Ο Αμπντί Ιπεκτσί ήταν αρχισυντάκτης της Millet,θεωρούμενος alter ego του πρωθυπουργού της εισβολής Μπουλέντ Ετσεβίτ.Ήταν κάτι αντίστοιχο του συναδέλφου του Αχμέτ Εμίν που δημιούργησε το 1946 τον Μεντερές,τον πρωθυπουργό με τις ελληνικές ρίζες,αυτόν που ευνόησε το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη το Σεπτέμβριο του 1955.
Ο Ιπεκτσί ήταν donme,δηλαδή Θεσσαλονικιός εβραικής καταγωγής.
Η οικογένειά του είχε μεγάλη συμβολή στον τεκτονισμό και στη πολιτική,στο οθωμανικό και στο κεμαλικό κράτος.Σύμφωνα με τις απόψεις των συναδέλφων του,ήταν ένας μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης,αλλά βαθύτατα εθνικιστής (Milleyetci).Είχε ισχυρούς δεσμούς με τις ένοπλες δυνάμεις γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα και μπορεί να χαρακτηριστεί,κατά τον Ν.Σαρρή,ως «ο κύριος εκπρόσωπος του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας».
Οι στενές του σχέσεις με το στρατογραφειοκρατικό τρομοκρατικό κατεστημένο του Κεμαλικού κράτους τον ώθησαν αργότερα να επεξαργαστεί από πολύ κοντά την «αναγκαία» πολιτική απόφαση για την «ειρηνιστική» επιχείρηση.
Οι σκέψεις του,για το Αιγαίο και την Κύπρο είναι οι γνωστές επίσημες τουρκικές,δηλαδή συγκυριαρχία,διχοτόμηση,συνεκμετάλευση για το Αρχιπέλαγος και αποδοχή τετελεσμένων για την Μεγαλόνησο.
Ο Ιπεκτσί δεν παρέλειψε να γράψει και για την καταπίεση των «Τούρκων» της Θράκης με το άρθρο του «Αυτός θα πρέπει να είναι ο δρόμος για να κρατήσουμε τους αδελφούς μας στη Δυτική Θράκη στο περιοδικό Turk Dunyasi (Τουρκικός Κόσμος).
Το άρθρο βρίσκεται σε ειδική σελίδα του υπουργείου εξωτερικών,που εκθέτει τις κεμαλικές θέσεις περί Θράκης,στο διεθνές δίκτυο internet.Αυτό το άρθρο για πρώτη φορά έρχεται στην επιφάνεια και έχει αποκρυφτεί από την επιτροπή του βραβείου Ιπεκτσί,όπως άλλωστε κι όλα τα’άλλα !!
Ήδη από το 1979,χρονιά δολοφονίας του Ιπεκτσί,η Τουρκία προώθησε μια προσέγγιση με την Ελλάδα με ένα σχέδιο που από τη μια μεριά είχε καθαρά εδαφικές διεκδικήσεις (που είχαν ενταθεί με την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ),θέτοντας ειδικά το Αιγαίο υπό διαπραγμάτευση,και από την άλλη διέδιδε ότι οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους!!
Την όλη προσπάθεια προώθησης αυτής της «φιλίας» την υποστήριξε με σθένος ο Ιπεκτσί και,μετά τη δολοφονία του,ήταν τιμή για κάποιον να παίρνει βραβείο αφιερωμένο στην μνήμη του.Αυτό το βραβείο απονεμήθηκε και στον πρώην πρωθυπουργό κ.Μητσοτάκη,που έχει ήδη στο ενεργητικό του την πρόταση αποστρατικοποίησης της Θράκης στα τέλη του 1991 και έχει προτείνει τη συνεκμετάλευση του Αιγαίου και την προώθηση ομοσπονδίας στην Κύπρο.
Ακόμη ,τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί ο αναπληρωτής (τότε) υπουργός εξωτερικών Γ.Παπανδρέου για τη δεδηλωμένη πρόθεση προσέγγισης και ρεαλισμού στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Ο ελληνικός και ο τούρκικος λαός έχουν αποδείξει ότι μπορούν να βρούν το δρόμο φιλίας,συνεργασίας και ειρήνης.Σ’αυτό το δρόμο όμως,δε θα χρειαστούν βοήθεια από βραβεία που έχουν το όνομα ανθρώπων που είναι «λερωμένοι» από το αίμα του Κυπριακού Ελληνισμού και άνοιξαν το δρόμο αμφισβήτησης και διεκδίκησης του Αιγαίου και της Θράκης.





Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από κάποιες σημειώσεις μου πάνω στο βιβλίο του Κ. Βελόπουλου «Αυτοί είναι οι Τούρκοι».