Η ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, που δεν υπέκυψε επί μήνες στις πιέσεις του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, μέχρι που υπέστη επίθεση και ξυλοδαρμό από μουσουλμάνο παρακρατικό, αποτελεί το πρόσωπο που επιλέξαμε να προβάλουμε στο τεύχος αυτό. Ποιο ήταν το έγκλημά της ώστε να αποτελέσει στόχο; Τόλμησε να επιτελέσει συνειδητά το έργο της Ελληνίδας δασκάλας!

Η Χαρά Νικολοπούλου είναι δασκάλα στο Μέγα Δέρειο, ένα μειονοτικό χωριό του Έβρου κοντά στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα. Μόλις διορίστηκε, το 2004, επέλεξε να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε έναν τόπο που πραγματικά τη χρειαζόταν. Εγκαταστάθηκε εκεί με τον σύζυγό της και μάλιστα έγινε δημότης του Δήμου Ορφέα, όπου ανήκει το χωριό, το οποίο αριθμεί 1.200 κατοίκους μουσουλμάνους. Κάποιοι από αυτούς ενοχλήθηκαν όταν τα παιδιά τους άρχισαν να κάνουν παρέλαση στις εθνικές γιορτές με παρότρυνση της δασκάλας. Μάλιστα μερίδα μειονοτικών θέλησαν να τη διώξουν από το σχολείο, υποστηριζόμενοι και από τους δύο μειονοτικούς βουλευτές της Ξάνθης και της Ροδόπης, ύστερα από παρότρυνση του ιμάμη της περιοχής. Υπέρ της απομάκρυνσής της τάχθηκε και ο μειονοτικός διευθυντής του σχολείου, καθώς και γονείς που υπέγραψαν σχετικό υπόμνημα. Είναι προφανές ότι η Χαρά γινόταν εμπόδιο στα σχέδια του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής. Όλα αυτά ήταν γνωστά από μήνες, όπως φαίνεται και από παλαιότερο άρθρο που αναδημοσιεύουμε σε ειδικό πλαίσιο.

Αυτή η δασκάλα, με την ανιδιοτελή προσφορά, ξεκίνησε με όραμα να δώσει ό,τι καλύτερο μπορούσε για να υπηρετήσει το λειτούργημά της. Εκτός των καθημερινών μαθημάτων του σχολείου, παρέδιδε δωρεάν μαθήματα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσχέρεια στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Οργάνωσε χορωδία με την οποία τα παιδιά ήρθαν σε καλύτερη επαφή με τη γλώσσα και τον πλούτο της ελληνικής παράδοσης. Με αυτή τη χορωδία η δασκάλα και οι μαθητές της, βραβεύτηκαν από το Υπουργείο με ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη όπου φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχείο της πόλης δίνοντας μια μουσική παράσταση. Επίσης το σχολείο της προσκαλέστηκε για τις 29 Φεβρουαρίου από εκπαιδευτικό μορφωτικό σύλλογο αποφοίτων Αρσακείου, για να τιμηθεί για τη χορωδία και για το έργο που γίνεται. Η δασκάλα προετοίμασε τα παιδιά, μοίρασε τραγούδια και ξεκίνησε την προετοιμασία της χορωδίας. Όπως είπε η Χαρά σε συνέντευξή της «δυστυχώς μου ερχόντουσαν μηνύματα να μην γίνει αυτή η εκδρομή, δεν θα στείλουμε τα παιδιά... (…) «Αυτά τα παιδιά δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ, όχι μόνο την πρωτεύουσα, αλλά ούτε και τις γειτονικές πόλεις. Είναι τακτική των γονέων να πηγαίνουν εκδρομές και διακοπές σε πόλεις της γείτονος χώρας και όχι σε δικές μας πόλεις. Καταλαβαίνετε ότι κάτι τέτοιο είναι ενδεικτικό της όλης στάσης μέσα στο χωριό. Τα παιδιά των ανθρώπων που υπέγραψαν για να φύγω από το σχολείο, δεν τα στέλνουν στην εκδρομή, ενώ οι γονείς των άλλων παιδιών, τα στέλνουνε.»

Την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008 ήρθε το αποκορύφωμα. Η δασκάλα έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από κάτοικο του χωριού, με αποτέλεσμα να υποστεί κάταγμα στο χέρι. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν νιώθει ότι τα γεγονότα αυτά μπορεί να της κάμψουν το φρόνημα και την αποφασιστικότητά της, απαντά: «Σαφέστατα όχι. Και θα σας πω ότι με αυτήν την παιδεία και με αυτήν την κουλτούρα είμαι μεγαλωμένη, έχω τον Ελληνισμό μέσα μου. Και δεν τίθεται θέμα ηρωισμού, αλλά αυτή είναι η δουλειά μου, αυτό είναι το πιστεύω μου. Είμαι Ελληνίδα δασκάλα και δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Και θα σας πω και κάτι ακόμη. Πιστεύω πως αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην μειονότητα, πρέπει να εξυγιανθεί από την ρίζα και όχι από τις άκρες των κλαδιών.»

Μετά την ταλαιπωρία της και την αποκατάσταση του σπασμένου χεριού της, η Χαρά Νικολοπούλου επανήλθε στα καθήκοντά της και μάλιστα στις 25 Μαρτίου οργάνωσε παρέλαση των μαθητών και γιορτή μπροστά στο ηρώο του χωριού, όπου εκφώνησε λόγο ενώ οι μαθητές της απήγγειλαν ποιήματα και τραγούδησαν για την Επανάσταση του ’21. Βλέποντας το σχετικό βίντεο κάναμε τη σκέψη ότι πολύ λίγοι μαθητές στην Ελλάδα είχαν την τύχη να γιορτάσουν τόσο ουσιαστικά την εθνική επέτειο.

Τιμούμε τη δασκάλα Χαρά Νικολοπούλου και την προβάλουμε ως πρότυπο Ελληνίδας εκπαιδευτικού. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν: εκεί στη Θράκη ποιος ασκεί κρατική κυριαρχία; Το Ελληνικό Κράτος ή το Τουρκικό Προξενείο;

Η επίθεση εναντίον της Χαράς Νικοπούλου δεν αποτέλεσε έκπληξη για όσους γνώριζαν την κατάσταση. Το Νοέμβριο 2007, δυόμισι μήνες δηλαδή πριν, είχε δημοσιευθεί άρθρο του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη, εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα» και συνεργάτη του TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, με τίτλο «Η δασκάλα, οι πρακτορίσκοι και το ελληνικό κράτος» στο οποίο επισημαίνονταν τα εξής:

Η κόρη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, η Χαρά Νικοπούλου, είναι δασκάλα. Δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να επιτύχει έναν «καλό» διορισμό. Διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου, σε ένα Πομακοχώρι απομονωμένο, που κατοικείται μόνο από μουσουλμάνους Πομάκους. Επέλεξε να μείνει με τον σύζυγό της στο χωριό που διδάσκει, κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριές της, κοντά στους ανθρώπους που εκτιμούν το έργο και την προσφορά της. Το νεαρό ζευγάρι μετέφερε ακόμη και τα πολιτικά του δικαιώματα στο χωριό και διαμένει εκεί, όχι μόνο τους μήνες του σχολικού έτους, αλλά ολόκληρο το χρόνο.

Αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, αυτή η ανιδιοτελής διάθεση για προσφορά, έγινε αιτία για την στοχοποίησή τους από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου. Χρησιμοποιώντας διάφορα ψεύδη, εκβιάζοντας και πιέζοντας τους κατά τα άλλα φιλήσυχους Πομάκους, οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου συλλέγουν υπογραφές για να διώξουν από το χωριό τη φιλότιμη δασκάλα και το σύζυγό της. «Αυτό το χωριό αγαπά μόνο τους Τούρκους που για αιώνες μένουν σ’ αυτό», γράφουν οι πρακτορίσκοι, ενώ οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε βάρος των δύο «ξένων» είναι πλέον σε ημερησία διάταξη!

Και ενώ οι προσπάθειές τους ακόμη δεν αποδίδουν, αφού ελάχιστοι είναι οι γονείς που υποχώρησαν στις πιέσεις, κι ενώ έφτασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσει στη Βουλή σχετική αναφορά ο βουλευτής Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ, η Χαρά έχει να αντιπαλέψει και με τον ακαταμάχητο γραικυλισμό των «λειτουργών» του ελληνικού κράτους, από το οποίο δεν είχε μέχρι σήμερα την παραμικρή στήριξη! Προς τιμήν της, η ηρωική Χαρά Νικοπούλου, δεν υποκύπτει στις πιέσεις και δηλώνει ότι θα παραμείνει στη θέση της μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της. Κι όλα αυτά, παρά το λαϊκό δικαστήριο που επεχείρησαν να στήσουν πριν λίγες ημέρες οι πρακτορίσκοι του προξενείου! Αναρωτιέμαι: Πόσους ανθρώπους έχουμε στην Ελλάδα σαν την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου; Πέντε; Δέκα; Ίσως λέω και πολλούς! Τι κάνει το ελληνικό κράτος γι’ αυτούς;

Κάτω τα χέρια σας ανθέλληνες προδότες πολιτικοί απο την Χαρά Νικοπούλου


Καιρός να ξυπνάνε και οι υπόλοιποι δάσκαλοι-καθηγητες.....

Η ηρωιδα δασκαλα που ναβρισκεται αραγε τωρα;

King Minos έγραψε:Η ηρωιδα δασκαλα που ναβρισκεται αραγε τωρα;

Mετατέθηκε Θεσσαλονική!Εστειλε εγγραφο για να το ακυρωσουν,αλλα δεν μπορουσαν!!

Σιγά μην την άφηναν...

Με δάκρυα το φινάλε της Χαράς στο Μ. Δέρειο
«Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας έχουμε στο μυαλό μας, θα σας φέρνουμε στα όνειρά μας» της είπε ο μικρός Τζαφέρ που έδωσε γράμμα εκ μέρους των συμμαθητών του

Ρεπορτάζ: Μελαχροινή Μαρτίδου

Δάκρυσαν και οι πέτρες με την σχολική γιορτή των μαθητών του δημοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, εκεί στο τέρμα Θεού στον Έβρο. Πρωταγωνιστές για μια ακόμη φορά τα μικρά παιδιά, τα Πομακόπουλα, αλλά και οι γονείς τους. Νέες μητέρες που μέσα στο λιοπύρι, εκεί στον ταπεινό αυλόγυρο του σχολείου επί ώρες απολάμβαναν όλα όσα η δασκάλα έμαθε με κόπο στα παιδιά τους, να απαγγέλουν ποιήματα και να τραγουδούν Θεοδωράκη. Στο επίκεντρο και οι ίδιες που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα από το κοινό. Εκεί και κόσμος που ήλθε σχεδόν απ’ όλα τα σημεία της Ελλάδας, να δει την γιορτή της Χαράς Νικοπούλου που αφήνει το Δέρειο με πόνο ψυχής. Με μια ομιλία του δονούσε τα στήθια, αναφέρθηκε στο ρόλο της ως εκπαιδευτικός και στην πολεμική που δέχθηκε όταν κάποιοι την είδαν σαν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε άψογα ελληνικά τα μικρά παιδιά τα έδωσαν όλα στην γιορτή αποδεικνύοντας στην πράξη το έργο που γίνεται .

Η Χαρά όπως πάντα με το ακορντεόν της, συνόδεψε μουσικά την χορωδία των παιδιών με ένα εκπληκτικό ρεπερτόριο

Συγκλονιστική η στιγμή που η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου τους αποχαιρέτησε με τον δικό της τρόπο, ένα - ένα τα παιδιά, τα φίλησε, τα έδωσε αναμνηστικά και μέσα σε αυτά ένα dvd οπτικό από δραστηριότητες του σχολείου με 400 φωτογραφίες, από τα 5 χρόνια της παρουσίας της και τους μαθητές της, όπως τους έζησε από την πρώτη μέρα, για να θυμούνται την σχολική τους ζωή κι ένα μουσικό cd με τα τραγούδια που μάθαιναν στην χορωδία

Οι δύο καλύτεροι μαθητές με τα ποδήλατά τους δώρο για την επίδοσή τους
Ήταν το δικό της προσωπικό δώρο που θα τους συνοδεύει μια ζωή. Μαζί τα αξέχαστα γαλανά μάτια της Χαράς, η ζωντάνια της, η θέλησή της, να ανεβαίνουν σκαλιά στην ζωή τους, να προκόψουν, να μην σταματήσουν ποτέ. «Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας φέρνουμε καθημερινά στο μυαλό, στα όνειρά μας», ήταν τα λόγια του Τζαφέρ Αλή που βούρκωσε, της πρόσφερε ένα γράμμα που έγραψε εκ μέρους των συμμαθητών του, της 5ης και της 6ης τάξης, για να το διαβάσει και ήταν το δικό τους ευχαριστώ, ενώ της αφιέρωσαν ένα τραγούδι. «Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε Χαρά, μα θα ξαναβλεπόμαστε στα όνειρα συχνά. Παλιό και ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί…». Βούρκωσαν όλοι. ενώ η ίδια η κ. Νικοπούλου ευχαρίστησε τα παιδιά για την έκπληξη. λέγοντας ότι θα τα θυμάται και θα τα αγαπά πάντα. Ο Χαλήλ Τζαφέρογλου. ο πρόεδρος της σχολικής εφορίας ευχαρίστησε όλους τους επισκέπτες που ήρθαν από μακριά. ενώ ο πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έδωσε τιμητικές πλακέτες σε δύο μαθητές που ξεχώρισαν, για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και πήραν και ως δώρο από ένα ποδήλατο. Δύο ακόμη ποδήλατα κληρώθηκαν σε παιδιά, ενώ για όλα υπήρχαν δώρα, μπάλες, επιτραπέζια παιγνίδια.

Μια απλή τέντα κι ένα σκηνικό που έγραφε με όλα τα χρώματα «καλό καλοκαίρι» στην είσοδο του σχολείου του Μεγάλου Δερείου ζωντάνεψε η γιορτή λήξης με ποιήματα και τραγούδια Θεοδωράκη, Γκάτσου κ.α.

Η Χαρά Νικοπούλου απευθύνθηκε και στα παιδιά που δεν ήλθαν στην σχολική γιορτή τους. Γιατί άραγε; Γιατί κάποιοι δεν τα άφησαν, δεν ήθελαν να υπάρχουν παιδιά και να την απογυμνώσουν, ασκώντας μια πρωτοφανή τρομοκρατία και πάλι ζωντανεύοντας το γνωστό σενάριο. Και οι γονείς τρομοκρατημένοι από το παρακράτος που ζει και βασιλεύει στο Μεγάλο Δέρειο, υπάκουσαν. Δεν αντιστάθηκαν. «Καλό καλοκαίρι μέσα από την καρδιά μας στους μαθητές Τζελάλ, Ερχάν, Γενίζ, Ζεχρά, Γιουνού, Μπουμπερά, Σαμπρή, Μεχμέτ, Ιλχάν, Χουσείν, Μπερνά, Σαλή, Ζακιέ, Ρεμτζιέ Φατμά Ερκέ, Εμίρ, Σερκάν, Ερντέν, Σαμπρή, Μουράτ» που δεν ήλθαν. Κάποτε σας είχα πει ότι η Ελλάδα ξεκινά από εδώ και τελειώνει στην Κρήτη. Θέλω να θυμάστε ότι δεν είσαστε μόνοι σας, έχετε δίπλα σας τόσους ανθρώπους που ήλθαν να δουν πως είναι τα Ελληνόπουλα του Δερείου. Η Ελλάδα είναι το σπίτι σας, είναι δίπλα σας. Τα 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι δίπλα σας και 10 εκατομμύρια Έλληνες στο Εξωτερικό. Θέλω να σας πως ότι ευτύχησα να έχω τις καλύτερες συναδέλφους, κάτι τέτοιο δεν θα μου ξανασυμβεί, είναι πρώτα κυρίες, μετά αδελφές και μετά συνάδελφοι. Σας αγαπώ μ’ όλη μου την καρδιά» είπε η Χαρά Νικοπούλου, που βγήκε αναμνηστικές φωτογραφίες, μοίρασε τα δώρα και αποχαιρέτησε με τον σύζυγό της Ηλία Ελευθεριάδη, συμπαραστάτη και υποστηρικτή στο έργο της το Μεγάλο Δέρειο και τους μαθητές της.

Τα παιδιά του Δερείου Μελίσα, Αλή, Οζτάν, Γιουνούς, Ουμούτ, Φατμέ, Σιτκίν, Σερντάρ, Νουράν Γκιζέμ, Μπιγέν, Οκτάι, Μελίσα στην χθεσινή σχολική γιορτή ένοιωσαν μέσα βαθειά στην ψυχή τους το συναίσθημα του αποχωρισμού από την δασκάλα άγγελο προστάτη τους και παρά τα άφθονα δώρα που τους πρόσφεραν τα πρόσωπα δεν γελούσαν. Αντίθετα μέσα σε καυτό ήλιο έδιναν στην σχολική παράσταση όλο τους τον εαυτό, να πουν στα ελληνικά τα ποιήματα και τα τραγούδια, ενώ η Χαρά Νικοπουλου τους συνόδευε στο ακορντεόν. Σκηνές που αν τις κατέγραφε κάποιος ψυχολόγος θα είχε κάνει διατριβή.

Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα

Θυμόμαστε τα λόγια της όπως εκφράστηκαν μέσα από την φωνή του αδελφού της Ευτύχιου Νικόπουλου, όταν η πολεμική ήταν στην κορύφωσή της. Ένας λόγος μετρημένος και μεστός ελληνικός. Μια εκπαιδευτικός με συναίσθηση της ευθύνης της, που προσπάθησαν να την συνθλίψουν, αλλά δεν το κατάφεραν.

«Το να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας με τους μικρούς μαθητές σου και να δίνεις όλο σου το είναι, όλη σου την ψυχή, για να τους μάθεις τα πάντα για την Ελλάδα και να τους μεταλαμπαδεύσεις τον ελληνικό πολιτισμό, τις αθάνατες ελληνικές αξίες και ιδανικά, την ένδοξη ελληνική ιστορία, για να τους διδάξεις, να γνωρίσεις όλους αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους και έχυσαν ποταμούς αίματος για να ζούμε και ν' αναπνέουμε σήμερα ελεύθεροι, μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία, υποδηλώνει ότι οι προθέσεις σου είναι άλλες, όχι αγνές, όχι αληθινές, όχι ειλικρινείς, χαρακτηρίζεσαι δε ως εθνικιστής, φασίστας και ακροδεξιός. Το ν' αντιστέκεσαι με όλες σου τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα που έχεις σε όλους όσους θέλουν να αλλοιώσουν την εθνική ταυτότητα των μικρών μαθητών των μειονοτικών σχολείων και από Έλληνες μουσουλμάνους να τους μετατρέψουν σε Τούρκους μουσουλμάνους γενίτσαρους που θα προβαίνουν, άθελά τους, μέσα στην ελληνική επικράτεια, μέσα σε χώρους λατρείας και εκδηλώσεων όχι μόνον σε παραληρήματα ανθελληνικού μίσους, αλλά και σε άκρως φιλοτουρκικές εκδηλώσεις σημαίνει ότι ανήκεις σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και έχεις πολιτικές βλέψεις...

Η Χαρά Νικοπούλου δεν έχει την ανάγκη καμίας πολιτικής ταμπέλας, γιατί δεν ανήκει πουθενά, παρά μόνον στην Ελλάδα και την ελληνική εκπαίδευση. Είναι η Ελληνίδα δασκάλα, με τη βροντερή φωνή και την καθάρια ψυχή, γαλουχημένη με τις αρχές και τα ιδανικά που της εμφύσησαν η δασκάλα μητέρα της και ο δικαστικός πατέρας της, τα οποία δεν είναι συνυφασμένα με τη θολότητα, την αθλιότητα και τη σκοτεινιά της πολιτικής».

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ

Ο Νίκος Λυγερός ήταν εκεί, όπως και δεκάδες άλλοι συνέλληνες, ο Ευγένιος Χαϊτίδης από τις Σέρρες, ο Γιάννης Κουριανίδης από την «Ενδοχώρα» ο Βάϊος Πράντζος της ορθόδοξης ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Δουμουχτσίδης δημοτικός σύμβουλος Πεύκων, στελέχη του ΛΑΟΣ, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης, ο πρόεδρος του πομακικού συλλόγου Ξάνθης Ταχήρ Κόντε αλλά κι εκπρόσωποι του πατριωτικού συνδέσμου από την Λάρισα, ο πρόεδρος Στέλιος Χαμός, δημοσιογράφοι της Θράκης αλλά και τηλεοπτικά συνεργεία της Αθήνας και πολλοί άλλοι έδωσαν το παρόν τους.

Νίκος Λυγερός, καθηγητής παν/μίου, στρατηγικός σύμβουλος: «Η γιορτή χαρακτηρίζεται πρώτα από όλα από συγκίνηση. Ακούσαμε και μερικά τραγούδια που δυσκολευόμασταν να ακούσουμε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, όπως του Μίκη Θεοδωράκη, χάρηκα που άκουσα τα παιδιά, είδα όλες αυτές τις μαμάδες να είναι εδώ κοντά στα παιδιά τους και όλοι αυτοί οι φίλοι που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ελλάδος για να δώσουν το παρών σε μια εκδήλωση που είναι όχι μόνο σημαντική για το σχολείο αλλά και συμβολική για τα θέματα της Ελλάδος.

Η Χαρά Νικοπούλου είναι ένα σύμβολο εκπαιδευτικού, ασχέτως αν βάλλεται.

-Σωστά, για εμένα είναι πρώτα από όλα εκπαιδευτικός, είμαι και εγώ στο πανεπιστήμιο, αυτό που έχει σημασία πρώτα από όλα είναι το γνωστικό αντικείμενο. Το θέμα είναι ότι η Χαρά έχει τις αντοχές και την ανθεκτικότητα να αντέξει ένα ολόκληρο πλαίσιο που πάει και μερικές φορές δυστυχώς εκτός σχολικής μονάδας, αλλά αυτή μπόρεσε και το έκανε και βλέπω τώρα τα παιδιά πόσο χαίρονται και πόσο συγκινούνται με αυτή την εκδήλωση, νομίζω ότι πέτυχε αυτό που έπρεπε να κάνει, εμείς έπρεπε απλώς να συνεισφέρουμε.

Πιστεύετε ότι υπάρχει ρίζα, υπάρχει συνέχεια;

-Ναι, εγώ το βλέπω, το βλέπω από τα παιδιά, δεν θα έλεγα ότι είναι πολλές οι ρίζες, αλλά οι ρίζες δεν πρέπει να είναι πολλές, πρέπει απλώς να είναι βαθιές.

Ευγένιος Χαϊτίδης, πρ. βουλευτής Σερρών: «Εδώ ήρθαμε για να ζήσουμε Ελλάδα, την πραγματική, την γνήσια, την Ελλάδα που βγαίνει μέσα από τις ψυχές ορισμένων ανθρώπων όπως η Χαρά Νικοπούλου. Αξίζει έπαινος και σε εσάς προσωπικά και στην εφημερίδα «ΧΡΟΝΟΣ» και σε όσους συμπαραστέκονται, στον μεγάλο αυτό αγώνα που δίνει η Χαρά Νικοπούλου για το αυτονόητο, αυτή η περιοχή να βροντοφωνάξει ότι είναι Ελλάδα.

Σας βλέπουμε συγκινημένο.

-Ναι. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά είναι ντροπή για όλους αυτούς οι οποίοι τουλάχιστον δεν συμπαραστέκονται στο έργο της Νικοπούλου, πολύ περισσότερο είναι απαράδεκτο να υπάρχει αυτή η στάση της κ. Δραγώνα και των προϊσταμένων της, οι οποίοι φαίνεται με την στάση τους ότι θέλουν να απαλείψουν ή να γκριζάρουν την λέξη Ελλάδα από ορισμένες περιοχές, όμως όλοι εμείς που είμαστε εδώ βροντοφωνούμε ότι η Θράκη όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, είναι και θα παραμείνουν Ελλάδα».
http://hellenicrevenge.blogspot.com/

Και τώρα χωρίς κανένα εμπόδιο στο δρόμο τους,προχωρούν για να πετύχουν τον σκοπό τους!

Ευγε στους ανθέλληνες πολιτικούς μας!

Η Χαρά Νικοπούλου τους ξεμπρόστιασε!
Καταχειροκροτήθηκε στην παλιά Βουλή λέγοντας ότι «τον νεοθωμανισμό, ποτίζει ο νεοραγιαδισμός του ελληνικού κράτους που υπάρχει σε τρία σημεία της Ελλάδος, στην Κύπρο, στην Θράκη αλλά και στην Ομόνοια, με τους μουσουλμάνους μετανάστες»!
Από τις 6:45, ένα σχεδόν τέταρτο πριν την προγραμματισμένη έναρξη της εκδήλωσης, ήταν γεμάτη η αίθουσας της Παλαιάς Βουλής, στην Πλατεία Κολοκοτρώνη, για την εκδήλωση την οποία συνδιοργάνωναν το περιοδικό "Άρδην" και η εφημερίδα "Ρήξη" του γνωστού "αιρετικού" της Αριστεράς Γιώργου Καραμπελιά. Κύρια πρόσωπα της εκδήλωσης ήταν η "δασκάλα της Θράκης" Χαρά Νικοπούλου και ο εκδότης της εφημερίδας "Αντιφωνητής" Κώστας Καραϊσκος. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, θέμα της εκδήλωσης ήταν η Θράκη και οι εξελίξεις που αναμένονται εκεί, ενώ συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο αντιστράτηγος ε.α. Δημήτρης Αλευρομάγειρος, ενώ το πάνελ συμπληρωνόταν με την παρουσία του πρώην αντιπροέδρου της Βουλής Παναγιώτη Σγουρίδη.

Πριν όμως ξεκινήσουν οι προγραμματισμένες ομιλίες τον λόγο έλαβε για έναν χαιρετισμό ο γνωστός επιχειρηματίας, αλλά και αγωνιστής για την ευρύτερη περιοχή της Θράκης και της Μακεδονίας Πρόδρομος Εμφιετζόγλου.
Πρώτος από τους ομιλητές, τον λόγο πήρε ο Κώστας Καραίσκος, εκδότης της εφημερίδος "Αντιφωνητής" και νεοεκλεγείς στο δημοτικό Συμβούλιο της Κομοτηνής, ο οποίος ξεκίνησε αναλύοντας την ιδεολογία του Νεοθωμανισμού και το πώς αυτή σήμερα επικρατεί σιγά σιγά στην Θράκη. Τόνισε βέβαια ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τους μουσουλμάνους, οι οποίοι αποτελούν το 1/3 του πληθυσμού της περιοχής, αλλά αυτόματα δημιουργείται κάτι τέτοιο, μέσω των μεθοδεύσεων του Προξενείου. Κυρίως όμως καταφέρθηκε κατά του "άχρηστου" ελληνικού κράτους, το οποίο κατάφερε να χάσει το 1/3 της μειονότητας, τους Πομάκους, σε μια εποχή μάλιστα πολύ πιο εύκολη από την σημερινή.
Επόμενη στο βήμα ήταν η Χαρά Νικοπούλου, η οποία είναι περιττό να πούμε ότι καταχειροκροτήθηκε από τους παρισταμένους. Ξεκίνησε λέγοντας ότι είναι συγκινημένη, διότι ανάμεσα στο κοινό, βρίσκονται δύο της μαθήτριες, οι οποίες ως φοιτήτριες πλέον έχουν την δυνατότητα να καταλάβουν τι εννοούσε όταν τους έλεγε ότι υπάρχουν Έλληνες πίσω από το βουνό.
Τόνισε ότι τον νεοθωμανισμό, ποτίζει ο νεοραγιαδισμός του ελληνικού κράτους. "Νεοθωμανισμός σήμερα υπάρχει σε τρία σημεία της Ελλάδος, στην Κύπρο, στην Θράκη αλλά και στην Ομόνοια, με τους μουσουλμάνους μετανάστες" είπε, ξεσηκώνοντας τους συγκεντρωμένους που ξέσπασαν σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.

Ενώ αργότερα αναφέρθηκε στην κατάσταση στα πομακοχώρια, όπου το ελληνικό κράτους περιθωριοποιεί του Πομάκους, χαρακτηρίζοντάς τους ως τουρκόφωνους Μίλησε ακόμη για ψευτοιμάμηδες, εγκάθετους του Προξενείου αλλά και για Έλληνες πολιτικούς που ανεβαίνουν στα μνημεία του Μεγάλου Δερείου και αλαλάζουν ότι στην περιοχή κάνει κουμάντο το προξενείο. Κάπου εκεί, έφερε σε δύσκολη θέση προφανώς, τον οικοδεσπότη Καραμπελιά, καθώς τόνισε ότι νεοραγιαδισμός είναι όταν πριν από κάποια χρόνια στην Κύπρο, η Τουρκία εισέβαλε με τον τρόπο που εισέβαλε, χύθηκε αίμα και σήμερα γράφονται βιβλία σαν αυτό του Γκουρογιάννη "Κόκκινο στην πράσινη Γραμμή". Θυμίζουμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είχε υπερασπιστεί και είχε παρουσιάσει σχεδόν ως... πατριωτικό ο ίδιος ο Γιώργος Καραμπελιάς.
Συνέχισε λέγοντας ότι η Κύπρος είναι το καλούπι για την Θράκη του αύριο, ενώ τόνισε ότι οι Έλληνες πρέπει να ενεργοποιηθούν, έστω ο καθένας μόνο του, γιατί όπως είπε "ένας κούκος φέρνει την άνοιξη". Τελευταίοι ομιλητές ήταν ο Παναγιώτης Σγουρίδης και ο Γιώργος Καραμπελιάς.
http://www.elkosmos.gr/