Όπως προσεύχεται και για όλους τους υπόλοιπους,αμα έχει αγάπη δεν κάνει διακρίσεις στην προσευχή οτι και αν ειναι ο άλλος.

Aυτο το αντιλαμβάνεσαι ως κατι κακό;
Τωρα σε λίγες μέρες εορτάζουμε το 1821,έτσι δεν είναι;
Ένοπλο αγώνα δεν έκαναν;
Αιμα έχυσαν ,είτε ελληνικό είναι,είτε τουρκικο,είτε αλβανικό.
Παραμένει αίμα.
Δεν ξέρω τι έχει γράψει ο άλλος που αναφέρεις,ούτε λέω να βγάλουμε τα όπλα και να σκοτώνουμε,ούτε να βγούνε οι κρεμάλες που λένε οι άλλοι,για να μην παρεξηγηθώ ,αλλά πιστεύω οτι έχουμε φτάσει στην άλλη άκρη της απόλυτης χλιαρότητας...

Ένα ιδιαίτερα επίκαιρο κείμενο του Αρχ. Σωφρόνιου του Έσσεξ προς προβληματισμό

Στο μοναδικό βιβλίο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Σωφρόνιου (Σαχάρωφ) του Έσσεξ, με τίτλο "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ" (σε pdf ΕΔΩ), υπάρχει το παρακάτω κείμενο που νομίζω πως είναι ιδιαίτερα επίκαιρο και δίνει αφορμή για πολύ σκέψη και προβληματισμό :
Έχει το Ευαγγέλιο «πολιτική διάσταση»;

Κάθε διεθνής ή ταξική πάλη συνδέεται με τη βία: «Χτυπάτε τους εχθρούς». Η εντολή όμως του Χριστού λέει «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. 5,44). Η τελευταία δεν επιτρέπει καθόλου να υποβιβάσουμε το Ευαγγέλιο στο επίπεδο της αδελφοκτόνου διαιρέσεως των υλικών αγαθών. Όταν μπουν στις τάξεις




των μαχητών οι επίσκοποι, οι θεολόγοι, οι πιστοί χριστιανοί γενικά, θεωρούν εκείνους που αποφεύγουν τη συμμετοχή στο είδος αυτό των δραστηριοτήτων ως μικρόψυχους και δειλούς. Όσο πιο επικίνδυνη είναι η συμπλοκή με τους καταπιεστές, τόσο περισσότερο θεωρείται η ανθρωπιστική αποστολή ως «μαρτύριο» για τον Χριστό.
Η αποφυγή μας υπαγορεύεται από τη συνείδηση ότι κάθε αλλαγή καταστάσεως στις κοινωνικές σχέσεις με επαναστατικό, δηλαδή εκβιαστικό τρόπο, θα αποδειχθεί τελικά αντικατάσταση της μιας βίας από την άλλη. Η ιστορική πείρα το απέδειξε αυτό σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων. Ήδη εμείς παρατηρήσαμε στη διάρκεια της ζωής μας πως η ιδέα της δικαιοσύνης ενέπνεε τους ανθρώπους στη μάχη με τον δεσποτισμό και την εκμετάλλευση, για την ελευθερία και τα πλήρη δικαιώματα για όλους. Ωστόσο, οι επαναστάσεις κατέληξαν ή μετατράπηκαν σε τρομοκρατικά καθεστώτα με την κατάπνιξη τεράστιων μαζών πληθυσμού, με τη στέρηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και τα παρόμοια. Όσο βαθειά και αν είναι η ταραχή μας για τις αδικίες κάποιου συστήματος, η αλλαγή του πρέπει να
συνδέεται με μακρά διαδικασία ανυψώσεως του ηθικού επιπέδου των ανθρώπων εν γένει. Δεν έχουμε το δικαίωμα να πραγματοποιήσουμε εκβιαστικές πράξεις -ακόμη και επάνω στους εκβιαστές- στο όνομα του Χριστού. Να ελέγξουμε όμως την αδικία, ζώντας με ένταση, για να φυλάξουμε τη δικαιοσύνη προς όλους, μπορούμε και το κάνουμε, όταν βλέπουμε όφελος από τον λόγο μας. Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι η υψηλότερη από όλες τις συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα. Δεν μας επιτρέπεται να παρεκκλίνουμε από τον σκοπό να παραμείνουμε στο φως των εντολών του Κυρίου. Αν γίνουμε μία από τις σκοτεινές δυνάμεις που πολεμούν για την επικράτηση επάνω στους αδελφούς, θα επισκιάσουμε το φως που έφερε στη γη ο Θεός. Αυτό ασφαλώς το έγκλημα είναι πιο επιζήμιο για μας από κάθε άλλο. Ο κόσμος δεν χρειάζεται «πολιτική Εκκλησία». Ο υποβαθμισμένος χαρακτήρας της Εκκλησίας του Χριστού κατά τους τελευταίους αιώνες οδήγησε στην απομάκρυνση από αυτήν μεγάλου πλήθους πιστών. Μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη μεγάλη λάμψη της Εκκλησίας μόνο με την ακραία προσπάθεια να ζήσουμε χριστιανικά, ευαγγελικά, χωρίς να στρέφουμε την προσοχή μας στο πώς θα μας συμπεριφερθούν οι σύγχρονοί μας. Αν δεν αποκτήσουν οι χριστιανοί τα γνήσια πνευματικά χαρίσματα, και πρωτίστως την αγιότητα, το κήρυγμα με τα λόγια θα παραμένει ως «κύμβαλον αλαλάζον».

Ρωμ. 13,1 Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν.
Ρωμ. 13,1 Καθε άνθρωπος, ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας εξουσίας της πολιτείας, τους άρχοντας δηλαδή, που είναι φορείς αυτής της εξουσίας, (εφ' Οσον αι εντολαί των δεν αντίκεινται στο θέλημα του Θεού)· διότι δεν υπάρχει εξουσία μέσα εις την κοινωνίαν, που να μη απορρέη από τον Θεόν· οι άρχοντες, που ασκούν σήμερον τας εξουσίας, έχουν ταχθή από τον Θεόν (έστω και κατ' ανοχήν).
Ρωμ. 13,2 ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν· οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρῖμα λήψονται.
Ρωμ. 13,2 Ωστε εκείνος που αντιτάσσεται εις την εξουσίαν, αντιτίθεται εις την διαταγήν του Θεού· δι' αυτό δε και όσοι αντιτάσσονται θα επισύρουν επάνω τους την τιμωρίαν, που τους πρέπει.
Ρωμ. 13,3 οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος τῶν ἀγαθῶν ἔργων, ἀλλὰ τῶν κακῶν. θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς·
Ρωμ. 13,3 Διότι οι άρχοντες (εφ' όσον διατάσσουν το ορθόν) δεν εμπνέουν φόβον δια τα καλά έργα, που υποβοηθούν την ζωήν και την πρόοδον της κοινωνίας, αλλά δια τα κακά έργα και τους κακούς· θέλεις δε να μη φοβήσαι την εξουσίαν των αρχόντων; Πράττε το αγαθόν και θα έχης έπαινον από αυτούς.
Ρωμ. 13,4 Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστι σοι εἰς τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῆ τὴν μάχαιραν φορεῖ· Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν εἰς ὀργήν, ἔκδικος τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι.
Ρωμ. 13,4 Διότι ο άρχων είναι υπηρέτης του Θεού δια το αγαθόν, το ιδικόν σου και των άλλων. Εάν όμως πράττης το κακόν, τότε να φοβήσαι, διότι δεν φέρει ματαίως και ανωφελώς ο άρχων την μάχαιραν, το δικαίωμα δηλαδή να δικάζη και να τιμωρή. Την φέρει δια να επιβάλλη τιμωρίας, και τας πλέον αυστηράς ακόμη, διότι είναι υπηρέτης Θεού, εκδικητής υπέρ του αγαθού και εναντίον του κακού, δια να επιβάλλη την πρέπουσαν τιμωρίαν στους κακοποιούς και παραβάτας.

george1 έγραψε: 1)Εχεις βρει κανενα πνευματικο που δινει ευλογια στο να παρουμε τα οπλα και να σκοτωσουμε αυτους που θεωρουμε απο το πολιτικο κοσμο οτι φταινε ;

2)Εχεις δει την εκκλησια να ευλογει ενα τετοιο αγωνα οπως εκανε το 1821 που επικαλεισαι ;

Η εκκλησία μας σε δύο περιπτώσεις δίνει το ελεύθερο για πόλεμο , η μία είναι για πόλεμο άμυνας σε έναν εισβολέα (π.χ. Γερμανία επί κατοχής ), ή άλλη είναι για την απελευθέρωση από κάποιον εισβολέα (π.χ. Τουρκία)

Συνεπώς θα ήθελα να προσθέσω σε αυτό το άτομο που το είπε αυτό τις παραπάνω δύο εκκλησιαστικές θέσεις για να ενισχύσω τη θέση του όπως επίσης να αναφέρω ότι ο πόλεμος που δεχόμαστε στις μέρες μας δεν είναι ένοπλος αλλά πνευματικός γιαυτό το λόγο τα όπλα που πρέπει να αναπτυχθούν πρέπει να είναι πνευματικά. Τέλος θα ήθελα να μου δώσεις το νήμα του συγκεκριμένου θέματος για να του δώσω συγχαρητήρια γιατί παρά το γεγονός ότι δεν έχει θεολογικές βάσεις (πτυχίο θεολογίας) εκφράζει αυτά που νιώθει με το θάρρος της γνώμης του απέναντι σε ένα χειροπιαστό πρόβλημα αντί να υποσκάπτει τη πραγματικότητα και αυτό είναι πολύ αξιόλογο.

otikatsei έγραψε:Μα καλά, σε ενοχλεί που κάποιος παρότρυνε να ξεσηκωθεί ο κόσμος εναντίον των δυναστών του; ΄Η σε ενοχλεί που αυτός ο κάποιος ήταν συντονιστής στο φόρουμ που το έγραψε; Και εντάξει, ο εκάστοτε συντονιστής δεν έχει δικαίωμα σε κάποια άποψη; Ή μήπως επειδή είναι συντονιστής δεν πρέπει να έχει άποψη;


Αχ και νά 'ξερες πόσοι πνευματικοί παροτρύνουν σε αντίσταση... Απλά το κάνουν με διάκριση στα πνευματικά τους τέκνα. Δεν είναι όλοι για το ίδιο πράγμα. Άλλοι θα κάνουν προσευχή και κομποσχοίνι κι άλλοι θα πάρουν τα όπλα (πάντα έτσι γινότανε και πάντα έτσι θα γίνεται)

george1 έγραψε:

otikatsei έγραψε:Μα καλά, σε ενοχλεί που κάποιος παρότρυνε να ξεσηκωθεί ο κόσμος εναντίον των δυναστών του; ΄Η σε ενοχλεί που αυτός ο κάποιος ήταν συντονιστής στο φόρουμ που το έγραψε; Και εντάξει, ο εκάστοτε συντονιστής δεν έχει δικαίωμα σε κάποια άποψη; Ή μήπως επειδή είναι συντονιστής δεν πρέπει να έχει άποψη;


Αχ και νά 'ξερες πόσοι πνευματικοί παροτρύνουν σε αντίσταση... Απλά το κάνουν με διάκριση στα πνευματικά τους τέκνα. Δεν είναι όλοι για το ίδιο πράγμα. Άλλοι θα κάνουν προσευχή και κομποσχοίνι κι άλλοι θα πάρουν τα όπλα (πάντα έτσι γινότανε και πάντα έτσι θα γίνεται)

Μπορεις να βρεις εστω ενα πνευματικο σε ολη την Ελλαδα που να εδωσε ευλογια να παρουν τα πνευματικα τους παιδια οπλα για να ξεφορτωθουν αυτους που θεωρουν ενοχους ;