Είναι τώρα η ώρα για τα ελληνοτουρκικά;

Μόνον όσοι δεν θέλουν, δεν βλέπουν ότι η Άγκυρα έχει βάλει στο τραπέζι τής όποιας προσπάθειας ελληνο-τουρκικής προσέγγισης και διαλόγου ένα «γεμάτο περίστροφο». Και εδώ δεν πρόκειται για μπλόφα. Το «περίστροφο» υπάρχει και είναι «γεμάτο»

Του Γιώργου Κουμουτσάκου

Οι ανακοινώσεις για τα αποτελέσματα της πρόσφατης επίσκεψης του Έλληνα αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών στην Άγκυρα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ηγεσία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών αξιολόγησε, έκρινε και αποφάσισε ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να προχωρήσει σε «δυναμική» επανεκκίνηση των ελληνο-τουρκικών διαπραγματεύσεων.

Εν μέσω πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης και ενώ η ελληνική Κυβέρνηση από τη μια «παλεύει» με τους κερδοσκόπους και από την άλλη προσπαθεί να δανειστεί χωρίς να «γονατίσει» ολόκληρη η οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα, αναρωτιέται κανείς ποιος ο σκοπός, το εύρος και το περιεχόμενο μιας επανεκκίνησης των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων αυτήν ειδικά την περίοδο.

Συνέβη κάτι τόσο συνταρακτικό που να επιτρέπει αισιοδοξία για το αποτέλεσμά τους; Έχει μήπως αλλάξει η πάγια πολιτική της Άγκυρας; «Είμαστε προετοιμασμένοι να βρούμε ειρηνικές λύσεις σε όλες τις διαφορές μας, συμπεριλαμβανομένων αυτών στο Αιγαίο», δηλώνει ο κ. Νταβούτογλου.

Αλήθεια, πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, ποιες άλλες «ελληνο-τουρκικές διαφορές» στο Αιγαίο εννοεί ο κ. Νταβούτογλου; Και ποιές είναι οι άλλες -πέραν του Αιγαίου«διαφορές»; Είναι και η Θράκη μια από αυτές;

Η Άγκυρα εμμένει στην επιδίωξή της για μια εφ’ όλης της ύλης των ελληνο-τουρκικών θεμάτων -όπως εκείνη τα αντιλαμβάνεται- διαπραγμάτευση. Η Αθήνα από την πλευρά της διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί οποιοδήποτε άλλο θέμα πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Και οι δύο πλευρές όμως συμφώνησαν να εντατικοποιήσουν τις διερευνητικές συνομιλίες.

Εκείνο που δημιουργεί εύλογη απορία είναι αν στην επικείμενη διαπραγμάτευση η Κυβέρνηση Παπανδρέου «θα πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η Κυβέρνηση Σημίτη το 2003». Τόσο θετικά ήταν τα αποτελέσματα εκείνης της διαδικασίας; Εάν ναι, τότε γιατί το Δεκέμβριο 2003 αποφασίστηκε να μην προχωρήσει η διαδικασία και να μη δημοσιοποιηθούν τα όποια αποτελέσματά της, καθώς είχε εκτιμηθεί ότι κάτι τέτοιο θα είχε τεράστιο πολιτικό κόστος για την τότε Κυβέρνηση;

Έχει μεταβληθεί η θέση της Τουρκίας για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων; Δέχεται μήπως σήμερα η Άγκυρα να καθοριστεί και να ισχύσει πρώτα το εύρος, για παράδειγμα, των εννιά ναυτικών μιλίων και μετά να συνταχθεί το συνυποσχετικό της προσφυγής για την υφαλοκρηπίδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Ή μήπως ο κ. Νταβούτογλου εμμένει στη λογική τού «τίποτα δεν είναι οριστικό εάν δεν οριστικοποιηθούν όλα»; Ποια «όλα»; Τι γίνεται με τις «γκρίζες ζώνες»;

Πώς μπορεί κανείς να σταματά το χρόνο, προσποιούμενος ότι από το 2003 ουδέν συνέβη; Μήπως χρειάζεται να θυμηθούμε, επιγραμματικά, ορισμένα από όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν έκτοτε; ?Η προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θολώσει σε σημείο σχεδόν μηδενικής ορα τότητας. ?

Η Τουρκία είναι μέλος του G-20 λόγω του δυναμισμού και του μεγέθους της οικονομίας της, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα εμφανίζεται ικανοποιημένη γιατί μπορεί, ακόμα, να δανείζεται...
Η προκλητική τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο -για να μην ξεχνάμε το Καστελόριζο- συνεχίζεται και εμπλουτίζεται.

Τελευταίως, στη γνωστή πρακτική των παραβάσεων, παραβιάσεων και υπερπτήσεων, προσετέθησαν οι προκλητικές αλλεπάλληλες οριακά «αβλαβείς διελεύσεις» τουρκικών πολεμικών σκαφών στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Μήπως το μήνυμα είναι: «Εάν τυχόν σκέπτεστε κάτι περί Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ξεχάστε το»;

Συνιστούν άραγε όλα αυτά ευνοϊκή συγκυρία για μια τόσο σημαντική, ζωτικής σημασίας για τη χώρα και τα συμφέροντά μας διαπραγμάτευση; Αισθάνεται ο κ. Δρούτσας σε θέση ισχύος έναντι του κ. Νταβούτογλου; Με λίγα λόγια: Είναι τώρα η ώρα;

Για ακόμη μια φορά ανακοινώθηκαν νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό. Είναι ποιοτικό. Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης υπάρχουν - 24 μάλιστα. Εμπιστοσύνη δεν υπάρχει. Και πώς μπορεί να υπάρχει όταν τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη συχνά πετούν κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι των κατοίκων στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι;

Μόνον όσοι δεν θέλουν, δεν βλέπουν ότι η Άγκυρα έχει βάλει στο τραπέζι τής όποιας προσπάθειας ελληνο-τουρκικής προσέγγισης και διαλόγου ένα «γεμάτο περίστροφο». Και εδώ δεν πρόκειται για μπλόφα. Το «περίστροφο» υπάρχει και είναι «γεμάτο».

Πριν καθίσουν οι Έλληνες διπλωμάτες στο τραπέζι, η Άγκυρα θα πρέπει να έχει «αποστρατικοποιήσει» την πολιτική της έναντι της Ελλάδας. Η ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να «αφοπλίσει» το τουρκικό «περίστροφο» πριν την κρίσιμη διαπραγμάτευση. Είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για τίμιο, ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ γειτόνων.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα αυτονόητα... Δεν απειλούμε με πόλεμο -casus belli- τους
γείτονές μας, κ. Νταβούτογλου, για ένα απολύτως νόμιμο δικαίωμά τους. Αυτό, ναι, θα ήταν ένδειξη ειλικρινούς πολιτικής «μηδενικών προβλημάτων».

* Ο Γιώργος Σ. Κουμουτσάκος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας

-http://kostasxan.blogspot.com/2010/04/b ... _4119.html

Τούρκοι και ΝΑΤΟ «μοίρασαν» το Αιγαίο

Ο ανώτατος διοικητής των Αεροπορικών Δυνάμεων της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ (CCA) με έδρα τη Σμύρνη της Τουρκίας εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα ένα απαράδεκτο σήμα με το οποίο παραχωρούσε το μισό Αιγαίο στο 6ο υποστρατηγείο του Εσκισεχίρ (6CAOC) ως περιοχή ευθύνης του για αεροπορική αστυνόμευση (ΑΡΑ).

Ο χάρτης που μοιράζει την αεροπορική αστυνόμευση μεταξύ Λάρισας και Εσκισεχίρ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Αμύνης υπήρξε ελληνική αντίδραση, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί το σήμα αυτό. Ομως η ελληνική αντίδραση θεράπευσε μόνον την αφορμή και όχι τα αίτια, βάσει των οποίων εκδόθηκε το απαράδεκτο σήμα με συνέπεια να υπάρχει ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος για τα χειρότερα.

Τον Ιούνιο του 2003 στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ αποφασίστηκε η μετεγκατάσταση του ΝΑΤΟϊκού αεροπορικού στρατηγείου από τη Νάπολη της Ιταλίας στη Σμύρνη, με αμερικανό διοικητή και τούρκο υποδιοικητή. Στην απόφαση αυτή υπήρχε ο απαράβατος όρος εντός τριών ετών, δηλαδή μέχρι το 2006, να καταργηθεί και το 6ο υποστρατηγείο του Εσκισεχίρ (6ο CAOC) και να αναβαθμιστεί το 7ο της Λάρισας, το οποίο με τις ελληνικές αεροπορικές δυνάμεις (9 ραντάρ αεροσκάφη αναχαίτισης) που έχει παραχωρήσει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, θα αναλάμβανε την αεροπορική αστυνόμευση ολόκληρης της νοτιοανατολικής περιοχής του ΝΑΤΟ.

Ομως, λόγω της αδράνειας και των ελληνικών κυβερνήσεων, το 6ο υποστρατηγείο του Εσκισεχίρ όχι μόνον δεν καταργήθηκε μέχρι το 2006, αλλά σήμερα, το 2010, ανατέθηκαν από τον ΝΑΤΟϊκό διοικητή αρμοδιότητες αεροπορικού ελέγχου και αστυνόμευσης σε περιοχή που εκτείνεται μέχρι τη μέση του Αιγαίου (βλ. χάρτη).

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το απαράδεκτο σήμα του ΝΑΤΟϊκού διοικητή, τα τουρκικά αεροσκάφη θα αποτελούσαν «τον φύλακα άγγελο» και «προστάτη» όλων των ελληνικών νησιών ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, όπως Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Αγ. Ευστράτιος, Ψαρά, Σάμος, Χίος, Ικαρία, Κάλυμνος, Κως, Ρόδος, Μεγίστη κ.ά.

Ελληνική αδράνεια

Ομως η ανακοίνωση του ΥΕΘΑ δεν κάνει καμία αναφορά στην κατάργηση του 6ου υποστρατηγείου του Εσκισεχίρ (που έπρεπε να έχει καταργηθεί από το 2006), με αποτέλεσμα να παραμένει ενεργή μία από τις αιτίες που θα δημιουργούν μόνιμα εθνικά προβλήματα στο Αιγαίο. Η μη κατάργηση του 6ου υποστρατηγείου μέχρι και σήμερα ανοίγει τον δρόμο σε συνδιαχείριση του Αιγαίου, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με την Τουρκία.

Η ελληνική αδράνεια στο θέμα της κατάργησης του 6ου CAOC του Εσκισεχίρ έχει ως αποτέλεσμα να μην αναβαθμίζεται το 7ο CAOC της Λάρισας και έτσι να μην έχει περιοχή ευθύνης αεροπορικής αστυνόμευσης (ΑΡΑ).

Ετσι, για το Αιγαίο (FIR Αθηνών) την ευθύνη την έχει αυτός που διαθέτει ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για να φτάσει γρηγορότερα στο σημείο που απαιτείται. Δυστυχώς, όμως, η Τουρκία με το πέρασμα των ετών έχει διαμορφώσει ισχυρό πλεονέκτημα έναντι της Ελλάδας και των κακών χειρισμών της:

Η Τουρκία έχει πετύχει να θέσει εκτός ΝΑΤΟ τις αεροπορικές δυνάμεις της Λήμνου (αεροσκάφη αεράμυνας στο αεροδρόμιο και το στρατιωτικό ραντάρ), με το αναληθές αιτιολογικό ότι η Λήμνος… τελεί υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης.

Πρόκειται για μια παλιά «αμαρτία» των ελληνικών κυβερνήσεων, που δεν διορθώθηκε ποτέ.

Ετσι, τόσο το ΝΑΤΟ, όσο και ο ICAO αποδέχονται στην πράξη τη θέση της Τουρκίας και αντιμετωπίζουν τη Λήμνο ως αποστρατιωτικοποιημένη τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ όσο και στο πλαίσιο του ICAO για σκοπούς έρευνας και διάσωσης.

Με βάση αυτή την αρνητική εξέλιξη, το 7ο CAOC της Λάρισας δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα αεροσκάφη της Λήμνου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για αεροπορική αστυνόμευση, με αποτέλεσμα το βορειοανατολικό Αιγαίο να παραμένει ακάλυπτο, αφού η πλησιέστερη ελληνική αεροπορική μονάδα για την περιοχή βρίσκεται στη Σκύρο. Αντιθέτως, η Τουρκία με τα αεροσκάφη της στα αεροδρόμια Badirma και Balikesir μπορεί να φτάσει στην περιοχή πολύ συντομότερα, με αποτέλεσμα να απαιτεί τον έλεγχο του Αιγαίου.

Το αεροδρόμιο της Λήμνου

Επιπροσθέτως, για ανεξήγητο μέχρι στιγμής διαχρονικό λόγο οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται συστηματικά να ασχοληθούν με την περίπτωση της Λήμνου και να διορθώσουν τα κακώς κείμενα: Το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Λήμνου (ιδιοκτησίας ΥΕΘΑ) είναι… ανύπαρκτο διεθνώς, αφού η αρμόδια Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας καταχωρίζει το αεροδρόμιο της Λήμνου (προς τέρψη της Αγκυρας, φυσικά) μόνον ως πολιτικό αεροδρόμιο στο Εγχειρίδιο Αεροναυτικών Πληροφοριών (ΑΙΡ Greece) που διανέμεται σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Οι ενέργειες του υπουργείου Αμύνης με τις οποίες αποσύρθηκε το επίμαχο ΝΑΤΟϊκό σήμα και πάλι δεν επεκτάθηκαν στο αίτημα άμεσης εφαρμογής της νέας δομής του ΝΑΤΟ του 2003 και επομένως στην άμεση κατάργηση του 6ου CAOC του Εσκισεχίρ, που αποτελεί την αιτία του σημερινού προβλήματος. Ετσι το ΝΑΤΟ θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση, αφού θα είχε αναθέσει τον έλεγχο του μισού Αιγαίου σε ένα ανύπαρκτο CAOC, αυτό του Εσκισεχίρ.

Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση δεν τόλμησε και πάλι να απαιτήσει από το ΝΑΤΟ να δεχθεί τις δυνάμεις αεράμυνας της Λήμνου και ακόμα να ζητήσει να κατοχυρωθεί το αεροδρόμιο της Λήμνου ως στρατιωτικό.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση φρόντισε αυτή τη στιγμή να θεραπεύσει μόνο την αφορμή, αλλά όχι και την αιτία. Μοιάζει δηλαδή με ανειδίκευτο υδραυλικό, που ενώ στάζει η βρύση δεν την αλλάζει αλλά βάζει τον κουβά για να μαζεύει το νερό μέχρις ότου να ξαναπλημμυρίσει.

Υπάρχει όμως και μια άλλη… διαχρονική λεπτομέρεια ελληνικής αδράνειας, που επιτείνει την κατάσταση: μέχρι το 1992 το ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο της Λάρισας είχε ως περιοχή αεροπορικού ελέγχου το FIR Αθηνών (περιοχή έγκαιρης προειδοποίησης). Με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, το 1992 (DPC92), η περιοχή αυτή καταργήθηκε και αναγράφηκε ότι εντός 6 μηνών πρέπει να επανακαθοριστεί. Εχουν παρέλθει ήδη 18 χρόνια και ακόμα η περιοχή δεν έχει καθοριστεί ώστε να προστατεύονται τα ελληνικά νησιά σε ΝΑΤΟϊκό πλαίσιο…

Ότι και να γράψω είναι λίγο, στους φτύνουν και αυτοί νομίζουν ότι βρέχει η ανικανότητα τους . μας έφερε σε αυτό το χαλί.

Το μπουρδέλο έχει και μια σειρά εμείς τι στο καλό έχουμε;

Νήφε και μέμνησα απιστήν
(Να παραμένεις νηφάλιος
και να θυμάσαι να δυσπιστείς)…
και ιδίως απέναντι σε όσους σε θέλουν
εφησυχασμένο
Επίμαχος φιλόσοφος από την Κω


πηγη http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=152632

Αμα δεν είναι ωρα τωρα ποτε θα είναι?
Τωρα μας πιεζουν ,τωρα ξεπουλαμε...

Το μπουρδέλο έχει και μια σειρά εμείς τι στο καλό έχουμε;

Εμείς εχουμε τον χώρο..... οι άλλοι απ έξω είναι στην σειρά