7.Μὲ τάξι...

«Μετὰ φόβου Θεοῦ» στὴ Θεία Κοινωνία.
Παρατηρεῖται ἀγὼν ποιὸς θὰ πρωτοπάρη ἀντίδωρον ἢ θὰ κοινωνήση.Φωνὲς καὶ σπρωξίματα.Εὶς ἕνα δὲ μέρος,τὴν ὥρα τῆς Θ.Κοινωνίας ἔγινε φόνος!Ἐπροσπέρασε ἕνας καὶ τὸν ἐσκότωσε ἄλλος!Σὰν στρατιῶται θὰ προσέρχωνται οἱ πιστοὶ, ὁ ἕνας κατόπιν τοῦ ἄλλου.Μέσα θὰ προσεύχεται κανεὶς νὰ τὸν συγχωρήση ὁ Θεός.Σκέπτεσαι ἄνθρωπε ποῦ πηγαίνεις;Μὴ λοιπὸν παρατηρῆς τοὺς ἄλλους ,ἂν δὲν τὰ κάνουν καλά.Και μὴν σοῦ κακοφαίνεται ,ἐὰν σὲ παρατηρήση ὁ ἱερεῦς.Μὴν ἀγριοκοιτάζης τὸν ἐπίτροπο ,ἂν σου ὑποδείξη κάτι.


8.Μὲ τάξι καὶ σιωπηλὰ μέχρι τὸ τέλος.

Παρατηροῦνται φωνές,χαιρετοῦρες,χαχανητά.Ἐνῶ κάθονται ἥσυχα σ’ὅλη τὴ Θ.Λειτουργία,στὸ τέλος τὰ χαλοῦν.Λὲς καὶ εἶναι ἀγριοκάτσικα ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὸ μαντρί.Ἔξω θὰ ἰδωθοῦν οἱ Χριστιανοί.Ἔξω θᾶ ἀνταλλάξουν χαιρετισμοὺς καὶ θὰ ἀλληλογνωρισθοῦν .Ἔξω δὲ πρέπει νὰ περιμένουν ὀλίγα λεπτὰ γιὰ νὰ συνδέωνται οἱ πιστοί.Παλιότερα εἶχαν,ἔξω τοῦ Ναοῦ ,ὑπόστεγα,χαγιᾶτες,πεζούλια καὶ πλατεῖες.Καὶ τώρα εἶναι ἀναγκαία ἡ αἴθουσα,ἐκτὸς τῶν ἄλλων γιὰ νὰ βλέπωνται καὶ συνδέωνται οἱ πιστοί.Ὁ Ναὸς δὲν εἶναι ξενοδοχεῖον,ποὺ μπαίνει ὁ καθείς,τρώγει καὶ φεύγει.Εἶναι τὸ σπίτι τοῦ Πατέρα μας καὶ εὐκαυρίαν παρέχει ὁ ἐκκλησιασμὸς νὰ ἰδωθοῦν μεταξύ τῶν τὰ ἀδέλφια.


9.Τάξις στὸν ἀσπασμὸ τῶν εικόνων.

Ὁ ἀσπασμὸς τῶν εἰκόνων ὠφελεῖ,διότι ἡ τιμὴ διαβαίνει,ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμάσκηναὸς «ἐπὶ τὸ πρωτότυπον»Ἀσπαζὠμεθα δηλ.τὴν Εἰκόνα του Χρίστου ,τῆς Παναγίας,τῶν Ἁγίων και ἡ τιμὴ δὲν πηγαίνει στο ξῦλον ἢ τὰ χρώματα,ἀλλὰ κατ’εὐθεῖαν στὸν Χριστό,στὴν Παναγία, στοὺς Ἁγίους,ποὺ είκονίζουν οἱ Εἰκόνες.

Γιὰ νὰ ἔρχεται ὅμως ὠφέλεια,χρειάζεται τάξις.Θὰ ἀσπασθῆ κανείς,ὅταν εἰσέρχεται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν,τὴν Εἰκόνα του προσκυνηταρίου.Δὲν θὰ πάρη ὅμως τότε ὅλες τὶς Εἰκόνες του Ναοῦ και του Τέμπλου γραμμή,σὰν Ἀρχιερεύς.Αὐτὸ προκαλεί ἀνωμαλίαν και ἀταξίαν.Μὲ τὸ νὰ πηγαινοέρχεσαι ,γίνεσαι ἐμπόδιο στοὺς προσευχόμενους.Δύσκολα συγκεντρώνει κανεὶς τὸ νοῦ του.Του γίνεσαι και σὺ πειρασμός μὲ τοὺς ἀσπασμούς σου;Ὅλες τὶς Εἰκόνες θὰ τὶς ἀσπασθῆς σὲ ἄλλη ὥρα. «Πάντα εὐσχημόνως και κάτιὰ τὴν τάξιν γινέσθω » ,δὲν συνιστᾶ ἡ Γραφή;



ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε’.
ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΥΠΟΣ

Πολλοὶ ἤκουσαν καὶ τὸ πιπιλίζουν συνεχῶς ,ὅτι εἶναι τύποι στὴ Λειτουργία καὶ οἱ τύποι δὲν ἔχουν ἀξίαν.Ἀλλά,ἀγαπητέ,μάθε ,ὅτι δὲν εἶναι τύποι.Εἶναι οὐσία καὶ μἀλιστα τὸ οὐσιωδέστερον πρᾶγμα ποὺ ὑπάρχει.

1.Ἡ Θεία Λειτουργία.

Ἐν πρώτοις αὐτὴ αὕτη ἡ Θ.Λειτουργία εἶναι τὸ κέντρον τἦς λατρείας.Χωρὶς αὐτὴν δὲν σώζεσαι καὶ δὲν πᾶς στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ θάλαμος τοῦ διαστημοπλίου ποὺ θὰ σὲ φέρη στὸν Οὐρανό.Καὶ ξέρεις γιατί;Διότι μέσα ἐκεῖ γίνεται ἡ Θυσία.Θυσιάζεται ὁ Χριστός,ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ!Αὐτὸς μᾶς παρέχει ἐκεῖ τὴν τροφήν,ποὺ μᾶς δίδει ζωὴ παντοτεινή. «Ἐάν τις φάγη ἐκ τοῦ ἄρτου,τούτου,ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα».Ἡ Θυσία αὐτὴ ἀρέσει ,ὅσο τίποτε ἄλλο,εἰς τὸν Θεόν.Τὴν δέχεται καὶ μᾶς δίδει τότε ὅλες τὶς εὐλογίες καὶ τὰ ἀγαθά Του.Καὶ ἰδοὺ διατί :

Ἡ ἀνθρωπότης εἶναι γνωστὸν ὅτι παρεστράτησε.Ἔγινε ἔνοχος απέναντι τοῦ Θεοῦ,μὲ τὴν ἀνταρσίαν της. Μεγάλο τὸ ἁμάρτημα καὶ μεγάλη ἡ τιμωρία. Ἡ Θεία Δικαιοσύνη τὴν ἀπαιτοῦσε.Πῶς θὰ τὴν ἰκανοποιούσαμε;Βεβαίως οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἐποχῶν προσπαθοῦσαν νὰ ἐξιλεώσουν τὸν Θεὸν μὲ θυσίας.Θυσίαζαν ζῶα,ἑκατόμβας ὁλοκλήρους καὶ τὰ τέκνα των ἀκόμη. «Ἐφονοκτονήθη ἡ γῆ.Ἔθυσαν τὰ τέκνα αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν» φωνάζει ὁ Προφήτης. Συνεχωροῦντο ὅμως; Ὄχι.Μόνον ποὺ διατηροῦσαν τὴν συναίσθησιν τῆς ἐνοχής των.Ἔπρεπε νὰ προσφερθῆ μιὰ θυσία ἀπείρου αξίας ,ποὺ νὰ μπορώ νὰ ἰκανοποιήση τὴν Θείαν Δικαιοσύνην και που νὰ τὴν θέλη ὁ Θεός.

Θῦμα τόσης ἀξίας,ἀγαπητὸ εἰς τὸν Θεὸν ἕνα ὑπήρχε : Ὁ Χριστός. Και θυσιάστηκε ἐπὶ τοῦ Γολγοθᾶ, θῦμα μεγάλο καὶ ἀπείρου ἀξίας! Τὸ παιδί τοῦ Θεοῦ τὸ μονάκριβο θυσιάζεται! Τιμωρεῖται.Αὐτὸς γιὰ νὰ συγχωρηθοῦν καὶ σωθοῦν οἱ φταῖχτες.Ὁ Πατὴρ ἐδέχθη τὴν θυσίαν Του διότι εἶναι ἀνώτατη αγάπη καὶ ὁ « Θεὸς ἀγάπη ἐστί»Μποροῦσε νὰ μὴν τὴν δεχθῆ; Συνεχώρησε και ἀγάπησε τὸν άνθρωπόν.Ἕνας γιὰ τὸ παιδί του,ἀγαπᾶ καὶ τὸν ἐπιστήθιο φίλο τοῦ παιδιοῦ του.

Ἔκτοτε σταμάτησαν ὅλες οἱ ἄλλες θυσίες.Θυσιάζονται ζῶα καὶ ἄνθρωποι, ὅπως τότε;Ὄχι! Τώρα ἐπαναλαμβάνεται μόνο αὐτὴ ἡ Θυσία καθ’ἑκάστην Λειτουργίαν.Θυσιάζεται πάλιν ὁ Χριστὸς καὶ προσφέρεται ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τῶν ἀναγκῶν μας.Ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἔχομεν τότε Αὐτὸν τὸν Χριστὸν ἐσφαγμένον. Τὸ Πνεῦμα κατέρχεται ἐπὶ τοῦ Θυσιαστηρίου καὶ μεταβάλλει τὸν ἄρτον καὶ τὸν οἶνον εἰς Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ.Θαῦμα βεβαίως γίνεται.Ὁ Θεὸς δέχεται τὴν Θυσίαν αὐτὴν καὶ πάλιν.Γιὰ τὸ χατῆρι δὲ τοῦ Υἱοῦ Του,τὸν Ὁποῖον ὑπεραγαπᾶ,μᾶς χαρίζει τὀτε τὴν συγχώρησιν καὶ ὅ,τι τοῦ ζητήσωμεν κατὰ τὴν στιγμὴν αὐτήν.Εἶναι σᾶς παρακαλῶ τύπος αὐτός; Ἢ εἶναι τὸ οὐσιαστικώτερο πρᾶγμα ποὺ ὑπάρχει;


2.Τὸ πρόσφορον.

Ἔχει σημασίαν.Πολλοὶ λέγουν:Θὰ πᾶμε πρόσφορα στοὺς παπάδες;Δὲν γνωρίζουν δυστυχῶς τί σημασία ἔχει τὸ πρόσφορον.Πρόσφορον λέγεται ,διότι προσφέρεται στὸν Θεό.Λέγεται και «Λειτουργιά»,διότι χωρὶς αύτὸ δὲν γίνεται Λειτουργία.Ἂν χρειαζόταν νὰ προσφερθῆ χρυσάφι ἢ διαμάντι για τὴν Θυσία τὴν μεγάλη,ποὺ θὰ τὸ βρίσκαμε;Γιὰ αὐτὸ ἡ πανσοφία και ἡ αγάπη τοῦ Θεοῦ βρῆκε αὐτὸν τὸν ἀπλοῦν τρόπον. Ἄρτον και οἶνον ποὺ μπορεί νὰ βρεθῆ στο κάθε σπίτι.Ἀπὸ αὐτὸ δὲ τὸ δῶρον σου ,θὰ γίνη τὸ Σῶμα του Χρίστου!! Σκέψου τί μεγάλη τιμὴ μπορεῖ νὰ γίνη σὲ κάθε σπίτι.Ἐὰν τὸ ψωμί, ποὺ ζήμωσες σὺ,ἢ τὸ φαγητὸ ποὺ ἔκαμες,τὸ ἔπαιρνε ὁ Βασιλεὺς εἰς τὰ ἀνάκτορα ,γιὰ νὰ φᾶνε τὰ παιδιά του,τὶ καμάρι θὰ εἶχες! Καὶ πόσο προσεχτικὰ θὰ τὸ ἑτοίμαζες καὶ θὰ τὸ ἐπήγαινες!

Οἱ γονεῖς μας κάτι ἐγνώριζαν καὶ τὸ ἐπρόσεχαν πολύ.Ἔπαιρναν τὰ καλλίτερα στάχτα τοῦ σιταριοῦ,τὰ ἄλεθαν στὸ μύλο ἰδιαιτέρως .Εἶχαν ἰδιαίτερον κόσκινον καὶ σκαφίδι γιὰ νὰ κάνουν τὸ πρόσφορο.Ἡ γυναῖκα ποὺ θὰ τὸ ζύμωνε,ἔπρεπε νὰ ἀλλάξη, νὰ προσευχηθῆ.Τὸ ζύμωμα ἦταν ὁλόκληρος ἱεροτελεστία.Άναλόγως ἄλλωστε τῆς σημασίας ποὺ τοῦ δίνει κανείς,δίδει καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἀμοιβήν.Ὅταν λοιπόν,ἄνθρωπε τὸ πρόσφορό σου μεταβάλλεται εἰς Σῶμα Χριστοῦ,πές μου εἶναι τύπος;

Βλέπεις ἄρτον καὶ οἶνον.Ὑπὸ τᾶ εἴδη αὐτὰ ὅμως εἶναι ὁ Χριστός.Εἶναι Σῶμα και Αἶμα Χρίστου.Ἡ πανσοφία Του τὰ οἱκονόμησε ἔτσι ἵνα οἱ βλέποντες βλέπωσι και οἱ άπιστοι, οἱ μὴ βλέποντες,νὰ μὴ βλέπωσι.Τὸ ἴδιο δὲν κάνει ὁ Θεὸς καὶ στὴν τροφή τοῦ παιδιού;Τὸ γάλα τί εἶναι;Αἷμα είναι.Μάλιστα αἷμα!Βγαίνει ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῆς Μάνας.Ἀλλὰ ὅταν πάη στο στήθος,λευκαίνεται,γιὰ νὰ μὴν τὸ ἀποτροπιάζεται τὶ παιδί και για νὰ μὴ συνιθίση, πίνοντας αἷμα και γίνη κακοῦργος.Ὑπὸ τὸ λευκὸν γάλα εἶναι αἷμα καὶ κάτω ἀπὸ τὸν ἄρτον καὶ τὸν οἶνον εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τύποι αυτοί;

3.Τὰ μνημονεύματα.

Μαζὶ μὲ τὸ πρόσφορο δίδομε και τὰ ὀνόματα τῶν ἰδικῶν μας,ζώντων και τεθνεώντων.Γιατί;Διότι κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσκομιδῆς βγαίνει μέσα στὸ Ἅγιον Δισκάριον,κοντὰ στὶς μερίδες τῆς Παναγίας και τῶν ταγμάτων τῶν Ἁγίων,καὶ ἡ μερίδα ἑνὸς ἑκάστου ὀνόματος.Τοὺς μνημονεύουν ιδιαιτέρως οἱ ἱερεῖς.Εὑρίσκονται οἱ δικοί μας ἐκεῖ.ὅταν γίνη ἡ Θυσία κοντὰ εἰς τὸν Χριστὸν μαζὶ μὲ τὴν Παναγία,τὰ Πνεύματα τῶν Ἁγίων και τοὺς Ἀγγέλους.Δι’αὐτὸ καὶ δίδει ὁ Θεὸς εἰς μὲν τοὺς πεθαμένους ανάπαυσιν,εἰς δὲ τοῦς ζῶντας προστασία και εὐλογία.
Ἀναφέρω ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα παραδείγματα.Τὸ 1922 στὸ πόλεμο τῆς Μ.Ἀσίας μία οικογένεια ἀπὸ τὴν Μεσσηνία εἶχε τὸ παιδί της ἐκεῖ.Ἔκαμαν νύχτα τὴν Λειτουργία γιὰ τὸν μαχόμενο.Στὶς 5 τὸ πρωὶ ἦταν στὰ «Σὰ ἐκ τῶν Σῶν».Ἔπειτα ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες σὲ επιστολὴν ἔγραφε ὁ στρατιώτης ,ὅτι τὴν νύχτα αὐτὴ τὸν εἶχαν συλλάβει αἰχμάλωτο καὶ στὶς 5 τὸ πρωὶ κατόρθωσε νὰ τοὺς φύγει ἀπὸ τὰ χέρια! Ἔχουν,λοιπόν, σημασίαν καὶ τὰ μνημονεύματα.


4.Τὸ κερί.

Καὶ αὐτὸ ἔχει τὴν σημασίαν του .Τὸ χρησιμοποιοῦσαν καὶ στὶς κατακόμβες ἀφ’ἑνὸς γιὰ νὰ φωτίζονται καὶ ἀφ’ἑτέρου,ὡς ἕνα δῶρο εἰς τὸν Θεόν.Ὄχι,διότι ἔχει μεγάλη ἀξία,ἀλλὰ ὡς δῶρο,γιὰ νὰ δείξωμε δηλαδὴ τὴν δική μας διάθεσιν.Ὁ Μ.Ἀθανάσιος λέγει: Ἡμεῖς προσφέρωμεν κηροὺς καὶ ἔλαιον καὶ λίβανον.Τὸ δέχεται ὁ Θεός,διότι ἔγινε,οὕτως εἰπεῖν,ἔγγραφος συμφωνία μεταξύ ἡμῶν καὶ τοῦ Θεοῦ.


5.Τὸ θυμίαμα.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει και μὲ τὸ λιβάνι.Διπλὴ εἶναι ἡ ενέργειά του.Ὁ Παῦλος λέγει, ὅτι οἱ Απόστολοι ἦσαν ,«οἷς μὲν ὀσμὴ ζωῆς,εἰς ζωήν,οἷς δὲ ὀσμὴ θανάτου,εἰς θάνατον.» Ἔτσι και τὸ θυμιαμα τὸ προσφέρωμεν εἰς τὸν Θεὸν εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πνευματικῆς,ἵνα «ἀντικαταπέμψη ἡμῖν τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Τὸ προσφέρωμεν και για τὸν διάβολόν.Δι’αὐτὸν ὅμως εἶναι ἡ ὀσμὴ εἰς θάνατον.Σκάζει,τρέπεται εἰς φυγήν,φεύγει.Δὲν μπορεί νὰ τὸ ὑποφέρη.Δι’αὐτὸ θυμιατίζομεν στην Δοξολογία.Σὲ λίγο θὰ ἀρχίσει ἡ Θεία Λειτουργία και ορέπει νὰ φύγη κάθε πονηρὸ πνεύμα ἀπὸ τὸν Ναό.Δι’αὐτὸ θυμιῶμεν και στην ἀρχὴ του Βαπτίσματος,τὴν δὲ κολυμβήθραν,ἵνα «μὴ συγκαταβῆ τῶ ὕδατι δαιμόνιον σκοτεινόν.»Δι’αὐτὸ τὸ θυμίαμα εἶναι ἀπαραίτητο εἰς ὅλας τὰς Ἀκολουθίας και τὰ Μυστήρια.



ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εἶδες ,ἀναγνῶστα,ποὺ εἶχες τὴν ὑπομονὴ νὰ διαβάσεις τὸ βιβλιαράκι αὐτό,τί ὠφέλειες ἔχομε ἀπὸ τὸν ἐκκλησιασμό;Γίνεσαι ἄνθρωπος,προάγεσαι πνευματικῶς,προοδεύεις κοινωνικῶς,ξεκουράζεσαι ψυχικῶς καὶ σωματικῶς.Παίρνεις δύναμη νὰ ἀντιμετωπίζεις τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς.Ἔρχεται ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πλουσία σὲ σένα καὶ στὸ σπίτι σου.Ἐκεῖ συμφιλιώνεσαι μὲ τὸν Θεό,τὸν λατρεύεις πρεπόντως καὶ ἐκτελεῖς τὸν προορισμόν σου.Πόσα ὅμως χάνεις ,ὅταν μένεις μακρυά!

Τί κάθεσαι;Λάβε ἀπὸ σήμερα τὴν ἀπόφασι νὰ ἐκκλησιάζεσαι τακτικά.Ἄφησε τὶς δικαιολογίες καὶ τὶς προφάσεις.Τίποτε δὲν πρέπει νὰ σὲ ἐμποδίση,ἐκτὸς ἀπὸ βαρύτατη ἀσθένειαν μόνον.Ἔλεγε κάποιος πνευματικός,ἂν πιάση φωτιὰ τὸ σπίτι σου ἀπὸ τὶς τέσσερες γωνίες καὶ σὺ κοίτεσαι μέσα ἄρρωστος,χωρὶς νὰ μπορῆς νὰ σηκωθῆς νὰ τὸ σβήσης, μόνο τότε δικαιολογεῖσαι νὰ ἀπουσιάσης ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.Σκέψου ὅτι, τρεῖς Κυριακές ,ἂν δὲν εκκλησιασθῆς,ἄνευ ἀπολύτου ανάγκης ,εἶσαι ἀφωρισμένος.
Τὸ ἀκοῦς; Ἀφωρισμένος! Ἀπὸ ὁλόκληρον Οἰκουμενικὴ Σύνοδον.

Βάλε σειρά,λοιπόν,νὰ ἐκκλησιάζεσαι.Νὰ ἐκκλησιάζεσαι τακτικὰ καὶ οἰκογενειακῶς.Νὰ πὰρης κι ἄλλους μαζί σου ποὺ ἔχουν ξεκόψει,νὰ τοὺς συμφιλιώσης μὲ τὸν Θεόν.

Ἔτσι θὰ τοὺς σώσης ,διότι «ἐκτὸς Ἐκκλησίας οὐδεμία σωτηρία ὑπάρχει»,ἔλεγαν οἱ Πατέρες.Μισθὸν θὰ ἔχεις ἀπὸ τὸν Θεὸν ἔστω καὶ ἕναν ἂν φέρης.Ἂν δὲν μπορῆς νὰ τὸν πείσης,δος του το βιβλιαράκι αὐτὸ νὰ τὸ διαβάση καὶ ἐλπίζω θὰ πεισθῆ μόνος του.

Βάλε ἀρχὴ νὰ ἐκκλησιάζεσαι ἀπὸ τώρα καὶ δὲν θὰ μετανοήσης.Τουναντίον θὰ δοξάζης τὸν Θεόν.Ἐμένα δὲ ποῦ ἔκανα τὸν κόπο νὰ γράψω τὸ βιβλιαράκι αὐτὸ,θὰ μὲ εὐγνωμονῆς.Θὰ πῆς ,ἴσως:ἐσὺ θὰ πληρωθῆς,θέλεις καὶ ρέστα;

Ὄχι!Λεφτὰ δὲν παίρνω.Πηγαίνουν γιὰ τὸν ἀντιαιρετικὸ ἀγώνα τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἐνώσεως.
Ἐγῶ ἕνα θέλω ἀπὸ σένα:Νὰ με θυμηθῆς ἐκεῖ στὴν Ἐκκλησία,νὰ ἀνάβης καὶ γιὰ μένα κανενα κερί,εἴτε ζωντανὸς θὰ εἶμαι,εἴτε πεθαμένος.





Ἀρχιμανδρίτου Χαράλαμπου Βασιλόπουλου.
Ἐκδόσεις Ὀρθόδοξου Τύπου.