Ο ΠΥΡΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ (ΚΟΛΑΣΗ & ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ)

ΤΜΗΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΙΔʹ
ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ - ΜΕΡΟΣ Β'
Περὶ ἐξόδου ψυχῆς, καὶ περὶ τῆς δευτέρας παρουσίας.
(P.G 77.1072 - 77.1084)
Μὴ φοβηθῶμεν τὸν κοινὸν θάνατον, τὸν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων θεριστὴν, ἀλλὰ τὸν ὀλοθρευτὴν τῶν ἀνθρώπων· θάνατος γὰρ κυρίως, οὐχὶ ὁ χωρίζων τὴν ψυχὴν ἀπὸ τοῦ σώματος, ἀλλ' ὁ χωρίζων ψυχὴν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ζωή ἐστιν· ὁ δὲ τῆς ζωῆς χωριζόμενος, τέθνηκε, τὴν πρόσθεν παῤῥησίαν ὡς τὴν ζωὴν ἀποβαλών· καὶ ἐπειδὴ θάνατος, ὁ διάβολος ὁ τοῦ θανάτου πατὴρ, ἵσταται ὡς ἀντίπαλος ἰσχυρὸς καθοπλιζόμενος, ἵνα ἡμᾶς ἐν ταῖς ἁγίαις ἡμέραις παλαίσῃ καὶ ῥήξῃ, καὶ εἴπῃ· Ἐνίκησα τοὺς Χριστοῦ στρατιώτας, κάλλος δείξας γυναικῶν, καὶ ἀπὸ τῆς ἀκοῆς ἐκρέμασα αὐτούς·
…
οἱ δίκαιοι ἐν μοναῖς ἁγίων, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν ἐξορίᾳ αἰωνίᾳ· οἱ δίκαιοι ἀκούσονται τὸ, Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἀκούσουσι τὸ, Πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ, οἱ κατηραμένοι, εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Οἱ δίκαιοι εἰς παράδεισον, οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον· οἱ δίκαιοι τρυφῶσιν, οἱ ἁμαρτωλοὶ τρύχονται. Οἱ δίκαιοι χορεύουσιν, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ δεσμοῦνται. Οἱ δίκαιοι ᾄδουσιν, οἱ ἁμαρτωλοὶ θρηνοῦσιν. Οἱ δίκαιοι τὸ τρισάγιον, οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ τρισάθλιον. Οἱ δίκαιοι τὸ ᾆσμα, οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ χάσμα. Οἱ δίκαιοι εἰς κόλπους Ἀβραὰμ, οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς βράσματα Βελιάρ. Οἱ δίκαιοι εἰς ἀνάπαυσιν, οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς κατάκρισιν. Οἱ δίκαιοι δροσίζονται, οἱ ἁμαρτωλοὶ φλογίζονται. Οἱ δίκαιοι εὐφραίνονται, οἱ ἁμαρτωλοὶ τῇ λύπῃ ξηραίνονται. Οἱ δίκαιοι μεγαλύνονται, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ τήκονται. Οἱ δίκαιοι ὑψοῦνται, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ταπεινοῦνται. Οἱ δίκαιοι θάλπονται, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ μελαίνονται. Οἱ δίκαιοι τῶν ἀγαθῶν κορέννυνται, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ κλονίζονται. Τοὺς δικαίους θρέψει θέα Θεοῦ, τοὺς ἁμαρτωλοὺς λυπήσῃ θέα πυρός. Οἱ δίκαιοι σκεῦος ἐκλογῆς, οἱ ἁμαρτωλοὶ σκεῦος γεέννης. Οἱ δίκαιοι χρυσὸς πεπυρωμένος, καὶ ἄργυρος δόκιμος καὶ λίθοι τίμιοι· οἱ ἁμαρτωλοὶ ξύλα, καλάμη, χόρτος, πυρὸς ὑπέκκαυμα. Οἱ δίκαιοι σῖτος βασιλείας, οἱ ἁμαρτωλοὶ, ἄχυρα ἀπωλείας. Οἱ δίκαιοι σπόρος ἐκλεκτὸς, οἱ ἁμαρτωλοὶ ζιζάνια πυρός. Οἱ δίκαιοι ἅλας θεῖον, οἱ ἁμαρτωλοὶ βρῶμος καὶ δυσωδία. Οἱ δίκαιοι ναοὶ Θεοῦ ἀμίαντοι· οἱ ἁμαρτωλοὶ, ναοὶ δαιμόνων μεμιασμένοι. Οἱ δίκαιοι ἐν τῷ νυμφῶνι, οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς χάος ἀπέραντον. Οἱ δίκαιοι ἐν φωτοφανείαις, οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν ζόφῳ θυέλλης. Οἱ δίκαιοι μετὰ ἀγγέλων, οἱ ἁμαρτωλοὶ μετὰ δαιμόνων. Οἱ δίκαιοι σὺν ἀγγέλοις χορεύουσιν, οἱ ἁμαρτωλοὶ μετὰ δαιμόνων θρηνοῦσιν. Οἱ δίκαιοι μέσον τοῦ φωτὸς, οἱ ἁμαρτωλοὶ μέσον τοῦ σκότους. Οἱ δίκαιοι ὑπὸ τοῦ Παρακλήτου παρακαλοῦνται, οἱ ἁμαρτωλοὶ σὺν τοῖς δαίμοσι τιμωροῦνται. Οἱ δίκαιοι παρίστανται τῷ θρόνῳ τῷ Δεσποτικῷ, οἱ ἁμαρτωλοὶ παρίστανται τῷ ζόφῳ τῷ τιμωρητικῷ. Οἱ δίκαιοι διαπαντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἁμαρτωλοὶ διαπαντὸς ἵστανται κατὰ πρόσωπον τοῦ διαβόλου. Οἱ δίκαιοι μυοῦνται ἀγγέλοις, οἱ ἁμαρτωλοὶ μυοῦνται δαιμονίοις. Οἱ δίκαιοι ἱκεσίαν προσφέρουσιν, οἱ ἁμαρτωλοὶ θρῆνον ἄπαυστον. Οἱ δίκαιοι ἄνω, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ κάτω. Οἱ δίκαιοι ἐν οὐρανῷ, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν τῇ ἀβύσσῳ. Οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον, οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς θάνατον ἀπωλείας. Οἱ δίκαιοι ἐν χειρὶ Θεοῦ, οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν τόπῳ διαβόλου. Οἱ δίκαιοι μετὰ τοῦ Θεοῦ, οἱ ἁμαρτωλοὶ μετὰ τοῦ Σατανᾶ. Οὐαὶ τοῖς ἁμαρτωλοῖς!.. ὅτε μισοῦνται ὑπὸ τῶν ἁγίων ἀγγέλων, καὶ βδελύσσονται ὑπὸ τῶν ἁγίων μαρτύρων. Οὐαὶ τοῖς ἁμαρτωλοῖς! ὅτε ἐκβάλλονται ἐκ τοῦ νυμφῶνος· οὐαὶ τὴν τότε μεταμέλειαν! οὐαὶ τὴν τότε θλίψιν! οὐαὶ τὴν τότε ἀνάγκην! οὐαὶ τὴν τότε καταιγίδα! Δεινὸν, τὸ χωρισθῆναι ἀπὸ τῶν ἁγίων· ἀργαλεώτερον, τὸ χωρισθῆναι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· ἄτιμον, τὸ δεθῆναι χεῖρας καὶ πόδας, καὶ εἰς τὸ πῦρ βληθῆναι· θλιβερὸν, τὸ ἐκπεμφθῆναι εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· γνοφερὸν, τὸ τρύζειν τοὺς ὀδόντας καὶ τήκεσθαι· βαρὺ, τὸ ἀπαύστως κολάζεσθαι.
Πονηρὸν, τὸ φλογίζεσθαι τὴν γλῶσσαν· ἀσυμπαθὲς, τὸ αἰτεῖν ῥανίδα ὕδατος, καὶ μὴ λαμβάνειν. Πικρὸν, τὸ ἐν πυρὶ εἶναι, καὶ βοᾷν, καὶ μὴ βοηθεῖσθαι. Ἀπαράβατος ὁ φάρυγξ, καὶ ἀμέτρητον τὸ χάος, ἄφυκτος ὁ ἀποκλεισθεὶς, ἀναπόδραστος ὁ κατεχόμενος, ἀνυπέρβατον τὸ τεῖχος τῆς φυλακῆς, ἄσπλαγχνοι οἱ τηρηταὶ, σκοτεινὸν τὸ δεσμωτήριον, ἄλυτα τὰ δεσμὰ, ἀνάσπαστοι αἱ ἁλύσεις, ἄγριοι, καὶ ἀτίθασσοι οἱ ὑπηρέται τῆς φλογὸς ἐκείνης, βαρεῖαι αἱ κασίδες αἱ τιμωρητικαὶ ἐκεῖναι, στεῤῥοὶ οἱ ὄνυχες καὶ ἄθραυστοι, σκληρὰ τὰ βούνευρα, θολώδεις καὶ καχλάζουσαι αἱ πίσσαι, δυσῶδες τὸ θεάφιον, ἀνθρακώδεις αἱ κλίναι αἱ ἐκεῖναι, ἄσβεστος ἡ πυρὰ, κνισσώδης καὶ βρωμώδης ὁ σκώληξ· ἀσυγχώρητον τὸ κριτήριον, ἀπροσωπόληπτος ὁ δικαστὴς, ἀπροφάσιστος ἡ ἀπολογία· κατεστιγμένα τὰ πρόσωπα τὰ τῶν δυναστῶν, πενιχροὶ οἱ δυνάσται, πτωχοὶ οἱ βασιλεῖς·

Η Δευτέρα Παρουσία (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)
https://youtu.be/98zQ8YsOjhk
«Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι• πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του» (Ματθ. 25:41).

Θα παραλείψω όμως τα πολλά, γιατί κυριεύομαι από φόβο και φρίκη. Άγγελοι φοβεροί θ” απομακρύνουν βίαια όλους τους αμετανόητους ασεβείς, που θα τρίζουν με τρόμο τα δόντια τους και θα γυρίζουν συχνά, για να βλέπουν τους δικαίους και την ευδαιμονία που έχασαν. Θα βλέπουν το φως εκείνο το περίλαμπρο και τα κάλλη του παραδείσου. Θα βλέπουν τους γνωστούς τους στην τρισμακάρια εκείνη χώρα και τις μεγάλες δωρεές, που θα παίρνουν από το Βασιλιά της δόξας όσοι αγωνίστηκαν για τη σωτηρία τους σ” αυτόν τον κόσμο. Ύστερ” από λίγο, αφού θα έχουν αποχωριστεί απ” όλους τους δικαίους και τους φίλους και τους γνωστούς τους, θ” αποχωριστούν κι απ” αυτόν το Θεό. Δεν θα μπορούν πια να βλέπουν τη χαρά και το Φως το αληθινό.

Τέλος, θα οδηγηθούν στις διάφορες κολάσεις για να παραδοθούν στην αιώνια τιμωρία.

Τότε λοιπόν θα πάει ο καθένας στον τόπο των βασάνων, στον τόπο που ο ίδιος ετοίμασε για τον εαυτό του με τις πονηρές πράξεις του, εκεί «όπου το σκουλήκι δεν πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει» (Μαρκ. 9:44).

Αυτό το φοβερό δικαστήριο συλλογίστηκε και ο μακάριος Δαβίδ, γι” αυτό έβρεχε κάθε νύχτα με δάκρυα το στρώμα του και παρακαλούσε το Θεό, λέγοντας: «Κύριε, …μη με δικάσεις, το δούλο σου, γιατί κανένας ζωντανός δεν είναι δίκαιος μπροστά σου» (Ψαλμ. 142:2).

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ -ΜΕΡΟΣ 1ο
https://youtu.be/7EGGx0WK_Jg
Τοὺς κάλεσα καὶ δέν μὲ ἄκουσαν, ἀλλὰ μὲ καταγελοῦσαν. Τώρα τὸ σκουλήκι θὰ τοὺς κατατρώῃ τὴν καρδιά.
Χαθήτε ἀπ’ τὰ μάτια μου, κατηραμένοι τῆς γῆς! Στόν τάρταρο! Στόν βρυγμό τῶν ὀδόντων! Ἐκεῖ θἆναι ὁ θρῆνος κι ὁ ὀδυρμὸς ὁ ἀτελείωτος. Μόλις ἔβγαλε αὐτή τὴν ἀπόφαση ὁ Κριτής, ἀμέσως ξεχύθηκε ἀπ’ τὴν ἀνατολὴ ἕνας τεράστιος πύρινος ποταμός, ποὺ κυλοῦσε ὁρμητικὰ πρὸς τή δύσῃ. Ἦταν πλατὺς σὰν μεγάλη θάλασσα. Οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπ’ τ’ ἀριστερὰ βλέποντάς τον κατατρόμαξαν κι ἄρχισαν νά τρέμουν φρικτὰ ἀπ’ τὴν ἀπελπισία τους. Μὰ ὁ ἀδέκαστος Κριτὴς πρόσταξε νά περάσουν ὅλοι δίκαιοι καὶ ἄδικοι μεσ’ ἀπ’ τὸ φλεγόμενο ποταμό, γιά νά τοὺς δοκιμάσῃ τὸ πῦρ.

Ἄρχισαν πρῶτα οἱ «ἐκ δεξιῶν», ποὺ πέρασαν ὅλοι καὶ βγῆκαν λαμπεροί σὰν ἀτόφιο χρυσάφι. Τὰ ἔργα τους δέν κάηκαν, ἀλλ’ ἀποδείχθηκαν πιὸ φωτεινὰ καὶ διαυγῆ μὲ τή δοκιμασία. Γι’ αὐτό γέμισαν ἀγγαλίαση.
Ἔπειτα ἀπ’ αὐτοὺς ἦρθαν καὶ οἱ «ἐξ εὐωνύμων» νά περάσουν μέσα ἀπ’ τή φωτιά, γιά νά δοκιμασθοῦν τὰ ἔργα τους. Ἀλλά, ἐπειδὴ ἦταν ἁμαρτωλοί, ἡ φλόγα ἄρχισε νά τοὺς καίῃ καὶ τοὺς κράτησε μεσ’ στή μέση τοῦ ποταμοῦ. Καὶ τὰ μὲν ἔργα τους κατακάηκαν σὰν ἄχυρα, ἐνῶ τὰ σώματα τους ἔμειναν σώα νά φλέγονται ἐπὶ χρόνια καὶ αἰῶνες ἀτελείωτους μαζὶ μὲ τὸν διάβολο καὶ τοὺς δαίμονες. Κανένας δέν κατώρθωσε νά βγῇ ἀπὸ ’κεῖνο τὸ πύρινο ποτάμι! Ὅλους τοὺς αἰχμαλώτισε ἡ φωτιά, γιατὶ ἦταν ἄξιοι καταδίκης καὶ τιμωρίας.

Ἀφοῦ παραδόθηκαν στήν κόλαση οἱ ἁμαρτωλοί, σηκώθηκε ἀπ’ τὸ θρόνο του ὁ φοβερὸς Κριτὴς καὶ ξεκίνησε γιά τὸ θεϊκό ἀνάκτορο μὲ ὅλους τοὺς ἁγίους του. Τὸν περικύκλωναν, πάντα μὲ πολὺ φόβο καὶ τρόμο, ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις ψάλλοντας:

Σύμφωνα μὲ τὴν ἀδικία τους θὰ τοὺς ἀφανίσω. Τότε θὰ καταλάβουν ὅτι ἑγὼ εἶμαι ὁ φοβερός πού ἀφαιρῶ τίς ἐξουσίες τῶν ἀρχόντων. Θὰ καταλάβουν ὅτι εἶμαι φοβερώτερος ἀπ’ ὅλους τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς. Οὐαὶ σ’ αὐτούς! Τὶ κολάση τοὺς περιμένει!

Ἀλλὰ σὲ ποιάν ὀργὴ θὰ παραδώσω τοὺς μισθωτούς, πού δέν ἦταν γνήσιοι ποιμένες; πού ῥήμαξαν τὸν ἀμπελώνα μου καὶ σκόρπισαν τὰ πρόβατά μου; πού ποίμαιναν χρυσάφι κι ἀσήμι –ὄχι ψυχές- καὶ ζήτησαν τὴν ἱερωσύνη ἀπὸ συμφέρον; Πόση θὰ εἶναι ἡ τιμωρία τους; Πόσος ὁ ὀδυρμός; Θὰ ξεχύσω πάνω τους ὅλο τὸν θυμό καὶ τὴν ὀργή μου καὶ θὰ τοὺς συντρίψω. Πρόβατα καὶ βόδια φθαρτὰ φρόντισαν ν’ ἀποκτήσουν, μὰ τὰ δικά μου λογικὰ πρόβατα δέν τὰ νοιάσθηκαν. Θὰ τιμωρήσω μὲ ῥάβδο τὶς ἀνομίες τους καὶ μὲ μαστίγιο τὶς ἀδικίες τους.
Ἀλλὰ καὶ τοὺς ἱερεῖς πού γελοῦν ἤ φιλονικοῦν μέσα στίς ἁγίες ἐκκλησίες μου, τὶ θὰ τοὺς κάνω; Θὰ τοὺς συμμορφώσω στό πῦρ καὶ στόν τάρταρο.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ
- ΜΕΡΟΣ 2ο
https://youtu.be/7EGGx0WK_Jg
Ἦρθα κι ἔρχομαι. Ὅποιος ἔχει τή δύναμη ἂς μὲ ἀντιμετωπίση. Ἀλλὰ οὐαὶ κι ἀλλοίμονο σ’ αὐτόν που ὄντας ἁμαρτωλὸς θὰ πέση στά χέρια μου!
Θὰ κατακρίνω ὅμως κι ὅσους μοναχοὺς ἀμέλησαν τὰ καθήκοντά τους καὶ πρόδωσαν τὶς ὑποσχέσεις πού ἔδωσαν ἐνώπιον Θεοῦ, ἀγγέλλων κι ἀνθρώπων. Ἄλλα ὑποσχέθηκαν κι ἄλλα ἔπραξαν. Ἀπ’ τὸ ὕψος τῶν νεφελῶν θὰ τοὺς γκρεμίσω στήν ἄβυσσο. Δέν τοὺς ἔφτανε ἡ δική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ προξένησαν ὀλέθριο σκάνδαλο καὶ σ’ ἄλλους.
Τὸ ἀμέτρητο πλῆθος τῶν ἀγγέλων στεκόταν περίτρομο ἀπὸ τὸν φόβο τῆς δίκαιης ὀργῆς τοῦ Κριτοῦ.
Φθόνοι, φόνοι, ψεύδη, ἔχθρες, μνησικακίες. Φτάνει πιά! Θὰ τὸ σταματήσω στή μέση. Νά πάψῃ ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας!
Καὶ λέγοντας αὐτὰ τὰ ὠργισμένα λόγια ὁ Κύριος ἔδωσε στόν ἀρχιστράτηγο Μιχαήλ τὸ σύνθημα γιά τὴν Κρίση.

ὁ Κύριος, κάλεσε ἕνα πύρινο ἄγγελο μὲ αὐστηρὴ καὶ φοβερή ὄψη, χωρὶς λυπήσῃ - ἦταν ἀρχηγὸς τῶν ἀγγέλων πού ἐπιβλέπουν τὸ πῦρ τῆς κολάσεως - καὶ τοῦ εἶπε:
-Πάρε μαζί σου τή ῥάβδο μου πού δένει καὶ συντρίβει. Πάρε κι ἀμέτρητους ἀγγέλους ἀπ’ τὸ τάγμα σου, τοὺς πιὸ φοβερούς, ποὺ τάχθηκαν τιμωροὶ τῶν κολασμένων. Θὰ πάτε στή νοητὴ θάλασσα, γιά νά βρῆτε τὰ ἴχνη τοῦ ζοφεροῦ ἄρχοντα. Ἄρπαξέ τον μὲ ἰσχὺ καὶ κραταιότητα καὶ χτῦπα τὸν ἀλύπητα μὲ τή ῥάβδο, ὥσπου νά παραδώσῃ τὸ τάγμα τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Κι ἀφοῦ τοὺς δέσῃς ὅλους γέρα μὲ τὴν ἰσχὺ τῆς ῥάβδου μου, κατὰ τή διαταγή μου, θὰ τοὺς ῥίξης στίς πιὸ ἄσπλαχνες καὶ ἄγριες κολάσεις!...

Οἱ νεκροὶ ἀναστήθηκαν ἀπὸ τὰ μνήματα «ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ». Φοβερό θέαμα! Ξεπερνοῦσαν σὲ ἀριθμό τὴν ἄμμο τῆς θάλασσας. Συγχρόνως σὰν πυκνὴ βροχὴ κατέβαιναν ἀπ’ τὰ οὐράνια πρὸς τὸν θρόνο τῆς ἑτοιμασίας τ’ ἀγγελικὰ τάγματα βροντοφωνῶντας:
-«Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ φόβου καὶ τρόμου».
Στεκόταν ὅλος ὁ λαὸς καὶ τὸ ἀναρίθμητο σύνταγμα τῶν ἀγγέλων περιμένοντας. Ἔτρεμαν καὶ φρικιοῦσαν μπροστὰ στή φοβερή θεία ἐξουσία πού κατέβαινε στή γῆ.

Εἶχε πιὰ καθίσει στόν «θρόνο τῆς ἑτοιμασίας» ὁ φοβερὸς Κριτὴς καὶ μαζεύθηκαν γύρῳ του ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν μὲ φόβο καὶ τρόμο.

Ὅσοι εἶχαν ἁρπαχθῇ ἀπὸ τὰ σύννεφα πρὸς ἀπάντησή του, τοποθετήθηκαν στά δεξιὰ του. Οἱ ὑπόλοιποι ὠδηγήθηκαν στ’ ἀριστερὰ τοῦ Κριτοῦ. Οἱ πιὸ πολλοὶ τους ἦταν Ἰουδαῖοι, ἄρχοντες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, βασιλεῖς καὶ πολὺ πλῆθος μοναχῶν καὶ λαϊκῶν. Στεκόνταν καταντροπιασμένοι, ἐλεεινολογῶντας τὸν ἑαυτὸ τοὺς καὶ θρηνῶντας τὴν ἀπωλειά τους.
Χαθήτε ἀπ’ τὰ μάτια μου, κατηραμένοι τῆς γῆς! Στόν τάρταρο! Στόν βρυγμό τῶν ὀδόντων! Ἐκεῖ θἆναι ὁ θρῆνος κι ὁ ὀδυρμὸς ὁ ἀτελείωτος.
Στά δεξιὰ κοίταξε εὐχαριστημένος καὶ χαμογέλασε. Ὅταν ὅμως γύρισε στ’ ἀριστερά, ταράχθηκε, ὠργίσθηκε πολὺ καὶ ἀπέστρεψε ἀμέσως τὸ πρόσωπό του.

Ποῖος θὰ μὲ βγάλη ἀπὸ κείνη τὴν πικρὴ φωτιά; Ποῖος θὰ μὲ γλυτωση ἀπ’ τὸ σκότος τὸ ἐξώτερο τοῦ φρικτοῦ ταρτάρου; Ποῖος θὰ μ’ ἀπαλλάξῃ ἀπ’ τὸν βρυγμό τῶν ὀδόντων; Ἀλλοίμονο, ἀλλοίμονο μου τοῦ σιχαμεροῦ, τοῦ παρανόμου! Καλύτερα νά μὴν εἶχα γεννηθῇ!

ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ - ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Αυτό το βίντεο έχει μεταφραστεί το 2007 μετά από εντολή του πνευματικού μου, του μακαριστού πατέρα Σάββα Αχιλλέως, του μεγαλύτερου γνωστού σύγχρονου ορθόδοξου εξορκιστή ιερέα. Εγώ έκανα το τεχνικό μοντάζ, ένας άλλος αδερφός το συντονισμό και μία Ρωσίδα τη μετάφραση και την ομιλία.
https://youtu.be/dZ33wOKpmQs

Αγ.Μαξιμος ο Ομολογητής
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 99
Ἐκ τοῦ αὐτοῦ· «οἶδα πῦρ οὐ καθαρτήριον ἀλλὰ κολαστήριον ἢ Σοδομιτικόν, ὃ
πᾶσιν ἁμαρτωλοῖς ἐπιβρέχει θείῳ καὶ καταιγίδι μιγνύμενον, ἢ τὸ ἡτοιμασμένον τῷ
διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ, ἤτε ὃ πρὸ προσώπου Κυρίου πορεύεται καὶ φλογιεῖ
κύκλῳ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ, ἢ τὸ τούτων φοβερώτερον, ὃ τῷ ἀκοιμήτῳ (≡14Α_152≡>
σκώληκι συντέτακται, μὴ σβεννύμενον ἀλλὰ διαιωνίζον τοῖς πονηροῖς».
"...Ἐκεῖνο δὲ φοβερώτερον εἶπεν τὸ πῦρ, ὃ τῷ αἰωνίῳ
σκώληκι συντέτακται, μὴ σβεννύμενον ἀλλὰ καὶ διαιωνίζον τοῖς πονηροῖς· ὅπερ,
φαινομένου τοῦ θείου καὶ εἰς ἀπόλαυσιν προκειμένου τοῖς ἀξίοις, τοὺς μὴ διὰ τῶν
ἀγαθῶν ἔργων ἑαυτοὺς λαμπρύνοντας, δίκην σκώληκος ἀεὶ τὴν μνήμην
ἀνακινούσης, καὶ ἀναλογιζομένους τὴν ἀποτυχίαν καὶ στέρησιν τοῦ ἀγαθοῦ
ἀπεράντως κατεσθίει καὶ βασανίζει διηνεκῶς πυρὸς σφοδρότερον._"
-----------------------------------------

καί ἀπειλή φρικώδης αἰθομένου (καιομένου) πυρός πανταχοῦ
διατρέχουσα, καί τά κύκλῳ πάντα περιλαμβάνουσα, καί ὄρη ὡσεί κηρόν ἐκτήκουσα.
Ποταμός γάρ πυρός, φησίν, εἶλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ. Ἡνίκα τάρταρος, καί βόθρος
ἀχανής καί ἀνείκαστος, καί σκότος ἐξώτερον, καί σκώληξ ἀκοίμητος ἀναδειχθῶσι
παρόντα· καί ἐπ᾿ αὐτοῖς φόβος εἰστήκει διά πάντων μετέωρος ἐκδεχομένων τήν
ἔκβασιν· (=0381=) καί ὁργῆς ἄγγελοι κολαστικόν πῦρ ἀποστίλβοντες, πῦρ δέ
βλέποντες, καί πῦρ ἀναπνέοντες, ἕτοιμοι πρός πᾶσαν ἐκδίκησιν πάσης παρανομίας
ἐστήκασι. Πᾶσά τε πρός τούτοις κτίσις ἐπίγειός τε καί ἐπουράνιος, ὅση τε ἐν
ἀγγέλοις, καί ταῖς ὑπέρ ἀγγέλους δυνάμεσι, καί ὅση ἀνθρώποις, παρίσταται μετά
τρόμου τήν φοβεράν τῆς θείας βουλῆς ἐκδεχομένη φανέρωσιν· ἐφ᾿ ὧν ἁπάντων, αἱ
πάντων ἡμῶν ἀναγνωσθήσονται πράξεις, καί τῶν κρυπτῶν ἡ γύμνωσις γενήσεται·
ὥστε πάντας οὕτως γινώσκειν ἀλλήλων τάς ἁμαρτίας, ὡς ἕκαστος τάς ἑαυτοῦ, τήν
βίβλον ἁπλανῶς ἀναγινώσκων τῆς ἑαυτοῦ συνειδήσεως
.....
τούς δέ τήν ἐξ εὐωνύμων διά
τήν ἐρημίαν τῶν ἀγαθῶν ἔργων στάσιν λαχόντας, εἰς τό αἰώνιον πῦρ, τό
ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ, μετ᾿ ὁργῆς ἀπωθούμενος. Τίς
ἐκεῖνο τό πῦρ ἐνέγκει μαινόμενον; Τίς οὐ καταπτήσει τό ξένον ἐκείνου τοῦ
σκώληκος θέαμα; Τίς τοῦ σκότους ἐκείνου τοῦ ἐξωτέρου τό ταχύ τε ὁμοῦ καί βαρύ
φέρειν δυνήσεται; Τίς μυκώμενον τό τάρταρον, καί ἐκ πυθμένος αὐτῷ
συναναβρασσομένην τήν ἄβυσσον ὑποστήσεται; Τίς τῶν ἐπί τούτῳ τεταγμένων
ἀγγέλων τό δριμύ τε καί βλοσυρόν τοῦ βλέμματος, καί τοῦ προσώπου τό κατηφές
οὐχ ὑποτρέμει δονούμενος; Τίς τό πάντων δεινότερον τῶν κακῶν, τήν ἀποστροφήν
τοῦ προσώπου τοῦ φύσει πράου καί φιλανθρώπου Θεοῦ καί οἰκτείρμονος οὐ
φοβηθήσεται, ᾧ πᾶσα κτίσις συναποστρέφεταί τε καί συμβδελύττεται, τούς διά
φιλαπεχθήμονα γνώμην ἑαυτούς τοσούτοις κακοῖς περιπείραντας, ἀγανακτοῦσα
κατ᾿ αὐτῶν ἐνδίκως, ὡς τοιοῦτον ἑαυτοῖς φανῆναι τόν φύσει τε καί μόνον
φιλάνθρωπον Θεόν βιασαμένων; Τίς τήν κατά συνείδησιν ἀπέραντον αἰσχύνην
ἔσεσθαι μέλλουσαν ἐπί τῇ φανερώσει τῶν κρυπτῶν ὑποστήσεται; τίς τόν ἀσίγητον
κλαυθμόν, καί τό πικρόν ἐκεῖνο καί ἀνόητον δάκρυον, καί τό βρυγμόν τῶν ὀδόντων,
καί τούς κωκυτούς τῶν ἐν ταῖς βασάνοις πιεζομένων, ἤ τόν ἐκ τῆς μεταμελείας
πόνον κατά μέσης αὐτῶν ἐπικείμενον τῆς καρδίας, καί διασμύχοντα δικαίως αὐτῶν
τῆς ψυχῆς τόν πυθμένα, μετρῆσαι δυνήσεται; Τίς τήν ἐγγινομένην αὐτοῖς
στενοχωρίαν ἐκ τοῦ μή ἐλπίζειν προθεσμίαν μεταποιήσεως, καί τέλος τῆς
ἐπικειμένης κολάσεως, μηδέ τῆς πρός τό εὖ ζῇν πάλιν μεταβολῆς (=0384=)
ἐκδέχεσθαι προσδοκίαν, ἐξειπεῖν ἐστιν (≡15Β_038≡> ἱκανός. Τελευταῖον γάρ καί
μόνον, καί φοβερόν ἐκεῖνο καί δίκαιον ὡς ἀληθῶς ἐστι τό κριτήριον, καί δίκαιον
πλέον ἤ ὅσον ἐπίφοβον, καί διά τοῦτο τυχόν φοβερώτερον, ὅτι καί δίκαιον· καί
πάντας ἑαυτῷ κατά τήν δικαίαν τοῦ Θεοῦ ψῆφον τούς αἰῶνας ἐναποκλεῖον. Τίς τάς
οἰμωγάς καί τούς στεναγμούς τούς ἐκ μέσης αὐτῶν προφερομένους τῆς καρδίας, καί
αὐτῶν καθαπτομένους τῶν μυελῶν, καί πικρῶς τά σπλάχνα καταδάκνοντας ἐπί
νοῦν λαβών, δακρύων ἐλεύθερος εἶναι δυνήσεται; Τίς τόν θρῆνον καί τόν
ὁλοφυρμόν ἐνέγκῃ χωρίς ὀδύνης καί τῆς ἐπ᾿ αὐτῇ κατηφείας, καί μεθ᾿ οἵων
προφερομένους τῶν ἐκ μεταμελείας λόγων, τῶν τε πρός ἑαυτόν ἑκάστου τῶν
κολαζομένων, καί πάντων πρός ἅπαντας;
(ΑΠΑΝΤΑ, 9ος Τόμος 15 Β, Α´. Πρός τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ κύριον Γεώργιον τόν πανεύφημον ἔπαρχον
Ἀφρικῆς)

Έχετε διαστρέψει την πατερική θεολογία στο θέμα, προπαγανδιζετε και αποκρύβεται τα λόγια των Α.Πατέρων, όλοι οι ιερείς των εσχάτων .Oπως και κατεβάσατε τις άγιες εικόνες της Κρίσεως από τις εκκλησίες. Βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα περί του αν έχει δικαίωμα ο Χριστός να κρίνει με όρους δικαστηρίου και το τι είναι ειδωλολατρεία.
Είναι απίστευτο 20 αιώνες μετά, ένας Καλομοίρος να επηρεάσει την παγκόσμια ορθοδοξία.
Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ -
Επιστολαι - ΕΥΣΤΑΘΙΩ ΦΙΛΟΣΟΦΩ
. 46.τ ΠΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΝ ΕΚΠΕΣΟΥΣΑΝ
"Ποῦ ἄρα ἡ ψυχὴ ἐκείνη καταδύσεται, ἡ ἐν ὄψεσι τοσού των θεατῶν
ἐξαίφνης ὀφθεῖσα αἰσχύνης ἀνάπλεως; Ποίῳ δὲ σώματι τὰς ἀπεράντους ἐκείνας καὶ ἀνυποίστους ὑποστήσεται μάστιγας, ὅπου πῦρ ἄσβεστον καὶ σκώληξ ἀθάνατα
κολάζων καὶ πυθμὴν ᾅδου σκοτεινὸς καὶ φρικώδης καὶ οἰμωγαὶ πικραὶ καὶ

ὀλολυγμὸς ἐξαίσιος καὶ κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς ὀδόντων καὶ πέρας οὐκ ἔχει τὰ δεινά;
Τούτων οὐκ ἔστιν ἀπαλλαγὴ μετὰ θάνατον, οὐδέ τις ἐπίνοια οὐδὲ μηχανὴ τοῦ

διεκδῦναι τὰ πικρὰ κολαστήρια. ..."
Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΛΖʹ ΨΑΛΜΟΝ
"Ἤδη δὲ καὶ οἱ τὰς κολάσεις διακονοῦντες κατὰ τῶν ἀσεβῶν πονηροὶ
δαίμονες, αἵ τε ὑπηρετικαὶ δυνάμεις τοῦ Θεοῦ, αἱτοι αῦται καὶ ὀργὴ καὶ θυμὸς
ὠνομάσθησαν. "
Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΛΟΓΟΙ ΚΔʹ ΕΚΛΕΧΘΕΝΤΕΣ ΔΙΑ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΜΑΓΙΣΤΡΟΥ..
"Εἰ γὰρ ὁ Θεὸς δίκαιος κριτής ἐστιν, οὐ μόνον τοῖς
ἀγαθοῖς, ἀλλὰ καὶ τοῖς πονηροῖς, ἀποδιδοὺς ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ, δύναται εἶναι ὁ μέν τις πυρὸς ἀσβέστου ἄξιος, καὶ τούτου ἤτοι μαλακωτέρου, ἢ μᾶλλον φλέγοντος· ὁ δέ τις σκώληκος ἀτελευτήτου, καὶ τούτου πάλιν ἢ πραότερον ὀδυνῶντος, ἢ σφοδρότερον, κατὰ τὴν ἀξίαν ἑκάστου· καὶ ἄλλος γεέννης, διάφορα πάντως ἐχούσης τὰ κολαστήρια· "
===================================
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ- P.G 49.72
"Θάνατος ἁμαρτωλῶν πονηρός. Δικαίως· μετὰ γὰρ
τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν κόλασις ἀφόρητος, τιμωρίαι ἀθάνατοι, ὁ σκώληξ ὁ ἰοβόλος, τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον, τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, τὰ δεσμὰ τὰ ἄλυτα, ὁ τῶν ὀδόντων βρυγμὸς, ἡ θλῖψις, ἡ στενοχωρία, καὶ ἡ αἰώνιος δίκη. γʹ. Ὅταν οὖν τοιαῦτα τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀναμένῃ κακὰ,.."
==============================================
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ - Πρὸς Θεόδωρον ἐκπεσόντα καὶ περὶ μετανοίας λόγος
"Εἰ γὰρ καὶ μὴ ποταμὸς εἵλκετο πυρός, μηδὲ
ἄγγελοι παρειστήκεισαν φοβεροί, μόνον δὲ καλούμενοι τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν ἐπῃνοῦντο καὶ ἐθαυμάζοντο, οἱ δὲ παρεπέμποντο ἀτιμῶς, ἵνα μὴ ἴδωσιν τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ, καὶ τοῦτο μόνον ἡ κόλασις ἦν, ἆρα οὐκ ἂν πάσης γεέννης πικρότερον ἡ ἐκ τῶν τοσούτων ἔκπτωσις ἀγαθῶν τὰς τῶν ἀπεστερημένων ἔδακνεν ψυχάς; Τοῦτο γὰρ ὅσον κακόν, νῦν μὲν οὐ δυνατὸν παραστῆσαι τῷ λόγῳ, τότε δὲ ἐπὶ τῶν πραγμάτων εἰσόμεθα σαφῶς. Σὺ δέ μοι προστίθει νῦν καὶ τὴν κόλασιν, καὶ μὴ μόνον
αἰσχυνομένους μηδὲ ἐγκαλυπτομένους καὶ κάτω νεύοντας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπὶ τὸ πῦρ
ἑλκομένους ὁδὸν καὶ πρὸς αὐτὰ συρομένους τὰ βασανιστήρια καὶ ταῖς ἀποτόμοις
παραδιδομένους δυνάμεσιν, καὶ ταῦτα πάσχοντας κατὰ τὸν καιρὸν καθ' ὃν
στεφανοῦνται καὶ ἀνακηρύττονται καὶ τῷ θρόνῳ παρίστανται τῷ βασιλικῷ πάντες
οἱ τὰ ἀγαθὰ πράξαντες καὶ ἀξιωθέντες τῆς αἰωνίου ζωῆς.
"
============================================
ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - P.G 27.264
"Ἐντενεῖ τὸ τόξον αὐτοῦ ἕως οὗ ἀσθενήσωσι. Τόξον ἐν τού τοις τὴν ἀπόφασιν τὴν ἐν τῷ θείῳ βήματι γενησομέ νην φησί. Τὸ δὲ, ἕως οὗ, ἀντὶ τοῦ, καὶ, κεῖται· ἵνα ᾖ, καὶ ἀσθενήσουσιν. Ἔπεσε τὸ πῦρ ἐπ' αὐτοὺς, καὶ οὐκ εἶδον τὸν ἥλιον. Ἐμβληθέντες, φησὶν, εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τῆς δικαιοσύνης τὸν ἥλιον οὐκ ἐθεάσαντο. Ὅμοιον δὲ τό· Ἀρθήτω ὁ ἀσεβὴς, ἵνα μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν Κυρίου. ...Εὐφρανθήσεται δίκαιος, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν. Οἱ δίκαιοι, φησὶν, ἐκ μέσου γιγνομένους τοὺς ἀλιτηρίους θεώμενοι δαίμονας κατὰ τὸν τῆς δικαιοκρισίας καιρὸν, ἐπὶ τῷ δικαίῳ κρίματι τοῦ Θεοῦ εὐφρανθή σονται· ἅτε δὴ ἀθῶοι αὐτοὶ εὑρεθέντες τῆς ἐπὶ τῷ θανάτῳ κολάσεως. Τὸ γὰρ, νίψεται, ἐπὶ τοῦ ἀθώου ληπτέον κατὰ τό· Νίψομαι ἐν ἀθώοις τὰς χεῖράς μου. Ἄρα ἐστὶν ὁ Θεὸς κρίνων αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ. Τὸ, ἄρα, ἀντὶ τοῦ, ὄντως, τέθειται. Ἄρα ἐστὶν ὁ Θεὸς κρίνων αὐτούς. Ὁμολογοῦσι, φησὶν, ὄντως δικαίαν ὑπάρχειν τὴν ἐπ' αὐτῶν ἐξενεχθεῖσαν κρίσιν τοῦ Θεοῦ."

Ο αγαπημένος Άγιος των πρωτεργατών αυτής της "άκτιστης" πλάνης είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης.
Λοιπόν μερικά λόγια του φωτίζουν την συνολική άποψη του και δεν αφήνουν το σκοτάδι της παρερμηνείας των "ορθόδοξων" προπαγανδιστικών να δημιουργήσουν πρόβλημα συμβατότητας με τους υπόλοιπους Αγίους.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ ΛΟΓΟΣ Γʹ.(P.G 44.1221)
Εἰ δὲ καθάψαιτό τις αὐτῶν ὁ ἰατρεύων λόγος, οἷον διά τινων θερμῶν τε
καὶ διακαιόντων φαρμάκων (λέγω δὲ τῶν σκυθρωπῶν τῆς μελλούσης κρίσεως
ἀπειλῶν), καὶ διὰ βάθους τὴν καρδίαν τῷ φόβῳ τῶν προσδοκωμένων δριμύξειεν,
γεέννης φόβον, καὶ πῦρ μὴ σβεννύμενον, καὶ ἀτελεύτητον σκώληκα, καὶ βρυγμὸν
ὀδόντων, καὶ κλαυθμὸν ἀδιάλειπτον, καὶ σκότος ἐξώ τερον, καὶ ἅπαντα τὰ τοιαῦτα,
οἷόν τινα θερμὰ καὶ δριμέα φάρμακα τῷ νεναρκηκότι διὰ τῶν καθ' ἡδονὴν
παθημάτων ἐντρίβων καὶ ἀναθάλπων, εἰς αἴσθη σιν αὐτὸν ἀγάγοι τοῦ ἐν ᾧ ἦν βίου,
μακαριστὸν αὐτὸν ἀπεργάσηται, τὴν ὀδυνηρὰν αἴσθησιν τῇ ψυχῇ ἐμ ποιήσας.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ
"καὶ τότε ἀληθῶς ὁ ἐπινίκιος ὕμνος συμφώνως παρὰ πάντων
ᾀσθήσεται καὶ τῶν κρατηθέντων καὶ τῶν νικησάντων· τότε καὶ ὁ τῆς ταραχῆς
ὑπαίτιος, ὁ τὴν τοῦ δεσπότου φαντασθεὶς ἀξίαν μαστιγίας οἰκέτης ὀφθήσεται πᾶσι
παρ' ἀγγέλων πρὸς τὴν τιμωρίαν συρόμενος καὶ πάντες οἱ τῆς ἐκείνου κακίας
ὑπηρέται καὶ συνεργοὶ ταῖς πρεπούσαις κολάσεσι καὶ δικαίαις ὑποβληθήσονται, εἷς
δὲ φανήσεται βασιλεὺς καὶ κριτὴς κοινὸς δεσπότης παρὰ πάντων ὁμολογούμενος,
ἡσυχία δὲ ἔσται κατεσταλμένη, ὥσπερ ὅταν ἄρχοντος ἐπὶ βήματος καθημένου ὁ μὲν
κήρυξ ὑποσημαίνῃ τὴν σιωπήν, οἱ λαοὶ δὲ καὶ ὄψιν καὶ ἀκοὴν συντείναντες τὴν τῆς
δημηγορίας ἀκρόασιν
"...
"οὐκ ἀφήσει τοῦτον ὁ κριτὴς δίκαιος ὤν. ἐγὼ δὲ καὶ
τοῦτο τῆς γραφῆς ἀκούω λεγούσης, ὅτι τοῖς κατεγνωσμένοις ἐπιτεθήσονται δίκαιαι
τιμωρίαι πῦρ καὶ σκότος καὶ σκώληξ· ἃ πάντα τῶν συνθέτων καὶ ὑλικῶν σωμάτων
κολάσεις εἰσίν, ψυχῆς δὲ καθ' ἑαυτὴν οὔποτ' ἂν ἅψαιτο πῦρ οὐδ' ἂν σκότος αὐτὴν
λυπήσειεν ἀμοιροῦσαν ὀφθαλμῶν καὶ τῶν βλεπτικῶν ὀργάνων. τί δ' ἂν καὶ ὁ
σκώληξ πράξειε σωμάτων ὑπάρχων φθαρτικός, οὐ πνευμάτων; "
"
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΚΤΟΝ ΨΑΛΜΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΓΔΟΗΣ
"..ἀλλ' οὖν πρὸς τὴν ἀκρίβειαν τῆς κρίσεως βλέπων, ἐν ᾗ
καὶ τὰ λεπτότατα τῶν παρορα μάτων εἰς ἐξέτασιν ἄγεται, καταπτοεῖται πάντως τῇ
τῶν φοβερῶν προσδοκίᾳ, οὐκ εἰδὼς εἰς ὅ τι αὐτῷ τὸ τῆς κρίσεως καταλήξει πέρας.
τούτου χάριν ὡς ἐν ὀφθαλμοῖς λαβὼν τὰ φοβερὰ κολαστήρια, τὴν γέεναν ἐκείνην
καὶ τὸ σκοτεινὸν πῦρ καὶ τὸν ἀτελεύτητον τῆς συνειδήσεως σκώληκα τὸν ἀεὶ
μύζοντα τὴν ψυχὴν δι' αἰσχύνης καὶ τῇ μνήμῃ τῶν κακῶς βεβιωμένων τὰς
ἀλγηδόνας ἀνακαινίζοντα, ἤδη τοῦ θεοῦ ἱκέτης γίνεται δεόμενος μὴ τῷ θυμῷ
ἐκείνῳ παραδοθῆναι πρὸς ἔλεγχον μήτε διὰ τῆς ὀργῆς ἐκείνης ἐπαχθῆναι αὐτῷ τὴν
ὑπὲρ ὧν ἐπλημμέλησε παίδευσιν. Τοῖς γὰρ καταδικασθεῖσι τῇ πικρᾷ παιδεύσει τῆς
φοβερᾶς ἐκείνης κολάσεως θυμοῦ ἔργον νομίζεται καὶ ὀργῆς ἡ διάκρισις..".