Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

1
Θα υπογράψουν κοινή διακήρυξη – Η κοινή προσευχή θα γίνει με τους επικεφαλής διαφόρων εκκλησιών

Ο πάπας Φραγκίσκος θα προσευχηθεί μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα τον Μάιο σε μια κίνηση με ισχυρούς συμβολισμούς, ανέφερε σήμερα το Βατικανό, που υπογράμμισε ότι «η προετοιμασία του ταξιδιού αυτού συνεχίζεται όπως έχει προβλεφθεί» παρά τις δυσκολίες που προκαλεί η απεργία των υπαλλήλων του υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ.

«Όπως φαίνεται και στη δημοσίευση του προγράμματος του ταξιδιού του Ποντίφικα στους Αγίους Τόπους, η προετοιμασία του ταξιδιού αυτού συνεχίζεται όπως προβλέπεται» ξεκαθαρίζει σε μια ανακοίνωση ο εκπρόσωπος τύπου της Αγίας Έδρας, ο πατέρας Φεντερίκο Λομπάρντι.

«Έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι στο Ισραήλ εκτυλίσσεται μια κατάσταση συνδικαλιστικής έντασης, όμως εμείς ελπίζουμε ότι οι επίσημες επαφές θα μπορέσουν να επαναληφθούν όσο το δυνατόν συντομότερα με τις ισραηλινές αρχές για την επαρκή προετοιμασία του ταξιδιού» προσέθεσε ο εκπρόσωπος.
Μια απεργία των υπαλλήλων του υπουργείου Εξωτερικών που διαρκεί εδώ και πολλές εβδομάδες περιπλέκει τις προετοιμασίες του πολιτικά σύνθετου αυτού ταξιδιού, κατά το οποίο απαιτούνται δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Το Βατικανό έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το επίσημο πρόγραμμα της περιοδείας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 24 έως τις 26 Μαΐου στην Ιορδανία, στα Παλαιστινιακά Εδάφη και στο Ισραήλ.

Ο ποντίφικας θα φθάσει το μεσημέρι του Σαββάτου 24 Μαΐου στο Αμμάν. Έπειτα από μια εθιμοτυπική επίσκεψη στους ανώτατους θρησκευτικούς ηγέτες και μια συνάντηση με τις πολιτικές αρχές, ο Φραγκίσκος θα χοροστατήσει σε μια λειτουργία που θα πραγματοποιηθεί σε στάδιο και θα επισκεφθεί τη Βηθανία, όπου, σύμφωνα με το ευαγγέλιο, βαπτίστηκε ο Ιησούς στα νερά του Ιορδάνη από τον ξάδελφό του, τον Ιωάννη Βαπτιστή.

Στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, ο πάπας θα συναντήσει Σύρους πρόσφυγες και νέους με ειδικές ανάγκες στην καθολική Εκκλησία της Βηθανίας.
Την επόμενη ημέρα ο πάπας θα αναχωρήσει νωρίς από την Ιορδανία με ελικόπτερο για τη Βηθλεέμ, τόπο γέννησης του Ιησού. Θα συναντήσει τον πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς και τις πολιτικές αρχές.

Στην πλατεία της Φάτνης, ο πάπας θα τελέσει την δεύτερη λειτουργία του ταξιδιού του. Μετά το πρωινό που θα πάρει στη μονή των Φραγκισκανών, θα επιστρέψει στο Σπήλαιο της Γέννησης. Έπειτα θα επισκεφθεί τα παιδιά που μένουν στους καταυλισμούς προσφύγων Νταϊσέχ, Αΐντα και Μπέιτ Τζιμπρίν, πριν εγκαταλείψει τα παλαιστινιακά εδάφη, ολοκληρώνοντας μια επίσκεψη 6 ωρών.

Θα αναχωρήσει με ελικόπτερο για το αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν στο Τελ Αβίβ, απ’ όπου θα μεταβεί στα Ιεροσόλυμα. Θα έχει μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Οι δυο τους θα υπογράψουν μια κοινή διακήρυξη.

Το σημείο αιχμής αυτής της επίσκεψης θα είναι η οικουμενική προσευχή με τους επικεφαλής διαφόρων Εκκλησιών, όπου θα παραστεί ο Πατριάρχης στη Βασιλική του Παναγίου Τάφου, 50 χρόνια μετά την κοινή επίσκεψη που πραγματοποίησαν ο Παύλος ο 6ος και ο Πατριάρχης, Αθηναγόρας, στα Ιεροσόλυμα το 1956.


Η επόμενη ημέρα ξεκινά με μια επίσκεψη στον μεγάλο μουφτή στην Πλατεία των Τεμενών πριν ο Φραγκίσκος πάει στον Τείχος των Δακρύων, έναν ιερό τόπο των Εβραίους.

Στη συνέχεια ο Φραγκίσκος θα εκφωνήσει μια ομιλία στο μνημείο του ολοκαυτώματος του Γιαντ Βασέμ, όπου εκτελέστηκαν 6 εκατομμύρια Εβραίοι από τους Ναζί. Αυτή τη συγκινητική στιγμή θα ακολουθήσει μια εθιμοτυπική επίσκεψη στους ραβίνους του Ισραήλ στο κέντρο Χεϊσάλ Σλόμο.

Ο πάπας θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου αφού πρώτα συναντήσει τον πρόεδρο Σιμόν Πέρες. Έπειτα θα επισκεφθεί το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, που βρίσκεται δίπλα στην ελληνική εκκλησία της Γαλιλαίας στο Όρος των Ελαιών.

Στην κοντινή εκκλησία της Γεσθημανής, θα συναντήσει ιερείς, πιστούς και φοιτητές εκκλησιαστικών σχολών, πριν τελέσει μία λειτουργία στο χώρο όπου πραγματοποιήθηκε ο Μυστικός Δείπνος σύμφωνα με το ευαγγέλιο.

Θα αναχωρήσει τη Δευτέρα 26 Μαΐου γύρω στις 8 το βράδυ από το Ισραήλ με προορισμό την Ιταλία

protothema.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

2
αν αυτο δεν ειναι Η αποστασια κ καποιοι νομιζουν οτι ο Θεος θα τους πεταει γαρυφαλλα κ αναλαμπες, τοτε τι να πω...ειμαστε για πολλα κλαματα...

Re: Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

5
Πολυ φοβαμαι οτι παρεδωσαν πνευμα ολοι τους.Τα προβατα απο μονα τους θα πρεπει να υπερβαλουν εαυτο,πραγμα πολυ δυσκολο για την εποχη μας.

Re: Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

6
Θα αφυπνισθούν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι ποιμένες μας ενόψει της επικειμένης συμπροσευχής στα Ιεροσόλυμα;

Νάνης Λυκούργος, ιατρός


Ο οικουμενιστής πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πρόκειται να συμπροσευχηθεί με τον αιρεσιάρχη πάπα της Ρώμης στα Ιεροσόλυμα κατά μίμηση του προκατόχου του, αλήστου μνήμης, μεγάλου αποστάτη της Ορθοδοξίας, μακαριστού Αθηναγόρα, αιρόμενος υπεράνω των Θείων και Ιερών κανόνων, των επί ποινή καθαιρέσεως απαγορευόντων τις μετά των αιρετικών συμπροσευχές, αψηφών τις κατά πάντα δικαιολογημένες αντιδράσεις αποδοκιμασίας της συγκεκριμένης μειοδοτικής του ενέργειας από της πλευράς του εντίμου κλήρου και του πιστού λαού, παραθεωρών το δεινό σκανδαλισμό των συνειδήσεων των ορθοφρονούντων μελών της Εκκλησίας και αψηφών τον ορατό κίνδυνο της εκδηλώσεως σχίσματος, δεδομένου ότι η ανοχή του πιστού λαού τείνει πλέον να εξαντληθεί, αφού στις ψυχές πολλών χριστιανών έχει δημιουργηθεί, εξ αντικειμένου, κρίση συνειδήσεως.
Ο ένοικος του Φαναρίου δυστυχώς ακολουθεί φρενήρη οικουμενιστική πορεία.

'Αλλωστε ο νυν πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στη διδακτορική του διατριβή "απεφάνθη", πάντη αυθαιρέτως, τα εξής ανήκουστα και καταλυτικά των ιερών κανόνων "άρρητα ρήματα":

"Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ αυτών συμπροσευχήν".
(Περί την κωδικοποίησιν των Ιερών Κανόνων κ.λ.π., Θεσσαλονίκη 1970 σελίς 73 κ.ε).

Συνεπής, λοιπόν, προς τα όσα διαλαμβάνει η πατριαρχική διατριβή, ετοιμάζεται να προβεί στην επικείμενη, προδοτική της Ορθοδόξου Πίστεως, συμπροσευχή.

Η τήρηση, όμως, των Θείων και Ιερών κανόνων, των οριοθετούντων το Ορθόδοξο Ήθος, τυγχάνει υποχρεωτική για κάθε μέλος της Εκκλησίας, πολύ δε περισσότερο για όσους είναι θεόθεν τεταγμένοι να ποιμαίνουν το λαό του Θεού.
Επίσκοπος του κλίματος του Οικουμενικού Θρόνου, ο μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων Ροδόπουλος, καθηγητής του Κανονικού Δικαίου, γράφει τα εξής περισπούδαστα: "Όλοι οι θεσμοί της Εκκλησίας, οι θεσπιζόμενοι υπό της δοθείσης εις αυτήν εξουσίας, είναι υποχρεωτικοί δι όλα τα μέλη της", (Επιτομή Κανονικού Δικαίου, σ.97), αφού θεσπίζονται προς "παθών θεραπείαν και ιατρείαν ψυχών".
Επίσης ο 2ος κανών της εν Τρούλλω Συνόδου διαλαμβάνει τα εξής ουσιώδη και αξιοπρόσεκτα: "Μηδενί εξείναι τους προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας ή αθετείν ή ετέρους παραδέχεσθαι...".

Οι δε ποιμένες όχι μόνο οφείλουν να φυλάττουν την τήρηση των κανόνων αλλά να μεριμνούν νυχθημερόν και για την υπό των ποιμαινομένων τήρησή τους!

Το μέγα όμως ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής:

Θα αφυπνισθούν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι ποιμένες μας, επικειμένης της πραγματοποιήσεως του σκανδαλώδους και μειοδοτικού αυτού πατριαρχικού τολμήματος;
Θα αντιδράσουν γεγωνυία τη φωνή, με ομολογιακό σθένος και παρρησία, προδρομικά και χρυσοστομικά, ανακαλώντας στην εκκλησιαστική τάξη τον τολμητία πατριάρχη, αψηφώντας τις οιεσδήποτε δυσμενείς συνέπειες ή θα εξακολουθήσουν να κοιμώνται "ύπνον νήδυμον";
Θα απευθύνουν το "ΟΥΚ ΕΞΕΣΤΙ ΣΟΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΙΝ ΤΟΥΣ ΘΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ" ή θα υποστείλουν τη σημαία της θεοφιλούς αντιδράσεως και αντιστάσεως, συμβιβαζόμενοι για μία ακόμη φορά, συντελώντας στην παγίωση της μειοδοσίας και την απογοήτευση του λαού του Θεού, του οποίου τον ιερό ζήλο θα μαράνουν και την αγωνιστική διάθεση θα παραλύσουν;
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά η κακώς εννοούμενη ενότητα της Εκκλησίας δε θα σφραγίσει τα στόματα και τις γραφίδες τους!
Λ.Ν.


http://katanixis.blogspot.gr/2014/04/bl ... _8100.html

Re: Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

7
Ἡ συνάντησις τοῦ Πάπα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην


Τοῦ Μοναχοῦ Νικολάου Ἁγιορείτου


Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς ἕνα γεγονὸς ποὺ προκάλεσε μεγάλο σάλο καὶ σύγχυση στοὺς κόλπους τὴς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸ Ἅγιο Ὄρος, καὶ ὄχι μόνον, νὰ ἑορτάζεται μὲ συνάντηση μεταξὺ τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα!

Ἡ ἀναγγελία αὐτὴ τῆς ἐπετείου τῆς παράνομης ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων, μᾶς ἐνθύμησε ἡμέρας θλιβερῆς μνήμης. Ὁ ἀπολογισμὸς τῶν πενήντα χρόνων, τῆς προσέγγισης αὐτῆς δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα. Τὰ ἐπίθετα τῆς κοσμικῆς ἀγαπολογίας ποὺ εἰπώθηκαν τότε, μεταξὺ Ἀθηναγόρα καὶ Πάπα,καὶ τοῦ σημερινοῦ Πάπα, γιὰ τὴν προσεχῆ συνάντησή του μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ Ἱεροσόλυμα, τὰ ἀκούει κανεὶς εὔκολα ὅταν βρεθῆ σὲ ἕνα κοσμικὸ περιβάλλον. Ἄλλο ἡ κοσμικὴ ἀγάπη, ποὺ δὲν ἔφερε ἐπὶ πενήντα ἔτη κανένα ἀποτέλεσμα καὶ ἄλλο ἡ πνευματικὴ ἀγάπη ποὺ ἑλκύει τὸ ἔλεος, καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.


Τὶς ὑγιεῖς προϋποθέσεις γιὰ ἕνα καρποφόρο διάλογο, τὶς ἀναφέρει στὴν ἐπιστολὴ - καθρέπτη, γιὰ τὴ σημερινὴ ἐποχή μας ὁ μακαριστὸς Γ. Παΐσιος,

«θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω θερμὰ ὅλους τοὺς φιλενωτικοὺς ἀδελφούς μας: Ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τὸ πνευματικὸν καὶ ἀνάγκην ἔχομεν πνευματικῆς ἀγάπης, ἂς τὸ ἀφήσουμε σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπήσανε πολὺ τὸν Θεὸν καὶ εἶναι θεολόγοι, σὰν τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὄχι νομολόγοι, ποὺ προσφέρανε καὶ προσφέρουν ὁλόκληρο τὸν ἑαυτόν τους εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντὶ μεγάλης λαμπάδας), τοὺς ὁποίους ἄναψε τὸ πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου».


Ἡ σημερινὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ποὺ φέρει στὸ σῶμα της τὰς πληγὰς τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος καὶ τὴν ἀποτείχιση πολλῶν τέκνων της ἀπὸ τὰς παρανόμους καὶ προδοτικὰς συμπροσευχὰς τῶν οἰκουμενιστῶν, ποιὰ εἶναι ἆραγε ἡ εὔλογη προτεραιότητα γιὰ τὴ θεραπεία αὐτῶν τῶν πληγῶν στὸ σῶμα τῆς μητέρας μας, Ἁγίας Ὀρθοδοξίας;


Ὁ κοινὸς ἁπλὸς νοῦς σκέπτεται καὶ ὁμολογεῖ: Ἰατρὲ θεράπευσον πρῶτα σεαυτόν. Καὶ ὁ μακαριστὸς Γ. Παΐσιος μᾶς πληροφορεῖ πάλι μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ του γιὰ τὴν προτεραιότητα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ

«Εἰς τοὺς καιροὺς μας βλέπομεν ὅτι πολλὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔχουν δυστυχῶς ἀποσχισθῆ ἀπὸ αὐτὴν ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ δώση ὁ Θεὸς τὸν φωτισμόν του σὲ ὅλους μας καὶ στὸν Πατριάρχην, διά νὰ γίνη πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «Ἐκκλησιῶν», νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στὸ σκανδαλισμένο Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ κατόπιν ἂς γίνη σκέψις διά τὴν ἕνωσιν μετὰ τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν ν᾽ ἀσπασθοῦν τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα».


Οἱ Οἰκουμενισταὶ ἀντίθετα, ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν προτεραιότητα, ἄρχισαν ἕνα πολύχρονο θεολογικὸ διάλογο, μετὰ τῶν αἱρετικῶν παπικῶν γιὰ τὰ ἑνοῦντα τῇ πίστῃ, χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα. Καὶ στὴ μέση τοῦ διαλόγου αὐτοῦ, ἀντὶ γιὰ θεολογικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὰ ἀποτελέσματα τοῦ διαλόγου αὐτοῦ πρὸς τοὺς πιστοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔκαναν τὴν ἑξῆς διάγνωση. Διέγνωσαν ὅτι οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπαση προπάτορες ἡμῶν, ἔπεσαν θύματα τοῦ ἐχθροῦ ἡμῶν. Προϊόντως τοῦ χρόνου, ἐσχάτως ἄρχισαν καὶ οἱ συζητήσεις γιὰ τὰ διαιροῦντα τῇ πίστῃ, ὅπως εἶναι τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα κλπ. Καὶ πάλι οἱ πιστοὶ περίμεναν μία οὐσιαστικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὴν πορεία αὐτῶν τῶν διαλόγων, καὶ βγῆκε ὀρθόδοξος ποιμένας καὶ δήλωσε ὅτι, ὅποιος πιστεύει ὅτι εἶναι αἱρετικὴ ἡ παπικὴ Ἐκκλησία ἔχει ψυχολογικὰ προβλήματα.


Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, χρόνια τώρα, περιμέναμε μία θεολογικὴ ἐνημέρωση, γιὰ τὴν πορεία αὐτῶν τῶν διαλόγων, καὶ αὐτὸς ὁ εὐλογημένος μᾶς ἔκανε ἰατρικὴ διάγνωση. Πλήρης εἶναι ἡ ἀποτυχία αὐτῶν τῶν λεγομένων θεολογικῶν διαλόγων, ποὺ διεξάγονται τόσα χρόνια. Ὁ Πρώην Πρόεδρος αὐτῶν τῶν διαλόγων, ὁ Αὐστραλίας Στυλιανός, τοὺς διαλόγους αὐτοὺς ἐβάπτισε καὶ τοὺς ὀνόμασε ἀνούσιους διαλόγους. Ἡ προσπάθεια τῶν Ὀρθοδόξων Ταγῶν νὰ κάνουν ἔργῳ τὴν αἴτηση τῆς θείας λειτουργίας «Ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» στὴ σημεριμὴ ἐποχὴ τῆς ἀποστασίας, ἔχει στεφθῆ ἀπὸ πλήρη ἀποτυχία, διότι προκρίνουν στὴν πονηρὴ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε τὴν κοσμικὴ ἀγάπη. Στὴν ἐποχὴ αὐτὴ τῆς ἀποστασίας προέχει ἡ μετάνοια καὶ ἡ προσευχή. Ἡ ἐπιμονὴ τῶν οἰκουμενιστῶν στὴν παράνομη προσπάθεια αὐτή, θὰ ἐπιφέρη μὲ τὴν κακὴ ἕνωση, ποὺ θὰ προκύψη, ἀνεπανόρθωτο πλῆγμα στὸ σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.


Στὰ διαρρεύσαντα αὐτὰ χρόνια ποὺ συζητοῦσαν οἱ Ὀρθόδοξοι Ταγοὶ μέσα στὶς αἴθουσες μετὰ τῶν παπικῶν, γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, σὲ ἄλλες αἴθουσες τῆς Βουλῆς, ὁ Καίσαρας στὸ Προσκήνιο, οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις τῆς Ν. Ἐποχῆς στὸ παρασκήνιο. Καὶ ὄπισθεν αὐτῶν ὁ Κανονάρχης καὶ ἐχθρὸς τοῦ γένους ἡμῶν διάβολος, κατάφεραν νὰ ψηφίσουν νόμους, ἀκριβῶς ἀντιθέτους μὲ τοὺς νόμους τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου. Μὲ πρῶτο νόμο τὸν φόνο τῶν ἐκτρώσεων, τὴν διάλυση τῆς οἰκογενείας μὲ τὰ αὐτόματα διαζύγια τὸν πολιτικὸ γάμο, τὴν ἀποποινικοποίηση τῆς πορνείας - μοιχείας - βλασφημίας, τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ὡς ἀργίας, τὴν καύση τῶν νεκρῶν, τὴν ἀπαξίωση τῆς παιδείας, τὴν προβολὴ τῆς πανσεξουαλικότητος, τὴν θέσπιση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, καὶ ἐσχάτως τὴν συζήτηση γιὰ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου τῆς ντροπῆς γιὰ τὴν συμβίωση τῶν ὁμοφυλοφίλων.


Σὲ ὅλο τὸ διαρρεῦσαν χριστιανικὸ παρελθόν, ὅταν ἡ ἀνθρωπότητα παρέβαινε τὴν ἀλήθεια τῶν Εὐαγγελικῶν Νόμων, ὁ Θεὸς μὲ τὴν στοργική του ἀγάπη καὶ παιδεία, ἐπανέφερε πάλι τὴν ἀνθρωπότητα στὸν ἴσιο δρόμο τῆς ἀληθείας. Ἀντίθετα σήμερα, ἀπὸ τὴ μία ὁ Καίσαρας, μὲ τὴν ψήφιση τῶν ἀντιχρίστων καὶ ἀντιευαγγλικῶν νόμων, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ὀρθόδοξοι Ταγοὶ μὲ τοὺς πολύχρονους λεγόμενους θεολογικοὺς διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, τείνουν καὶ αὐτοὶ νὰ καταργήσουν τὴν ἀλήθεια τῶν δογμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἡ κατάργηση τῆς ἀλήθειας τῶν εὐαγγελικῶν νόμων, καὶ τῶν δογμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων, σημαίνει τὴν ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καὶ φανερὰ πλέον θὰ τρυγήσουμε τοὺς πικροὺς καρποὺς τῆς ἀποστασίας μας.


Ἐδῶ τίθενται τρία ἐρωτήματα:

Πρῶτον, πῶς σήμερα, ἀντίθετα ἀπὸ τὸ χθές, περνοῦν μὲ μεγάλη εὐκολία καὶ ψηφίζονται ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, νομοσχέδια, ποὺ εἶναι ἀντίθετα μὲ τὶς αἰώνιες ἀλήθειες τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου;

Δεύτερον, πῶς ζήσανε ἆραγε οἱ προπάτορες ἡμῶν, χωρὶς τὴν σημερινὴ ἀναγκαιότητα τῶν ἀντιχρίστων νόμων ποὺ ἔχουν ψηφισθῆ μέχρι τώρα;
Καὶ τρίτον, ποιοὶ εἶναι ἄραγε θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως, οἱ προπάτορες ἡμῶν ἢ ἐμεῖς τῆς σύγχρονης τεχνολογίας καὶ παρανομίας καὶ ὑποκριτικῆς πολιτικῆς ἄνθρωποι;


Ἂν οἱ οἰκουμενισταὶ συνεχίσουν τὸν ὀλισθηρὸ αὐτὸ δρόμο, τότε χωρὶς νὰ τὸ θέλουν, θὰ συμπράξουν μὲ τοὺς διαδόχους τοῦ προφήτου Μωϋσέως, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, ὅπως αὐτοὶ σταύρωσαν τὸν Βασιλέα τῆς Δόξης, οὕτω καὶ ἐσεῖς οἱ οἰκουμενισταί, οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ Νέου Ἰσραήλ, καὶ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ συμπράττετε μὲ τὸ οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα τῆς Ν. Ἐποχῆς, θὰ διαιρέσετε τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας.


Τὸ κάκιστον τέκνον τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, ὁ ἀδίστακτος οἰκουμενισμὸς ποὺ γεννήθηκε τὸ 1902, ὅταν ἀνδρώθηκε στὸ πρῶτο παρθενικό του βῆμα, μέσα ἀπὸ τὰ μεγάλα δεινά, καὶ τὶς στάχτες τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς καὶ τὸ σβήσιμο τῶν φιαλῶν τῆς ἀποκαλύψεως τὸ 1922, κατάφερε τὸ πρῶτο πλῆγμα στὸ σῶμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας διά τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος τὸ 1923. Τὸ δεύτερο προκλητικὸ κτύπημα, τὸ ἔκανε τὸ 1965 μὲ τὴν παράνομη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, ποὺ ὡς κάκιστο τέκνο ἔσπειρε τὴν σύγχυση στὶς τάξεις τῶν πιστῶν μὲ τὶς παράνομες καὶ προδοτικὲς συμπροσευχὲς τῶν οἰκουμενιστῶν, καὶ μὲ τὴν παρερμηνεία στὰ δόγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καὶ τώρα ἑτοιμάζεται, γιὰ τὸ τρίτο ἅλμα στὸ χάος τοῦ κενοῦ, ποντάροντας ὅτι, αὐτὸ θὰ γίνη πανορθοδόξως, γιὰ νὰ φαίνεται ἐξωτερικὰ ὅτι ἔχει μεγάλη ἰσχύ.


Γι᾽ αὐτὸ τὸ ἅλμα ἔχουν δουλέψει πολλοί, πολλὰ χρόνια τώρα ἀπὸ τὸ παρασκήνιο. Ξεχνοῦν ὅτι, ἂν ἐπὶ προφήτου Ἡλιοῦ δὲν ἔκλιναν γόνυ στὸν ψευδοθεὸ Βαὰλ δέκα χιλιάδες, σήμερα στὴν ἐπιχειρούμενη ψευδένωση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, ἐλάχιστοι καὶ ἀδιάφοροι πρὸς τὴν πίστη ἄνθρωποι θὰ τοὺς ἀκολουθήσουν. Οἱ περισσότεροι θὰ παραμείνουν πιστοὶ στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Ἀποκαλύψεως.


Ορθόδοξος Τύπος, 2/5/2014

http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/05 ... _7953.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

8
Π Ρ Ο Π Ο Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΑΥΤΟΥ ΓΕΥΜΑ
ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥ
ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΓΕΡΜΑΝΙᾼ
(13 Μαΐου 2014)


Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Μαγδεβούργου κύριε Feige, ἐκπρόσωπε τοῦ Προκαθημένου τῆς ἐν Γερμανίᾳ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Γερμανίας κύριε Αὐγουστῖνε,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί καί ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες, οἱ κυκλοῦντες τήν τράπεζαν ταύτην τῆς ἀγάπης,

Ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ! (Ἐφ. ς΄ 10-11).
Κατά ἀρχαιοτάτην καί παγκόσμιον παράδοσιν ἡ παράθεσις κοινῆς τραπέζης ἀποδεικνύει καί ἀναδεικνύει αἰσθήματα οἰκειότητος, διάθεσιν ἀνταλλαγῆς ἀπόψεων καί γνωμῶν, ἐνδιαφέρον διά σύγκλισιν σκοπῶν, κυρίως δέ ἐπιθυμίαν διαλόγου καί συζητήσεως, πρός δόξαν Θεοῦ, κατά τόν λόγον τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ: «εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Α΄ Κορ. ι΄ 31-32). Τό προέχον δηλαδή δέν εἶναι ἡ «βρῶσις καί ἡ πόσις», ἀλλά ἡ δόξα τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. «Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί ἄσκησις, σύν ἁγιασμῷ˙ ὅθεν οὐδέ πλούσιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ, ἀλλ᾿ ὅσοι τούς θησαυρούς αὐτῶν, ἐν χερσί πενήτων ἀποτίθενται», ψάλλει, ἄλλωστε, καί εὔχεται ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία (Δοξαστικόν Αἴνων Ε’ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν).

Χαίρομεν, λοιπόν, διότι παρέχεται εἰς ἡμᾶς ἡ δυνατότης νά ἐπικοινωνήσωμεν μαζί σας καί μέσῳ τῆς παρατιθεμένης ταύτης τραπέζης τῆς ἀγάπης, διά τήν ὁποίαν θερμῶς σᾶς εὐχαριστοῦμεν, καί νά ἀνταλλάξωμεν τάς ἀπόψεις καί ἐμπειρίας ἡμῶν ἐπί θεμάτων τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν ἐντόνως τόν σύγχρονον χριστιανικόν κόσμον, διά τά προβλήματα καί τάς ἀγωνίας αὐτοῦ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν μαρτυρίαν αὐτοῦ πρός τόν κόσμον, πρός σωτηρίαν αὐτοῦ.

Κατά τήν σημερινήν ἐποχήν ἡ παγκόσμιος κοινωνία μας ἔχει ἀνάγκην, ὅσον οὐδέποτε ἄλλοτε, τοῦ διαλόγου, τῆς ἀνοχῆς καί τῆς καταλλαγῆς. Ἰδιαιτέρως μάλιστα τό πνεῦμα τοῦτο τῆς συμφιλιώσεως καί τῆς καταλλαγῆς εἶναι ἀναγκαῖον μεταξύ τῶν ἐκπροσώπων τῶν διαφόρων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν ἀλλά καί μεταξύ τῶν διαφορετικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου.

Μετά πολλῆς θλίψεως παρακολουθοῦμεν ἀπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί προσωπικῶς τήν παγκόσμιον χριστιανικήν κοινότητα νά βιώνῃ σήμερον εἰς πολλά μέρη τοῦ κόσμου νέα κύματα μαρτυρικῶν κατ᾿ αὐτῆς διωγμῶν. Πολλοί χριστιανοί, ἀνεξαρτήτως δόγματος καί φυλῆς καί ἔθνους, πίπτουν σήμερον θύματα ποικίλων διώξεων ἤ καί θανατικῆς καταδίκης καί ἐκτελέσεως, μόνον καί μόνον ἐπειδή ἐτόλμησαν νά ὁμολογήσουν ἤ νά διατηρήσουν τήν χριστιανικήν αὐτῶν αὐτοσυνειδησίαν καί ταυτότητα. Πολλοί εἶναι ἐπίσης οἱ χριστιανικοί ναοί, οἱ ὁποῖοι κατεστράφησαν ὁλοσχερῶς ἤ ἐβεβηλώθησαν καί ἐλεηλατήθησαν. Καθ᾿ ἡμέραν περιέρχονται εἰς γνῶσιν ἡμῶν τοιαῦται ἀκοαί καί βανδαλισμοί ἱερῶν καί ὁσίων, ἔνθα «τό θεῖον κατοικεῖ» καί δοξάζεται. Ἐνίοτε οἱ διῶκται δέν σέβονται καί αὐτά εἰσέτι τά πανάρχαια χριστιανικά μνημεῖα, ἀνεκτίμητα κτήματα τῆς παγκοσμίου πολιτιστικῆς κληρονομίας, ὡς ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Θέκλης ἐν Μαλούλα Συρίας καί ἄλλα. Αἱ περιπτώσεις τῆς Συρίας καί τῆς Αἰγύπτου εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ἀποτελοῦν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα χωρῶν, οἱ χριστιανοί τῶν ὁποίων ἐγεύθησαν καί γεύονται ἀτυχῶς, καθ᾿ ἡμέραν, τήν λαίλαπα τῶν διωγμῶν.

Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ἡ Χριστιανική δέν φοβεῖται τούς διωγμούς. Ὅπως γνωρίζετε, ἀνά τούς αἰῶνας, ἀπό τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς καί μέχρι σήμερον, ἀπό τῶν μαρτύρων τῶν πρώτων αἰώνων, μέ ἀπαρχήν Στέφανον τόν πρωτομάρτυρα καί ἀρχιδιάκονον, τόν θανατωθέντα ὡς "ρήματα βλάσφημα λαλοῦντα κατά τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καί τοῦ νόμου" (πρβλ. Πράξ. ς΄ 13-14) μέχρι τῶν ὑπέρ πίστεως θανατωθέντων χριστιανῶν τῆς πρῴην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως πρό ὀλίγων δεκαετιῶν καί τῆς Συρίας σήμερον, ἀπό τῆς Κορέας μέχρι καί τῆς Ρώμης, ἑκατομμύρια ἦσαν οἱ πιστοί τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἠκολούθησαν τόν Ἀρχηγόν καί Τελειωτήν τῆς πίστεως ἡμῶν Κύριον Ἰησοῦν εἰς τό μαρτύριον καί προετίμησαν τόν θάνατον «ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» (Ἑβρ. ια΄ 25-26). Διά πολλούς ὁ ὀνειδισμός τοῦ Χριστοῦ καί τό ὑπέρ Αὐτοῦ πάσχειν ἦτο τό μεγαλύτερον δῶρον τοῦ Θεοῦ εἰς τήν ζωήν των.

Θά ἔλεγέ τις ὅτι ἡ ἐπέτειος τῶν χιλίων ἑπτακοσίων ἐτῶν ἀπό τῆς χορηγήσεως τῆς ἀνεξιθρησκείας ὑπό τοῦ χριστιανοῦ ὁραματιστοῦ καί μεταρρυθμιστοῦ αὐτοκράτορος Ἁγίου Ἰσαποστόλου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, τήν ὁποίαν παγκοίνως ἡ χριστιανική κοινότης ἑωρτάσαμεν κατά τό παρελθόν ἔτος, ἐσήμανε τήν κορύφωσιν τῶν κυμάτων ἀδικαιολογήτου καί ἀνεξελέγκτου βίας κατά τῶν χριστιανῶν καί τήν παντελῆ καταστρατήγησιν τοῦ πανανθρωπίνου δικαιώματος τῆς ἀνεξιθρησκείας καί μάλιστα τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί τῆς θρησκείας, ἐσωτερικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου, τάς ὁποίας προσπαθοῦν διά τῆς βίας νά «κατεξουσιάσουν» οἱ «ἰσχυροί τῆς γῆς».
Ἐνώπιον τῆς καταστάσεως ταύτης, ἅπαντες οἱ χριστιανοί, παρότι γνωρίζομεν ὅτι ἡ χριστιανική ζωή εἶναι στενῶς συνυφασμένη μέ τόν σταυρόν καί τό μαρτύριον, δέν δυνάμεθα νά παραμένωμεν ἀσυγκίνητοι.

Γνωρίζομεν ὅτι καί αἱ χριστιανικαί κοινότητες τῆς σεβασμίας Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, εἰς τό Ἰράκ καί τήν Συρίαν ἐπί παραδείγματι, εἶχον πλεῖστα θύματα ἐν μέσῳ αὐτῶν τῶν διωγμῶν, τά ὁποῖα μετά πολλῆς κατ᾿ ἄνθρωπον λύπης μνημονεύομεν. Διά τοῦτο εἶναι ἀναγκαῖον νά συστρατεύσωμεν τάς δυνάμεις ἡμῶν, ὥστε νά ἐμποδίσωμεν, ὅσον ἔνεστι, τήν περαιτέρω ἀνύψωσιν τῶν κυμάτων αὐτῶν βίας καί διωγμῶν, τά ὁποῖα ἤδη ἔσχον ὡς θλιβερόν καί τραγικόν ἀποτέλεσμα τήν φυγήν μεγάλου μέρους τῶν χριστιανῶν ἐκ τῶν περιοχῶν, ἔνθα τό πρῶτον ἐκηρύχθη ἡ χριστιανική πίστις καί εἰς τάς ὁποίας κατ᾿ ἀρχάς ἐξεχύθησαν οἱ Ἀπόστολοι διά νά διαδώσουν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τό εὐαγγελικόν μήνυμα.

«Μή πεποιθότες» ὅμως πάντες ἡμεῖς οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας, καί ἰδιαιτέρως ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότης ὁ Πάπας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης Φραγκῖσκος καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης, «ἐπί ἄρχοντας καί ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὔκ ἐστι σωτηρία», θά συναντηθῶμεν κατά τάς ἀμέσως προσεχεῖς ἡμέρας εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ἐν τῷ φωτί, τῇ χαρᾷ καί τῇ εἰρήνῃ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, καί θά ἀναπέμψωμεν προσευχήν πρός τόν Εἰρηνάρχην Κύριον «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Εἴμεθα δέ πεπεισμένοι ὅτι συμπροσευχομένους κατά τάς ἡμέρας ἐκείνας θά ἔχωμεν καί πάντας τούς χριστιανούς, ἵνα «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» ἡ δέησις ἡμῶν ἐπισπάσηται τό ἔλεος, τήν χάριν καί τήν εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ ἐπί τόν κόσμον ἅπαντα.

Γνωρίζομεν ὅτι πάντες οἱ παρακαθήμενοι ἐνταῦθα ἀγαπᾶτε, σέβεσθε καί τιμᾶτε τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον πολλάκις καί αὐτό εἰς τήν δισχιλιετῆ ἱστορίαν του ὑπῆρξε θῦμα διώξεων, ἐξ αἰτίας πολιτικῶν, συνήθως καί κυρίως, σκοπιμοτήτων, παρότι βασικῶς τοῦτο εἶναι θρησκευτικόν καί πνευματικόν ἵδρυμα. Διά τοῦτο καί ἐκφράζομεν ὑμῖν, Θεοφιλέστατε καί δι᾿ ὑμῶν πρός τόν Προκαθήμενον τῆς ἐν Γερμανίᾳ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως καί πρός πάντα τά μέλη αὐτῆς, τάς εὐχαριστίας ἡμῶν προσωπικῶς καί πάντων τῶν ἐνταῦθα διακονούντων ἀδελφῶν καί συνεργατῶν ἡμῶν διά τήν τιμήν καί τό ἐνδιαφέρον μέ τό ὁποῖον περιβάλλετε τό Ἱερόν ἡμῶν Κέντρον.
Εὐχόμεθα, ὑψοῦντες τό ποτήριον τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου, νά εὐλογῇ ὁ Κύριος τάς προσπαθείας ἁπάντων ὑπέρ τῆς ἑνότητος τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς συμφιλιώσεως τῶν διεστώτων.
Χριστός ἀνέστη!
Αὐτή ἡ εὐχή καί παναρμόνιος δοξολογία ἄς εἶναι πηγή ἐμπνεύσεως, παραμυθίας καί δυνάμεως δι᾿ ὅλους ἡμᾶς εἰς τό ἔργον μας! Ἀμήν.
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Ο πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα προσευχηθούν μαζί στον Πανάγιο Τάφο

9
Οικουμενιστική Συμπροσευχή Ορθοδόξων και Παπικών στην Παναγία των Παρισίων ενόψει της συνάντησης του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Πάπα



«…….κατά τη διάρκεια της χθεσινής «κοινής προσευχής» στην Παναγία των Παρισίων, η φωτογραφία του εναγκαλισμού ανάμεσα στον Πάπα Παύλο τον ΣΤ' και τον πατριάρχη Αθηναγόρα στην πρώτη συνάντησή τους στα Ιεροσόλυμα, προβλήθηκε σε ένα μεγάλων διαστάσεων πανό πάνω από την Αγία Τράπεζα. »


ΜΙΑ ΧΙΛΙΕΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ

Ορθόδοξοι και Καθολικοί «ενώθηκαν» στην Παναγία των Παρισίων

Κοινή δέηση υπέρ της ενότητας της χριστιανοσύνης και του οικουμενικού διαλόγου, πραγματοποίησαν χθες το βράδυ στην Παναγία των Παρισίων, καθολικοί και ορθόδοξοι ιερείς.

Πρωτοστάτησαν ο αρχιεπίσκοπος Παρισίων Αντρέ Βεντρουά και ο μητροπολίτης Γαλλίας και εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη στην ΕΕ, κ. Εμμανουήλ.

Η κοινή δέηση έγινε ενόψει της συνάντησης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πάπα Φραγκίσκο και άλλους επικεφαλής διάφορων εκκλησιών, σε συμπροσευχή την ερχόμενη Κυριακή (25 Μαΐου), στον Πανάγιο Τάφο. Με την ευκαιρία της συνάντησης θα υπογραφεί κοινή διακήρυξη.

Η όλη εκδήλωση πραγματοποιείται για τα 50 χρόνια της πρώτης προσέγγισης ορθοδόξων και καθολικών στα Ιεροσόλυμα, στις 6 Ιανουαρίου 1964, οπότε και ξεκίνησε ο επίσημος διάλογος.

Τις δυο Εκκλησίες εκπροσώπησαν τότε, ο Πάπας Παύλος ο ΣΤ' και ο πατριάρχης Αθηναγόρας. Με τη συνάντησή τους σηματοδότησαν την ισότητα των δύο προσκυνητών και τη θέλησή τους για μια αλλαγή στις διμερείς σχέσεις των δύο εκκλησιών, που για αιώνες ήταν μονίμως αντιμέτωπες.

Μάλιστα κατά τη διάρκεια της χθεσινής «κοινής προσευχής» στην Παναγία των Παρισίων, η φωτογραφία του εναγκαλισμού ανάμεσα στον Πάπα Παύλο τον ΣΤ' και τον πατριάρχη Αθηναγόρα στην πρώτη συνάντησή τους στα Ιεροσόλυμα, προβλήθηκε σε ένα μεγάλων διαστάσεων πανό πάνω από την Αγία Τράπεζα.

Παίρνοντας πρώτος τον λόγο ο κ. Εμμανουήλ, χαιρέτισε το πολυπληθές εκκλησίασμα και μίλησε για την κοινή αναζήτηση της ενότητας των δύο εκκλησιών, που ξεκίνησε πριν από 50 χρόνια. Αναφέρθηκε επίσης στις διαφορές, που για αιώνες τις απομάκρυναν από «το πνεύμα της κοινωνίας Χριστού» που υπαγορεύει τους τρόπους συμβίωσης ανάμεσα στους πιστούς.

«Οι θεολογικές μας διαφορές τροφοδοτήθηκαν για χρόνια από το πνεύμα της αντιπαράθεσης και της διαμάχης» είπε και πρόσθεσε: «Αντίθετα σήμερα, ορθόδοξοι και καθολικοί δεν φοβόμαστε πια να δράσουμε από κοινού και να βαδίσουμε μαζί στον δρόμο της ενότητας, που είναι ήδη μη ανατρέψιμος».


Εξάλλου, ο αρχιεπίσκοπος Παρισίων μίλησε για το «σοκ» που προκάλεσε πριν από 50 χρόνια, η «αναπάντεχη προσέγγιση των δύο εκκλησιών, που για αιώνες αγνοούσαν η μια την άλλη».

Ανέλυσε στη συνέχεια το πώς ο ίδιος βλέπει τον οικουμενικό διάλογο: «Οικουμενισμός σημαίνει ότι αποδεχόμαστε και αναγνωρίζουμε ότι καθεμία από τις εκκλησίες μεταφέρει ένα μέρος από τη διδασκαλία Χριστού. Οφείλουμε να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο, όχι για να τον κάνουμε όμοιό μας, ούτε να γίνουμε και εμείς όμοιοι αυτού. Στόχος είναι να μάθουμε να ζούμε μαζί, μοιραζόμενοι την εμπειρία Χριστού» τόνισε.
Με την ευκαιρία της επετείου των 50 χρόνων από την έναρξη του οικουμενικού διαλόγου, ο γαλλικός οίκος Cerf κυκλοφόρησε βιβλίο με τίτλο «Το πνεύμα της Ιερουσαλήμ». Το βιβλίο συνυπογράφουν, για μεν την Ορθόδοξη Εκκλησία ο μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, για δε την Καθολική ο Καρδινάλιος Κουρτ Κος.
Ο κ. Εμμανουήλ καταγράφει τα σημαντικά βήματα που έγιναν στα πενήντα χρόνια διαλόγου των δύο εκκλησιών. Αποκορύφωμα υπήρξε η αναπάντεχη χειρονομία του Πάπα Παύλου του ΣΤ' στη Ρώμη, όταν στις 13 Δεκεμβρίου του 1975, με την ευκαιρία της 10ης επετείου από την κατάργηση του αναθέματος, φίλησε γονατιστός τα πόδια του μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνος.

Σύμφωνα με τον μητροπολίτη, η έναρξη του διαλόγου είχε ως αποτέλεσμα σε πρώτη φάση, την «αποδαιμονοποίηση» της Καθολικής Εκκλησίας και τη νέα ερμηνεία της Ιστορίας για σημαδιακά γεγονότα όπως η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, το ακανθώδες θέμα του προσηλυτισμού από τους καθολικούς με τη συνέχιση της «ουνίας», οι βιαιότητες εναντίον των ορθοδόξων στα Βαλκάνια, στην Πολωνία και την Ανατολική Ευρώπη, γεγονότα που ακόμα και σήμερα επιβαρύνουν τη διάθεση διαλόγου στους κόλπους της Ορθοδοξίας.

Η απομάκρυνση των δύο Εκκλησιών είχε εδραιωθεί με το Σχίσμα του 1054.

Πηγή: ΑΜΠΕ
ΕΘΝΟΣ,21/05/2014
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Οικουμενιστικές κινήσεις”