Θαύμα πρώτο.
Ο Τηλέμαχος Καραγιάννης εργαζόμενος σ' ένα συνεργείο αυτοκινήτων, ιδιοκτησίας του Πέτρου Πετρόπουλου, στις αρχές του 1970 είχε ένα ατύχημα στο οποίο του κόπηκε μία φάλαγγα του μεσαίου δακτύλου του, στο δεξί του χέρι, από μηχανή.
Διακομίστηκε στο δημόσιο νοσοκομείο του Αιγάλεω όπου παρέμεινε πέντε ημέρες χωρίς καμία βελτίωση της ανοικτής πληγής. Οι ιατροί αποφάνθηκαν πως η πληγή είχε μολυνθεί και ίσως κινδύνευε όλο το χέρι του ασθενούς αν η πληγή τελικώς δεν έκλεινε.
Η σύζυγος του Αγγελική προσευχήθηκε στον άγιο Ματθαίο τον Ομολογητή να πρεσβεύσει για την πληγή του συζύγου της ώστε να κλείσει το τραύμα, διότι οι ιατροί πρότειναν ως λύση να κόψουν το δάκτυλο με την ελπίδα ότι το νέο τραύμα θα έθρεφε. Έτσι η σύζυγος υποσχέθηκε να κάνει μία αγρυπνία στην Ιερά Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας.
Από το βράδυ της πέμπτης ημέρας όπου προσευχήθηκε η Αγγελική, μέχρι το πρωί της επομένης η πληγή είχε κλείσει τελείως και οι ιατροί εξέτασαν με έκπληξη το σημείο το οποίο ομολογούσαν πως επιστημονικώς είναι αδύνατον να έθρεψε με δέρμα μέσα σε 8 ώρες μόνο! Όταν ο Τηλέμαχος έδειξε το θρεμένο δάκτυλο στην σύζυγο του εκείνη του είπε, ''το ήξερα, σήμερα το βράδυ με ειδοποίησε ο άγιος πατέρας Ματθαίος ότι όλα θα πάνε καλά''! Ο Τηλέμαχος δεν ήξερε τι να πει... Ήταν χαρούμενος όμως που η σύντροφος του έκανε προσευχή για εκείνον.
Πέρασε ένας χρόνος και η Αγγελική είχε ξεχάσει το τάμα της. Μία νύχτα στον ύπνο της είδε τον άγιο Ματθαίο τον Ομολογητή να της λέει, ''ήρθα για την αγρυπνία και θα φύγω αμέσως''. Θυμήθηκε τί είχε πει στην προσευχή της και φρόντισε άμεσα να κάνει την αγρυπνία της! Ο Τηλέμαχος ζει ακόμη και ο γράφων είδε ο ίδιος το θρεμένο τραύμα του.
Θαύμα δεύτερο.
Η Ευαγγελία Βενιέρη, κάτοικος Αθηνών, έπασχε από ημικρανίες χρόνια και έφτανε στο σημείο να μην μπορεί να περπατήσει. Σφάδαζε από τον πόνο πολλές φορές και απελπιζόταν. Μία μέρα κοιτούσε μία φωτογραφία του αγίου Ματθαίου του Ομολογητού και με παιδική απλότητα της βγήκε και του είπε, ''Άγιε πατέρα μου έχω εσάς και παίρνω τόσα χρόνια φάρμακα; Αν θέλετε βοηθήστε με''. Από εκείνη την στιγμή ακριβώς, έφυγαν οι πόνοι και ποτέ δεν την έπιασαν ξανά!
Θαύμα τρίτο.
Τον καιρό της κατοχής το μοναστήρι της Κερατέας φρόντιζε δεκάδες ορφανά αλλά και οικογένειες ολόκληρες. Μία περίοδο είχαν στερέψει όλα τα τρόφιμα από την Μονή και οι Μοναχές κατέβηκαν στην Κερατέα να ζητήσουν βοήθεια διότι είχαν πολλούς λαϊκούς που τάιζαν και περίμεναν από εκείνες ένα πιάτο φαί. Όμως μία Μοναχή η αδελφή Μυροφόρα, δεν υπολόγισε καλά την ώρα και ήταν εκτός Μονής ενώ είχε νυχτώσει ήδη.
Απαγορευόταν η κυκλοφορία την νύχτα και αν την έβλεπαν στο δρόμο οι Γερμανοί θα την εκτελούσαν. Τότε σκέφτηκε να ζητήσει την βοήθεια του αγίου πατέρα Ματθαίου και είπε, ''άγιε πατέρα βοήθα με''... Εκείνη την στιγμή φάνηκε στο δρόμο ένα αυτοκίνητο, η Μοναχή τρόμαξε διότι νόμιζε ότι ήταν γερμανική περίπολος, όταν ήρθε δίπλα της όμως είδε ότι οδηγούσε ένας νέος χωρίς στολή και την ρώτησε που θέλει να την πάει, εκείνη του είπε στο μοναστήρι, και της είπε ο νέος ''μπες μέσα''. Εκείνη άνοιξε την πόρτα κάθησε πίσω και κοίταζε με απορία τον νέο. Όταν την πήγε μπροστά στην πύλη σταμάτησε και εκείνη άνοιξε την πόρτα, κατέβηκε και όταν γύρισε να κλείσει την πόρτα, αυτοκίνητο δεν υπήρχε, ούτε άνθρωπος. Ήταν απολύτως μόνη μες στη μέση του χώρου μπροστά στην πύλη. Άγγελος την είχε οδηγήσει με ασφάλεια στον τόπο μετανοίας της.
Θαύμα τέταρτο.
Έτος 1977. Η Μοναχή Ειρήνη, μέλος της γυναικείας αδελφότητος της Μονής Παναγίας της Κερατέας, προσευχόταν στον Άγιο Ματθαίο να την πληροφορήσει τί απέγινε ο Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος, ο οποίος είχε εγκαταλείψει την χρονιά εκείνη Την Εκκλησία και είχε προσχωρήσει στο σχίσμα των οικουμενιστών Φλωριναίων ''ΓΟΧ'' υπό τον τότε Αρχιεπίσκοπο τους Αυξέντιο Πάστρα. Μετά από μέρες που παρακαλούσε να μάθει για την πνευματική κατάσταση του Επισκόπου Καλλίστου αλλά και όσων τον ακολούθησαν στην πτώση του, άρχισαν να παίρνουν τηλέφωνο στη Μονή, Ορθόδοξοι από διάφορα μέρη της Ελλάδος, της Γερμανίας, της Αυστραλίας, της Αμερικής και να ζητούν την Μοναχή Ειρήνη να της μιλήσουν. Οι περισσότεροι ούτε καν την είχαν δει ποτέ στη ζωή τους και μάλιστα δημιουργήθηκε και θέμα με το Ηγουμενοσυμβούλιο, το οποίο ρώτησε τη Μοναχή Ειρήνη τί την θέλουν τόσοι πολλοί Ορθόδοξοι από όλα τα μέρη του κόσμου.
Εκείνη ενημέρωσε το συμβούλιο ότι είχε προσευχηθεί εντόνως στον άγιο Ματθαίο να πληροφορηθεί τί απέγιναν ο Επίσκοπος Κάλλιστος και όσοι τον ακολούθησαν στο σχίσμα του. Αποτέλεσμα ήταν ότι ξεκίνησαν τα τηλέφωνα στη Μονή και όσοι έπαιρναν τηλέφωνο και την ζητούσαν, της έλεγαν όλοι το ίδιο όνειρο, χωρίς να γνωρίζονται βεβαίως όλοι αυτοί μεταξύ τους. Το όνειρο λοιπόν ήταν το εξής, έβλεπαν όλοι την γυναικεία Μονή Αγίων Ταξιαρχών στα Αθίκια Κορινθίας και να εξέρχονται οι Άγιοι Αρχάγγελοι από τον τρούλο του Ναού ανερχόμενοι στον ουρανό εγκαταλείποντας τον οικουμενισμό των Φλωριναίων ''ΓΟΧ'' και τους ίδιους. Η Μοναχή Ειρήνη έμενε έκπληκτη κάθε φορά που την ζητούσε κάποιος άγνωστος που δεν την γνώριζε. Όταν ρωτούσε τον κάθε συνομιλητή της πως την ζήτησε αφού δεν γνωρίζονται, όλοι απαντούσαν ότι ο άγιος Ματθαίος τους είπε να της τηλεφωνήσουν!
Η μαρτυρία ανήκει στην αδελφή Αγγελική Καραγιάννη, φίλη και προσκυνήτρια της γυναικείας Μονής Παναγίας Κερατέας, με την οποία μοιράστηκε την εμπειρία της Μοναχή Ειρήνη.
Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την εορτή στο Ναό της Μονής Αρχαγγέλων, από τον οποίο Ναό πολλοί Ορθόδοξοι είδαν το 1977 να φεύγουν οι Άγιοι Αρχάγγελοι. Στη φωτογραφία διακρίνονται, ο νυν Αρχιεπίσκοπος μίας εκ των αρκετών μερίδων των οικουμενιστών Φλωριναίων ''ΓΟΧ'', Αθηνών Καλλίνικος, ο οποίος είχε ακολουθήσει τον Μητροπολίτη του Κάλλιστο στο σχίσμα του 1977 ως Ιερομόναχος, τότε, Καλλίνικος, στα αριστερά της φωτογραφίας ο Μητροπολίτης Πειραιώς και Σαλαμίνος Γερόντιος ο Β', ο οποίος ετέλεσε οικουμενιστική βάπτιση, για πληροφορίες κάνετε κλικ εδώ ( http://eggolpio.blogspot.gr/2014/10/blog-post_17.html ). Ουδέποτε ελάβαμε μία απάντηση για το πώς αντιμετώπισε το φαινόμενο αυτό η σύνοδος του Αρχιεπισκόπου Καλλινίκου.
Θαύμα πέμπτο.
Την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ήρθαν στον άγιο Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο, Γερμανοί αξιωματικοί για να του μιλήσουν. Μέσω του διερμηνέα εξήγησαν με τρόπο απόλυτο ότι έπρεπε να φύγουν οι Μοναχές από το γυναικείο μοναστήρι ώστε να εγκατασταθούν στη θέση τους Γερμανοί τραυματίες μετακομιζόμενοι από την Κρήτη. Ο άγιος Ματθαίος αρνήθηκε να παραδώσει τη Μονή και είπε, ''αδύνατον, το χέρι να μου κόψετε δεν υπογράφω την διαταγή των Γερμανών''.
Ο διερμηνέας είπε στους Γερμανούς αξιωματικούς την απόφαση του αγίου και τότε άρχισαν να φωνάζουν και να απειλούν με εκτελέσεις. Ο άγιος Ματθαίος ήταν ανένδοτος και οι Γερμανοί έφυγαν. Ο διερμηνέας είπε στον γέροντα Επίσκοπο, ''να ξέρεις ότι θα ξανάρθουν είτε αύριο, είτε άλλη μέρα και χωρίς να μπορέσω να σε ειδοποιήσω δέσποτα'', και ακολούθησε τους Γερμανούς. Ο προβληματισμένος Επίσκοπος εδωσε εντολή για συνεχή προσευχή με συνοδεία τριήμερης νηστείας, δηλαδή απόλυτης αποχής από φαγητό και νερό. Κατόπιν αυτού του διαστήματος κάλεσε τους Μοναχούς και τις Μοναχές και με χαμόγελο τους είπε, ''παιδιά μου όλα καλά, ήρθε εντολή από άνωθεν και οι Γερμανοί όχι μόνο δεν θα μας πειράξουν αλλά θα μας ζητήσουν και συγγνώμη!''.
Πράγματι μετά από μία εβδομάδα από την πρώτη επίσκεψη ήρθαν πάλι οι αξιωματικοί και ζήτησαν να δουν τον άγιο Ματθαίο. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, του έδωσαν το χέρι και του ζήτησαν συγγνώμη για την ταραχή που δημιούργησαν στην πρώτη επίσκεψη τους, του είπαν μάλιστα ότι ο τόπος ήταν ιερός!
Θαύμα έκτο.
Την ίδια περίοδο 1941-1944, μία νύχτα όπου γινόταν αγρυπνία στην γυναικεία Μονή Παναγίας της Κερατέας, περνούσε σε απόσταση περίπου 800 μέτρων, μία ιταλική περίπολος. Είδαν φως από τον Ναό και θέλησαν να χτυπήσουν με έναν όλμο που είχαν μαζί τους, αλλά ενώ πυροδοτήθηκε δεν έριξε το βλήμα. Έγινε κι άλλη προσπάθεια και φοβούμενοι οι Ιταλοί μην γίνουν αντιληπτοί από τους αντάρτες όπως νόμιζαν ότι ήταν το φώς, έφυγαν.
Το πρωί επισκέφτηκαν το μοναστήρι και είπαν το ιστορικό στον άγιο Επίσκοπο Ματθαίο. Είπαν ότι το πρωί κατάλαβαν ότι στη θέση που έβλεπαν το βράδυ το φως, είδαν το μοναστήρι και ήρθαν να εξιστορήσουν το θαύμα αυτό διότι μόλις έφυγαν το βράδυ από τον τόπο όπου όπλιζαν τον όλμο, τον δοκίμασαν να δουν αν λειτουργεί και δούλευε άψογα. Ζήτησαν συγγνώμη από τον άγιο και ασπάστηκαν το Εγκόλπιο του. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις καθολικούς να ασπάζονται τον Ορθόδοξο άγιο Ματθαίο!
Θαύμα έβδομο.
Το έτος 1931, σε περίοδο διωγμού των Ορθοδόξων από την νεοημερολογίτικη εκκλησία, είχε πάει ο άγιος Ματθαίος σε ένα χωριό έξω από την Θήβα για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους πιστούς. Σ' ένα σπίτι που κρυβόταν και τον φιλοξενούσαν ταυτόχρονα, κοιτάζοντας στο τοίχο είπε με βαθύ αναστεναγμό, ''αχ, μέγα λιοντάρι βλέπω στα γύρω χωριά''... ''Τί τρέχει και αναστενάζεις;'' τον ρώτησε η γυναίκα που τον έκρυβε σπίτι της, και της απάντησε, ''βλέπω ότι τα χωριά αυτά θα γίνουν στάχτη από αλλόφυλους σε μερικά χρόνια''. Όντως την περίοδο 1941-1944, κάποια σπίτια κάηκαν από Γερμανούς στα γύρω χωριά ενώ κάποια άλλα χωριά κάηκαν ολοκληρωτικά.
Οι προφητείες ανθρώπων του Θεού εκπληρώνονται. Είναι αδύνατον να γνωρίζει το μέλλον ο διάβολος. Μόνο Ο Κύριος γνωρίζει τα μέλλοντα και σε όποιον θέλει τα αποκαλύπτει.
Θαύμα όγδοο.
Κάποιος ασθενής με λέπρα θέλησε να ζητήσει την βοήθεια του αγίου Ματθαίου. Έφτασε στη γυναικεία Μονή και πήγε να τον δει στον άγιο Μόδεστο. Όταν τον είδε ο άγιος του είπε, ''μην φοβάσαι παιδί μου, πλησίασε''. Τότε τον άγγιξε στο κεφάλι, τον σταύρωσε και του είπε, ''πήγαινε τώρα να πλυθείς στο αγίασμα που έχουμε στη Ζωοδόχο Πηγή''. Πήγε έριξε νερό στο κεφάλι του, όπου είχε και την περισσότερη λέπρα και έπεσαν κάτι σαν λέπια. Όλοι θαύμασαν όταν είδαν τον πρώην λεπρό να τρέχει με τα χέρια σηκωμένα από την χαρά του, να ευχαριστήσει τον άγιο!
Θαύμα ένατο.
Κάποιος Μεγαλόσχημος Μοναχός, ο π. Άνθιμος, εργαζόταν στο νταμάρι του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής, στη γυναικεία Μονη Παναγίας στην Κερατέα. Συνεργεία του δαίμονος πέφτει από μία σκαλωσιά ύψους περίπου 15 μέτρων. Βαριά τραυματισμένος, με σπασμένη σπονδυλική στήλη, μεταφέρεται άμεσα στην Αθήνα. Οι ιατροί δεν τον κράτησαν, την δεύτερη μέρα είπαν ότι δεν υπάρχει ελπίδα να περπατήσει ξανά και είναι μάταιο να μείνει στην κλινική.
Ο άγιος Ματθαίος εκείνες τις ημέρες ήταν στο μετόχι της Μονής Κερατέας στην Αθήνα, στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, αριθμός 71. Έφεραν τον τραυματία στον άγιο και του είπαν την περίπτωση. Ο άγιος Ματθαίος ρώτησε τον π. Άνθιμο, ''πάτερ, πιστεύεις ότι Ο Κύριος μπορεί να σε κάνει καλά;'' απάντησε, ''με την ευχή σου πιστεύω άγιε πατέρα''.
Τότε ζητάει να του γεμίσουν ένα ποτήρι νερό, του το φέρνουν και εκείνος βουτάει το Εγκόλπιο του μέσα, το σταυρώνει και του λέει, ''αυτό είναι το φάρμακό σου'', και του το ρίχνει στην πλάτη μέσα στο ράσο του. Αμέσως ο π. Άνθιμος άρχισε να νιώθει τα πόδια του και σε μερικά λεπτά σηκώθηκε όρθιος. Τον πήγαν μάλιστα στη κλινική να τον δουν οι ιατροί. Η αντίδραση τους ήταν να εξετάσουν τον πρώην παράλυτο αλλά χωρίς να βρουν λογική εξήγηση!
Θαύμα δέκατο.
Μία γυναίκα θέλησε να επισκεπτεί τη γυναικεία Μονή Παναγίας στη Κερατέα, για να δει τον άγιο Επίσκοπο για τον οποίον έλεγαν ότι έκανε θαύματα, θεραπείες, εδιωχνε δαιμόνια και άλλα.
Πήγε στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής όπου εκείνη την ώρα κήρυττε τον λόγο Του Θεού ο άγιος Ματθαίος, την είδε ο άγιος μέσα στο πλήθος και της είπε, ''Κυρά, γιατί πήγες στη μάγισσα; Φαίνεται στο μέτωπο σου''...
Πράγματι είχε πάει σε μάγισσα και δεν το είχε εξομολογηθεί ποτέ.
Θαύμα ενδέκατο.
Νέα κοπέλα από την Θήβα, έπασχε από δαιμόνιο και την έβαλαν οι δικοί της στη σούστα να την πάνε στο γυναικείο μοναστήρι για να την ελευθερώσει ο άγιος Ματθαίος.
Όταν πλησίαζαν στη Μονή φώναξε το δαιμόνιο, ''φεύγω για τα ρέμματα, φοβάμαι να πάω, εκεί είναι ο ληστής που μας παίρνει τις ψυχές'', κι έφυγε από μέσα της αμέσως.
Η κοπέλα από ταραγμένη που ήταν, ηρέμησε και έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας της.
Θαύμα δωδέκατο.
Αδελφή πάσχουσα από δαιμόνιο, η οποία παρέμενε στη Μονή, μαζί με συγγενείς της, μία μέρα χάθηκε, την αναζήτησαν παντού αλλά δεν την εντόπισαν. Πήγαν με φόβο μεγάλο στον άγιο Ματθαίο και του είπαν το περιστατικό. Εκείνος την ίδια στιγμή προσευχήθηκε και είπε, ''διάβολε μην πειράξεις την αδελφή μέχρι να την βρούν οι συγγενείς της''.
Μετά από ώρες βρέθηκε το κορίτσι ένα μέτρο από την θάλασσα, σε μία παραλία, να κοιτάζει σαν άγαλμα τον ορίζοντα. Σώο και αβλαβές το κορίτσι από τον δαίμονα που ήθελε να το πνίξει, το παρέλαβαν οι συγγενείς και το πήγαν πίσω στη Μονή.
Θαύμα δέκατο τρίτο.
Μία οικογένεια πήγαινε στο μοναστήρι μέσω θαλάσσης, με καϊκι από Χαλκίδα για μία αγρυπνία, αλλά τους έπιασε τρικυμία και παραλίγο να πνιγούν. Ο άγιος Ματθαίος από το μοναστήρι ευρισκόμενος, είδε το περιστατικό σε όραμα και είπε στις Μοναχές του, ''Σας παρακαλώ, πηγαίνετε στο λιμάνι να πάρετε μία οικογένεια που σώθηκε με την βοήθεια Της Παναγίας μας''.
Θαύμα δέκατο τέταρτο.
Το έτος 1943 δύο Γερμανοί πήγαν στο γυναικείο μοναστήρι κι έκαναν περίπατο γύρω από τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος.
Μία Μοναχή, η αδελφή Σαλώμη, είδε δύο αντάρτες κοντά στο Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής να σημαδεύουν με όπλα τους Γερμανούς.
Πήγε κοντά τους και τους λέει, ''Παιδιά μου δεν είναι κρίμα να καταστρέψε δύο μοναστήρια; Δι' ευχών του αγίου μας πατρός αφήστε τα όπλα κάτω''. Εκείνοι την κοίταξαν κατέβασαν τα όπλα και έφυγαν αθόρυβα στα δέντρα.
15 Αυγούστου 1938, αγρυπνία στη γυναικεία Μονή Παναγίας στη Κερατέα. Παρευρίσκεται και μία πάσχουσα αδελφή από δαιμόνιο. Κατά την υποδοχή του αγίου Ματθαίου υπό τον ήχο της καμπάνας, άρχισε να μουγκρίζει το δαιμόνιο και να φωνάζει. Μόλις έφτασε στις ιερές εικόνες ο άγιος για να τις ασπαστεί, είπε στο δαίμονα, ''Διάβολε, θα σταματήσεις μέχρι τη δοξολογία''. Το δαιμόνιο μουγκρισε μία φορά ακόμη και σταμάτησε.
Κατά την μεταφορά του Επιταφίου της Παναγίας φώναξε το δαιμόνιο, ''Λάμπει η δοξασμένη σήμερα (εννοούσε την Παναγία μας), λάμπει. Ο ζαρωμένος (εννοούσε τον άγιο Ματθαίο ο οποίος ήταν μικρός στο ανάστημα και έγερνε λόγω ηλικίας), συνοδεύεται από τετρακόσιους αγγέλους και τον πάνε στον αέρα''. Ο άγιος διέταξε το δαιμόνιο να σωπάσει. Στη συνέχεια πηγαίνουν στη Ζωοδόχο Πηγή και πριν το ''Ευλογημένη η Βασιλεία...'' ο άγιος Ματθαίος ακούμπησε την ράβδο στην δαιμονισμένη, τότε το δαιμόνιο είπε, ''Είκοσι πέντε είμαστε εδώ μέσα, αλλά φεύγουμε, φεύγουμε''.
Η αδελφή αμέσως ελευθερώθηκε και ζήτησε λίγο νερό.
Θαύμα δέκατο έκτο.
Κάποτε επισκέπτηκε ο άγιος Ματθαίος το αντρικό μοναστήρι στη Κερατέα. Ειδοποιήθηκαν όλοι οι πατέρες να υποδεχθούν τον άγιο Επίσκοπο και να λάβουν την ευλογία του. Κάποιος Μοναχός, ο π. Σπυρίδων, είπε ότι έχει δουλειά στο περιβόλι της Μονής, να ποτίσει τις φασολιές. Έτσι δεν πήγε. Την άλλη μέρα όμως το πρωί που πήγε στο περιβόλι, βρήκε όλες τις φασολιές ξερές σαν να είχαν να ποτιστούν καιρό...
Θαύμα δέκατο έβδομο.
Συγκεντρώθηκαν κάποια μέρα όλοι οι πατέρες της αντρικής Μονής Κερατέας, Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος, και ο άγιος Ματθαίος άρχισε να τους νουθετεί και να τους λέει τί είχε ο καθένας μέσα στη καρδιά του.
Πετάγεται κάποιος Μοναχός, ο π. Βαρνάβας και τον ρωτά, ''Εγώ τί έχω''; Και ο άγιος του απάντησε, ''Εσύ πάτερ μου, κάποτε θα κάνεις οικογένεια, αλλά θα πεθάνεις τελείως μόνος σε άθλια κατάσταση''... Ο Μοναχός έμεινε άναυδος.
Πράγματι μετά από δέκα χρόνια, η προφητεία εκπληρώθηκε, έβγαλε τα ράσα, γύρισε στον κόσμο, νυμφεύθηκε και έκανε και παιδιά. Όμως ο διάβολος που θέλει την ολοκληρωτική καταστροφή του ανθρώπου, δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει το έργο του και έβαλε στο μυαλό του π. Βαρνάβα, ότι η γυναίκα του δεν ήταν εντάξει. Άφησε την γυναίκα του και τα παιδιά του και γυρνούσε εδώ κι εκεί, ώσπου τον βρήκαν νεκρό στο δρόμο. Τελείως μόνο και χωρίς παρηγοριά από πουθενά.
Θαύμα δέκατο όγδοο.
Το 1938 κάποιος Ιερομόναχος από την Θήβα, ήθελε να επισκεπτεί το γυναικείο μοναστήρι στη Κερατέα. Ο άγιος Ματθαίος είδε σε όραμα την επιθυμία του και έστειλε έναν Μοναχό από το αντρικό μοναστήρι να ειδοποιήσει τον Ιερομόναχο να μην έρθει γιατί θα σκοτωθεί στο δρόμο.
Ο Ιερομόναχος έμεινε έκπληκτος από την ειδοποίηση του αγίου, αφού δεν είχε πει σε κάποιον το σκοπό του να πάει στο μοναστήρι, αλλά δεν πίστεψε τα λόγια του αγίου και ξεκίνησε με σούστα να κατέβει στη Κερατέα.
Ο δρόμος ήταν όμως σε κάποιο σημείο πολυ μαλακός από την βροχή και το αποτέλεσμα ήταν να γύρει η άμαξα και να πέσει σ' ένα χαντάκι, με αποτέλεσμα να πλακώσει τον Ιερομόναχο και να πεθάνει επί τόπου.
Θαύμα δέκατο ένατο.
Κατά την περίοδο του πολέμου εναντίον του Έθνους από τους κομμουνιστές του λεγομένου ''Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος'', αντάρτες επισκέπτηκαν την αντρική Μονή Κερατέας και ζήτησαν τους Μοναχούς. Βγήκε ο Μοναχός π. Άνθιμος και τους ρώτησε τί θέλουν, εκείνοι τον ρώτησαν πόσοι Μοναχοί μένουν στο μοναστήρι, ο π. Άνθιμος δεν απάντησε. Τότε του είπαν, ''Δεν πειράζει μη μιλάς, αύριο όσοι κι αν είστε θα σας πάρουμε μαζί μας'', κι έφυγαν.
Ο Μοναχός έτρεξε και το είπε στον άγιο Ματθαίο, εκείνος του είπε με ηρεμία, ''Καλά, μην φοβάσαι δεν θα προλάβουν''.
Την άλλη μέρα το πρωί η προφητεία εκπληρώθηκε. Ήρθε διαταγή από τους καπετάνιους των ανταρτών να αφήσουν την Κερατέα και να φύγουν προς το Κάβο Ντόρο. Στο δρόμο όμως δύο πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδισαν το κομβόι και σκοτώθηκαν όλοι οι αντάρτες έως ενός.
Θαύμα εικοστό.
Το έτος 1940 εξήντα Μοναχοί από το αντρικό μοναστήρι της Κερατέας ετοιμάζονται να φύγουν για το αλβανικό μέτωπο. Ο άγιος Ματθαίος τους εμψυχώνει λέγοντας, ''Θα πολεμήσετε αλλά συγχρόνως θα κηρύξετε. Κανείς σας δε θα πάθει τίποτα αν κρατήσετε όσα σας πω. Θέλω να μου κάνετε μία χάρη. Μην φάτε κρέας ακόμη κι αν δεν έχετε τίποτα άλλο να φάτε. Εγώ πνευματικώς θα είμαι κοντά σας να σας στηρίζω και ο Κύριος θα σας σκεπάζει να μην πάθετε τίποτα. Όποιος τολμήσει να φάει κρέας δεν θα μείνει στο μοναστήρι''.
Εξήντα Μοναχοί έφυγαν και τόσοι ακριβώς επέστρεψαν. Το μόνο που συνέβη ήταν ότι ο Μοναχός π. Ιλαρίων τρυματίστηκε στο δεξί χέρι από ένα θραύσμα και είχε σημάδι μέχρι τα γηρατιά του.
Αργότερα ένας Μοναχός έφυγε από το μοναστήρι και μαζί με την γυναίκα του, η οποία επίσης είχε ενδυθεί το τίμιο ράσο, ξανάσμιξαν και γύρισαν με το νέο. Κάποιοι είπαν ότι είχε φάει κρέας κατά την διάρκεια του πολέμου στο αλβανικό μέτωπο.
Θαύμα εικοστό πρώτο.
Το 1932 σε μία αγρυπνία, την ώρα του κηρύγματος ο άγιος Ματθαίος είπε, ''Θα σας διώξουν μετά τον θάνατό μου, θα σας πάνε στα δικαστήρια, μην γογγύσετε εναντίον κανενός. Εσύ Ηγουμένη Μαριάμ, θα τελειώσεις την ζωή σου στη φυλακή''.
Το 1950 μετά την οσιακή κοίμηση του αγίου Ματθαίου, οι νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες Μοναχοί, οπαδοί του Μητροπολίτου π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ο καθείς με τον τρόπο του εδίωξαν τα δύο μοναστήρια. Οι νεοημερολογίτες ξεκίνησαν δίκη για τα παιδιά που ήταν ορφανά ή τα είχαν αφήσει οι γονείς τους λόγω φτώχιας και τα έτρεφε η γυναικεία Ιερά Μονή Παναγίας, και οι αποστάτες Μοναχοί που εντάχθηκαν στον Μητροπολίτη π. Φλωρίνης Χρυσ/μο, ξεκίνησαν δίκες για να μοιράσουν τα χωράφια των Μονών.
Επίσης ο αυτοαποκαλούμενος Ηγούμενος π. Βίκτωρ Σταματούλης ή Ματθαίου, ο οποίος από κάποιους θεωρείται ως προσωπικότητα ενωτική, έσυρε στα δικαστήρια το αντρικό μοναστήρι Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος Κερατέας, για να καρπωθεί μερίδιο της περιουσίας. Τα κατάφερε... Ο απόστολος Παύλος απαγορεύει σε Χριστιανούς να πηγαίνουν σε δικαστήρια αδελφούς τους.
Όσο για την προφητεία του αγίου Ματθαίου, εκπληρώθηκε και σε όσα είπε για την Ηγουμένη Μαριάμ, η οποία κατέληξε στις φυλακές Αβέρωφ και κοιμήθηκε έχοντας ποινή καταδικαστική δέκα ετών καθείρξεως. Οι Μοναχές οι οποίες φρόντισαν τα της ταφής, βρήκαν σπασμένες βελόνες σε διάφορα σημεία εντός του σώματος της.
Θαύμα εικοστό δεύτερο.
Το 1940, εξήντα Μοναχοί από το αντρικό μοναστήρι Κερατέας πήγαν στο αλβανικό μέτωπο να βοηθήσουν την Πατρίδα. Ανάμεσα τους και ο Μοναχός Ιωαννίκιος Μενιδιάτης εκ Μεγάρων.
Το Σώμα του έφτασε μέχρι το σημερινό Πόγραδετς. Εκεί στρατοπέδευσαν και ο π. Ιωαννίκιος βρήκε έναν λαχανόκηπο. Μαζί με κάποιο άλλον πήραν από ένα λάχανο και το έβαλαν στο σακίδιο τους. Όταν επέστρεψε στο στρατόπεδο είπε με το λογισμό του, ''Παναγία μου αν είναι κλοπή αυτό που έκανα φέρε το πράγμα έτσι ώστε να μην το φάω, αν όχι επέτρεψε να χορτάσω την πείνα μου'', και έπεσε για ύπνο.
Μέσα στη νύχτα ακούστηκαν αεροπλάνα να έρχονται και άρχισαν όλοι να τρέχουν να σωθούν στα χαρακώματα. Ο π. Ιωαννίκιος σηκώθηκε από το χώμα όπου είχε το σακίδιο του για προσκέφαλο και είπε, ''Άγιε πατέρα Ματθαίε, σώσε μας με την ευχή σου'', εκείνη την στιγμή έπεσε ένα θραύσμα από βόμβα ακριβώς εκεί που ήταν το σακίδιο του με το λάχανο. Τα πάντα διαλύθηκαν, στο χώμα έγινε μία μεγάλη τρύπα, αλλά ο π. Ιωαννίκιος που ήταν ακριβώς δίπλα δεν έπαθε τίποτα!
Θαύμα εικοστό τρίτο.
Μία μέρα εκεί που προχωρούσε το Σώμα στο οποίο ήταν ενταγμένος ο π. Ιωαννίκιος ως τραυματιοφορέας, βρήκαν ένα χωριό και στρατοπέδευσαν εκεί. Όσα σπίτια είχαν χώρο φιλοξένησαν στρατιώτες και αξιωματικούς.
Σ' ένα διώροφο σπίτι βρήκε δωμάτιο ο π. Ιωαννίκιος, εκεί έκανε τις προσευχές του και έτρωγε κάθε πρωί ένα ψίχουλο απ' το αντίδωρο, που είχε πάρει από το μοναστήρι του. Δεν είχε ξυρίσει τα γένια του ούτε είχε βγάλει το ράσο και το μοναχικό σκούφο.
Όταν ένας Λοχαγός την πρώτη μέρα που τον είδε του είπε, ''Έτσι θα σ' εχουμ' εσένα δώ; Να ξυριστείς γρήγορα'', ο π. Ιωαννίκιος του απάντησε, ''Αν πειράξεις τα γένια μου την πρώτη σφαίρα θα την ρίξω πάνω σου''. Από τότε κανείς δεν τον ξαναενόχλησε. Έτσι τον έβλεπαν όλοι και ήξεραν ότι είναι Μοναχός, άλλοι τον περνούσαν για στρατιωτικό Ιερέα.
Ο μουσουλμάνος που έμενε με την οικογένεια του στον από πάνω όροφο που είχε το δωμάτιο του ο π. Ιωαννίκιος, είχε μία κόρη άρρωστη πολύ καιρό, ήταν στο κρεββάτι και είχε μονίμως πυρετό, το κορίτσι είχε λιώσει πραγματικά. Μία μέρα κατέβηκε στο δωμάτιο του π. Ιωαννικίου, του έκανε νοήματα και κατάλαβε ότι τον ήθελε να ανέβει στο σπίτι του, ακολούθησε τον μουσουλμάνο λοιπόν και ο πονεμένος πατέρας του έδειξε την κόρη του και του μιλούσε στη γλώσσα του με θλίψη και αβάσταχτο πόνο καθώς η γυναίκα του έκλαιγε.
Ο πάτερ κατάλαβε τί ήθελαν, κατέβηκε στο δωμάτιο του, πήρε ένα ποτήρι νερό και ανέβηκε πάλι πάνω. Σταύρωσε το νερό και είπε, ''Με την ευχή του αγίου πατέρα Ματθαίου, γίνε καλά''. Κι έδωσε το ποτήρι στο κορίτσι να πιεί θέλοντας και μη. Πράγματι ήπιε και σε λίγη ώρα το κορίτσι σηκώθηκε όρθιο. Πήρε ο μουσουλμάνος την κόρη του και πήγε και την εδειξε στον π. Ιωαννίκιο, του έκανε υπόκλιση και του έδωσε κάστανα για δώρο, τον ευχαρίστησε με νοήματα κι ο πάτερ.
Από τότε όσο καιρό ήταν στο χωριό αυτό, ο μουσουλμάνος έκανε υπόκλιση όταν έβλεπε τον π. Ιωαννίκιο!
Θαύμα εικοστό τέταρτο.
Όταν επέστρεψαν στο μοναστήρι οι εξήντα Μοναχοί του αγίου Ματθαίου, έδωσαν το ράσο του ο καθένας για φτιάξιμο, στις Μοναχές που έραβαν ράσα στο γυναικείο μοναστήρι.
Εκεί διαπίστωσαν έκπληκτες ότι πολλά ράσα είχαν τρύπες από σφαίρες, μέσα σε αυτά ήταν και το ράσο του π. Ιωαννικίου.
Όντως όπως τους είχε υποσχεθεί ο άγιος Ματθαίος, δεν θα πάθαινε κανείς τίποτα!
Θαύμα εικοστό πέμπτο.
Μία μέρα στο αντρικό μοναστήρι, οι Μοναχοί συζητούσαν για τα θαύματα του αγίου Ματθαίου. Ανέφερε κάποιος παλαιότερος λοιπόν ότι ο άγιος είχε αναστήσει έναν αγρότη που εργαζόταν στα χωράφια της γυναικείας Μονής, το όνομα του Γεώργιος.
Άκουσε το θαύμα αυτό π. Ιωαννίκιος και θέλησε να μιλήσει με τον ίδιο τον Γεώργιο. Πήγε λοιπόν και τον αναζήτησε στη γυναικεία Μονή και τελικώς τον βρήκε.
Τον ρώτησε να του πει λεπτομέρειες για την ανάσταση του, κι εκείνος του είπε, ''Εγώ πάτερ ήμουν στα χωράφια, δούλευα όπως πάντα και ξαφνικά έπεσα χάμω, δεν θυμάμαι πώς. Μόνο κάτι σκοτεινές θολές μορφές θυμάμαι να με πλησιάζουν και φοβήθηκα πάρα πολύ. Ήταν ένας λαμπερός νέος όμως και δεν τους άφηνε να μου κάνουν κακό.
Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου ήταν από πάνω μου ο δεσπότης ο Ματθαίος και άλλοι Μοναχοί και Μοναχές. Ρώτησα τί έγινε και μου είπαν, ''Είχες πεθάνει μες τη μέση του χωραφιού, τρέξαμε να φωνάξουμε τον άγιο πατέρα και μας είπε να σε μεταφέρουμε σ' αυτόν. Σε πήγαμε και μετά από ώρα προσευχής άνοιξες τα μάτια σου. Ούτε ανέπνεες, ούτε νιώθαμε την καρδιά σου.
Μετά την διήγηση του Γεωργίου, ο π. Ιωαννίκιος κατάλαβε ακόμη πιο πολύ ότι είχαν ένα άγιο ανάμεσα τους.
Θαύμα εικοστό έκτο.
Ζευγάρι μεταναστών Ελλήνων στην Αμερική, που ακολουθούσε το νέο ημερολόγιο, γυρνούσε σπίτι από εκδρομή και η νύχτα τους πέτυχε σε επαρχιακό δρόμο, ο οποίος είχε πιάσει πάγο. Σε μία στροφή οι ρόδες γλίστρησαν στο οδόστρωμα και το αυτοκίνητο πήγαινε κατ' ευθείαν στο γκρεμό.
Τότε μέσα στο σκοτάδι είδαν μία μορφή ενός Μοναχού, μικρού στο ανάστημα και με στρογγυλά γυαλιά να στέκεται μπροστά στο αμάξι τους, η γυναίκα φώναξε με τρόμο ότι θα το σκοτώσουν, αλλά μόλις τον πλησίασαν το αυτοκίνητο αυτομάτως σταμάτησε εκεί που ήταν ο Μοναχός. Λίγα μέτρα πιο 'κει ήταν το χάος του γκρεμού. Ο άγνωστος Μοναχός είχε εξαφανιστεί. Απορούσαν και οι δύο τί ήταν όλο αυτό...
Μετά από χρόνια σε επίσκεψη που πραγματοποίησαν στην Ελλάδα, πήγαν σε συγγενικό τους σπίτι στην Κερατέα. Εκεί έγινε η πρόταση να πάνε όλοι μαζί να προσκυνήσουν στη γυναικεία Μονή Παναγίας, συνήθεια που έχουν πολλοί ντόπιοι κι ας ακολουθούν το νέο ημερολόγιο. Εκεί στην έκθεση της Μονής όπου πωλούνται θυμίαμα, βιβλία, εικόνες, κομποσχοίνια και άλλα εργόχειρα, είδε η γυναίκα την φωτογραφία του αγίου Ματθαίου και έβαλε τις φωνές.
Η Μοναχή που ήταν εκεί και ο σύζυγος της, της είπαν να ηρεμήσει, αλλά εκείνη από την χαρά της έβαλε τα κλάματα και είπε σε όλους ότι η μορφή στη φωτογραφία του αγίου Ματθαίου ήταν ίδια με τον Μοναχό που είχαν δει χρόνια πριν στο παρ' ολίγον ατύχημα τους. Όταν έπιασε στα χέρια του και ο σύζυγος την φωτογραφία του αγίου, επιβεβαίωσε τα λεγόμενα της γυναίκας του και δάκρυσε γιατί επιτέλους βρήκαν ποιός τους έσωσε την ζωή!
Θαύμα εικοστό έβδομο.
Όταν ήταν να εκδώσει ο άγιος Ματθαίος το 1941 το Τετρευαγγέλιο σε μικρό σχήμα, ζήτησε από τον τυπογράφο της Μονής να τοποθετήσει την εικόνα της Αγίας Τριάδος στα μπροστινά φύλλα. Εκείνος αλλά και κάποιες Μοναχές απόρησαν και τον ρώτησαν γιατί του ήρθε να βάλει την εικόνα αυτή αφού δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια, και τους απάντησε το εξής προφητικό, ''Γιατί κάποτε τα παιδιά μου θα πολεμήσουν αυτή την εικόνα''.
Προφήτευσε ο άγιος Ματθαίος ότι κάποτε θα πολεμηθεί από τα ίδια του τα παιδιά. Όντως 48 χρόνια μετά την προφητεία του, ξεκίνησε και επισήμως η εικονομαχία στο λεγόμενο χώρο των ''Ματθαιϊκών''. Σε άλλους χώρους, του νέου ημερ/γίου, των οικουμενιστών ''ΓΟΧ'' και άλλων είχε ξεκινήσει ο πόλεμος παλαιότερα... Σημειώστε δε, ότι η απεικόνιση του Ανάρχου Πατρός και του Παρακλήτου εν είδει περιστεράς, υπάρχει στην Ιερά Παράδοση από τον 5ο αιώνα! Αλλά οι αθεολόγητοι της εποχής μας ήρθαν να διορθώσουν την Εκκλησία Του Χριστού, δανειζόμενοι τις εικονολογικές απόψεις του Ρωσοεβραίου Λεωνίδα Ουσπένσκυ...
Όντως και αυτή η προφητεία του αγίου εκπληρώθηκε, κάποιοι πνευματικοί επίγονοι του αγίου Ματθαίου, όχι αντάξιοι συνεχιστές του έργου του, έγραψαν κατά της εικόνος αυτής και αποσχίστηκαν το 1995 από τον κορμό της Εκκλησίας, εξαιτίας των αιρετικών φρονημάτων τους. Είναι δυνατόν κάποιος να αγαπά Τον Θεό αλλά να μισεί την εικόνα Του; Αγαπά κάποιος την μητέρα του όταν σκίζει την φωτογραφία της;
Μόνο αυτήν δέχονται οι νεοεικονομάχοι, πολεμώντας την παραπάνω που τοποθέτησε ο άγιος Ματθαίος στο Ευαγγέλιο του. Η Ιερά Παράδοση μας άφησε και τις δύο να τιμούμε, καθώς και άλλες που δεν επικράτησε η απεικόνιση τους ευρέως.
Πηγή:
http://eggolpio.blogspot.gr/2015/06/blog-post_91.html
http://eggolpio.blogspot.gr/2015/03/blog-post_93.html
http://eggolpio.blogspot.gr/2015/06/blog-post_4.html
http://eggolpio.blogspot.gr/2015/06/blog-post_6.html
http://eggolpio.blogspot.gr/2015/06/blog-post_93.html
