες. Έτσι, ούτε ο παπισμός, ούτε ο προτεσταντισμός, που είναι αιρέσεις, δεν μπορούν ποτέ, εφ’ όσον παραμένουν αμετανόητοι, να ονομασθούν Εκκλησίες.

Σεβασμιότατε, Εμείς έχουμε ένα Πάπα, αλλά μήπως στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πολλοί Μητροπολίτες θεωρούν τους εαυτούς των «Πάπα»; Και μάλιστα με λανθασμένες εφαρμογές του πρωτείου τους και του αλαθήτου τους;

11.- Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και την παναίρεσι του Οικουμενισμού. Η αίρεσι αυτή, όργανο της νέας τάξεως πραγμάτων, θέλει να ζυμώση την γλυκυτάτη Ορθοδοξία μέσα στην ίδια σκάφη, μαζί με αιρέσεις και πλάνες, με αλλόθρησκες δοξασίες. Θέλει να δημιουργήση έναν Θεό, φυσικό δημιούργημα του ανθρώπου, χωρίς την ανόθευτη αλήθεια της Ορθοδοξίας μας και την υπακοή στο Ευαγγέλιο του Χριστού μας.

Σεβασμιότατε, θα ήθελα να πιστεύω ότι αυτά που γράφετε τα βλέπετε στον ύπνο σας. Όταν ξημερώσει και ενημερωθείτε για την πραγματικότητα, θα διαπιστώσετε ότι ο οικουμενισμός επιβεβαιώνει την Καθολικότητα της Εκκλησίας. Είναι μια ευλογία για την Εκκλησία. Εκτός αν πιστεύετε ότι και οι τελευταίοι Οικουμενικοί Πατριάρχες, αρχίζοντας από τον αείμνηστο Αθηναγόρα μέχρι τον σημερινό Βαρθολομαίο, οι οποίοι πίστεψαν και πιστεύουν στην οικουμενική κίνηση, είναι έξω από την γλυκύτατη Ορθοδοξία;(σ.σ. Τόση ευλογία...)

12.- Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, γνήσια τέκνα της παναγίας και μεγάλης μητέρας μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Σήμερα, εορτή της Ορθοδοξίας, ας κοιτάξουμε με προσοχή τη μεγάλη μας μητέρα. «Ως πορφύραν και βύσσον, τα αίματα» φοράει η Εκκλησία μας. Είναι ματωμένη. Ματωμένη από τα αίματα των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Μαρτύρων, των Ιερομαρτύρων, των Ομολογητών, των Οσίων, των Νεομαρτύρων.

Σεβασμιότατε, ευτυχώς για εμάς, αλλά δυστυχώς για εσάς υπάρχουν και πολλά άλλα αίματα που μαζί με τα ανωτέρω αίματα ανήκουν και σε άλλες Εκκλησίες που υπερασπίστηκαν την πίστη τους στο Χριστό και μαρτύρησαν.

13.- Τρεις αιώνες των μεγάλων διωγμών, αρειανισμός, κακοδοξίες, αιρέσεις, σταυροφορίες και εικονομαχίες∙ τετρακόσια χρόνια τουρκικής κατοχής, διωγμοί στη Μικρά Ασία, διωγμοί στην Ρωσσία, στη Μέση Ανατολή, στην Κύπρο και στη Βόρειο Ήπειρο, ανέδειξαν πολλούς, αναρίθμητους ομολογητές. Αγίους, οι οποίοι έβαψαν τη γη με το αίμα του μαρτυρίου τους, επειδή ομολόγησαν την πίστι την Ορθόδοξο και δεν την επρόδωσαν.
Αιματωμένη, αλλά λάμπει, αστράφτει η Ορθοδοξία μας. Μαζί με όλους τους ομολογητάς και μάρτυρας της Εκκλησίας μας ας πορευθούμε, αγαπητοί, στην πορεία της ζωής μας. Ας τους γνωρίσουμε, ας τους ακολουθήσουμε, ας τους μιμηθούμε. Ας ζούμε και ας ομολογούμε «λόγοις και έργοις» την Ορθοδοξία μας.

Σεβασμιότατε, αφού θέλετε να λάμπει η Ορθοδοξία σας, μην την σκοτεινιάζετει με τέτοια μισαλλόδοξα γραπτά ή κηρύγματα!

14.- Μη παρασυρώμαστε από φωνές κοσμικές, φαντασμαγορικές, εγωκεντρικές, φωνές χωρίς πίστι καθαρή, χωρίς ταπείνωσι, χωρίς Ορθόδοξη πίστι και ζωή. Ας απομακρύνουμε τους αιρετικούς από κοντά μας, όσο και αν εντυπωσιάζουν.

Σεβασμιότατε, διαλέξετε με ποιους ανθρώπους θέλετε να συναναστρέφεστε και να πάτε στο Παράδεισο, γιατί, ως φαίνεται, πιστεύετε ότι οι θέσεις στον Παράδεισο είναι περιορισμένες και προορισμένες μόνο για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς! Κρίμα.
Προσωπικά δεν πιστεύω σε ένα τόσο φτωχό Παράδεισο!

15.- Μη φοβώμαστε. Όσο και αν πολεμούν οι εχθροί την Ορθοδοξία μας, δεν θα κατορθώσουν να την ξερριζώσουν από την καρδιά μας, να την απομακρύνουν από την Ελλάδα και τους Έλληνες, αν εμείς δεν θελήσουμε να την προδώσουμε.

Σεβασμιότατε, οι εχθροί πολεμούν τους Χριστιανούς, όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι πληροφορίες που φθάνουν από διάφορα σημεία του κόσμου, δεν αναφέρουν ότι πριν αποκεφαλίσουν κάποιον Χριστιανό, τον ρωτούν, αν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός και τότε τον αποκεφαλίζουν ή τον σταυρώνουν, ενώ αν δηλώσει ότι είναι Καθολικός Χριστιανός, του χαρίζουν τη ζωή!

16.- Ζώντας μέσα στην αγκάλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας, θα λαμπρύνουμε την Ορθοδοξία μας. Έτσι, θα γίνουμε κι εμείς άξιοι της σωτηρίας και του Παραδείσου.

Σεβασμιότατε, σας το εύχομαι ολόψυχα, αλλά ευτυχώς δεν θα είστε μόνοι στον Παράδεισο. Και αν θέλετε μια αδελφική συμβουλή, για να πάει κάποιος στον Παράδεισο, ο Κύριος μας είπε ότι οφείλουμε να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας. Φαίνεται όμως πως εσείς (δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη «μισείτε») δεν αγαπάτε ούτε τους ίδιους τους Χριστιανούς, επειδή δεν ανήκουν στη δική σας Εκκλησία.
Σκεφθείτε μάλιστα ότι ακολουθούν την Ορθόδοξη Εκκλησία διακόσια πενήντα περίπου εκατομμύρια Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ενώ οι άλλοι μη Ορθόδοξοι πλησιάζουν τα δύο δισεκατομμύρια! Και εφόσον εσείς πιστεύετε ότι εκτός της Εκκλησίας σας δεν υπάρχει σωτηρία, σκέπτεστε σε κάποιο προσεχές κήρυγμά σας να πείτε στους πιστούς ότι μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πάνε στον Παράδεισο;

Σεβασμιότατε, γιατί χρησιμοποιείτε τέτοια κηρύγματα στη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που όλοι οι Χριστιανοί της γης μαζί προετοιμαζόμαστε, να γιορτάσουμε το θεμέλιο της πίστεώς μας, που είναι η Ανάσταση του Χριστού;
Σεβασμιότατε, όσα έγραψα, τα έγραψα για να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις. Αυτού του είδους κηρύγματα και ανακοινώσεις πληγώνουν αδελφούς. Ως Επίσκοπος της Εκκλησίας θα έπρεπε να επουλώνετε πληγές και όχι να δημιουργείτε!

Με εκτίμηση και πολλές ευχές για μία καρποφόρα Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σας ασπάζομαι εν Χριστώ και εύχομαι ο Αναστημένος Χριστός, να συνοδοιπορεί μαζί με όλους τους σημερινούς μαθητές του, όλους τους Χριστιανούς της γης. Να μας ερμηνεύει τις Γραφές και να μας φλέγει τις καρδιές. Όλοι μαζί να ετοιμάσουμε μια σύγχρονη Εμμαούς και να του πούμε: «Μείνε μαζί μας Κύριε», για να τον αναγνωρίσουμε στον τεμαχισμό του άρτου.
Σεβασμιότατε, καλό και άγιο Πάσχα.

+Νικόλαος
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου
και Μητροπολίτης παντός Αιγαίου
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η Ορθοδοξία κι η απειλή της παναίρεσης του Οικουμενισμού- Αιρέσεις και πλάνες

3
Δεν έμεινε αναπάντητη η ανακοίνωση του Καθολικού Αρχιεπισκόπου Νάξου, Νικολάου, με την οποία άσκησε δριμεία κριτική στον Μητροπολίτη Αιτωλίας, Κοσμά, και σήμερα ο υπεύθυνος της επιτροπής για θέματα Αιρέσεων Ι. Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας και εντεταλμένος στις Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις της Ι.Συνόδου για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, π.Κωνσταντίνος Καντάνης, παίρνει το λόγο και θέτει τους προβληματισμούς του.

Διαβάστε τι αναφέρει σε ανακοίνωσή του:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

με σκοπό να ενημερωθούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί,
στις κατηγορίες του «Νικόλαου, Καθολικού Αρχιεπισκόπου
Νάξου – Τήνου – Άνδρου – Μυκόνου και μητροπολίτη παντός Αιγαίου»,
σε επιστολή του κατά του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. κ. Κοσμά.

Σε πολλά sites κυκλοφόρησε η από 6 Μαρτίου 2017 επιστολή του κ. Νικολάου, που υπογράφει ως ο «Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου – Τήνου – Άνδρου – Μυκόνου και Μητροπολίτης παντός Αιγαίου», με την οποία δηλώνει την αντίδρασή του σε πρόσφατη ποιμαντική εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, που διαβάστηκε στους Ναούς της Αιτωλοακαρνανίας την Κυριακή, 5 Μαρτίου 2017.

Συγκεκριμένα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Κοσμάς, όπως συνηθίζει κάθε χρόνο, αποστέλλει ποιμαντικές εγκυκλίους στους Ναούς της Μητροπόλεως μας, όπως πράττουν όλοι οι ευλογημένοι Μητροπολίτες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος. Έτσι, την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017, αναγνώσθηκε στους Ναούς της Μητροπόλεώς μας εγκύκλιος για την αξία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και την Κυριακή 5 Μαρτίου 2017, εγκύκλιος για την ορθόδοξη πίστη και την νίκη της Ορθοδοξίας κατά των εικονομάχων και άλλων αιρετικών.

Αυτές οι εγκύκλιοι είναι ένας τρόπος επικοινωνίας του τοπικού Επισκόπου με τα πνευματικά του παιδιά, τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν ποιμαντικό καθήκον του εκάστου Μητροπολίτη προς ενημέρωση ή για την κατήχηση των πιστών που ανήκουν στην τοπική Εκκλησία, όπου ο Μητροπολίτης είναι υπεύθυνος.

Αξίζει να σημειωθεί πως η εγκύκλιος της Κυριακής της Ορθοδοξίας έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους πιστούς της Αιτωλοακαρνανίας, όπως αποδεικνύουν και βίντεο που υπάρχουν στο διαδίκτυο, από αναρτήσεις που έκαναν εκκλησιαζόμενοι σε πολλούς Ναούς πόλεων και χωριών της περιοχής μας.

Κι ενώ ο λαός του Θεού ενθουσιάστηκε με την εγκύκλιο του πνευματικού του Πατέρα, ένας πολίτης και κάτοικος νησιού μεγάλης απόστασης από εμάς, άγευστος της Ορθοδόξου παραδόσεως, αφού δεν είναι μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά «Αρχιεπίσκοπος» παπικός, με ανοιχτή επιστολή στο διαδίκτυο σχολιάζει λέξη προς λέξη το κείμενο του Μητροπολίτη μας και προχωρά σε χαρακτηρισμούς απαξιωτικούς, αποκαλύπτοντας την κουλτούρα του παπικού ιερατείου και την αμετανοησία του. Σημειώνει ότι το περιεχόμενο της εγκυκλίου του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Κοσμά δήθεν «προσβάλλει τον Χριστιανισμό, αγνοεί τον λόγο του Χριστού, τους Πατέρες της Εκκλησίας, την ίδια την πραγματική θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μας συμβουλεύει να μην βαδίζουμε προς τα εμπρός αλλά προς τα πίσω και μάλιστα με το προ Χριστού πνεύμα». Μάλιστα φθάνει στο σημείο να κατηγορήσει το Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας ότι δήθεν διασπείρει τη μισαλλοδοξία και ότι δήθεν διαψεύδει τη Θεία Αλήθεια, ενώ επίσης εναντιώνεται και με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό για θέσεις που ψευδώς αποδίδονται στον Άγιο, καθώς και ομολογεί και υπεραμύνεται του δόγματος του αλάθητου του πάπα, ο οποίος τοποθετείται στην θέση του Χριστού ως κεφαλή της Εκκλησίας («…όμως το αλάθητο αυτό δεν είναι θεωρητικό, αλλά πραγματικό. Κάποιος πρέπει να το εκφράζει. Εμείς λοιπόν οι καθολικοί Χριστιανοί λέμε ότι το αλάθητο το εκφράζει η οικουμενική σύνοδος, ενωμένη με την ορατή κεφαλή της που είναι ο Επίσκοπος Ρώμης και σε συγκεκριμένες έκτακτες περιπτώσεις από μόνος ο ίδιος ο Επίσκοπος Ρώμης, ο οποίος εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας»).

Με τα ανωτέρω, ο παπικός «αρχιεπίσκοπος παντός Αιγαίου» εκφράζει τη σύγχυση, την αλαζονεία και την αδιαλλαξία των παπικών, οι οποίοι δεν άλλαξαν σε τίποτα από το 1054 που αποσχίστηκαν από την Μία Εκκλησία του Χριστού και μετάλλαξαν την πίστη τους σε κοσμική εξουσία, οδηγώντας σε αποστασία από τον αληθινό Θεό και σε αλλοτρίωση τον δυτικό κόσμο.

Ομολογουμένως προβληματίζει η χωρίς προηγούμενο προσπάθεια σπίλωσης Ορθοδόξου Ιεράρχη κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του στην Μητρόπολή του. Εξάλλου δεν έγιναν δηλώσεις από το Σεβασμιωτάτο κ.κ. Κοσμά, σε χώρο που ενδεχομένως να ήταν παπικοί και κατόπιν ο «αρχιεπίσκοπος Αιγαίου» να ενδιαφέρθηκε για το ποίμνιό του. Η Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Κοσμά διαβάστηκε σε Ναούς και απευθύνθηκε σε Ορθοδόξους. Η παρέμβαση του παπικού «αρχιεπισκόπου» και η προσπάθεια να παταχθεί κάτι που αντιβαίνει την κοσμοθεωρία του, μπορεί να χαρακτηριστεί ως απολυταρχική στάση.

Ο Χριστός και η Εκκλησία είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΒΙΩΜΑ. Αυτά είναι ξένα στην παπική κουλτούρα. Για τον λόγο αυτό έχουμε όλο και περισσότερους παπικούς που προσέρχονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία και που βαπτίζονται. Αρκετοί χειροτονούνται και Ορθόδοξοι κληρικοί. Τα τελευταία δύο χρόνια, φιλοξενήσαμε στον Αγρίνιο Ορθοδόξους κληρικούς που ήταν πρώην ουνίτες ιερείς και παπικοί. Διαφώτισαν τον λαό μας για την «αγάπη» και την εμπειρία τους στην πλάνη του παπισμού. Ισχυρίστηκαν ότι στην Ορθοδοξία βιώνουν το μεγάλο δώρο του Θεού που λέγεται ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Επειδή ο παπικός «αρχιεπίσκοπος» προσπάθησε να «διδάξει» τον Ορθόδοξο Ιεράρχη για τους Πατέρες της Εκκλησίας και την άποψή τους για τον παπισμό, παραθέτουμε γνώμες Αγίων και φωτισμένων Πατέρων και αποφάσεις συνόδων που εναρμονίζονται με την εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Κοσμά.
Διαβάστε εδώ: Για ύβρις και παραπλάνηση κατηγορεί τον Αιτωλίας Κοσμά ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου

Α. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας:

– Μ. Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (866): «Ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στο άκουσμα της υπερβολικής αυτής βλασφημίας (του filioque) η οποία εναντιώνεται στα Ευαγγέλια, αντιτάσσεται στις αγίες Συνόδους, απορρίπτει τους μακαρίους και Αγ. Πατέρες… Εναντίον όλων μαζί των προφητών, αποστόλων, ιεραρχών, μαρτύρων και αυτών ίδιων των Δεσποτικών λόγων η βλάσφημη αυτή και θεομάχος φωνή εξοπλίζεται… αυτούς τους απατεώνες και θεομάχους καταδικάσαμε με συνοδική και θεία ψήφο. Και δεν αποφανθήκαμε στηριζόμενοι στις δικές μας κρίσεις. Φέραμε στο φως και εκθέσαμε πάλι σε όλους την ορισμένη από τις μέχρι τώρα Συνόδους και τους αποστολικούς θεσμούς καταδίκη… Έτσι και αυτούς, αφού εμμένουν στην πολύμορφη πλάνη τους, τους αποκλείσαμε από κάθε χριστιανική κοινότητα… μόνη η κατά του Πνεύματος βλασφημία … αρκεί να τους υποβάλλει σε μύρια αναθέματα … να αποκόψουμε από το σώμα της Εκκλησίας την γάγγραινα της βλασφημίας … να ξεριζώσουμε τα φύτρα της πονηρίας».

– Αγ. Μάρκος Ευγενικός (1440): «ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο αυτών εχωρίσθημεν … αιρετικοί εισί άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν … πόθεν ουν ημίν ανεφάνησαν εξαίφνης όντες Ορθόδοξοι οι διά τοσούτων χρόνων και υπό τοσούτων Πατέρων και διδασκάλων κριθέντες αιρετικοί; … φευκτέον αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως … τους χριστοκάπηλους και χριστεμπόρους». «Ημείς δι’ ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλ’ ή ότι εισίν, ου μόνον σχισματικοί, αλλά και αιρετικοί».

– Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς (14ος αιώνας): «Ονίνησι το παράπαν ουδέν και παρ’ αυτών των ουρανίων νόων σκευάζηται και προσάγεται το της ψευδοδοξίας ίαμα».

– Αγ. Συμεών, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (15ος αιώνας): στο έργο του «κατά πασών των αιρέσεων» χαρακτηρίζει τους Δυτικούς ως αίρεση που «ανεβλάστησεν εις την Εκκλησίαν ύστερον από την Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον».

– Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης (18ος αιώνας): «Οι Λατίνοι είναι αιρετικοί» (σχόλια στον ΜΖ΄ Κανόνα των Αγ. Αποστόλων», Πηδάλιον, εκδ. Ρηγόπουλου, 1991, σελ. 55)

– Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός (1779): «Ο ένας Αντίχριστος είναι ο Πάπας» (Διδαχή Η΄), «τον Πάπα να καταράσθε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία» (Προφητεία).

– Αγ. Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως (1920): «Λέγοντας ο Πάπας πως είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, εξόρισε από τη Δυτική Εκκλησία τον Χριστό … Αυτός ο υπερβολικός τύφος του Πάπα, αυτή η μοναρχομανία του γέννησε τόσες αιρέσεις».

Β. Έγκριτοι Θεολόγοι, Κανονολόγοι και Κληρικοί:

– Θεόδωρος Βαλσαμών (12ος αιώνας): Η Δυτική Εκκλησία «απεσχοινίσθη προς έθη και δόγματα της Καθολικής Εκκλησίας και των Ορθοδόξων αλλότρια … απέχεσθε των Λατινικών δογμάτων τε και συνηθειών».

– Ιωσήφ Βρυέννιος (1431): «τούτο (το filioque) παρασυναγωγήν πάσαν έτεκεν. Τούτο πάσαν αίρεσιν εισήγαγεν … της παραδόσεως πάντων των αγίων εναντιότης εστί και της ορθοδόξου πίστεως ανατροπή».

– Ιωσήφ, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1430): «Ουκ έχουσι τοίνυν απολογίαν οι Ιταλοί εύλογον περί της εαυτών πλάνης. Αυτοί γαρ εαυτοίς πλάνη και απώλεια γεγόνασι. Και ου μόνον εις το Πνεύμα βλασφημούσι το Άγιον, αλλά και πάσαν ασέβειαν κατεργάζονται … μη ουν συμπεριενεχθώμεν τούτοις … ίνα μη και ημείς τω διαβόλω προστεθησόμεθα… Πως γαρ ένωσις έσται ημίν μυρίων μεσεμβελούντων δογμάτων μεταξύ ημών ;».

– Γεννάδιος Σχολάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (15ος αιώνας): «Ει μετά των Λατίνων ενωθήσεσθε ούτως, και του Θεού χωρισθήσεσθε και αδοξίαν αΐδιον υποστήσεσθε».

– Σίλβεστρος Συρόπουλος, Μ. Εκκλησιάρχης Κωνσταντινουπόλεως (15ος αιώνας): « Η των Λατίνων διαφορά αίρεσις εστί και ούτως είχον αυτήν οι προ ημών».

– π. Ιουστίνος Πόποβιτς, Καθηγητής Δογματικής (1979): «Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις : του Αδάμ, του Ιούδα, του Πάπα … Ο παπισμός με την ηθική του είναι κατά πολύ αρειανισμός … το δόγμα περί αλαθήτου του Πάπα είναι όχι μόνο αίρεσις αλλά παναίρεσις. Διότι καμία αίρεσις δεν εξηγέρθη τόσο ριζοσπαστικώς και τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο ο παπισμός διά του αλαθήτου του Πάπα-ανθρώπου. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το δόγμα αυτό είναι αίρεσις των αιρέσεων, μία άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού».

– π. Φιλόθεος Ζερβάκος (1980): «Οι Λατίνοι εναντιούμενοι εις το Πνεύμα το Άγιον … προσέθεσαν, σκοτισθέντες υπό του πονηρού, και το «εκ του Υιού». Ακολούθως οι Παπολάτραι υπέπεσαν εις μυρίους κακοδοξίας και αιρέσεις …εύχομαι η χάρις του Θεού να σε φυλάξει από τους λύκους, τους αιρετικούς».

– π. Ιωάννης Ρωμανίδης, Καθηγητής Δογματικής (2001): «το filioque είναι αίρεσις ασχέτως οιασδήποτε μεμονωμένης γνώμης ή εκφράσεως και Έλληνος συγγραφέως, αν και δεν υπάρχει ούτε είς Έλλην».

Γ. Αλλά και συνοδικώς έχει καταδικαστεί ως αίρεση ο Παπισμός (ενδεικτική η αναφορά):

– Σύνοδος 879, εν Κωνσταντινουπόλει (χαρακτηρίζεται ως Η΄ Οικουμενική Σύνοδος): αιρετική πλάνη η προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως.

– Σύνοδος 1170, εν Κωνσταντινουπόλει: «βουλήν κατεβάλοντο, ίνα τελείως αποκόψωσι τελείω χωρισμώ τον Πάπα και πάντας τους συν αυτώ … ούτε αυτούς τελείω αναθεματισμώ παρέδωσαν, καθώς και τας λοιπάς αιρέσεις … φήσαντες το Αποστολικόν «αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπτε ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκρητος».

– Σύνοδος 1450, εν Κωνσταντινουπόλει (τελευταία Σύνοδος στον Ι. Ν. Αγ. Σοφίας): καταδίκη της ενωτικής Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας και των αιρετικών διδασκαλιών των Λατίνων.

– Σύνοδος 1722, εν Κωνσταντινουπόλει: «να αποδιώχνετε το ψεύδος … να απέχετε μακριά από τις καινοτομίες και τους νεωτερισμούς των Λατίνων, οι οποίοι δεν άφησαν κανένα δόγμα και μυστήριο και παράδοση της Εκκλησίας που να μην το φθείρουν και το νοθεύσουν».

– Σύνοδος 1838 εν Κωνσταντινουπόλει: «να προφυλάξωμεν τα γνήσια τέκνα της Ανατολικής Εκκλησίας από τας βλασφημίας του Παπισμού … τα βάραθρα των αιρέσεων και τους ψυχοφθόρους κρημνούς της παπικής πλάνης των … ίνα γνωρίσητε όσον το διάφορον ημών των Ορθοδόξων από των Κατόλικων, ίνα μη απατάσθε από του λοιπού από τα σοφίσματα και καινοφωνίας των ψυχοφθόρων τούτων αιρετικών … της ματαιόφρονος και σατανικής τούτων αιρέσεως».

– Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, 1848: «από αυτές τις αιρέσεις που διαδόθηκαν σε μεγάλο μέρος της οικουμένης, για τους λόγους που γνωρίζει ο Κύριος, ήταν κάποτε ο Αρειανισμός. Σήμερα είναι και ο Παπισμός … (το filioque) είναι αίρεση και αυτή που την πιστεύουν αιρετικοί … γι’ αυτό και η μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων Πατέρων, ανατολικών και δυτικών, κήρυξε και παλαιά επί των Πατέρων μας, και αποφαίνεται πάλι σήμερα συνοδικώς … ότι είναι αίρεση και οι οπαδοί του αιρετικοί … Επίσης οι συνάξεις που συγκροτούνται από αυτούς είναι αιρετικές και κάθε κοινωνία πνευματική των Ορθοδόξων τέκνων … με αυτούς είναι αντικανονική, όπως ορίζει ο ζ΄ κανόνας της Γ΄ Οικ. Συνόδου».

– Σύνοδος 1895, εν Κωνσταντινουπόλει: «υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές που αφορούν στα θεοπαράδοτα δόγματα της πίστεώς μας και στο θεοσύστατο κανονικό πολίτευμα της διοικήσεως των Εκκλησιών … Η Παπική Εκκλησία …όχι μόνο αρνείται να επανέλθει στους Κανόνες και τους όρους των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά στο τέλος του 19ου αι. ευρύνοντας το υφιστάμενο χάσμα, επισήμως ανακήρυξε και αλάθητο … Η σημερινή Ρωμαϊκή είναι Εκκλησία των καινοτομιών, της νοθεύσεως των συγγραμμάτων των Πατέρων, της παρερμηνείας της Γραφής και των όρων των Οικουμενικών Συνόδων. Γι’ αυτό ευλόγως και δικαίως αποκηρύχθηκε και αποκηρύσσεται εφ’ όσον μένει στην πλάνη της».

Εκτός των Οικουμενικών Συνόδων και σε πληθώρα άλλη Τοπικών Συνόδων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας μετά το Σχίσμα που καταδικάζουν τις αιρετικές διδασκαλίες του Παπισμού (1089, 1233, 1273, 1274, 1282, 1285, 1341, 1351, 1441, 1443, 1484, 1642, 1672, 1722, 1727, 1755, 1838, 1848, 1895).

Αυτά λοιπόν μας παραδόθηκαν από τους Αγίους, αυτά μας δίδαξε ο Μητροπολίτης μας κ.κ Κοσμάς, αυτά θα ακολουθήσουμε και εμείς. Έχουμε εμπιστοσύνη στην Ιερά Συνοδο, στους Ιεράρχες μας, στο Άγιο Όρος, στις θεολογικές μας σχολές και τους ζητάμε να είναι θεματοφύλακες της Αλήθειας που ο Θεός μας αποκάλυψε.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Οικουμενισμός - Πανθρησκεία”

cron