Κοίταξέ με στά μάτια! Μοῦ λές τήν ἀλήθεια; - Γέρων Γαβριήλ Κοβιλιάτης

1
Τὸ πρόσωπο (ἐτυμολογικὰ πρὸς+ὄψις) εἶναι ἡ σχέση  ἀπὸ ὄψιν πρὸς ὄψιν.
Ὅταν μιλάνε δύο ἄνθρωποι ἀναπτύσσουν μιὰ σχέση  ὄψεως πρὸς ὄψιν. Ὅταν κανεἰς εἶναι μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ ἀναπτύξει καμμία σχέση. Μόνο ὡς πρόσωπο βρίσκομαι σὲ κοινωνία καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἄλλον.

Ὁ ἄνθρωπος μετὰ τὴν πτώση του, πνίγεται στὸ ὑπερεγώ του. Νομίζει ὅτι μὲ αὐτὸ τὸ ἐργαλεῖο ποὺ λέγεται λογική, θὰ βρεῖ διέξοδο στὰ προβλήματά του.
 …. Σκέφτεται π.χ. γιἀ ἔνα πρόβλημα «θὰ τὴ βρῶ τὴν λύση» -καὶ παῦει νὰ ἀποτείνεται σὲ Έκεῖνον ποὺ θᾶ δώσει τὸ φῶς καὶ τὸν φωτισμὸ γιὰ τὴ λύση.
Αὐτὸ εἶναι τὸ σκαλοπάτι τὸ δύσκολο.

Δὲν ἔχουμε κατανοήσει πὼς ὁ Θεὸς εἶναι πρόσωπο καὶ ὡς πρόσωπο ανακαλύπτεται μόνο μέσα ἀπὸ τὴ σχέση καὶ ὄχι μέσα ἀπὸ τὰ δόγματα.


Βλέπετε τώρα ποὺ  μιλῶ, μὲ κοιτάζετε στὰ μάτια. Πῶς τὰ ἔλεγαν τὰ μάτια οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες;

 Ὀπὲς.

Ἀναπτύσσεται λοιπὸν μιὰ σχέση ἀναμεταξύ μας ἀπὸ ὀπὲς σὲ όπὰς.
Καὶ γίνεται μιὰ κίνησις, μιὰ ἔξοδος ἀπὸ τὸν ἐγωκεντρισμὸ τοῦ καθενός μας, γιὰ μιὰ συνάντηση τοὺ ἑνὸς μὲ τὸν ἄλλον….πόσο μᾶλλον μὲ τὸν Θεό.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”