Mελετώντας προσεχτικά την κοινωνική ζωή που μας περιβάλλει καταλήγεις αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι το καθήκον και η αρετή ,έχουν χάσει την παλιά τους αίγλη.Εκείνο που φαίνεται πως μετράει σήμερα είναι η δύναμη και ο αριθμός.Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό στην πολιτική,κοινωνική και ιδιωτική ζωή των ανθρώπων.
Οι κάθε είδους πιέσεις και αδικίες εύκολα συγχωρούνται στους ισχυρούς της ημέρας.Η διατυμπανιζόμεη πρόοδος και εξέλιξη σκεπάζει και δικαιολογεί πολλά.Συχνά και η πιο δειλή αντίρρηση για κάποιο επίμεμπτο γεγονός χαρακτηριζεται σαν έλλειψη λεπτότητας.Επίσης καταπληκτική επιρροή στην ανθρώπινη σκέψη ,ασκεί η γνώμη του πλήθους.
Κάθε τι που σκέπτεται,αποφασίζει και ενεργεί το σύνολο γίνεται νόμος στον οποίο υποτάσσονται όλοι και στον οποίο πρέπει να υποκύπτει και η ίδια η συνείδηση.Φυσικά το σύνολο μπορεί κάποτε να έχει δίκιο. Είναι πολλοί ωστόσο που έχουν την εντύπωση –και ισως δεν κάνουν λάθος-ότι τις περισσότερες φορές,το πλήθος,ο όχλος πέφτει εξω.
-Αλλά τι μας ενδιαφέρει; Σκέπτονται οι πολλοί.
-Είναι πιο συνετό να φέρεσαι όπως όλοι ή τουλάχιστον,δεν είναι ασυγχώρητο να μην τηρείται τόσο αυστηρά το καθήκον,αφού και οι άλλοι δεν το τηρούν:δεν υπάρχει λόγος να ξεχωρίζουμε από τους άλλους!!!
Δεν είναι αλήθεια-ας το ομολογήσουμε-ότι πολύ συχνά ακούμε παρόμοιες σκέψεις και βλέπουμε πολλούς,πάρα πολλούς,να προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους με αυτόν τον κανόνα...Δεν υπάρχει λόγος να ξεχωρίζουμε από τους άλλους.
Αυτός ο κανόνας όμως είναι ολέθριος,γιατί και αν ακόμη σε μερικές περιπτώσεις φαίνεται να διευκολύνει ,πληρώνουμε αυτήν την διευκόλυνση με τριπλή θυσία : των πεποιθησεών μας,της ελευθερίας μας και της τιμής μας.
1 Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ
Όσοι ακολουθούν αυτόν τον κανόνα συχνά πρέπει να θυσιάσουν πρώτα απόλα τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.Βέβαια κανείς δεν έχει αντίρρηση ,ότι είναι συνήθως αναγκαίο να προσαρμοζόμαστε με τις καθημερινές βιοτικές απαιτήσεις και συνθήκες ,όταν αυτές δεν προσβάλλουν ούτε την πίστη,ούτε τα χριστιανικά ήθη.Ο Χριστιανός που εμπνέεται από αληθινή αγάπη προς τον συνάθρωπο είναι πάντα πρόσχαρος προς όλους,ευγενικός,εξυπηρετικός,περιποιητικός και πρόθυμος να υπομένει όλα οσα δεν έρχονται σε αντίθεση με τα πιστεύω του.
Αλλά εδώ ακριβώς σταματάει η μεγαλόψυχη διάθεσή του,να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του κόσμου: Ας μην παραδέχωνται οι γύρω του,ούτε την θεία αποκάλυψη,ούτε την διδασκαλία της εκκλησίας.
Ας παρασύρονται στις προκλητικές ενέργειές τους από την γνώμη του όχλου.Ας καταπατούν χωρίς τύψεις τον θείο και ανθρώπινο ηθικό νόμο.Ας αδιαφορούν για τις χριστιανικές εκδηλώσεις που η Εκκλησία υπαγορεύει στους πιστούς ,σαν την έκφραση της πίστεως και της ευσέβειας τους.Ο πιστός Χριστιανός θα θρηνεί την πνευματική αναπηρία των συνανθρώπων ,αλλά φυσικά ποτέ δεν θα τους μιμηθεί.Η προσωπική του συνείδηση φωτιζομένη και παιδαγωγουμένη από την πίστη στέκει για αυτόν μοναδικός οδηγός.
Μα πως και μπορούσε αν είναι διαφορετικά;Μήπως η πλάνη παύει να είναι πλάνη,όταν γίνεται αποδεκτή από το σύνολο;Και το κακό που ενεργείται σε ευρεία κλίμακα δεν παραμένει εξίσου κακό;Και το ηθικό χρέος,έστω και ξεχασμένο και απαράδεκτο από τους πολλούς ,χάνει άραγε για αυτόν την υπέρχρονη και καθολική του ισχύ;
Ο Απόστολος Παύλος τονίζει στους ασταθείς και αμφιταλαντευόμενους Χριστιανούς όλων των εποχών :Μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω,αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός υμών εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.(Ρωμ. 12,2)
Έτσι αν ο κόσμος ελησμόνησε τις θείες αλήθειες και βυθίστηκε στο κακό-«Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται»(Α’Ιωαν. 5.19) –για να υλοποιηθεί η ευαγγελική διδασκαλία και αν πρωτεύσει ,σε όλο το θέλημα του Θεού,είναι πολύ συχνά απαραίτητο και φυσικό να ξεχωρίζουμε ακριβώς από εκείνους που το θέλημά τους δεν συμφωνεί με τον θείο νόμο και η ζωή τους δεν χαρακτηρίζεται από χριστιανικό ορθόδοξο πνεύμα.
Στο θέμα αυτό η Παλαιά Διαθήκη μας προβάλλει ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στο πρόσωπο του Τωβίτ.
Ζούσε στην εποχή που οι Εβραίοι ξεχνώντας τις αμέτρητες ευεργεσίες του Θεού ,ξέπεσαν στην ειδωλολατρική πλάνη.Η αποστασία γενικεύτηκε τόσο,που θα μπορούσαν να ισχύσουν για την εποχή εκείνη τα λόγια του προφητάνακτος Δαβιδ:”Πάντες εξέκλιναν,αμα ηχρειώθησαν,ου εστι ποιών χρηστότητα ουκ εστιν εως ενός»(Ψαλμ 13,3)
Και όμως μέσα στον πλανεμένο όχλο ο Τωβιτ παραμένει ακλόνητος στην πίστη και στις παραδόσεις των προγόνων του και στον θεοδίδακτο νόμο του όρους Σινά.Όταν όλοι έτρεχαν να προσκυνήσουν το χρυσό μοσχάρι,ο Τωβιτ πήγαινε στον Ναό των Ιεροσολύμων για να λατρεύσει τον αληθινό Θεό προσφέροντας τις απαρχές των αγρών του και το δέκατο όλων των εισοδημάτων του.
Ήρθαν έπειτα τα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς φορτωμένα δοκιμασίες-αιχμάλωτος στην χώρα των ασσυρίων-αλλά ούτε τώρα προδίνει την οδό της αλήθειας.Κριτήριο εμμονής του στον άγιο πατρώο νόμο ήταν ότι,ενώ σχεδόν όλοι έτρωγαν τα απαγορευμένα από τον θείο νόμο σφάγια των ειδωλολατρικών θυσιών,τα ειδωλόθυτα,αυτός ούτε μια φορά δεν κάνει ότι κάνουν οι άλλοι.
Αλλά τώρα που κορυφώνεται η μαρτυρία πίστως του Τωβιτ μέσα στο ειδωλολατρικό γένος του ,είναι η ριψοκίνδυνη και διαμετρικά αντίθετη τακτική που ακολουθεί-συγκριτικά με τους δειλούς συμπατριώτες του-στο καίριο για την ισραηλιτική συνείδηση θέμα της ταφής των νεκρών:Αψηφώντας όχι πια απλώς την κοινή γνώμη,σχόλια και ειρωνίες,αλλά αυτή την διαταγή των τυρράνων που απαγόρευε με ποινή θανάτου την ταφή των νεκρών Ισραηλιτών,εγκατέλειπε κάθε σούρουπο το φτωχικό του,για να επιτελέσει μόνος αυτός το ύστατο ιερό χρέος κηδεύοντας οσα άταφα πτώματα των δύστυχων σκλάβων ομόφυλών του εύρισκε.
Είναι γνωστές από την Αγία Γραφή οι ηγεμονικές ευλογίες με τις οποίες τον αντάμειψε ο Κύριος-όχι πάντως αμέσως,αλλά αφου δοκίμασε επι πολύ την άκαμπτη και ανδρεία εμμονή του στον θείο νόμο και κάτω από τις πιο απελπιστικά αντίξοες περιστάσεις.
Παρόμοια καλούμεθα και μεις μέσα από τον αποχρωματισμένο θρησκευτικό κόσμο ή τις (θεληματικά ή αθέλητα –συνήθως)στρατευμένες κατά της πίστεως και της εκκλησίας του Χριστού επιβλητικές σε όγκο μάζες να ξεμακρύνουμε –θαρραλέες μονάδες- να ξεχωρίζουμε από τους άλλους :”Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε ,λέγει Κύριος(Β’Κοριν.6,17).Δεν θα θυσιάσω για μια ταπεινή ευαρέσκεια εκείνων που παρανομούν καμίαν από τις χριστιανικές μου πεποιθήσεις, ουτε το γιώτα ή την κεραία της εκκλησιαστικής μου ζωής.
συνεχίζεται
ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;
1Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !