Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

10
xkabamarux...Αναφέρθηκα στη διάθεση κάποιων,ηρώων κατά την άποψή μου,να πολεμήσουν για την Ελευθερία τους (όπου σαφώς και εμπεριέχονται οι έννοιες της Πατρίδας,Θρησκείας και Οικογένειας).Αυτοί δεν γνώριζαν την κατάληξη που θα είχαν οι προσπάθειές τους (και πως άλλωστε?)...ούτε και είχαν την πολυτέλεια του μ.Χ. προφήτη,όπως εμείς τώρα με την ασφάλεια που μας δίνουν τα γενόμενα και ο χρόνος που πέρασε.
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

11
Πιστεύω ότι σε μια περίπτωση που κάποιος μάχεται υπέρ πίστεως και πατρίδος, και βρισκεται σε άμυνα, πόσο μάλλον σε αυτοάμυνα, δεν είναι καταδικαστέος ο φόνος. Δηλαδή ο Κολοκοτρώνης είναι κολασμένος; Ο Λεωνίδας; Όλοι αυτοί οι μεγάλοι ήρωες που υπήρξαν παράλληλα και αθλητές της αρετής καταδικάστηκαν από το Θεό; Δε το νομίζω.
Άλλο φόνος πάνω στη μάχη, που σε αναγκάζουν οι συνθήκες να αμυνθείς τόσο δυναμικά, άλλο δολο-φονία.Τώρα, για να μιλήσω για μένα. Εγώ σε μια τέτοια περίπτωση και εφ΄όσον είχα την πολυτέλεια αυτή, θα "σημάδευα στα πόδια". Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πιστεύω ότι η προαίρεση μετράει, κι αυτη λαβαίνει υπ΄όψη του ο Θεός για να μας κρίνει. Θα μου πείτε, εκείνη την ώρα τι πόδια και τι χέρια. Ναι, όντως, άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη. Όμως τουλάχιστον να μην επιζητάμε το θάνατο του άλλου με κακία και μίσος. Τέτοια νοοτροπία είχαν πάντα οι Έλληνες, ή σχεδόν πάντα. Γι αυτό και στους πολέμους βιώνουμε τη Θεία βοήθεια. Δεν είναι ακριβώς ευλογία των όπλων για να σκοτώσουν, είναι προστασία των αμυνομένων και ενάρετων πολεμιστών.
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

12
Ναι Spartan στα πόδια ή και στον αέρα...Ναι συμφωνώ.Από τέτοια στόφα είμαστε φτιαγμένοι,οι πιο πολλοί τουλάχιστον από μας.
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

13
Εδώ μέχρι και οι αγγέλοι πολεμούν εναντίων των "αγγέλων" του εωσφόρου,οι οποίοι και αυτοί είναι πλάσματα του Θεού!

Οταν πολεμάς για κάποιον ιερό σκοπό όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα....
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

14
Spartan έγραψε:Πιστεύω ότι σε μια περίπτωση που κάποιος μάχεται υπέρ πίστεως και πατρίδος, και βρισκεται σε άμυνα, πόσο μάλλον σε αυτοάμυνα, δεν είναι καταδικαστέος ο φόνος. Δηλαδή ο Κολοκοτρώνης είναι κολασμένος; Ο Λεωνίδας; Όλοι αυτοί οι μεγάλοι ήρωες που υπήρξαν παράλληλα και αθλητές της αρετής καταδικάστηκαν από το Θεό; Δε το νομίζω.
Άλλο φόνος πάνω στη μάχη, που σε αναγκάζουν οι συνθήκες να αμυνθείς τόσο δυναμικά, άλλο δολο-φονία.Τώρα, για να μιλήσω για μένα. Εγώ σε μια τέτοια περίπτωση και εφ΄όσον είχα την πολυτέλεια αυτή, θα "σημάδευα στα πόδια". Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πιστεύω ότι η προαίρεση μετράει, κι αυτη λαβαίνει υπ΄όψη του ο Θεός για να μας κρίνει. Θα μου πείτε, εκείνη την ώρα τι πόδια και τι χέρια. Ναι, όντως, άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη. Όμως τουλάχιστον να μην επιζητάμε το θάνατο του άλλου με κακία και μίσος. Τέτοια νοοτροπία είχαν πάντα οι Έλληνες, ή σχεδόν πάντα. Γι αυτό και στους πολέμους βιώνουμε τη Θεία βοήθεια. Δεν είναι ακριβώς ευλογία των όπλων για να σκοτώσουν, είναι προστασία των αμυνομένων και ενάρετων πολεμιστών.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με αυτά που λέει ο Spartan.

Το Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας (οτι επιτρέπεται εφόσον είναι άμυνα) που λέει ο Spartan το είχα ακούσει και εγώ ως απάντηση σε ερώτηση σε ηγούμενο που έκανα στο Αγ. Όρος κάποτε.
Συγκεκριμένα μου είχε πει οτι όσους επιβιώσουν του πολέμου, τους διαβάζουν μια ευχή συγχωρητική και δεν μπορούν να μεταλάβουν - κρατάνε "τυπικά" για 3 ή 6 μήνες περίπου αποχή από την Θεία Κοινωνία" (λόγω του ότι διέπραξαν φόνο / σκότωσαν σε πόλεμο αμυντικό υπέρ πίστεως και πατρίδας). (κάπως έτσι τα θυμάμαι)
Υπέρ πίστεως διότι χωρίς την πίστη μας δεν είμαστε τίποτα - δεν σωζόμαστε και υπέρ Πατρίδος διότι χωρίς πατρίδα χάνουμε και την πίστη μας - πχ. υποδουλωνόμαστε και ως εκ τούτου μπορεί να μη μας επιτρέπουν οι εχθροι να έχουμε/ασκούμε και την πίστη μας (είναι δηλαδή αλληλένδετα αυτά μεταξύ τους)

Δεν το έγραφα πιο πριν επειδή ΔΕΝ το γνωρίζω/δεν το έχω διακριβώσει προσωπικά μέσα από έρευνα το θέμα (συνεπώς ο καθένας είναι υπεύθυνος και κοιτάει την ψυχή του - δεν θέλω να έχω κανένα βάρος στην συνείδησή μου για το συγκεκριμένο θέμα - όσοι έτυχε να διαβάσετε το σχόλιό μου - το ξεκαθαρίζω).
Δηλαδή εμένα μου φαίνεται λογικό να ισχύει αυτό αλλά επειδή έχει να κάνει με την ψυχή των ανθρώπων και με την σωτηρία τους και δεν το έχω ψάξει έτσι ώστε να είμαι σίγουρος τι ισχύει και τι όχι (και επειδή το θέμα του φόνου είναι πολύ σοβαρό), ο καθένας ας ψάξει για τον εαυτό του (για λογαριασμό του) και ας μην παρασυρθεί από το δικό μου θεττικό σχόλιο (είτε έχω δίκειο είτε όχι).
«Όσο κι αν είναι λίγοι αυτοί όπου διατηρούν την ευσέβεια, αυτοί είναι η Εκκλησία» (Αγ.Νικηφόρος)\n\n«Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν.» (Λουκ.ιβʼ32)

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

15
Στρατός και Θρησκεία
Κάπου εκεί πίσω, στα βάθη των αιώνων, όταν οι γενναίοι πέθαναν κσι έζησαν οι δειλοί και άρχισαν να μας κυβερνάνε, όταν η τιμή αντικαταστάθηκε από φανταστικούς όρκους, όταν στην προάσπιση-υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και στην περιφρούρηση της Εδαφικής Ακεραιότητας άρχισε να έχει λόγο και η θρησκεία, κάπου εκεί ο στρατιώτης άρχισε να ξεχνά τον λόγο που υπηρετεί και ποιον υπηρετεί. Από στρατιώτης του έθνους κατάντησε στρατιώτης της θρησκείας, δεν πολεμάει πια για να υπερασπίσει την ζωή και τις αξίες αυτής στον γεωγραφικό του χώρο αλλά πολεμάει αυτόν που θα του υποδείξει η θρησκεία ως εχθρό, και αν ο εχθρός είναι ομόθρησκος πρέπει να κατεβάσει το εν τούτω νίκα, να βγάλει τα "ράσα" και να ντυθεί πάλι στρατιώτης.

Έχω διαβάσει λίγο την καινή και έχω κατανοήσει λιγότερα, δεν βρήκα όμως κάπου να γράφει για εκκλησία και στρατό, εκτός α) από 2 εδάφια στο Τιμόθεο και β) εδάφια που ο ίδιος ο ιησούς αναφέρει πως όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου, και δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα, εννοούσε με μορφή στρατιωτικής δύναμης?! Μα οι ίδιοι οι ομοεθνείς του δεν περίμεναν στρατούς αγγέλων συνοδεία αυτού ώστε να τους ελευθερώσουν, και όταν τους μίλησε για την ελευθερία των ουρανών απογοητεύτηκαν?! Άσε που αυτά τα εδάφια είναι, κατ' εμέ, μισά ή και "πειραγμένα", γνωρίζουμε τις ρήσεις αλλά τους λόγους ή τους διαλόγους ολόκληρους που ειπώθηκαν αυτές οι ρήσεις δεν τους γνωρίζουμε, άρα θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ειπώθηκαν οι συγκεκριμένες ρήσεις.

Ο πόλεμος προάγει την βαρβαρότητα οπότε πρέπει να υπάρχουν ηθικές αναστολές ως προς την διεξαγωγή του, κάτι που πραγματοποιήθηκε σχετικά πρόσφατα με τη συνθήκη της Γενεύης. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω ο στρατιώτης, αν δίνει όρκο ή λόγο στην πατρίδα και στην τήρηση της συνθήκης τότε μπορεί να εκτελέσει την αποστολή του. Ο στρατιώτης και δη ο χριστιανός αναλαμβάνει αποστολή τη φύλαξη ενός υψώματος, τον ιησού τον χρειάζεται μόνο για να του συγχωρέσει τις όποιες αμαρτίες και όχι να τον βοηθήσει να νικήσει τον εχθρό, σ'αυτό θα τον βοηθήσουν άλλα πράγματα.

Η θρησκεία έπαιξε τον βοηθητικό και κυριαρχικό της ρόλο στο στρατό καιρός είναι να αποδεχθεί η πολιτεία την ανεξιθρησκεία στο στράτευμα

Κλείνοντας :

"Η φύση της ψυχής των φυλάκων πρέπει να είναι εξαιρετικά ορμητική και φιλόσοφη συνάμα, ώστε να μπορούν αυτοί να εμφανίζονται με σωστό τρόπο πράοι και σκληροί" Σωκράτης

http://myfuga.blogspot.com/2012/03/blog-post_24.html
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου\nχαλασμένα απ΄ την τρέλα,\nλιμασμένα, υστερικά γυμνά...\n\nAllen Ginsberg

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

16
Διαφωνώ με το παραπάνω εν μέρει.
Οχι η θρησκεία,αλλά τα ιερατεία.Αλλο το ιερατείο και τα συμφέροντα του και άλλο η θρησκεία και η πίστη του κάθε πιστού.
Στο όνομα της θρησκείας και της πίστης των ανθρώπων κάποιοι καμουφλάρουν αεναως τα συμφεροντά τους και κάνουν ακόμα και πολέμους. π.χ. σταυροφορίες.

Αντίστοιχα και στις υπόλοιπες θρησκείες,υποδεικνύουν ή κατασκευάζουν τον εχθρό ,ανάλογα με τα συμφέροντα,γίνεται και σήμερα άλλωστε και αυτοί είναι που προωθούν θρησκευτικούς πολέμους.
Αλλά αυτό δεν γίνεται μονο στην θρησκεία,πάρτε παράδειγμα το τι έγινε στην Β.Αφρική ή παλιότερα στην Σερβία ή πολλές περιπτώσεις στον κόσμο,κατακλύζουν την κοινή γνώμη με αρνητικές ειδήσεις για κάποιον ή για κάποια χώρα και μετα έρχεται το ΝΑΤΟ ως σωτήρας στο όνομα της ειρήνης!!! και κάνει πολέμους.

Δηλαδή αν δεν βρούν πάτημα στην θρησκεία,θα βρούν πάτημα σε εθνικές διαφορές ή πολιτιστικές διαφορές,αρκεί να πάρουν αυτό που θέλουν.Αρα δεν ειναι πρόβλημα η θρησκεία ή οι φυλετικές διαφορές ή κάτι άλλο που κάνει καλώς τους λαούς να διαφέρουν,αλλά αυτοι που κινούν τα νήματα,ανάλογα με τα συμφέροντα.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Η Εκκλησία ευλογεί τα όπλα;

17
Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου ἔγινε τήν Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1826. Ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ παρουσία τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοση πού ἦταν ἔμφυτη στούς ἀγωνιστές διεδραμάτισαν συμβολικό καί συνάμα οὐσιαστικό ρόλο στή μεγάλη αὐτή στιγμή τοῦ Νεωρτέρου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Κοζανίτης λόγιος καί ὁπλαρχηγός Νικόλαος Κασομούλης περιγράφει ὡς ἑξῆς τήν πίστη τῶν πολιορκημένων Μεσολογγιτῶν στή Θεία Πρόνοια:

«Στίς 22 Μαρτίου οἱ βεζύρηδες ἔκαμαν νέες προτάσεις γιά συνθήκη στούς Μεσολογγίτες. Οἱ καπεταναῖοι συνάχτηκαν νά συντάξουν τήν ἀπάντηση.

-Γράφε, πρόσταξε τόν Κασομούλη ὁ Ραζικότσικας.

-Ἀφῆστε νά τοῦ πῶ ἐγώ τί θά γράψει καί, ἄν δέν σᾶς ἀρέσει, τό χαλᾶμε., εἶπςε ὁ γερο-Νότης.

Ὅλοι σώπασαν. Καί ὁ ἀσπρομάλλης πολέμαρχος ὑπαγόρευσε:

- «...Πήραμε τό γράμμα σας σήμερα.

-Ἐμεῖς ἀγάδες, κουβέντα δέ ζητήσαμε νά κάμουμε. Ἐσεῖς στείλατε πρῶτοι καί τή ζητήσατε.

-Βλέπουμε στό γράμμα σας νά ζητᾶτε ἄρματα καί ἀποροῦμε πῶς τολμήσατε νά ζητήσετε ὀχτώ χιλιάδες ἄρματα, τά ὁποῖα ἀχνίζουν ἀπό τό αἷμα σας καί νά σᾶς τά δώσουμε μέ τά χέρια μας.

-Τώρα βλέπουμε ὅτι ἐκεῖνο πού θέλετε ἐσεῖς δέ γίνεται οὔτε ἐκεῖνο πού θέλουμε ἐμεῖς. Καί θά γίνει ἐκεῖνο πού ὁ Θεός ἀποφάσισε.».

Ἐν Μεσολογγίῳ τῇ 22 ᾳ Μαρτίου 1826.

Η φρουρά τοῦ Μεσολογγίου.

(Νικολάου Κασομούλη, Ἐνθυμήματα Στρατιωτικά)

Ἡ παρουσία τοῦ Ἐπισκόπυ Ρωγῶν καί Κοζύλης Ἰωσήφ, πού κατήγετο ἀπό τή Θεσσαλία καί ἦταν βοηθός τοῦ Μητροπολίτου Ἄρτης Πορφυρίου ἔπαιξε καταλυτικό ρόλο. Ὁ Ἐπίσκοπος μαζί μέ τούς ἄλλους κληρικούς κάθε μέρα λειτουργοῦσε, ἐξομολογοῦσε, κοινωνοῦσε καί ἐνέπνεε τούς Πολιορκημένους. Τό σχέδιο τῆς Ἐξόδου, συνδυασμός πίστεως καί στρατηγικοῦ νοῦ, εἶναι δικό του ἔργο καί τό ὑπαγόρευσε στόν προαναφερθέντα Κασομούλη, ὁ ὀποῖος τό διέσωσε. Ὁ Ἰωσήφ εἶχε μαρτυρικό θάνατο. Ὅταν τελικά μπῆκαν οἱ Τουρκοαιγύπτιοι ὁ Ἐπίσκοπος ἀνατινάχθηκε μέσα στόν θρυλικό Ἀνεμόμυλο. Οἱ ἐχθροί τόν βρῆκαν ἡμιθανῆ καί τόν ἀποτελείωσαν μέ φρικτό τρόπο. Σέ κλασικούς πλέον πίνακες Ἑλλήνων καί ξένων ζωγράφων παρουσιάζεται ἡ σεβάσμια φυσιογνωμία τοῦ γέροντος Ἐπισκόπου νά μεταδίδει τήν Θεία Μετάληψη στούς Ἐξοδίτες λίγες ὧρες πρίν ἀπό τή μεγάλη στιγμή τῆς Ἐξόδου καί τῆς θυσίας.

Τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου τοῦ 2006 ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πραγματοποίησε μία ἐμπνευσμένη ὁμιλία στό Μεσολόγγι καί ἀπευθυνόμενος στούς νέους τόνισε: «... Ἔχετε τό ἀκριβό προνόμιο νά διαθέτετε μέσα στήν πνευματική σας οἰκοσκευή τίς παραδόσεις πού ξεκινᾶνε ἀπό τήν Ἅγία Πίστη μας καί στή συνέχεια ἐπεκτείνονται στήν ἁγία Πατρίδα μας. Μήν ξεχνᾶτε ἐσεῖς τά παιδιά, ὅτι τό Ἱερό κείμενο, τό ὁποῖο περιλάμβανε τό σχέδιο τῆς Ἐξόδου ἄρχιζε μέ τήν ἐπίκληση: «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος». Ἔτσι πίστευαν οἱ ἀγωνιστές καί μέ αὐτή τήν πίστη προχώρησαν μπροστά, γιατί ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν, ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι σέ συνάφεια μέ τίς μάζες τοῦ λαοῦ μας, δέν τά καταλαβαίνουν αὐτά καί νομίζουν ὅτι εἶναι ὀπισθοδρομικότητες. Αὐτά ὅμως εἶναι τά ζώπυρα τοῦ ἔθνους, ἐπάνω σέ αὐτά στηρίξαμε τήν ἐλευθερία μας καί αὐτά πρέπει νά τά τιμήσουμε, γιατί ἄν τά ἐγκαταλείψουμε τότε θά χαθοῦμε».

Ἡ πίστη τῶν Ἐξοδιτῶν στόν Θεό ἐμπνέει καί τόν Ἐθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σιλωμό, ὁ ὁποῖος τούς αφιέρωσε τό ἐπικό ποίημά του, τούς «Ἐλεύθερους Πολιορκημμένους». Σταχυολογῶ τίς ἀκόλουθες θεολογικότατες σκέψεις ἀπό τούς Στοχασμούς τοῦ ἴδιου τοῦ ποιητῆ πού συνοδεύουν τά τρία σχεδιάσματα:

«Σκέψου βαθειά καί σταθερά ( μιά φορά γιά πάντα) τή φύση τῆς Ἰδέας, πρίν πραγματοπιήσεις τό ποίημα. Εἰς αὐτό θά ἐνσαρκωθεῖ τό ούσιαστικότερο καί ὑψηλότερο περιεχόμενο τῆς ἀληθινῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἡ Πίστη καί ἡ Πατρίδα... Ὁ Ἅγιος Αὐγουστῖνος λέγει ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι ἡ καθέδρα τῆς ἀληθινῆς σοφίας, ἐπειδή ὅσα ὁ Ἰησοῦς εἰς τρεῖς χρόνους ἐδίδαξε μέ τό Εὐαγγέλιο ὅλα τά ἀνακεφαλαίωσε εἰς τρεῖς ὧρες ἀπάνου εἰς τόν Σταυρό.... Τό ποίημα ἔχει ἀσώματη ψυχή, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τόν Θεό καί ἀφοῦ σωματοποιηθεῖ εἰς τά ὄργανα καιροῦ, ἐθνικότητας, γλώσσας, μέ τούς διαφορετικούς στοχασμούς, αἰσθήματα , κλίσεις κ.ἄ. τέλος ἐπιστρέφει εἰς τόν Θεό:

Σέ βυθό πέφτει ἀπό βυθό

ὥσπου δέν ἦταν ἄλλος.

Ἐκεῖθε βγῆκε ἀνίκητος.»

Ἡ συγκλονιστική ἀπόφαση τῆς Ἐξόδου δέν θά μποροῦσε νά ληφθεῖ ἀπό ἀνθρώπους δίχως Πίστη καί ὅραμα. Εἶχαν μέσα στή ψυχή της τόν Θεό οἱ Μεσολογγίτες, οἱ Σουλιῶτες καί οἱ ἄλλοι Πολιορκημένοι. Εἶχαν ἐλπίδα καί ὅραμα πού βασιζόταν στήν Σταυροαναστάσιμη πορεία του Γένους μας. Ἤξεραν, ἔστω κι ἄν δέν εἶχαν πάει ὅλοι στό σχολεῖο, ὅτι γιά κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό μετά τή Σταύρωση ακολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση. Γνώριζαν ὅτι δέν ταιριάζει σέ ἄνδρες καί γυναῖκες μέ ἑλληνορθόδοξο ἦθος νά παραδίδονται καί νά πουλιοῦνται σκλάβοι ἤ σκλάβες. Οἱ λίγοι πάντα νικοῦν ἠθικά τούς πολλούς ἔστω κι ἄν στό πεδίο τῆς μάχης πέσουν νεκροί. Ἡ φρουρά πεθαίνει ἤ κάνει Ἔξοδο μέ τό σπαθί στό χέρι. Ἀλλά δέν παραδίδεται. Αὐτή εἶναι ἡ ἑλληνική εὐψυχία, ἡ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀναβπτιζομένη διαρκῶς μέσα στήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Αὐτή εἶναι ἡ ρωμαλέα Ρωμηοσύνη πού κράτησε ὄρθια τήν ὑπόδουλη ¨Ελλάδα καί ξεσηκώθηκε γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία.

Χωρίς τήν πίστη στόν Θεό δέν θά ἔγραφαν σελίδες ἡρωισμοῦ οἱ λίγοι πολιορκημένοι τῆς Ἱερᾶς Πόλεως Μεσολογγίου. Καί χωρίς τόν ἡρωισμό τους ἴσως νά εἶχε κακή πορεία ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση. Ὁ ἔνθεος ἐνθουσιασμός τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων ἀφύπνισε τήν Εὐρώπη καί στερέωσε τήν Ἐλευθερία.


Συντάκτης: Κ ωνσταντνίνος Χολέβας, πολιτικός αναλυτής
Ημερομηνία καταχώρησης: 24η Μαρτίου 2012




Πηγή:http://www.diktyo21.gr/
ΙΔΙΑ ΦΥΛΛΑΤΤΕ-ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ-ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ\n\n-Δάσκαλε γιατί με διδάσκεις πολεμικές τέχνες και παράλληλα μου μιλάς για ειρήνη; \n-Γιατί καλύτερα να είσαι μαχητής σε κήπο παρά κηπουρός σε μάχη…
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα”

cron