Η Βασιλεία των Ουρανών

LAPTONAS

Πάμε να δούμε τώρα τι μπορεί να εννούσε ο Ιησούς Χριστος όταν μιλούσε για την Βασιλεία των Ουρανών με τις διάφορες παραβολές. Τα ερωτήματα που με απασχολούν είναι τα εξής :

Μαθαίνουμε στην Καινή Διαθήκη ότι οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού "τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. 18, 1-4) Σε άλλη παραβολή είπε : 31 Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.(Μτ 13:31-32) Αλλού λέει : «Η βασιλεία των ουρανών είναι, πάλι, όμοια με έναν άνθρωπο έμπορο, που αναζητάει καλά μαργαριτάρια• ο οποίος, βρίσκοντας ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πήγε και πούλησε όλα όσα είχε, και το αγόρασε.» (Ματθαίο 13: 45-46) και γιατί αλλού λέει : 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.(Μτ 13:52)

τι εννοούσε να γίνουμε ταπεινοί σαν παιδιά ; τι είδους ταπεινότητα δλδ πρέπει να αποκτήσουμε; τι εννοούσε ότι ξεκινάει μικρό σαν σπέρμα αλλά μπορεί να γίνει σαν δέντρο ώστε να κατασκηνώσουν και τα πετεινά του ουρανού σε αυτό; ποια πετεινά; τι εννοεί ότι πρέπει να τα πουλήσουμε όλα ; Δηλαδή να εγκαταλείψουμε τα πάντα και να αφοσιωθούμε στην Βασιλεία; και ποια είναι τα νέα και ποια τα παλαιά θησαυρίσματα τα οποία πρέπει να βγάζουν όσοι μαθητεύουν;

LAPTONAS

Τι εννοούσε ο Ιησούς Χριστός λέγοντας : «Ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.» ;;

“Η Βασιλεία των ουρανών βιάζεται”

Στους χαλεπούς καιρούς μας όσο πιο πολύ προχωρεί η αποστασία, τόσο περισσότερο πληθαίνουν τα κρούσματα της βίας. Αλλά υπάρχει και βία που σώζει. Βία που δεν γκρεμίζει, αλλά οικοδομεί. Δεν ισοπεδώνει, αλλά στεριώνει.

Ποια είναι αυτή η βία; Είναι το πνευματικό όπλο που βοηθεί τους αγωνιστές του καλού αγώνα να ανεβαίνουν στις υψηλές κορυφές της αρετής. Τη συνιστά πρωτίστως ο Κύριος, ο Οποίος λέει: «Ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.» (Ματθ. ια’ 12). Από τότε που εμφανίστηκε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ως τώρα η Βασιλεία του Θεού κερδίζεται με προσπάθεια και την κατακτούν αυτοί που αγωνίζονται. Αλλού μας λέει να αγωνιζόμαστε να εισέλθουμε «διά τῆς στενῆς πύλης» (Λουκ. ιγ’ 24). Και στην «επί του όρους ομιλία» του διδάσκει ότι είναι «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. ζ΄ 14).

Τη βία συνιστούν και οι άγιοι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας και όλοι οι πνευματικοί πατέρες. Αν θέλεις να αρπάξεις τη Βασιλεία του Θεού, «γενοῦ βιαστής», μας λέει ο Μέγας Βασίλειος. «Σφίξον τήν ζεύγλην περί τόν τράχηλόν σου». Στο ζυγό του Κυρίου μπαίνουμε με την ελεύθερη θέλησή μας. Αλλά για να κάνουμε βήματα σωστά, χρειάζεται να σφίξουμε τη ζεύγλα. Ο ιερός Χρυσόστομος ρωτάει: Ποιος αρπάζει τη Βασιλεία των ουρανών; Πες μου. Και άπαντα: «Πάντες οἱ μετά σπουδῆς προσιόντες». Όλοι εκείνοι που πλησιάζουν με προθυμία. Αυτοί που κοπιάζουν με πόθο. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος παρακινεί τους αγωνιστές του καλού αγώνα να επιταχύνουμε περισσότερο το βήμα μας για να μη μείνουμε έξω του Νυμφώνος Χριστού. «Ὀξυποδήσατε μήποτε ἔξω μείνητε».

Τη βία ως πνευματικό όπλο συνιστά και ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π. Ευσέβιος Ματθόπουλος. Στο βιβλίο του «Ο Προορισμός του ανθρώπου» αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο για τη βία και αναπτύσσει διά πολλών πόσο πολύ βοηθεί στον πνευματικό αγώνα για να κερδίσουμε τη Βασιλεία των ουρανών.

Τι όμως εννοεί η Αγία Γραφή με τις λέξεις «βία», «βιάζεται» και «βιασταί» της Βασιλείας των ουρανών; Εννοεί ότι η Βασιλεία του Θεού κερδίζεται όχι με άνεση αλλά με κόπο. Κανείς δεν κερδίζει τον Παράδεισο χωρίς να κοπιάσει. Μετά τη σταυρική θυσία, την Ανάσταση, την Ανάληψη του Κυρίου μας και την ίδρυση της Εκκλησίας κατά την ημέρα της Πεντηκοστής η Βασιλεία του Θεού είναι βεβαίως ανοικτή για όλους τους πιστούς, αλλά για να την κληρονομήσουμε, χρειάζεται να κάνουμε την απαραίτητη προσπάθεια. «Σπουδήν πᾶσαν παρεισενέγκαντες», γράφει ο απόστολος Πέτρος σχετικώς (Β’ Πέτρ. α’ 5). Οφείλουμε δηλαδή να δείξουμε επιμέλεια, σπουδή, νήψη, εγρήγορση, προσοχή. Να διώξουµε μακριά την οκνηρία, τη ραθυμία και τη ραστώνη.

Βιαστής της Βασιλείας των ουρανών σύμφωνα µε τον εξαίρετο ορισμό του Μεγάλου Βασιλείου είναι ο φλογερός Χριστιανός, «ὁ τῷ πνεύµατι ζέων»! Είναι ο σφριγηλός Χριστιανός που σπεύδει να βοηθήσει σε κάθε καλή προσπάθεια. «Ὁ σφριγῶν πρός τάς πράξεις τῆς εὐσεβείας»! Είναι ο ακμαίος Χριστιανός που µε νεανικό ενθουσιασμό δίνει ακούραστος δυναμικό το «παρών» στα έργα της αγάπης, της φιλανθρωπίας και της ιεραποστολής. «Ὁ ἀκµάζων πρός πᾶσαν εὐτονίαν ἀγαθῶν ἔργων»!

Πρακτικότερα βία για τα πνευματικά χρειάζεται να ασκούμε πρωτίστως στο σώμα µας. Να μην ικανοποιούμε τα θελήματα και τις ορέξεις της σαρκός, αλλά να αγαπούμε την άσκηση και την κακοπάθεια. «Ὑποπιάζω µου τό σῶµα καί δουλαγωγῶ», γράφει ο απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. θ’ 27). «Βίαν ἐκάλεσε τήν τοῦ σώµατος καταπόνησιν, ἥν ὑποµένουσιν ἐκουσίως οἱ τοῦ Χριστοῦ μαθηταί», σχολιάζει αρχαίος ερμηνευτής. Δηλαδή, μαθαίνουμε να κυριαρχούμε στις κατώτερες επιθυμίες µας, να λέμε όχι στη λαιμαργία µας, όχι στην πολυλογία µας, όχι στον αργόσχολο τρόπο ζωής, όχι στη χλιδή, την τρυφή και την καλοπέραση. Αν χρειασθεί, μαθαίνουμε να ζούμε και µε στερήσεις, χωρίς αναπαυτικά στρώματα, χωρίς αφθονία και υπερεπάρκεια υλικών αγαθών. Κι όλα αυτά τα κάνουμε όχι για να βασανίσουμε το θεόπλαστο σώμα µας, αλλά για να πολεμήσουμε τα πάθη µας και να επιτύχουμε τον αγιασμό µας.

Επίσης βία χρειάζεται να ασκούμε και στο πνεύμα µας. Να λέμε όχι στο θυμό, στο φθόνο, στον εγωισμό και την κενοδοξία µας, όχι στα θελήματα και την ιδιορρυθμία µας. Να λέμε όχι στην απάτη του πλούτου, την απάτη των ηδονών και την απάτη της εφήμερης δόξας. Αν διαβάζουμε ευκολότερα εφημερίδα και δυσκολότερα την Αγία Γραφή, να παρακινούμε εντονότερα τον εαυτό µας στην πνευματική μελέτη. Αν διαθέτουμε ευκολότερα τον χρόνο µας για ατελείωτες συζητήσεις και δυσκολότερα για προσευχή, να επιμένουμε στο άθλημα της προσευχής. Αν η σκέψη µας μετεωρίζεται και θυμόμαστε τα μάταια και αμαρτωλά, να κάνουμε προσπάθεια να σκεπτόμαστε όσα είναι αληθινά, όσα δίκαια, όσα αγνά.

Επίσης χρειάζεται να κοπιάσουμε για να νικήσουμε τον διάβολο, που µας αντιστρατεύεται και µας πολεμά, ή τον κόσμο της αμαρτίας, που µας παρασύρει στον εύκολο δρόμο. Χρειάζεται να κάνουμε προσπάθεια για να κόψουμε τις αδυναμίες, τα πάθη και τα ελαττώματά µας. Χρειάζεται να βάλουμε καλή σειρά στα πνευματικά. Να ζούμε συνειδητή μυστηριακή ζωή. Να έχουμε πρόγραμμα µε αυτοεξέταση, περισυλλογή, προσεκτική παρακολούθηση του εαυτού µας. Κι όλα αυτά να τα κάνουμε µε χαρά. Οι αθλητές του στίβου, για να πάρουν στεφάνι που φθείρεται, υποβάλλονται σε εξαντλητικές ασκήσεις και εγκρατεύονται σε όλα, και στην τροφή και στο ποτό. Εμείς, για να λάβουμε «στέφανον ἄφθαρτον», στεφάνι που δεν φθείρεται, οφείλουμε µε πολύ περισσότερο ενθουσιασμό να αγωνιζόμαστε. Όχι λοιπόν εφησυχασμός, αλλά εγρήγορση και σπουδή. Όσο μπορούμε να παρακινούμε τον νωθρό εαυτό µας για τα πνευματικά, διότι «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καί βιασταί ἀρπάζουσιν αὐτήν».

Ο Σωτήρ, 1981
http://www.xfd.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE ... E%B1%CE%B9
______________________

Το συμπέρασμα μου από τα παραπάνω είναι ότι για να κατακτήσεις την Βασιλεία πρέπει να παλέψεις για αυτήν. Όπως και για να ζήσεις πρέπει να παλέψεις στην ΖΩΗ.

:training1:

Spartan

Ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώνεις να μοιράζεσαι τέτοιες σκέψεις και να προσφέρεις πνευματική τροφή για σκέψη. Ο, τι σπέρνεις θα θερίσεις φίλε μου. :0607

LAPTONAS

Spartan,
O Χριστός ο ίδιος Αυτός μας προτρέπει να το κάνουμε αυτό.
Λοιπόν θα ήθελε κάποιος να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα ;

aetos64

Η βασιλεία των ουρανών είναι βίωμα και μάλιστα όσο πιό ψιλά φτάσει κάποιος τόσο πιό πολύ κινδυνεύει όταν πέσει απο εκεί ψιλά που βρίσκεται. Η ανεβασιά της πνευματικής σκάλας είναι πολύ δύσκολη και όταν δεν έχουμε την ανάλογη άσκηση καλύτερα να κάνουμε μικρότερα βήματα γιατί άν πέσουμε απο την σκάλα υπαρχει κίνδυνος να παρετηθούμε τελέιως απο την προσπάθεια αγίασης!

Για περισσότερα ακούστε τον π. Νεκτάριο Μουλατσιώτη:
https://www.youtube.com/watch?v=i_SiBt2Cs2c#t=126

Καί εδώ: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Παράθεση:

Τα ερωτήματα που με απασχολούν είναι τα εξής :

Μαθαίνουμε στην Καινή Διαθήκη ότι οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού "τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. 18, 1-4)

Την απορία, ποιά έιναι τα χαρακτηριστικά των παιδιών σε αντιστοιχία με τους μεγάλους τα εξηγεί στα ακριβώς επόμενα εδάφια. Είναι η αθωότητα των παδιών και η ταπεινότητα που έχουν προς τους μεγάλους ώστε να αναμένουν απο αυτούς να μάθουν πράγματα.

Παράθεση:

Ματθ. 18,5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·

Ματθ. 18,5 Και εκείνος που θα υποδεχθή προς χάριν μου ένα τέτοιο παιδί η ένα, σαν το παιδί, απλούν άνθρωπον, δέχετε εμέ.

Ματθ. 18,6 ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης.

Ματθ. 18,6 Οποιος όμως σκανδαλίσει και παρασύρει εις την αμαρτίαν ένα από τους μικρούς και απλοϊκούς αυτούς, που πιστεύουν εις εμέ, είναι προτιμότερον δι' αυτόν να κρεμασθή στον τράχηλόν του μυλόπετρα από εκείνες που γυρίζει ο όνος στον μύλον, και να καταποντισθή εις την ανοικτή θάλασσα.

Ματθ. 18,7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῶν ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.

Ματθ. 18,7 Αλλοίμονον στον κόσμον από τα σκάνδαλα· διότι ένεκα της διαφθοράς των ανθρώπων, κατ' ανάγκην θα έλθουν σκάνδαλα και πειρασμοί. Αλλοίμονον όμως στον άνθρωπον εκείνον, δια του οποίου έρχεται το σκάνδαλον.

Ματθ. 18,8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.

Ματθ. 18,8 Εάν δε το χέρι σου η το πόδι σου (δηλαδή ένα πρόσωπον που σου είναι πολύτιμον και χρήσιμον) γίνεται αφορμή να παρασυρθής εις την αμαρτίαν, κόψε το και ρίξε το μακρυά· είναι καλόν για σένα να εισέλθης εις την ζωήν χωλός η κουλλός παρά με δύο χείρας η δύο πόδας να ριφθής στο πυρ το αιώνιον.

Ματθ. 18,9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλὸν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

Ματθ. 18,9 Και εάν το μάτι σου σε σκανδαλίζη και σε παραπλανά εις την αμαρτίαν, βγάλε το και πέταξέ το· είναι καλό για σένα να εισέλθης εις την ζωήν μονόφθαλμος παρά έχων δύο μάτια να ριφθής εις την γέννεαν του πυρός. (Κοψε δηλαδή τον δεσμόν και την επικοινωνίαν με πρόσωπα, που σου είναι μεν πολύτιμα και χρήσιμα σαν το μάτι, αλλά σε παρασύρουν εις την αμαρτίαν, δια να αποφύγης έτσι την γέενναν του πυρός και εισέλθης εις την βασιλείαν των ουρανών).

Ματθ. 18,10 Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Ματθ. 18,10 Προσέχετε να μη καταφρονήσετε ένα από τους μικρούς τούτους τους οπαδούς μου, διότι σας λέγω ότι αυτοί έχουν μεγάλην αξίαν ενώπιον του Θεού και οι άγγελοί των στους ουρανούς έχουν μεγάλην παρρησίαν δια λογαριασμόν των ενώπιον του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς και βλέπουν ακατάπαυστα το πρόσωπον αυτού.

Ματθ. 18,11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Ματθ. 18,11 Διότι ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να σώση το απολωλός (τον άνθρωπον, δηλαδή, ο όποιος ένεκα αγνοίας και αδυναμίας βαδίζει τον δρόμον, που οδηγοί εις την αιωνίαν απώλειαν.

Ματθ. 18,12 Τί ὑμῖν δοκεῖ; ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφεὶς τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὄρη, πορευθεὶς ζητεῖ τὸ πλανώμενον;

Ματθ. 18,12 Τι νομίζετε σεις; Εάν ένας άνθρωπος έχη εκατό πρόβατα και παραπλανηθή ένα προβάτον μακρυά από το κοπάδι, δεν θα αφήση αυτός τα ενενήκοντα εννέα επάνω εις τα βουνά, και δεν θα τρέξη να αναζητήση το χαμένο;

Ματθ. 18,13 καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπ᾿ αὐτῷ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις.

Ματθ. 18,13 Και αν συμβή να το βρη, σας διαβεβαιώνω ότι χαίρει δι' αυτό πολύ περισσότερο παρά δια τα ενενήκοντα εννέα, που δεν είχαν παραπλανηθή.

Ματθ. 18,14 οὕτως οὐκ ἔστι θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς τῶν μικρῶν τούτων.

Ματθ. 18,14 Οπως ο καλός ποιμήν δεν θέλει να χάση ούτε ένα πρόβατο, έτσι δεν είναι θέλημα του Πατρός σας του εν ουρανοίς να χαθή ένας από τους μικρούς τούτους. Λοιπόν προσέχετε μήπως τυχόν καταφρονήσετε κανένα από τους ασήμους και απλοϊκούς πιστούς.

Ματθ. 18,15 Ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου, ὕπαγε καὶ ἔλεγξον αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου· ἐάν σου ἀκούσῃ, ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου·

Ματθ. 18,15 Εάν φταίξη σε σένα ο αδελφός σου, πήγαινε και υπέδειξέ του το σφάλμα του ιδιαιτέρως· εάν ακούση την υπόδειξίν σου και μετανοήση δια το σφάλμα του, εκέρδησες τον αδελφόν σου δια τον Θεόν και δια σε τον ίδιον.

Ματθ. 18,16 ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ, παράλαβε μετὰ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο, ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα.

Ματθ. 18,16 Εάν όμως δεν σε ακούση, τότε πάρε μαζή σου ένα ακόμη η δύο και κάμε του παρατήρησιν, ώστε να στηριχθή και κατοχυρωθή έτσι η αλήθεια επάνω εις την βεβαίωσιν δύο η τριών μαρτύρων.

Ματθ. 18,17 ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης.

Ματθ. 18,17 Εάν δε παρακούση και εις τας συμβουλάς αυτών, ειπέ το γεγονός εις την Εκκλησίαν. Εάν δε δεν σεβασθή και παρακούση την Εκκλησίαν, ας είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης και ο αμετανόητος τελώνης, οι οποίοι δεν ανήκουν εις την Εκκλησίαν.

Ματθ. 18,18 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ.

Ματθ. 18,18 Σας διαβεβαιώνω ότι όσα αμαρτήματα αφήσετε δεμένα και ασυγχώρητα εις την γην, θα μείνουν δεμένα και ασυγχώρητα στον ουρανόν. Και όσα συγχωρήσετε εις την γην, θα είναι συγχωρημένα και λυμένα στον ουρανόν.

Ματθ. 18,19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Ματθ. 18,19 Παλιν σας διαβεβαιώνω ότι, εάν δύο από σας συμφωνήσουν εις την γην για κάθε καλόν πράγμα, που ήθελαν ζητήσει δια της προσευχής των, θα το λάβουν από τον Πατέρα μου τον εν τοις ουρανοίς.

Ματθ. 18,20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν.

Ματθ. 18,20 Διότι όπου δύο η τρεις είναι συγκεντρωμένοι στο όνομά μου και δια σκοπόν σύμφωνον με το θέλημά μου, εκεί είμαι και εγώ εν μέσω αυτών, δια να τους φωτίζω, να τους ευλογώ και να τους ενισχύω”.

Ματθ. 18,21 Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις;

Ματθ. 18,21 Τοτε επλησίασε προς αυτόν ο Πετρος και είπε· “Κυριε, πόσες φορές θα φταίξη εις εμέ ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; Εως επτά φορές;”

Ματθ. 18,22 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.

Ματθ. 18,22 Είπεν εις αυτόν ο Ιησούς· “Δεν σου λέγω έως επτά φορές, αλλά έως εβδομήκοντα επτά φορές, πάντοτε δηλαδή θα συγχωρής”.

Παράθεση:

Σε άλλη παραβολή είπε : 31 Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.(Μτ 13:31-32)

Μία σπουδαία αλήθεια: Υπάρχουν κάποια μικρά πράγματα που κρύβουν μέσα τους μεγάλες δυνατότητες. Έτσι από τον τόσο μικρό σπόρο του συναπιού προέρχεται ένα τόσο ανεπτυγμένο φυτό, και στις πλούσιες φυλλωσιές του καταφεύγουν όχι μικρά ζωύφια, αλλά τα πτηνά του ουρανού.

Το πράγμα δίνει μία επιτυχημένη εικόνα του ξεκινήματος και της εξελίξεως του Χριστιανισμού. Από κάτι που ξεκίνησε μικρό και απαρατήρητο προέκυψε κάτι πελώριο.

Δώδεκα απλοί και αγράμματοι ψαράδες, χωρίς πλούτο και δύναμι∙ δώδεκα άνθρωποι του λαού χωρίς ιδιαίτερα προσόντα, χωρίς αξιώματα και μεγαλεία. Όλοι ταπεινοί και άσημοι, και χώρος δράσεως η Γαλιλαία. Μια Γαλιλαία και μια Παλαιστίνη που εστερείτο και το βασικό αγαθό της ελευθερίας, αφού βρισκόταν υπό ρωμαϊκήν κατοχήν. Όλα αυτά εξεικονίζονται με τον μικρό σπόρο του συναπιού. Τόσο μικρά και ασήμαντα, όσο ο κόκκος του σινάπεως. Και όμως μέσα στον όμιλο των δώδεκα ταπεινών ανθρώπων κρυβόταν η πιο σημαντική δύναμις. Και θα προέκυπτε από αυτούς ένα πελώριο δένδρο, που θα άπλωνε τα κλωνάρια του σ' όλη την οικουμένη.

Παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος: «Με αυτήν την παραβολή ο Κύριος θέλησε να πείση για το μέγεθος στο οποίο θα έφθανε ο Χριστιανισμός. Ό,τι συμβαίνει με τον κόκκο του σινάπεως θα συμβή και με το χριστιανικό κήρυγμα. Οι μαθηταί βέβαια ήταν πιο αδύνατοι και πιο μικροί από όλους• αλλά όμως μέσα σ’ αυτούς υπήρχε μεγάλη δύναμις. Γι' αυτό και το χριστιανικό κήρυγμα ξαπλώθηκε σ’ όλη την οικουμένη». «Μεγάλη ην η εν αυτοίς δύναμις». Στο σπόρο του σιναπιού κρύβεται σπουδαία δύναμις. Όμοια και στους Αποστόλους υπήρχε μεγάλη δύναμις».

Read more: http://www.egolpion.com/kokkos_sinapews ... z3N3Aec6vc

Παράθεση:

Αλλού λέει : «Η βασιλεία των ουρανών είναι, πάλι, όμοια με έναν άνθρωπο έμπορο, που αναζητάει καλά μαργαριτάρια• ο οποίος, βρίσκοντας ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πήγε και πούλησε όλα όσα είχε, και το αγόρασε.» (Ματθαίο 13: 45-46) και γιατί αλλού λέει : 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.(Μτ 13:52)

Πολύτιμες γνώσεις απο την Παλιά και Νέα Διαθήκη, τόσο μεγάλης αξίας που όσα υλικά πλούτη και να έχειν κάποιος, δεν πρέπει να τα λογαριάσει σε σχέση με τις πνευματικές αυτές γνώσεις!

LAPTONAS

aetos64 έγραψε:

Η βασιλεία των ουρανών είναι βίωμα και μάλιστα όσο πιό ψιλά φτάσει κάποιος τόσο πιό πολύ κινδυνεύει όταν πέσει απο εκεί ψιλά που βρίσκεται. Η ανεβασιά της πνευματικής σκάλας είναι πολύ δύσκολη και όταν δεν έχουμε την ανάλογη άσκηση καλύτερα να κάνουμε μικρότερα βήματα γιατί άν πέσουμε απο την σκάλα υπαρχει κίνδυνος να παρετηθούμε τελέιως απο την προσπάθεια αγίασης!

Για περισσότερα ακούστε τον π. Νεκτάριο Μουλατσιώτη:
https://www.youtube.com/watch?v=i_SiBt2Cs2c#t=126

Καί εδώ: ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Παράθεση:

Τα ερωτήματα που με απασχολούν είναι τα εξής :

Μαθαίνουμε στην Καινή Διαθήκη ότι οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού "τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. 18, 1-4)

Την απορία, ποιά έιναι τα χαρακτηριστικά των παιδιών σε αντιστοιχία με τους μεγάλους τα εξηγεί στα ακριβώς επόμενα εδάφια. Είναι η αθωότητα των παδιών και η ταπεινότητα που έχουν προς τους μεγάλους ώστε να αναμένουν απο αυτούς να μάθουν πράγματα.

Ταπεινότητα λοιπόν. Κλειδί για την Βασιλεία.

aetos64 έγραψε:

Παράθεση:

Σε άλλη παραβολή είπε : 31 Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.(Μτ 13:31-32)

Μία σπουδαία αλήθεια: Υπάρχουν κάποια μικρά πράγματα που κρύβουν μέσα τους μεγάλες δυνατότητες. Έτσι από τον τόσο μικρό σπόρο του συναπιού προέρχεται ένα τόσο ανεπτυγμένο φυτό, και στις πλούσιες φυλλωσιές του καταφεύγουν όχι μικρά ζωύφια, αλλά τα πτηνά του ουρανού.

Το πράγμα δίνει μία επιτυχημένη εικόνα του ξεκινήματος και της εξελίξεως του Χριστιανισμού. Από κάτι που ξεκίνησε μικρό και απαρατήρητο προέκυψε κάτι πελώριο.

Δώδεκα απλοί και αγράμματοι ψαράδες, χωρίς πλούτο και δύναμι∙ δώδεκα άνθρωποι του λαού χωρίς ιδιαίτερα προσόντα, χωρίς αξιώματα και μεγαλεία. Όλοι ταπεινοί και άσημοι, και χώρος δράσεως η Γαλιλαία. Μια Γαλιλαία και μια Παλαιστίνη που εστερείτο και το βασικό αγαθό της ελευθερίας, αφού βρισκόταν υπό ρωμαϊκήν κατοχήν. Όλα αυτά εξεικονίζονται με τον μικρό σπόρο του συναπιού. Τόσο μικρά και ασήμαντα, όσο ο κόκκος του σινάπεως. Και όμως μέσα στον όμιλο των δώδεκα ταπεινών ανθρώπων κρυβόταν η πιο σημαντική δύναμις. Και θα προέκυπτε από αυτούς ένα πελώριο δένδρο, που θα άπλωνε τα κλωνάρια του σ' όλη την οικουμένη.

Παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος: «Με αυτήν την παραβολή ο Κύριος θέλησε να πείση για το μέγεθος στο οποίο θα έφθανε ο Χριστιανισμός. Ό,τι συμβαίνει με τον κόκκο του σινάπεως θα συμβή και με το χριστιανικό κήρυγμα. Οι μαθηταί βέβαια ήταν πιο αδύνατοι και πιο μικροί από όλους• αλλά όμως μέσα σ’ αυτούς υπήρχε μεγάλη δύναμις. Γι' αυτό και το χριστιανικό κήρυγμα ξαπλώθηκε σ’ όλη την οικουμένη». «Μεγάλη ην η εν αυτοίς δύναμις». Στο σπόρο του σιναπιού κρύβεται σπουδαία δύναμις. Όμοια και στους Αποστόλους υπήρχε μεγάλη δύναμις».

Read more: http://www.egolpion.com/kokkos_sinapews ... z3N3Aec6vc

Συμπυκνωμένη δύναμη δηλαδή η Βασιλεία. Ξεκινάει αργά και τρυφερά όπως ο σπόρος που φυτρώνει και καταλήγει ένα τεράστιο δέντρο.

aetos64 έγραψε:

Παράθεση:

Αλλού λέει : «Η βασιλεία των ουρανών είναι, πάλι, όμοια με έναν άνθρωπο έμπορο, που αναζητάει καλά μαργαριτάρια• ο οποίος, βρίσκοντας ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πήγε και πούλησε όλα όσα είχε, και το αγόρασε.» (Ματθαίο 13: 45-46) και γιατί αλλού λέει : 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.(Μτ 13:52)

Πολύτιμες γνώσεις απο την Παλιά και Νέα Διαθήκη, τόσο μεγάλης αξίας που όσα υλικά πλούτη και να έχειν κάποιος, δεν πρέπει να τα λογαριάσει σε σχέση με τις πνευματικές αυτές γνώσεις!

Δεν θα έλεγα γνώσεις, πάντως σίγουρα πρόκειται για κάτι που είναι πολυτιμότερο από κάθε τι άλλο στο κόσμο. Τόσο πολύτιμη η Βασιλεία που αξίζει να δώσει κανείς όλα τα υπάρχοντα του για να την κατακτήσει ;

LAPTONAS

Θα σχολιάσω εδώ ένα απόσπασμα από την ακόλουθη σελίδα της ΟΟΔΕ http://www.oodegr.co/oode/swthria/basileia_5.htm

Παράθεση:

Η ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ας ξεκινήσουμε να δούμε αναλυτικότερα την ερμηνεία που δίνουν οι άγιοι Πατέρες στα χωρία αυτά του Αποστόλου Παύλου, όπως μας τα παρουσιάζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο βιβλίο «Ερμηνεία εις τας δεκατέσσαρας επιστολάς του Αποστόλου Παύλου» που ανεπιφύλακτα συνιστούμε σε όλους.

Στο στίχο 24 στο δεύτερο τμήμα του λέγει: «δύο βασιλείας του Θεού ηξεύρει η Αγία Γραφή. Την μίαν κατά οικείωσιν την δε άλλην κατά δημιουργίαν. Διότι ο Θεός βασιλεύει μεν εις όλους και Έλληνας και Εβραίους και εις αυτούς τους ιδίους δαίμονας και χωρίς να θέλουν κατά τον λόγον της δημιουργίας. Καθ’ ο δηλαδή, όλοι είναι δημιουργήματα και κτίσματα δικά του και υποτάσσονται και χωρίς να θέλουν εις την βασιλείαν Του. Βασιλεύει όμως ο Θεός και εις τους χριστιανούς και αγίους, οι οποίοι υποτάσσονται θεληματικώς σε Αυτόν κατά τον της οικειώσεως λόγον, ήτοι καθ’ ό ούτοι είναι πιστοί και οικείοι και φίλοι του Θεού. Δια την βασιλείαν ταύτην την κατά οικείωσιν των πιστών λέγει ο Πατήρ προς τον Υιόν δια του Δαυίδ «αίτησαι παρ’ εμού και δώσω σοι έθνη την κληρονομίαν σου» [ψαλμ.2,8]. Και πάλιν περί αυτής λέγει ο Χριστός μετά το αναστήναι Αυτόν εκ νεκρών: «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» [Ματθ. 28,18]. Ταύτην λοιπόν την κατά οικείωσιν βασιλείαν των πιστών παραδίδει ο Υιός προς τον Πατέρα, ως λέγει εδώ ο Απόστολος Παύλος, ήτοι κατορθώνει και τελειώνει αυτήν καθώς, χάριν παραδείγματος ένας βασιλεύς ενεχείρησεν εις τον υιόν του το να κάνει πόλεμο εις έθνη όπου αποστάτησαν από λόγο του, δια να οικονομήσει καλώς τον πόλεμον αυτόν και να νικήσει τους αποστάτας. Όταν λοιπόν ο υιός τελειώσει τον πόλεμον εκείνον και νικήσει και υποτάξει τα αποστατήσαντα έθνη, τότε λέγεται ότι παραδίδει τον πόλεμον εις τον πατέρα του, ήτοι ότι έδειξεν εις το πατέρα του το παραδοθέν έργο και πως ετελείωσεν αυτό». Αν δούμε όμως και την υποσημείωση στο σημείο αυτό, η οποία λέγει τα εξής: «παραδίδει δε ο Υιός εις τον Πατέραν την βασιλεία, όχι πως την υστερείται αυτός, διότι τούτο είναι ανόητον κατά πολύ και το να το στοχαστεί κάποιος. Δηλαδή όταν μεν επολεμείτο και αποστάτει η τοιαύτη βασιλεία να είναι δική Του, όταν δε την ειρήνευσε, τότε να την στερηθεί. Αλλά την παραδίδει για να κάνει συγκοινωνό του δικού του κατορθώματος και τον Πατέρα, επειδή κοινά είναι όλα τα της Τριάδος. Διότι εάν και ο Υιός σεσάρκωται αλλ’ ευδοκία του Πατρός και συνεργεία του Αγίου Πνεύματος σεσάρκωται. Δια τούτο κοινά είναι της Αγίας Τριάδος και τα κατορθώματα όπου έκανε ο Υιός σαρκωθείς και σταυρωθείς και αναστάς. Λέγεται δε ότι παραδίδει ο Υιός την βασιλεία εις τον Πατέρα, καθότι ευφραίνει αυτόν με το κατόρθωμα, καθότι δεν έχει πλέον να ταλαιπωρείται δι’ αυτήν, μήτε να συμμαχεί και να νικά δια αυτήν και όχι για να την υστερείται και να μην την έχει πλέον Αυτός όπως λέγει και ο σοφός Φώτιος.

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι είναι ξεκάθαρο το θέμα της παράδοσης της Βασιλείας. Η Βασιλεία αυτή που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η «κατά την οικείωσιν» βασιλεία, διότι κατά την δημιουργία δεν γεννάται κανένα ζήτημα αφού όλη η κτίση είναι υποτεταγμένη στον Βασιλέα Θεό ως δημιουργό. Κατά την οικείωσιν όμως, η κτίση αποστάτησε καταρχήν με τον Διάβολο και δεύτερον, αποστάτησε και το ανθρώπινο γένος με την προτροπή του Διαβόλου. Έτσι λοιπόν ο Ιησούς Χριστός με την ευδοκία όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, του Πατρός και την συνεργεία του Αγίου Πνεύματος, σαρκώνεται και αναλαμβάνει το έργο να επιστρέψει στον Τριαδικό Θεό όσα από τα πλάσματα βρίσκονταν κάτω από την δουλεία του Σατανά και να εξαφανίσει τον εχθρό της ανθρώπινης φύσης, το θάνατο.

Δύο ειδών λοιπόν η Βασιλεία, εκ της οποίας η "εξ οικείωσης" είναι αυτή που επιλέγουμε και για την οποία συζητάμε, η ουράνια βασιλεία . Η οποία έχει την δύναμη να μας ελευθερώσει από τον θάνατο και να εξαφανίσει τα δεσμά της ύλης και τον Σατανά... :hmmm

Παράθεση:

Συνεχίζει λοιπόν, ο Άγιος Νικόδημος, λέγοντας: «λέγει λοιπόν ο Παύλος εδώ, ότι όταν ο Υιός υποτάξει όλα, τότε θα γίνει το τέλος, διότι τότε ο Χριστός θα βασιλεύσει εις ημάς τους πιστούς, με όλη την τελειότητα. Επειδή τότε δεν έχουμε πλέον να μοιραζόμεθα μέρος εις τον Θεόν και μέρος εις τον κοσμοκράτορα Διάβολο καθώς τώρα, αλλά όλοι θα γίνουμε του Υιού οικείοι όπως λέγει ο θεολόγος Γρηγόριος. Διότι παριστά και παραδίδει ο Υιός εις τον Πατέρα ελευθέραν όλην την Βασιλείαν, δηλαδή τους βασιλευομένους υπ αυτού πιστούς, η οποία βασιλεία ήταν πρότερον διαρπαγμένη και σκλαβωμένη από τον αποστάτην Διάβολον, καθώς λέγει ο Κύριλλος Αλεξανδρείας εις το κατά Ιουλιανού τέταρτο βιβλίο του.

Όλοι (οι άξιοι προφανώς) θα βασιλεύουν εκεί, οικείοι προς τον Θεό. Ελεύθεροι από την αποστασία του διαβόλου.

Παράθεση:

Και συνεχίζει τα σχόλια του ο Άγιος Νικόδημος πάνω στο Α’ Κορινθ.15,24-28: «όταν καταργήσει πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν». Αφού προηγουμένως μας μίλησε για το ότι τότε, δηλαδή στο τέλος, ο Υιός θα παραδώσει εις τον Πατέρα την βασιλεία, τώρα στην συνέχεια μας λέγει ότι θα γίνει το τέλος. Όταν νικήσει και καταπαύσει ο Υιός όλας τας πονηράς δυνάμεις των αποστατών δαιμόνων. Διότι τώρα μεν οι δαίμονες ενεργούν ακόμη και εξουσιάζουν κατά μέρος πολλούς ανθρώπους, τότε όμως θα πάψει τελείως η ενέργεια και η εξουσία τους, περί των οποίων είπε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος «ότι ουκ εστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα αλλά προς τας αρχάς προς τας εξουσίας [Εφεσ. 6,12]. Και αλλού ο ίδιος πάλι έγραφε: «ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων [Φιλιπισ. 2,10]

Επί βασιλείας θα έχει πάψει λέει η δύναμη των πονηρών δαιμόνων, αναρωτιέμαι αν εννοεί την βασιλεία εντός μας, συνεπώς μία κατάσταση που έχει να κάνει με εμάς (εφόσον έχουμε θεωρητικά πετύχει την βασιλεία) ή αν εννοεί την βασιλεία μετά την συντέλεια του κόσμου. :hmmm

Παράθεση:

Στον επόμενο στίχο ο Απόστολος Παύλος λέγει τα εξής: «διότι πρέπει αυτός να βασιλεύει μέχρις ότου θέσει πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας του. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος». Και λέγει ο Άγιος Νικόδημος: «επειδή είπεν ο Παύλος ότι ο Χριστός πρόκειται να καταργήσει τας αποστατικάς δυνάμεις των δαιμόνων και να κάνει νίκας και τρόπαια, ακόλουθον δε ήτον να πει κάποιος ότι ίσως θα σταθεί αδύνατον, έως ότου να τα κάνει όλα αυτά και δεν θέλει δυνηθεί να τα τελειώσει, δια τούτο λέγει ο Παύλος εδώ ότι δεν θέλει αδυνατίσει αλλά πρέπει να βασιλεύει, δηλαδή να συμπεριφέρεται ως βασιλεύς και δυνατός, έως ότου να υποτάξει τους εχθρούς του και ύστερα από όλους να υποτάξει τον θάνατο. Διότι εκείνος που θα υποτάξει τον Διάβολον, φανερόν είναι, ότι θα υποτάξει και το έργον και το αποτέλεσμα του Διαβόλου το οποίον είναι ο θάνατος. Πώς όμως ο θάνατος θα φανεί ότι υπετάχθη αν ίσως δεν εξεμέσσει τα σώματα των νεκρών τα οποία εκράτει στην εξουσίαν του; Διότι τότε κυρίως νικάται ο θάνατος όταν και τα τρόπαια όπου είχε αρπάξει διαρπαθούν από Αυτόν, δηλαδή τα νεκρά σώματα καθώς είπεν ο Κύριος: «πως δύναται τις εισελθείν εις την οικίαν του ισχυρού και τα σκεύη αυτού αρπάσαι εάν μη πρώτον δήσει τον ισχυρόν» δηλαδή εάν δεν τον δέσει πρώτα «και τότε την οικίαν αυτού διαρπάσει» [Ματθ.12,29]

Χάνει ο διάβολος, συνεπώς χάνουν και τα αποτελέσματα της παρουσίας του διαβόλου όπως ο θάνατος. Ο Θάνατος είναι αποτέλεσμα της αποστασίας του Εωσφόρου.

Παράθεση:

Το ότι έχει να καταργήσει ο Χριστός κάθε αρχήν και εξουσίαν μη φοβηθείτε ότι θα αδυνατίσει και δεν θα μπορέσει να κατορθώσει ταύτα, διότι αυτός θα τα κάνει όλα βασιλεύοντας και κυβερνώντας στον πόλεμο έως ότου να υποτάξει όλους τους εχθρούς. Βλέπετε ότι το «έως» όπου λέγει εδώ ο Απόστολος Παύλος δεν το λέγει εις αναίρεσιν του μετά ταύτα, αλλά δια την προρρηθείσαν αιτίαν, δηλαδή, διότι η βασιλεία του Χριστού κρατεί και εξουσιάζει και δεν θα αδυνατίσει έως ότου να τα κατορθώσει όλα. Ας μείνουμε όμως λίγο περισσότερο σ’ αυτό το επίμαχο έως ότου, το «άχρις ου», όπως λέγει: «δει γαρ αυτόν βασιλεύειν άχρις ου αν θη πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού».

Αφού λοιπόν ο Χριστός τα κατορθώσει όλα αυτά, δηλαδή να κατατροπώσει το Διάβολο και το έργο του, δηλαδή το θάνατο και να αναστήσει κατά συνέπεια τους νεκρούς, πολλώ μάλλον τότε θα βασιλεύσει, διότι «της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος», καθώς είπε ο Αρχάγγελος προς την Παρθένο, όπως φαίνεται στο Λουκ.1,33. Ο δε θεολόγος Γρηγόριος λέγει ότι, «ο Υιός λέγεται πως βασιλεύει εις την παρούσα ζωή, δηλαδή πως ενεργεί την εις αυτόν υπακοήν υμών των ανθρώπων, των βασιλευομένων και πως βάλει υμάς υποκάτω εις την βασιλείαν Του. Επομένως και αφού εμείς οι βασιλευόμενοι υποταχθώμεν εις Αυτόν, τότε παύεται η τοιαύτη βασιλεία Του, η βασιλεία Του δηλαδή αυτού του είδους, δηλαδή η σπουδή και η ενέργεια που καταβάλλει εις το να βασιλευόμεθα εμείς από Αυτόν. Διότι καθώς ο οικοδόμος οικοδομεί τον οίκον έως ότου να βάλει την σκεπή του οίκου και μετά ταύτα παύει από το έργον της οικοδομής, έτσι με τον ίδιο τρόπο και ο Υιός βασιλεύει, δηλαδή ενεργεί την εις υμάς βασίλευσιν Αυτού έως ότου εμείς να βασιλευθώμεν τελείως από Αυτόν» (Σημείωση ΟΟΔΕ: ο οικοδόμος δεν παύει να είναι οικοδόμος επειδή τελείωσε η οικοδομή, ούτε ο Αυτοκράτορας παύει να είναι Αυτοκράτορας, όταν η αυτοκρατορία του κατακτήσει τα προσδοκώμενα εδάφη). Έτσι λοιπόν αντιλαμβανόμαστε με πολύ φυσικό και φυσιολογικό τρόπο, το πώς ο Ιησούς Χριστός βασιλεύει μεν ενόσω είμαστε εμείς οι άνθρωποι υπό την εξουσία έστω και μερικώς του Διαβόλου και του θανάτου και παραδίδει την Βασιλεία εις τον Θεό και Πατέρα. Το «έως ότου» και η «παράδοση» δεν σημαίνουν ότι παύει από τότε και στο εξής να βασιλεύει, απλώς ολοκληρώνεται το έργον της συγκεκριμένης βασιλείας και πλέον η βασιλεία του Θεού παίρνει άλλη μορφή, δεδομένου ότι αλλάζει σκοπό.

Παραπάνω, η βασιλεία των ουρανών είναι η βασιλεία εντός μας, στην παρούσα ζωή.

LAPTONAS

Μερικοὶ λένε πὼς ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι ἡ ζωὴ τῶν ἀξίων στοὺς οὐρανούς. Ἄλλοι πάλι, πὼς εἶναι ἡ ὅμοια μὲ τῶν ἀγγέλων κατάσταση τῶν σῳζόμενων. Ἄλλοι, τέλος, πὼς εἶναι ἡ μορφὴ τῆς ἴδιας τῆς θεϊκῆς ὡραιότητας ἐκείνων ποὺ φόρεσαν «τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» (Α´ Κορ. 15:49). Ἐγὼ πάντως νομίζω, πὼς καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς γνῶμες συμφωνοῦν μὲ τὴν ἀλήθεια. Γιατὶ σὲ ὅλους δίνεται ἡ μελλοντικὴ χάρη, ἀνάλογα μὲ τὴν ποιότητα καὶ τὴν ποσότητα τῆς δικαιοσύνης τους (δηλαδὴ τῆς ὑπακοῆς τους στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ).
Τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ

Από το βιβλίο Μικρὸς Εὐεργετινός viewtopic.php?f=192&t=16462

άρα :
1. Η Βασιλεία είναι η ζωή στους ουρανούς
2. Η Βασιλεία είναι μία κατάσταση όμοια με την αγγελική (υπάρχει η θεωρία ότι οι άνθρωποι φτιάχτηκαν με σκοπό να αντικαταστήσουν το κενό που δημιουργήθηκε στις αγγελικές τάξεις μετά την επανάσταση του Εωσφόρου)
3. Η Βασιλεία είναι η μορφή της θεϊκής ωραιότητας :hmmm

Ενδιαφέρον

grecko

Εἶπε καὶ ἡ θεία Γραφή, ὅτι τοὺς τόπους τῶν Ἁγίων οὔτε ὀφθαλμὸς εἶδεν, οὔτε οὖς ἤκουσεν, οὔτε ἡ καρδία στοχάζεται.
Τίς οὖν ἔτι χρεία τῶν προσκαίρων εἰς τὴν αἰωνίαν κατάστασιν;
Τίς ἐτῶν ἀριθμός, τοῦ αἰωνίου χρόνου ὑπάρξαντος;
Πῶς δὲ ἔσονται ἔτη, νυκτῶν μὴ οὐσῶν, ἢ ἀριθμὸς ἑβδομάδων, μῆνες γὰρ οὐκ ἔσονται;
Μίαν γὰρ ἡμέραν ἔχει ὁ μέλλων αἰών. Εἶπε καὶ ὁ Προφήτης· οὐκ ἔσται νύξ, οὔτε ἡμέρα, ἀλλὰ πρὸς ἑσπέραν ἔσται φῶς.
Καὶ Ἠσαΐας διὰ τοῦτο εἶπεν, εἶναι τοῦ ἡλίου τὸ φῶς ἑπταπλάσιον, καὶ τῆς σελήνης ὡς τοῦ ἡλίου· οὐκ ἔσται γὰρ ἔκλειψις. Οὔτε πάλιν γενηθήσεται μηνοειδὴς καὶ διχομηνία, μὴ χρείας οὔσης τῆς τῶν μηνῶν περιδρομῆς εἰς τὴν τῶν τροπῶν κατάστασιν.
Οὐκέτι ἔσται ὁ ἥλιος τοὺς δρόμους ἀμείβων καὶ τὰς ἐπιτολὰς αὐτοῦ παραλλάττων· ὅτι οὔτε χειμῶνος, οὔτε θέρους χρεία ἐπὶ τῆς ἀναστάσεως· μία γὰρ ἡμέρα ἔσται πᾶς ὁ μέλλων αἰών, καὶ οὐδὲν κινηθήσεται ἐκεῖ εἰς 71 τροπὴν καὶ ἀλλοίωσιν.
Εἶπε καὶ ὁ Ἀπόστολος ὅτι ἔτι ἅπαξ σεισθήσεται οὐ μόνον ἡ γῆ, ἀλλὰ καὶ ὁ οὐρανός, τουτέστιν ἀλλοιωθήσονται ἐπὶ τῆς συντελείας, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα. Τίς οὖν ἐκεῖ χρεία σπόρου, καὶ ὑετῶν, καὶ αὐξήσεως θέρους, καὶ μειώσεως φθινοπώρου, καὶ ἐκλείψεως ἐνιαυτοῦ, καὶ πάλιν ἀρχῆς;
Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐλευθερία τῆς κτίσεως, τοῦ μηκέτι δουλεύειν αὐτὴν τῇ ματαιότητι· οἱ γὰρ Ἅγιοι τοῖς αἰωνίοις κεχρημένοι, δουλείαν προσκαίρων οὐκ ἐπιδέονται.
Ἔστησεν ὁ Θεὸς ἡμέραν, ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ. Οὐχὶ ἡμέρας πολλάς, ἀλλὰ μίαν· ταύτης γὰρ ἡ νύξ ἐστι τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον. Τοῖς Ἁγίοις ἡ μία ἡμέρα ἐστὶν ἡ αἰώνιος ἀπόλαυσις τοῦ φωτός, καὶ τοῖς ἁμαρτωλοῖς ἡ μία νὺξ <ἡ> αἰώνιος φυλακή. Διὸ καὶ ὁ Χριστὸς λέγει· οὗτοι πορεύσονται εἰς ζωὴν αἰώνιον, καὶ οἱ παράνομοι εἰς κόλασιν αἰώνιον. Ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη σὺν τοῖς ἄστροις εἰς ἕνα χῶρον συναθροίζονται τοῦ παραδείσου, καὶ γίνεται πάλιν σκότος ἡ νύξ· διὰ γὰρ τοὺς ἀνθρώπους τὰ στοιχεῖα τοῦ φωτὸς 72 ἐτάγησαν ἐν
τῷ στερεώματι, ἵνα ἔχωσιν ἄδειαν ἀπολαύσεως ἐπὶ τῆς γῆς περιπορευόμενοι.

Ἐποίει τὰ στοιχεῖα τὸν χρόνον, καὶ ἐφώτιζε, καὶ τὰ χρήσιμα τοῖς καρποῖς ἐχρησίμευεν, ἵνα μηνύσῃ τὴν τοῦ Θεοῦ πρόνοιαν, τρεῖς ἔχουσαν ἐνεργείας, δηλούσας τῆς ἁγίας Τριάδος τὴν θεότητα, τὸ πῦρ, τὸ φῶς καὶ ὁ πόλος, σημαίνων τῆς ὁμοουσίου Τριάδος τὴν μίαν φύσιν τὴν ἀγέννητον. Εἰ οὖν παύεται γένεσις καὶ φθορά, οὐκέτι χρόνοι, οὐδὲ ἀριθμοὶ βραχύτατοι, οὐδὲ κύκλος ἑβδομάδων, δι' ἡμερῶν ταυτότητος ἀλλασσόμενος, καὶ τροχοῦ δίκην ἐπὶ τὸν αὐτὸν τόπον εἱλισσόμενος. Παράδεισός ἐστι χῶρος τῆς τῶν Ἁγίων ἀναπαύσεως, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ εἴρηκε.

Περι μετανοίας

Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Η Βασιλεία των Ουρανών

Μελη σε συνδεση