LAPTONAS έγραψε:Λέει πρώτα ότι τα : Σωματικά πάθη είναι ή δίψα, ή πείνα, ό ύπνος,
Στην συνέχεια λέει ότι : Τα αισθητά πράγματα, τα όποια είναι τα βασικά αίτια της αμαρτίας καί των περισσοτέρων παθών, είναι: Ό οίνος, οι γυναίκες, ό πλούτος καί ή ευεξία του σώματος. Από τα τέσσαρα αυτά αίτία προέρχονται ή γαστριμαργία, ή πορνεία καί όλα τα σαρκικά πάθη, ή φιλαργυρία, ή πλεονεξία, καί τέλος ή φιλοσωματία καί ή φιληδονία.

Τελικά η πείνα είναι το πάθος η η γαστριμαργία (άμετρη επιθυμία πείνα) ;

Πάθη δεν είναι μόνο αυτά που ρίζα έχουν τον πειρασμό αλλά και αυτά πού λόγω της πτώσης έχουμε αποκτήσει, όπως η πίνα, η δίψα, η κούραση κ.τ.λ.

aetos64 έγραψε:

LAPTONAS έγραψε:Λέει πρώτα ότι τα : Σωματικά πάθη είναι ή δίψα, ή πείνα, ό ύπνος,
Στην συνέχεια λέει ότι : Τα αισθητά πράγματα, τα όποια είναι τα βασικά αίτια της αμαρτίας καί των περισσοτέρων παθών, είναι: Ό οίνος, οι γυναίκες, ό πλούτος καί ή ευεξία του σώματος. Από τα τέσσαρα αυτά αίτία προέρχονται ή γαστριμαργία, ή πορνεία καί όλα τα σαρκικά πάθη, ή φιλαργυρία, ή πλεονεξία, καί τέλος ή φιλοσωματία καί ή φιληδονία.

Τελικά η πείνα είναι το πάθος η η γαστριμαργία (άμετρη επιθυμία πείνα) ;

Πάθη δεν είναι μόνο αυτά που ρίζα έχουν τον πειρασμό αλλά και αυτά πού λόγω της πτώσης έχουμε αποκτήσει, όπως η πίνα, η δίψα, η κούραση κ.τ.λ.

η πείνα δημιουργήθηκε στον Αδάμ μετά την πτώση ; Αν δημιουργήθηκε μετά την πτώση τότε είναι πάθος. Αν όμως δημιουργήθηκε πριν την πτώση από τον Δημιουργό, τότε πως είναι πάθος ;

LAPTONAS έγραψε:

aetos64 έγραψε:

LAPTONAS έγραψε:Λέει πρώτα ότι τα : Σωματικά πάθη είναι ή δίψα, ή πείνα, ό ύπνος,
Στην συνέχεια λέει ότι : Τα αισθητά πράγματα, τα όποια είναι τα βασικά αίτια της αμαρτίας καί των περισσοτέρων παθών, είναι: Ό οίνος, οι γυναίκες, ό πλούτος καί ή ευεξία του σώματος. Από τα τέσσαρα αυτά αίτία προέρχονται ή γαστριμαργία, ή πορνεία καί όλα τα σαρκικά πάθη, ή φιλαργυρία, ή πλεονεξία, καί τέλος ή φιλοσωματία καί ή φιληδονία.

Τελικά η πείνα είναι το πάθος η η γαστριμαργία (άμετρη επιθυμία πείνα) ;

Πάθη δεν είναι μόνο αυτά που ρίζα έχουν τον πειρασμό αλλά και αυτά πού λόγω της πτώσης έχουμε αποκτήσει, όπως η πίνα, η δίψα, η κούραση κ.τ.λ.

η πείνα δημιουργήθηκε στον Αδάμ μετά την πτώση ; Αν δημιουργήθηκε μετά την πτώση τότε είναι πάθος. Αν όμως δημιουργήθηκε πριν την πτώση από τον Δημιουργό, τότε πως είναι πάθος ;

Δεν δημιουργήθηκε μετά την πτώση αλλά συνεπάγεται της πτώσης εφόσον στον παράδεισο δεν υπήρχε πείνα όπως δεν υπήρχε αρρώστια, θάνατος κ.τ.λ.

aetos64 έγραψε:

LAPTONAS έγραψε:

aetos64 έγραψε:

LAPTONAS έγραψε:Λέει πρώτα ότι τα : Σωματικά πάθη είναι ή δίψα, ή πείνα, ό ύπνος,
Στην συνέχεια λέει ότι : Τα αισθητά πράγματα, τα όποια είναι τα βασικά αίτια της αμαρτίας καί των περισσοτέρων παθών, είναι: Ό οίνος, οι γυναίκες, ό πλούτος καί ή ευεξία του σώματος. Από τα τέσσαρα αυτά αίτία προέρχονται ή γαστριμαργία, ή πορνεία καί όλα τα σαρκικά πάθη, ή φιλαργυρία, ή πλεονεξία, καί τέλος ή φιλοσωματία καί ή φιληδονία.

Τελικά η πείνα είναι το πάθος η η γαστριμαργία (άμετρη επιθυμία πείνα) ;

Πάθη δεν είναι μόνο αυτά που ρίζα έχουν τον πειρασμό αλλά και αυτά πού λόγω της πτώσης έχουμε αποκτήσει, όπως η πίνα, η δίψα, η κούραση κ.τ.λ.

η πείνα δημιουργήθηκε στον Αδάμ μετά την πτώση ; Αν δημιουργήθηκε μετά την πτώση τότε είναι πάθος. Αν όμως δημιουργήθηκε πριν την πτώση από τον Δημιουργό, τότε πως είναι πάθος ;

Δεν δημιουργήθηκε μετά την πτώση αλλά συνεπάγεται της πτώσης εφόσον στον παράδεισο δεν υπήρχε πείνα όπως δεν υπήρχε αρρώστια, θάνατος κ.τ.λ.

Εφόσον δημιουργήθηκε πριν την πτώση τότε δημιουργήθηκε εξ αρχής με πείνα ο Αδάμ...και δεν ήταν η πείνα αποτέλεσμα της βρώσης του "απαγορευμένου καρπού"... όπως αντιθέτως είναι το πάθος της γαστριμαργίας.



πως ήξεραν άλλωστε τη σωστή ώρα για να φάνε ; γιατί από όσο ξέρω έτρωγαν κανονικά στο παράδεισο της τρυφής.

15 Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν. 16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ, 17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.

Το λέω το παραπάνω γιατί προσπαθώ να καταλάβω αν τελικά η απλή πείνα είναι πάθος ή είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός που τον είχε από κατασκευής ο Αδάμ και κατ επέκταση κι εμείς.

Εφόσον το σώμα εξαρτάται απο την τροφή, η τροφή δε μετά την πτώση κερδίζεται με κόπο, ο κόπος σημαίνει φθορά, η πείνα είναι πάθος, παθαίνουμε για φάμε.
Στον παράδεισο δεν ήταν πάθος εφόσον πρίν την πτώση το ψωμί δεν έβγαινε με υδρώτα.

aetos64 έγραψε: Εφόσον το σώμα εξαρτάται απο την τροφή, η τροφή δε μετά την πτώση κερδίζεται με κόπο, ο κόπος σημαίνει φθορά, η πείνα είναι πάθος, παθαίνουμε για φάμε.
Στον παράδεισο δεν ήταν πάθος εφόσον πρίν την πτώση το ψωμί δεν έβγαινε με υδρώτα.

λες ότι η πείνα είναι πάθος επειδή για να βγάλεις το ψωμί σου πρέπει να καταβάλεις κόπο; Μα και οι αρετές χρειάζονται κόπο για να τις κατακτήσεις... και πολλά άλλα χρειάζονται κόπο αλλά δεν είναι πάθη.

Ποιο σωστό είναι αυτό που λες ότι "παθαίνουμε" για να φάμε... τι παθαίνουμε ; Προφανώς την πείνα... άλλωστε πρόκειται για κάτι παθητικό... η πείνα.

Αυτού το είδους το πάθος όμως (η πείνα) σε τι διαφέρει από την γαστριμαργία ; γιατί από όσο ξέρω βάσει όσων είπαμε ως τώρα τα πάθη μας κρατούν δούλους ή τουλάχιστον μας περιορίζουν την ελευθερία. Το ίδιο μας περιορίζει η γαστριμαργία και το ίδιο η πείνα ; Ισχύει λοιπόν οτι τα πάθη έχουν μεγέθη ;

Ρε σεις, μη μπερδευεστε.

ΔΕΝ έχει να κάνει με τον κόπο που κάνει ο άνθρωπος για να πχ. φάει φαγητό.

Αλλού είναι το πεδίο που πρέπει να εστιάσει κανείς.

Το να πιει κανεις πχ. ένα κρασάκι και να ευφρανθεί, δεν εμπεριέχει "εμπάθεια", ούτε είναι αμαρτία ούτε και σκλαβιά (εννοείται οτι το εννοούμε το παραπάνω χωρίς να υπάρχει κανενός είδους "ΜΕΘΗ", αλλιώς είναι αμαρτία).
Το να φάει κανείς διότι πρέπει να θρέψει το σώμα του (και η "ειδοποίηση" είναι η "πείνα") ούτε αυτό είναι κακό.
Το να πιεί κανείς νερό, ούτε αυτό είναι κακό διότι το χρειάζεται και αυτό το σώμα για να επιβιώσει.
Ούτε το να κάνει κανείς κάτι από τα παραπάνω είναι αμαρτία και να λάβει "ηδονή" από αυτά.
Κακό είναι να τα κάνεις μόνο για την ηδονή.

Η "σκλαβιά" της αμαρτίας εμπεριέχεται στο οτι ο άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί χωρίς αυτά (εξαιρούνται οι "βιολογικές ανάγκες" του σώματος που σκοπό έχουν την διατήρησή μας εν ζωή και το σώμα μας μας "ειδοποιεί" να τις καλύψουμε).

Γενικά όταν η ηδονή γίνεται "αυτοσκοπός", τότε αυτό είναι αμαρτία και ο άνθρωπος που την πράτει είναι δούλος του "πάθους" του.

Άλλο να ευχαριστιέται κάποιος το φαγητό που τρώει (ηδονίζεται) και άλλο να τρώει μόνο και μόνο για να ηδονιστεί.
Άλλο να πίνει κάποιος και να ηδονίζεται (νερό, κρασί κλπ) και άλλο να έχει ανάγκη να ηδονιστεί και να μην μπορεί χωρίς αυτό.
Ακόμα και στην τεκνοποιεία (μέσα στον γάμο) η εκκλησία γνωρίζει οτι δεν είναι αμαρτία να ευχαριστιέται την πράξη της τεκνοποιείας το ζευγάρι, αλλά είναι αμαρτία (όπως και στο φαγητό) να το κάνει κανείς ΜΟΝΟ για ευχαρίστηση. (Αυτό είναι αμαρτία).

Όταν κάτι ΔΕΝ το έχεις ανάγκη μπορείς να το εγκρατεύεσαι. ΑΝ δεν μπορείς να το εγκρατευτείς, τότε υπάρχει πάθος, αμαρτία, "δουλεία"...!!!
(εξαιρούνται οι βιολογικές ανάγκες).

Πχ. τσιγάρο πουούτως ή άλλως σκοτώνει το σώμα = αμαρτία, αλλά αν εξαιρέσουμε αυτό τον παράγοντα, τότε έχουμε τα εξής.
Οι καπνιστές "μπαφιάζουν" χωρίς τσιγάρο. Το έχουν ανάγκη. Είναι "εξαρτημένοι" από αυτό. Τους κάνει κουμάντο το τσιγάρο. Άρα είναι δούλοι του τσιγάρου. Δεν μπορούν χωρίς αυτό.

Κάθε "μη", κάθε "στέρηση" που οι "εθνικοί" και οι άθεοι ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι προκαλούν οι εντολές του Χριστού και γενικότερα η Χριστιανική Διδασκαλία (αποχή από αμαρτίες, νηστεία, εγκράτεια, κλπ), στην ουσία ΔΕΝ είναι "περιορισμός" αλλά εξάσκηση και νίκη ενάντια στα πάθη μας και στην εξάρτησή μας από αυτά. Είναι ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τα πάθη μας και όχι ουσιαστική "στέρηση" όπως νομίζουν οι ακατήχητοι και οι άθεοι...!!!

Ο Ναρκομανής για παράδειγμα παίρνει "πρόσκαιρη ηδονή" από τα ναρκωτικά αλλά είναι σκλάβος των εμπόρων ναρκωτικών και ΔΕΝ είναι "κύριος του εαυτού του". Είναι σκλάβος.

Ο Χριστός λέει "Μην παίρνετε ναρκωτικά" και οι εθνικοί / ακατήχητοι διαστρεβλώνουν την εντολή του Χριστού να είμαστε "Βασιλιάδες του Εαυτού μας" - ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ σε "στέρηση ελευθερίας".
Τι είναι πραγματική στέρηση ελευθερίας? Το να παίρνει κανείς ναρκωτικά και να είναι εξαρτημένος ή το να ΜΗΝ παίρνει κανείς ναρκωτικά και να είναι ελευθερος..?

Οι ακατήχητοι λένε οτι η "εγκράτεια" είναι κακό πράγμα και το "μη εκείνο, μη το άλλο" το παρουσιάζουν έτσι ώστε να φαίνεται σαν "στέρηση ελευθερίας".

Με την βοήθεια του Αγ. Πνεύματος όμως ο Χριστιανός "βλέπει" την πραγματική ωφέλεια της τήρησης των εντολών του Θεού...!!!

Με την τήρηση των εντολών του Θεού ο άνθρωπος γίνεται Κύριος του Εαυτού του. Έχει το Πνεύμα του και την ψυχή του ΚΥΡΙΑΡΧΗ και όχι τα "πάθη" του (όποια και αν είναι αυτά) να τον γονατίζουν και να τον σκλαβώνουν...!!!
Είναι πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...και όχι Δούλος..!!!

Ελευθερος τσιγάρου είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη το τσιγάρο.
Ελεύθερος ναρκωτικών, είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη τα ναρκωτικά.
Ελευθερος ποτών ειναι αυτός που μπορεί να απολαμβάνει ένα ποτάκι αλλά δεν είναι δούλος του ποτού (εννοείται οτι ΔΕΝ επιτρέπεται να βρεθεί εκτός ελέγχου με "μέθη" που είναι αμαρτία).
Ελεύθερος της Λαιμαργίας είναι αυτός που δεν τρέχει αναγκαστικά πίσω από νόστιμα φαγητά - αυτός που και άνοστα φαγητά να τρώει, τρώει για να ζήσει για να θρέψει σωστά το σώμα του.. και δεν έχει ανάγκη από την ηδονή του φαγητού. (μάλιστα ο ελευθερος λαιμαργίας, έχει το δικαίωμα να απολαύσει ένα νόστιμο φαγητό καθώς καλύπτει τις βιολογικές του ανάγκες... και αυτό ΔΕΝ είναι αμαρτία).
Ελέυθερος της Γαστριμαργίας είναι αυτός που δεν έχει αναγκη να "γεμίσει την κοιλία του" (να χορτάσει καλά, να νιώσει οτι έφαγε πολύ).
(όσοι σκάνε από φαγητό είναι γαστρίμαργοι. Όσοι τρώνε κανονικά με μέτρο δεν είναι γαστριμαργοι, διότι δεν έχουν την αρωστημένη ανάγκη να "γεμίσουν την κοιλία τους" με κάργα φαγητό για να νιώσουν "ηδονή"...αλλά με νορμάλ ποσότητα φαγητού).

Ελεύθερος φιλαργυρίας είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη να στοιβάξει χρήματα με παθος στην άκρη. Άλλο πράγμα ο προνοητικός και "νοικοκύρης" και άλλο ο φυλάργυρος...!!!
Ο Φυλάργυρος "πονάει" όταν ξοδεύονται χρήματα...υποφέρει...!!!

Ελεύθερος "πορνείας/μοιχείας/σαρκικών" είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη από "σέξ" και κάνει σέξ μόνο για τεκνοποιεία (πάντα αναφερόμαστε ΜΕΣΑ στον γάμο διότι εκτός γάμου είναι πορνεία). (είπαμε οτι γενικά ΔΕΝ είναι "αυτοσκοπός" η ηδονή. Όταν η ηδονή γίνει "αυτοσκοπός" τότε είναι αμαρτία. Άλλο πράγμα να τεκνοποιεί το ζευγάρι και να ηδονίζεται και άλλο πράγμα να παίρνει μόνο την ηδονή χωρίς να τεκνοποιεί (αποφυγή τεκνοποιείας)).

Ελεύθερος εγωισμού και περηφάνειας είναι αυτός που ταπεινώνεται...αυτός που βλέπει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Χωρίς "διαστρεβλωτικούς φακούς" περηφάνιας και εγωισμού.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο,τι μας σκλαβώνει και μας κάνει να "μην μπορούμε χωρίς αυτό" εμπεριέχει "πάθος" και "σκλαβιά".

Ο Χριστός ουσιαστικά μας καθιστά ΚΥΡΙΟΥΣ του ΕΑΥΤΟΥ μας, ελεύθερους...!!!

Δείτε τα ζώα που με πρόφαση πχ. το φαγητό η το παιχνίδι τα κάνουν οι άνθρωποι ο,τι θέλουν...!!! Υποκύπτουν στα πάθη τους.
Δείτε και τους Αγίους που ακόμα και όταν τους πετσόκοβαν ή τους προκαλούσαν πόνο αφόρητο - ακόμη και θάνατο, εκείνοι παρέμειναν αμετάκλητοι στα πιστεύω τους διότι το ΠΝΕΥΜΑ τους ήταν πιο ΙΣΧΥΡΟ από τα πάθη τους και το σώμα τους. Το πνεύμα ήταν ο αρχηγός και όχι το κατώτερο "ζώο"/σώμα...!!! Και ως προς τα "πνευματικά" τους αμαρτήματα/αρετές, προφανώς και εκεί υπήρχαν οι αντίστοιχες ισορροπίες στους Αγίους...!!!

omg έγραψε:Ρε σεις, μη μπερδευεστε.

ΔΕΝ έχει να κάνει με τον κόπο που κάνει ο άνθρωπος για να πχ. φάει φαγητό.

Αλλού είναι το πεδίο που πρέπει να εστιάσει κανείς.

Το να πιει κανεις πχ. ένα κρασάκι και να ευφρανθεί, δεν εμπεριέχει "εμπάθεια", ούτε είναι αμαρτία ούτε και σκλαβιά (εννοείται οτι το εννοούμε το παραπάνω χωρίς να υπάρχει κανενός είδους "ΜΕΘΗ", αλλιώς είναι αμαρτία).
Το να φάει κανείς διότι πρέπει να θρέψει το σώμα του (και η "ειδοποίηση" είναι η "πείνα") ούτε αυτό είναι κακό.
Το να πιεί κανείς νερό, ούτε αυτό είναι κακό διότι το χρειάζεται και αυτό το σώμα για να επιβιώσει.
Ούτε το να κάνει κανείς κάτι από τα παραπάνω είναι αμαρτία και να λάβει "ηδονή" από αυτά.
Κακό είναι να τα κάνεις μόνο για την ηδονή.

Η "σκλαβιά" της αμαρτίας εμπεριέχεται στο οτι ο άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί χωρίς αυτά (εξαιρούνται οι "βιολογικές ανάγκες" του σώματος που σκοπό έχουν την διατήρησή μας εν ζωή και το σώμα μας μας "ειδοποιεί" να τις καλύψουμε).

Γενικά όταν η ηδονή γίνεται "αυτοσκοπός", τότε αυτό είναι αμαρτία και ο άνθρωπος που την πράτει είναι δούλος του "πάθους" του.

Άλλο να ευχαριστιέται κάποιος το φαγητό που τρώει (ηδονίζεται) και άλλο να τρώει μόνο και μόνο για να ηδονιστεί.
Άλλο να πίνει κάποιος και να ηδονίζεται (νερό, κρασί κλπ) και άλλο να έχει ανάγκη να ηδονιστεί και να μην μπορεί χωρίς αυτό.
Ακόμα και στην τεκνοποιεία (μέσα στον γάμο) η εκκλησία γνωρίζει οτι δεν είναι αμαρτία να ευχαριστιέται την πράξη της τεκνοποιείας το ζευγάρι, αλλά είναι αμαρτία (όπως και στο φαγητό) να το κάνει κανείς ΜΟΝΟ για ευχαρίστηση. (Αυτό είναι αμαρτία).

Όταν κάτι ΔΕΝ το έχεις ανάγκη μπορείς να το εγκρατεύεσαι. ΑΝ δεν μπορείς να το εγκρατευτείς, τότε υπάρχει πάθος, αμαρτία, "δουλεία"...!!!
(εξαιρούνται οι βιολογικές ανάγκες).

Πχ. τσιγάρο πουούτως ή άλλως σκοτώνει το σώμα = αμαρτία, αλλά αν εξαιρέσουμε αυτό τον παράγοντα, τότε έχουμε τα εξής.
Οι καπνιστές "μπαφιάζουν" χωρίς τσιγάρο. Το έχουν ανάγκη. Είναι "εξαρτημένοι" από αυτό. Τους κάνει κουμάντο το τσιγάρο. Άρα είναι δούλοι του τσιγάρου. Δεν μπορούν χωρίς αυτό.

Κάθε "μη", κάθε "στέρηση" που οι "εθνικοί" και οι άθεοι ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι προκαλούν οι εντολές του Χριστού και γενικότερα η Χριστιανική Διδασκαλία (αποχή από αμαρτίες, νηστεία, εγκράτεια, κλπ), στην ουσία ΔΕΝ είναι "περιορισμός" αλλά εξάσκηση και νίκη ενάντια στα πάθη μας και στην εξάρτησή μας από αυτά. Είναι ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τα πάθη μας και όχι ουσιαστική "στέρηση" όπως νομίζουν οι ακατήχητοι και οι άθεοι...!!!

Ο Ναρκομανής για παράδειγμα παίρνει "πρόσκαιρη ηδονή" από τα ναρκωτικά αλλά είναι σκλάβος των εμπόρων ναρκωτικών και ΔΕΝ είναι "κύριος του εαυτού του". Είναι σκλάβος.

Ο Χριστός λέει "Μην παίρνετε ναρκωτικά" και οι εθνικοί / ακατήχητοι διαστρεβλώνουν την εντολή του Χριστού να είμαστε "Βασιλιάδες του Εαυτού μας" - ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ σε "στέρηση ελευθερίας".
Τι είναι πραγματική στέρηση ελευθερίας? Το να παίρνει κανείς ναρκωτικά και να είναι εξαρτημένος ή το να ΜΗΝ παίρνει κανείς ναρκωτικά και να είναι ελευθερος..?

Οι ακατήχητοι λένε οτι η "εγκράτεια" είναι κακό πράγμα και το "μη εκείνο, μη το άλλο" το παρουσιάζουν έτσι ώστε να φαίνεται σαν "στέρηση ελευθερίας".

Με την βοήθεια του Αγ. Πνεύματος όμως ο Χριστιανός "βλέπει" την πραγματική ωφέλεια της τήρησης των εντολών του Θεού...!!!

Με την τήρηση των εντολών του Θεού ο άνθρωπος γίνεται Κύριος του Εαυτού του. Έχει το Πνεύμα του και την ψυχή του ΚΥΡΙΑΡΧΗ και όχι τα "πάθη" του (όποια και αν είναι αυτά) να τον γονατίζουν και να τον σκλαβώνουν...!!!
Είναι πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...και όχι Δούλος..!!!

Ελευθερος τσιγάρου είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη το τσιγάρο.
Ελεύθερος ναρκωτικών, είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη τα ναρκωτικά.
Ελευθερος ποτών ειναι αυτός που μπορεί να απολαμβάνει ένα ποτάκι αλλά δεν είναι δούλος του ποτού (εννοείται οτι ΔΕΝ επιτρέπεται να βρεθεί εκτός ελέγχου με "μέθη" που είναι αμαρτία).
Ελεύθερος της Λαιμαργίας είναι αυτός που δεν τρέχει αναγκαστικά πίσω από νόστιμα φαγητά - αυτός που και άνοστα φαγητά να τρώει, τρώει για να ζήσει για να θρέψει σωστά το σώμα του.. και δεν έχει ανάγκη από την ηδονή του φαγητού. (μάλιστα ο ελευθερος λαιμαργίας, έχει το δικαίωμα να απολαύσει ένα νόστιμο φαγητό καθώς καλύπτει τις βιολογικές του ανάγκες... και αυτό ΔΕΝ είναι αμαρτία).
Ελέυθερος της Γαστριμαργίας είναι αυτός που δεν έχει αναγκη να "γεμίσει την κοιλία του" (να χορτάσει καλά, να νιώσει οτι έφαγε πολύ).
(όσοι σκάνε από φαγητό είναι γαστρίμαργοι. Όσοι τρώνε κανονικά με μέτρο δεν είναι γαστριμαργοι, διότι δεν έχουν την αρωστημένη ανάγκη να "γεμίσουν την κοιλία τους" με κάργα φαγητό για να νιώσουν "ηδονή"...αλλά με νορμάλ ποσότητα φαγητού).

Ελεύθερος φιλαργυρίας είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη να στοιβάξει χρήματα με παθος στην άκρη. Άλλο πράγμα ο προνοητικός και "νοικοκύρης" και άλλο ο φυλάργυρος...!!!
Ο Φυλάργυρος "πονάει" όταν ξοδεύονται χρήματα...υποφέρει...!!!

Ελεύθερος "πορνείας/μοιχείας/σαρκικών" είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη από "σέξ" και κάνει σέξ μόνο για τεκνοποιεία (πάντα αναφερόμαστε ΜΕΣΑ στον γάμο διότι εκτός γάμου είναι πορνεία). (είπαμε οτι γενικά ΔΕΝ είναι "αυτοσκοπός" η ηδονή. Όταν η ηδονή γίνει "αυτοσκοπός" τότε είναι αμαρτία. Άλλο πράγμα να τεκνοποιεί το ζευγάρι και να ηδονίζεται και άλλο πράγμα να παίρνει μόνο την ηδονή χωρίς να τεκνοποιεί (αποφυγή τεκνοποιείας)).

Ελεύθερος εγωισμού και περηφάνειας είναι αυτός που ταπεινώνεται...αυτός που βλέπει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Χωρίς "διαστρεβλωτικούς φακούς" περηφάνιας και εγωισμού.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο,τι μας σκλαβώνει και μας κάνει να "μην μπορούμε χωρίς αυτό" εμπεριέχει "πάθος" και "σκλαβιά".

Ο Χριστός ουσιαστικά μας καθιστά ΚΥΡΙΟΥΣ του ΕΑΥΤΟΥ μας, ελεύθερους...!!!

Δείτε τα ζώα που με πρόφαση πχ. το φαγητό η το παιχνίδι τα κάνουν οι άνθρωποι ο,τι θέλουν...!!! Υποκύπτουν στα πάθη τους.
Δείτε και τους Αγίους που ακόμα και όταν τους πετσόκοβαν ή τους προκαλούσαν πόνο αφόρητο - ακόμη και θάνατο, εκείνοι παρέμειναν αμετάκλητοι στα πιστεύω τους διότι το ΠΝΕΥΜΑ τους ήταν πιο ΙΣΧΥΡΟ από τα πάθη τους και το σώμα τους. Το πνεύμα ήταν ο αρχηγός και όχι το κατώτερο "ζώο"/σώμα...!!! Και ως προς τα "πνευματικά" τους αμαρτήματα/αρετές, προφανώς και εκεί υπήρχαν οι αντίστοιχες ισορροπίες στους Αγίους...!!!

γενικώς συμφωνώ με όσα λες δεδομένου ότι η γαστριμαργία είναι πείνα άμετρη με σκοπό την ηδονή (στην οποία εστίασες πολύ σωστά) συνεπώς παράγοντας περιορισμού ελευθερίας.

...αλλά και η απλή πείνα περιορίζει την ελευθερία μας, και σε κάνει κουμάντο, γιατί αν πεινάμε αφενός αδρανούμε, αφετέρου αναγκαζόμαστε να φάμε για να μη υποσιτιστούμε.

Ήμαστε αναγκασμένοι να τρώμε. Τα παλιά χρόνια, που οι άνθρωποι έβρισκαν πολύ δύσκολα φαγητό, όλη τους η μέρα χανόταν στο να βγάλουν το ψωμί τους.

Η μεγάλη διαφορά βρίσκεται στα μεγέθη του πάθους. Άλλου μεγέθους πάθος είναι η πείνα και άλλο η γαστριμαργία.

....
Σωματικά πάθη είναι ή δίψα, ή πείνα, ό ύπνος, κλ.π. Αυτά είναι τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη. "Ονομάζονται όμως καί ψεκτά, διότι καί ή τροφή είναι φθαρτή καί ό ύπνος δουλεύει για το φθαρτό καί θνητό σώμα, καί ή θνητή γέννησις των παιδιών χαρίζει στον άνθρωπο μαζί με την ύπαρξη καί τη θνητή σάρκα.
Σωματικά είναι επίσης τα πάθη πού προέρχονται από τις σωματικές αισθήσεις, τα πάθη δηλαδή πού έχουν τις αφορμές τους στο σώμα, όπως ή γαστριμαργία.
...

Ακόμη έχουμε ισχυρά καί ασθενή πάθη. Ισχυρά είναι όσα "ισχυρώς κατά της ψυχής επανίστανται". Καί ασθενή όσα κινούνται "κλεψιμαίω τρόπω".

Η γαστριμαργία μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή.

Συνεπώς αν πούμε ότι η ελευθερία από τα πάθη σχετίζεται με το χρόνο και τον έλεγχο, ο άνθρωπος που πεινάει και τρώει λιγότερο έχει περισσότερο χρόνο διαθέσιμο και τον ελέγχει πολύ λιγότερο η τροφή. Είναι περισσότερο ελεύθερος.

LAPTONAS έγραψε:

aetos64 έγραψε: Εφόσον το σώμα εξαρτάται απο την τροφή, η τροφή δε μετά την πτώση κερδίζεται με κόπο, ο κόπος σημαίνει φθορά, η πείνα είναι πάθος, παθαίνουμε για φάμε.
Στον παράδεισο δεν ήταν πάθος εφόσον πρίν την πτώση το ψωμί δεν έβγαινε με υδρώτα.

λες ότι η πείνα είναι πάθος επειδή για να βγάλεις το ψωμί σου πρέπει να καταβάλεις κόπο; Μα και οι αρετές χρειάζονται κόπο για να τις κατακτήσεις... και πολλά άλλα χρειάζονται κόπο αλλά δεν είναι πάθη.

Ποιο σωστό είναι αυτό που λες ότι "παθαίνουμε" για να φάμε... τι παθαίνουμε ; Προφανώς την πείνα... άλλωστε πρόκειται για κάτι παθητικό... η πείνα.

Αυτού το είδους το πάθος όμως (η πείνα) σε τι διαφέρει από την γαστριμαργία ; γιατί από όσο ξέρω βάσει όσων είπαμε ως τώρα τα πάθη μας κρατούν δούλους ή τουλάχιστον μας περιορίζουν την ελευθερία. Το ίδιο μας περιορίζει η γαστριμαργία και το ίδιο η πείνα ; Ισχύει λοιπόν οτι τα πάθη έχουν μεγέθη ;

Η διαφορά είναι πως η πείνα είναι η εξάρτηση απο την ύλη, αποτέλεσμα της πτώσης εφόσον ύλη προτιμήσαμε απο το πνεύμα, ενώ η γαστριμαργία στην υπερβολική απόλαυση του φαγητού (της ύλης) με σκοπό την ηδονή.