Kάπου εκεί έξω , υπάρχει ένα πανάρχαιο βασίλειο, που ο άνθρωπος της καθημερινότητας , το έχει σχεδόν αγνοήσει. Ναι ,το συνηθισμένο μοντέλο του ανθρώπου, προσπερνά το χθες του, χαραμίζει το παρόν του και αγχώνεται για το αύριο. Αλλά μαζί με το παρελθόν αγνοεί και ένα μέρος από γνώσεις και λύσεις, καθώς και κομμάτια της συλλογικής του ύπαρξης.
Όσο για το παρόν; Χμ, αυτό, σχεδόν δεν το καλλιεργεί κανείς, αφού οι διάφοροι κηπουροί που υπάρχουν γύρω σας, έχουν φροντίσει να ασχολείσθε με το μέλλον και τις αγωνίες τους, ώστε να πράττουν άλλοι στο δικό σας παρόν.Κάπως έτσι, πολλές επιλογές σου γίνονται αυτόματα επιλογές τους.Και οι κηπουροί; Αααα, αυτοί απλώς συνεχίζουν, την δουλειά τους σπέρνοντας το χωράφι του νου! Βέβαια ,το θέμα μου, δεν είναι να χαλάσω τα σπαρτά, άλλωστε κάποιοι σπόροι, έχουν γίνει πλέον κοτζάμ δέντρα και η ποικιλία των σπόρων είναι τόσο μεγάλη, που το πιο ισχυρότερο ζιζανιοκτόνο, θα έμοιαζε με χάδι.Απλώς, προσπαθώ να σας δείξω μέσα από τον φεγγίτη του χρόνου, ένα κομμάτι του δρόμου μας ως ανθρωπότητα.
Ίσως τότε κατανοήσετε πώς πάντα οι εποχές ήταν δύσκολες, με την διαφορά ότι οι τότε κοινωνίες, γεννούσαν ήρωες και ανθρώπους που σκέπτονταν νέες λύσεις και αυτό γίνονταν γιατί ζούσαν στο παρόν τους και δεν αγνοούσαν το παρελθόν τους. Είχαν επίγνωση του ποιοι ήταν και από πού έρχονταν. Βλέπετε τούτη η επίγνωση, κάνει το χώμα στο χωράφι, σκληρό και δύσκολο στην σπορά. Ίσως τώρα κατανοείτε γιατί προσπαθώ να σας δείξω το δρόμο προς εκείνο το ξεχασμένο εαυτό του ανθρώπου.
Αλλά ποιος είναι εκείνος ο ξεχασμένος άνθρωπος, που συνυπάρχει μαζί με τον δικό μας; Όχι ,δεν είναι κάποια άλλη ύπαρξη, άλλωστε κάποιες φορές, πρέπει να παλέψεις πρώτα για την γνωστή σου ύπαρξη, που καταρρέει, πριν ενδιαφερθείς για την διαφορετική σου προσέγγιση σε μια νέα. Όσο για εκείνους, που απλώς θα συνεχίζουν να χάνονται, μέσα σε ιδέες που έβαλαν ξένοι στο χωράφι τους ,ας μην ξεχνάνε, πως θα έρθει η μέρα που κάποιοι θα θελήσουν να θερίσουν.
http://excaliburteamthiktank.blogspot.c ... st_04.html
