Re: MRA: η πανθρησκεια της νεας εποχης

19
Πανθρησκεία, η θρησκεία της «Νέας Εποχής»

1. Η «Πανθρησκεία» είναι νέα θρησκεία. Είναι η θρησκεία της «Νέας Εποχής». Στηρίζεται στο λεγόμενο «συγκρητισμό»[6]. Υπήρχε στους πρώτους, αλλά και τους μετέπειτα αιώνες, ο λεγόμενος «συγκρητισμός», δηλ. μία θρησκεία να δέχεται επιδράσεις από κάποια άλλη θρησκεία. Ποτέ όμως άλλοτε στο παρελθόν δεν συγχωνεύτηκαν οι τότε υπάρχουσες θρησκείες, για ν’ αποτελέσουν μιά καινούργια θρησκεία. Αυτό, μόνο τώρα επιδιώκει να το επιβάλλει η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» δηλ. η «Νέα Εποχή», με την λεγόμενη «Πανθρησκεία», που είναι ο λεγόμενος «διαθρησκειακός Οικουμενισμός»!

Το θεωρητικό υπόβαθρο της «Πανθρησκείας» είναι η διδασκαλία, ότι δήθεν όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο πράγμα! Ότι όλες οι θρησκείες πιστεύουν δήθεν στο ίδιο θεό, άσχετα του πως τον ονομάζουν οι πιστοί κάθε θρησκείας. Ότι όλες οι θρησκείες δήθεν βοηθούν την πνευματική ανέλιξη του ανθρώπου. Ότι όλες οι θρησκείες δήθεν σώζουν τον άνθρωπο. Γι’ αυτό τιμούν τις θρησκευτικές τελετουργίες όλων των λαών.

Η ενοποίηση όλων των θρησκειών σε μία, την «Πανθρησκεία», είναι ανατεθειμένη στους «ψευδοπροφήτες», που ενεργούν το «μυστήριο της ανομίας» από τώρα[7].

Το στήσιμο της νέας θρησκείας, που επαγγέλλεται η «Νέα Εποχή» προχωράει σιγά σιγά, ύπουλα και μεθοδικά. Για να επιτευχθεί η ίδρυση της «Πανθρησκείας» πρέπει να γίνει προηγουμένως η ενοποίηση όλων των χριστιανών, σε μία «εκκλησία». Η προσπάθεια αυτή για την ενοποίηση των λεγομένων χριστιανών συντελείται με τον λεγόμενο «διαχριστιανικό Οικουμενισμό».
Ο « διαχριστιανικός Οικουμενισμός» είναι κίνηση, που επιδιώκει την ενοποίηση όλων των χριστιανών, σε μία «εκκλησία». Η ενοποίηση αυτή σε μία Εκκλησία, είναι απαραίτητη, για τη δημιουργία της «Πανθρησκείας», που επιδιώκει η «Νέα Εποχή».
Υπάρχουν δύο είδη «Οικουμενισμού», ο «Προτεσταντικός και ο «παπικός». Πρώτα
εμφανίστηκε ο «Προτεστάντικος Οικουμενισμός».

2. Ο «Προτεσταντικός Οικουμενισμός» έχει ως βάση την θέση, ότι δεν υπάρχει πια «η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία», που ίδρυσε ο Χριστός, μετά τις αλλεπάλληλες διαιρέσεις της σε πολλά κομμάτια! Κατά τον «Προτεσταντικό Οικουμενισμό» , κανένα από αυτά τα κομμάτια που λέγονται «εκκλησίες», δεν κατέχει ολόκληρη την αλήθεια από την πίστη του Χριστού. Κανένα απ’ τα κομμάτια αυτά του διαιρεμένου χριστιανισμού δεν εκπροσωπεί πια την αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Γι’ αυτό η αληθινή Εκκλησία του Χριστού έπαυσε να υπάρχει εδώ στη γη. Υπάρχει μόνο η αόρατη, που είναι στον ουρανό. Ο «Προτεσταντικός Οικουμενισμός» αρνείται την ύπαρξη της «Μιας αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας» και θέλει να επανιδρύσει αυτός την Εκκλησία του Χριστού, με την συνένωση όλων των αιρέσεων και σχισμάτων σ’ ένα σύνολο[8].
Αυτό αποτελεί όχι μόνο μεγάλη αίρεση, αλλά και μεγάλη βλασφημία! Επίσης αποτελεί αίρεση η διδασκαλία του Προτεσταντισμού, ότι καμιά Εκκλησία, συνεπώς και η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι αληθινή Εκκλησία!
Στη γη, η ορατή Εκκλησία πρέπει να επανιδρυθεί από τους ανθρώπους. Κι’ αυτό θα γίνει με τη συνένωση όλων των λεγομένων «εκκλησιών», δηλ. όλων των αιρετικών κοινοτήτων, μέσα στις οποίες συμπεριλαμβάνουν και την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η ενοποίηση αυτή μπορεί να γίνη, αν όλες οι λεγόμενες «εκκλησίες» συμφωνήσουν σε μιά ελάχιστη δογματική διατύπωση των διδασκαλιών της, όπως το να πιστεύουν στο Χριστό ως θεό και σωτήρα. Δηλ. βάση θα είναι ο δογματικός μινιμαλισμός. Από εκεί και πέρα, κάθε ομάδα χριστιανών μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και όπως θέλει, αρκεί να μη προσπαθεί να επιβάλει την πίστη της αυτή σ’ άλλη ομάδα.
Οι ρίζες του «Προτεσταντικού Οικουμενισμού» πρέπει να αναζητηθούν στα μέσα του 19ου αιώνα. Αιτία ήταν η αποτυχία των Προτεσταντικών Ιεραποστολικών Οργανώσεων να διαδώσουν τον διαιρεμένο Προτεσταντισμό στους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τους ρωτούσαν ποιά απ’ τις ομάδες τους εκπροσωπεί την αλήθεια του Χριστού. Ετσι, δημιουργήθηκαν από Προτεστάντες οι διάφορες «οικουμενιστικές» οργανώσεις, όπως η «Πίστις και Τάξις», «Ζωή και Εργασία κλπ.. Αυτές, αργότερα, το 1948, μετεξελίχθηκαν στο λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.). Οι οργανώσεις αυτές αποτέλεσαν τον πυρήνα της λεγομένης «Οικουμενικής κινήσεως».


2. Ο «Παπικός Οικουμενισμός» πιστεύει ότι υπάρχει η Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. Πιστεύει ότι η Εκκλησία αυτή είναι η παπική και επιδιώκει να ενώσει με αυτή όλες τις άλλες Εκκλησίες, μεταξύ των οποίων και την Ορθόδοξη. Οι απόψεις και επιδιώξεις αυτές του παπισμού είναι αντίθετες με την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο «παπικός Οικουμενισμός» ταυτίζει την Εκκλησία με ένα πρόσωπο, τον Πάπα, η πτώση του οποίου στην αίρεση είναι κατά τον Ιουστίνο Πόποβιτς εφάμιλλη της πτώσης του διαβόλου και της προδοσίας του Ιούδα ! Και ζητάει να ενώσει όλους τους άλλους χριστιανούς με τον Πάπα!
Μόνη προϋπόθεση την θέτει ο παπισμός γιά την «Ένωσή»του με τους Ορθοδόξους είναι να δεχθούν οι τελευταίοι το «Πρωτείο του Πάπα» και να έχουν «κοινωνία» μαζί του. Αυτό από Ορθόδοξης πλευράς είναι αίρεση και μέγιστη πτώση. Είναι το «βδέλυγμα της ερημώσεως», «εστώς εν τόπω αγίω», τον «τόπο» της Ορθοδοξίας!
«Κοινωνία» έχει ένας Ορθόδοξος με όσους ταυτίζεται απόλυτα στην πίστη του! Αν δεν ταυτίζεται στην πίστη του και «κοινωνεί» με έναν αιρετικό, όπως είναι ο Πάπας, τότε είναι και αυτός αιρετικός!
Ο «παπικός Οικουμενισμός», δηλ. η «Ένωση» όλων των χριστιανών υπό τον Πάπα, επιδιώκεται σήμερα από τους «ψευδοπροφήτες» της «Πανθρησκείας» της Νέας Εποχής, δηλ. τους σύγχρονους «Οικουμενιστές» Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, επισκόπους και λοιπούς!

Ο «παπικός Οικουμενισμός» εμφανίστηκε με τη Β΄ Βατικανή Σύνοδο των Λατίνων, που έγινε το 1962 μέχρι το 1965. Βάση του είναι κυρίως η λεγόμενη «βαπτισματική θεολογία»., περί της οποίας ο λόγος πιό κάτω.


3. Ο «Οικουμενισμός» είναι άρνηση της Ορθοδοξίας. Το πόσο επικίνδυνος είναι ο Οικουμενισμός επισημάνθηκε ήδη από το 1972 από τον καθηγητή Παναγιώτη Τεμπέλα, ο οποίος έγραψε σχετικά:

«Η μεν λεγομένη Οικουμενική Κίνησις κατέστη, εύχομαι ουχί ανεπανορθώτως, σοβαρώτατος κίνδυνος δια την Ορθοδοξίαν, αι δε διορθόδοξοι κινήσεις κινδυνεύουν ν’ αποβούν τούτ’ αυτό υπονομευτικαί δι’ αυτήν….»[9].

Επίσης, το 1965 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Β΄ (Χατζησταύρου) έγραψε:

«... Ας σκεφθη ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός, πού οδηγείται δια της νέας ταύτης θεωρίας του Οικουμενισμού. Καλείται να εγκαταλείψη δόγματα και παραδόσεις θεοπνεύστους και αιωνοβίους και να αδιαφορήση δια τας συνεπείας και τας επιπτώσεις εις θρησκευτικήν αδιαφορίαν, την οποίαν προβλέπων εν πνεύματι αγίω ο πνευματικός της Αποκαλύψεως συγγραφεύς, έγραψε προ δισχιλίων ετών δια τον Άγγελον της Λαοδικείας «Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει, ούτε ζεστός. Όφελον ψυχρός ης, η ζεστός. Ούτως, ότι χλιαρός ει και ούτε ζεστός, ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου, ότι λέγεις, ότι πλούσιος ειμί και πεπλούτηκα, και ουδενός χρείαν έχω καιν ουκ οίδας, ότι συ ει ο ταλαίπωρος καιν ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός. Συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ’ εμού χρυσίον πέπυρωμένον εκ πυρός, ίνα πλουτίσης, και ιμάτια λευκά, ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου και κολλύριον ίνα εγχρίση τους οφθαλμούς σου, ίνα βλέπεις, εγώ όσους φιλώ ελέγχω καιν παιδεύω. Ζήλευε ουν και μετανόησον» (Αποκ. 3, 16).
Πλούσιοι έχομεν γίνει και ημείς εν σοφία κοσμική και οδηγούμεθα να αδαφορήσωμεν δια την ορθόδοξον πίστιν και να πιστεύσωμεν εις ανεμωλίους (= «λόγια του αέρα», «κούφιες», «ανόητες») και αυτόχρημα κωμικάς διδασκαλίας. Οδηγείται ο Έλλην Ορθόδοξος λαός να αδιαφορήση μεν προς την πίστιν, ην εκράτησαν και εκράτυναν οι αιώνες της ιστορίας ημών, αιώνες διωγμών, αιμάτων, βασανιστηρίων, επιδρομών βαρβάρων, αλλ’ αιώνες δόξης καιν τιμής, και αναγεννήσεως ημών και ως χριστιανών και ως Ελλήνων.....
Τους δε συγχρόνους πονηρούς και γόητας της «Οικουμενικής κινήσεως», ιδού πως περιγράφει εν πνεύματι ο αυτός Απόστολος, «Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψωσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι, συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τινος έμαθες... έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσι επί δε τους μύθους εκραπήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 13 και 4, 3- 5).
Δεν μένει άλλο παρά να επαναλάβωμεν προς τους νεοδιδασκάλους της οικτράς κατά σύλληψιν και εκτέλεσιν οικουμενικής κινήσεως την μετ’ αγανακτήσεως θείας επιτίμησιν αυτού του Θεού της Εκκλησίας, προς όλους μετ’ αγανακτήσεως καιν αποστροφής αποτείνεται δια του ψαλμωδού και λέγει (Ψαλμ. 19,16) «Ίνα τι συ εκδιηγή τα δικαιώματά μου και αναλαμβάνεις δια στόματός σου την διαθήκην μου;»[10]


του κ. ΑΘ. ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΥ
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: MRA: η πανθρησκεια της νεας εποχης

20
ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ:"ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ" ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΜΕ ΠΑΠΙΚΟΥΣ!
Εικόνα
ΑΙΣΧΟΣ!ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΜΕΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!!

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΑ "ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ" ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ!!

Σχόλιο ΟΙ προδότες του ΧΡΙΣΤΟΥ.

ΠΗΓΗ http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/
Νήφε και μέμνησα απιστήν\n(Να παραμένεις νηφάλιος\nκαι να θυμάσαι να δυσπιστείς)…\nκαι ιδίως απέναντι σε όσους σε θέλουν\nεφησυχασμνο\nΕπίμαχος φιλόσοφος από την Κω
Απάντηση

Επιστροφή στο “Οικουμενιστικές κινήσεις”

cron