Ἕνα πνευματικὸ παιδὶ ρώτησε τὴ γερόντισσα μὲ ἀφορμὴ τὰ γεγονότα στὸ ὑπουργεῖο ἐργασίας καὶ τὰ τεκταινόμενα τὶς τελευταῖες μέρες μὲ τὶς ἀπεργίες, τὶς διαμαρτυρίες καὶ τὴν ἀγανάκτησι τῶν ἀγροτῶν.


–Ἄκου, παιδί μου, εἶπε. Ἀναρωτιέται ὁ κόσμος, γιατί ὑποφέρει ἀπὸ τοὺς πολιτικούς. Αὐτοὶ ἔτσι πορεύονταν τόσα χρόνια καὶ μὲ τὴν ἴδια λογικὴ πορεύονται καὶ τώρα. Φταῖνε τόσο ὅσο ὁ κόσμος ποὺ τοὺς ψηφίζει καὶ τοὺς ἐμπιστεύεται. Δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν οἱ πολιτικοὶ ὅσο ὁ κόσμος συνεχίζει νὰ τοὺς ψηφίζη πιστεύοντας στὶς ὑποσχέσεις τους γιὰ καλύτερες μέρες…

Δὲν ὑπάρχει καμμία μεταμέλεια αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὴ μεγάλη πλειοψηφία τοῦ λαοῦ. Δὲν εἴμαστε ἀμέτοχοι στὸ κατάντημα τῆς πατρίδας. Μόνο τὸ χρῆμα καὶ οἱ οἰκονομικές του ἀπολαβές, αὐτὸ ἐνδιαφέρει αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸν Ἕλληνα.

Ἡ σκληροκαρδία του, αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ αἰτία τῆς κακοδαιμονίας στὴν σημερινὴ Ἑλλάδα. Δὲν σοῦ μιλάω μόνο γιὰ τὴν ἀμετανοησία ἔναντι τοῦ Θεοῦ• αὐτὸ εἶναι ἔτσι κι ἀλλιῶς δεδομένο δυστυχῶς. Ὅμως τὸ χειρότερο εἶναι ποὺ ὁ σημερινὸς καὶ καλοβολεμένος Ἕλληνας δὲν σκέφτεται καὶ λίγο παραπέρα ἀπὸ τὸ χρῆμα. Εἶναι διαβρωμένη ἡ ψυχή του ἀπὸ τὴν εὐμάρεια, τὴν ἀπόλαυσι τῶν πρόσκαιρων γήινων ὑλικῶν.

Καὶ καλά, δὲν σκέφτεται τὸν συνάνθρωπό του, δὲν θέλει νὰ πῆ ἕνα ἥμαρτον ἔναντι τοῦ Θεοῦ• μὰ οὔτε τὸν ἑαυτό του πιὰ δὲν σκέφτεται; Δὲν βλέπει ποῦ ὁδηγεῖ αὐτὴ ἡ κατάστασι;
Τί περιμένει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος, ν᾽ ἀλλάξη ἡ κατάστασι οἰκονομικὰ πρὸς τὸ καλύτερο; Τὸ καλοκαίρι, πόσες φορὲς εἰδοποιήθηκαν οἱ ψηφοφόροι νὰ μὴν ἐμπιστεύωνται τὸν πολιτικὸ κόσμο; Ἄκουσε κανείς; Τὰ ἴδια πάλι ἔγιναν• ξανὰ τὰ ἴδια πρόσωπα, ποὺ ὡδήγησαν τὴν χώρα σ᾽ αὐτὸ τὸ χάλι, πάλι τὰ ἴδια πρόσωπα στὴν κυβέρνησι! Καὶ τώρα βρίζει τοὺς πολιτικούς, αὐτοὺς ποὺ πάλι ὁ ἴδιος ἐπέλεξε νὰ τὸν κυβερνήσουν. Μὰ δὲν εἶναι τραγικό;

Ἐὰν οἱ μισοὶ Ἕλληνες αὐτὴ τὴ στιγμὴ μετανοοῦσαν, τότε ὁ Κύριος θὰ ἄλλαζε ὅλο τὸ σχέδιό του καὶ οὔτε πεῖνα οὔτε πόλεμος θὰ γινόταν• ὅλη ἡ κατάστασι θὰ ἠρεμοῦσε καὶ θὰ ξεκινοῦσε κάτι πολὺ ὄμορφο γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.

Θὰ σοῦ πῶ τὸ ἄλλο τώρα. Μόνο τὸ 60% τῶν Ἑλλήνων θὰ μετανοιώση πραγματικά• αὐτὸ ὅμως ὅταν ξεκινήσουν γιὰ τὰ καλὰ τὰ γεγονότα, κ᾽ εἶναι πίστεψέ με πολὺ κοντὰ πιά… Τὸ ὑπόλοιπο θὰ μένη ἔτσι σκληρόκαρδο• ἀμετανόητοι, παιδί μου.

Καὶ νὰ ξέρης, αὐτὸ τὸ μικρότερο ποσοστὸ πάρα πολὺ δύσκολα θὰ μετανοιώση. Ὅμως ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψη νὰ συνεχιστῆ ἔτσι ἡ κατάστασι. Ἢ θὰ πρέπη νὰ ἀλλάξη αὐτὴ ἡ μερίδα τῶν ἀνθρώπων ἢ δὲν μπορεῖ νὰ συνεχίση ἔτσι καὶ νὰ γίνη μαγιὰ σκληροκαρδίας. Θὰ ὑποφέρουν πολὺ οἱ τραχειὲς ψυχές.

Κινδυνεύουν! Βέβαια στὸ τέλος μπορῶ νὰ σὲ βεβαιώσω ὅτι κι ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατηγορία τῶν ἀμετανόητων θὰ συντριβοῦν καὶ θὰ μετανοήσουν ἀρκετοί• ὅμως πρὸς τὸ τέλος, ὅταν πλέον θὰ εἶναι σὲ πλῆρες ἀδιέξοδο κι ὅταν ἤδη θὰ ζοῦμε μέσα στὰ πραγματικὰ ἄσχημα παγκόσμια γεγονότα. Θὰ τὸ δῆς κ᾽ ἐσύ• ἀρκετοί, πάρ᾽ ὅλο ποὺ θὰ βλέπουν τὴν πεῖνα, τὴ δυστυχία, δὲν θὰ ἀλλάζουν• κι ἂν τοὺς δίνης ἕνα κομμάτι ψωμί, θὰ ἀπαιτοῦν κι ἄλλο κι ἄλλο. Δὲν θὰ σκέφτωνται καὶ τὸν πεινασμένο δίπλα τους. Ἄρα ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος πῶς μπορεῖ νὰ ἀλλάξη καὶ νὰ βοηθήση κι ἄλλους;

Τώρα, θὰ γίνη ἡ ἀρχὴ καὶ ἄνθρωποι θὰ βρεθοῦν στὴν δεινὴ θέσι νὰ τοὺς βγάλουν κι ἀπὸ τὰ σπίτια τους, οἱ μέρες ποὺ ζοῦμε εἶναι πολὺ δύσκολες καὶ θὰ ἔρθουν κι ἀκόμα δυσκολώτερες• καὶ τὸ κακὸ εἶναι ὅτι, ἐνῶ τὸ βλέπουμε, δὲν μαλακώνουμε.

Πρέπει πιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι θέλει ἀγώνα σκληρό, καὶ κυρίως πρέπει νὰ ψάξουμε μέσα μας. Ἐκεῖ πρέπει νὰ γίνη ἡ πραγματικὴ ἀλλαγή…• ἀγάπη στὸν συνάνθρωπο, ἀλτρουϊσμός, νὰ θυσιάσουμε καὶ κάτι ἀπὸ τὴ δική μας καλοπέρασι γιὰ τὸν πεινασμένο ἀδελφό μας. Καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι μόνο ὁ Θεὸς ὅλα μπορεῖ, μὲ ἕνα ἁπλὸ ΗΜΑΡΤΟΝ νὰ τὰ ἀλλάξη.


Ἐπὶ τέλους ποιόν περιμένουμε νὰ μᾶς σώση; Αὐτοὺς ποὺ μὲ τὴ δική μας ἀνοχὴ καὶ ψῆφο μᾶς ἔφεραν ἐδῶ; Μὴ γένοιτο!

Τώρα, μὲ τὴν ἀνεργία καὶ τὴ φτώχεια ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ βία ποὺ ἀρχίζει νὰ ξεπροβάλλη, πολὺς κόσμος θὰ φύγη στὰ χωριά του. Ἐκεῖ μποροῦν νὰ παράγουν πολλὰ γεωργικὰ καὶ κτηνοτροφικὰ ὅπως καὶ μελισσοκομικὰ προϊόντα. Θὰ δῆς, θὰ φέρη ἀρκετὸ καρπὸ ἡ γῆ, ἀρκετὸ νὰ θρέψη τὸν λαό μας, καὶ κυρίως ὅταν θὰ ἀποκλειστοῦμε κι ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς ἀγορὲς ἀργότερα, μέσα στὴ δίνη τῶν γεγονότων.

Οἱ μετανάστες θὰ φύγουν κι αὐτοὶ ὅταν γίνη πιὸ δύσκολη ἡ κατάστασι• κι αὐτοὶ ἀκόμα ποὺ εἶναι χρόνια ἐδῶ, μόλις δοῦν ὅτι ἀγριεύουν τὰ πράγματα, θὰ ψάχνουν τρόπο νὰ φύγουν.

Καὶ σὰν τελευταῖο• νὰ ξέρης, δὲν εἶναι καιρὸς μαρτυρίου τώρα ἀλλὰ καιρὸς ἱεραποστολῆς. Πολλοί, καὶ νέοι ἄνθρωποι κυρίως, τοὺς βλέπεις ἀδιάφορους καὶ νὰ μὴν ἔχουν καταλάβει σὲ πόσο δεινὴ θέσι βρίσκεται ὅλος ὁ σύγχρονος κόσμος. Ὅμως εἶναι καλοπροαίρετες ψυχές. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ξέρουν ἀπὸ Χριστό, πῶς ἀκριβῶς μᾶς θέλει ὁ Κύριος. Ὅμως ἐμεῖς ποὺ ξέρουμε τὸν χριστιανικὸ βίο καὶ μόνο μὲ τὸ παραδειγμα τῆς βιοτῆς μας θὰ τοὺς ὠθοῦμε στὸ καλό. Πόσο μᾶλλον ὅταν μποροῦμε νὰ τοὺς μιλήσουμε γιὰ τὸ Θεὸ καὶ νὰ τοὺς δείξουμε τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη. Ἂς βοηθήσουμε λοιπὸν τὸν κόσμο μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, γιατὶ θὰ γίνη μεγάλη ἱεραποστολὴ κ᾽ ἐδῶ, καὶ ἀργότερα καὶ στὸ ἐξωτερικό.

(ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΝΕΙ
ΜΙΚΡΕΣ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟ)