Αγιορείτου Πνευματικού Διονυσίου ( Καλυτσιώτου , 1909 - 2004 ) ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ λόγων - συμβουλών
Δημοσίευση: Τετάρτη, 02 Απριλίου 2008


Από τα 95 χρόνια του ο μακαριστός Γέροντας τα 78 ( 1926 - 2004 ) τα έζησε στο Άγιον Όρος ως αληθινός ασκητής και επί 60 χρόνια ως διακριτικός Πνευματικός- Εξομολόγος ανέπαυσε και εστήριξε εκατοντάδες Μοναχούς και χιλιάδες ίσως λαϊκούς. Οι λόγοι του ήσαν απλοί , αλλά πειστικοί και σεβαστοί, γιατί ήταν καρπός βαθειάς ορθόδοξης πίστεως και αγίας βιοτής , βασισμένοι στον Κυριακό Λόγο: « ος δ ’ αν ποιήση και διδάξη ( τας εντολάς ) , ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των Ουρανών » ( Ματθ. 5 , 19 ) .

Από τα διασωθέντα και καταγεγραμμένα ( όχι από τον ίδιο ) λόγια του θα παραθέσουμε στο παρόν ολίγα μόνο αναφερόμενα γενικά στην Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή.


Α’ Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή

- Ορθόδοξη Εκκλησία. Να δοξάζουμε το Θεό που γνωρίζουμε ποιος είναι ο αληθινός δρόμος προς τη σωτηρία μας . Είμαστε αληθινοί Χριστιανοί! Η Ορθοδοξία ανέκαθεν είναι ο αληθινός δρόμος όπου μπορούμε να κερδίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών.

- Οι εχθροί της Ορθοδοξίας σήμερα πλήθυναν. Αλλά η Ορθοδοξία μας θα μείνει. Μας έβγαλαν το « Ορθόδοξος Χριστιανός » από τις ταυτότητες , για να μη φαίνεται ποιος είναι Ορθόδοξος , ποιος είναι Καθολικός και ποιος ο,τιδήποτε άλλο . Αλλά δεν θα μπορέσουν να κάμουν τίποτα για να σβήσει η Ορθοδοξία. Η ορθοδοξία ζει και θα ζήσει μέχρι το τέλος του κόσμου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία συμβουλεύει μόνο τα καλά. Συμβουλεύει πάντοτε τον ορθό δρόμο, δεν δίνει κακές συμβουλές. Όποιος θα ακολουθήσει τις Εντολές της Εκκλησίας κι αν προσπαθήσει να τις εφαρμόσει στη ζωή του, οπωσδήποτε αυτός θα σωθή. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Μόνο αυτός ο δρόμος οδηγεί στη σωτηρία.
- Οι Εντολές του Θεού , της Εκκλησίας ,δεν είναι δύσκολες. Εμάς μας φαίνονται δύσκολες, γιατί μπήκαν μέσα μας τα πάθη από τότε που ήμαστε μικρά παιδιά. Για αυτό από μικρά παιδιά ακόμα πρέπει να γνωρίζουμε τον αληθινό δρόμο της σωτηρίας μας. Ο αληθινός αυτός δρόμος είναι μόνο η Εκκλησία. Ό,τι και να πάθουμε, στην Εκκλησία να τρέξουμε, για να εξομολογηθούμε και να αγιαζόμαστε.

- Ι. Εξομολόγηση.

Χωρίς εξομολόγηση κανείς δεν πρόκειται να σωθή, διότι είμαστε αμαρτωλοί. Όσες φορές κι αν πέσεις, να τρέξεις αμέσως στην Εκκλησία και να το εξομολογηθής στον Πνευματικό σου αυτό το πέσιμο , δηλαδή την αμαρτία. Δεν συγχωρείται τίποτε, απολύτως τίποτε, αν δεν ξαναπάμε στην Εκκλησία και κάνουμε με ταπεινοφροσύνη την εξομολόγησή μας. Να πούμε δηλαδή: « Θεέ μου ήμαρτον! Άγιε Πνευματικέ, να με συγχωρήσεις, διότι πάλι έπεσα! » . Κι ο Θεός τότε μας συγχωρεί! Πρέπει επίσης να ξέρουμε ότι ο Θεός στη Δευτέρα Παρουσία Του δεν θα μας κρίνει και τιμωρήσει γιατί είμαστε αμαρτωλοί, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε και δεν εξομολογηθήκαμε .

΄Όσο πιο συχνά εξομολογούμαστε, τόσο πιο κοντά του μας φέρνει ο Θεός. Όταν αργούμε να εξομολογηθούμε, τότε είμαστε στην αγκαλιά του Σατανά. Κι ο Σατανάς καμμιά φορά δεν μας κάνει κανένα καλό, αλλά αντίθετα , πάντοτε το κακό. Για αυτό πρέπει να τρέξουμε στην Εκκλησία , στον Πνευματικό, και να ειπούμε: « Ήμαρτον, Θεέ μου ! » . Κι ο Θεός εκείνη τη στιγμή, αμέσως μας συγχωρεί. Όσο πυκνότερα εξομολογείσαι, τόσο καλύτερα είσαι. Διότι ,όταν θα πηγαίνεις στον Εξομολόγο, ο Εξομολόγος θα σε συμβουλεύσει πάντοτε εκείνα που θα τον φωτίζει το Άγιο Πνεύμα, και δεν θα μπορεί να προχωρήσει το κακό επάνω σου, όπως συνέχεια αποδιώκει το ακάθαρτο πνεύμα. Βλέπεις πόσο καλός είναι ο Θεός μας. Δεν ανέθεσε σε κανέναν Αρχάγγελο ή Άγγελό Του να κατεβή να μας εξομολογήσει. Διότι τότε δεν θα πλησίαζε κανένας. Αλλά ανέθεσε σε έναν Ιερέα, σε έναν άνθρωπο που είναι σαν κι εμάς, αλλά με Δύναμη και Χάρη άνωθεν. Τι αγάπη, τι ευλογία μας έδωσε ο Θεός!

- Τα πάθη, η σπορά του Διαβόλου.

Όπως σπέρνει ο άνθρωπος σπόρο, έτσι κι ο Σατανάς ρίχνει στην καρδιά μας και στο νου μας τις κακίες του. Κι αν εκείνα τα σπόρια του τα δεχόμαστε, τότε αυτά φυτρώνουν. Κι αν φυτρώσουν κι αρχίσουν να κάνουν ρίζες, αλλοίμονό μας! Δύσκολα κόβονται. Και να μην είναι κάποιος κακός, όταν μάθει να καπνίζει και περάσει καιρός λέει: « δεν μπορώ να το κόψω, δεν κόβεται! » . Έτσι κι όλα τα πάθη που έχει ο άνθρωπος μέσα του. Αν δεν τα κόψει, από την αρχή, ύστερα γίνονται τείχος! Κόβεται αυτό; Θέλει αγώνα. Γιατί ο Σατανάς είναι πνεύμα, δεν κουράζεται. Συνέχεια ρίχνει μέσα μας διάφορα κακά, χιλιάδες πάθη! Χρειάζεται συνεχής αγώνας, πόλεμος με τα ακάθαρτα πνεύματα. Διότι ο πόλεμος δεν είναι σωματικός, αλλά πνευματικός.

- Τα πνευματικά όπλα.

Τόσο ο Μοναχός, όσο και ο Χριστιανός ,για να είναι πάντοτε αναπαυμένος πνευματικά και να βαδίζει πάντοτε σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πρέπει να έχει τρία όπλα, δηλαδή τρία χαρίσματα : α ) υπακοή , β ) εκκοπή θελήματος και γ ) ταπεινοφροσύνη. Μόνο με αυτά τα τρία όπλα μπορούμε πάντοτε να πολεμάμε και να νικάμε τα πάθη μας. ( Η συμβουλή αυτή του Γέροντα ήταν συνεχής και διαρκής σε κάθε σχεδόν συζήτηση και Εξομολόγηση. Ήταν το βίωμά του και το μάθημα και δίδαγμά του ) .

- Η ταπείνωση.

Όσο ψηλά κι αν είσαι, ο Σατανάς σε πολεμάει με την υπερηφάνεια. Κι αν πεις : « Εγώ είμαι κάποιος » , εκείνη τη στιγμή πέφτεις! Καλύτερος είναι ο αμαρτωλός , αλλά ταπεινός άνθρωπος , παρά ένας « άγιος » , που έχει καλά έργα, αλλά όμως είναι υπερήφανος. Διότι για το δεύτερο, τον υπερήφανο, κάθε στιγμή υπάρχει κίνδυνος να πέσει, ενώ δύσκολα μετανοεί. Αντίθετα, ο αμαρτωλός, αλλά ταπεινός , έχει πολλές ευκαιρίες που μπορεί να μετανοήσει. Έχουμε χιλιάδες χιλιάδων αμαρτωλούς που αγίασαν . Η υπερηφάνεια είναι η χειρότερη αμαρτία. Αν σαν θεμέλιο τα καλά έργα δεν έχουν ταπείνωση, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με κανέναν τρόπο! Ο Διάβολος έπεσε από τον Ουρανό με όλο το τάγμα του, διότι υπερηφανεύθηκε. Ο Θεός όμως θέλει με τους καλούς Μοναχούς και με τους καλούς Χριστιανούς να συμπληρώσει τη θέση όλων αυτών που πέσανε.

- Η προσευχή.

Υπάρχουν πάμπολλες προσευχές. Όμως η συντομότερη και η δυνατότερη προσευχή είναι : « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν » . Αλλά πως πρέπει να τη λέμε; Εξ όλης της καρδίας, να πιστεύουμε αυτά που λέμε. Όταν λέμε « τον αμαρτωλόν » , να πιστεύουμε ότι είμαστε οι πιο αμαρτωλοί από όλους τους ανθρώπους. Και να τη λέμε με ταπείνωση αλλά και με προσοχή, σαν να είναι παρών ο Θεός μαζί μας εδώ. Έτσι θα κατεβή η Χάρη του Πνεύματος επάνω μας. Εμείς δεν πηγαίνουμε στην Εκκλησία απλά για να διαβάζουμε αλλά για να τρεφόμαστε. Κάθε λέξη που διαβάζουμε ή ακούμε πρέπει να την αφομοιώνουμε, να την χωνεύουμε. Αλλιώς τζάμπα διαβάζουμε και δεν καταλαβαίνουμε τίποτε και δεν μας μένει τίποτε. Χρειάζεται όμως κόπος για την προσευχή και θέληση. Εξάλλου πρέπει πρώτα να κόψει και να καθαρίσει κανείς τα πάθη του, τα οποία εμποδίζουν την προσευχή. Γιατί πίσω από τα πάθη κρύβονται οι δαίμονες, τους οποίους η προσευχή « καίε ι» , μάλιστα η Ευχή του Ιησού.


- Η υπομονή.

Χωρίς υπομονή, πνευματική ζωή δεν κατορθώνεται. Για αυτό χρειάζεται υπομονή, υπομονή και πάλι πολλή υπομονή! Και ακριβώς η υπομονή καρποφορεί! Κι εγώ ως τυφλός, που δυσκολευόμουν και στενοχωριόμουν, έκανα βέβαια υπομονή, αλλά και προσευχήθηκα στο Θεό να μου πάρει τη στεναχώρια, που δεν βλέπω. Και τώρα, δόξα τω Θεώ , ξέρω πως έτσι είναι καλύτερα για μένα. Έτσι θέλει ο Θεός. Γιατί Αυτός ξέρει τι είναι το καλύτερο για μας. Αυτός μας αγαπά περισσότερο από όσο αγαπάμε εμείς τον εαυτό μας. ]


Πηγή: Από το περιοδικό « Ελληνορθόδοξη πολύτεκνη οικογένεια »