King Minos έγραψε:την οποία συνόδευαν μοναχές
Εδω ειναι το μυστικο δεν υπαρχει περιπτωση να βρισκεται καποιος υπο κατοχη και να μην αντιδρασει ακομη και την ωρα που δεν ειναι.
Οταν ο ανθρωπος ειναι δαιμονισμενος και βρισκεται ακομα σε φυσιολογικη κατασταση σε οποιαδηποτε θεα ιερου συμβολου,εκκλησιας,παπα κ.λ.π. το δαιμονιο ξυπναει διοτι παρ'ολο που τον εχει αφησει ησυχο για λιγο βλεπει και αισθανεται τα παντα.
Μην ξεχνατε οτι υπαρχουν δεκαδες περιπτωσεις δαιμονισμενων που βρισκοντε στα τρελαδικα και τρελων που βρισκονται στις εκκλησιες.
Το τελευταιο ειναι σε αυτο το βιντεο.
Εξ'αλλου οι κατοχες ειναι ολο και λιγοτερες την σημερον ημερα διοτι ειναι λιγοτερος ο κοσμος που πιστευει πραγματικα αν και υπαρχουν περιπτωσεις που δαιμονιστηκε καποιος χωρις να ειναι απαραιτητα τοσο πιστος.
Επέτρεψέ μου να σου πω ότι ο τρελός είναι τρελός σε κάθε στιγμή της ώρας και όχι με διαλείματα. Ο δαιμονισμένος ''παθαίνει'' δαιμονοκατοχή όταν το δαιμόνιο επιδράσει μέσα του και πάντα με την ''άδεια'' και ανοχή του Θεού. Ο βαθμός δαιμονισμού διαφέρει κατά περιπτώσεις.
Έχω και άλλη εμπειρία με δαιμονισμένη και μάλιστα πολύ γνωστή στον Ελλαδικό χώρο η οποία δαιμονίστηκε στην ηλικία 12 ετών επειδή οι γονείς της την διαολόστελναν. Σήμερα είναι 50-60 ετών. Αν είχαμε ιδέα του τι αγώνα κάνει αυτή θα την θεωρούσαμε μια σύγχρονη αγία.
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει όλους και ιδιαίτερα τους γονείς, που πολλοί από αυτούς λένε τέτοιες ''ευχές''στα παιδιά τους χωρίς να γνωρίζουν, κακώς δηλ, το τι μπορεί να συμβεί. Δεν επιτρέπει ο Θεός, αλλά επιτρέπει εκεί που γνωρίζει ότι πρέπει να γίνει.
Η συγκεκριμένη ήταν νηφάλια όταν παρουσιάστηκε μπροστά στον ιερέα και ζήτησε να κοινωνήσει (προσωπικά δεν γνώριζα ποιά ήταν). Δεν είχε τελεστεί Θεία Λειτουργία διότι είχε βρέξει και ο ναός (αναφέρομαι σε προσκύνημα και πολύ παλαιό ναό, μικρό, με διαστάσεις 5 επί 2) έσταζε μέσα και είχε λασπόνερα. Κόσμος δεν είχε έρθει ακόμα και το κρύο με την υγρασία κυριαρχούσαν.
Μου λέει ο ιερέας να κάνουμε μια παράκληση μέχρις ότου έρθει κάποιος προσκυνητής. Την ώρα που ο ιερέας έκανε ομιλία στο τέλος της παρακλησης, εκείνη την ώρα ήρθε αυτή η κυρία και μπορώ να πω ότι κάτι μου τράβηξε το βλέμμα επάνω της, χωρίς να γνωρίζω τίποτα. Ζήτησε να κοινωνήσει και ο ιερέας της εξήγησε ότι δεν κατέστει δυνατόν να γίνει Θεία Λειτουργία. Την συνόδευαν άλλοι δυο δικοί της.
Έπειτα μπήκε στο ναό να προσκυνήσει. Την ώρα που ο ιερέας έφτανε στο τέλος της ομιλίας του, βγαίνει αυτή από το ναό πρησμένη στο πρόσωπο, με αφρούς στο στόμα και φωνάζοντας : μ`έκαψε, μ`έκαψε.
Την έβαλαν να καθήσει κάπου μέχρι που συνήλθε και να έρθει στα λογικά της. Αργότερα ο ιερέας μου εξήγησε για ποιά πρόκειται.
Γνωρίζω και άλλες περιπτώσεις με δαιμονισμένους σε μοναστήρι, που μου διηγήθηκε άλλος ιερέας επειδή τα έζησε, που συχνά πηγαίνουν τέτοιοι άνθρωποι για να προσκυνήσουν στην χάρη της Παναγίας. Πολλοί από αυτούς στιγμές δαιμονίζονταν και όχι διαρκώς. Και πάλι το τονίζω πως εξαρτάται από τον βαθμό δαιμονισμού. Όπως και να έχει πάντως ο δαιμονισμός είναι δαιμονισμός. Μακριά από τους ανθρώπους.
