Re: Άρχοντες του Φωτός και του Σκότους

46
Οι μούσες αγαπητέ μου κρύβουν πολύ ποιο βαθύτερα νοήματα από όσο νομίζουμε. Για να καταλάβεις τι εννοώ πρόσφατα "ανέσκαψα" ένα ωραίο κείμενο - ανάλυση το οποίο έλεγε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Αυτή τη φορά όμως δεν θα επικαλεστώ τη wikipedia στους ονομασίες των μουσών....αλλά άλλες πηγές που σχετίζονται με την αριθμοσοφία των αρχαίων Ελληνικών ονομάτων...

ΟΙ μούσες λοιπόν είναι 9. Θα σου πω και τη σειρά τους όπως βγαίνει από την "αριθμητική σοφία" της γλώσσας των προγόνων μας.

(όνομα) = (άθροισμα) -> (απλοποίηση π.χ. 1+0+8+1)-> Αποτέλεσμα
ΠΟΛΥΥΜΝΙΑ = 1081 -> 10 -> 1
ΟΥΡΑΝΙΑ = 632 -> 11 -> 2
ΤΕΡΨΙΧΩΡΗ = 1893 -> 21 -> 3
ΜΕΛΠΩΜΕΝΗ = 328 -> 13 -> 4
(δεν έκανα τους υπολογισμούς στα άλλα αλλά αν θέλεις μπες http://www.arithmosofia.com/expressions.aspx να κάνεις τους υπολογισμούς και μόνος σου)
ΘΑΛΛΕΙΑ -> 5
ΚΑΛΛΙΟΠΗ -> 6
ΕΥΤΕΡΠΗ -> 7
QΛΕΙΟ(ΚΛΕΙΟ) -> 8
ΕΡΑΤΩ -> 9

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι αρχαίοι ... όχι μόνο κατά τη φιλοσοφία τους δεν έκαναν "απλά υποθετική σκέψη" αλλά έκαναν κάτι πολύ ποιο βαθύ.

Επομένως ναι ... θα λέγαμε πως οι μούσες όχι μόνο σκοτεινές δεν είναι ... αλλά ΖΟΥΝ ακόμα (οι τελευταίες στη λίστα είναι οι Μούσες τους κάλλους, της μουσικής, τις ιστορίας και του έρωτα) ... και όχι απλά ζουν αλλά δρουν ανταγωνιστικά προς τα αντίθετες δυνάμεις που δεν αφήνουν το νου να αναπτυχθεί. Ανήκουν συνεπώς στις δυνάμεις του φωτός και είναι παρούσες στις Καλές Τέχνες.

Όποιος διαφωνεί ας πει τη γνώμη του.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ... ο Σωκράτης όταν πάθαινε εκείνη την "ασυνήθιστη ευγλωττία" ... και έβγαζε αυτούς τους ωραίους φιλοσοφικούς λόγους.... τι πάθαινε;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Άρχοντες του Φωτός και του Σκότους

47
Ωραίο θέμα... Ο Σωκράτης έλεγε ότι μέσα από αυτόν μιλούσε το "δαιμόνιό" του, αν θυμάμαι καλά. Όμως τί ορισμό έδιναν τότε στη λέξη "δαίμων" ; Μήπως απέδιδε την έννοια του "πνεύματος" γενικά; Και αν ναι, γιατί να μην υποθέσουμε ότι κάποια πνεύματα ήταν καλά (άγγελοι;) . Ή μήπως οι άγγελοι αποκτούν επι-κοινωνία με τους ανθρώπους μόνο μετά την έλευση του Χριστού και αποστέλλονται μόνο σε Ορθόδοξα βαπτισμένους ανθρώπους;
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Άρχοντες του Φωτός και του Σκότους

48
Spartan έγραψε:Ωραίο θέμα... Ο Σωκράτης έλεγε ότι μέσα από αυτόν μιλούσε το "δαιμόνιό" του, αν θυμάμαι καλά. Όμως τί ορισμό έδιναν τότε στη λέξη "δαίμων" ; Μήπως απέδιδε την έννοια του "πνεύματος" γενικά; Και αν ναι, γιατί να μην υποθέσουμε ότι κάποια πνεύματα ήταν καλά (άγγελοι;) . Ή μήπως οι άγγελοι αποκτούν επι-κοινωνία με τους ανθρώπους μόνο μετά την έλευση του Χριστού και αποστέλλονται μόνο σε Ορθόδοξα βαπτισμένους ανθρώπους;
Δεν ήταν όμως το "δαιμόνιο" που έδινε "ασυνήθιστη ευγλωττία" στον Σωκράτη διότι όπως βλέπουμε από το έργο του Πλάτωνα ...το "Φαίδρος" ....... εκεί ο ίδιος ο Σωκράτης επικαλείται τς Μούσες για να μπορέσει να βγάλει λόγο περί του Θείου Έρωτα... και τον καταλαμβάνει μια "ασυνήθιστη ευγλωττία" ...

Λέει λοιπόν ο Σωκράτης:
_____________
Ελάτε λοιπόν, Μούσαι "λίγειαι", καθώς σας επονομάζουν είτε διά το καλλίφωνον του άσματός
σας, είτε διά την πολλήν αγάπην πού έχει προς την μουσικήν ο λαός των Λιγύων, βοηθήσατέ με να
διεξέλθω τον λόγον, τον οποίον ο καλός μου εδώ Φαίδρος με αναγκάζει να απαγγέλλω διά να
δειχθή ο φίλος του ο Λυσίας, ο οποίος του εφαίνετο και πρότερον σοφός, τώρα πλέον ακόμη
σοφώτερος
και παρακάτω λέει
Αλλά, φίλε μου Φαίδρε, φαίνομαι κάπως εις σε ότι, καθώς υποθέτω, έχω καταληφθή από θείον
πάθος;
Φαίδρος
Πραγματικώς, Σωκράτη, κάποια ασυνήθης ευγλωττία σε κατέλαβε.
Σωκράτης
Σιώπα λοιπόν και άκουέ με· διότι τω όντι θείος ο τόπος ούτος
φαίνεται· ώστε να μη θαυμάσης εάν πολλάκις, καθόσον προχωρεί ο
λόγος, καταληφθώ από εξαιρετικόν οίστρον· διότι αυτήν την στιγμήν
οι λόγοι μου δεν διαφέρουν των ποιητικών διθυράμβων.
Φαίδρος
Αληθέστατα λέγεις.
Σωκράτης
Τούτων όμως συ είσαι αίτιος· αλλά τα λοιπά άκουε, διότι ίσως
κατόπιν με αφήσει η έμπνευσις. Περί τούτου μεν λοιπόν θα φροντίση ο
θεός, ημείς δ' ας επανέλθωμεν εις τον παίδα. — Έτσι, καλέ μου φίλε
Συμπεραίνουμε λοιπόν πως άλλο είναι το "δαιμόνιο" που μας λέει ο φίλος Spartan και άλλο είναι η "ευγλωττία" και το "θείο πάθος" ... αφού τα δεύτερα έρχονται ως έμπνευση στον Σωκράτη από τις Μούσες και η αιτία ήταν ο Φαίδρος ζητάει από τον Σωκράτη να του μιλήσει. Όπως συμβαίνει με την ποίηση και τη μουσική και τη ρητορική.

Επομένως η ασυνήθιστη ευγλωττία που καταλαμβάνει το Σωκράτη ..και το Θείον Πάθος ... είναι "φωτεινά" παραδείγματα... της έμπνευσης που δημιουργούνται στο Σωκράτη και κατ αυτόν οφείλονται στις Μούσες ... αφού αυτές επικαλέστηκε.

Φυσικά....αν κάποιος διάβαζε Σωκράτη στο Μεσαίωνα και διάβαζε για δαιμόνια και Μούσες......εύκολα θα τον ονομάτιζε δαιμονισμένο και θα τον πετούσε στη φωτιά μαζί με το Πλάτωνα. :friends: Ήταν όμως έτσι; Δε νομίζω.

Έκλεισε λοιπόν το θέμα με τις Μούσες... τι ήταν όμως το "δαιμόνιο" που μας λέει ο Spartan ??? ήταν κάτι φωτεινό ή κάτι σκοτεινό;;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Άρχοντες του Φωτός και του Σκότους

49
Spartan έγραψε:Ωραίο θέμα... Ο Σωκράτης έλεγε ότι μέσα από αυτόν μιλούσε το "δαιμόνιό" του, αν θυμάμαι καλά. Όμως τί ορισμό έδιναν τότε στη λέξη "δαίμων" ; Μήπως απέδιδε την έννοια του "πνεύματος" γενικά; Και αν ναι, γιατί να μην υποθέσουμε ότι κάποια πνεύματα ήταν καλά (άγγελοι;) . Ή μήπως οι άγγελοι αποκτούν επι-κοινωνία με τους ανθρώπους μόνο μετά την έλευση του Χριστού και αποστέλλονται μόνο σε Ορθόδοξα βαπτισμένους ανθρώπους;
Η λέξη Δαίμων παράγεται από το ρ. δαίω (=μοιράζω στον καθένα την τύχη του).Αν και συνυπήρχε με τη λέξη Θεός, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη ενώ ο θεός στην ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα.πίσης,στη λέξη Δαίμονα απέδιδαν την έννοια του φύλακα αγγέλου("κατά φύλακα δαίμονα").Από εδώ και η λέξη ευδαιμονία(=ευτυχία, προσδιόριζε τον έχοντα την εύνοια του Δαίμονος).
Δαήμων:Αυτός που έχει γνώσεις και πείρα, ο ειδήμων. Ο Δαίμονας.

Ηράκλειτος “ήθος ανθρώπω δαίμων” (:Δαίμων/θεός για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του),

β) Δημόκριτος (είναι υπόθεση της ψυχής η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία),

γ) Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια (η ευδαιμονία είναι κάποια ενέργεια με τους κανόνες της τέλειας αρετής),

δ) Λυσίας, επιτάφιος, 78, "ο δαίμων ο την ημητέραν μοίραν ειληχώς απαραίτητος, "

ε) Ξενοφών, απομνημονεύματα, Α,1, "ως φαίη ο Σωκράτης το δαιμόνιον εαυτώ σημαίνειν"

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ''ΚΡΑΤΥΛΟΣ''

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αλήθεια,Ερμογένη.Τι να σημαίνει άραγε το όνομα «δαίμονες»;Πρόσεξε αν σου φανώ ότι λέω κάτι σπουδαίο.

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Λέγε.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Γνωρίζεις ποιοι κατά τον Ησίοδο,είναι οι δαίμονες;

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Δεν γνωρίζω.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:Δεν γνωρίζεις ούτε για το χρυσό γένος των ανθρώπων,πού λέει ότι υπήρξε πρώτο;

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Αυτό το ξέρω.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Λέει λοιπόν γι' αυτό: Μόλις το γένος τούτο χωρίστηκε σε μέρη,οι δαίμονες αγνοί καΐ γήινοι ονομάζονται,λαμπροί,προστάτες από το κακό,φύλακες των ανθρώπων!

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Δηλαδή τι εννοείς;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω πώς λέγοντας χρυσό γένος δεν εννοεί φτιαγμένο από χρυσάφι,άλλα καλό και ωραίο.Απόδειξη θεωρώ το γεγονός,ότι για μας λέει πώς είμαστε σιδερένιο γένος.

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Έχεις δίκιο.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Πιστεύεις λοιπόν ότι και αν κάποιος από τους σύγχρονους μας είναι καλός,θα μπορούσε να πει πώς ανήκει στο χρυσό γένος;

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Βέβαια.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Οι καλοί όμως είναι συνετοί ή τίποτε άλλο;

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Συνετοί.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Κατά τη γνώμη μου,αυτό περισσότερο απΌ οτιδήποτε άλλο χαρακτηρίζει τους δαίμονες.Επειδή ήταν συνετοί και δαήμονες (σοφοί),τους ονόμασε ο Ησίοδος δαίμονες.Και στην αρχαία γλώσσα μας το όνομα αυτό αντιστοιχεί στο ίδιο.Σωστά λοιπόν και αυτός και άλλοι ποιητές λένε ότι,αν πεθάνει κάποιος ενάρετος,μεγάλη τύχη και τιμές αποκτάει και γίνεται δαίμονας,σύμφωνα με την ονομασία της φρόνησης.Έτσι και εγώ λοιπόν αντιλαμβάνομαι τον δαήμονα,δηλαδή κάθε άνθρωπο,θεϊκό όσο ζει και αφότου πεθάνει,και νομίζω ότι σωστά ονομάζεται δαήμων.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ''ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ'' (Περι Έρωτος)

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αλλά τότε,είπα,τι να είναι ο Έρως;θνητός;

ΔΙΟΤΙΜΑ: Κάθε άλλο.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Μα τότε τι;

ΔΙΟΤΙΜΑ: Όπως και τα προηγούμενα παραδείγματα.Κάτι μεταξύ θνητού και αθανάτου.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Δηλαδή,Διοτίμα,τι;"

ΔΙΟΤΙΜΑ: Δαίμων μέγας Σωκράτη.Άλλωστε κάθε τι δαιμονικό βρίσκεται μεταξύ θεού και θνητού.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Και ποία είναι,είπα εγώ,η δράση του;

ΔΙΟΤΙΜΑ: Να μεταφράζει και να μεταβιβάζει στους θεούς τα προερχόμενα από τους ανθρώπους και στους ανθρώπους τα εκ των θεών,εκείνων μεν τις προσευχές και τις θυσίες,τούτων δε τις προσταγές και τις ανταποδόσεις. Στο μέσον δε και των δύο όπως ευρίσκεται,γεμίζει το κενό.Ώστε το σύμπαν να έχει εσωτερική συνοχή.Δια μέσου τούτου προβαίνει στο έργο της και η μαντική ολόκληρη και η τέχνη των ιερέων η σχετική με τις θυσίες και τις μυσταγωγίες και τις επωδούς και γενικά με την μαγεία και την γοητεία.
Το θείον με τους ανθρώπους δεν έρχεται σε άμεση επαφή,αλλά δια της μεσολαβήσεως τούτου συντελείται οποιαδήποτε επικοινωνία και συνομιλία θεών και ανθρώπων,είτε κατά την εγρήγορση είτε στον ύπνο τους.Όποιος σ' αυτά τα ζητήματα είν' έμπειρος,είν' ένας άνθρωπος δαιμόνιος.Ενώ όποιος είναι σε άλλα πράγματα σοφός,σε επιστήμη π.χ. ή χειρωνακτική εργασία,είναι ένας βάναυσος.Οι δαίμονες λοιπόν αυτοί είναι πολυάριθμοι και διαφόρων ειδών.Ένας από αυτούς είναι και ο Έρως.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ''ΠΟΛΙΤΕΙΑ''

(Τί ακούνε οι ψυχές μετά τον θάνατο του υλικού σώματος)

Αυτά εδώ τα λέγει η Λάχεση η παρθένος,της Ανάγκης η θυγατέρα.Ψυχές εφήμερες,τώρα αρχίζει άλλη περίοδος ζωής για το θνητό γένος με απόληξη πάλι τον θάνατο.Δέν θα σας διαλέξη ο δαίμονας,αλλα εσείς θα διαλέξετε τον δαίμονά σας.Ο πρώτος που θα τον υποδείξη ο κλήρος,θα εκλέξη πρώτος τον βίο του που θα τον ζήση κατ'ανάγκη.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ''ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ''

Όσα θρυλούνται για τον Τυφώνα και τον Όσιρι και την Ίσιδα,ούτε Θεών παθήματα ειναι,ούτε ανθρώπων,αλλα μεγάλων δαιμόνων!Σε αυτο συμφωνούν και ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας και ο Ξενοκράτης και ο Χρύσιππος ακολουθώντας τους παλαιούς θεολόγους.

Ο Αυγουστίνος στο De Civitate Dei (X,2) μας λέει οτι σύμφωνα με τον Πορφύριο όλοι οι Δαίμονες βρίσκονται στον αέρα,κάτω απο τη Σελήνη,μέσα στη σφαίρα του Ουρανού.

Μαρίνος (απο το έργο ''ΒΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΥ'')

Σε αυτο το έργο ο Μαρίνος λεει καπου οτι οι Θεοί και οι δαίμονες προστατεύουν την φιλοσοφία.

Ιάμβλιχος ''Περι των Αιγυπτίων μυστηρίων''

Περι ψυχών

Στις ψυχές που κυβερνούν τα σώματα,οι οποίες καθώς προηγούνται τα επιμελούνται και που πριν απο την γένεση,εχουν καθεαυτές αιώνια ταξινομηθεί,δεν υπάρχει η ουσία του αγαθού ούτε η αιτία του αγαθού που προηγείται της ουσίας.Ωστόσο απο το αγαθό προκύπτει σε αυτές κάποια συγκεκριμένη εποχή και κατάσταση,με την οποία θεωρούμε την συμμετοχή του κάλλους και της αρετής,πολύ διαφορετική απο αυτην που παρατηρούμε στους ανθρώπους.Διοτι η αρετή των ανθρώπων ειναι αμφίβολη και οπως στα σύνθετα πράγματα,επίκτητη.Η αρετή ομως των ψυχών ειναι αμετάβλητη και ατελεύτητη,ποτέ δεν φεύγει απο τον εαυτό της και ποτέ δεν μπορεί να αφαιρεθεί απο κάτι άλλο.

Περι Ηρώων

Τέτοια καθώς ειναι η αρχή και το τέλος στα θεία γένη,συλλαμβάνονται δύο μεσότητες μεταξύ των δύο αυτών θείων και ανθρώπινων γενών,εκ των οποίων πρώτη ορίζεται ως η τάξη των ηρώων,που ειναι ανώτερη απο αυτήν των ανθρωπίνων ψυχών σε δύναμη και αρετή,κάλλος και μέγεθος και σε όλα τα αγαθά που αφορούν στις ψυχές και που,παρα το γεγονός οτι υπερβαίνει εξολοκλήρου τη φυσική τάξη,ακομη,την ίδια στιγμή ειναι άμεσα
συνδεδεμένη με αυτή,μέσω της ομοειδούς συγγένειας της ζωής.

Περι Δαιμόνων

Η δεύτερη ομως μεσότητα,που εξαρτάται απο τους Θεούς,παρά το γεγονός οτι ειναι κατα πολύ κατώτερη απο αυτούς,ειναι της τάξης των Δαιμόνων,που δεν ειναι πρώτη αιτία αλλα υπηρετική και ακολουθεί την αγαθή βούληση των Θεών.Μέσα απο έργο της αναδεικνύει το αφανές αγαθό των Θεών και αφομοιώνεται μαζί του,ολοκληρώνοντας τα δημιουργήματα και κάνοντάς τα αυτο που ειναι.Διοτι αποδίδει το άρρητο και φωτίζει το άμορφο με μορφές,φτιάχνοντας φανερούς λόγους για αυτα που σύμφωνα με το θείο αγαθό υπερβαίνουν τους λόγους.Επειδή,μάλιστα λαμβάνει τη σύμφωνη με τη φύση μετουσία των καλών πραγμάτων,την παρέχει και τη μεταβιβάζει πλουσιοπάροχα στα γένη που βρίσκονται πιό
κάτω απο αυτήν.

Σε τί διαφέρουν οι δαίμονες απο τους ήρωες και τις ψυχές

Οι δαίμονες παράγονται απο τις γεννητικές και δημιουργικές δυνάμεις των Θεών,στην πιό μακρινή περάτωση της προόδου και τον έσχατο διαμερισμό.Οι ήρωες ομως,παράγονται σύμφωνα με λόγους της ζωής στις θείες φύσεις και απο αυτούς τα πρώτα και τέλεια μέτρα των ψυχών λαμβάνουν τον προορισμό και το διαμερισμό τους.
Καθώς λοιπον η φύση των δαιμόνων και των ηρώων γίνεται απο διαφορετικές αιτίες,συνεπάγεται πως και η ουσία τους ειναι διαφορετική. Έτσι η ουσία των δαιμόνων ειναι εκτελεστική και αποτελεσματική για τις εγκόσμιες φύσεις,συμπληρώνοντας την επιστασία όλων των ξεχωριστών πραγμάτων που συμβαίνουν,ενω η ουσία των ηρώων ειναι ζωτική,λογική και κυβερνά τις ψυχές.Σεβόμενοι μάλιστα την κάθε δύναμη,η δαιμονική πρέπει να ειναι γονιμοποιός και να ελέγχει τη φύση και το σύνδεσμο των ψυχών με τα σώματα.Ωστόσο,ειναι αναγκαίο,τις ζωοποιείς δυνάμεις που κυβερνούν τους ανθρώπους και δεν ειναι εξαρτημένες απο τη γέννηση να τις αποδώσουμε στους ήρωες.

Στη συνέχεια θα προσδιορίσουμε τις ενέργειες της κάθε τάξης.Αυτές των δαιμόνων,μάλλον θα πρέπει να πούμε πως αφορούν στα εγκόσμια και πως ως επι το πλείστον,εξαρτούνται απο τον εαυτό τους.Αυτές ομως των ηρώων,πρέπει να τις θεωρούμε λιγότερο εξαρτημένες και τρεπόμενες προς τη διάταξη των ψυχών.

Σε τί διαφέρουν οι δαίμονες απο τους Θεούς

Ενώ οι ορατοί Θεοί ειναι συνενωμένοι με τους αφανείς και έχουν την ίδια ιδέα με αυτούς,οι δαίμονες απέχουν κατα πολύ απο αυτούς σχετικά με την ουσία και ομοιάζουν μόνο στην όψη.Αυτός άλλωστε ειναι και ο λόγος που ειναι διαχωρισμένοι απο τους ορατούς Θεούς.Ωστόσο διακρίνονται και απο τους αφανείς Θεούς,σύμφωνα με καθεαυτή τη διαφορά του αφανούς.Διότι οι δαίμονες πράγματι ειναι αφανείς και με κανένα τρόπο δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί απο τις αισθήσεις,ενω η γνώση και η υλική νόηση
των Θεών προέχει.Μάλιστα ονομάζονται δαίμονες επειδη ακριβώς ειναι άγνωστοι και αφανείς απο τις αισθήσεις.Ωστόσο θεωρούνται αφανείς με ενα τρόπο πολύ διαφορετικό απο εκείνο με τον οποίο το ίδιο πράγμα κατηγορείται και για τους δαίμονες.Τί καλύτερο λοιπόν εχουν οι αφανείς Θεοί απο τους ορατούς καθόσον ειναι αφανείς?Τίποτα.
Διοτι,εκείνο που ειναι θείο μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε και να κατέχει οποιοδήποτε μερίδιο,έχοντας την ίδια δύναμη και κυριαρχία πάνω σε οποιαδήποτε φύση του υπόκειται.Επιπλέον,παρα το γεγονός πως οι αφανείς Θεοί μπορούν να καταστούν ορατοί,ακόμα και τότε βασιλεύουν επι των αόρατων δαιμόνων.Διοτι,ουτε ο χώρος που δέχεται το θείο ουτε κάποιο συγκεκριμένο μέρος του κόσμου μπορει να προκαλέσει μεταβολή στην κυριαρχία των Θεών.Αντιθέτως,ολόκληρη η ουσία των Θεών παραμένει παντού αδιαίρετη και αναλλοίωτη,πάντοτε σεβαστή απο όλα τα υποδεέστερα σύμφωνα με τη φυσική τάξη όντα.

Εφορμώντας μάλιστα απο το ίδιο σημείο,μπορούμε να βρούμε ακόμη μια διαφορά μεταξύ των Θεών και των δαιμόνων.Διοτι πράγματι,τόσο οι ορατοί Θεοί όσο και οι αφανείς Θεοί συγκυβερνούν τα όντα,όλα οσα βρίσκονται στον ουρανό και στη γή και όλες τις αφανείς δυνάμεις του σύμπαντος.Οι δυνάμεις ομως εκείνες που ειναι υπεύθυνες για την επιστασία των δαιμόνων,κατέχοντας κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι του κόσμου, κυβερνούν αυτους και έχουν κάποια συγκεκριμένη μορφή ουσίας και δύναμης.Και έχουν παρομοίως,καποια συγκεκριμένη σχέση,ειναι συμφυείς και αδιαίρετες με τα υποκείμενα που διοικούν.Αλλα οι Θεοί,παρά το γεγονός πως επιβαίνουν πάνω σε σώματα,ειναι καθολικά ξεχωριστοί απο
αυτά.Η θεόσταλτη λοιπον,επιμέλεια των σωμάτων δεν επιφέρει κάποια αλλοίωση σε εκείνους που το σώμα υπηρετεί,διοτι συνέχεται απο μιά καλύτερη φύση και μεταρσιώνεται απο αυτη,χωρίς να της δημιουργεί οποιοδήποτε πρόβλημα.Ωστόσο,η προσκόλληση στη γενεσιουργό φύση και ο διαχωρισμός εξαιτίας της,υποχρεωτικά καθιστά υποδεέστερη τη φύση των δαιμόνων.Με λίγα λόγια,εκείνο που ειναι θεικό ηγεμονεύει και προίσταται των διαφορετικών τάξεων των όντων.Εκείνο ομως που ειναι δαιμονικό διακονεί και λαμβάνει με προθυμία αυτο που οι Θεοί παραγγέλουν με προσωπική εργασία,ως να ηταν εντός των πραγμάτων που οι Θεοί νοούν,επιθυμούν και επιβάλλουν.Ενώ λοιπόν,οι Θεοί ειναι απαλλαγμένοι απο τις επιρρεπείς γενεσιουργικές δυνάμεις,οι δαίμονες δεν ειναι ολοκληρωτικά καθαρισμένοι απο αυτές.Αυτά ειχαμε να πούμε σχετικά με τη διάκριση μεταξύ των Θεών και των δαιμόνων και θεωρούμε πως θα καταστεί σαφέστερη εξαιτίας των δύο εφορμήσεων που επιχειρήσαμε της προηγούμενης και της τωρινής.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Άρχοντες του Φωτός και του Σκότους

50
phpBB [video]
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Απάντηση

Επιστροφή στο “Σύμβολα και αποσυμβολισμοί”