Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

10
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε: Το καταλαβαίνουμε όταν αγωνιζόμαστε αδιαλείπτως κατά της κενοδοξίας και της υπερηφάνειας, όπως λέει πιό πάνω ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορέιτης στο ''εκ δεξιών πειρασμών''. Η ταπείνωση είναι το κλειδί.


phpBB [video]
Η ταπείνωση είναι το κλειδί για να φωτιστούμε αλλά όταν φωτιστούμε πως ξέρουμε ότι αυτό είναι φως αληθινό και όχι κάποια πλάνη ; Μπορεί κι ένας αγωνιστής ιλλουμινατι να υποστηρίξει ότι έχει φωτιστεί και να είναι και ταπεινός ενδεχομένως.
Με την ταπεινή εμπιστοσύνη στο Θεό, με την προσευχή, τον εκκλησιασμό πως συνεχίζει να μας φωτήζει.

Γέροντας Παΐσιος: Περί πλάνης
Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί να πλανηθή, αν δεν προσέξη. Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντάς του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία. Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος πως πάει καλά. «Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει. Ναι, αλλά αυτό που ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι κάτι το ουράνιο.

Ο διάβολος μπορεί να παρουσιασθή και σαν άγγελος ή σαν άγιος. Ο καμουφλαρισμένος δαίμονας σε άγγελο ή σε άγιο σκορπάει ταραχή – αυτό που έχει -, ενώ ο πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.

Ο ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα που παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο. Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο. Όταν ο διάβολος παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, αν ο άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται…

ΛΟΓΟΙ Γ’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
“ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”
ΣΟΥΡΩΤΗ
Άρα και αν κάποιος που νιώθει φωτισμένος κάνει έναν ταπεινό λογισμό θα χάσει τον "φωτισμό" αν δεν είναι αληθινός.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

11
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε: Το καταλαβαίνουμε όταν αγωνιζόμαστε αδιαλείπτως κατά της κενοδοξίας και της υπερηφάνειας, όπως λέει πιό πάνω ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορέιτης στο ''εκ δεξιών πειρασμών''. Η ταπείνωση είναι το κλειδί.


phpBB [video]
Η ταπείνωση είναι το κλειδί για να φωτιστούμε αλλά όταν φωτιστούμε πως ξέρουμε ότι αυτό είναι φως αληθινό και όχι κάποια πλάνη ; Μπορεί κι ένας αγωνιστής ιλλουμινατι να υποστηρίξει ότι έχει φωτιστεί και να είναι και ταπεινός ενδεχομένως.
Με την ταπεινή εμπιστοσύνη στο Θεό, με την προσευχή, τον εκκλησιασμό πως συνεχίζει να μας φωτήζει.

Γέροντας Παΐσιος: Περί πλάνης
Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί να πλανηθή, αν δεν προσέξη. Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντάς του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία. Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος πως πάει καλά. «Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει. Ναι, αλλά αυτό που ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι κάτι το ουράνιο.

Ο διάβολος μπορεί να παρουσιασθή και σαν άγγελος ή σαν άγιος. Ο καμουφλαρισμένος δαίμονας σε άγγελο ή σε άγιο σκορπάει ταραχή – αυτό που έχει -, ενώ ο πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.

Ο ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα που παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο. Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο. Όταν ο διάβολος παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, αν ο άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται…

ΛΟΓΟΙ Γ’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
“ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”
ΣΟΥΡΩΤΗ
Άρα και αν κάποιος που νιώθει φωτισμένος κάνει έναν ταπεινό λογισμό θα χάσει τον "φωτισμό" αν δεν είναι αληθινός.
Σωστά, αλλά κανένας πραγματικά φωτισμένος δεν επαναπαύεται στο λογισμό πως κάποιος λογισμός του, έστω και ταπεινός είναι 'φωτισμένος' γιατί είναι ταπεινός ώς προς κάθε λογισμό του.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο διάβολος προσπαθεί να 'πατήσει' στην υπερηφάνεια για να μας πλανήσει, οπότε δεν δεχόμαστε αυτό το πειρασμό και αυτός αποχωρεί.

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

12
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Άρα και αν κάποιος που νιώθει φωτισμένος κάνει έναν ταπεινό λογισμό θα χάσει τον "φωτισμό" αν δεν είναι αληθινός.
Σωστά, αλλά κανένας πραγματικά φωτισμένος δεν επαναπαύεται στο λογισμό πως κάποιος λογισμός του, έστω και ταπεινός είναι 'φωτισμένος' γιατί είναι ταπεινός ώς προς κάθε λογισμό του.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο διάβολος προσπαθεί να 'πατήσει' στην υπερηφάνεια για να μας πλανήσει, οπότε δεν δεχόμαστε αυτό το πειρασμό και αυτός αποχωρεί.
Εννοείται ότι ο ταπεινός λογισμός δεν μπορεί να προσδιορίσει ότι υπάρχει φωτισμός αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε να νομίζουμε ότι υπάρχει φωτισμός. Λειτουργεί δηλαδή σαν δικλίδα ασφαλείας απέναντι στην πλάνη, ότι δηλαδή "σιγά μην έχουμε φωτιστεί" κιόλας ... οπότε δεν μπαίνουμε στην πλάνη και δε χρησιμοποιούμε το υποκειμενικό αίσθημα σαν βάση για να προσδιορίσουμε αν έχουμε φωτιστεί ή όχι.

Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν δεν αποχωρεί το αίσθημα του φωτισμού, έστω κι αν θυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας με ταπεινούς λογισμούς ότι αποκλείεται να έχουμε δεχθεί το φωτισμό.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

13
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Άρα και αν κάποιος που νιώθει φωτισμένος κάνει έναν ταπεινό λογισμό θα χάσει τον "φωτισμό" αν δεν είναι αληθινός.
Σωστά, αλλά κανένας πραγματικά φωτισμένος δεν επαναπαύεται στο λογισμό πως κάποιος λογισμός του, έστω και ταπεινός είναι 'φωτισμένος' γιατί είναι ταπεινός ώς προς κάθε λογισμό του.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο διάβολος προσπαθεί να 'πατήσει' στην υπερηφάνεια για να μας πλανήσει, οπότε δεν δεχόμαστε αυτό το πειρασμό και αυτός αποχωρεί.
Εννοείται ότι ο ταπεινός λογισμός δεν μπορεί να προσδιορίσει ότι υπάρχει φωτισμός αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε να νομίζουμε ότι υπάρχει φωτισμός. Λειτουργεί δηλαδή σαν δικλίδα ασφαλείας απέναντι στην πλάνη, ότι δηλαδή "σιγά μην έχουμε φωτιστεί" κιόλας ... οπότε δεν μπαίνουμε στην πλάνη και δε χρησιμοποιούμε το υποκειμενικό αίσθημα σαν βάση για να προσδιορίσουμε αν έχουμε φωτιστεί ή όχι.

Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν δεν αποχωρεί το αίσθημα του φωτισμού, έστω κι αν θυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας με ταπεινούς λογισμούς ότι αποκλείεται να έχουμε δεχθεί το φωτισμό.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποιο πάθος και να επιτρέπεται απο το Θεό η εμμονική ψευδαίσθηση του φωτισμένου λογισμού ώστε μέσω της επερχόμενης δοκιμασίας να αναγνωρίσουμε το αίτιο πάθος και να το καταπολεμήσουμε.

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

14
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Άρα και αν κάποιος που νιώθει φωτισμένος κάνει έναν ταπεινό λογισμό θα χάσει τον "φωτισμό" αν δεν είναι αληθινός.
Σωστά, αλλά κανένας πραγματικά φωτισμένος δεν επαναπαύεται στο λογισμό πως κάποιος λογισμός του, έστω και ταπεινός είναι 'φωτισμένος' γιατί είναι ταπεινός ώς προς κάθε λογισμό του.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο διάβολος προσπαθεί να 'πατήσει' στην υπερηφάνεια για να μας πλανήσει, οπότε δεν δεχόμαστε αυτό το πειρασμό και αυτός αποχωρεί.
Εννοείται ότι ο ταπεινός λογισμός δεν μπορεί να προσδιορίσει ότι υπάρχει φωτισμός αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε να νομίζουμε ότι υπάρχει φωτισμός. Λειτουργεί δηλαδή σαν δικλίδα ασφαλείας απέναντι στην πλάνη, ότι δηλαδή "σιγά μην έχουμε φωτιστεί" κιόλας ... οπότε δεν μπαίνουμε στην πλάνη και δε χρησιμοποιούμε το υποκειμενικό αίσθημα σαν βάση για να προσδιορίσουμε αν έχουμε φωτιστεί ή όχι.

Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν δεν αποχωρεί το αίσθημα του φωτισμού, έστω κι αν θυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας με ταπεινούς λογισμούς ότι αποκλείεται να έχουμε δεχθεί το φωτισμό.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποιο πάθος και να επιτρέπεται απο το Θεό η εμμονική ψευδαίσθηση του φωτισμένου λογισμού ώστε μέσω της επερχόμενης δοκιμασίας να αναγνωρίσουμε το αίτιο πάθος και να το καταπολεμήσουμε.
Όταν η Ιωάννα της Λωρραίνης πέρασε από Ιερά Εξέταση για να αποδειχθεί αν είχε την Θεία Χάρη τότε απάντησε με πολύ ταπεινότητα :
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του ακροατηρίου της δίκης η Ιωάννα προκάλεσε τον θαυμασμό του δικαστηρίου γιατί ενώ ήταν αναλφάβητη αποδείχθηκε εξαιρετικά ικανή στο να αποφεύγει τις θεολογικές παγίδες που της είχαν στήσει οι κατήγοροί της. Χαρακτηριστική είναι η απάντησή της στο ερώτημα αν θεωρεί πως διαθέτει τη θεία χάρη στο οποίο εκείνη απάντησε: «Αν δεν την διαθέτω, είθε ο Θεός να μου τη δώσει. Αν πάλι την έχω, είθε ο Θεός να συνεχίσει να μου την παρέχει».[28] Το ερώτημα ήταν θεολογική παγίδα γιατί σύμφωνα με την Εκκλησία κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος πως διαθέτει τη θεία χάρη. Αν είχε απαντήσει ναι θα είχε κατηγορηθεί για αίρεση. Αν πάλι είχε απαντήσει όχι θα είχε μόνη της ομολογήσει την ενοχή της. Ο αυλικός γραμματέας Μπουαγκιγιόμ αργότερα κατέθεσε πως, ακούγοντας την απάντησή της, το δικαστήριο έμεινε έκπληκτο.[14] Σχεδόν τέσσερις αιώνες αργότερα ο συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σω θα εντυπωσιαζόταν τόσο πολύ από αυτή την απάντηση της Ιωάννας που θα την περιλάμβανε αυτούσια στο θεατρικό του έργο «Η Αγία Ιωάννα».[31] Οι έξυπνες απαντήσεις της εξανάγκασαν το δικαστήριο να συνεχίσει την διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών ενώ αργότερα πολλά άτομα που συμμετείχαν στη δίκη κατέθεσαν ότι διάφορα σημαντικά τμήματα των πρακτικών της δίκης παραποιήθηκαν εις βάρος της.[14]
https://el.wikipedia.org/wiki/I%CF%89%C ... E%B7%CF%82

Σύμφωνα λοιπόν με την καθολική εκκλησία κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν διαθέτει την Θεία χάρη.

Ποιος υποκινούσε την Ιωάννα της Λωρραίνης ο Θεός ή ο διάβολος ; -με Ορθόδοξα Κριτήρια μπορούμε να έχουμε μια απάντηση άραγε σε αυτό;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

15
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε: Άρα και αν κάποιος που νιώθει φωτισμένος κάνει έναν ταπεινό λογισμό θα χάσει τον "φωτισμό" αν δεν είναι αληθινός.
Σωστά, αλλά κανένας πραγματικά φωτισμένος δεν επαναπαύεται στο λογισμό πως κάποιος λογισμός του, έστω και ταπεινός είναι 'φωτισμένος' γιατί είναι ταπεινός ώς προς κάθε λογισμό του.
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο διάβολος προσπαθεί να 'πατήσει' στην υπερηφάνεια για να μας πλανήσει, οπότε δεν δεχόμαστε αυτό το πειρασμό και αυτός αποχωρεί.
Εννοείται ότι ο ταπεινός λογισμός δεν μπορεί να προσδιορίσει ότι υπάρχει φωτισμός αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε να νομίζουμε ότι υπάρχει φωτισμός. Λειτουργεί δηλαδή σαν δικλίδα ασφαλείας απέναντι στην πλάνη, ότι δηλαδή "σιγά μην έχουμε φωτιστεί" κιόλας ... οπότε δεν μπαίνουμε στην πλάνη και δε χρησιμοποιούμε το υποκειμενικό αίσθημα σαν βάση για να προσδιορίσουμε αν έχουμε φωτιστεί ή όχι.

Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν δεν αποχωρεί το αίσθημα του φωτισμού, έστω κι αν θυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας με ταπεινούς λογισμούς ότι αποκλείεται να έχουμε δεχθεί το φωτισμό.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποιο πάθος και να επιτρέπεται απο το Θεό η εμμονική ψευδαίσθηση του φωτισμένου λογισμού ώστε μέσω της επερχόμενης δοκιμασίας να αναγνωρίσουμε το αίτιο πάθος και να το καταπολεμήσουμε.
Όταν η Ιωάννα της Λωρραίνης πέρασε από Ιερά Εξέταση για να αποδειχθεί αν είχε την Θεία Χάρη τότε απάντησε με πολύ ταπεινότητα :
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του ακροατηρίου της δίκης η Ιωάννα προκάλεσε τον θαυμασμό του δικαστηρίου γιατί ενώ ήταν αναλφάβητη αποδείχθηκε εξαιρετικά ικανή στο να αποφεύγει τις θεολογικές παγίδες που της είχαν στήσει οι κατήγοροί της. Χαρακτηριστική είναι η απάντησή της στο ερώτημα αν θεωρεί πως διαθέτει τη θεία χάρη στο οποίο εκείνη απάντησε: «Αν δεν την διαθέτω, είθε ο Θεός να μου τη δώσει. Αν πάλι την έχω, είθε ο Θεός να συνεχίσει να μου την παρέχει».[28] Το ερώτημα ήταν θεολογική παγίδα γιατί σύμφωνα με την Εκκλησία κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος πως διαθέτει τη θεία χάρη. Αν είχε απαντήσει ναι θα είχε κατηγορηθεί για αίρεση. Αν πάλι είχε απαντήσει όχι θα είχε μόνη της ομολογήσει την ενοχή της. Ο αυλικός γραμματέας Μπουαγκιγιόμ αργότερα κατέθεσε πως, ακούγοντας την απάντησή της, το δικαστήριο έμεινε έκπληκτο.[14] Σχεδόν τέσσερις αιώνες αργότερα ο συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σω θα εντυπωσιαζόταν τόσο πολύ από αυτή την απάντηση της Ιωάννας που θα την περιλάμβανε αυτούσια στο θεατρικό του έργο «Η Αγία Ιωάννα».[31] Οι έξυπνες απαντήσεις της εξανάγκασαν το δικαστήριο να συνεχίσει την διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών ενώ αργότερα πολλά άτομα που συμμετείχαν στη δίκη κατέθεσαν ότι διάφορα σημαντικά τμήματα των πρακτικών της δίκης παραποιήθηκαν εις βάρος της.[14]
https://el.wikipedia.org/wiki/I%CF%89%C ... E%B7%CF%82

Σύμφωνα λοιπόν με την καθολική εκκλησία κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν διαθέτει την Θεία χάρη.

Ποιος υποκινούσε την Ιωάννα της Λωρραίνης ο Θεός ή ο διάβολος ; -με Ορθόδοξα Κριτήρια μπορούμε να έχουμε μια απάντηση άραγε σε αυτό;
Η Θεία χάρη δεν είναι κάτι που χαρίζεται απο το Θεό επ αόριστων, αλλά κάτι που μας ''χαρίζει'' ο Θεός όταν τον πλησιάζουμε πνευματικά, και χάνεται όταν του απομακρινόμαστε. Είναι σαν να περπατάμε στον ήλιο και να ζεσταινόμαστε και μετά να μπαίνουμε σε ένα τούνελ και να κρυόνουμε. Βέβαια εμείς ποτέ δεν αισθανόμαστε ότι έχουμε πλησιάσει το Θεό γιατί... ο παράδεισος είναι απροσβάσιμος και όπως μας διαβεβαίωσε ο Χριστός, τότε θα λέγαμε στο βουνό να αλλάξει θέση και αυτό θα την άλλαζε.

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

16
Ποιος υποκινούσε την Ιωάννα της Λωρραίνης ο Θεός ή ο διάβολος ; -με Ορθόδοξα Κριτήρια μπορούμε να έχουμε μια απάντηση άραγε σε αυτό;
επ αυτού έχεις κάποια γνώμη; η Ιωάννα θεωρούσε ότι ήταν φωτισμένη....
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

17
LAPTONAS έγραψε:
Ποιος υποκινούσε την Ιωάννα της Λωρραίνης ο Θεός ή ο διάβολος ; -με Ορθόδοξα Κριτήρια μπορούμε να έχουμε μια απάντηση άραγε σε αυτό;
επ αυτού έχεις κάποια γνώμη; η Ιωάννα θεωρούσε ότι ήταν φωτισμένη....
Η Ιωάννα της Λωρραίνης ''τέθηκε επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία.'' Αυτός ο εκατονταετής πόλεμος πρέπει να θεωρηθεί ως καθοριστικός για την μετέπειτα εξέλιξη της απόσχισης των Άγγλων απο τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία σε ''Εκκλησία τη Αγγλίας''.
Έχουμε δηλαδή μία διαμάχη μεταξύ αιρετικών. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρχει ''Θεία φώτηση'' εδώ. Καί δεν είναι πάντα όλα υποκεινούμενα είτε απο τον Θεό είτε απο τον Διάβολο. Η Ιωάννα ως θεοφοβούμενη μεν σε πλάνη βρισκόμενη δε, νόμιζε πως πράττει το θέλημα του Θεού..

Re: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

18
aetos64 έγραψε:
LAPTONAS έγραψε:
Ποιος υποκινούσε την Ιωάννα της Λωρραίνης ο Θεός ή ο διάβολος ; -με Ορθόδοξα Κριτήρια μπορούμε να έχουμε μια απάντηση άραγε σε αυτό;
επ αυτού έχεις κάποια γνώμη; η Ιωάννα θεωρούσε ότι ήταν φωτισμένη....
Η Ιωάννα της Λωρραίνης ''τέθηκε επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία.'' Αυτός ο εκατονταετής πόλεμος πρέπει να θεωρηθεί ως καθοριστικός για την μετέπειτα εξέλιξη της απόσχισης των Άγγλων απο τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία σε ''Εκκλησία τη Αγγλίας''.
Έχουμε δηλαδή μία διαμάχη μεταξύ αιρετικών. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρχει ''Θεία φώτηση'' εδώ. Καί δεν είναι πάντα όλα υποκεινούμενα είτε απο τον Θεό είτε απο τον Διάβολο. Η Ιωάννα ως θεοφοβούμενη μεν σε πλάνη βρισκόμενη δε, νόμιζε πως πράττει το θέλημα του Θεού..
Άρα ο σκοπός της ζωής της ήταν μια πλάνη. Όμως εκείνη νόμιζε πως είχε την Θεία Χάρη. Άρα δε μπορούμε με υποκειμενικά κριτήρια να διακρίνουμε αν ήμαστε φωτισμένοι. Μπορεί εύκολα ο σκοπός της ζωής μας να γίνει σκοπός κάποιου άλλου.....
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”