Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

28
Ολους τους ανθρώπους τους πολεμάει ο διάβολος...
Εικόνα
..γιατί όλους θέλει να τους κολάσει. Αλλά περισσότερο πολεμάει τους ενάρετους, αυτούς που αγωνίζονται με πόθο «τον καλό αγώνα της πίστεως» (βλ. Α΄ Τιμ. ς΄ 12), αυτούς που έχουν καρπούς πνευματικούς.

Όπως τα παιδιά πετούν πέτρες στις καρυδιές που έχουν καρύδια, έτσι και ο διάβολος πετροβολάει αυτούς που έχουν καρπούς πνευματικούς.

Κι όπως ο κλέφτης πηγαίνει να κλέψει εκεί όπου υπάρχουν θησαυροί υλικοί, έτσι κι ο διάβολος πηγαίνει να κλέψει εκεί όπου υπάρχουν θησαυροί πνευματικοί.

Ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει ότι «ο κλέπτης ουκ έρχεται όπου καλάμη, και χόρτος, και ξύλον· αλλ’ όπου κείται χρυσός, ή άργυρος, ή μαργαρίτης». Δεν πηγαίνει να συλήσει αχυροκαλύβες ή ξύλινες παράγκες. Διότι εκεί δεν υπάρχουν πράγματα αξίας. Πηγαίνει στα πλουσιόσπιτα, που έχουν χρήματα πολλά, ασημικά, χρυσαφικά ή άλλα πράγματα μεγάλης αξίας. Πηγαίνει στις τράπεζες και τις χρηματαποστολές, εκεί που θα γεμίσει σάκο ολόκληρο.

Έτσι κι ο διάβολος «ουκ εισέρχεται όπου πόρνος, ή βέβηλος, ή άρπαξ, ή πλεονέκτης»(ΕΠΕ 33, 406). Δεν πηγαίνει να πολεμήσει ανήθικους ή βέβηλους ή άρπαγες ή πλεονέκτες. Αυτούς τους έχει δεμένους με το πάθος και τους ξεγελάει ευκολότερα. Περισσότερη δουλειά έχει να κάνει, όταν πηγαίνει να πολεμήσει αγωνιστές μοναχούς, που βαδίζουν με συνέπεια την οδό του αγιασμού, ή συνειδητοποιημένους χριστιανούς που αγωνίζονται με πόθο.

Σε άλλη ομιλία του ο χρυσορρήμων Πατήρ παρατηρεί ότι οι πειρατές δεν επιτίθενται στα πλοία που μεταφέρουν άμμο, διότι η άμμος είναι φθηνό υλικό και τόσο βαρύ, που κανείς δεν κάνει τον κόπο να τη μεταφέρει στην πλάτη. Οι πειρατές επιτίθενται στα πλοία που μεταφέρουν αμύθητους θησαυρούς ή εμπορεύματα μεγάλης αξίας. Έτσι κι ο διάβολος επιτίθεται στους πιστούς που έχουν αρετή και αγιότητα (Ομιλία εις τον Ιώβ).

● Από την Αγία Γραφή πληροφορούμαστε ότι ο διάβολος έβαλε τα λαγωνικά του και κυνηγούσε να σκοτώσει τον πύρινο προφήτη Ηλία!
● Έκλεισε στη φυλακή και αποκεφάλισε τον κήρυκα της μετανοίας, τον τίμιο Πρόδρομο!
● Έριξε τα πεπυρωμένα βέλη του στον σώφρονα και πάγκαλο Ιωσήφ, που ήταν διαμάντι πνευματικό, τύπος του Χριστού!
● Πολέμησε τον πολύαθλο Ιώβ, που ήταν ακέραιος άνθρωπος, δίκαιος, θεοφοβούμενος και έφευγε μακριά από κάθε κακό και πονηρό πράγμα!
● Είναι τόσο αδίστακτος πειραστής, που πήγε να πειράξει στην έρημο ακόμη και τον Κύριό μας!

Πώς επιτίθεται στις δικές μας ζωές;

Τα ίδια κάνει και στον καθένα από μας ο μισάνθρωπος!

● Αν βλέπει ότι βαδίζουμε στην ευθεία οδό των εντολών του Θεού, προσπαθεί να μας κάνει να παρεκκλίνουμε!
● Αν βλέπει ότι δίνουμε μαρτυρία για τον Χριστό, επιχειρεί να μας φιμώσει.
● Αν βλέπει ότι κάνουμε το καλό, παρεμβάλλει εμπόδια για να μας ανακόψει.
● Αν βλέπει ότι προσευχόμαστε με θέρμη, φέρνει χασμουρητό και υπνηλία, για να σταματήσουμε να προσευχόμαστε.

Παρακολουθεί πώς λατρεύουμε τον άγιο Θεό! Αν βλέπει ότι η σκέψη μας φεύγει πολύ μακριά ή γεμίζει από τον θόρυβο των βιοτικών φροντίδων, μένει πολύ ευχαριστημένος ο διάβολος. Αν όμως συμμετέχουμε συνειδητά στη θεία Λατρεία, αρχίζει να μας πολεμάει. Μας φέρνει αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, εργασίες που αφήσαμε σε εκκρεμότητα, επείγοντα τηλεφωνήματα που έπρεπε να κάνουμε και δεν τα κάναμε, και τα όμοια. Κι αν δεν τα καταφέρει να στρέψει αλλού τα ενδιαφέροντά μας, καλεί και άλλους δαίμονες να τον βοηθήσουν.

Παρακολουθεί πώς μελετούμε το ιερό Ευαγγέλιο! Εάν βλέπει ότι δεν προσηλώνεται η σκέψη μας στα νοήματα του θείου λόγου, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα ο διάβολος. Γιατί γνωρίζει ότι αυτά που διαβάζουμε, μετά από λίγη ώρα θα τα ξεχάσουμε. Αν όμως είμαστε αγαθή γη που με λαχτάρα ακούμε τον λόγο του Θεού, που με ευλάβεια τον μελετούμε ημέρα και νύχτα, που τον κρύβουμε σαν θησαυρό βαθιά στην καρδιά μας και τον έχουμε οδηγό στη ζωή μας, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να διακόψουμε τη μελέτη του θείου λόγου και να ασχοληθούμε με κάτι άλλο.

Από τα όσα γράφονται εννοούμε πόσο πανούργος εχθρός είναι ο αντίδικος, πόσο απατηλά στρατηγήματα επινοεί για να μας πλανήσει, με πόσο μεγάλη μανία εργάζεται το καταχθόνιο έργο του και με τι τέχνη αρπάζει κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται, για να μας υποσκελίσει!

Να μην τον φοβόμαστε
Αλλά οι πιστοί χριστιανοί να μην τον φοβόμαστε, διότι «μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ιω. δ΄ 4).

● Να μάθουμε να διακρίνουμε τις παγίδες του και να λαμβάνουμε εγκαίρως τα μέτρα μας, «ἵνα μή πλεονεκτηθῶμεν ὑπό τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν», γράφει ο θείος Απόστολος Παύλος (Β΄ Κορ. Β΄ 11).
● Κι ακόμη να ταπεινοφρονούμε, διότι την ταπείνωση δεν την αντέχει ο διάβολος. Μόλις ταπεινωθούμε, φεύγει από κοντά μας.
● Τέλος, να μην υποχωρούμε από την έπαλξή μας, όση κι αν είναι η πολεμική που ασκεί εναντίον μας ο σατανάς. «Ἄοκνος ψυχὴ ἐξήγειρε καθ’ ἑαυτῆς δαίμονας. Πληθυνθέντων δε πολέμων, ἐπληθύνθησαν στέφανοι», γράφει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

Ο αγωνιστής του καλού αγώνα εξεγείρει εναντίον του τους δαίμονες. Αλλά όσο πιο πολύ αυτοί τον πολεμούν, τόσο περισσότερο τον δοξάζει ο αγωνοθέτης Κύριος!

http://www.agioritikovima.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

29
Στην πνευματική ζωή, ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα


Ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα. Προτιμά να αγωνιστεί για να πείσει τον άνθρωπο να κάνει μία μικρή παράβαση σε ένα μικρό σφάλμα. Εδώ έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Ευκολότερα κανείς προχωρεί σε μία μικρή υποχώρηση. Έτσι αρχίζει το ξήλωμα και ο κατήφορος. Το μικρό οδηγεί στο μεγαλύτερο. Και σιγά-σιγά φθάνει ο άνθρωπος στην έσχατη αθλιότητα. Γιατί; Γιατί δεν πρόσεξε στο πρώτο ολίσθημα.

Ο Ιούδας δεν έγινε μονομιάς προδότης. Άρχισε με την κλοπή ενός μικροποσού. Προχώρησε σε μεγαλύτερο. Έγινε δέσμιος της φυλαργυρίας. Οδηγήθηκε στην προδοσία του Διδασκάλου Του. Πάντοτε η αρχή των πιο μεγάλων κακών γίνεται με τρόπο ανεπαίσθητο. Οι μεγάλοι διαρρήκτες ξεκίνησαν κλέβοντας ένα αυγό. Και οι μεγάλοι απατεώνες άρχισαν τη δράση τους από μερικά αθώα ψέματα.

Πράγματι αυτά που φαίνονται μικρά και ασήμαντα είναι τα πιο επικίνδυνα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας γι΄αυτό το θέμα έλεγε ότι ακριβώς επειδή οι άνθρωποι νομίζουν μικρό το αμάρτημα για τούτο εκείνος λυπάται και ανησυχούσε περισσότερο.

Τέχνασμα φοβερό και επιτυχημένο του διαβόλου είναι να μας ωθεί σε νομιζόμενα μικροσφάλματα. Μία πρώτη υποχώρηση ζητά. Εάν του την παραχωρήσουμε, τότε εκείνος κάνει ένα είδος κατοχής στην ψυχή μας και υφαίνει τα δίχτυα της αιχμαλωσίας μας.

Μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια στον όλο μηχανισμό του αυτοκινήτου ο πίρος που συγκρατεί τον τροχό. Εάν όμως αυτός λείψει, ο τροχός θα φύγει και το δυστύχημα θα ακολουθήσει.

Από ένα καρφί χάθηκε κάποτε μία μάχη. Έλειπε ένα καρφί από το πέταλο του αλόγου που ίππευε ο στρατηγός. Κατά τη μάχη λόγω χαλαρότητος, έφυγε και το δεύτερο καρφί και το τρίτο. Έπειτα έφυγε όλο το πέταλο. Το άλογο, χωρίς πέταλο σκόνταψε, έπεσε, έριξε καταγής τον αναβάτη, τον σκότωσε. Το ακέφαλο στράτευμα ηττήθηκε.

Από το βιβλίο «Πόλεμος κατά του Σατανά», Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου

http://tokandylaki.blogspot.ca/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

30
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης


Θα μεταχειρισθή ο σατανάς ποικίλας παγίδας, όπως σας παραλύση, δια να εξασθενήσετε και να χάσετε το ηθικόν σας, πλην όμως και εσείς εννοήσατε την πονηράν τέχνην και λάβετε μέτρα αντιστάσεως.

Το ότι δοκιμάζεσθε, τούτο είναι από τον Θεόν, διότι σας προγυμνάζει δια την μάχην, σας ψήνει, σας παιδαγωγεί. Όπως οι στρατιώται που γυμνάζονται εις τους κόπους της ασκήσεως εις τα γυμνάσια, εκεί πρώτα κάμνουν την θεωρίαν της μάχης και κατόπιν, όταν σαλπίση ή σάλπιγγα του πραγματικού πολέμου, γυμνασμένοι όντες ορμούν εις την μάχην με την εσωτερικήν συναίσθησιν, ότι γνωρίζουν πώς να πολεμήσουν, και είναι έτοιμοι να θυσιασθούν δια τον σκοπόν και την ιδεολογίαν των.


Κατά παρόμοιον τρόπον και υμείς τώρα. Αφού εκλήθητε να γίνετε στρατιώται του Ιησού και να πολεμήσετε τον εχθρόν Του, ο Χριστός, σας γυμνάζει προς διαπίστωσιν της προς Αυτόν αγάπης σας, «τις εστι ο αγαπών με, ει μη ο τηρών τας εντολάς μου;». Θαρσείτε, τέκνα μου, μείνατε πιστοί και αφοσιωμένοι εις Εκείνον, που σας ηγάπησε με τελείαν αγάπην. Οι αξιωματικοί, προτού να αρχίση η μάχη, τους στρατιώτας τους εμψυχώνουν με διάφορα στρατιωτικά και ηρωϊκά εμβατήρια και με διαφόρους διηγήσεις πράξεων ηρωϊκών και τους εξάπτουν το αίσθημα της αυτοθυσίας, αύτη η εργασία τους δίδει πολλήν δύναμιν και ανδρείαν εις την διεξαγομένην μάχην. Ούτω και ημείς, όπως έκαμαν και οι άγιοι, να μελετώμεν τους αγώνας των μαρτύρων, πως αυτοί ηγωνίσθησαν, καθώς και των οσίων πατέρων, πως ασκήτευσαν, πως εγκατέλειψαν τον κόσμον και τους πάντας και πως ουδέν τους ημπόδισεν εις το να ακολουθήσουν τον δρόμον, που οδηγεί εις τον Ιησούν.


Αύτη η μελέτη θα σας τονώση πολύ την καλήν σας θέλησιν και προαίρεσιν, διότι πολλοί μη γνωρίζοντας τας κεκρυμμένας παγίδας εκάμφθησαν και εξέπεσον αι ψυχαί των από την ελπίδα της αιωνίου ζωής. Μελετάτε την αγάπην του Ιησού μας, η αγάπη του Ιησού θα εξουδετερώση κάθε άλλην φυσικήν αγάπην, και όσον περισσότερον αφήσωμεν, τόσον περισσοτέραν αγάπην θα απολαύσωμεν του Θεού. Άνω πρόσχωμεν, όπου ο Ιησούς κάθεται εκ δεξιών του Θεού, άνω ας βλέπουσιν οι οφθαλμοί μας, διότι άνω εισί τα αιώνια και ατελεύτητα. Μη κάτω, διότι τα πάντα γη και σποδός.

Σκεφθήτε την ουράνιον πολυτέλειαν, εκεί η άπειρος σοφία του Θεού, εκεί τα κάλλη τα ακατανόητα, εκεί αι αγγελικαί μελωδίαι, εκεί ο πλούτος της θείας αγάπης. Εκεί η ανώδυνος ζωή, εκεί θα έχουν αφαιρεθή τα δάκρυα και οι στεναγμοί, εκεί μόνον χαρά, αγάπη, ειρήνη, πάσχα αιώνιον, εορτή που δεν θα έχη τέλος. Ω, βάθος πλούτου και γνώσεως Θεού! «Α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν» ( Α΄ Κορινθ.2,9 ). Προσέχετε την ευχήν, επιμείνατε προσευχόμενοι. Η προσευχή όλα θα τα τακτοποιήση. Μη κάμπτεσθε καθόλου. Μείνατε στερεοί εις τον άγιον σκοπόν. Μείνατε κοντά εις τον Ιησούν δια να ζήσετε την πνευματικήν ευτυχίαν. Ουδεμία ευτυχία υπάρχει εκτός μιας και αυτή εν τω Χριστώ.


Αι νομιζόμεναι ευτυχίαι εκτός Χριστού, λέγονται καταχρηστικώς, εφ’ όσον αποκτώνται με ένοχα μέσα και διότι τελειώνουν εντός ολίγου και οδηγούν τον άνθρωπον εις την αιώνιον δυστυχίαν.

Αγωνίζεσθε, τέκνα μου, οι άγγελοι πλέκουν στεφάνια με λουλούδια του παραδείσου. Ο Χριστός μας τα λογίζεται εις μαρτύριον. Τι ωραιότερον να μαρτυρή κανείς δια τον Χριστόν!


Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/20 ... .html#more
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

31
Ο διάβολος προσεγγίζει κατά κάποιο παράδοξο και δυσνόητο τρόπο την ψυχή, συνεχώς και αδιακόπως, και νύχτα και μέρα σαλεύει και ανακατεύει όλες τις ορμές και τα κινήματα και τα διανοήματα, και τα οδηγεί οπού του αρέσει, κι έτσι όλους τους παρασύρει στη δική του υπηρεσία και βούληση, και οι άνθρωποι το αγνοούμε.

Και το φοβερότατο είναι ότι εκμεταλλευόμενος αυτήν τη συνήθεια και κάνοντας μας εμπαθείς και πονηρούς, μας πείθει να λέμε και να ομολογούμε ότι αυτή η ασθένεια χα­ρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση, μερικούς μάλιστα τους κά­νει να θεωρούν ως κατορθώματα τους όσα ενεργεί αυτός πάνω τους, και επιπλέον να καυχώνται γι' αυτά. Και αυτό είναι η νέκρωση της ψυχής. Διότι αυτός πού καυχάται για την κακία, είναι σαν αναίσθητος και νεκρός. Κινδυνεύει λοι­πόν το γένος των ανθρώπων από το γεγονός αυτό να κατακριθεί μαζί με τον διάβολο και τους δαίμονες, και το αγνοεί.

......

Η επήρεια του πονηρού σε μας είναι διπλή. Όπως δηλα­δή ένα γεράκι, ενώ πετάει για τροφή, δελεάζεται στον αέρα άπ' αυτόν πού απλώνει το δίχτυ για να το συλλάβει, αφού τοποθετήσει πάνω το δίχτυ και κάτω το δόλωμα· εν συνεχεία το γεράκι ορμώντας στην τροφή, μπλέκεται στο δίχτυ και συλλαμβάνεται, και αφού του ράψουν τα μάτια γίνεται υποχείριο στον κυνηγό χωρίς να το θέλει· κατά τον ίδιο τρό­πο και ο διάβολος γνωρίζοντας ότι η οπτική δύναμη των αν­θρώπων είναι ασταθής, βάζει μπροστά ως τροφή την ηδονή και την αμαρτία, που είναι το λεπτό και αόρατο χέρι του, σαν δίχτυ - γιατί χωρίς την αμαρτία, δεν μπορεί να συλλά­βει την ψυχή του ανθρώπου -, και όταν δελεάσει την ψυχή να γευτεί την ηδονή, τότε αμέσως τη συλλαμβάνει στο δίχτυ του, και πρώτα πρώτα ράβει τα μάτια της για να μη δει το φως και το δρόμο δια του οποίου θα διαφύγει, μέχρις ότου την καταστήσει δική του και υπάκουη μόνο σ' αυτόν.

Και μετά άπ' αυτό, αυτή ούτε θέλει να διαφύγει από τον κύριο της τον όποιο συνήθισε, κολακευομένη από αυτόν και χορ­ταίνοντας με τις δικές του τροφές, έως ότου καταστράφηκε από τις ακάθαρτες τροφές. Κι όταν καταλάβει ότι αυτή διεφθάρη, την λιώνει με πείνα και με όλα τα κακά, και την εξο­λοθρεύει.

Άλλα ο μεν κυνηγός δεν έχει τη δύναμη να ελκύσει το γεράκι προς την τροφή, δηλαδή το δόλωμα, ο διάβολος όμως μπορεί να κινήσει και αυτές τις ορέξεις της ψυχής, αν βρει ψυχή γυμνή από τη χάρη του Χρίστου. Γι' αυτό προείπαμε ότι είναι διπλή η επήρεια του προς εμάς.

Όμως η ψυχή που του υποτάχθηκε με αυτό τον τρόπο και τόσο πολύ, δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτε, παρά μόνο να αντιληφθεί ότι βρίσκεται σε κακή κατάσταση και ότι το θέλημα της είναι δέσμιο, και ωσάν από τα βάθη του Άδη να καλέσει τον Θεό πού κατέβηκε έως τον κατώτατο Άδη, να έρθει και να τη σώσει. Αυτό μόνο μπορεί, να λύσει όμως τον εαυτό της και να διαφύγει δεν μπορεί, όπως δεν μπορεί ούτε και αυτός πού βρίσκεται δέσμιος στη φυλακή.

Μπορεί όμως να επικαλεσθεί το όνομα του Ιησού, και αφού αισθανθεί βοήθεια και συνδρομή, τότε μπορεί να ορμήσει να φύγει, αφού δυνα­μώθηκε με την επίκληση του Χριστού, γιατί αυτός είναι ο ελευθερωτής των ψυχών. Και όταν φύγει, θα προστρέξει σ' έναν από τους οικονόμους της χάριτος, για να μην τη βρει αφύλακτη ο πονηρός και την αρπάξει πάλι· από αυτόν και θα διαπαιδαγωγηθεί μέχρις ότου μπορέσει να αναλάβει την πανοπλία του Θεού και με αυτήν να αντισταθεί προς τα τε­χνάσματα του διαβόλου, προς τις αρχές, προς τις εξουσίες, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνεύματα της πονηρίας.

Γιατί εναντίον τέτοιων και τόσων πολλών εχθρών, ψυχή που είναι συνδεδεμένη με τη σάρκα δεν μπορεί να αντιστρατευθεί γυμνή, αν δεν ενδυθεί με την πανοπλία του Θεού, όπως ακριβώς ο στρατιώτης, κι αν ακόμη είναι πολύ γενναίος, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει άοπλος και γυμνός τα τόξα και τα μαχαίρια και τα σιδερέ­νια ακόντια των εχθρών διότι αυτός θα σκοτωθεί αμέσως. Γι' αυτό το λόγο όσοι τα αγνοούν αυτά, πέφτουν σαν πρό­βατα στη σφαγή.


ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ
Κεφάλαιο ΣΤ'
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

32
Τά πονηρά πνεύματα, βέβαια, μᾶς ὑποκινοῦν στό κακό, ἀλλά δέν μᾶς ἐξαναγκάζουν καί νά τό πράξουμε. ( Ἀββᾶ Κασσιανοῦ )
Εικόνα

Ἀπό τή δική μας ἐμπειρία, ἀλλά καί ἀπό τίς διηγήσεις τῶν Γερόντων, βλέπουμε ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν σήμερα τήν ἴδια δύναμη πού εἶχαν ἄλλοτε, ὅταν ξεσποῦσαν μέ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν παλαιῶν ἐρημιτῶν καί κοινοβιατῶν πατέρων. Τώρα δέν μᾶς ἀντιμάχονται φανερά, παίρνοντας φρικιαστικές μορφές, ἀλλά μᾶς ἐπιτίθενται ἀόρατα καί μᾶς προξενοῦν μεγαλύτερη ζημιά. Πρέπει, ὡστόσο, νά γνωρίζουμε ὅτι δέν ἔχουν ὅλοι οἱ δαίμονες οὔτε τήν ἴδια δόναμη οὔτε τήν ἴδια ἀγριότητα οὔτε καί τήν ἴδια κακία.

Οἱ ἀρχάριοι καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι πολεμοῦνται ἀπό τους πιό ἀδύναμους δαίμονες. Ὅταν, ὅμως, οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύσουν ἐναντίον τῶν πρώτων αὐτῶν ἀντιπάλων τους, θά βρεθοῦν σταδιακά ἀντιμέτωποι μέ πιό σκληρές ἐχθρικές δυνάμεις.

Ὁ Χριστός, πάντως, ὡς ὁ πιό ἑπιεικής διαιτητής καί ἐπόπτης αὐτῶν τῶν ἀγώνων, συγκρατεῖ τήν ἰσορροπία ἀνάμεσα σ' ἐμᾶς καί τους ἀντιπάλους μας, ἀναχαιτίζει τήν ὑπερβολική ὁρμή τῶν ἐχθρικῶν ἐφόδων τους καί, ἐπιπλέον, «μαζί μέ τόν πειρασμό» μᾶς χαρίζει «καί τή δύναμη, ὥστε νά μπορέσουμε νά τόν ἀντιμετωπίσουμε νικηφόρα καί ὁριστικά» (πρβλ. Α' Κορ. 10:13). Ἄν δέν εἴχαμε αὐτή τή θεϊκή βοήθεια, τότε ἀσφαλῶς οἱ δαίμονες θά μᾶς καταπόντιζαν.

Τά πονηρά πνεύματα, βέβαια, μᾶς ὑποκινοῦν στό κακό, ἀλλά δέν μᾶς ἐξαναγκάζουν καί νά τό πράξουμε. Ἄν μποροῦσαν νά μᾶς ἐξαναγκάσουν, τότε δέν θά ὑπῆρχε ἄνθρωπος πού νά μήν ἁμάρτανε μέ κάθε εἴδους ἁμαρτία. Ἀλλά, ὅπως αὐτοί ἔχουν τή δυνατότητα νά μᾶς βάζουν σέ πειρασμούς, ἔτσι κι ἐμεῖς ἔχουμε τή δύναμη καί τήν ἐλευθερία νά μήν τούς δεχόμαστε. Εἶναι, λοιπόν, ἀπόλυτα σίγουρο ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμιά δύναμη πάνω μας, παρά μόνο ὅταν τούς παραδώσουμε τό θέλημά μας.

Ἐπίσης, τά πονηρά πνεύματα δέν ἔχουν τήν ἐλευθερία νά κάνουν τό κακό ἀπεριόριστα καί σέ ὁποιονδήποτε θελήσουν. Ἡ περίπτωση τοῦ Ἰώβ εἶναι μιά ὁλοφάνερη ἀπόδειξη: Ὁ ἐχθρός δέν τόλμησε νά πειράξει τόν Ἰώβ περισσότερο ἀπό ὅσο τοῦ ἐπέτρεψε ἡ θεία οἰκονομία. Τό ἴδιο ἐπιβεβαιώνεται καί μέ ὅσα ἔλεγαν οἱ δαίμονες στόν Χριστό, ὅταν Ἐκεῖνος τούς ἔδιωχνε ἀπό τόν δαιμονισμένο τῶν Γεργεσηνῶν: «Ἄν εἶναι νά μᾶς διώξεις, ἄφησέ μας νά πᾶμε στό κοπάδι τῶν χοίρων» (Ματθ. 8:31). Ἀφοῦ λοιπόν τότε, χωρίς τή θεία παραχώρηση, δέν μποροῦσαν νά εἰσέλθουν οὔτε στούς βρωμερούς χοίρους, πῶς νά πιστέψουμε ὅτι μποροῦν νά μποῦν μέ τή θέλησή τους σ' ἕναν ἀνθρωπο, πλασμένο «κατ' εἰκόνα» Θεοῦ; Γι' αὐτό ὁ ἀπόστολος μᾶς προτρέπει: «Ἀντισταθεῖτε στόν διάβολο, κι αὐτός θά φύγει μακριά σας» (Ἰακ. 4:7).


http://amartolon-sotiria.blogspot.gr/20 ... ost_6.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

33
Όταν έρχεται ο πονηρός και σφυρίζει στο αυτί: «Τώρα σε περιμένει μεγάλη τιμωρία και κόλαση. Μην πλησιάζεις τον Θεό καθόλου!»


Ευλογημένα μου παιδιά, ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α΄ Ιωαν. 4,16). Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατεβή ο Θεός, ο Λόγος του Θεού, να γίνη άνθρωπος, να λάβη σάρκα, να κατοικήση ανάμεσά μας, να μας πλησιάση, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή, που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα.
Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεόν. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτήν την μεγάλη καρδιά του Θεού που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε την ζωή μας στην συνέχεια, να μη Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.

Η παραβολή του ασώτου υιού στο Ιερόν Ευαγγέλιον, είναι μία, όσον γίνεται, ακριβής έκφρασις την αγάπης του Θεού Πατέρα προς τον αμαρτωλόν άνθρωπο. Εκεί βλέπουμε ότι ο άσωτος υιός, που απεικονίζει κάθε αμαρτωλό άνθρωπο επάνω στη γη, ζήτησε από τον πατέρα του να του δώση το μέρος που του ανήκε από την πατρική περιουσία.

Βέβαια, πάρα πολύ άφρονα και άμυλα ζήτησε να πάρη το μερίδιό του και να αποσπασθή από την πατρική στέγη, από την πατρική αγάπη, από την πατρική φροντίδα. Και νομίζοντας ότι είναι ικανός μόνος του να φροντίση τα περί της ζωής του, έφυγε, αλλά η αμυαλοσύνη του πληρώθηκε πάρα πολύ ακριβά. Όπως διαλαμβάνει το Άγιον Ευαγγέλιόν μας, ο άσωτος αυτός υιός κατεσπατάλησε όλην αυτήν την περιουσία, ζώντας μια πολύ-πολύ αμαρτωλή ζωή.
Η αμαρτία όμως γεννά θάνατο. «Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. 6, 23). Ο μισθός της αμαρτίας είναι ψυχικός θάνατος, αλλά πολλάκις γίνεται αιτία να πεθάνη κανείς και σωματικά.

Ο άσωτος υιός, αφού εσπατάλησε ό,τι είχε πάρει σαν περιουσία, κατήντησε να βόσκη χοίρους και να ζη με τα ξυλοκέρατα. Έτσι και ο άνθρωπος, ο Χριστιανός όταν πάρη την περιουσία της Χάριτος του Θεού δια του Αγίου Βαπτίσματος και μετά απομακρυνθή από αυτήν την Χάρι, διότι διέκοψε κάθε επαφή με τον Θεό Πατέρα, καταντά να γίνη σκεύος του διαβόλου, σκεύος της αμαρτίας, «ζων ασώτως» μακράν του Θεού και κυλιόμενος συνεχώς από αμαρτίας εις αμαρτίαν.
Βλέπουμε πάλι στην παραβολή ότι ο άσωτος κάποια στιγμή ήρθε στον εαυτόν του και κατάλαβε το λάθος του. Όταν έπραττε την αμαρτία, φαίνεται ότι ήταν εκτός εαυτού, εκτός λογικής , εκτός συνέσεως και σωφροσύνης. Ήρθε στον εαυτόν του, λέγει ο Χριστός μας και σκέφθηκε, συλλογίστηκε: «Πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλυμμαι!» (Λουκ. 15, 17). «Εγώ εδώ στα ξένα χάνομαι. Καλύτερα να γυρίσω πίσω και δεν θα ζητήσω από τον πατέρα μου να με αποκαλή παιδί του, διότι δεν είμαι άξιος, αλλά θα του πω να με κάνη ως έναν από τους μισθίους του, απ τους υπηρέτες του. Αυτοί περνούν τόσο καλά εκεί∙ να γίνω κι εγώ ένας τέτοιος μου είναι αρκετό. Δεν έχω πρόσωπο να του ζητήσω υιοθεσία, διότι απώλεσα την αξιοπρέπεια της υιοθεσίας.

Σπατάλησα ό,τι είχα σαν κληρονομία από τον πατέρα μου∙ τώρα μου αρκεί να επιστρέψω και να γίνω ένας υπηρέτης του»…Έρχεται ο άλλος, ο εχθρός του άνθρωπου, ο Διάβολος, με την μεγάλη του πονηρία, με την τέχνη του, με την μαστοριά του και σφυρίζει στο αυτί του αμαρτωλού και λέει: «Ο Θεός δεν σε συγχωρεί, είσαι πολύ αμαρτωλός. Έκανες εγκλήματα. Τώρα σε περιμένει μεγάλη τιμωρία και κόλασι. Μην πλησιάζης τον Θεό καθόλου. Δεν είσαι άξιος να σηκώσεις τα μάτια σου να προσευχηθής και να ζητήσης συγνώμη. Ο Θεός είναι ωργισμένος», και τόσα άλλα…

… Ο αμαρτωλός δεν πρέπει να πιστέψη σε όλα αυτά. Ένας πατέρας ή μία μητέρα, όταν επιστρέψη το παιδί τους από μία αμαρτωλή, άσωτη ζωή, και αν ακόμη τους είχε προηγουμένως υβρίσει, τους είχε δείρει, τους είχε σπρώξει, τους είχε «μουντζώσει», αφ’ ης στιγμής επιστρέψη, αμέσως θα το αγκαλιάσουν, θα του δώσουν συγγνώμη και δεν θα λογισθούν τίποτε κακό∙ αρκεί που το παιδί τους γύρισε στο σπίτι μετανιωμένο.

Εάν μια μητέρα με την ανθρώπινη καρδιακή αγάπη, που δεν συγκρίνεται με την αγάπη του Θεού, δίνη τόση συγνώμη και τόσο έλεος στο παραστρατημένο και επιστρέφον παιδί της, πόσο μάλλον ο Θεός, ο Άπειρος στην αγάπη και στην ευσπλαχνία θα δώση συγγνώμη και έλεος και φιλανθρωπία!

Δεν πρέπει να δώσουμε ακρόασι στους ψιθυρισμούς του αποστάτου διαβόλου. Αυτός δεν έμαθε την ταπείνωσι, γι’ αυτό και είναι μακράν του Θεού. Από την στιγμή που θα σκηνώση στον λογισμό του ανθρώπου η ταπείνωσις, αμέσως αρχίζει και η επιστροφή του. Άρα ο εγωισμός και η υπερηφάνεια είναι εκείνα τα κακά που μας κρατάνε μακρυά από τον Θεό.

Την εικόνα του ασώτου υιού, αν την ζήσουμε μέσα στην σκέψι και στην καρδιά μας, θα αντλούμε συνεχώς μετάνοια και επιστροφή και θα πλουτίζουμε την ψυχή μας με αγάπη Θεού. Θα νοιώθουμε τον Θεό Πατέρα μας στοργικό, με μία αγάπη που δεν έχει μέτρο. Μέσα σ’ αυτήν την αγάπη είναι αδύνατον να αστοχήσουμε.

Όσο κι αν μας ψιθυρίζη ο εχθρός διότι εγκληματήσαμε στην ζωή, όταν δούμε στον καθρέπτη του ασώτου υιού το Πρόσωπον του Ουρανίου πατρός μας, αμέσως όλοι οι λογισμοί του διαβόλου θα διασκεδασθούν…

γ. Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΟΜΙΛΙΑ ΚΖ΄ http://inpantanassis.blogspot.gr/2017/02/blog-post.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

34
Όταν χαράζει

Ήταν μια συνηθισμένη νύχτα....Μία νύχτα όπως εκατοντάδες άλλες στο παρελθόν..... Είχε "βγει"........έτοιμος όπως πάντα να "διαπρέψει,να διακριθεί,να κατακτήσει".......

Ένοιωθε άνετα εκεί "έξω", και στον μικρόκοσμο εκείνο θεωρούνταν αναμφίβολα "αρχηγός"....
Εθισμένος,καθώς ήταν,στον ιδιοτελή θαυμασμό και στην εύκολη αγάπη,ήταν σίγουρος ότι το τέλος και αυτής της βραδυάς θα τον έβρισκε "γεμάτο".....


Του το διαβεβαίωνε άλλωστε και η εσωτερική του φωνή:
"Απόψε,όλα θα'ναι τέλεια....πάλι...."
Αυτή τον ωθούσε πολλές φορές ν'αναζητήσει τα όρια, τόσο τα δικά του όσο και της μοτοσυκλέτας του.....
Ήταν το εορταστικό κλίμα που υπόσχονταν άπειρη ποσότητα από αυτό που οι άνθρωποι θεωρούν ως διασκέδαση....για.....ψυχ-αγωγία όμως ούτε λόγος......
Η νύχτα κύλησε μια χαρά.....Οχλοβοή,μουσική στη διαπασών,εναλλαγή προσώπων και καταστάσεων......'Ενα σωστό πανδαιμόνιο.....


Άρχισε να χαράζει πια,δεν έμεινε κανείς......ήταν ώρα για σπίτι.....
"Ξεπέζεψε" με παροιμιώδη ευκολία ισορροπώντας χωρίς πρόβλημα.....
Έβγαλε τα κλειδιά του,μα ευθύς βρέθηκαν κάτω......Χαμογέλασε σκεπτόμενος, ότι απόψε ίσως το παράκανε λίγο....συνήθως τα προλάβαινε προτού αγγίξουν το πάτωμα.....
Το ταγκαλάκι του,εκεί,σε μια γωνιά από ψηλά,ευτυχισμένο παρακολουθούσε......
Για ακόμη μια φορά είχε γίνει το "δικό" του......


« Αν και τούτος εδώ αντιστέκονταν κάπως,ωστόσο ήταν στο "σωστό" δρόμο.....μόνο λίγη υπομονή χρειάζονταν......»
Έσκυψε να τα πάρει.....εκείνη τη στιγμή έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του.........
"Τόνοι" αλκοόλ και νικοτίνης απαγόρευαν στο κεφάλι του να επανέλθει στην προηγούμενη φυσική του θέση.....
Ένα πρώτο παραπάτημα πίσω,κι ακόμη ένα ακόμη και μετά αμέσως ένα τρίτο,επιβεβαίωσαν την οριστική απώλεια ελέγχου.....
Το ταγκαλάκι τρισευτυχισμένο γιόρταζε ανυπομονώντας να μεταφέρει τα καλά μαντάτα.....


Στην απέλπιδα προσπάθειά του να σταθεί όρθιος πάλι, το κεφάλι του βρέθηκε να κοιτάει πάνω.....
Το μάτι του έπεσε σε κάτι που όλες τις προηγούμενες φορές το αντιμετώπιζε σα μουτζούρα.....
Αντίκρυσε το σταυρό που κάνουν οι χριστιανοί μετά από κάθε Ανάσταση......το δίχως άλλο επρόκειτο για σταυρό.......Πόσες φορές το είχε αποκαλέσει ανοησία ;........

Το ταγκαλάκι του ήταν έτοιμο ν'αποχωρήσει,να προφτάσει τα καλά νέα για μιαν ακόμη φορά,μα.....μια δεύτερη σκέψη το κράτησε στη θέση του......:

- Τι είναι αυτό με το σταυρό τώρα;.........Μονολόγησε.....
- Που βρέθηκε εκεί τέτοια ώρα;......στο χέρι μου τον είχα τον ανόητο αυτόν......


Η πόρτα άνοιξε από μέσα…..Λόγοι διακριτικότητας και αξιοπρέπειας,οδήγησαν τον φύλακα-άγγελο-μητέρα ν’αποσυρθεί και να τον αφήσει μόνο του…..
Βούλιαξε στην πολυθρόνα κατάκοπος…..Το αλκοόλ στο μυαλό του τον ταξίδευε ανεξέλεγκτα στο “πριν” και στο “τώρα”…..Το βλέμμα του κόλλησε στις αγιογραφίες στον απέναντι τοίχο…..
Πόσες φορές είχε ειρωνευτεί τους πάντες γι’αυτές…….
«Σκοταδισμός της Βυζαντινής τέχνης», «Άνευρη έκφραση δούλων», «Όλοι ίδιοι μου φαίνονται»……


Η χρήση του τηλεκοντρόλ, δε στάθηκε ικανή για να τραβήξει τη ματιά του από τον τοίχο……
Οι Άγιοι επέμεναν να τον κοιτάζουν επικριτικά….
"……και….. πως……ήταν δυνατόν να φαίνεται ότι δεν τον χάνουν από τα μάτια τους απ’όποιο σημείο κι αν εκείνος στέκονταν ;.....!!!!"
Μόνον η εικόνα της Παναγίας έδειχνε να τον συμπονεί.........." άραγε να τον συγχωρούσε κιόλας ;.....”


Το ταγκαλάκι του ήταν πια μέσα στην ταραχή.....
"Τι είναι πάλι τούτο με τις εικόνες ; Που στην οργή βρέθηκαν τώρα κι αυτές ; Πως είναι δυνατόν ν'ασκούν τέτοια επιρροή πάνω σ'αυτόν τον ταλαίπωρο ;"



Έκανε μία ύστατη προσπάθεια.....Έστειλε λογισμό......


Έστειλε την εικόνα ενός ακόμη ποτού - το τελευταίο της νύχτας, το "καπάκι" όπως συνήθιζε ο ίδιος ν'αποκαλεί......Αυτό ήταν πάντα και η "χαριστική βολή" προς το θύμα του......Δεν του είχε αντισταθεί ποτέ......
Σηκώθηκε για να πάει για τα παγάκια μα πάλι κοντοστάθηκε.Δίχως να το πολυκαταλάβει πως,βρέθηκε κάτω από τις εικόνες του σπιτιού του.Κάτι του συνέβαινε απόψε,δεν ήξερε ή δεν ήθελε να παραδεχτεί......

Το μυαλό του άρχισε πάλι να τρέχει ιλιγγιωδώς.....Μορφές,ονόματα ασκητών βραχμάνων,ινδουιστών,βουδιστών,ανθρώπων που τα "έβαλαν" με την ύλη προτάσσοντας το πνεύμα και είχαν βγει νικητές.....Τους είχε γνωρίσει αυτούς τόσο από τα βιβλία τους όσο και μέσα από ολονύκτιες συζητήσεις…..

Φάνταζαν ως υπεράνθρωποι στη σκέψη του….Ήταν η ατραπός της σωτηρίας του έως τότε…..

Η ευρυμάθειά του ήταν γεγονός που όλοι παραδέχονταν………:

“Μα πως όμως είχε αγνοήσει τους αγώνες των μορφών αυτών που τώρα σκέπαζαν το κεφάλι του από κει ψηλά στον τοίχο;”
Η αναλαμπή ήλθε στο μυαλό του με τη μορφή μιας και μόνο λέξης !!!!........



ΑΓΑΠΗ !!!!!!
Αυτή η λέξη ήταν το κλειδί !!!!!



Όλοι οι προηγούμενοι …..”σωτήρες”…….ό,τι έπρατταν το έπρατταν με γνώμονα την προσωπική τους “τελείωση”……Κανένας τους και ποτέ δε περιέλαβε την Αγάπη ως απαραίτητη προυπόθεση σωτηρίας……Κανείς τους δεν αγωνιούσε ή και μαρτυρούσε ακόμη στο όνομα της Αγάπης,στο όνομα των συνανθρώπων του δηλαδή…..


«Πως είναι δυνατόν να του είχε διαφύγει αυτό;»
Ακούμπησε το μέτωπό του στο ντουβάρι….έκλεισε τα μάτια και άφησε να του ξεφύγει μία λέξη:
«ΒΟΗΘΕΙΑ !!!!!»……


Του ήρθε από βαθειά μέσα του να κάνει το σταυρό του…..Μα μήπως θυμόταν πως γινόταν αυτό;…..
«Στράταααα – στρατούλαααα» η φράση σα φλάσάκι στο μυαλό του……μισοχαμογέλασε με πικρία…..

Το δεξί του χέρι σηκώθηκε αργά προς το μέτωπο,μετά κάτω,έπειτα δεξιά και τέλος αριστερά.Τα κατάφερε αλλά του ήταν αδύνατον να κοιτάξει πια ψηλά εκεί,στις εικόνες…..


Το ταγκαλάκι του,που όλη την ώρα παρακολουθούσε αποσβολωμένο την ήττα του,απομακρύνθηκε πνιγμένο μέσα στην φρίκη του.Γνώριζε πια,ότι οι εύκολες νίκες είχαν χαθεί για πάντα,πάνω σ’αυτή την ψυχή…….


Η ψυχή «πήρε» και ξύπνησε τη λογική :


Έπρεπε να επαναδιαπραγματευτεί με τον εαυτό του…..
Έπρεπε να επενεξετάσει το «γνωστικό» του……
Έπρεπε να επαναπροσδιορίσει την ψυχή του……
Έπρεπε να επανεκκινήσει με τη βοήθειά Του…..


Έπρεπε να κάνει γρήγορα,γιατί ο Χριστός φέτος θ’αναζητούσε μία γωνίτσα στην καρδιά του για να στήσει τη φάτνη Του…..
Έξω,από το παράθυρο,το φως μιας νέας ημέρας νικούσε το σκότος της προηγούμενης νύχτας.
Το θεώρησε όμορφα σημαδιακό…..έτσι θα πορεύονταν από τώρα και στο εξής….

Στο Φως μόνο……
Βιάζονταν να το ανακοινώσει στους οικείους του….. Βιάζονταν να χαρεί το καλύτερο δώρο που του είχε γίνει ποτέ Χριστούγεννα……..


phpBB [video]


Απο αναγνώστη
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Πως μας πολεμούν οι δαίμονες; Γνώρισε τον εχθρό σου

35
Οἱ δαίμονες συνηθίζουν νά ἀποτραβιοῦνται μέ δόλο προσωρινά, γιά νά ξεθαρρευτεῖ ὁ ἄνθρωπος

''Οἱ δαίμονες συνηθίζουν νά ἀποτραβιοῦνται μέ δόλο προσωρινά, γιά νά ξεθαρρευτεῖ ὁ ἄνθρωπος νομίζοντας ὅτι ἔγινε ἀπαθής καί νά ἀφήσει τόν ἑαυτό του χωρίς προσοχή.  Καί τότε ξαφνικά πηδοῦν πάνω στήν ταλαίπωρη ψυχή του καί τήν ἁρπάζουν σάν σπουργίτι. Καί ἄν τήν νικήσουν, τή ρίχνουν χωρίς οἶκτο σέ κάθε ἁμάρτημα, χειρότερο ἀπό ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα ζητοῦσε πρωτύτερα συγχώρηση.
 Ἄς σταθοῦμε λοιπόν μέ φόβο Θεοῦ καί ἄς φυλάξομε τήν καρδιά μας, ἐκτελώντας τήν ἄσκησή μας. Καί ἄς κρατοῦμε τίς ἀρετές, πού ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στήν κακία τῶν ἐχθρῶν δαιμόνων''.

Άγιος Ησαΐας ο Αναχωρητής


  ''Οι δαίμονες συνήθως πολεμούν τον άνθρωπο με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο, διότι όταν καταλάβουν ότι μπορούν να επιτύχουν την πτώση του και δι’ άλλης οδού αλλάζουν τρόπον κρούσεως. Συνήθως πολεμούν με κάποια τάξη, αλλά αυτό δεν είναι μόνιμο. Αρκεί να διαπιστώσουν οποιανδήποτε αφορμή, είτε φυσική είτε επίκτητη, ή κάποιο ρήγμα, απ’ όπου εισβάλλουν και κτυπούν''.

 Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”

cron