Φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας

1
phpBB [video]
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας

2
Ήταν κάποτε ένας γιατρός.

Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε.
Σταμάτησε και την ρώτησε: «Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;»
Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».
«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.
«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.


Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εν τω μεταξύ για
την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης
αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε
«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους
και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».
Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους
υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος».

Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε.
Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο, είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο.
Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ.
Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας.

Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο
ουρανός στα κεφάλια μας.
Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης.
Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.
Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.
Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται.


Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία.
Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.
Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο.
Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος.
Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.

Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.
Όπως λέει ο Όσσο :
«Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σεκίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος»

Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού- και τι έχεις
να χάσεις; Προς τι ο φόβος ;
Τίποτα δεν έχουμε. Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα, Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.


Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:
Timendi causa est nescire. που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.
Ποια άγνοια; Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα
μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.
Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να
φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της
ζωής μας είναι τέλειο.


Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός φίλος και δάσκαλος :
Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως
το τέλος δεν ήρθε ακόμη....


Θα προσθέσω στη ρήση του Σενέκα και την Πίστη. "Η αιτία του φόβου είναι η έλειψη πίστης"
Η έλειψη πίστης είναι η ουσιαστική άγνοια, είναι η εσωτερική άγνοια, η άγνοια του θεού μέσα μας.

Να θυμάσε
Το μέγεθος του φόβου και της ανασφάλειας που νιώθεις είναι ανάλογο της απόστασης που σε χωρίζει και της άγνοιας που έχεις από τον ανώτερο Εαυτό σου, αυτό που οι Γραφές λένε "το Χριστό μέσα σου".


Ευχαριστώ την φίλη που το έστειλε

ΠΗΓΗ

http://human-philosophie.blogspot.com/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας

3
Δεν πρεπει να φοβαμαι. Ο Φοβος ειναι ο φονιας του νου.
Ο Φοβος ειναι ο μικρος θάνατος που φερνει την ολοκληρωτικη εξοντωση.
Θα αντιμετωπισω καταματα τον Φοβο μου.
Θα τον αφησω να περασει απο πανω και απο μεσα μου.Και οταν θα φυγει ,
θα στρεψω το εσωτερικο μου βλεμμα για να δω το δρομο απ\'οπου περασε.
Εκει οπου θα εχει περασει ο Φοβος, δε θα υπαρχει τιποτα. Μονο εγω θα βρισκομαι εκει.

Frank Helbert

Re: Φόβος: Ο Δούρειος Ίππος της Εξουσίας

4
To παραθέτω εδω γιατι αναφέρετε και στον φόβο.Αξίζει να το διαβάστετε!




Το 1978 ο Μάνος Χατζιδάκις μιλούσε για το πρόσωπο του τέρατος και τον μεγαλύτερο φόβο που είναι να το συνηθίσουμε.Για τον κίνδυνο που μας παραμονεύει μέσω της ανοχής ή της υποταγής να ξεχάσουμε, τι πρέπει και τι μας αξίζει να είμαστε.«Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να....πει ότι του μοιάζει. Και ή πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει ή ομορφιά»

Γράφει η Τελέσιλλα στο ListonPlace

Το Τέρας είναι το ίδιο σε κάθε εποχή μόνο ονόματα αλλάζει.Το έχουμε συναντήσει από παλιά στην Ιστορία και πολλές φορές νομίσαμε ότι το νικήσαμε.

Στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ, απλά είχε για λίγο αποσυρθεί στην γωνία, είχε καμουφλαριστεί σε κάτι άλλο, πιο ανθρώπινο. Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε και κινούνταν όσο πιο διακριτικά μπορούσε, ούτως ώστε να μη προκαλεί, να μη μας τρομάζει, να μπορεί να υπάρχει για να επανακάμψει πιο δυνατό και πιο άσχημο από ποτέ...
Έμαθε με τα χρόνια να περιμένει υπομονετικά, ώσπου έφτασε πάλι η «κατάλληλη στιγμή».

Η οικονομική κρίση είχε ήδη ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Στην αρχή δεν δώσαμε την πρέπουσα σημασία. Είπαμε ότι είναι κάτι περαστικo, όπως και τόσα άλλα που είχαμε ακούσει μέχρι τότε.
Η αλλαγή έγινε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, υποδόρια και μεθοδικά γιατί το θύμα δεν έπρεπε να πεθάνει από το σοκ της ξαφνικής αλλαγής.
Στην αρχή έδωσαν ελπίδες ότι είναι κάτι πρόσκαιρο, κάτι παροδικό.
Το Τέρας μας καθησύχασε: «Άνθρωποι μη τρομάζετε, δεν χάνετε τίποτα. Ένα–δύο χρόνια μόνο θα χρειαστεί να κάνετε υπομονή για να συνεχίσετε την ζωή σας όπως σας αξίζει. να! κάτι μικροαλλαγές μόνο, που κι αυτές θα είναι πρόσκαιρες και μετά η ζωή θα κυλίσει πάλι φυσιολογικά…».
Μάιος 2010 η πρώτη μεγάλη διαδήλωση. Ο θυμός και η οργή ξεχείλιζε.

Χρειάζεται προσοχή! Το θύμα δεν πρέπει με τίποτα, να μάθει την αλήθεια από την αρχή, γιατί υπάρχει κίνδυνος. Η μνήμη είναι ακόμα νωπή και θυμάται πως πρέπει να είναι η ζωή του. Θέλει υπομονή και χρόνο να «εκπαιδευτεί», γιατί αλλιώς θα γίνει ατίθασο και θα «εκραγεί».

Στην αρχή κόπηκαν τα δώρα με την προοπτική ότι θα επανέλθουν…Το Μνημόνιο που ακολούθησε, θα ήταν μόλις για δύο χρόνια και μετά θα γυρνάγαμε στις αγορές. Την κρίση θα την πληρώνανε οι προνομιούχοι, τα βάρη θα ήταν κατανεμημένα δίκαια και οι αδικίες θα αποκαθίστανταν στο μέλλον.
Η διολίσθηση έγινε αργά και μεθοδικά ώστε το θύμα να μην τρομάξει, μη τυχόν οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και τιναχτούν όλα στον αέρα.
Η φράση «δεν θα γίνουμε Ινδία» προανήγγειλε με βεβαιότητα την μετατροπή μας σε τριτοκοσμική χώρα.
Τώρα το μνημόνιο είναι διαρκείας, τα μέτρα χωρίς τέλος και το μέλλον ανύπαρκτο .
Μπορούμε πλέον, να δεχτούμε με φυσικότητα και ηρεμία τα πάντα! ακόμα και την συνταγματική εκτροπή, ακόμα και την παράδοση της χώρας, χωρίς καμιά διασφάλιση, χωρίς καμιά διαβεβαίωση για καλύτερες μέρες.
Απροκάλυπτα και θρασύτατα μας υπενθυμίζουν ότι «αυτά που ξέραμε πια δεν ισχύουν. Να ξεχάσουμε διάφορες «παρωχημένες» ιδέες όπως η εθνική κυριαρχία, οι εκλογές, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η αξιοπρέπεια, ότι υπέρτατη αξία είναι η ίδια η ζωή».
Η χρήση της γλώσσας παίζει το δικό της, ιδιαίτερο ρόλο. Η συνταγή είναι παλιά: βαφτίζονται έννοιες κατά το δοκούν για να περάσουν πιο εύκολα και να γίνουν αποδεκτές.


H καταπάτηση του Συντάγματος, το γκρέμισμα κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, η εξαθλίωση της καθημερινότητας, ο εκμηδενισμός της ανθρώπινης υπόστασης αποκαλούνται «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Έτσι όποιος είναι αντίθετος γίνεται εχθρός της προόδου και της χώρας.
Με αυτόν τον τρόπο συνηθίσαμε το Τέρας και έχουμε αρχίσει να υποτασσόμαστε στη μοίρα μας, χωρίς να αναρωτιόμαστε, χωρίς πια να θυμόμαστε πως ήταν η ζωή κάποτε και το κυριότερο χωρίς να ελπίζουμε…
Όλα τα ξανασυζητάμε από την αρχή. Όλες οι κατακτήσεις μας σαν κοινωνία και σαν λαός είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Σαν κάτι που συνέβη πολύ παλιά και σε κάποιος άλλους όχι σε μας. Όλα τα θέματα ξανατίθενται στο τραπέζι και είναι όλα...ανοιχτά.


Κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν.
Το Τέρας μπαίνει απρόσκλητο στο σπίτι μας και μέσα από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα χύνει απλόχερα το δηλητήριο του φόβου .
Ο φόβος είναι το όπλο του. Με αυτόν μας ελέγχει, μας υποτάσσει…
Ο φόβος παραλύει και αφοπλίζει το θύμα, το αιχμαλωτίζει, το κάνει ανήμπορο.
Σακατεύει οτιδήποτε υγιές υπάρχει, αλλοτριωμένο και αδύναμο σωματικά και ψυχικά, το μετατρέπει σταδιακά από πολίτη σε υπάκουο και πειθήνιο ον…
Με τα χρήματα μας κλέβουν την ζωή και με τον φόβο μας κλέβουν την ψυχή.

Το Τέρας υπάρχει από παλιά. Το έχουμε ξαναδεί: στη σφαγή της αρχαίας Μήλου από τους Αθηναίους, στις ρωμαϊκές αρένες που πέταγαν τους πρώτους χριστιανούς στα λιοντάρια.
Έχει καθίσει στα έδρανα της Ιεράς εξέτασης, βρέθηκε στα κρεματόρια των ναζιστικών στρατοπέδων. Το έχουμε δει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία, στους Διδύμους Πύργους.

Είναι παντού και πάντα...
Το Τέρας είναι ένα κομμάτι δικό μας. Είναι η άσχημη, η σκοτεινή μας πλευρά γι αυτό και δεν μπορούμε να το νικήσουμε ποτέ ολοκληρωτικά. Θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος, που στην ιστορία μας κερδίζουμε μάχες αλλά ποτέ τον πόλεμο...γιατί πάντα ότι και να κάνουμε...ξαναεπιστρέφει! Ντύνεται τον μανδύα της εποχής και είναι το ίδιο αποκρουστικό και επικίνδυνο με πριν.
Όμως και ο αγώνας μας, θα είναι πάντα ο ίδιος: να μη πάψει ποτέ να μας τρομάζει η μορφή του, να μην το ανεχόμαστε, να μη συμβιβαστούμε μαζί του...γιατί αυτό θα σημαίνει ότι έχουμε νικηθεί.
………………………………………………………………….
«Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη , ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται , ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική.
Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε...γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να…του μοιάζουμε».
(Μάνος Χατζιδάκις)

Πηγή: www.alithinapsemata.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βιντεάκια για τη Νέα Τάξη”