Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

1
Σε αυτό το θέμα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης η οποία είναι μία αποδεδειγμένη επιστημονικά μέθοδος χρονολόγησης των απολιθωμάτων και άλλων ευρημάτων τα οποία όμως έρχονται σε αντιπαράθεση με τις παραδοσιακές μας γνώσεις περί χρονολόγησης του κόσμου http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 78&t=16064.

Από την μία έχουμε την Ιουδαϊκή παράδοση που χρονολογεί το έτος κτίσεως κόσμου από την γέννηση του Αδάμ (=δηλαδή μερικές χιλιετηρίδες) και από την άλλη έχουμε την επιστήμη που μας λέει για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια σύμφωνα με τις επιστημονικές μεθόδους υπολογισμού όπως αυτή της ραδιοχρονολόγησης.

Είναι λοιπόν η μέθοδοι της επιστήμης αξιόπιστες ; Ξεπερνούν τα απολιθώματα και άλλα ευρήματα που βρίσκουμε ανά καιρούς τα όρια που θέτει σαν συμβατικό όριο η εκκλησία;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

2
Ας δούμε τι είναι η ραδιοχρονολόγηση :

Η ραδιοχρονολόγηση είναι ραδιομετρική μέθοδος χρονολόγησης με τη χρήση του ραδιενεργού άνθρακα-14. Η χρονολόγηση με άνθρακα 14 βασίζεται στο γεγονός ότι με το θάνατο ενός οργανισμού ή το κόψιμο ενός δένδρου, ο ραδιενεργός άνθρακας - 14 παύει να αναπληρώνεται με τη λήψη τής τροφής. Έτσι, αντί να βρίσκεται σε σταθερή αναλογία μέσα στο υλικό ή τον οργανισμό, όπως και στο περιβάλλον, αρχίζει να ελαττώνεται, διασπώμενος με την εκπομπή βήτα σωματιδίων. Η συγκέντρωση του C-14 στο δείγμα μπορεί να μετρηθεί. Η μέτρηση τής σημερινής συγκέντρωσης ατόμων C-14 είναι μέτρο τής ηλικίας τού δείγματος από τη στιγμή τού θανάτου, ή από τη στιγμή που σταματά η πρόσληψη διοξειδίου του άνθρακα μέσω τής τροφής, φωτοσύνθεσης και αναπνοής.

Αντικείμενα ραδιοχρονολόγησης
Οργανισμοί που έπαψαν να προσλαμβάνουν διοξείδιο τού άνθρακα.
Η άμμος σε μεγάλα βάθη, περιέχει 1% οργανική ύλη.
Το κονίαμα που χρησιμοποιείται για κατασκευές εδώ και 2000 έτη.
Μετεωρίτες που παράγουν από την κοσμική ακτινοβολία τού διαστήματος, 50 πυρήνες ραδιενεργού άνθρακα ανά χιλιόγραμμο και ανά λεπτό, ή 10 πυρήνες για σιδηρομετεωρίτες. Τη στιγμή τής πτώσης τους στη Γη, παύει η παραγωγή, και μπορεί έτσι να προσδιοριστεί η εποχή τής πτώσης.

Χρονικό εύρος
200 - 35.000 έτη πριν, και με ειδικές τεχνικές (επιταχυντής), ως 50.000 έτη πριν.

Παράλληλες μετρήσεις
Με δενδροδακτυλίους, με δείγματα γνωστής ηλικίας, με Θερμοφωταύγεια, με Νετρόνια. (Δείτε επίσης Θερμοφωταύγεια).

Διόρθωση
Έχουν δημιουργηθεί διορθωτικά διαγράμματα δενδροδακτυλίων (κυρίως ελάτων) συναρτήσει τής συγκέντρωσης C-14. Διάφορες ερευνητικές ομάδες συμφωνούν απόλυτα στις καμπύλες διόρθωσης μεγάλης περιόδου, διαφωνούν όμως στις καμπύλες δραστικών μεταβολών μικρής περιόδου.

Στις αρχές τής δεκαετίας τού 60, τρία εργαστήρια δενδροχρονολογήσεως, (Tuson, La Jolla και Φιλαδέλφεια), υπολόγισαν τη ραδιοανθρακική ηλικία, με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια, μιας σειράς δειγμάτων ξύλου, τού Pinus Aristata. Κάλυψαν όλη τη χρονική περίοδο, από σήμερα ως το 5.350 π.Χ. Η διαφορά σε αυτή την ηλικία, μεταξύ δένδρων και ραδιοάνθρακα, είναι 900 έτη.

Ημιζωή
C-14: 5568+/-30 έτη. Μια περισσότερο ακριβής μέτρηση έδωσε 5730+/-40 έτη.

Η μέθοδος αυτή επινοήθηκε από τον Αμερικανό W.F. Libby.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE% ... A%CE%B1_14
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

3
Ας δούμε μία περίπτωση όπου χρησιμοποιήθηκε η ραδιοχρονολόγηση για την εκτίμηση ηλικίας απολιθωμάτων :
______________________
Η Τροιζήνα τα προϊστορικά χρόνια
Υπήρχε ζωή εδώ ;

Από τις πιο κοντινές, στην Τροιζηνία περιοχές, που εντοπίστηκαν ίχνη ζωής είναι στο σπήλαιο Φράγχθι της Ερμιονίδας.
Εικόνα
Η ανασκαφική έρευνα στο εσωτερικό του σπηλαίου βεβαιώνει τη χρήση του κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική, τη Μεσολιθική και τη Νεολιθική εποχή (περίπου 30.000-5000 πριν από σήμερα).

Εκεί βρέθηκε σκελετός άντρα ο οποίος ήταν περίπου 25 ετών, είχε ύψος 1,58 μέτρα και πέθανε από χτύπημα στο κεφάλι το 7592 π.Χ. (απόλυτη ραδιοχρονολόγηση)
Είναι ο αρχαιότερος πλήρης ανθρώπινος σκελετός που ανακαλύφθηκε στην Αιγηίδα. Στο σπήλαιο εντοπίστηκαν επίσης πάρα πολλά εργαλεία και οστά ζώων, κυρίως ελαφιών και ψαριών, καθώς επίσης και λείψανα που ανήκαν σε βραχύσωμους άντρες και γυναίκες με διαδεδομένη αναιμία και αρθριτικές παραμορφώσεις.
Εικόνα
Πότε ακριβώς κατοικήθηκε η περιοχή της Τροιζηνίας δεν είναι γνωστό.
Τα ευρήματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει μας πάνε λίγο πριν από την εποχή του χαλκού (3200 π.Χ. - 1150 π.Χ.)

Από την «προϊστορική εποχή» λοιπόν έχουν ανακαλυφθεί στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ άλλων:

-Στα Μέθανα, κινητό «ληνό» (πατητήρι ελιών όπου έβγαζαν το λάδι) 4.000 π.Χ.

-Στην Καλαυρία στη θέση Κάβο-Βασίλη ο πιο γνωστός πανάρχαιος οικισμός της Τροιζηνίας, το Κοκορέλι (3.000 π.Χ.)

-Στην Καλλονή τάφος κοριτσιού της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου (3.000 π.Χ.). Μέσα βρέθηκαν ο σκελετός μιας 15χρονης, δυο χάλκινα δαχτυλίδια σε σχήμα φιδιού και πολλοί αμφορείς.

-Στο λόφο του Άγιου Γιώργη Καλλονής ερείπια από κτίσματα της ύστερης εποχής του χαλκού (1500 π.Χ.)

-Στην Απάθεια Γαλατά Μυκηναϊκό νεκροταφείο

-Στη Μαγούλα Γαλατά τρεις μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι. Ο παλαιότερος είναι του 16ου αιώνα π.Χ., ο δεύτερος ανήκει στην Πρώιμη Μυκηναϊκή περίοδο του 15ου π.Χ.. και ο τρίτος είναι του 13ου π.Χ.
Μέσα υπήρχαν πολλά αντικείμενα των περιόδων εκείνων.

-Στους Αδέρες ερείπια του αρχαίου Φορβαντίου (1400 -1300 π.Χ.)

-Στο Μόδι εντοπίστηκαν ερείπια κτισμάτων μυκηναϊκής εποχής (1300 - 1200 π.Χ). και τάφοι μικρών παιδιών

ΠΗΓΗ: http://www.koutouzis.gr
Αλιεύθηκε από http://troizina.blogspot.gr/2009/04/blog-post_19.html
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

4
Ας δούμε ένα σχετικό άρθρο :
Εικόνα
Πιθανώς να έχετε δει ή διαβάσει ιστορίες για συναρπαστικά αρχαία αντικείμενα. Σε μια αρχαιολογική ανασκαφή, ένα κομμάτι από ξύλινο εργαλείο ανακαλύπτεται και ο αρχαιολόγος βρίσκει ότι είναι 5.000 ετών. Μια μούμια βρίσκεται υψηλά στις Άνδεις και ο επιστήμονας αναφέρει ότι έζησε περισσότερα από 2.000 χρόνια πριν. Πώς οι επιστήμονες γνωρίζουν πόσο χρονών είναι ένα αντικείμενο ή τα απολιθώματα; Τι κάνουν οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους; Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ραδιενέργεια για τον προσδιορισμό της ηλικίας των αντικειμένων, κυρίως διοξειδίου του άνθρακα-14 . Η ραδιοχρονολόγηση είναι ραδιομετρική μέθοδος χρονολόγησης με τη χρήση του ραδιενεργού άνθρακα-14.
Ο άνθρακας-14 είναι ένας τρόπος για τον προσδιορισμό της ηλικίας ορισμένων αρχαιολογικών ευρημάτων-βιολογικής προέλευσης-μέχρι περίπου 50.000 ετών. Χρησιμοποιείται σε χρονολόγηση για πράγματα όπως σε κόκαλα, ύφασμα, ξύλο και φυτικές ίνες, οι οποίες δημιουργήθηκαν στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Πιο αναλυτικά η χρονολόγηση με άνθρακα 14 βασίζεται στο γεγονός ότι με το θάνατο ενός οργανισμού ή το κόψιμο ενός δένδρου, ο ραδιενεργός άνθρακας - 14 παύει να αναπληρώνεται με τη λήψη τής τροφής. Έτσι, αντί να βρίσκεται σε σταθερή αναλογία μέσα στο υλικό ή τον οργανισμό, όπως και στο περιβάλλον, αρχίζει να ελαττώνεται, διασπώμενος με την εκπομπή βήτα σωματιδίων. Η συγκέντρωση του C-14 στο δείγμα μπορεί να μετρηθεί. Η μέτρηση τής σημερινής συγκέντρωσης ατόμων C-14 είναι μέτρο τής ηλικίας τού δείγματος από τη στιγμή τού θανάτου, ή από τη στιγμή που σταματά η πρόσληψη διοξειδίου του άνθρακα μέσω τής τροφής, φωτοσύνθεσης και αναπνοής.
Αντικείμενα που μπορούν να χρονολογηθούν είναι οι οργανισμοί που έπαψαν να προσλαμβάνουν διοξείδιο τού άνθρακα, η άμμος σε μεγάλα βάθη-περιέχει 1% οργανική ύλη, το κονίαμα που χρησιμοποιείται για κατασκευές εδώ και 2000 έτη και οι μετεωρίτες που παράγουν από την κοσμική ακτινοβολία τού διαστήματος, 50 πυρήνες ραδιενεργού άνθρακα ανά χιλιόγραμμο και ανά λεπτό, ή 10 πυρήνες για σιδηρομετεωρίτες. Τη στιγμή τής πτώσης τους στη Γη, παύει η παραγωγή, και μπορεί έτσι να προσδιοριστεί η εποχή τής πτώσης.
Πολλές φορές καλύπτουν το χρονικό εύρος 200 - 35.000 έτη πριν, και με ειδικές τεχνικές (επιταχυντής), ως 100.000 έτη πριν. Έχει αξιοπιστία+/- 1%, και με ειδικές τεχνικές ως +/- 0,2%.
Οι τεχνικές στηρίζονται σε εμπλουτισμό με λέιζερ του C-14 σε σχέση με τον C-12 ή στην χρήση κυκλότρου στο ρόλο ενός πολύ ευαίσθητου φασματογράφου μάζας για την ανίχνευση ατόμων C-14.Ορισμένες φορές και η χρήση επιταχυντή Van Der Graaf, μπορεί να ανιχνεύσει άτομα C-14 σε πολύ μικρή ποσότητα δείγματος. Η μέθοδος αυτή, μετράει άτομα άνθρακα, και όχι εκπομπή σωματιδίων β από τη διάσπαση C-14 όπως στη συνηθισμένη μέθοδο. Αυτή η μέθοδος δίνει 1000 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια μέτρησης από τις ακτίνες βήτα.
Επιπλέον παράλληλες μετρήσεις μπορεί να γίνουν σε δενδροδακτυλίους, με δείγματα γνωστής ηλικίας. Έχουν δημιουργηθεί διορθωτικά διαγράμματα δενδροδακτυλίων (κυρίως ελάτων) συναρτήσει τής συγκέντρωσης C-14. Διάφορες ερευνητικές ομάδες συμφωνούν απόλυτα στις καμπύλες διόρθωσης μεγάλης περιόδου, διαφωνούν όμως στις καμπύλες δραστικών μεταβολών μικρής περιόδου.
Στις αρχές τής δεκαετίας τού 19660, τρία εργαστήρια δενδροχρονολογήσεως, (Tuson, La Jolla και Φιλαδέλφεια), υπολόγισαν τη ραδιοανθρακική ηλικία, με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια, μιας σειράς δειγμάτων ξύλου, τού Pinus Aristata. Κάλυψαν όλη τη χρονική περίοδο, από σήμερα ως το 5.350 π.Χ. Η διαφορά σε αυτή την ηλικία, μεταξύ δένδρων και ραδιοάνθρακα, είναι 900 έτη.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια
http://www.geodifhs.com/gammaalphaiotaalpha/-14
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

5
Ας δούμε τι λένε εκπρόσωποι της εκκλησίας μας σχετικά με την χρονολόγηση της γης :

____________________


Η ηλικία της Γη - Επιστήμη και Θρησκεία

ΡΑΔΙΟΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ

Οι ραδιομετρικές μέθοδοι χρονολόγησης στηρίζονται στα ραδιενεργά στοιχεία, που περιέχονται στα ευρήματα (πετρώματα, απολιθώματα). Ανάλογα με τα ραδιενεργά αυτά στοιχεία έχουμε 4 ραδιομετρικές μεθόδους. Όλες οι μέθοδοι στηρίζονται σε δεδομένα μη αποδείξιμα, που λειτουργούν ως αξιώματα των μαθηματικών. Θεωρούνται ότι έτσι είναι, επειδή διαφορετικά δεν μπορούν να προχωρήσουν αυτές οι μέθοδοι χρονολόγησης και οδηγούνται οι επιστήμονες σε αδιέξοδο. Συγκεκριμένα:

1. Επειδή ο ρυθμός διάσπασης των ραδιενεργών στοιχείων στις σύγχρονες μετρήσεις είναι σταθερός, θεωρείται ότι πάντοτε αυτός ο ρυθμός ήταν σταθερός. Διαφορετικά δεν μπορεί να γίνει χρονολόγηση.

Αυτό όμως αποδείχθηκε ότι δεν είναι σωστό. Ορισμένοι εξωτερικοί παράγοντες παρεμβαίνουν και αλλάζει ο ρυθμός διάσπασης. Η πυρηνική βιομηχανία πλέον στηρίζεται στην επιτάχυνση του ρυθμού διάσπασης με εμπλουτισμό ουρανίου. Αυτός ο εμπλουτισμός αποδείχθηκε ότι γίνεται και με φυσικό τρόπο, αλλάζοντας το φυσικό ρυθμό διάσπασης και ανατρέποντας τις χρονολογήσεις εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων χρόνων, κατεβάζοντας τες σε μερικές χιλιάδες χρόνια.

2. Για να γίνει δυνατή η χρονολόγηση θεωρείται ότι αρχικά η συγκέντρωση των ραδιενεργών ουσιών στο εύρημα ήταν μηδενική. Αυτό όμως είναι αυθαίρετο, δεν αποδείχθηκε ποτέ και ούτε είναι δυνατό να αποδειχθεί ποτέ, όπως τονίζει ο αστρονόμος Άλλαν Γ. Σάνταζ στο βιβλίο "Επιστημονικό Έτος" του 1968. Γιατί; Γιατί κανένας αστροφυσικός δεν ήταν παρών στην δημιουργία τους. Και ο καθηγητής της Μεταλλουργίας Μέλβιν Α. Κούκ είναι κατηγορηματικός: "Ατυχώς, μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει κανείς για αυτές τις συγκεντρώσεις ραδιενεργών στοιχείων. Τα χρονολογικά αποτελέσματα που επιτυγχάνονται έτσι, δεν μπορούν να είναι παρά υποθέσεις (Prehistory and Earth Models, σελ. 24)

Πιο αναλυτικά:

α. Μέθοδος ουρανίου- μόλυβδου

Η βασική αρχή της μεθόδου αυτής είναι η εξής: για πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους το ουράνιο διασπάται αυθόρμητα σε μόλυβδο και ήλιο. Ο ρυθμός διάσπασης θεωρείται σταθερός όχι μόνο στο παρόν αλλά και σε όλους τους περασμένους αιώνες.

Αυτή η μέθοδος είναι που στήριξε τα συμπεράσματα των εξελικτικών για την ηλικία της Γης (ότι είναι 4.600 εκατομμ. Ετών!).

Με μια πρώτη θεώρηση, φαίνεται η διάσπαση του ουρανίου να είναι η ιδανική μέθοδος γεωχρονομετρίας και επιστημονικά πέρα από κάθε υποψία. Η έρευνα όμως των τελευταίων δεκαετιών άρχισε να δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία της.

Εκτός από το φυσικό εμπλουτισμό του ουρανίου στα ραδιενεργά σώματα, που ανατρέπει τη σταθερότητα στο ρυθμό διάσπασης του, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, που επιδρούν. Π.χ. ένας καταιγισμός νετρονίων στην ατμόσφαιρα της Γης από μια έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Αυτό έγινε πολλές φορές αποδεδειγμένα στο παρελθόν. Κάτι τέτοιο αυξάνει σημαντικά το ρυθμό ραδιενεργού διάσπασης των πετρωμάτων. Τι αποτέλεσμα έχει αυτό; Το περιγράφει ο Frederic B. Juenman: "αν μια αιφνίδια πτώση μειώσει το δυναμικό της Γης κατά 1 εκατομμύριο βόλτς, θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση του υποδιπλασιασμού του ουρανίου από 4,5 δισεκατομμύρια έτη σε μόλις κάτι παραπάνω από ένα δευτερόλεπτο (!!!).

Για αυτό και στην εγκυκλοπαίδεια Britanika, στο λήμμα Dating, σημειώνεται: Η μέθοδος ουρανίου, ως γεωχρονομέτρηση, εκτοπίστηκε σήμερα από τις τεχνικές καλίου-αργού και ρουβιδίου- στροντίου. Οι λόγοι για αυτό είναι: περιορισμένη δυνατότητα εφαρμογής και αμφισβητούμενη αξιοπιστία.

β. Μέθοδος Καλίου-Αργού

Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στη διάσπαση του καλίου σε αργό. Ο ρυθμός διάσπασης και εδώ θεωρείται σταθερός και στο παρόν και στο παρελθόν.

Όσο περνούν τα χρόνια όλο και περισσότερα προβλήματα εμφανίζονται και σε αυτή τη μέθοδο. Εκτός από τα γενικά μειονεκτήματα, τα ιδιαίτερα (μειονεκτήματα) που περιπλέκουν την όλη διεργασία είναι ότι το κάλιο διασπάται σε δυο διαφορετικά ραδιογενή θυγατρικά προϊόντα με δυο διαφορετικούς ρυθμούς. Αυτό σημαίνει πως η μέθοδος καλίου-αργού δίνει δυο διαφορετικές τιμές χρόνου, που απέχουν πολύ η μία από την άλλη. Η διαφορά ρυθμίζεται συνήθως με τη βοήθεια της μεθόδου ουρανίου-μόλυβδου. Π.χ. Η μέθοδος καλίου χρονολόγησε τις βασαλτικές λαβές της Χαβάης από 160 εκατομμύρια έτη έως 3 δισεκατομμύρια έτη (!). Πως μπορεί να "ρυθμιστεί" όμως αυτή η τεράστια χρονική διαφορά με μια μέθοδο που ουσιαστικά είναι αναξιόπιστη; Αξιοσημείωτο ακόμη είναι ότι οι παραπάνω βασαλτικές λαβές Χαβάης, που χρονολογήθηκαν με τους παραπάνω τεράστιους αριθμούς, στην πραγματικότητα χρονολογούνται από μια έκρηξη τι 1801 κοντά στο Χουαλαεί.

Επομένως "δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός, ότι η μέθοδος καλίου- αργού δίνει διαφορετικά αποτελέσματα σε διάφορα μεταλλεύματα, στο ίδιο πείραμα".

γ. Μέθοδος Ρουβιδίου- Στροντίου


Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στη διάσπαση του ραδιενεργού ρουβιδίου σε στρόντιο. Τα μειονεκτήματα της είναι: ο χρόνος διάσπασης (υποδιπλασιασμού) δεν είναι γνωστός με ακρίβεια. Θεωρείται αρκετά μεγάλος, από 47 έως 120 δισεκατομμύρια έτη. Για το ίδιο κοίτασμα πετρώματος αποδίδει ηλικίες, που δεν συμφωνούν μεταξύ τους κ.α.

Για αυτό και στο τρίτο σεληνιακό συνέδριο, που έγινε στο Χιούστον, τον Ιανουάριο του 1972, ο Leon T. Silver του τμήματος Γεωλογίας και Πλανητικών επιστημών, στο California Institute of Technology αμφισβήτησε τους υπολογισμούς της μεθόδους αυτής. Έτσι κι αυτή η μέθοδος είναι αναξιόπιστη.

δ. Μέθοδος ραδιενεργού άνθρακα 14

Η μέθοδος αυτή ανακαλύφθηκε μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο (γύρω στο 1949) από τον Αμερικανό χημικό Williard Libby (Βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη του).

Ο άνθρακας 14 είναι ο άνθρακας που σχηματίζεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Άζωτο της ατμόσφαιρας και νετρόνια της κοσμικής ακτινοβολίας (που βομβαρδίζουν διαρκώς την ατμόσφαιρα) δίνουν το ραδιενεργό άνθρακα 14 (C14).

Αυτός διαπερνά την ατμόσφαιρα και εισχωρεί στα σώματα των φυτών και των ζώων. Όταν πεθάνει ένας οργανισμός σταματά να παίρνει ραδιάνθρακα 14. Τότε, επειδή αυτός διασπάται, λιγοστεύει διαρκώς μέσα στο νεκρό οργανισμό. Η μέτρηση του C14 στα εργαστήρια επιτρέπεται τον υπολογισμό του χρόνου που πέρασε από τον θάνατο του οργανισμού μέχρι την εξέταση του από τους επιστήμονες.

Τα πρώτα 10 χρόνια περίπου επικρατούσε μεγάλη αισιοδοξία για τη νέα μέθοδο. Βέβαια ο ίδιος ο W. Libby και οι συνεργάτες του έβλεπαν ένα πρόβλημα. Για να γίνει η χρονολόγηση, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μένει σταθερός ο ρυθμός σχηματισμού και ο ρυθμός διάσπασης του C14 .

Στις μετρήσεις ο Libby έβλεπε ότι ο ρυθμός παραγωγής ήταν περίπου 25% ταχύτερος από το ρυθμό διάσπασης. Επειδή όμως αυτό δεν μπορούσε να εξηγηθεί με τα γνωστά επιστημονικά μέσα, ο Libby απέδωσε τη διαφορά σε πειραματικό σφάλμα.

Οι πρώτες ανησυχίες και απογοητεύσεις εμφανίστηκαν κυρίως στη δεκαετία του 1960. Τα κελύφη ζωντανών μαλακίων χρονολογήθηκαν ότι είναι μέχρι 2300 έτη με τον C14 (Keith M. And Anderson G., Science, 16 Αυγ. 1963, σελ. 634). Ασβεστοκονίαμα από ένα αγγλικό κάστρο ηλικίας 785 ετών έδωσε ηλικία με τη μέθοδο C14 ...7370 έτη (Baxter M.S. and Walton A., Nature, 7 March 1970, σ. 937-8). Σε φώκιες πρόσφατα σκοτωμένες έδωσε η μέθοδος ηλικία 1.300 έτη και σε μουμιοποιημένες φώκιες, νεκρές μόνο επί 30 έτη, χρονολογήθηκαν για 4.600 έτη (Dort W. Antarctic Journal of the U.S., 6, 1971, σ. 210).

Όμως το σπουδαιότερο ήταν το εξής: Τα πειράματα επαναλήφθηκαν από χημικούς. Με βελτιωμένες τεχνικές, μετά από πείρα 10 ετών, αποκαλύφθηκε ότι η διαφορά που παρατήρησε ο Libby , δεν ήταν απλό πειραματικό σφάλμα , αλλά υπήρχε πράγματι και μάλιστα πάνω από 25%.

Αυτό το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο εφευρέτης της μεθόδου χρονολόγησης με C14. " Όταν αναπτύξαμε τη μέθοδο μας δεν είχαμε άλλη επιλογή παρά να υποθέσουμε ότι οι κοσμικές ακτίνες είχαν παραμείνει σταθερές, παρ' όλο που δεν είχαμε την παραμικρή ένδειξη ότι πράγματι ήταν έτσι. Αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι οι μεταβολές υπήρχαν".

Αυτό όμως τι σημασία έχει;

Ο Melvin Kook εξηγεί: Αυτό οδηγεί σε δύο εναλλακτικά συμπεράσματα:

α. ή η ατμόσφαιρα βρίσκεται για κάποιο λόγω σε μια μεταβατική φάση δημιουργίας, όσον αφορά τον C14 ή

β. κάτι πάει λάθος σε κάποιο από τα βασικά αξιώματα της μεθόδου C14.

To πρώτο ερμηνεύεται με το ότι η ατμόσφαιρα βρίσκεται σε κατάσταση μη ισορροπίας, γιατί δεν έχουν περάσει ακόμα τα 30.000 έτη. (Η μέθοδος C14 λέει ότι απαιτούνται 30.000 έτη για τη σταθεροποίηση της από τη στιγμή της δημιουργίας της.)

Το δεύτερο, λαμβάνοντας υπόψη τη διαφορά ρυθμού δημιουργίας και διάσπασης του C14 , που δεν υπολογίζονται αρχικά, έχουμε, με βάση τα δεδομένα του ίδιου του Libby, εκτίμηση της ηλικίας της Γης γύρω στα 10.000 έτη (!) και όχι δισεκατομμύρια έτη που πιστευόταν μέχρι τώρα.

Επομένως η μέθοδος, που φαινόταν να δικαιώνει την άποψη των εξελικτικών για τα δισεκατομμύρια έτη, ή ίδια- παραδόξως- την καταρρίπτει πλέον και ενισχύει τα δεδομένα της Αγίας Γραφής.



Πηγή: Περιοδικόν "ΖΩΗΡΥΤΟΝ"
Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2006
http://www.impantokratoros.gr/F4FE50D0.el.aspx
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

6
Ας δούμε επίσης μία :

Η ΓΕΩΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ
ΠΩΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΠΕΤΡΩΜΑ
Εικόνα
Από το βιβλίο:

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ

Α.ΦΡΑΓΚΟΥ

ΜΕΛΟΥΣ ΤΩΝ A.G.U., A.I.A.A., A.M.S.



Η έναρξη των γραπτών μνημείων, δια των οποίων είναι δυνατόν να γίνει χρονολογική επιβεβαίωση γεγονότων, τοποθετείται στην πρώτη Αιγυπτιακή Δυναστεία, μεταξύ του 2.200 και 3.500 προ Χριστού. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι συνέβη πριν οι άνθρωποι, πού είδαν την εποχή εκείνη τα γεγονότα, τα καταγράψουν σε γραπτά μνημεία. Κανείς δεν ήταν παρών για να παρατηρήσει τα πετρώματα της γεωλογικής στήλης, όταν αυτά διαστρώθηκαν στη γη, εκτός φυσικά από εκείνα πού διαμορφώθηκαν από ηφαιστειακή δράση κατά τους ιστορικούς χρόνους.

Επομένως κάθε τέτοιος προσδιορισμός πρέπει αναγκαστικά να είναι έμμεσος, συνεπώς και στην καλύτερη περίπτωση θα είναι αβέβαιος.

Μπορεί κανείς να μελετήσει τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός πετρώματος και του περιβάλλοντος του και έπειτα να προσπαθήσει επί τη βάσει της παραδοχής του ομοιομορφισμού, να προτείνει μερικές παρούσες διαδικασίες για να υπολογίσει τον χρόνο κατά τον οποίο διαμορφώθηκε.

Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των ειδικών μεθόδων πού χρησιμοποιούνται τώρα για την χρονολόγηση των πετρωμάτων, πρέπει να διευκρινισθούν ορισμένα βασικά σημεία, τα οποία δεν χρησιμοποιούνται ούτε λαμβάνονται υπ' όψιν από εκείνους πού επιχειρούν την χρονολόγηση των πετρωμάτων


1. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από την εμφάνισή τους.

Τα θεωρούμενα σαν «παλαιά» πετρώματα καθώς και εκείνα πού θεωρούνται σαν «νεαρά», δεν μπορούν αναγκαστικά να είναι παλαιά ή νέα από μόνη την εμφάνισή τους. Έτσι πετρώματα, πού χρονολογούνται σαν παλαιά, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι εντελώς χαλαρά (όχι συμπαγή) και πάγια· ενώ άλλα, θεωρούμενα σαν νέα, μπουρί να είναι πυκνά και σκληρά.

2. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από τον πετρολογικό τους χαρακτήρα.

Πετρώματα όλων των τύπων -αργιλώδη, γρανίτες, ασβεστόλιθοι, συμφύρματα, αμμόλιθοι κ.λ.π.- μπορούν να υπάρχουν σε όλες τις «ηλικίες» πετρωμάτων.

3. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από το μεταλλειολογικό περιεχόμενο τους.

Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ των μεταλλευμάτων ή μεταλλικών ορυκτών πού μπορεί να βρεθούν σ' ένα πέτρωμα και της ηλικίας του. Ακόμη και πετρέλαιο μπορεί να σχηματισθεί σε πετρώματα, πρακτικά, οιασδήποτε ηλικίας.

4. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από τα δομικά χαρακτηριστικά τους.

Δεν υπάρχει αναγκαστικά κανένας φυσικός διαχωρισμός (ασυμφωνία) μεταξύ οιασδήποτε ηλικίας και της επομένης προς αυτήν ηλικίας. Κατακρημνίσεις και αναδιπλώσεις και άλλα δομικά χαρακτηριστικά δεν προσφέρουν κανένα συσχετισμό με την χρονολογία των πετρωμάτων.

O Dr J.Jeletzsky γράφει· «Πραγματικά υπάρχει ένα καλά θεμελιωμένο γεγονός, ότι οι φυσικές στρωματογραφικές μονάδες πετρωμάτων και τα όρια τους συχνά παραβιάζουν τα επίπεδα, κατά τον πλέον ανώμαλο τρόπο, ακόμη και σε ελάχιστες αποστάσεις».

5. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από τα παρακείμενα πετρώματα.

Πετρώματα οποιασδήποτε «ηλικίας» μπορούν να βρίσκονται κάθετα στην κορυφή άλλων οποιασδήποτε άλλης «ηλικίας». Τα πολύ παλαιότερα πετρώματα μπορεί να υπάρχουν κάτω από άλλα, οποιασδήποτε «ηλικίας». Ο Dr Spieker λέγει: «Περαιτέρω, πόσοι γεωλόγοι έχουν σταθμίσει το γεγονός ότι σε στρώση κρυστάλλινου θεμελίου βρέθηκαν από θέση σε θέση όχι απλώς μόνο Κάμβρια, αλλά πετρώματα όλων των ηλικιών;.

6. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από την κατακόρυφη υπέρ εναπόθεσή τους.

Τα θεωρούμενα ως «παλαιά» πετρώματα συνήθως βρίσκονται διευθετημένα καθέτως, μερικές φορές σε τέλεια
συμφωνία στην κορυφή «νεώτερων» πετρωμάτων. Κανονικά τα ιζηματογενή πετρώματα έχουν σχηματισθεί με τα πρωταρχικότερα ιζήματα, εναποθετημένα στον πυθμένα και διαδοχικά τα νεώτερα ιζήματα εναποτίθενται σε ανερχόμενη τάξη ούτως ώστε η κάθετη θέσις οφείλει να παρέχει τουλάχιστον μια τοπική σχετική χρονολογία. Οι πολλές περιπτώσεις της «ανεστραμμένης τάξεως», συνεπώς, κάνουν τον κανόνα τούτον, προφανώς, ένα αναξιόπιστο οδηγό.

7. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται ραδιομετρικά.

Πολλοί πιστεύουν, ότι η ηλικία των πετρωμάτων προσδιορίζεται με την μελέτη των ραδιενεργειών πού περιέχουν τα μεταλλεύματα τους ουρανίου, θορίου, καλίου, ραδίου κ.λ.π., αλλά τούτο δεν ισχύει. Η προφανής απόδειξη ότι δεν συμβαίνει, τούτο είναι το γεγονός ότι η γεωλογική στήλη και οι κατά προσέγγισιν ηλικίες όλων των στρωμάτων πού περιέχουν απολιθώματα διαμορφώθηκαν πολύ πριν από οποιονδήποτε πού σκέφτηκε ή άκουσε περί της ραδιενεργού χρονολογήσεως. Επίσης υπάρχουν τόσο πολλές πηγές δυνατού λάθους ή παρερμηνείας της ραδιομετρικής χρονολογήσεως, ώστε οι περισσότερες τέτοιες χρονολογίες απορρίπτονται και δεν χρησιμοποιούνται καθόλου, και μάλιστα όταν διαφωνούν με προηγουμένως συμφωνηθείσες χρονολογίες.

8. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από οιαδήποτε φυσικά χαρακτηριστικά.

Δεν υπάρχει τίποτε στην φυσική εμφάνιση ή το περιεχόμενο των πετρωμάτων, πού να χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό της ηλικίας τους. «Η περισσότερο από ευρύτατα αποδειχθείσα και σχεδόν ομόφωνα αναγνωρισθείσα αδυναμία της εγκαθιδρύσεως οποιασδήποτε, πρακτικά χρήσιμης, σαφούς τοπικής ή παγκόσμιας γεωλογικής χρονικής κλίμακας που να είναι βασισμένη στα φυσικά - στρωματογραφικά κριτήρια, πόσο μάλλον για την τεράστια έκταση του Προκαμβρίου χρόνου, παρέχει αποφασιστική απόδειξη ότι αυτά τα φαινόμενα στερούνται οιασδήποτε σημασίας γενικά ανεγνωρισμένης για τον γεωλογικό χρόνο».

9. Τα πετρώματα δεν χρονολογούνται από το συνολικό τους απολιθωματικό περιεχόμενο.

Τα απολιθώματα είναι τα κατάλοιπα οργανισμών οι όποιοι ζουν ακόμη στον σύγχρονο κόσμο. Συνεπώς τέτοιοι οργανισμοί είναι άχρηστοι σαν γεωχρονολογικοί δείκτες. Σπόγγοι, επί παραδείγματι, κατά τα φαινόμενα ευρίσκονται σαν απολιθώματα σε πετρώματα οιασδήποτε «ηλικίας»

Πώς λοιπόν τα πετρώματα πραγματικά χρονολογήθηκαν; Τι είναι εκείνο πού προσδιορίζει την γεωλογική «ηλικία», η οποία αποδίδεται σ' ένα δεδομένο σχηματισμό πετρώματος; Η απάντηση πού δόθηκε είναι: Τα απολιθώματα - δείκτες.

«Σε κάθε ιζηματογενές στρώμα φαίνεται ότι ορισμένα απολιθώματα είναι χαρακτηριστικά άφθονα. Τα απολιθώματα αυτά είναι γνωστά σαν δείκτες - απολιθώματα. Εάν σ' ένα παράξενο σχηματισμό βρεθεί ένα απολίθωμα - δείκτης, είναι εύκολο να χρονολογηθεί αυτό το συγκεκριμένο στρώμα πετρώματος και να συσχετισθεί με άλλα σε διαφορετικές περιοχές που περιέχουν τα ίδια είδη», γράφει ο J.E.Ransom.

Οι δείκτες - απολιθώματα είναι κατάλοιπα, υπολείμματα οργανισμών (συνήθως θαλάσσια ασπόνδυλα), τα όποια υποτίθεται ότι έζησαν σε περιορισμένη χρονικά περίοδο, αλλά σε ουσιαστικά παγκόσμιες γεωγραφικά περιοχές. Έτσι η παρουσία τους σ' ένα πέτρωμα πιστεύεται ότι παρέχει μια αναμφίβολη ένδειξη της ηλικίας του.

Αλλά πώς ακριβώς οι γεωλόγοι γνωρίζουν ποιος δείκτης - απολιθωμάτων χρονολογεί και προσδιορίζει κάποια ηλικία;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι η εξέλιξη. Δηλαδή, δεδομένου ότι η εξέλιξη θεωρείται ότι έλαβε χώρα προς την ίδια κατεύθυνση (από τους απλούστερους προς τους συνθετότερους οργανισμούς) παγκόσμια, το στάδιο της εξελίξεως, πού επιτεύχθηκε από τους οργανισμούς πού ζουν σε δεδομένη εποχή, θα πρέπει να είναι αδιάψευστο κριτήριο για τον καθορισμό ιζημάτων μέσα στα οποία εναποτέθηκαν στην εποχή αυτή.

Έτσι τα πετρώματα χρονολογούνται από τα περιεχόμενα σ' αυτά απολιθώματα, ειδικότερα από τους δείκτες - απολιθώματα.

«Είναι αυταπόδεικτη αλήθεια, ότι η σημερινή γνώση της διαδοχής των στρωμάτων στον φλοιό της γης οφείλεται, κατά κύριο μέρος, στην ένδειξη που παρέχεται από τα απολιθώματα. Κυρίως στο ρόλο τους, ως συστατικών ενός ξεχωριστού πετρώματος, τα απολιθώματα παρέσχον, δια μέσον των καταλοίπων της εξελίξεως της ζωής στον πλανήτη αυτό, ένα θαυμαστό αποτελεσματικό κλειδί στον αμοιβαίο εντοπισμό των στρωμάτων σε ευρύτατα χωρισμένες περιοχές και από ήπειρο σε ήπειρο», λέγει ο Hedberg πού χρημάτισε πρόεδρος της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής, και έτσι, η διατύπωση αυτή μπορεί να θεωρηθεί επίσημη.

Πώς όμως καθορίζεται η διαδοχή των στρωμάτων; Τα απολιθώματα παρέχουν ένα θαυμαστό κλειδί για τον αμοιβαίο εντοπισμό των στρωμάτων. Και πώς τα απολιθώματα παρέχουν το θαυμαστό τούτο κλειδί; Δια μέσου των καταλοίπων της εξελίξεως της ζωής.

Δηλαδή, το τελικό κριτήριο και κλειδί της γεωλογικής χρονολογήσεως είναι η εξέλιξη. Όλες οι άλλες μέθοδοι είναι αμφίβολες και υπόκεινται σε μεταβολές και λάθη. Μονό η πίστη στην διαδοχή των ζωικών ειδών, με την παραδοχή της εξελίξεως, είναι βέβαιη.

O Dr Schindewolf γράφει· «Η μόνη εφαρμόσιμη χρονομετρική κλίμακα στην γεωλογική ιστορία, για την στρωματογραφική κατάταξη των πετρωμάτων και για την χρονολόγηση γεωλογικών συμβάντων, παρέχεται ακριβώς δια των απολιθωμάτων. Λόγω της μη αναστρεψιμότητος της εξελίξεως, προσφέρουν μια αναμφίβολη χρονική κλίμακα για τους σχετικούς προσδιορισμούς ηλικίας και για συσχετισμούς σε παγκόσμια κλίμακα».
Με τις εκφράσεις του εξελικτικού μοντέλου, φυσικά, τούτο θα ήταν σαφώς ο καλύτερος τρόπος προσδιορισμού της γεωλογικής ηλικίας, εάν πραγματικά γνωρίζαμε ότι το εξελικτικό μοντέλο είναι αληθινό, ότι δηλαδή πραγματικά συνέβη εξέλιξη.

Οι Everrnden, Savage, Curtis και James γράφουν: «Οι παλαιοντολόγοι σπονδυλωτών έχουν βασισθεί πάνω στο βάθρο της εξελίξεως σαν κριτήριο για τον προσδιορισμό των χρονολογικών συσχετίσεων των ζώων ορισμένης εποχής. Πριν από την θεμελίωση των φυσικών χρονολογικών, η εξελικτική πρόοδος ήταν η καλύτερη μέθοδος για την χρονολόγηση απολιθωματοφόρων στρωμάτων».

Επίσης ο Dunbar σημειώνει:
«Τα απολιθώματα παρέχουν την μόνη ιστορικά θεμελιωμένη ένδειξη ότι η ζωή εξελίχτηκε από απλούστερες σε όλο και περισσότερο πολύπλοκες μορφές».

Από αυτά προκύπτει, κατά τον πλέον καταφανή τρόπο, ένα αναμφισβήτητο υπόδειγμα του λογικού σφάλματος της λήψεως του ζητουμένου. Τα απολιθώματα χρησιμοποιούνται ως το μόνο μέσο και κλειδί για την τοποθέτηση των πετρωμάτων κατά χρονολογική κατάταξη. Το κριτήριο για τον προσδιορισμό απολιθωμάτων σε καθορισμένες θέσεις, σ' αυτή την χρονολόγηση, είναι η υποτιθεμένη εξελικτική πρόοδος της ζωής, η δε υποτιθεμένη εξελικτική πρόοδος βασίσθηκε επί των καταλοίπων των απολιθωμάτων πού κατ' αυτό τον τρόπο διευθετήθηκαν.

Η μόνη, δηλαδή, ένδειξη για την εξέλιξη είναι η παραδοχή της εξελίξεως.

Συνεπώς, τα απολιθώματα δεν παρέχουν ικανοποιητικό μέσο για την χρονολόγηση των πετρωμάτων, αφού δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο, ούτε στα πετρώματα ούτε στα απολιθώματα, για μια τέτοια χρονολόγηση.


ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΕΩΝ

Έγιναν προσπάθειες επί 80 έτη για να επαληθευθεί και βαθμολογηθεί η κλίμακα του εξελικτικού χρόνου με την χρησιμοποίηση των περί ραδιενεργών στοιχείων θεωριών. Η κριτική εξέταση των θεωριών αυτών δείχνει, ότι είναι ατελείς, με ελαττώματα στις βασικές τους παραδοχές. Δεν παρουσιάζεται ούτε μία, από εκείνες πού παρουσιάζουν τεράστιες ηλικίες, ότι είναι αξιόπιστη και δεν υπάρχει αξιόπιστη βάση για τους ισχυρισμούς περί τεραστίων ηλικιών στην ιστορία της γης.

Δύο τρόπους χρησιμοποιούν οι εξελικτικοί για την χρονολόγηση της ηλικίας της γης:

1) την χρονολόγηση με βάση τα απολιθώματα πού ανευρίσκονται στα διάφορα στρώματα των πετρωμάτων, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, και
2) τον προσδιορισμό της ηλικίας της γης με την ραδιοχρονολόγηση.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι οι αξιόπιστοι προσδιορισμοί ηλικιών περιορίζονται μόνο σε γεγονότα για τα όποια έχουμε ιστορικές μαρτυρίες. Για προϊστορικά γεγονότα, οι μέθοδοι χρονολογήσεως πού χρησιμοποιούνται δίνουν μόνο θεωρητικές ηλικίες, γιατί τίποτε δεν είναι γνωστό, ούτε μπορεί να προσδιοριστεί φέρ' ειπείν για ηλικίες 5 εκατομμυρίων ή 50 εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων ετών.


Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ

ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ

Σύμφωνα με την παραδοχή των εξελικτικών, διαφορετικές ομάδες ζωικών ή φυτικών ειδών εξελίχθηκαν και μεταβλήθηκαν κατά την διάρκεια μακρών περιόδων χρόνου. Με την διαπίστωση της υπάρξεως ή απουσίας διαφόρων τύπων απολιθωμάτων στα πετρώματα και με την χρησιμοποίηση υποθέσεων συσχετισμού καθορίζουν σχετικές ηλικίες για τα απολιθωματοφόρα στρώματα. Επί παραδείγματι, οι τριλοβίτες θεωρούνται σημαντικά απολιθώματα για τον προσδιορισμό Καμβρίων γεωλογικών στρωμάτων. Οι δεινόσαυροι κατατάσσονται στην Κρητιδική περίοδο.

Εξ άλλου η απότομη εμφάνιση όλων των ειδών απολιθωμάτων ζώων και φυτών, σε οποιαδήποτε από τις συμβατικές κατατάξεις ή διαδοχές στρωμάτων, είναι μαρτυρία εναντίον της εξελικτικής παραδοχής. Επί πλέον, η απότομη εμφάνιση απολιθωμάτων δεν έχει καμιά σημασία για την ηλικία των στρωμάτων. Συσσωρεύσεις απολιθώματος δείχνουν απλώς την φύση του περιβάλλοντος στο όποιο έζησαν. Αυτή η εξήγηση δόθηκε πρώτον από τον εξελικτικό Huxley.


ΠΗΓΗ : http://www.egolpion.net/geoxronologish.el.aspx
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

7
LAPTONAS έγραψε:
Σε αυτό το θέμα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την μέθοδο της ραδιοχρονολόγησης η οποία είναι μία αποδεδειγμένη επιστημονικά μέθοδος…
Από την μία έχουμε την Ιουδαϊκή παράδοση που χρονολογεί το έτος κτίσεως κόσμου από την γέννηση του Αδάμ (=δηλαδή μερικές χιλιετηρίδες) και από την άλλη έχουμε την επιστήμη που μας λέει για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια…
Όχι φίλε μου, δεν είναι έτσι όπως τα λες.
Από τη μία έχουμε την Ορθόδοξη Εκκλησία, που βάσει των αποδεδειγμένων περιγραφών της Αγίας Γραφής, χρονολογεί από κτίσεως κόσμου μέχρι τη γέννηση του Χριστού με συγκεκριμένο αριθμό:
Η ακατάληπτος αύτη και ανερμήνευτος γέννησις του Χριστού εγένετο, κατά την χρονολογίαν της Ανατολικής Εκκλησίας, τω 5508, από κτίσεως κόσμου…
Και από την άλλη έχουμε την επιστήμη που δεν ξέρει τι της γίνεται, η οποία λέει για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο αριθμό χρονολόγησης!

Όμως, καμία χρονολογική μέθοδος της επιστήμης ΔΕΝ είναι αποδεδειγμένη. Διότι αν είχε αποδεδειγμένες μεθόδους χρονολόγησης, δεν θα πάθαινε αυτά τα ρεζιλίκια:
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 729#p67729
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 739#p67739
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 746#p67746

Συμπέρασμα; Η επιστήμη ΔΕΝ είναι ικανή να κλονίσει την αποδεδειγμένη και ακλόνητη χρονολογική Θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας:
Η ακατάληπτος αύτη και ανερμήνευτος γέννησις του Χριστού εγένετο, κατά την χρονολογίαν της Ανατολικής Εκκλησίας, τω 5508, από κτίσεως κόσμου…

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

8
Vassilis_1 έγραψε: Όμως, καμία χρονολογική μέθοδος της επιστήμης ΔΕΝ είναι αποδεδειγμένη. Διότι αν είχε αποδεδειγμένες μεθόδους χρονολόγησης, δεν θα πάθαινε αυτά τα ρεζιλίκια:
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 729#p67729
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 739#p67739
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 746#p67746
δηλαδή για να φτάσουμε σε ένα τελικό συμπέρασμα, για ποιο λόγο μπορούμε να πούμε ότι η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων (όχι ηλικίας σύμπαντος) δεν είναι αξιόπιστη μέθοδος υπολογισμού χρονολογίας κατ εσένα;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Είναι έγκυρη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων ;

9
LAPTONAS έγραψε:
δηλαδή για να φτάσουμε σε ένα τελικό συμπέρασμα, για ποιο λόγο μπορούμε να πούμε ότι η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης των απολιθωμάτων (όχι ηλικίας σύμπαντος) δεν είναι αξιόπιστη μέθοδος υπολογισμού χρονολογίας κατ εσένα;
Φυσικά, το ότι δεν είναι αξιόπιστη η μέθοδος της ραδιοχρονολόγησης (όπως και κάθε άλλη μέθοδος χρονολόγησης, όταν έχει σκοπό να χρονολογήσει θέματα στα οποία απουσιάζει παντελώς η άμεση παρατήρηση) των απολιθωμάτων και όχι μόνο, αναλαμβάνει να αποδείξει ο επιστημονικός όρος “Επαγωγική Λογική”.

http://sciencearchives.wordpress.com/20 ... -%CE%AD-2/
Επαγωγή ή επαγωγικός λογισμός, και συχνά επαγωγική λογική, είναι η κίνηση από το επιμέρους προς το γενικό, από το παρατηρημένο στο μη παρατηρούμενο, από το γνωστό στο άγνωστο, μία γενίκευση από την εμπειρία. Δηλαδή βγάζουμε συμπέρασμα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις ενός γεγονότος, που όμως δεν είναι κατοχυρωμένο.
Ας παρακολουθήσουμε τώρα τον επιστημονικό όρο συνδυάζοντάς τον με την παρατήρηση ενός απολιθώματος ζώου. (Η ανάλυση γίνεται με έγχρωμα γράμματα)

“Επαγωγή ή επαγωγικός λογισμός, και συχνά επαγωγική λογική, είναι η κίνηση από το επιμέρους προς το γενικό, από το παρατηρημένο (= το απολίθωμα ενός ζώου) στο μη παρατηρούμενο (= στο πόσος χρόνος πέρασε από τότε που ζούσε το ζώο στο οποίο ανήκε το απολίθωμα; Θέμα μη παρατηρούμενο), από το γνωστό στο άγνωστο, μία γενίκευση από την εμπειρία. Δηλαδή βγάζουμε συμπέρασμα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις (= απολιθώματος ζώου) ενός γεγονότος, που όμως δεν είναι κατοχυρωμένο. (= Άρα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις = απολιθώματος ζώου, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ το συμπέρασμα που βγάζουμε σχετικά με το, πόσος χρόνος πέρασε από τότε που ζούσε το ζώο στο οποίο ανήκε το απολίθωμα ).”

Τα συμπεράσματα λοιπόν που προέρχονται βάσει τέτοιων χρονολογήσεων, ως αυτής που αναφέρθηκες και ΚΑΘΕ σχετικής άλλης, ο απαράβατος επιστημονικός όρος “Επαγωγική Λογική” τα έχει γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων του, βάζοντας αμετάκλητα στη απομόνωση, όσους τάχα επιστήμονες επιχειρούν να χρονολογήσουν θέματα στα οποία Απουσιάζει Παντελώς η Άμεση Παρατήρηση = «μη παρατηρούμενα».

Ας παρακολουθήσουμε τώρα το δογματικό απόσταγμα του επιστημονικού όρου “Επαγωγική Λογική”.

Απουσιάζει Παντελώς η Άμεση Παρατήρηση; Αποκλείεται το Πείραμα Αποκλείεται και η Απόδειξη.

Για το πώς τιμωρεί την ευφάνταστη «επιστήμη» ο επιστημονικός όρος, όταν αυτή λησμονεί την αποκλειστική αποστολή της ( = την εξιχνίαση ΜΟΝΟ των θεμάτων εκείνων στα οποία η άμεση παρατήρηση είναι εξασφαλισμένη), ένα δείγμα δόθηκε με τα ρεζιλίκια που υπέστη εδώ

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 729#p67729

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 739#p67739

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 746#p67746

Μη ξεχνάμε όμως το ερωτηματολόγιο:
1) Έχει αποδεδειγμένη θέση η επιστήμη, για το πώς κτίσθηκε το σύμπαν;

2) Έχει αποδεδειγμένη θέση η επιστήμη, για το πώς ξεκίνησε η ζωή;

3) Έχει αποδεδειγμένη θέση η επιστήμη, για το πριν πόσο χρόνο κτίσθηκε το σύμπαν;

4) Έχει αποδεδειγμένη θέση η επιστήμη, για το πριν πόσο χρόνο ξεκίνησε η ζωή;

5) Έχει αποδεδειγμένη θέση η επιστήμη, για την εξέλιξη την οποία επινόησε;
Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι με τις γενικές ασχολίες σου σχετικά με το θέμα της χρονολόγησης, προσπάθησες να απαντήσεις στην τρίτη (3) και στην τέταρτη (4) ερώτηση, που ασχολούνται με θέματα χρονολόγησης, έκανες φιλότιμες προσπάθειες μπας και προσφέρεις κάποιο δεκανίκι στην εσαεί σε τέτοιου είδους θέματα τρικλίζουσα επιστήμη, αλλά αυτό, όπως αντιλαμβάνεσαι έσπασε, με συνέπεια να σωριασθεί η καημένη η επιστήμη.
Τώρα, αν νομίζεις ότι μπορείς να την ανορθώσεις, προσφέροντάς της κάποιο άλλο δεκανίκι, προσπάθησε να εμφανίσεις τις απαντήσεις της επιστήμης στα άλλα τρία (3) θέματα του ερωτηματολογίου.
Διαφορετικά φίλε LAPTONAS, αν δεν παρουσιάσεις ούτε μία έστω αποδεδειγμένη θέση της, ως φυσική συνέπεια θα ισχύει αυτό:
Οι δυνατότητες της επιστήμης σχετικά με την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων που μας απασχολούν (όπως: Της αρχής του σύμπαντος, της αρχής της ζωής, και κάθε υποτιθέμενης αρχής, και κάθε είδους χρονολόγησης), στα οποία απουσιάζει παντελώς η Άμεση Παρατήρηση, ήταν, είναι, και θα είναι, παντελώς ανύπαρκτες. Διότι ακριβώς, η εξιχνίαση αυτών των θεμάτων, αποδεδειγμένα, είναι πάνω από το ταβάνι των δυνατοτήτων της.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Επιστήμες”

cron