Είναι η Αγία Γραφή Λόγος Θεού;

1
Εικόνα
Μία αγία και ασκητική μορφή καθώς μελετάει τη Βίβλο!..

Είναι η Αγία Γραφή Λόγος Θεού;
Διαβάστε τι αναφέρει επ’ αυτού ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, όπως διαβάζουμε στο Αντιαιρετικό Εγκόλπιο, αλλά και τα σχόλιά μας σε ένα κείμενο, που είδε το φως της δημοσιότητας πριν μερικά χρόνια για το ποιοι είναι οι λόγοι που πρέπει κανείς να πιστεύει στη Βίβλο!..
Εικόνα

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Α΄

“Μπορούμε να αποκαλούμε την Αγ. Γραφή Λόγο του Θεού; Και αν ναι, εννοούμε το γράμμα η το περιεχόμενο του ευαγγελίου;”

Λοιπόν, το πρώτον: Ο δυτικός κόσμος , κυρίως η προτεσταντική πλευρά του δυτικού Χριστιανισμού, μας έμαθε με την απολυτοποίηση της φράσης “λόγος του Θεού”. Το μάθαμε στα κατηχητικά , το πήραμε κ’ εμείς και λέμε “Η Αγία Γραφή [είναι] ο Λόγος του Θεού”. Έμμεσα είναι ο λόγος του Θεού. Δηλαδή αυτό που λέει η Αγία Γραφή, ο Θεός το ορίζει. Αλλά αν μιλήσουμε με ακρίβεια επιστημονική, οχι! Tο γράμμα της Αγίας Γραφής δεν είναι ο Λόγος του Θεού.
Διότι ο Θεός δεν ομιλεί καμιά γλώσσα, πρώτα απ’ όλα. Ούτε Εβραϊκά. Το πρόβλημα ετέθη από τον Γρηγόριο Νύσσης. που συνεχίζει τον Κρατύλο του Πλάτωνος από πλευράς γλωσσολογικής. Ο Δεύτερος μεγάλος Έλληνας γλωσσολόγος είναι ο Γρηγόριος ο Νύσσης, στα έργα του κατά Ευνομίου. Δεν γράφει καμιά γλωσσολογία σαν τον Μπαμπινιώτη, αλλά , απαντά σε ερωτήματα γλωσσολογικά.
Επομένως λοιπόν, το πρόβλημα είναι το εξής: Το ότι δεν είναι η Γραφή, αυτή καθαυτή ως γράμμα , ως βιβλίο, “Λόγος του Θεού”. [Αν το αποδεχτούμε αυτό] τότε την μεταβάλλουμε σε “Κοράνιο”. Ο καημένος ο Μωάμεθ είπε ότι ο Θεός , δια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, του έδωσε το Κοράνιο! Το πέταξε ο Αλλάχ από ψηλά (ευτυχώς που δεν πήρε κανένα κεφάλι..). Το ότι είναι τυπωμένο βιβλίο, ούτε καν να το πεις! Ξέρετε, έχει συνέπειες. Έχω πάει πολλές φορές και στο Ιράν και στο Ιράκ κτλ για συνέδρια και είμαστε πάντα προσεκτικοί. Όταν μιλούμε για την Τριαδικότητα του Θεού, σηκώνονται οι μεγάλοι Θεολόγοι τους (γιατί έχουν κ’ αυτοί τους Θεολόγους τους..) και σου λέει “Παντρεύτηκε ο Θεός και έκανε γιό“; Το καταλαβαίνει ανθρωποπαθώς. Τι να του πεις τώρα; Δεν μπορείς να σκεφθείς; Του λες “όχι έτσι…”. Γιατί με έβαλαν εμένα 2-3 φορές να τα αναλύσω, [και] λέω “Παναγία μου! Σε εμένα έτυχε να τους μιλήσω περί Αγίας Τριάδος;!“. [Τα λέω αυτά] και λόγω της αμαρτωλότητάς μου και λόγω του ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ , οι άνθρωποι. Έχουν άλλες “προσλαμβάνουσες παραστάσεις”.
Εικόνα
ΕΙΔΩΛΟ καταντά η Αγία Γραφή στον Προτεσταντισμό, λέει το Αντιαιρετικό Εγκόλπιο.

Λοιπόν, για να το ολοκληρώσω: Η Γραφή , αυτή καθαυτή, ως γράμμα, ως κείμενο, δεν είναι Λόγος του Θεού. [Αυτά] μας τα ανέλυσε ο παπαγιάννης ο Ρωμανίδης. Ξέρετε ο Ρωμανίδης (αιωνία του η μνήμη!) έφερε στην επιφάνεια την αγιοπατερική παράδοση. Δεν είναι ότι βρήκε δικά του [θεολογικά εφευρήματα] , γιατί όταν λένε “ε, είναι του Ρωμανίδη….”, αμ δεν είναι του Ρωμανίδη! Είναι Παλαιά, Καινή Διαθήκη, Οικουμενικές σύνοδοι, οι Πατέρες και μητέρες της Εκκλησίας! Είναι η εμπειρία των Αγίων. Αυτό έκαμε ο παπαγιάννης ο Ρωμανίδης. Ηρθε και μας ταρακούνησε ,τα νερά που ήτανε λιμνάζοντα.
Ετσι , λοιπόν, λέει ότι η Γραφή τι είναι; “λόγος περί του λόγου του Θεού”. [Είναι] ιερό βιβλίο! Που καταλήγουμε όμως; Αυτό που λέγει ένας Άγιος της Εκκλησίας: [Ότι] εάν καούν αυτομάτως όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής (παλαιάς και καινής διαθήκης) , ένας Άγιος θα [μπορέσει να] ξαναγράψει την Αγία Γραφή , εν Αγίω Πνεύματι. Είναι “φορέας” της Αγίας Γραφής, της Αποκαλύψεως του Θεού. Θα [μπορούσε να] ξαναγραφεί η Γραφή! Γι’ αυτό λέμε πως η παραβολή του Ασώτου είναι το ευαγγέλιο του ευαγγελίου: Αν δεν είχε σωθεί τίποτε άλλο, μόνο η παραβολή του ασώτου, ξέρουμε ότι υπάρχει Θεός, γιατί υπάρχει, ο άνθρωπος [και] η σχέση του με τον Θεό, όλα τα μυστήρια της πίστεως λύνονται εκεί.


Ερώτηση από το ακροατήριο: “Μπορούμε να πούμε πως η Αγ. Γραφή είναι η αποκάλυψη της αγάπης του Θεού;”


Αφήστε τα τώρα τα συναισθηματικοηθικά [σχήματα λόγου], όχι ότι δεν το λέμε, αλλά δεν είναι η ώρα. Η Αγία γραφή (παλαιά και καινή διαθήκη) είναι λόγος περί του Λόγου του Θεού. Ποιος είναι ο “Λόγος του Θεού”; Είναι η αποκάλυψη. Η αυτοφανέρωση του Θεού. Επιστολή προς Εβραίους: “Πολυμερώς και πολυτρόπως..”[Εβρ. 1:1] με χίλιους τρόπους απεκαλύφθει ο Θεός , και στην Παλαιά Διαθήκη, μέσα στην κτίση ολόκληρη. Βλέπετε [πως] η κτίση σε βάζει να σκεφθείς ,αν έχεις λίγο λογική, πως όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Οχι ότι η κτίση σου δίνει αποκάλυψη του Θεού [αλλά] σε κινεί προς την Χάρη του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος τα λέει αυτά.
Απο την άλλη πλευρά , έχουμε την αποκάλυψη του Θεού, που κορυφώνεται στον Ιησού Χριστό. Που είναι η ένσαρκη Αλήθεια. Ο Χρυσόστομος και ο π. Πόποβιτς λένε “Η Eνσαρκος Παναλήθεια”. Το πλήρωμα της Αλήθειας… “οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν”.. είναι ο Χριστός. Στον Χριστό, [δηλαδη] εν τω Υιώ, κορυφώνεται η αποκάλυψη του Θεού. Αυτή η αποκάλυψη, είναι γεγονός που συμβαίνει , λαμβάνει χώρα, στην καρδιά του ανθρώπου. Την καθαρή “καρδία”, και όχι στην διάνοια η στην φύση. Εδώ είναι η αρχή. Επειδή γράφονται σε αυτά τα κείμενα (που είναι υπέροχα!) τίθεται το θέμα του Αυγουστίνου, τα είπαμε [και] με αυτό το παιδί, τον μαθητή μου. O Αυγουστίνος μη έχοντας τις εμπειρίες των Αγίων (εγώ τον τιμώ ως άγιο) και μη έχοντας γνώση των Πατέρων της Ανατολής, νομίζει ότι οι θεοφάνειες της Π.Δ. είναι φαινόμενα “γινόμενα και απογινόμενα”.
Αυτά [όμως] είναι τα φυσικά φαινόμενα. Δηλαδή: [Έστω πως] μελετάμε την αστραπή η την βροντή. Σε μία καταιγίδα ο Φρανκλίνος, ο αμερικάνος, μελέτησε την αστραπή και την βροντή. [Τα φαινόμενα αυτά] έχουν αρχή και μετά έρχεται και η λιακάδα οπότε τελειώνουν όλα, βγαίνει και το ουράνιο τόξο. Αυτά είναι τα Φυσικά φαινόμενα, έχουν αρχή και τέλος. Η αποκάλυψη του Θεού δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος και λαμβάνει χώρα μέσα στην ανθρώπινη “καρδία”. Οπότε ο προφήτης, ο απόστολος, ο άγιος που φθάνει στο ίδιο ύψος είναι μια ενιαία “inspiration” είναι μία ενιαία η “Θεοπνευστία” [της οποίας έχουν εμπειρία]. Όποιος φθάσει στην θέωση , (μπορεί να είναι εγγονός του Αδάμ η μπορεί να είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα ζήσει στην Γη προ της δευτέρας παρουσίας) την ίδια Θέωση [θα έχει]. Είναι συμμετοχή στο γεγονός της Πεντηκοστής. Οποίος φθάσει λοιπόν στην Θέωση βλέπει τον Πατέρα, τον Υιο, το Αγιο Πνεύμα , βλέπει ότι ο Θεός έχει δύο Φύσεις, την Παναγία κτλ. Αυτά δεν είναι θέμα λογικής και δεν μπορείς να αναγκάσεις κανένα να το δεχτεί.
Προσέξτε όμως! Αυτό είναι το λάθος. Έρχεται ο άλλος, ο “βλάκας” και σου λέει “εν ονόματι της αστροφυσικής, εν ονόματι των μαθηματικών , τα αρνούμαι!”. Όχι, μπουμπούνα. Διότι όταν εσύ έχεις τηλεσκόπιο και μελετάς άστρα που είναι χιλιάδες έτη φωτός μακριά από την Γη , μπορώ εγώ ο αδαής να σου πω “αυτά είναι όλα παραμύθια της χαλιμάς”. Και [τότε] μου λες: “Ελα στο τηλεσκόπιο και θα τα δεις κ’εσύ!”. Αν λοιπόν καθαρίσει κανείς το τηλεσκόπιο της καρδιάς (του παπαγιάννη είναι [το παράδειγμα], αιωνία του η μνήμη! θα είμασταν στραβοί χωρίς τον παπαρωμανίδη, συμπλήρωσε τον φλωρόφσκι και τον ολοκλήρωσε) [σου] θα δεις τα ίδια πράγματα. Ό,τι βλέπει ο Αβρααμ, ό,τι βλέπει ο Αγιος Σπυρίδων, ό,τι ο απόστολος παύλος και πέτρος θα τα δω κ’εγώ.
Αλλα δεν θέλουμε να κοπιάσουμε. Εδώ είναι το πρόβλημα. Για να γίνω επιστήμονας , π.χ. “Νανόπουλος” που είναι μεγάλος αστροφυσικός , ότι και να λέει είναι μεγάλος ,ή π.χ. “Φωκάς” να’ ναι καλά οι άνθρωποι, πρέπει να σπουδάσω. Καμιά δεκαπενταριά η είκοσι χρόνια. Εδώ σου λέει “κάτσε και άρχισε δίπλα σε έναν καθηγητή που είναι ο Γέροντας , ο Πνευματικός [Πατέρας] που ξέρει την πορεία. Βέβαια πνευματικοί δεν ήμαστε εμείς, ε; Εμείς είμαστε τσαρλατάνοι. Πνευματικός [Πατέρας] είναι αυτός που έχει Αγιον Πνεύμα “εν τη καρδία”, ο άγιος δηλαδή. Εμείς είμαστε “της προσκολλήσεως”. Δόξα τω Θεώ, έστω κ’ έτσι! Διαφορετικά θα είσαστε πεθαμένοι, αν δεν είχατε κάποιον που μελετάει τους πατέρες και σας λέει “οι απόστολοι, οι προφήτες, οι Πατέρες αυτά λένε” . Αυτός είναι ο ρόλος ο δικός μας. Μπορεί να γίνω κ’ εγώ “Αγιος Σπυρίδων”. Προσέξτε! Ο Θεός να με συγχωρήσει , είναι βλασφημία να πω “εκείνοι ήσαν και κανείς άλλος!”. Σήμερα έχουμε τον όσιο Δαυίδ της Ευβοίας. Ανάστημα πνευματικό! Συνεχίζει τον Μ. Βασίλειο, με έναν άλλο τρόπο αλλά «εν τω αυτώ πνεύματι, εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή εμπειρία».
Έτσι, λοιπόν, για να το κλείσω, όποιος φτάσει και γίνει αγιος, όποιος φτάσει δηλαδή στην Θέωση, βλέπει αμέσως αυτά που λέμε “αποκάλυψη του Θεού”. Εμείς που είμαστε τυφλοί, πνευματικά , στηριζόμαστε σε αυτό που βλέπουν οι Άγιοι. Όπως ένας τυφλός. [Τα λέω αυτά] χωρίς να υποτιμώ κανέναν. Άλλο η διάνοια. Εγώ μιλώ τώρα για τυφλότητα πνευματική, ένας τυφλός μπορεί να είναι διάνοια. Ο Τυφλός όμως, [ακόμα] κ’αυτός που είναι διάνοια, όταν βγούμε σε κάποια περιοχή που δεν την ξέρει, στηρίζεται σ’ εμένα. Και του λέω: “έχει σκαλιά εδώ… ανεβαίνουμε… κατεβαίνουμε”. Είναι προσβλητικό; Έτσι μου λέει κ’ εμένα η εσένα η του άλλου, ο απόστολος Πέτρος, ο απόστολος Παύλος , ο Μ. Βασίλειος, “εέει σκαλιά εδώ… ανέβα”. Εμείς λοιπόν που είμαστε τυφλοί στηριζόμεθα στην εμπειρία των Αγίων που ζουν την αποκάλυψη του Θεού ως αυτοφανέρωση του Θεού. Λοιπόν, αυτή η αποκάλυψη είναι ο λόγος του Θεού, “εγένετο ρήμα θεού” (Λουκάς 3:2). Το “ρήμα θεού” τι σημαίνει; [είναι] ο λόγος του Θεού! Οι δυτικοί νομίζουν ότι πάει ο Θεός και ψυθιρίζει στο αυτί του ανθρώπου και έχουν στην εικόνα ένα πουλάκι, το Αγ. Πνεύμα, που ψυθιρίζει με το ράμφος του στο αυτί του Πέτρου, του Παύλου κτλ. Αυτό είναι η παρερμηνεία , το ανθρωποπαθές στοιχείο, που είναι η καταστροφή της Πνευματικότητας της Αγίας Γραφής.
Οποίος δεχτεί την αποκάλυψη, όλα αυτά τα ζει, και αυτός είναι ο λόγος του Θεού. Τώρα , από εκεί και πέρα, αναγκάζεται ο Προφήτης η ο απόστολος να πει κάποια πράγματα. Να, ο Παύλος στην Β’ Προς Κορινθίους (12:2) λέει ” οιδα ανθρωπον εν χριστω προ ετων δεκατεσσαρων ειτε εν σωματι ουκ οιδα ειτε εκτος του σωματος ουκ οιδα ο θεος οιδεν αρπαγεντα τον τοιουτον εως τριτου ουρανου“. Χρησιμοποιεί την γλώσσα της εποχής. Του αλλάξανε τα φώτα! Και λέει παραφρονών κ’ εγώ θα σας τα πω. Γιατί του λέγανε “δεν είσαι απόστολος, δεν είδες τον Χριστό!” [και τους απαντούσε] “Βρε τον είδα!”. Γι’ αυτό είπε τρεις φορές (πόσες θα το είπε! πεντακόσιες τρεις!) την εμπειρία του προς την Δαμασκό. Οπότε τους λέει “θέλετε να δείτε που έφτασα;”. Και δεν λέει “εγώ” , λέει “οίδα άνθρωπον” γιατί ντρεπόταν να πει “εγώ”. Αυτό το «εγώ» θα μας φάει, που λέει κ’ ο Μακρυγιάννης. Η ιδιοτέλεια.
Έτσι, λοιπόν, ο Απόστ. Παύλος έχει αυτές τις εμπειρίες. Η εμπειρία καθαυτή , συμπερασματικά, είναι ο Λόγος του Θεού. “εγένετο ρήμα θεού”, Λόγος Θεού. Η μετάδοση αυτής της εμπειρίας, όπως την διηγείται ο Άγιος. , είναι λόγος του Θεού από δεύτερο χέρι, Η καταγραφή αυτής της μαρτυρίας, όπως κάποιοι που τον άκουσαν τον Άγιο, είναι λόγος Θεού από τρίτο χέρι. Το περιγράφουν. π.χ. ο Μάρκος το κύρηγμα του Πέτρου, ο Λουκάς το κήρυγμα του Παύλου. Και εμείς στο πανεπιστήμιο που αυτά τα μελετάμε η εσείς που διαβάζετε έχουμε λόγον Θεού, από τέταρτο χέρι. Να λοιπόν γιατί, αυτό που μας λένε οι καημένοι οι Δυτικοί, είναι λόγος Θεού από τέταρτο χέρι.
Θυμάστε που σας έλεγα (να κλείσουμε με αυτό για τώρα) πως μου έλεγε ένας γερμανικής καταγωγής στην Αμερική, στο διάλογο μας με τους Λουθηρανούς, Ο καθηγητής Γκρόντελ, (μου έκανε και μάθημα ο καημένος να είναι καλά) “Πάτερ Γεώργιε, μην ξεχνάτε πως είμαστε ναοί του Αγ. Πνεύματος”. Μπήκα στο νόημα αμέσως και με πολύ αγάπη βεβαία, γιατί δεν φταίει ο άνθρωπος ,του είπα “από που το συνάγετε αυτό;”. Μου λέει να, εδώ: Α’ Κορινθίους, Β’ Κορινθίους, “ναος θεου εστε και το πνεύμα του θεου οικει εν υμιν” . Του λέω «συγνώμη, επειδή το λέει εκεί, είμαστε ναοί του Θεού;» Μου λέει “είμαστε βαπτισμένοι, άρα…” . Του λέω, “με συγχωρείτε αν ο διάβολος το διαβάσει αυτό, είναι κ’ αυτός ναός του Θεού;”. Μου πιάνει το χέρι και μου λέει “αδελφέ Μεταλληνέ, σε καταλαβαίνω”. Και κάτσαμε μία ώρα μετά και μιλούσαμε για το θέμα: Πότε [ο άνθρωπος] γίνεται ναός του Αγ. Πνεύματος. Και τα δέχθηκε. Όλα αυτά τα είχαν δεχθεί οι Λουθηρανοί! Άλλο που ήρθαν μετά… συγνώμη, πρέπει να ξέρουμε [πως] όλα αυτά εξαρτώνται από μασονικές δυνάμεις της Γενεύης. Και στο τέλος έβγαλαν Ρωμανίδη, εμένα, κάποιους άλλους κτλ που είχαμε διάλογο επί αυτών των πραγμάτων , κυρίως τον Ρωμανίδη και λέγανε παραμύθια της Χαλιμάς μεταξύ τους. Ο Γκέοργκ Κρετσμαρκ καθηγητής στο Μοναχο, ιστορικός, το κατάλαβε. Και μία φορά , την τελευταία φορά που ήμουν και εγώ και ο Ρωμανίδης και άλλοι μαζί τους, λέει “Δυστυχώς δεν μας αφήνουν να συνεχίσουμε τον ωραίο διάλογο”. Διότι πολλοί , ακόμα και λουθηρανοί, λέγανε “πάτε να μας κάνετε Ορθόδοξους”. Και εμείς τους λέγαμε “Οχι Ορθοδόξους βρε παιδιά , Χριστιανούς, να σας κάνουμε εσάς και να γίνουμε κ’ εμείς”. Ας σταθούμε εδώ και θα συνεχίσουμε την άλλη φορά.*

* Από τη σελίδα της ΟΟΔΕ
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Είναι η Αγία Γραφή Λόγος Θεού;

2
Εικόνα


Β΄

Ποιοι είναι οι λόγοι για να πιστεύουμε στην Αγία Γραφή;

(Διαβάστε τι ισχυρίζεται ο Dr. R. A. Torrey, μέσα σε ένα δοκίμιό του για τη Βίβλο, που βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία, αλλά και τα σχόλια του Άγγελου Π. Σακκέτου σε ορισμένες επισημάνσεις του εν λόγω καθηγητού Οι αριθμοί εντός παρενθέσεων είναι οι επισημάνσεις των σχολίων μας, που υπάρχουν στο τέλος αυτού του κειμένου):


ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ*

Δέκα λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού

Διδάχθηκα από μικρό παιδί να πιστεύω ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού. Στη νεανική μου ηλικία παραδεχόμουνα τη θεοπνευστία της, βασιζόμενος στα λόγια των γονέων μου, δεν είχα όμως εξετάσει προσωπικά και στα σοβαρά το ζήτημα αυτό. Αργότερα, η πίστη μου στη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής άρχισε να κλονίζεται, επειδή είχα επηρεαστεί από τα συγγράμματα ενός διάσημου και λόγιου σκεπτικιστή. Είχα, λοιπόν, ν’ αντιμετωπίσω το εξής ερώτημα: Γιατί πιστεύεις ότι η Αγία Γραφή είναι ο λόγος του Θεού;
Δεν εύρισκα καμιά ικανοποιητική απάντηση. Αποφάσισα τότε να εξετάσω το ζήτημα αυτό σε βάθος. Αν δεν μπορούσε να βρεθεί ικανοποιητική απόδειξη για τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, θα παράταγα το όλο ζήτημα οποιεσδήποτε κι αν ήσαν οι συνέπειες. Αν όμως μπορούσε να βρεθεί ικανοποιητική απόδειξη ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού, θα έπαιρνα την ανάλογη στάση, όσο και αν θα μου στοίχιζε κάτι τέτοιο.
Είχα, βέβαια, πολλούς φίλους που θα μπορούσαν ν' απαντήσουν στο ερώτημά μου ικανοποιητικά, μα δεν ήθελα να τους εκμυστηρευθώ την πάλη που διεξαγόταν μέσα στην καρδιά μου, κι έτσι κατέφυγα για βοήθεια στον Θεό και στη μελέτη βιβλίων. Έπειτα από πολλή κι επίμονη μελέτη και σκέψη βγήκα απ' το σκοτάδι του σκεπτικισμού στο ζωηρό ηλιακό φως της πίστης και βεβαιότητας, ότι η Γραφή είναι ο λόγος του Θεού.
Οι επόμενες σελίδες είναι το αποτέλεσμα του αγώνα μου εκείνου και της τελικής μου νίκης. Θα αναφέρω δέκα λόγους, για τους οποίους πιστεύω ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού.

1. Βάσει της μαρτυρίας του Ιησού Χριστού

Πολλοί άνθρωποι παραδέχονται το κύρος του Χριστού, χωρίς να παραδέχονται και το κύρος ολόκληρης της Αγίας Γραφής. Όλοι μας πρέπει να παραδεχθούμε το κύρος Του. Τα διαπιστευτήρια Του είναι πέντε θείες μαρτυρίες: Η μαρτυρία της αγίας ζωής Του, η μαρτυρία των θαυμάτων που έκανε, τα θεία λόγια που ελάλησε, η ανάσταση Του και η σωτήρια επίδρασή Του στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μα, αν παραδεχθούμε το κύρος του Χριστού, πρέπει να παραδεχθούμε και το κύρος της Αγίας Γραφής. Αυτός ο ίδιος μας βεβαιώνει οριστικά και ειδικά για τη θεία προέλευση της Βίβλου.
Βρίσκουμε τη μαρτυρία Του για την Παλαιά Διαθήκη στον Μάρκο (7/13), όπου ονομάζει τον νόμο του Μωϋσή «λόγον Θεού». Αυτό, βέβαια, αφορά μόνο τα πέντε πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά στον Λουκά (24/27), διαβάζουμε: «Αρχίσας από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διερμήνευσεν εις αυτούς τα περί αυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς», και στο χωρίο 44 είπε: «Πρέπει να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς». Οι Εβραίοι διαιρούσαν την Παλαιά Διαθήκη σε τρία μέρη: Τον Νόμο, τους Προφήτες και τους Ψαλμούς. Και ο Χριστός παίρνει το καθένα απ' αυτά και βάζει επάνω τους τη σφραγίδα του κύρους Του.
Ακόμη, με περισσότερη θα λέγαμε ακριβολογία, στον Ματθαίο (5/18), ο Χριστός λέει: «Ιώτα εν ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα».
Τώρα, όσο για την Καινή Διαθήκη, ο Χριστός την επισφραγίζει στον Ιωάννη (14/26) ως εξής: «Το Πνεύμα το Άγιον το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, Εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σάς υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς». Εδώ βλέπουμε ότι, όχι μόνον θα ήσαν εμπνευσμένες οι διδασκαλίες των αποστόλων, αλλά επίσης και η ανάμνηση των όσων δίδαξε ο Χριστός. Μας ερωτούν καμιά φορά, πώς ξέρουμε ότι οι απόστολοι αφηγήθηκαν ορθά όσα είπε ο Ιησούς — «δεν μπορούσαν να τα έχουν λησμονήσει;» Είν' αλήθεια πως μπορούσαν να τα έχουν λησμονήσει, μα ο ίδιος ο Χριστός μας λέει ότι στα Ευαγγέλια έχουμε, όχι τις αναμνήσεις των αποστόλων για όσα Αυτός είπε, αλλά εκείνα που το Άγιο Πνεύμα τους υπενθύμισε. Και το Πνεύμα του Θεού ποτέ δεν λησμονάει. Στον Ιωάννη (16/13-14), ο Χριστός είπε ότι το Άγιο Πνεύμα θα οδηγούσε τους αποστόλους «εις πάσαν την αλήθειαν» και επομένως στις διδασκαλίες της Καινής Διαθήκης έχουμε ολόκληρη τη σφαίρα της αλήθειας του Θεού. Η διδασκαλία των αποστόλων είναι πληρέστερη απ' τη διδασκαλία και αυτού του Χριστού (1), γιατί μας λέει ο ίδιος στον Ιωάννη (16/12): «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάξητε αυτά" όταν δε έλθη Εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν». Ενώ η δική Του διδασκαλία ήταν μερική, χάρη στην αδυναμία τους, η διδασκαλία των αποστόλων, με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, θα συμπεριελάμβανε ολόκληρη τη σφαίρα της αλήθειας του Θεού.
Ώστε, αν δεχόμαστε το κύρος του Χριστού — και πρέπει να το δεχθούμε — πρέπει ταυτόχρονα να παραδεχθούμε και το κύρος της Βίβλου.

2. Βάσει των προφητειών που έχουν εκπληρωθεί

Υπάρχουν δύο κατηγορίες προφητειών στη Βίβλο: Πρώτα, οι σαφείς ρητές προφητείες, κι έπειτα, οι προφητείες των τύπων.
Στις πρώτες έχουμε τις οριστικές προφητείες για τους Εβραίους, τα ειδωλολατρικά έθνη και τον Μεσσία. Αν πάρουμε για παράδειγμα τις προφητείες για τον Μεσσία, θα μπορούσαμε ν' αναφέρουμε τον Ησαΐα (κεφ. 53), Μιχαία (5/2), Δανιήλ (9/25-27). Υπάρχουν πολλές τέτοιες προφητείες, αλλ' αυτές αρκούν για παράδειγμα. Στις προφητείες αυτές, γραμμένες εκατοντάδες χρόνια πριν έρθει ο Μεσσίας, προλέγονται σαφέστατα ο τρόπος και το μέρος της γέννησης Του, ο τρόπος που θα Τον υποδέχονταν οι άνθρωποι, πώς θα τερματιζόταν η ζωή Του, η ανάσταση Του και η νίκη Του μετά το θάνατο Του. Όταν γράφτηκαν οι προφητείες αυτές ήσαν πολύ απίθανες και φαίνονταν αδύνατο να εκπληρωθούν, μα, εκπληρώθηκαν και στη μικρότερη λεπτομέρειά τους. Πώς θα εξηγήσουμε ένα τέτοιο πράγμα; Ένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να προβλέψει τα απίθανα αυτά γεγονότα, που θα συνέβαιναν έπειτα από εκατοντάδες χρόνια, μα ο Θεός μπορούσε να τα προβλέψει. Ναι, ο Θεός είν' Εκείνος που μιλάει μέσω των ανθρώπων αυτών.
Αλλά, οι προφητείες των τύπων είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτες. Το κάθε τι στην Παλαιά Διαθήκη — ιστορία, ιεροτελεστίες — είναι προφητικά. Η αρχιεροσύνη, απλή ιεροσύνη, οι Λευίτες, οι προφήτες, οι ιερείς κι οι βασιλιάδες, όλα είναι προφητικά. Η Σκηνή του Μαρτυρίου, το χάλκινο θυσιαστήριο, ο νιπτήρας, η χρυσή λυχνία, η τράπεζα με τους άρτους της πρόθεσης, τα παραπετάσματα, το θυσιαστήριο του θυμιάματος, η κιβωτός της Διαθήκης και αυτά τα καλύμματα της Σκηνής είναι επίσης προφητικά.
Σε όλα αυτά τα πράγματα, όπως τα μελετούμε λεπτομερώς και προσεχτικά κάτω από το φως της ιστορίας του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας, βλέπουμε καλυμμένα στις αρχαίες αυτές εντολές του Θεού, που δόθηκαν για έναν άμεσο σκοπό, προφητείες για το θάνατο, τον εξιλασμό, την ανάσταση του Χριστού, την ημέρα της Πεντηκοστής κι όλη την ιστορία της Εκκλησίας. Βλέπουμε τις βαθύτερες χριστιανικές διδασκαλίες της Καινής Διαθήκης να προεικονίζονται καθαρά σ' εκείνες τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης. Ο μόνος τρόπος που θα σε κάνει να το καταλάβεις αυτό είναι να πάρεις το ίδιο το βιβλίο και να μελετήσεις όλα όσα αναφέρει για τις θυσίες, γιορτές κλπ. ώσπου να δεις τις αλήθειες της Καινής Διαθήκης να λάμπουν μέσα στην Παλαιά Διαθήκη.

3. Λόγω της ενότητας του βιβλίου

Αυτό είναι ένα παλιό επιχείρημα, αλλά πολύ ικανοποιητικό. Η Βίβλος αποτελείται από εξήντα-έξι βιβλία (2), γραμμένα από τριάντα και πλέον διάφορα πρόσωπα. Η περίοδος της συγγραφής της εκτείνεται σε περισσότερα από χίλια πεντακόσια χρόνια. Τα βιβλία της, γραμμένα σε τρεις διαφορετικές γλώσσες, σε πολύ διαφορετικές χώρες κι από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης, από τον τσοπάνη και ψαρά και τελευταίο ιδιώτη μέχρι το βασιλιά στο θρόνο του, γραμμένα ακόμη σε κάθε λογής περιστάσεις, παρουσιάζουν μια θαυμαστή κι απόλυτη ενότητα σκέψης.
Το θαυμαστό μάλιστα είναι, ότι η ενότητα αυτή δεν βρίσκεται στην επιφάνεια. Στην επιφάνεια πολλές φορές υπάρχουν φαινομενικές αντιφάσεις. Η ενότητα διαφαίνεται μόνο ύστερα από μια βαθιά κι επιμελη¬μένη μελέτη.
Ακόμη πιο θαυμαστός είναι ο οργανικός χαρακτήρας αυτής της ενότητας, που αρχίζει στο πρώτο βιβλίο κι αυξάνει ώσπου να φτάσει στο επιστέγασμα, στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου. Έχουμε πρώτα-πρώτα τον σπόρο, ύστερα το φυτό, έπειτα το μπουμπούκι, κατόπιν το άνθος, κι ύστερα τον ώριμο καρπό.
Υποθέστε ότι οι πέτρες που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για την οικοδομή ενός πανύψηλου κτιρίου προέρχονται από λατομεία που βρίσκονται σε διάφορα μέρη της χώρας. Η κάθε πέτρα, λαξεύτηκε στο τελικό της σχήμα στο λατομείο απ' το οποίο βγήκε, και να τώρα όλες έτοιμες σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, κυβικές, ορθογώνιες, κυλινδρικές κλπ. Όταν συγκεντρωθούν, η κάθε πέτρα προσαρμόζεται στο μέρος της, κι όταν όλες συνενωθούν, υψώνεται μπροστά σας ένας ναός απόλυτα τέλειος σε κάθε του γραμμή, με τους θόλους του, τα αντιτειχίσματα, τις αψίδες, τις πτέρυγες, χωρίς να παρουσιάζει ούτε ένα ελάττωμα, πουθενά. Πώς θα το εξηγούσατε αυτό; Θα λέγατε ασφαλώς:
«Πίσω απ' τους εργάτες στα λατομεία υπήρχε οπωσδήποτε ο κατευθύνων νους του αρχιτέκτονα, που σχεδίασε όλα, κι έδωσε στον κάθε εργάτη οδηγίες για τη δουλειά που θα έκανε».
Έτσι και σ' αυτόν το θαυμάσιο ναό της αλήθειας του Θεού, που τον ονομάζουμε Βίβλο, και που οι πέτρες του λατομήθηκαν σε χρονικές περιόδους και μέρη που απείχαν τόσο πολύ το ένα από το άλλο, και που όμως ακόμα και το παραμικρότερο μέρος του προσαρμόζεται τόσο αρμονικά στο άλλο, είμαστε αναγκασμένοι να πούμε ότι πίσω απ' τα ανθρώπινα χέρια που εργάσθηκαν, ήταν ο κατευθύνων Νους που σχεδίαζε.

4. Λόγω της άπειρης υπεροχής των διδασκαλιών της Βίβλου από εκείνες οποιουδήποτε άλλου βιβλίου

Είναι της μόδας σε μερικούς κύκλους να γίνεται σύγκριση των διδασκαλιών του Ζωροάστρη, του Βούδδα, του Κομφούκιου, του Επίκτητου, του Σωκράτη, του Μάρκου Αυρήλιου κι ένα σωρό άλλων. Η διαφορά μεταξύ των διδασκαλιών της Βίβλου και των διδασκαλιών των ανθρώπων αυτών, βρίσκεται σε τρία σημεία:
Πρώτο, η Βίβλος δεν περιέχει παρά μονάχα αλήθειες, ενώ όλα τα άλλα βιβλία έχουν αλήθειες ανάμικτες με πλάνες. Είν' αλήθεια ότι ο Σωκράτης δίδαξε πώς πρέπει να πεθαίνει ένας φιλόσοφος, αλλά δίδαξε επίσης πώς μια γυναίκα του δρόμου πρέπει να διεξάγει το επάγγελμα της (3). Υπάρχουν διαμάντια στις διδασκαλίες των ανθρώπων αυτών, αλλά — όπως είπε κάποτε ο Ιωσήφ Κουκ — είναι «διαμάντια βγαλμένα μέσα από τη λάσπη».
Δεύτερο, η Βίβλος περιέχει όλη την αλήθεια. Δεν υπάρχει καμιά αλήθεια πάνω σε ηθικά ή πνευματικά ζητήματα που να μη μπορείς να τη βρεις, στην ουσία της, μέσα σε κείνο το αρχαίο βιβλίο. Συχνά, όταν μιλούσα γι’ αυτό το ζήτημα, ρωτούσα αν μπορεί κάποιος, οποιοσδήποτε, να μου δείξει έστω και μια αλήθεια για ηθικά ή πνευματικά ζητήματα, που να μη μπορούσα να τη βρω μέσα σ' αυτό το βιβλίο, και κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να το κάνει. Έχω επισταμένα συγκρίνει μερικές απ' τις καλύτερες διδασκαλίες απίστων, με τις διδασκαλίες της Βίβλου. Έχουν πραγματικά, πού και πού, μαργαριτάρια σκέψης, αλλά, είτε το ξέρουν είτε δεν το ξέρουν, είναι μαργαριτάρια κλεμμένα, κλεμμένα ακριβώς από το βιβλίο εκείνο που χλευάζουν.
Το τρίτο σημείο ανωτερότητας είναι τούτο: Η Βίβλος περιέχει περισσότερες αλήθειες απ' όλα τα άλλα βιβλία μαζί. Μάζεψε απ' όλη τη φιλολογία των αρχαίων και νεότερων χρόνων, όλες τις ωραίες σκέψεις που μπορείς, πέταξε τα σκουπίδια, βάλε ύστερα όλες αυτές τις αλήθειες που μάζεψες από τη φιλολογία όλων των αιώνων σ' ένα βιβλίο. Αλλά, και τότε ακόμη, δεν θα έχεις ένα βιβλίο που να μπορεί ν' αντικαταστήσει αυτό το ένα Βιβλίο.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι κανένα μεγάλο βιβλίο. Κρατώ στο χέρι μου ένα αντίτυπο που έχω πάντα στην τσέπη του γιλέκου μου. Και όμως! Σε τούτο το ένα μικρό βιβλίο υπάρχει περισσότερη αλήθεια, παρά σε όλα τα βιβλία που έχει συγγράψει ο άνθρωπος σε όλους τους αιώνες της ιστορίας του. Πώς θα το εξηγήσετε αυτό; Μόνο μια λογική εξήγηση υπάρχει: Το βιβλίο αυτό δεν είναι ανθρώπινο, είναι το Βιβλίο του Θεού.

5. Λόγω της ιστορίας του Βιβλίου της νίκης του εναντίον όλων των επιθέσεων

Το βιβλίο αυτό πάντοτε το μίσησαν. Μόλις δόθηκε στον κόσμο, αντιμετώπισε το μίσος των ανθρώπων, που προσπάθησαν να το εξαλείψουν. Ο Κέλσος το δοκίμασε με τη λαμπρή ιδιοφυΐα του, ο Πορφύριος με το βάθος της φιλοσοφίας του. Μα, απέτυχαν. Ο Λουκιανός έστρεψε εναντίον του τα βέλη της λοιδορίας του, ο Διοκλητιανός τη δύναμη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μα, κι αυτοί απέτυχαν. Είχαν εκδοθεί διαταγές, με την υποστήριξη όλης της δύναμης της Αυτοκρατορίας, να καεί κάθε Βίβλος, και να θανατωθεί όποιος κατείχε μια Βίβλο. Για δεκαοχτώ αιώνες, κάθε μηχάνημα καταστροφής που μπορούσε να επινοήσει η ανθρώπινη επιστήμη, η φιλοσοφία, η ευφυία, η επιχειρηματολογία ή η βαρβαρότητα, στράφηκαν κατά του βιβλίου εκείνου για να το εξαφανίσουν απ' τον κόσμο. Τίποτα, όμως! Η Βίβλος έχει σήμερα μεγαλύτερη επίδραση στον κόσμο παρά ποτέ άλλοτε.
Αν ήταν ανθρώπινο βιβλίο, θα είχε εξαφανισθεί και λησμονηθεί εδώ κι εκατοντάδες χρόνια, αλλά, επειδή έχει μέσα του τη «δύναμη του Θεού», παρόλο που σε διάφορες εποχές όλοι οι μεγάλοι αυτού του κόσμου ήσαν εναντίον του, και μόνο λίγοι άσημοι με το μέρος του, όμως, εκπληρώθηκαν θαυμάσια τα λόγια του Χριστού: «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι». (4)

6. Λόγω του χαρακτήρα εκείνων που δέχονται το Βιβλίο και εκείνων που το απορρίπτουν

Δύο σημεία μιλάνε ακόμα για τη θεοπνευστία της Βίβλου: Ο χαρακτήρας εκείνων που την παραδέχονται και, εξίσου, ο χαρακτήρας εκείνων που την απορρίπτουν. Δεν εννοώ μ' αυτό πως ο καθένας που λέει ότι πιστεύει στο Βιβλίο αυτό είναι καλύτερος από κάθε άλλον, που δεν το πιστεύει, μα, θέλω να πω πως αν μου δείξεις κάποιον που διάγει μια ανιδιοτελή, αφιερωμένη ζωή, κάποιον που, χωρίς επιφυλάξεις, αφιερώθηκε στο θέλημα του Θεού, θα σου πω ότι ο άνθρωπος αυτός πιστεύει πως η Βίβλος είναι λόγος του Θεού. Απ' την άλλη μεριά, δείξε μου έναν που απορρίπτει το θείο κύρος του βιβλίου αυτού, και θα σου πω ότι ο άνθρωπος αυτός ζει μια ζωή ανηθικότητας ή επιθυμιών ή πνευματικής υπερηφάνειας ή εγωπάθειας. (5)
Υποθέστε πως έχετε ένα βιβλίο, που θεωρείται ότι γράφτηκε από έναν ορισμένο συγγραφέα. Εκείνοι που γνωρίζουν καλύτερα τον συγγραφέα λένε ότι είναι δικό του, ενώ εκείνοι που τον ξέρουν λιγότερο λένε πως δεν το έχει συγγράψει αυτός. Ποιον θα πιστέψετε; Ε, λοιπόν, όσοι γνωρίζουν τον Θεό υποστηρίζουν με θέρμη πως η Βίβλος είναι δικό Του βιβλίο, ενώ εκείνοι που δεν Τον γνωρίζουν, λένε πως δεν είναι δικό Του. Ποιον θα πιστέψετε;
Επίσης, όσο οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να παραδεχθούν τη Βίβλο, ενώ όσοι γίνονται χειρότεροι είναι πολύ πιθανόν, σχεδόν βέβαιο, ότι θα την απορρίψουν. 'Εχουμε όλοι γνωρίσει ανθρώπους που ήσαν αμαρ¬τωλοί κι άπιστοι, μα, που, όταν πίστεψαν στον Χριστό, εγκατέλειψαν την απιστία και την αμαρτωλή τους ζωή. Όσο κοντύτερα ζουν οι άνθρωποι στον Θεό, τόσο βεβαιότεροι είναι ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού, και, όσο απομακρύνονται απ' Αυτόν, τόσο περισσότερο την αρνούνται και την απορρίπτουν.
Πού είναι το φρούριο της Βίβλου; Στο αγνό, ανιδιοτελές, ευτυχισμένο σπίτι. Πού είναι το φρούριο της Απιστίας; Στο χαρτοπαίγνιο και στο ανήθικο κέντρο. Εάν μπει κάποιος σε μια ταβέρνα και, κρατάει μια Βίβλο στο χέρι του, παραγγείλει πιοτά, θα λέγαμε ότι υπάρχει μια περίεργη ασυνέπεια στη διαγωγή του, αν όμως κρατούσε ένα αθεϊστικό σύγγραμμα και παράγγελνε πιοτά, δεν θα βρίσκαμε καμιά απολύτως ασυνέπεια.

7.Λόγω της επιρροής του Βιβλίου

Υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη σε τούτο το μικρό βιβλίο για να σωθούν οι άνθρωποι και να εξαγνισθεί, χαροποιηθεί και να γίνει όμορφη η ζωή τους, παρά σε ολόκληρη την άλλη ανθρώπινη σοφία, μαζί. Περισσότερη δύναμη ν' ανυψώσει τους ανθρώπους προς τον Θεό. Ένα ρυάκι ποτέ δεν υψώνεται ψηλότερα απ' την πηγή του, κι όταν ένα βιβλίο έχει τη δύναμη ν’ ανυψώνει τους ανθρώπους στον Θεό, πράγμα που στερείται κάθε άλλο βιβλίο, θα πρέπει να έχει κατέβει απ' τον Θεό, με τρόπο που δεν μας ήρθε κανένα άλλο βιβλίο.
Έχω υπόψει μου, ενώ γράφω, ένα πρόσωπο που ήταν το μεγαλύτερο θύμα του πιοτού απ' όσους γνώρισα. Ένα πρόσωπο με θαυμάσια διανοητικά χαρίσματα, μα που είχε περιπέσει σε νάρκη κι είχε γίνει βάρβαρος και δαιμονόπληκτος από τη δύναμη της αμαρτίας. Επί τέλους, το φως του Θεού έλαμψε στη σκοτεινιασμένη καρδιά του, και με τη δύναμη του λόγου του Θεού μεταμορφώθηκε σ' έναν από τους ταπεινότερους, τους γλυκύτερους, τους ευγενέστερους ανθρώπους που γνωρίζω σήμερα.
Ποιο άλλο βιβλίο θα μπορούσε να είχε φέρει αυτό το αποτέλεσμα; Ποιο άλλο βιβλίο έχει τη δύναμη να ανυψώνει όχι μόνον τα άτομα, αλλά ολόκληρες κοινωνίες και έθνη όπως αυτό το βιβλίο;

8. Λόγω του ανεξάντλητου βάθους του Βιβλίου

Τίποτε δεν έχει προστεθεί σ' αυτό επί χίλια οκτακόσια χρόνια. Και, όμως, πρόσωπα σαν τον Μπούνσεν (διάσημος επιστήμονας) και τον Νέανδρο, (διάσημος ιστορικός) δεν μπορούν να το εξαντλήσουν με τη μελέτη μιας ολόκληρης ζωής. 0 Τζωρτζ Μύλλερ (μεγάλος Ευρωπαίος κοινωνικός μεταρρυθμιστής) το είχε διαβάσει ολόκληρο περισσότερες από εκατό φορές, κι έλεγε πως το έβρισκε πιο φρέσκο κάθε φορά που το διάβαζε. Μπορεί κανείς να πει το ίδιο πράγμα για κάποιο άλλο βιβλίο; (6)
Αλλά, ακόμα πιο θαυμαστό: Όχι μόνον άτομα, αλλά ολόκληρες γενιές ανθρώπων επί χίλια οκτακόσια χρόνια σκύβουν στα βάθη του και δίνουν στον κόσμο χιλιάδες τόμους ερμηνειών, κι όμως, δεν έχουν φτάσει ακόμα στο βάθος αυτού του χρυσωρυχείου. Ένα βιβλίο που γράφει ένας άνθρωπος, μπορεί ένας άλλος άνθρωπος να το εξαντλήσει. Αλλά, εδώ όλοι οι άνθρωποι μαζί δεν μπόρεσαν να φτάσουν στο βάθος αυτού του βιβλίου. Πώς θα το εξηγήσετε αυτό; Μια μόνη εξήγηση υπάρχει: Ότι στο βιβλίο αυτό είναι κρυμμένοι οι άπειροι κι ανεξάντλητοι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης του Θεού.

9. Λόγω του ότι καθώς αυξάνουμε σε γνώση κι ωριμότητα ερχόμαστε πιο κοντά στη Βίβλο

Κάθε πρόσωπο που σκέφτεται, όταν αρχίσει να μελετάει τη Βίβλο, βρίσκει πολλά πράγματα με τα οποία δεν μπορεί να συμφωνήσει. Όσο όμως προ¬χωρεί στη μελέτη και προάγεται σε ωριμότητα, όσο περισσότερο πλησιάζει στον Θεό, τόσο πλησιέστερα έρχεται στη Βίβλο. Όσο περισσότερο πλησιάζουμε προς τις απόψεις του Θεού, τόσο λιγότερες γίνονται οι διαφωνίες μας με τη Βίβλο. Ποιο είναι το αναπόφευκτο μαθηματικό συμπέρασμα; Όταν φτάσουμε εκεί που είναι το θέλημα του Θεού, τότε εμείς κι η Βίβλος συναντιόμαστε. Με άλλα λόγια, η Βίβλος γράφτηκε από την άποψη του Θεού.
Υπόθεσε ότι διασχίζεις ένα δάσος με έναν πεπειραμένο κι αξιόπιστο οδηγό, φτάνεις σ' ένα σημείο που υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο οδηγός σου λέει ότι ο δρόμος προς τα δεξιά είναι ο δρόμος που πρέπει να πάρεις. Αντίθετα, η δική σου κρίση, έπειτα από σκέψη, σου λέει πως πρέπει να πάρεις το δρόμο προς τ' αριστερά. Γυρίζεις και λες στον οδηγό:
«Ξέρω πως έχεις αποκτήσει μεγάλη πείρα σε τούτο το δάσος κι ήρθες σε μένα με καλές συστάσεις, αλλά, το λογικό μου μού λέει καθαρά πως ο δρόμος που πρέπει να πάρουμε είναι εκείνος προς τ' αριστερά, και πρέπει ν' ακολουθήσω τη δική μου κρίση. Ξέρω πως το λογικό μου δεν είναι αλάθητο, αλλά είναι ο καλύτερος οδηγός που έχω».
Αφού ακολουθήσεις για λίγο το δρόμο εκείνο, είσαι υποχρεωμένος να σταματήσεις και γυρίζεις πάλι πίσω για να πάρεις το δρόμο που σου είπε ο οδηγός ότι είναι ο σωστός.
Ύστερα από λίγο έρχεσαι και σ' άλλο μέρος που υπάρχουν δυο δρόμοι. Τώρα ο οδηγός σου λέει να τραβήξεις προς τ' αριστερά. Πάλι όμως η κρίση σου σου δείχνει αντίθετα από την υπόδειξη του οδηγού, κι ακολουθείς και πάλι τη δική σου κρίση με το ίδιο όπως και πριν αποτέλεσμα.
Αν σου συμβεί το ίδιο σαράντα ή πενήντα φορές, και κάθε φορά ανακαλύπτεις πως έκανες λάθος, θα κάνεις, πιστεύω, τη στοιχειώδη σκέψη ν' ακολουθήσεις, επιτέλους, την ερχόμενη φορά, τον οδηγό.
Αυτό ακριβώς με δίδαξε η πείρα σχετικά με τη Βίβλο. Στην αρχή τη δέχτηκα, βασιζόμενος στα λόγια των άλλων. Σαν όλους σχεδόν τους νέους η πίστη μου κλονίστηκε. 'Ηρθα σε σταυροδρόμια περισσότερες από σαράντα φορές. Ακολούθησα το δικό μου λογικό, και κάθε φορά ανακάλυπτα πως εγώ είχα σφάλει κι ότι η Βίβλος είχε δίκιο. Από δω και πέρα πια έχω αρκετό μυαλό για ν' ακολουθώ τις διδασκαλίες της Βίβλου ο,τιδήποτε κι αν είναι κείνο που μου λέει η δική μου κρίση.

10. Λόγω της άμεσης μαρτυρίας του Αγίου Πνεύματος

Αρχίσαμε με τον Θεό και θα τελειώσουμε με τον Θεό. Αρχίσαμε με τη μαρτυρία του δεύτερου Προσώπου της Αγίας Τριάδας, και θα τελειώσουμε με τη μαρτυρία του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδας.
Το Πνεύμα το Άγιο θέτει τη σφραγίδα Του στην ψυχή του κάθε πιστού, για το θείο κύρος της Βίβλου. Είναι δυνατόν να φτάσουμε σ' ένα σημείο που δεν μας χρειάζονται επιχειρήματα, για ν' αποδειχθεί ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού. 0 Χριστός λέει: «Τα πρόβατα μου ξέρουν τη φωνή μου», και τα παιδιά του Θεού ξέρουν τη φωνή Του, και γνωρίζω πως η φωνή που μου μιλάει από τις σελίδες του Βιβλίου εκείνου, είναι η φωνή του Ουράνιου Πατέρα μου. Θα συναντήσετε καμιά φορά, κάποια ευσεβή ηλικιωμένη γυναίκα που σας λέει πως είναι βέβαιη ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού. Όταν θα της ζητήσετε να σας πει τους λόγους για τους οποίους πιστεύει πως είναι ο λόγος του Θεού, δεν θα μπορέσει ίσως να σας απαντήσει. Θα σας πει μόνο: «Ξέρω πως είναι ο λόγος του Θεού». Θα της πείτε, ίσως: «Αυτό είναι δεισιδαιμονία». Μα, δεν είναι καθόλου δεισιδαιμονία. Είναι κι αυτή ένα από τα πρόβατα του Χριστού, και διακρίνει τη φωνή του Βοσκού της από κάθε άλλη φωνή. Είναι από τα παιδιά του Θεού, και ξέρει πως η φωνή που της μιλάει από μέσα από τη Βίβλο είναι η φωνή του Θεού. Τούτη η μαρτυρία είναι υπεράνω επιχειρημάτων.
Ο καθένας μπορεί να έχει αυτή τη μαρτυρία. Στον Ιωάννη (7/17) διαβάζουμε πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε: «Όποιος θέλει να κάνει το θέλημα αυτού θα γνωρίσει περί της διδαχής, αν είναι εκ του Θεού».
Εδώ και λίγο καιρό, όταν μιλούσα σε φοιτητές για το πώς πρέπει να συζητούν με σκεπτικιστές, ήταν μεταξύ τους ένας απόφοιτος Αγγλικού πανεπιστημίου, που είχε πέσει τέλεια στο σκεπτικισμό. Στο τέλος της διάλεξης ήρθε και μου είπε: «Δεν θέλω να φανώ αγενής, κύριε, μα η πείρα μου διαψεύδει όλα όσα μας είπατε».
Τον ρώτησα αν είχε ακολουθήσει όσα υπέδειξα, χωρίς να βρει φως. Είπε πως τα είχε ακολουθήσει. Πήγα στο διπλανό δωμάτιο κι έγραψα την παρακάτω υπόσχεση:
«Πιστεύω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ καλού και κακού, και με τούτο τον γραπτό τύπο παίρνω το μέρος του καλού, κι υπόσχομαι να το ακολουθήσω όπου κι αν με οδηγήσει. Υπόσχομαι ειλικρινά να προσπαθήσω ν' ανακαλύψω ποια είναι η αλήθεια. Αν κάποτε ανακαλύψω πως ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του Θεού, υπόσχομαι να Τον δεχτώ για Σωτήρα μου και να Τον ομολογήσω σ' όλον τον κόσμο».
Του έδωσα το χαρτί αυτό και τον ρώτησα αν ήταν πρόθυμος να το υπογράψει. «Βέβαια», μου είπε, και το υπέγραψε. Ύστερα του λέω: «Δεν έχεις αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός, ούτε ότι ο Θεός δεν απαντάει στην προσευχή. Εγώ ξέρω πως απαντάει, αλλά η γνώση η δική μου δεν σε ωφελεί τίποτε. Να ένας τρόπος ν' αποκτήσεις αυτή τη γνώση. Υποσχέθηκες να ερευνήσεις ειλικρινά για την αλήθεια. Ακολούθησε, λοιπόν, τούτη τη μέθοδο. Κάνε μια απλή προσευχή και πες: «Ω, Θεέ, αν υπάρχεις πραγματικά, και απαντάς σε προσευχή, δείξε μου αν ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος σου, και αν μου δείξεις πως είναι, θα Τον δεχθώ για Σωτήρα μου και θα Τον ομολογήσω σε όλο τον κόσμο».
Δέχθηκε να το κάνει. Του συνέστησα επίσης να πάρει το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και να διαβάζει απ' αυτό κάθε μέρα, και κάθε φορά πριν το διαβάζει να ζητάει από τον Θεό να του δώσει φως. Δέχθηκε να κάνει κι αυτό, αλλά μου είπε: «Δεν πιστεύω να βγει τίποτε». Έπειτα από λίγο καιρό, τον συνάντησα πάλι, και μου λέει: «Κάτι αρχίζει να βγαίνει». «Το ήξερα» του λέω. Συνεχίζοντας, μου είπε πως του φαινόταν σαν να τον είχε αρπάξει ο Νιαγάρας και να τον παρέσερνε.
Δεν πάει πολύς καιρός που τον συνάντησα πάλι και μου είπε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είχε τόσο καιρό τυφλωθεί και πώς είχε ακολουθήσει τέτοιες ιδέες, που παλιά είχε δεχθεί και που του φαίνονταν τώρα απόλυτα μωρές. Του απάντησα ότι θα βρεις την εξήγηση στη Βίβλο: «Ο φυσικός άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού», μα ότι τώρα που είχε βάλει τον εαυτό του στην ορθή θέση απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, του φαίνονταν όλα σαφή. Ο άνθρωπος αυτός, που με διαβεβαίωσε ότι ήταν «διαφορετικός από τον συνήθη τύπο» κι ότι μέθοδοι που επηρεάζουν άλλους, αυτόν τον άφησαν ανεπηρέαστο, όταν πήρε την ορθή θέση απέναντι στον Θεό, ήρθε και σε θέση να πάρει την άμεση μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος, ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού. Το ίδιο μπορεί να γίνει και σ' οποιονδήποτε άλλον. (7)

-------]
* Dr. R. A. Torrey: «Η ΒΙΒΛΟΣ: Δέκα λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού», Εκδόσεις Πέργαμος, Έκδοση 5, Αθήνα 1985.

Εικόνα
Γ’

Σχόλια από τον Άγγελο Π. Σακκέτο

Επί των παραπάνω τοποθετήσεων του Καθηγητή R. A. Torrey αισθανόμαστε την ανάγκη να σχολιάσουμε συνοπτικά τα εξής:

1. Ως Έλλην Ορθόδοξος Χριστιανός, δεν μπορώ να δεχθώ ότι τα γραφόμενα του Ιωάννη είναι πληρέστερα των λόγων του Ιησού, παρά το γεγονός ότι ο παραπάνω καθηγητής στη συνέχεια προσπαθεί κατά κάποιον τρόπο να «αποκαταστήσει» την βιβλική αλήθεια. Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι' εμού. ει εγνώκειτέ με, και τον πατέρα μου εγνώκειτε αν· και απ' άρτι γινώσκετε αυτόν και εωράκατε αυτόν.» (Ιω.14, 6-7).

2. Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σε αντίθεση με άλλα δόγματα, δεχόμαστε και τα 76 βιβλία της Αγίας Γραφής (49 της Παλαιάς Διαθήκης και 27 της Καινής Διαθήκης) και δεν εξαιρούμε κανένα βιβλίο, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι, που δεν υιοθετούν δέκα ολόκληρα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης! Τι φοβούνται –άραγε- που δεν φοβάται η Ορθοδοξία; Μήπως την αλήθεια;

3.Γράφει ο παραπάνω καθηγητής: «Είν' αλήθεια ότι ο Σωκράτης δίδαξε πώς πρέπει να πεθαίνει ένας φιλόσοφος, αλλά δίδαξε επίσης πώς μια γυναίκα του δρόμου πρέπει να διεξάγει το επάγγελμα της..».
Ο Σωκράτης, κύριε καθηγητά, και να ήθελε δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο διότι αυτά ήσαν τα ήθη της εποχής εκείνης. Είναι, όμως, ο άνθρωπος, που προφήτεψε την Έλευση του Θεανθρώπου πάνω στη γη, όπως γράφουμε μέσα στα βιβλία μας και ιδίως στο έργο: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός». Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός δεν καθοδήγησε την μοιχαλίδα πώς έπρεπε να πορευτεί στην μετέπειτα ζωή της; « πορεύου και από του νυν μηκέτι αμάρτανε» (Ιω. 8. 11).
Αλλά, ας θυμηθούμε και μία άλλη περικοπή του Ευαγγελίου:
«Καί εγένετο αυτού ανακειμένου εν τή οικία, και ιδού πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ελθόντες συνανέκειντο τώ Ιησού και τοίς μαθηταίς αυτού. και ιδόντες οι Φαρισαίοι είπον τοίς μαθηταίς αυτού· Διατί μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκαλος υμών; ο δε Ιησούς ακούσας είπεν αυτοίς· Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έχοντες. πορευθέντες δε μάθετε τι εστιν, Έλεον θέλω και ου θυσίαν· ου γάρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.». (Ματθ.9, 10-13)
Αυτό το χωρίο τού κατά Ματθαίον ευαγγελίου πώς το ερμηνεύει ο παραπάνω καθηγητής;

4.Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες βιβλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων που διασώθηκαν μέσα στις χιλιετίες και δεν εξαφανίσθηκαν, παρά το γεγονός ότι ήσαν έργα ανθρωπίνων χειρών. Εμάς, ως χριστιανούς, μας ενδιαφέρει η αλήθεια που παρέμεινε από όλα αυτά, όπως και η μεγάλη Αλήθεια της Αγίας Γραφής, που είναι ο Ιησούς Χριστός.

5. Λέει ο καθηγητής: «Απ' την άλλη μεριά, δείξε μου έναν που απορρίπτει το θείο κύρος του βιβλίου αυτού, και θα σου πω ότι ο άνθρωπος αυτός ζει μια ζωή ανηθικότητας ή επιθυμιών ή πνευματικής υπερηφάνειας ή εγωπάθειας.»
Προσωπική μας εκτίμηση είναι ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Είναι μία καθαρά υποκειμενική άποψη του παραπάνω καθηγητή. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πιστεύουν στη Βίβλο, αλλά διάγουν ανιδιοτελή, ηθική, έντιμη και ενάρετη ζωή. Το παν είναι να είσαι καλοπροαίρετος και ν’ αποδέχεσαι τις αλήθειες που λέει στα Ευαγγέλια ο Ιησούς Χριστός.

6. Λέει ο καθηγητής: «Τίποτε δεν έχει προστεθεί σ' αυτό επί χίλια οκτακόσια χρόνια. Και, όμως, πρόσωπα σαν τον Μπούνσεν (διάσημος επιστήμονας) και τον Νέανδρο, (διάσημος ιστορικός) δεν μπορούν να το εξαντλήσουν με τη μελέτη μιας ολόκληρης ζωής. 0 Τζωρτζ Μύλλερ (μεγάλος Ευρωπαίος κοινωνικός μεταρρυθμιστής) το είχε διαβάσει ολόκληρο περισσότερες από εκατό φορές, κι έλεγε πως το έβρισκε πιο φρέσκο κάθε φορά που το διάβαζε. Μπορεί κανείς να πει το ίδιο πράγμα για κάποιο άλλο βιβλίο;»
Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου, για παράδειγμα, διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται με ευχαρίστηση. Το παν είναι η αλήθεια που δίδαξε ο θεάνθρωπος και όχι αν ένα βιβλίο διαβάζεται πιο ευχάριστα από το άλλο, αν και ο γράφων χαίρεται πολύ όταν διαβάζει την Αγία Γραφή.

7. Τελειώνοντας, ναμη λησμονήσουμε να πούε, ότι εμείς οι Έλληνες Ορθοδοξοι Χριστιανοί, πέραν της Αγίας Γραφής, έχουμε και την Ιεράν Παράδοσιν, με όλα όσα έχουν πει και γράψει οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο όσα κενά υπήρχαν στα πρώτα χρόνια της διαδόσεως του Ευαγγελίου και δη του λόγου και της αληθείας του Ιησού Χριστού.

http://www.sakketosaggelos.gr/Article/989/
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα”