Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων

1
Γεια σας , παιδιά, δεν ξέρω αν έχετε σχετικό θέμα οπότε να με συγχωρέσετε που ξεκινάω αυτό εκ νέου. Βρήκα την Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών σε ψηφιακή μορφή στο -> http://paterikakeimena.blogspot.gr Αξίζει νομίζω να ρίξουν όλοι μία ματιά . Εγώ μέχρι στιγμής καταναλωνόμουν σε αρχαία Γραμματεία αλλά μπορώ να πω ότι το βιβλίο αυτό είναι πολύ σπουδαίο.

Τόμος Α http://paterikakeimena.blogspot.gr/p/bl ... _7725.html
Τόμος Β http://paterikakeimena.blogspot.gr/p/bl ... _6097.html
Τόμος Γ http://paterikakeimena.blogspot.gr/p/bl ... _6345.html
Τόμος Δ http://paterikakeimena.blogspot.gr/p/blog-page_929.html
Τόμος Ε http://paterikakeimena.blogspot.gr/p/bl ... _4498.html


Φιλοκαλία των Ιερών νηπτικών
Η «Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών» είναι συλλογή πατερικών κειμένων, τα οποία έχουν ένα ιδιαίτερο περιεχόμενο. Το περιεχόμενο αυτό αναφέρεται στη μυστική, δηλ. εσωτερική ψυχική εργασία της καθάρσεως του νου και της καρδιάς. Γι’ αυτό τα πατερικά κείμενα της «Φιλοκαλίας» παρουσιάζουν διαστάσεις και όψεις της μυστικής θεολογίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επειδή δε η βίωση της μυστικής αυτής πνευματικής εργασίας πραγματοποιείται υπό τον όρο της αδιαλείπτου εγρηγόρσεως της ψυχής, της νήψεως, τα πατερικά αυτά κείμενα χαρακτηρίζονται και «νηπτικά».

Η λέξη «νήψις» ετυμολογείται από το ρήμα «νήφω», που σημαίνει. δεν πίνω οίνον, είμαι νηφάλιος, διάγω βίον εγκρατή, είμαι σώφρων, ήρεμος, κόσμιος. Επομένως τα νηπτικά πατερικά συγγράμματα είναι τα κείμενα εκείνα που, όπως θα ελέγαμε σήμερα, παρουσιάζουν την «υπαρξιακήν» όψη της ηθικής και πνευματικής εργασίας της καθάρσεως του νου και της καρδιάς, με την οποία ο πιστός προσεγγίζει στην περιοχή της θείας παρουσίας και ενεργείας. Τα νηπτικά πατερικά κείμενα δεν είναι κείμενα αφηρημένων θρησκευτικών στοχασμών ή θεωρητικής ηθικής διδασκαλίας. Είναι «το μεγαλόπνοον απαύγασμα ηγιασμένου ασκητικού βιώματος θειοτάτων πατερικών μορφών, επί των οποίων επέλαμψε το πανάγιον και φωτιστικόν πνεύμα» 1. Για τούτο πολύ εύστοχα η «Φιλοκαλία», συγκρινομένη προς τα λοιπά πατερικά κείμενα, χαρακτηρίζεται από τους εκδότας της εκδόσεως που κυκλοφορεί, ως το Άγιον των Αγίων2.

*

Η «υπαρξιακή» σημασία των νηπτικών πατερικών κειμένων καταφαίνεται στις ημέρες μας από την εκτίμηση που εκδηλώνουν προς αυτά όλο και περισσότεροι πνευματικοί άνθρωποι, θεολόγοι, ιστορικοί, κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι. Μάλιστα σε ωρισμένες εποχές ηθικής και πνευματικής κρίσεως ένα μεγάλο μέρος των πιστών της ορθοδόξου Εκκλησίας ευρήκε στα νηπτικά πατερικά κείμενα την «πηγήν του ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιω. 4, 14).

Στον πρόλογο της εκδόσεως της «Φιλοκαλίας», που κυκλοφορεί σήμερα, υπενθυμίζεται ότι η πρώτη έκδοσή της επροκάλεσε «ενθουσιαστικόν συναγερμόν εις το ορθόδοξον πλήρωμα... Ολόκληρος η έκδοσις της Βενετίας του 1782 εγένετο ανάρπαστος από μονάζοντας και μη, εις τας περιοχάς των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Εκκλησιών, αλλά και πέραν αυτών»3. Είναι δε πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μια εργασία του γνωστού ρωμαιοκαθολικού θρησκειοψυχολόγου Καθηγητού Γεωργίου Wunderle με θέμα. «Ψυχολογία της ησυχαστικής προσευχής»4, που εκυκλοφόρησε το έτος 1947, έγινε κυριολεκτικώς ανάρπαστη και εκδόθηκε για δεύτερη φορά. Ο Wunderle υπογραμμίζει ζωηρά πως υπάρχουν στην Ευρώπη πολλοί απλοί άνθρωποι αλλά και διανοούμενοι που δεν ενδιαφέρονται απλώς για την «Φιλοκαλία» αλλά που ασκούνται και υποτάσσονται στους κανόνες της νηπτικής ζωής της «Φιλοκαλίας».

*

Έτσι τα νηπτικά πατερικά κείμενα δεν προορίζονται μόνο για τους μοναχούς και τους ασκητάς. Απευθύνονται πάντοτε προς όλους αυτούς τους πιστούς, που, συνεπείς στην προτροπή του Κυρίου. «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε» (Ματθ. 26, 41), προσπαθούν να αγωνίζωνται «νομίμως» (Β' Τιμ. 2, 5) τον καλό αγώνα της πίστεως. Με το πνεύμα δε αυτό προλογίζοντας την πρώτη Έκδοση της «Φιλοκαλίας» ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης προσκαλεί τους λαϊκούς και τους μοναχούς να αξιοποιήσουν υπαρξιακά τους θησαυρούς των πατερικών νηπτικών κειμένων.

«Έλθετε πάντες όσοι κλήσεως ορθοδόξου τυγχάνετε μέτοχοι, συνάμα Λαϊκοί τε και Μοναχοί, οι την εντός υμών ούσαν του Θεού Βασιλείαν και τον εν τω αγρώ της καρδίας κεκρυμμένον ευρηκέναι σπουδάζοντες θησαυρόν. ος έστιν ο γλυκύς Ιησούς Χριστός. ιν’ όπως, της περί τα κάτω αιχμαλωσίας, και της περιφοράς του νοός υμών ελευθερωθέντος, και της καρδίας των παθών καθαρθείσης, διά της αδιαλείπτου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού φοβέρας επικλήσεως, και των λοιπών συνεργών αρετών, των εν τη παρούση Βίβλω διδασκομένων, ενωθείητε μεν προς εαυτούς, δι’ εαυτών δε και προς Θεόν, κατά την προς τον Πατέρα του Κυρίου παράκλησιν, ίνα ώσι, λέγοντος, εν, ως ημείς εν έσμεν…»5.

*

Πράγματι, η μεγάλη υπηρεσία που και σήμερα ημπορεί να προσφέρη η έμπρακτη μελέτη των πατερικών νηπτικών κειμένων είναι η ψυχική ανασυγκρότηση και εσωτερική ενοποίηση της προσωπικότητος του χριστιανού που θα ήθελε να βιώνη αυθεντικά την πίστι του στο Χριστό. Είναι φανερό πλέον ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής διεγείρει ενδιαφέροντα που ανήκουν στην περιοχή της ανέσεως, του υλικού κέρδους, της ηθικής χαλαρώσεως και γενικά της εγωιστικής και ατομικιστικής επιδιώξεως. Μέσα στο πνεύμα καθενός ανθρώπου παγιώνεται αδιάσειστα η βασική σκέψη πως πρέπει να κυνηγά κάθετι που εξασφαλίζει άνεση, ευχαρίστηση και υλική ασφάλεια. Αλλά μια τέτοια υπαρξιακή προοπτική γεννά τυραννικό άγχος μέσα στο βάθος της ανθρωπίνης προσωπικότητος και διασπά την εσωτερική της ενότητα. Κάνει τον άνθρωπο δίψυχο και επομένως «ακατάστατον εν πάσαις ταις οδοίς αυτού» (Ιακώβ. 1, 8).
Η αγχωτική αυτή ψυχολογική πραγματικότης, που είναι προϊόν της ηθικής και πνευματικής αναπηρείας του συγχρόνου χριστιανού, υπογραμμίζει επίσης την ανεκτίμητη σημασία των πατερικών νηπτικών κειμένων. Όπως λέγει ο άγιος Νικόδημος, το ουσιαστικό αποτέλεσμα της υπαρξιακής αξιοποιήσεως των κειμένων αυτών είναι η εσωτερική ενότης της προσωπι¬κότητος του πιστού και συνεπώς η ενότης αυτού με τον Θεό.
Αξίζει λοιπόν να εντρυφήση κανείς στις δροσιστικές, αλλά πολλές φορές και καυστικές, σελίδες της «Φιλοκαλίας» για να αποκτήση την πνευματική εκείνη διαύγεια που θα τον κάνη ικανό να πραγματώνη την απροκατάληπτη αυτοθεώρησή του. Η μελέτη των νηπτικών πατερικών κειμένων ημπορεί πάντοτε και κατ’ εξοχήν σήμερα να μας βοηθήση να αντιληφθούμε το είδος και την ποιότητα του πνευματικού μας περιεχομένου. Μια τέτοια αυτοθεώρηση είναι η μοναδική αφετηρία για μια δυναμική πνευματική προσπάθεια προς ενοποίηση και εξαγιασμό της ψυχής μας. Ας ακολουθήσωμε λοιπόν με κατάνυξη και εγρήγορση τα φιλοκαλικά μονοπάτια της ερημικής εσωτερικότητος. .!

1. Φιλοκαλία των Ιερών νηπτικών. Τόμος Α’. Εκδ. Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου. Αθήναι 1957, σελ. 0 (πρόλογος).
2. «Αν όλα τα ιερά συγγράμματα των Θεοφόρων Πατέρων είναι άγια, αναμφιβόλως η Φιλοκαλία αποτελεί το Άγιον των Αγίων. Ένθ’ ανωτ. σελ. ις’.
3. Ένθ’ ανωτ. σελ. ια’.
4. G. Wunderle. Zur Psychologie des hesychastischen Gebets. Augustinus – Verlag. Wurburg 19492.
5. Ένθ’ ανωτ. σελ. κδ’.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων

2
Σε Pdf (στην καθαρεύουσα,όπου μπορείτε να το κατεβάσετε,δυστυχώς μόνο ο 1ος τόμος)

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/8/f/5/ ... 000016.tkl


http://paterikakeimena.blogspot.gr/p/blog-page_22.html

Εδω τα έχει όλα μαζεμένα Laptonas(βάζω τους τίτλους)

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Α΄ Τόμος

Θεόκλητος Διονυσιάτης: Εισαγωγή στη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Προοίμιο στη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Σύντομη Βιογραφία του Μεγάλου Αντωνίου και Εισαγωγικά σχόλια στα κείμενά του στην Φιλοκαλία

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων σε 170 κεφάλαια

Σύντομη Βιογραφία του αγίου Ησαΐα του Αναχωρητή και Εισαγωγικά σχόλια στα κείμενα του στη Φιλοκαλία

Άγιος Ησαΐας ο Αναχωρητής: 27 Κεφάλαια περί τηρήσεως του νου

Σύντομη Βιογραφία του Ευάγριου του Ποντικού και Εισαγωγικά σχόλια

Ευάγριος ο Ποντικός: Μοναχική υποτύπωση που διδάσκει πώς πρέπει να εκτελειται η άσκηση και η ησυχία

Ευάγριος ο Ποντικός: Κεφάλαια περί διακρίσεως παθών και λογισμών

Ευάγριος ο Ποντικός: Μερικά από τα νηπτικά κεφάλαια του Ευάγριου

Σύντομη Βιογραφία του Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Προς τον επίσκοπο Κάστορα, περί των 8 λογισμών της κακίας

Ευάγριος ο Ποντικός: Λόγος προς τον ηγούμενο Λεόντιο, για τους αγίους Πατέρες της Σκήτης και για την διάκριση

Σύντομη βιογραφία του Αγίου Μάρκου του Ασκητή και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Τα 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι δικαιώνονται από τα έργα τους

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο

Σύντομη βιογραφία του αγίου Ησυχίου του Πρεσβύτερου και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος: Προς τον Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια (τα λεγόμενα αντιρρητικά και ευκτικά)

Σύντομη βιογραφία του Αγίου Νείλου του Ασκητή και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Νείλος ο Ασκητής: 153 Κεφάλαια περί Προσευχής

Άγιος Νείλος ο Ασκητής: Λόγος Ασκητικός

Σύντομη Βιογραφία του Αγίου Διαδόχου Φωτικής και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Διάδοχος Φωτικής: Όροι

Άγιος Διάδοχος Φωτικής: Λόγος ασκητικός χωρισμένος σε 100 πρακτικά κεφάλαια πνευματικής γνώσεως και διακρίσεως

Σύντομη βιογραφία του αγίου Ιωάννη του Καρπάθιου και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος: 100 παρηγορητικά κεφάλαια προς τους μοναχούς της Ινδίας

Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος: Λόγος Ασκητικός και Παρηγορητικός, συμπληρωματικός των εκατό κεφαλαίων



ΤΕΛΟΣ Α΄ ΤΟΜΟΥ

----------------------------------------------------------------------------------------

Β΄ Τόμος


Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης: Σύντομη Βιογραφία και Εισαγωγικά Σχόλια (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, β΄ τόμος)

Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης: 100 ψυχωφελή κεφάλαια

Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης: Θεωρητικό (Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, β΄ τόμος)

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Σύντομη βιογραφία και Εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Τα 400 Κεφάλαια Περί Αγάπης - Πρόλογος των κεφαλαίων προς τον πρεσβύτερο Ελπίδιο

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Πρώτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Δεύτερη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Τρίτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Τέταρτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Πρώτη εκατοντάδα κεφαλαίων προς τον Θαλάσσιο, περί Θεολογίας και της Ενσάρκου Οικονομίας του Υιού του Θεού

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Δεύτερη εκατοντάδα κεφαλαίων προς τον Θαλάσσιο, περί Θεολογίας και της ενσάρκου οικονομίας του Υιού του Θεού

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Τρίτη εκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων περί Θεολογίας, Οικονομίας, αρετής και κακίας

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Τέταρτη εκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Πέμπτη εκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Έκτη εκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Σύντομη ερμηνεία στην προσευχή "Πάτερ ημών" σταλμένη προς κάποιον φιλόχριστο

Όσιος Θαλάσσιος ο Λίβυος: Σύντομη βιογραφία και Εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Θαλάσσιος ο Λίβυος: Α΄ ἑκατοντάδα κεφαλαίων - Περί ἀγάπης καί ἐγκρατείας καί τῆς κατά νοῦν πολιτείας

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Λόγος ψυχωφελής και θαυμάσιος

Αββάς Φιλήμων: Σύντομη βιογραφία και Εισαγωγικά σχόλια

Αββάς Φιλήμων: Λόγος περί του αββά Φιλήμονος

Όσιος Θεόγνωστος: Σύντομη βιογραφία και Εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Θεόγνωστος: Λόγος περί πράξεως και θεωρίας και ιερωσύνης
----------------------------------------------------------------------------------------


Γ΄ Τόμος


Όσιος Φιλόθεος ο Σιναΐτης: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Φιλόθεος ο Σιναΐτης: Νηπτικά κεφάλαια

Όσιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος και Έκδικος: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος και Έκδικος: Γνωμικό ανθολόγιο σπουδαίων φιλοσόφων

Όσιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος και Έκδικος: Γνωστικά κεφάλαια

Όσιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος και Έκδικος: Πρακτικά και Θεωρητικά κεφάλαια

Μοναχός Θεοφάνης: Εισαγωγικά σχόλια

Μοναχός Θεοφάνης: Κλίμακα θείων χαρίτων

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Προοίμιο

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Περί των επτά σωματικών πράξεων


Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Περί του θείου φόβου ως πρώτης εντολής

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Περί του πένθους ως δεύτερης εντολής

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Οι τέσσερις αρετές της ψυχής

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η έμπρακτη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Οι σωματικές αρετές είναι εργαλεία των ψυχικών

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Περί προσοχής και φυλάξεως του νου

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Περί αποφυγής των θελημάτων, υποταγής και ησυχίας


Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Οι οκτώ νοητές θεωρίες

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η πρώτη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η δεύτερη θεωρία

Όσιος Πέτρος ο Δμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η τρίτη θεωρία

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η τέταρτη θεωρία

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η πέμπτη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η έκτη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η έβδομη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η όγδοη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Δεν υπάρχει ασυμφωνία στις θείες Γραφές

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η προσευχή που αντιστοιχεί σε κάθε μία γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η ταπεινοφροσύνη

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η απάθεια

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Η υπόμνηση των επτά σωματικών πράξεων

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η διάκριση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η κατά Θεόν ανάγνωση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η αληθινή διάκριση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Απόρριψη της απογνώσεως

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Σύντομος δρόμος προς την απόκτηση των αρετών και την αποχή των παθών

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η απόκτηση της αληθινής πίστεως

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η ησυχία συμφέρει περισσότερο στους εμπαθείς

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η αληθινή μετάνοια είναι μεγάλο αγαθό

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Γενικές και ειδικές ευεργεσίες του Θεού

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Ο Θεός τα έκανε όλα προς το συμφέρον μας

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Ο λόγος του Θεού δεν είναι πολυλογία

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η σωτηρία είναι αδύνατη χωρίς ταπεινοφροσύνη

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Οικοδόμηση της ψυχής με τις αρετές

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Είναι μεγάλο αγαθό η αγάπη και η συμβουλή με ταπείνωση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η επανάληψη στη θεία Γραφή δεν είναι πολυλογία

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Η ψεύτικη γνώση

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Κατάλογος των αρετών

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Κατάλογος των παθών

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο πρώτο - Διαφορά λογισμών και προσβολών

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 1ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 2ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 3ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 4ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 5ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 6ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 7ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 8ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 9ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 10ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 11ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 12ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 13ος
Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 14ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 15ος
Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 16ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 17ος
Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 18ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 19ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 20ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 21ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 22ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 23ος

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: Βιβλίο δεύτερο - Λόγος 24ος

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Λόγοι σε 150 κεφάλαια - α΄) Περί της πνευματικής τελειότητας

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Λόγοι σε 150 κεφάλαια - β΄) Περί προσευχής

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Λόγοι σε 150 κεφάλαια - γ΄) Περί υπομονής και διακρίσεως


Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Λόγοι σε 150 κεφάλαια - δ΄) Περί υψώσεως του νου


Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Λόγοι σε 150 κεφάλαια - ε΄) Περί αγάπης

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Λόγοι σε 150 κεφάλαια - στ΄) Περί ελευθερία του νου

----------------------------------------------------------------------------------------


Δ΄ Τόμος

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: 154 Πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια (μέρος Α΄, κεφ. 1-50)

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: 154 Πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια (μέρος Β΄, κεφ. 51-100)

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: 154 Πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια (μέρος Γ΄, κεφ. 101-154)

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος: Πρώτη εκατοντάδα πρακτικών κεφαλαίων

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος: Δεύτερη εκατοντάδα φυσικών κεφαλαίων περί καθάρσεως του νου

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος: Τρίτη εκατοντάδα γνωστικών κεφαλαίων περί αγάπης και τελειώσεως του βίου

Οσιος Θεόληπτος, μητρ. Φιλαδελφείας: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Θεόληπτος, μητρ. Φιλαδελφείας: Λόγος για την εν Χριστώ εσωτερική εργασία και τη μοναχική ζωή

Όσιος Θεόληπτος, μητρ. Φιλαδελφείας: Κεφάλαια

Όσιος Νικηφόρος ο Μονάζων: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Όσιος Νικηφόρος ο Μονάζων: Λόγος για τη νήψη και τη φύλαξη της καρδιάς

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: 137 ωφέλιμα κεφάλαια

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: Κεφάλαια

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: Δέκα κεφάλαια περί ησυχίας και προσευχής και περί των τεκμηρίων της χάρης και της πλάνης

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: Δεκαπέντε κεφάλαια περί ησυχίας και περί των δύο τρόπων της προσευχής

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: Πώς πρέπει να κάθεται ο ησυχαστής στην προσευχή και να μη σηκώνεται γρήγορα

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Σύντομη βιογραφία και εισαγωγικά σχόλια

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Προς τη σεμνοτάτη μοναχή Ξένη

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων (απόσπασμα)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Τρία κεφάλαια για την προσευχή και την καθαρότητα της καρδιάς

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: 150 φυσικά, θεολογικά, ηθικά και πρακτικά κεφάλαια (κεφ. 1-50)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: 150 φυσικά, θεολογικά, ηθικά και πρακτικά κεφάλαια (κεφ. 51-100)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: 150 φυσικά, θεολογικά, ηθικά και πρακτικά κεφάλαια (κεφ. 101-150)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Αγιορείτικος τόμος υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων

ΤΕΛΟΣ Δ΄ ΤΟΜΟΥ

----------------------------------------------------------------------------------------


Ε΄ Τόμος

Κάλλιστος και Ιγνάτιος οι Ξανθόπουλοι - Σύντομη βιογραφία και Εισαγωγικά σχόλια

Κάλλιστος και Ιγνάτιος οι Ξανθόπουλοι - Μέθοδος και κανόνας ακριβής για όσους διαλέγουν την ησυχαστική ζωή

Κάλλιστος Αγγελικούδης - Εισαγωγικά σχόλια

Κάλλιστος Αγγελικούδης - Κεφάλαια

Κάλλιστος Τηλικούδης - Περί ησυχαστικής τριβής

Εκλογή από τους αγίους Πατέρες περί προσευχής και προσοχής

Κάλλιστος Καταφυγιώτης: Σύντομη βιογραφία

Κάλλιστος Καταφυγιώτης: Περί της ενώσεως με το Θεό και του θεωρητικού βίου

Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης: Συνοπτικά σχόλια

Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης: Για την ιερή και θεοποιό προσευχή

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: Περί των λόγων που περιέχει η θεία ευχή, δηλαδή το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με".

Ερμηνεία του "Κύριε Ελέησον"

Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος: Συνοπτικά σχόλια στον 22ο λόγο

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: Λόγος περί πίστεως Και διδασκαλία για εκείνους πού λένε, ότι δεν είναι δυνατόν εκείνοι πού βρίσκονται μέσα στις φροντίδες του κόσμου να φτάσουν στην τελειότητα των αρετών. Και διήγηση επωφελής στην αρχή.

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: Περί των τριών τρόπων της προσευχής (Συνοπτικά σχόλια)

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: Περί των τριών τρόπων της προσευχής

Απόσπασμα από το βίο του Οσίου Μαξίμου του Καψοκαλύβη

Αγνώστου μοναχού: Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται ακατάπαυστα
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων

3
Πρέπει να σου πω ότι όλα αυτά που λέει η Φιλοκαλία είναι η "ξιφολόγχη" του Ορθόδοξου... και χαίρομαι που την ανακάλυψα ... μέσα από αυτό το χώρο
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Φιλοκαλία Αγίου Αντωνίου στη (Νέα) Εποχή

4
Οι λόγοι του Άγιος Αντώνιου στην (Νέα)
Ὅταν ἡ Ἑλλάδα εἰσῆλθε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἡ ἐφημερίδα «Le Monde» ἔγραφε: «Σήμερα εἰσῆλθε στὴν Εὐρωπαϊκὴ κοινότητα ἡ χώρα τῆς Φιλοκαλίας».

Λόγοι Αγίου Αντωνίου - Από το βιβλίο της Φιλοκαλίας των Αγίων Πατέρων
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Φιλοκαλία Αγίου Αντωνίου

5
Ο Λογικός άνθρωπος
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 2. Ο αληθινά λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να είναι αρεστός στο Θεό, τον Κύριο των όλων, και σε τούτο και μόνο να ασκεί την ψυχή του, πως να γίνει αρεστός στο Θεό, ευχαριστώντας Τον για την μεγάλη και εξαιρετική πρόνοιά Του και την κυβέρνηση όλου του κόσμου, όποια κι αν είναι η θέση του στη ζωή. Γιατί είναι παράλογο, να ευχαριστούμε τους γιατρούς όταν μας δίνουν τα πικρά και αηδιαστικά φάρμακα για χάρη της υγείας του σώματός μας, να είμαστε όμως αχάριστοι στο Θεό για όσα φαίνονται σ' εμάς δυσάρεστα και να μην αναγνωρίζομε ότι τα πάντα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας σύμφωνα με την πρόνοιά Του. Γιατί η αναγνώριση αυτή και η πίστη στο Θεό είναι η σωτηρία και η τελειότητα της ψυχής.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 5. Ο λογικός άνθρωπος εξετάζοντας τον εαυτό του, δοκιμάζει ποια πράγματα του πρέπουν και τον συμφέρουν, ποια είναι ζητήματα της ψυχής και ωφέλιμα και ποια ξένα προς την ψυχή. Έτσι αποφεύγει όσα βλάπτουν την ψυχή, διότι του είναι ξένα και τον χωρίζουν από την αθανασία.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 14. Αυτό που μας κάνει άξιους να ονομαζώμεθα άνθρωποι, είναι να έχομε μαζί μας παρούσα την αληθινή λογική. Όταν μας λείπει το λογικό, τότε διαφέρομε από τα άλογα ζώα, μόνον ως προς την διάπλαση του σώματος και τη φωνή. Ας αναγνωρίσει λοιπόν ο μυαλωμένος άνθρωπος, ότι (εξ αιτίας του λογικού, του πνευματικού του μέρους) είναι αθάνατος και θα μισήσει (τότε) κάθε αισχρή επιθυμία, που γίνεται αιτία του (πνευματικού) θανάτου στους ανθρώπους.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 35. Όσοι από τους ισχυρούς της γης αναγκάζουν (τους άλλους) να επιχειρούν άτοπες και ψυχοβλαβείς πράξεις, δεν μπορούν να κυριαρχήσουν στην ψυχή, που έχει δημιουργηθεί αυτεξούσια. Το σώμα δεσμεύουν, αλλ' όχι και την προαίρεση (τη διάθεση), της οποίας κύριος έχει ορισθεί ο λογικός άνθρωπος, από τον κτίσαντα Θεόν, ο οποίος είναι ισχυρότερος πάσης εξουσίας και ανάγκης και πάσης δυνάμεως.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 42. Ο άνθρωπος, κατά το λογικό μέρος, συνδέεται μα την ανείπωτη (την ανέκφραστη) και θεία δύναμη και κατά το σωματικό συγγενεύει προς τα ζώα. Κάτι λίγοι όμως, όσοι είναι τέλειοι άνθρωποι και λογικοί, επιδιώκουν σοβαρά νάχουν και την γνώμη και την (παραπάνω) συγγένεια προς τον Θεό και Σωτήρα. Κι αυτό το δείχνουν με τα έργα και την ενάρετη πολιτεία (τους).Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, οι ψυχικά ανόητοι, αφού εγκατέλειψαν εκείνη τη θεϊκή και αθάνατη υιοθεσία, ρέπουν πια προς τη νεκρή και κακότυχη και ολιγοχρόνια συγγένεια του σώματος (τη σωματική συγγένεια προς τα ζώα) φρονώντας τα σαρκικά, σαν τα άλογα ζώα, ανάβοντας από τις ηδονές κι έτσι χωρίζουν τους εαυτούς των από το Θεό και σύρουν την ψυχή από τους ουρανούς, κάτω στο βάραθρο, με αιτία τα (κατώτερα) θελήματα της.
Περίληψη :
Σύμφωνα με τον Άγιο Αντώνιο, οι άνθρωποι καταχρηστικά λέγονται λογικοί, διότι πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τι είναι καλό και αντίστοιχα τι είναι κακό. Λογικός για τον Άγιο είναι εκείνος που έχει διάκριση [1]. Μας τονίζει ότι ο αληθινά λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να είναι αρεστός στο Θεό, τον Κύριο των όλων, και σε τούτο και μόνο να ασκεί την ψυχή του, αφού η ψυχή είναι το πολυτιμότερο αγαθό στον άνθρωπο.[2] Για να γίνει λογικός ο άνθρωπος εξετάζει τον εαυτό του, δοκιμάζει ποια πράγματα του πρέπουν και τον συμφέρουν ως προς την ψυχή του ενώ τα ξένα και τα ψυχοβλαβή τα αποφεύγει [5]. Αυτό που μας κάνει άξιους να ονομαζόμαστε άνθρωποι, σύμφωνα με τον Άγιο Αντώνιο είναι ότι έχουμε αληθινή λογική ενώ χωρίς το λογικό δε διαφέρομε και πολύ από τα άλογα ζώα[14]. Ο λογικός άνθρωπος, έχει λάβει το αυτεξούσιο και την προαίρεση του σώματος από τον κτίσαντα Θεόν, ο οποίος είναι ισχυρότερος πάσης εξουσίας, γιαυτό δεν πρέπει να υπακούει σε ανθρώπινη εξουσία που δεσμεύει το σώμα [35]. Τέλος ο Άγιος μας λέει πως ο άνθρωπος έχει μία θεία δύναμη, (συγγενή προς το θεό, την οποία ακολουθούν πολύ λίγοι) και μία σωματική (συγγενής προς τα ζώα, την οποία ακολουθούν οι περισσότεροι). Αντί λοιπόν να έχουν και την γνώμη και την συγγένεια προς τον Θεό και Σωτήρα σαν ψυχικά ανόητοι που είναι, εγκαταλείπουν την θεϊκή υιοθεσία και ρέπουν πια προς τη νεκρή και κακότυχη και ολιγοχρόνια συγγένεια του σώματος φρονώντας τα σαρκικά, σαν τα άλογα ζώα, ανάβοντας από τις ηδονές κι έτσι χωρίζονται από το Θεό και σύρουν την ψυχή από τους ουρανούς, κάτω στο βάραθρο[42].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

6
Η λογική και ενάρετη ψυχή
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 3. Την εγκράτεια, την ανεξικακία, την σωφροσύνη, την καρτερία, την υπομονή και τα όμοιά τους, τις έχουμε πάρει σαν μέγιστες και ενάρετες δυνάμεις από το Θεό. Αυτές αντιπαρατάσσονται και αντιστέκονται και βοηθούν σε όλες εκείνες τις δυσκολίες που προέρχονται εκείθεν (από τον αντικείμενων εχθρό — τον διάβολο).Εάν τις γυμνάζομαι και τις έχομε πρόχειρες τις δυνάμεις αυτές, τότε πια τίποτε δεν φαίνεται να μας γίνεται δύσκολο ή οδυνηρό ή αφόρητο, γιατί αναλογιζόμαστε πως όλα είναι ανθρώπινα και νικώνται από τις (παραπάνω) αρετές που έχομε μέσα μας.Αυτό δεν το σκέπτονται οι ψυχικά ανόητοι. Διότι ούτε καν λογαριάζουν πως όλα γίνονται καλά και όπως πρέπει προς το συμφέρον μας, για να λάμψουν τελείως οι αρετές και να στεφανωθούμε (βραβευθούμε) από το Θεό.
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 20. Γνωρίσματα της λογικής και ενάρετης ψυχής, είναι το βλέμμα, το βάδισμα, η φωνή, το γέλιο, ο τόπος που συχνάζει, οι άνθρωποι που συναναστρέφεται.
Όλα αυτά έχουν αλλάξει εντελώς (στην ενάρετη ψυχή) κι έχουν προσαρμοσθεί προς το ευπρεπέστερο. Γιατί ο θεοφιλής νους των ψυχών αυτών, σαν ανύσταχτος θυρωρός, αποκλείει να μπαίνουν τα κακά και αισχρά υπονοούμενα (σε κάθε τέτοιο γνώρισμα).
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 22. Η λογική ψυχή φροντίζει με επιμέλεια να μένη απαλλαγμένη από αδιέξοδο (κακοτοπιά), από τύφο (τυφλή υπερηφάνεια), αλαζονεία (ματαιοδοξία), απάτη, φθόνο, αρπαγή και τα όμοια, όσα είναι έργα δαιμόνων ή πονηρής προαιρέσεως. Όλα αυτά κατορθώνονται με σπουδαία φροντίδα και επίμονη μελέτη, από τον άνθρωπο που κυβερνά τις επιθυμίες του, ώστε να μη τον παρορμούν σε φαύλες ηδονές.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 143. Η λογική ψυχή, μένοντας αμετακίνητη στην καλή προαίρεση (διάθεση), χαλιναγωγεί σαν τ' αλόγα το θυμικό και το επιθυμητικό και νικώντας τα ακαταλόγιστα πάθη της, τα περισφίγγει και καταβάλλοντος τα στεφανώνεται και αξιώνεται να έχει κατοικία στους ουρανούς. Αυτό είναι έπαθλο νίκης και των κόπων, που λαμβάνει από τον Θεό που την έκτισε.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 144. Η αληθινά λογική ψυχή, βλέποντας τις ευτυχίες των πονηρών και την ευημερία των αναξίων δεν θορυβείται, σαν φαντάζεται τις απολαύσεις τους στη ζωή αυτή, όπως οι ασυλλόγιστοι άνθρωποι. Διότι γνωρίζει πολύ καλά και της τύχης το άστατο και του βίου το άδηλο και της ζωής το ολιγοχρόνιο και της δικαιοσύνης του Θεού το αδωροδόκητο και πιστεύει η ψυχή αυτή ότι, ακόμη και για την αναγκαία τροφή της ο Θεός δεν παραμελεί.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 146. Η λογική ψυχή, καταφρονώντας την υλική κτίση και την ολιγόχρονη ζωή, εκλέγει και προτιμά την ουράνια απόλαυση και την αιώνια ζωή, που την παίρνει από το Θεό με τη χρηστή πολιτεία (συμπεριφορά).
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 148. Αρχή αμαρτίας είναι η επιθυμία, με την οποία χάνεται η λογική ψυχή. Αλλά αρχή σωτηρίας και βασιλείας των ουρανών, γίνεται στην ψυχή η αγάπη.
Περίληψη :
Μας λέει λοιπόν ο Άγιος Αντώνιος ότι τις αρετές (πχ. την εγκράτεια, την ανεξικακία, την σωφροσύνη, την καρτερία, την υπομονή και τα όμοιά τους) τις έχουμε λάβει από το θεό για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες. Αυτές μπορούν να καλλιεργηθούν ώστε τίποτα να μη μας φαίνεται δύσκολο ή οδυνηρό ή αφόρητο αλλά να μπορέσουμε να κινήσουμε κάθε ανθρώπινο και να στεφανωθούμε από το Θεό.[3]Η ενάρετη ψυχή μας λέει φαίνεται ακόμα και από το βλέμμα, το βάδισμα, τη φωνή, το γέλιο, το τόπος που συχνάζει ο άνθρωπος και όσους συναναστρέφεται. [20] Η λογική ψυχή λοιπόν παραμένει απαλλαγμένη από αδιέξοδα (κακοτοπιά), από τύφο (τυφλή υπερηφάνεια), αλαζονεία (ματαιοδοξία), απάτη, φθόνο, αρπαγή και τα όμοια τους που είναι έργα δαιμόνων [22]. Η λογική ψυχή μένει λοιπόν αμετακίνητη στην καλή προαίρεση και χαλιναγωγεί σαν τ' αλόγα το θυμικό και το επιθυμητικό και νικώντας τα πάθη της [143] ενώ βλέποντας τις δήθεν ευτυχίες των πονηρών και την ευημερία των αναξίων δεν θορυβείται, σαν φαντάζεται τις απολαύσεις τους στη ζωή αυτή διότι γνωρίζει πολύ καλά και της τύχης το άστατο και του βίου το άδηλο και της ζωής το ολιγοχρόνιο και της δικαιοσύνης του Θεού το αδωροδόκητο [144] οπότε καταφρονώντας την υλική κτίση και την ολιγόχρονη ζωή, εκλέγει και προτιμά την ουράνια απόλαυση και την αιώνια ζωή, που την παίρνει από το Θεό με τη χρηστή πολιτεία [146] αποφεύγοντας την επιθυμία, με την οποία χάνεται η λογική ψυχή και επιλέγοντας την αγάπη [148]
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Φιλοκαλία Αγίου Αντωνίου

7
Τα Χρήματα και η πλουτοκρατία
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 4. (Θα είσαι πνευματικός άνθρωπος), όταν λογαριάζεις για φαντασία και μόνον και μάλιστα ολιγοχρόνια την απόκτηση χρημάτων και την άφθονη χρησιμοποίησή τους και όταν γνωρίζεις ότι η ενάρετη και αρεστή στο Θεό πολιτεία διαφέρει πολύ από τον πλούτο.Όταν το μελετάς αυτό, ασφαλώς και το διατηρείς στη μνήμη σου, δεν θα στενάξεις, δεν θα θρηνήσεις και δεν θα κατηγορήσεις κανέναν, αλλά για όλα θα ευχαριστήσεις το Θεό, βλέποντας τους χειρότερους από σένα να στηρίζονται στα λόγια και στα χρήματα.(Έχε υπ' όψη σου, ότι τα χρήματα) είναι το χειρότερο πάθος της ψυχής, καθώς και η επιθυμία, η δόξα και η άγνοια.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 10. Απ' αυτούς που σκέπτονται σωστά, θεωρείται κακότυχος ο πλούσιος και ευγενής, όταν δεν έχει καλλιέργεια ψυχική και όλες του βίου τις αρετές. Όπως (αντίθετα) ο φτωχός και τυχόν δούλος θεωρείται ευτυχής, αν είναι στολισμένος με παίδευση (της ψυχής) και με αρετή του (βίου.) Όπως περιπλανώνται οι ξένοι στους δρόμους, έτσι καταστρέφονται και χάνονται, πλανεμένοι από τις επιθυμίες και όσοι δεν δείχνουν επιμέλεια για ενάρετη ζωή.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 32. Σε κάθε ψυχικό πάθος (πνευματικό πρόβλημα) που σου συσσωρεύεται (και δεν ξέρεις πως να το τακτοποίησης), θυμήσου ότι όσοι ορθοφρονούν και θέλουν να βάλουν τα ζητήματά τους στην πρέπουσα θέση και με ασφάλεια, απ' αυτούς δεν θεωρείται γλυκεία η απόκτηση φθαρτών χρημάτων (πραγμάτων), αλλά οι ορθές και αληθινές απόψεις (για κάθε ζήτημα και μάλιστα για τα μεγάλα θέματα: του προορισμού μας επί της γης, της λυτρώσεως από την αμαρτία και της σωτηρίας της ψυχής). Αυτές τους κάνουν ευτυχείς. Διότι ο μεν πλούτος και κλέβεται και αρπάζεται από δυνατότερους και μόνον η αρετή της ψυχής είναι κτήμα και εξασφαλισμένο και απαραβίαστο, που και μετά θάνατον σώζει όσους την έχουν αποκτήσει. Όταν σκέπτονται έτσι, δεν τους συναρπάζουν οι φαντασιοπληξίες του πλούτου και των λοιπών απολαύσεων.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 36. Όσοι νομίζουν δυστυχία το χάσιμο των χρημάτων ή τέκνων ή δούλων ή οποιασδήποτε άλλης υπάρξεως (προσώπου ή πράγματος), ας γνωρίζουν, ότι πρώτα - πρώτα πρέπει να αρκούνται σε όσα τους δίδονται από το Θεό. Κι όταν είναι ανάγκη να τα αποδώσουν, να το κάνουν πρόθυμα και με ευγνωμοσύνη, χωρίς καθόλου να κακιώνουν για τη στέρησή τους ή μάλλον για την επιστροφή. Διότι, αφού μεταχειρίστηκαν πράγματα που δεν είναι δικά τους, πάλιν τα επέστρεψαν.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 37. Έργον χρηστού ανθρώπου είναι να μη πουλά την ελεύθερη γνώμη, αποβλέποντας να λάβει χρήματα, έστω κι αν τύχη να είναι πάρα πολλά, όσα προσφέρονται. Διότι τα βιοτικά μοιάζουν με όνειρο και οι φαντασίες του πλούτου είναι άδηλες (δεν ξέρεις που θα καταλήξουν), και ολιγοχρόνιες.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: 70. Μόνα τα αποκτήματα της ψυχής είναι ασφαλή και απαραβίαστα. Και είναι αυτά, η ενάρετη και αρεστή στο Θεό διαγωγή, καθώς και η γνώση και η πράξη των αγαθών έργων. Διότι ο πλούτος είναι τυφλός οδηγός και σύμβουλος ανόητος και καταστρέφει την «αναίσθητων» ψυχήν, σ' αυτόν που κάνει κακή και μαλθακή χρήση του πλούτου.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 71. Πρέπει οι άνθρωποι ή να μην αποκτούν τίποτα περισσό ή εφ' όσον έχουν πρέπει να γνωρίζουν με πάσαν βεβαιότητα ότι όλα τα βιοτικά είναι εκ φύσεως φθαρτά και χάνονται εύκολα ή είναι για πέταμα και σπάζουν. Συνεπώς οφείλουν οι άνθρωποι (που τάχουν περισσά) να μην αδιαφορούν προς τα γεγονότα αυτά (προς την πραγματικότητα αυτήν).
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 75. Στην εξουσία μας είναι να ζήσομε με σωφροσύνη (δηλαδή με σύνεση και με καθαρόν το νου). Το να πλουτίσομε δεν είναι στην εξουσία μας. Τι από τα δύο λοιπόν να κάνομε; Πρέπει να καταδικάσομε την ψυχή μας από μια ολιγοχρόνια φαντασία πλούτου, την οποία δεν έχομε εξουσία να την αποκτήσομε;
(Ασφαλώς όχι). Αλλά (τότε, επιτρέπεται έστω) να επιθυμούμε (απλώς) τον πλούτο; - Ω ! Πόσον ανόητα τρέχομε (τρέχει το μυαλό μας), γιατί αγνοούμε ότι μπροστά από κάθε αρετή προηγείται η ταπεινοφροσύνη, όπως και σε όλα τα πάθη προηγείται η γαστριμαργία (λαιμαργία, αχορτασιά) και η επιθυμία των βιοτικών (σαρκικών ή υλικών ή κοσμικών πραγμάτων).
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 88. Όσοι επιδιώκουν την πρόσκαιρη απόκτηση υλικού πλούτου με βίαια μέσα και αγαπούν με όρεξη τα έργα της κακίας, ενώ αγνοούν τον θάνατο και την απώλεια της ψυχής τους και δεν έχουν στόχο, οι άθλιοι, το (πνευματικό) συμφέρον τους, δεν αναλογίζονται τι πάσχουν από την κακία οι άνθρωποι μετά θάνατον.
Περίληψη
Κατά τον Άγιο Αντώνιο η ενάρετη και αρεστή στο Θεό πολιτεία διαφέρει πολύ από τον πλούτο ο οποίος είναι ανώφελος στην ολιγοχρόνια ζωή που ζούμε. Μας προτείνει να το μελετήσουμε και για όλα να ευχαριστούμε το Θεό, βλέποντας τους χειρότερους από σένα να στηρίζονται στα λόγια και στα χρήματα γνωρίζοντας ότι η φιλαργυρία είναι το χειρότερο πάθος της ψυχής, καθώς και η επιθυμία, η δόξα και η άγνοια.[4] Διότι αν το σκεφτούμε λογικά είναι κακότυχος ο πλούσιος και ευγενής ο οποίος δεν έχει καλλιέργεια ψυχική ενώ ο φτωχός ακόμη και δούλος μπορεί να είναι ευτυχής, αν είναι στολισμένος με καλή παίδευση και με αρετή [10]. Μας λέει ότι για κάθε ψυχικό πάθος που συσσωρεύεται να θυμόμαστε ότι δεν θεωρείται γλυκεία η απόκτηση φθαρτών χρημάτων, αλλά οι ορθές και αληθινές απόψεις στα σημαντικά ζητήματα που κάνουν τους ανθρώπους πραγματικά ευτυχείς. Αυτό συμβαίνει γιατί ο πλούτος και κλέβεται και αρπάζεται από δυνατότερους ενώ η αρετή της ψυχής είναι εξασφαλισμένο κτήμα που εν ζωή αλλά και μετά θάνατον σώζει όσους την έχουν αποκτήσει [32]. Τονίζει ότι το χάσιμο των χρημάτων δεν πρέπει να μας δυστυχεί γιατί τα υλικά αγαθά μας δίδονται από το Θεό όσο ζούμε αλλά στο τέλος της ζωής μας τα επιστρέφουμε αφού πραγματικά δεν ήταν δικά μας ποτέ [36]. Το έργο λοιπόν του χρηστού ανθρώπου είναι να μη πουλά την ελευθερία τη γνώμης του, αποβλέποντας να λάβει χρήματα, άλλωστε οι φαντασίες του πλούτου είναι άδηλες (δεν ξέρεις που θα καταλήξουν), και ολιγοχρόνιες [37]. Μόνα λοιπόν τα αποκτήματα της ψυχής είναι ασφαλή και απαραβίαστα, δηλαδή η ενάρετη και αρεστή στο Θεό διαγωγή, καθώς και η γνώση και η πράξη των αγαθών έργων. Ο πλούτος λοιπόν άνευ των αρετών είναι τυφλός οδηγός και σύμβουλος ανόητος [70]. Γιαυτό οι άνθρωποι να μην αποκτούν περισσότερα από όσα χρειάζονται αφού γνωρίσουν με πάσαν βεβαιότητα ότι όλα τα βιοτικά είναι εκ φύσεως φθαρτά και χάνονται εύκολα ή είναι για πέταμα και σπάζουν [71]. Στην εξουσία μας λοιπόν να έχουμε σωφροσύνη (δηλαδή σύνεση και με καθαρόν το νου) και όχι πλουτισμό. Μας θέτει λοιπόν το ερώτημα λέγοντας : Πρέπει να καταδικάσουμε την ψυχή μας από μια ολιγοχρόνια φαντασία πλούτου; [75]. Όσοι λοιπόν επιδιώκουν την πρόσκαιρη απόκτηση υλικού πλούτου ειδικά με βίαια μέσα και αγαπούν με όρεξη τα έργα της κακίας, ενώ αγνοούν τον θάνατο και την απώλεια της ψυχής τους και δεν έχουν στόχο, είναι άθλιοι, και ούτε το (πνευματικό) συμφέρον τους γνωρίζουν ούτε αναλογίζονται τι κατάσταση πάσχουν από την κακία οι άνθρωποι μετά θάνατον [88].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Φιλοκαλία vs Νέα Εποχή

8
Η αθανασία της Ψυχής, ο Θάνατος και η μέλλουσα ζωή
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 5. Ο λογικός άνθρωπος εξετάζοντας τον εαυτό του, δοκιμάζει ποια πράγματα του πρέπουν και τον συμφέρουν, ποια είναι ζητήματα της ψυχής και ωφέλιμα και ποια ξένα προς την ψυχή. Έτσι αποφεύγει όσα βλάπτουν την ψυχή, διότι του είναι ξένα και τον χωρίζουν από την αθανασία
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 13. Άνθρωπος λέγεται ή ο λογικός ή εκείνος που ανέχεται (δέχεται) να διορθωθεί. Ο αδιόρθωτος καλείται απάνθρωπος, διότι αυτό (η αδιορθωσιά) είναι χαρακτηριστικό των απάνθρωπων. Κάτι τέτοιους καλόν είναι να τους αποφεύγομε. Γιατί αυτοί που συζούν με την κακία, δεν επιτρέπεται να καταταγούν ποτέ μεταξύ των αθανάτων (πνευματικών ανθρώπων — η κακία είναι υλική, θνητή κατάσταση).
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 17. Όπως οι κυβερνήτες και οι αμαξηλάτες με προσοχή και επιμέλεια κατορθώνουν το ταξίδι τους, έτσι και όσοι επιμελούνται την ορθή και ενάρετη ζωή πρέπει να μελετούν και να φροντίζουν πως θα ζήσουν όπως πρέπει και αρέσει στο Θεό. Διότι αυτός που θέλει και που εννόησε, ότι μπορεί (να το κάνη αυτό) πιστεύοντας, αυτός προχωρεί στην αφθαρσία.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 49. Ο θάνατος, όταν νοείται (καλά), είναι για τους ανθρώπους αθανασία, όταν όμως δεν εννοούν (το πνευματικό του νόημα), είναι γι' αυτούς τους ανόητους, θάνατος. Αυτόν τον θάνατο (το σωματικό) δεν πρέπει να τον φοβάται κανείς, άλλα την απώλεια της ψυχής, που συνίσταται σε αγνωσία του Θεού. Αυτό, είναι αληθινά φοβερό για την ψυχή (υ αγνωσία του Θεού).
Άγιος Αντώνιος έγραψε:Λόγος 82. Να διαφυγή κανείς το θάνατο είναι αδύνατο και αναπόφευκτο.Γνωρίζοντάς το αυτό οι αληθινά λογικοί άνθρωποι και γυμνασμένοι στις αρετές και στον θεοφιλή λογισμό, δέχονται το θάνατο χωρίς στεναγμούς και φόβο και πένθος, γιατί θυμούνται ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος και (συνεπάγεται) την απαλλαγή από όλα τα κακά της ζωής.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 92. Ο Θεός μας, την αθανασία τη χάρισε στα ουράνια (πνευματικά). Τα επίγεια τα έκαμε ευμετάβλητα. Στο σύμπαν δώρισε ζωή και κίνηση. Όλα αυτά για τον άνθρωπο. Ας μη σε συναρπάζει λοιπόν η βιοτική φαντασία του δαίμονος, που υποβάλλει τις πονηρές ενθυμήσεις στην ψυχή, άλλα να θυμάσαι αμέσως τα ουράνια αγαθά και να λες στον εαυτό σου: Εάν θέλω, από μένα εξαρτάται να νικήσω και σ' αυτόν τον αγώνα του πάθους. Δεν θα νικήσω όμως εάν θέλω να ικανοποιήσω τη δική μου όρεξη. Αυτόν λοιπόν τον αγώνα κάνε, ο οποίος μπορεί να σώζει την ψυχή σου.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 111.Όπως από την κοιλιά της μητέρας του βγαίνει ο άνθρωπος, έτσι και η ψυχή βγαίνει γυμνή από το σώμα. Άλλη μεν καθαρή και φωτεινή, άλλη με κηλίδες και λεκέδες (σπίλους) από τα πταίσματα και άλλη μαύρη από τα πολλά παραπτώματα. Γι' αυτό η λογική και θεοφιλής ψυχή, σαν θυμάται και υπολογίζει τα μετά θάνατον κακά, πολιτεύεται (εδώ) ευσεβώς, για να μην καταδικασθεί απ' αυτά και τη ρίξουν (στην κόλαση). Διότι οι άπιστοι και ασεβούν και αμαρτάνουν, με το να καταφρονούν τα μετά θάνατον, οι ψυχικά ανόητοι.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 138. Τα θνητά υπόκεινται στα αθάνατα, τα δε αθάνατα υπηρετούν τους θνητούς, υπηρετούν δηλαδή τα στοιχεία της φύσεως, τον άνθρωπο, από τη φιλανθρωπία και την έμφυτη αγαθότητα του Θεού, που τα έκτισε. (Αθάνατο εννοεί εδώ κάθε τι πού διαρκεί επί μακροτάτων χρόνων).
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 153.Τον άνθρωπο τον γέμισε ο Θεός με επιστήμη και γνώση, φροντίζοντας να ξεκαθαρίσει τα πάθη και την αυθαίρετη κακία και θέλοντας, από την αγαθότητά Του, να μεταθέσει το θνητό στην αθανασία (να κάμει τον άνθρωπο αθάνατο).
Άγιος Αντώνιος έγραψε:155. Στέφανος αφθαρσίας, αρετή και σωτηρία του ανθρώπου, είναι το να υποφέρει ευχαρίστως και με προθυμία τις συμφορές. Μεγίστη βοήθεια της ψυχής γίνεται η κυριαρχία θύμου, γλώσσης, κοιλίας, ηδονών.
Άγιος Αντώνιος έγραψε: Λόγος 157. Η επιθυμία, που προέρχεται από την ενθύμηση (αναμνήσεις), είναι ρίζα των σκοτεινών παθών. Η ψυχή καθώς βυθίζεται στην ανάμνηση της επιθυμίας, αγνοεί τον εαυτό της, ότι είναι πνοή Θεού κι έτσι κατρακυλάει προς το αμάρτημα, χωρίς να λογαριάζει η ανόητη, τα μετά θάνατον κακά.
Περίληψη
Ο Άγιος Αντώνιος μας λέει ότι υπάρχει αθανασία, λέγοντας ότι λογικός άνθρωπος δοκιμάζει τα ψυχωφελή διότι τα ψυχοβλαβή είναι ξένα και τον χωρίζουν από την αθανασία [5]. Μας τονίζει ότι όσοι συζούν με την κακία, δεν επιτρέπεται να καταταγούν ποτέ μεταξύ των αθανάτων μετά θάνατο [13]Όσοι λέει, επιμελούνται την ορθή και ενάρετη ζωή πρέπει να μελετούν και να φροντίζουν πως θα ζήσουν όπως πρέπει και αρέσει στο Θεό και πιστεύοντας προχωρούν στην αφθαρσία [17] Ο θάνατος, μας λέει, όταν νοείται, είναι για τους ανθρώπους αθανασία, όταν όμως δεν εννοούν , είναι θάνατος γιατί αγνοούν τη μέλλουσα ζωή. Αυτό που πρέπει να φοβάται κανείς λοιπόν είναι η απώλεια της ψυχής, που συνίσταται σε αγνωσία του Θεού [49]. Άλλωστε να διαφυγή κανείς το (σωματικό) θάνατο είναι αδύνατο και αναπόφευκτο γιαυτό οι αληθινά λογικοί άνθρωποι τον δέχονται χωρίς στεναγμούς και φόβο και πένθος, αλλά αντιθέτως θυμούνται ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος για την απαλλαγή από όλα τα κακά της ζωής.[82]. Ο Θεός μας χάρισε την αθανασία στα ουράνια (πνευματικά) ενώ τα επίγεια τα έκαμε θνητά και ευμετάβλητα [92.] Όπως λοιπόν από την κοιλιά της μητέρας του βγαίνει ο άνθρωπος, έτσι και η ψυχή βγαίνει γυμνή από το σώμα μετά θάνατο. Άλλη μεν καθαρή και φωτεινή, άλλη με κηλίδες και λεκέδες από τα πταίσματα και άλλη μαύρη από τα πολλά παραπτώματα. Γι' αυτό η λογική και θεοφιλής ψυχή, σαν θυμάται και υπολογίζει τα μετά θάνατον κακά, πολιτεύεται ευσεβώς, για να μην καταδικασθεί απ' αυτά και τη ρίξουν [111]. Τα θνητά λοιπόν υπόκεινται στα αθάνατα, τα δε αθάνατα υπηρετούν τους θνητούς όταν τα κατανοήσουν [138]. Τον άνθρωπο τον γέμισε ο Θεός με επιστήμη και γνώση ώστε να μπορέσει να μεταθέσει το θνητό στην αθανασία [153]. Στέφανος αφθαρσίας μας λέει ο άγιος Αντώνιος είναι η αρετή και σωτηρία του ανθρώπου, όταν μπορεί να υποφέρει ευχαρίστως και με προθυμία τις συμφορές [155]. Η ψυχή λοιπόν καθώς βυθίζεται στις επιθυμίες, αγνοεί τον εαυτό της, ότι είναι πνοή Θεού κι έτσι κατρακυλάει προς το αμάρτημα, χωρίς να λογαριάζει η ανόητη, τα μετά θάνατον κακά [157].
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”