Λύση στην απόρριψη των ζωικών μοσχευμάτων από τον ανθρώπινο οργανισμό, δίνουν Βρετανοί επιστήμονες








Λονδίνο: Βρετανοί ερευνητές ανακάλυψαν έναν τρόπο για να υπερπηδήσουν το εμπόδιο της απόρριψης από τον ανθρώπινο οργανισμό των ζωικών τμημάτων που χρησιμοποιούνται στις μεταμοσχεύσεις.
Οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Λιντς εξηγούν ότι η χρήση ζωικών ιστών όπως αιμοφόρα αγγεία, τένοντες και ουροδόχους κύστες ενδεχομένως να καταστούν κοινή πρακτική.

Τα ανθρώπινα όργανα προς μεταμόσχευση είναι συνεχώς λιγότερα, γεγονός που σημαίνει ότι οι λίστες αναμονής μεγαλώνουν. Η χρήση ζωικών ιστών επί του παρόντος για μεταμόσχευση σε ανθρώπους είναι περιορισμένη και με μικρή αποτελεσματικότητα.

Για παράδειγμα, οι χημικά εμπλουτισμένες καρδιακές βαλβίδες από χοίρους έχουν ήδη ξεκινήσει να μεταμοσχεύονται σε ανθρώπους εδώ και μια δεκαετία, αλλά έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής καθώς είναι αδρανείς και δεν μπορούν να κατοικηθούν από τα κύτταρα του ανθρώπου, εξαλείφοντας έτσι οποιαδήποτε πιθανότητα αποκατάστασης της βλάβης.

Αυτό δημιουργεί ένα ιδιαίτερο πρόβλημα για τους νέους ασθενείς, καθώς οι βαλβίδες δεν αναπτύσσονται μαζί με το παιδί, και θα πρέπει να αντικαθίστανται συχνά.

Οι ερευνητές του Λιντς χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό ψύξης, χημικών μπάνιων και υπερήχων για να γυμνώσουν τον ζωικό ιστό από τα κύτταρά του και τα βιολογικά του μόρια που προκαλούν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου.

Μετά απ' αυτή τη διαδικασία έμεινε ένα βιολογικό ικρίωμα που στη συνέχεια μπόρεσε να κατοικηθεί από κύτταρα του ασθενή, δημιουργώντας έναν ιστό που δεν ενείχε κινδύνους απόρριψης, που μπορεί να αποκατασταθεί και να αναπτυχθεί εντός του σώματος του ασθενή.

Μέχρι τώρα δοκιμές έχουν γίνει μόνο σε ζώα αλλά ο Δρ Τζον Φίσερ που ηγείται των ερευνών είναι αισιόδοξος ότι οι κλινικές δοκιμές θα ξεκινήσουν εντός του επόμενου έτους.

Όπως εξηγεί «πρόκειται για πολύ μικρούς ιστούς, όπως τα αιμοφόρα αγγεία, οι καρδιακές βαλβίδες, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι, τα χειρουργικά ράμματα για την εσωτερική αποκατάσταση τομών.

Επί του παρόντος οι χειρουργοί έχουν μόνον δύο επιλογές: είτε να θυσιάσουν κάποιον ιστό από άλλο σημείο του σώματος του ασθενή, είτε να περιμένουν να βρεθεί ιστός από άλλον άνθρωπο, κάτι που είναι χρονοβόρο, λόγω περιορισμένης διαθεσιμότητας».

Η τεχνική των Βρετανών ειδικών είναι μια ελκυστική εναλλακτική λύση, διότι είναι διαθέσιμη ανά πάσα ώρα. Ήδη έχουν δημιουργήσει την εταιρεία Tissue Regenix, με σκοπό την περαιτέρω εξέλιξη της τεχνικής και την δημιουργία καρδιακών βαλβίδων για παιδιατρικούς ασθενείς.

Ωστόσο, ο Δρ Τζον Φορσυθ από το Βασιλικό Νοσηλευτήριο του Εδιμβούργου επισημαίνει ότι η τεχνική χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη, πριν τα ζωικά τμήματα μπορέσουν να μεταμοσχευθούν σε ανθρώπους.

Είναι πιθανόν το βιολογικό ικρίωμα που μένει πίσω μετά την απέκδυση των κυττάρων να προκαλεί μακροπρόθεσμη ανοσοποιητική αντίδραση, αφού θα εξακολουθεί να είναι διαφορετικό από αυτό των ανθρώπων. Επιπρόσθετα, η χρήση ιστού που δεν είναι αδρανής φέρει τον κίνδυνο της μόλυνσης.