Γρηγοριάδης Κώστας


Κάπου στο τέλος της δεκαετίας του '70 ο Γερμανός κοινωνιολόγος Π. Ρούτερ, ένας από τους πρωταγωνιστές του φοιτητικού κινήματος της χώρας του, του Μάη του '68, επισημαίνοντας τη διαστρέβλωση των ειδήσεων από τα ΜΜΕ και τη συστηματική προσπάθεια της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών. Εκανε λόγο για «κατασκευή υπηκόων» και την πλήρη απαξίωση της έννοιας «πολίτης». Το παντοδύναμο σύστημα ήθελε άτομα υποταγμένα και αποπροσανατολισμένα για να μπορεί ευκολότερα να τα ελέγξει και πολύ περισσότερο να τα καθοδηγήσει, σύμφωνα με τις επιθυμίες και τα συμφέροντά του.

Από τον Οργουελ στο CNN

Τέσσερις δεκαετίες πριν τον Ρούτερ, ο Τζορτζ Οργουελ στο μυθιστόρημά του «1984» είχε διαβλέψει το «Διαρκή Πόλεμο» τριών αυτοκρατοριών που θυσίαζαν εκατομμύρια ανθρώπους, για να διατηρούν ένα απάνθρωπο σύστημα που εξυπηρετούσε μια ελίτ στην εξουσία, που απολάμβανε όλα τα αγαθά, διατηρώντας την κοινωνία σε συνθήκες εξαθλίωσης. Βασικό όπλο της ελίτ η προπαγάνδα που παρουσίαζε μόνο νίκες και θεαματικά αποτελέσματα στην παραγωγή την ίδια στιγμή που ο λαός λιμοκτονούσε. Στην αυγή της τρίτης χιλιετίας μπορεί οι αυτοκρατορίες να μην είναι τρεις, αλλά μόνο μία, αλλά ο πόλεμος είναι διαρκής και η αποπληροφόρηση πλήρης. Κι όταν δεν υπάρχει αποπληροφόρηση στοιχείων και γεγονότων η εναλλακτική λύση του συστήματος είναι η αποσιώπηση!

Από τον Πόλεμο του Κόλπου, όταν οι «συμμαχικές» ορδές εισέβαλαν στο πολύπαθο Ιράκ κύλησε πολύ νερό (ή σωστότερα αίμα). Ελάχιστα μάθαμε για την εφιαλτική κατάσταση που είχε επιβληθεί σ' αυτήν τη χώρα. Κι ακόμα, αν κάποια στοιχεία έρχονταν στο φως της δημοσιότητας οι ηγέτες των χωρών της Δύσης, «πολεμοκάπηλοι» και «ειρηνόφιλοι» σφύριζαν αδιάφορα.
Στατιστικές θανάτου

Το 1989 η παιδική θνησιμότητα στο Ιράκ ήταν 38 τοις χιλίοις. Δέκα χρόνια μετά το ποσοστό σχεδόν τετραπλασιάστηκε (131 τοις χιλίοις) ως αποτέλεσμα της ανυπαρξίας φαρμάκων, απόρροια του εμπάργκο που είχε επιβληθεί από τον ΟΗΕ, για τον οποίο τόσοι και τόσοι σήμερα κόπτονται, παραγνωρίζοντας τους υπάρχοντες συσχετισμούς που έχουν σήμερα διαμορφωθεί, ύστερα από την απουσία του σοσιαλιστικού μπλοκ των Ανατολικών χωρών, που με ανακούφιση είδαν οι πάσης φύσεως (και φυράματος) φιλελεύθεροι και «δημοκράτες». Από το 1997 υπήρξαν 1,5 εκατομμύριο θάνατοι εκ των οποίων οι 500.000 ήταν μικρά παιδιά από έλλειψη φαρμάκων και τροφίμων. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που διαθέτει τεράστια αποθέματα πετρελαίου και είναι στη δεύτερη θέση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Γράφηκε ότι γύρω στις 6.000 Ιρακινοί στον πόλεμο του Κόλπου πολτοποιήθηκαν κάτω από την άμμο από τις ερπύστριες των τανκς, χωρίς ποτέ να απολογηθεί κανένας «σύμμαχος».


Κι ας μην ξεχνάμε την κατά 700% αύξηση των καρκίνων από τους 40 τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου που έσπειραν οι αιμοσταγείς δολοφόνοι της ...συμμαχίας. Την ίδια περίοδο δολοφονήθηκαν 35.000 αθώοι πολίτες, χωρίς να ενοχληθεί κανένα δικαστήριο για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» κι όλες αυτές τις καρικατούρες που κατά καιρούς εμφανίζουν διάφορα φερέφωνα της αμερικάνικης πρεσβείας ως θεματοφύλακες της έννομης τάξης και της δημοκρατίας. Επί 11 χρόνια το Ιράκ βομβαρδιζόταν από την αγγλοαμερικανική συμμορία, για να ανανεώνονται τα ιμπεριαλιστικά οπλοστάσια, να δοκιμάζονται νέα οπλικά συστήματα και να καταστρέφεται η υποδομή της συγκεκριμένης χώρας και να προετοιμαστεί στον κατάλληλο χρόνο το μεγάλο πλιάτσικο. Κι έτσι επιλέχτηκε το 2003 για την πλήρη ισοπέδωση και την εκ νέου -εν ευθέτω χρόνω- ανοικοδόμηση του Ιράκ από τις πολυεθνικές του Αξονα με προφανές αντίτιμο το πετρέλαιο. Παστρικές δουλιές.


Οι έλεγχοι για τα χημικά

Το πρόσχημα της εισβολής τώρα ήταν η ύπαρξη χημικών και βιολογικών όπλων που ποτέ δεν είδαμε μέχρι σήμερα, αν και διενεργήθηκαν από τις αρχές του 1999 πάνω από 300 έλεγχοι ειδικών (και εν πολλοίς εντεταλμένων) της αυτοκρατορίας του Μπους και της παρέας του. Οντως, το Ιράκ χρησιμοποίησε πριν από 15 χρόνια χημικά, εξολοθρεύοντας 5.000 Κούρδους στη Χαλάμπζα. Αλλά ΚΑΜΙΑ χώρα δεν καταδίκασε το Σαντάμ. ΗΠΑ, Αγγλία και λοιποί συγγενείς κατάπιαν τη γλώσσα τους κι ο λόγος ήταν απλός. Δικές τους εταιρίες τα είχαν πουλήσει στο δικτάτορα. Ομως, τα όπλα αυτά είτε καταστράφηκαν, είτε μεταφέρθηκαν αλλού, είτε απαξιώθηκαν. Και τα θυμήθηκαν σήμερα που δεν υπάρχουν και κυρίως δε χρησιμοποιήθηκαν στις δυο εισβολές.


Ομως υπάρχουν στα οπλοστάσια των ΗΠΑ και της Αγγλίας, που σείουν τις σημαίες της «έννομης τάξης» και της «ελευθερίας», ρίχνοντας για πλάκα 6.000 λίβρες βομβών (εκτός από αυτές με το απεμπλουτισμένο ουράνιο). Κι κάτι ακόμα. Ας μην ξεχνάμε το ναζιστικό καθεστώς του Ισραήλ που δολοφονεί καθημερινά εκατοντάδες Παλαιστινίους και διαθέτει 400 πυρηνικές κεφαλές χωρίς να το ενοχλεί κανείς. Οπως δεν ενοχλεί το δικτατορικό καθεστώς του Πακιστάν και τις Ινδίες. Φυσικά, οι παραπάνω στατιστικές θανάτου που αναφέρθηκαν για το Ιράκ θα «εμπλουτιστούν θεαματικά» μετά το τέλος της πρόσφατης εισβολής και τα ανθρώπινα θύματα (και το περιβάλλον) θα αυξηθούν με εκθετική συνάρτηση. Κι ως τότε περιμένουμε το επόμενο θύμα που έχουν επιλέξει οι συμμορίτες.


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αν και το συγκεκριμενο εντυπο ειμαι αναγκασμενος να συμφωνω παντα με την αληθεια.