Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

1
Ο λόγος για τις πολυεθνικές, οι οποίες σε μόλις 6 δεκαετίες έχουν φέρει τον πλανήτη στο χείλος της οικολογικής καταστροφής, και αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους και να παραιτηθούν από την μάταιη πορεία που τον οδηγούν, συνεχίζουν να προκαλούν με το να παρουσιάζονται ως...
προστάτες του περιβάλλοντος και ότι δήθεν με την «τεχνολογία» τους θα μας σώσουν.


Οι πολυεθνικές είναι ένα πρόσφατο μόρφωμα στην ανθρώπινη ιστορία και είναι θα λέγαμε οι σύγχρονες αυτοκρατορίες, οι οποίες λειτουργούν κατακτητικά και ολοκληρωτικά, επιδιώκοντας να επιβάλλουν την κυριαρχία τους μέσα από την εκμετάλλευση των ανθρώπων, των ζώων και του περιβάλλοντος.

Στο περιβάλλον το οποίο έχουν διαμορφώσει και στο οποίο λειτουργούν έχουν εξασφαλίσει την απουσία κάθε κοινωνικού ελέγχου στις δραστηριότητές τους και κατευθύνονται από αντιδραστικές και αυθαίρετες ιδεολογίες με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την φανατική προσήλωση στην εκμετάλλευση και στην εξουσία.

Συνολικά, ο κάθε βιομηχανικός κλάδος τους συστήματος της εκμετάλλευσης (και οι πολυεθνικές που εντάσσονται σε αυτόν) είναι εξ ορισμού εχθρικός προς το οικοσύστημα της Γης, και δεν υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες των κοινωνιών, ούτε για να κάνει την ζωή μας καλύτερη. Η παραγωγή τους δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που πραγματικά είναι χρήσιμο και αναγκαίο στην κοινωνία αλλά σε αυτό που αυτές θεωρούν ότι θα τους αποφέρει εξουσία, έλεγχο και σίγουρο, αυξανόμενο κέρδος. Έτσι για παράδειγμα, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η βιομηχανία φαρμάκων και η αλλοπαθητική ιατρική της δεν υπάρχουν για να μας παρέχουν υγεία, η βιομηχανία διατροφής δεν υπάρχει για να μας παρέχει τροφή, και ούτω καθεξής, αλλά με το πρόσχημα της κάλυψης των αναγκών μας, υπάρχουν για να παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας και του οικοσυστήματος και να εδραιώνουν συνεχώς το σύστημα τους, το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Στην συγκεκριμένη συγκυρία, οι πολυεθνικές με κυρίαρχο όργανό τους την νέα τάξη, είναι οι διαμορφωτές μιας νέας παγκόσμιας δομής, της παγκοσμιοποίησης, όπου όλος ο πλανήτης θεωρείται ιδιοκτησία τους και γίνεται το απόλυτα ελεύθερο πεδίο όπου θα αλωνίζουν ανεξέλεγκτες. Όμως όλο αυτό δεν μπορεί να γίνει απροκάλυπτα αλλά χρειάζεται την μαζική εξαπάτηση και παραπλάνηση για να περάσει ως κάτι θετικό ή αναγκαίο.

Στο πλαίσιο αυτό έχουν δημιουργήσει ένα νέο δόγμα, όπου όλη η δήθεν φροντίδα για το περιβάλλον και το κλίμα συρρικνώνεται και ταυτίζεται μόνον με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Κατ’ αυτόν το τρόπο κρύβεται όλη η υπόλοιπη αμαρτωλή δραστηριότητα των πολυεθνικών, όπως ο αντιδημοκρατικός τρόπος που λειτουργούν χωρίς κανέναν κοινωνικό έλεγχο, η υποστήριξη και χρηματοδότηση αντιδραστικών καθεστώτων, οργανώσεων και πολιτικών, η καταπάτηση των ανθρωπίνων και των εργασιακών δικαιωμάτων, η διαπλοκή και η δημιουργία καρτέλ, η προκλητική αδιαφορία για την ζωή(ανθρώπινη και μη) και το περιβάλλον, η παράνομη ιδιοποίηση και κατασπατάληση των φυσικών πόρων, η μετατόπιση των προβλημάτων της λειτουργίας τους στο κοινωνικό σύνολο, κλπ.

Και όλα αυτά την στιγμή που γίνεται όλο και πιο προφανές ότι η θεωρία της κλιματικής αλλαγής και του CO2, είναι ένα κατασκεύασμα της νέας τάξης για να προωθήσει την αντιδραστική ατζέντα της: για να περικοπούν και άλλες ελευθερίες και δικαιώματα και να επιβληθούν νέοι φόροι που θα επιδοτήσουν την απάτη της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης», όπου με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος οι αχόρταγες πολυεθνικές θα κερδοσκοπούν ασύστολα, έχοντας πλέον και επίσημα το ελεύθερο να καταστρέψουν κι άλλο τον πλανήτη.

Γι αυτό και το παραμύθι με το CO2 συνεχίζεται και βλέπουμε συνεχώς τις αγωνιώδεις προσπάθειες των πολυεθνικών να καλλιεργήσουν την εικόνα του «φιλικού στο περιβάλλον» και να μας πείσουν για την «καθαρότητά» τους και για τα δήθεν οικολογικά διαπιστευτήριά τους.

Μια εκτρωματική εκδοχή αυτής της προσπάθειας είδαμε σε διαφήμιση που συγκρίνει τις εκπομπές CO2 ενός προβάτου με τις εκπομπές ενός αυτοκινήτου.

Καταρχήν, η όποια σύγκριση όχι απλά είναι παντελώς άστοχη αλλά και προκλητικά νοσηρή αφού πάνω απ’ όλα είναι ύβρις να συγκρίνεις ένα έμψυχο ον με ένα μάτσο λαμαρίνες. Δηλαδή τι μας προτείνουν; Να εξαφανίσουμε τα πρόβατα ή όποια άλλα έμψυχα όντα και να γεμίσουμε τον πλανήτη με αυτοκίνητα που δήθεν ρυπαίνουν λιγότερο;

Φυσικά ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι όχι μόνο ανυπόστατος, άλλα εάν λάβουμε υπόψη όλη την διαδικασία παραγωγής του αυτοκινήτου και την ενέργεια που χρειάζεται, και επίσης την υποδομή που χρειάζεται για να λειτουργεί, τότε η ρύπανση που εκλύεται αλλά και η καταστροφή στο περιβάλλον είναι εξωφρενική. Το αυτοκίνητο όχι μόνο δεν είναι φιλικό στο περιβάλλον αλλά, πέρα από τις δημοσχεσίτικες κορώνες περί CO2, αποδεδειγμένα το καταστρέφει με ραγδαίο ρυθμό. Και αυτό γιατί οποιοδήποτε προϊόν των πολυεθνικών χρειάζεται πίσω του μια τεράστια υποδομή αλλά και έναν ολόκληρο ενεργοβόρο, παρασιτικό μηχανισμό που επιβάλλει την παραγωγή και την κατανάλωση αυτών των προϊόντων, δηλαδή με άλλα λόγια το σύστημα της νέας τάξης.

Αντίθετα το πρόβατο, εάν αφεθεί από τον άνθρωπο να ζήσει ανενόχλητο στο οικοσύστημα, ζει με πλήρη αειφορία και ισορροπία με αυτό. Δεν χρειάζεται έξτρα ενέργεια, ούτε άλλες ευκολίες για να ζήσει, αλλά αντλεί όλα όσα χρειάζεται από το οικοσύστημα και το CO2 που εκπέμπει είναι αυτό που υπήρχε ήδη στην ατμόσφαιρα και δεσμεύτηκε από το γρασίδι μέσω της φωτοσύνθεσης. Το πρόβατο (όπως και κάθε άλλο μη ανθρώπινο ζώο) απλά ανακυκλώνει το ήδη υπάρχον CO2 και δεν προσθέτει νέο όπως το αυτοκίνητο που καιει καύσιμα που προέρχονται από το πετρέλαιο.

Έτσι τελικά η παρουσία του προβάτου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι βλαβερή και το να δημιουργούνται υπόνοιες για ένα δημιούργημα του οικοσυστήματος, είναι τουλάχιστον αρρωστημένο. Η καλύτερη απόδειξη γι αυτό είναι ότι το πρόβατο υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στο οικοσύστημα της Γης, ενώ οι πολυεθνικές μέσα σε έξι δεκαετίες κοντεύουν να το καταστρέψουν. Το πρόβατο είναι η προσωποποίηση της αειφορίας, κάτι που οι πολυεθνικές δεν θα είναι ποτέ. Επιπλέον ένα φυσικό ον θα είναι πάντα μέρος του οικοσυστήματος, ενώ το οποιοδήποτε βιομηχανικό προϊόν, όπως και να φτιαχτεί, θα είναι πάντα ένα ξένο σώμα μέσα σε αυτό.

Γι αυτό λοιπόν πολυεθνικές μην ματαιοπονείτε άδικα!

Όση παραπλάνηση και να χρησιμοποιήσετε, θα είστε πάντα το έκτρωμα αυτού του πλανήτη! θα είστε το πρόβλημα και όχι η λύση. Θα είστε πάντα ο δαχτυλοδεικτούμενος καταστροφέας του περιβάλλοντος και της ζωής, ο οποίος προσπαθεί να εξωραίσει την εικόνα του με δόλιο τρόπο και εξαπάτηση. Γιατί τελικά είστε η ύβρις και η προσβολή στο οικοσύστημα, που ύπουλα κόπτεστε ότι δήθεν νοιάζεστε.

Εάν πραγματικά σας ενδιέφερε η ζωή, η προστασία του περιβάλλοντος και η αειφορία, θα είχατε προ πολλού δεχτεί τον πλήρη και δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο ώστε να μην φτάσουμε εδώ που έχουμε φτάσει σήμερα. Αλλά αυτό αναπόφευκτα θα σήμαινε το τέλος της εκμετάλλευσης και το τέλος της νέας τάξης, το τέλος της κυριαρχίας σας στον πλανήτη και το τέλος των κατεστημένων συμφερόντων, κάτι που με νύχια και με δόντια αντιμάχεστε.

afipnisoy.blogspot.com
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

2
Είναι επίσης οι ίδιες οι πολυεθνικές οι οποίες κατασκευάζουν το malware το οποίο καθιστά τους υπολογιστές μας άψυχα ζόμπι.

Microsoft, McAffee, Symantec, Sophos, Dell, AT&T, Intel, Apple, Acer και IBM είναι μερικά μόνο ονόματα αυτών των καρκινωμάτων.

Το μόνο που κάνουν τα λογισμικά τους είναι να τρομοκρατούν τους χρήστες με φρικιαστικά μυνήματα του τύπου alert: virus found, unable to quarantine the infected file, unable to remove the malicious virus και error: threat detected.

Σημειώνεται πως οι εταιρείες αυτές (ιδίως η Apple και η Microsoft) χρηματοδοτώνται από τη CIA, την Scotland Yard και τη Mossad.

Re: Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

3
Να ελεγχθούν επιτέλους οι πολυεθνικοί όμιλοι
Εικόνα
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΡΚΙΔΗΣ
Πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου


Το ζήτημα της ακρίβειας στην αγορά αποτελεί μία από τις πλέον ορατές συνέπειες της πολύ σοβαρής κρίσης που διέρχεται η οικονομία της χώρας τον τελευταίο χρόνο. Είναι γεγονός ότι η απότομη μείωση εισοδήματος για επιχειρηματίες και καταναλωτές, έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο και ένα κλίμα απαισιοδοξίας και εσωστρέφειας και στις δύο πλευρές. Το ελληνικό εμπόριο από την πρώτη στιγμή, συναισθανόμενο τις απαιτήσεις της συγκυρίας, επεδίωξε την απορρόφηση των αλλεπάλληλων αυξήσεων του ΦΠΑ. Στη δική μας οπτική δεν είναι δόκιμη η μετακύληση του κόστους μίας λανθασμένης επιλογής στον καταναλωτή, αλλά η πίεση προς τους αρμόδιους φορείς για την αλλαγή της αρχικής απόφασης. Οι ΜμΕ, οι οποίες αντιστοιχούν στη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων, έχουν βρεθεί στη δίνη του κυκλώνα, έχοντας λιγότερες εφεδρείες από ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις και ταυτόχρονα παρουσιάζονται στο δημόσιο διάλογο ως οι κύριοι φταίχτες για τη διατήρηση των υψηλών τιμών. Η πραγματικότητα, όμως, είναι κάπως διαφορετική. Οι κύριες αιτίες που ορισμένες τιμές παραμένουν στη χώρα μας σε υψηλά επίπεδα, σε σύγκριση με άλλες χώρες της ευρωζώνης, είναι τα καρτέλ και οι φόροι. Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην αύξηση των έμμεσων φόρων και ιδιαίτερα του ΦΠΑ, στις ενδο-ομιλικές πωλήσεις των πολυεθνικών που «φουσκώνουν» τις τιμές στα ελληνικά ράφια και στην εσωτερική υποτίμηση του «ελληνικού ευρώ» έναντι του «γερμανικού ευρώ» και γενικά του Ευρωπαϊκού Βορρά παρά την σταθερή ονομαστική ισοτιμία. Υπό αυτήν την έννοια η απουσία ενός σαφούς ρυθμιστικού πλαισίου είναι ίσως η βασική αιτία του «καλπασμού» των τιμών. Ο δρόμος για την ανάπτυξη περνά αποκλειστικά μέσα από τις Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η λογική της συγκέντρωσης δεν είναι συμβατή με τη φύση του εμπορικού κλάδου και το πρόβλημα των τιμών δε θα λυθεί από την εξαφάνιση των μικρεμπόρων. Το παράδειγμα των σουπερμάρκετ – που εξαφάνισαν τα μικρά μπακάλικα – και στη συνέχεια προχώρησαν σε σημαντικές αυξήσεις των τιμών, είναι ενδεικτικό για το μέλλον της ελληνικής αγοράς. Ο «θάνατος του εμποράκου» θα είναι ο «θάνατος» της ελληνικής αγοράς και, ο πλουραλισμός στην επιχειρηματική δραστηριοποίηση θα δώσει τη θέση σε μονοπωλιακές καταστάσεις. Θα βοηθήσει μία τέτοια εξέλιξη τον Έλληνα καταναλωτή; Απαντούμε κατηγορηματικά: όχι! Στο πλαίσιο αυτό καλούμε όλους τους πελάτες να συνεχίσουν να εμπιστεύονται τις ελληνικές επιχειρήσεις. Κατανοούμε ότι στη δύσκολη συγκυρία είναι αρκετά λογικό να ακολουθούν μία συντηρητική τακτική στις αγορές τους. Η ενίσχυση όμως της εσωτερικής αγοράς θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την υπέρβαση της κρίσης και θα μας επιτρέψει πιο εύκολα να διατηρήσουμε τις τιμές σε λογικά επίπεδα. Επιπλέον καλούμε την κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς να αλλάξουν εκ βάθρων τη λανθασμένη τακτική της αγοράς εφαρμόζοντας μία πολιτικής σταθερής, καθαρής, προσιτής τιμής με τη βοήθεια, όμως, της ταυτόχρονης μείωσης των ενοικίων, των επιτοκίων, των φόρων, των λογαριασμών, των κρατικά ελεγχόμενων τιμολογίων των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ. Τέλος, πρέπει, επιτέλους, να ελεγχθούν οι πολυεθνικοί όμιλοι καταναλωτικών προϊόντων που ευθύνονται για τις «υψηλές ελληνικές τιμές» και να αντιμετωπίσει την αισχροκερδή συμπεριφορά όσων ελέγχουν τα ράφια και τα ψυγεία με το σύστημα των ενδο-ομιλικών συναλλαγών και υπερτιμολογήσεων (transfer pricing).

http://www.elzoni.gr

Re: Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

4
Την "κάνουν" με ελαφρά οι πολυεθνικές από την Ελλάδα. Όχι, θα κάτσουν να σκάσουν...
Εικόνα
Δεν είναι μόνο η κρίση, αλλά και η κοντόφθαλμη αντιμετώπισή της με συνταγές εγχώριες και της τρόικας που έχουν φτάσει για πολλές πολυεθνικές εταιρείες σε σημείο να σκέφτονται να κλείσουν τα εδώ παραρτήματά τους και να αναθέσουν τον κύκλο των εργασιών τους σε χονδρέμπορους.

Η κίνηση που θα έχει σαν αποτέλεσμα την απολύσει χιλιάδων εργαζόμενων οφείλεται κυρίως στην μεγάλη φορολόγηση, αλλά και στις ενδείξεις που θέλουν τη χώρα να μένει στο φαύλο κύκλο της ύφεσης επί (τουλάχιστον) μια διετία ακόμη.

Το ανασφαλές περιβάλλον σε συνδυασμό με την υψηλή φορολόγηση κάνει εταιρείες όπως αυτές με τα αλκοολούχα ποτά ή εταιρείες καλλυντικών και προσωπικής φροντίδας να ψάχνουν ήδη τρόπους αποχώρησης από τη χώρα.

http://www.tnsite.gr

Re: Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

5
"ΕΓΩ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ"....

ΦΩΤΗΣ ΧΑΛΙΩΤΗΣ
Εικόνα
Είναι απολύτως κατανοητό και λογικό ο καθένας να κινείται με γνώμονα τα συμφέροντά του. Γι’ αυτό και δε θα κρίνω τη συμπεριφορά κανενός αποδεχόμενος το γεγονός ότι υπερασπίζεται ότι είναι ωφέλιμο για τον ίδιο. Αυτός είναι ο νόμος της επιβίωσης και η φυσική σταθερά που αποδείχθηκε με την εξελικτική βιολογία του Δαρβίνου.
Με απλά λόγια, όποιος προσαρμοστεί καλύτερα στις συνθήκες θα επιβιώσει.
Ο αγώνας της επιβίωσης δεν παίζεται με ηθικούς κανόνες. Όποιος χτυπάει κάτω από τη ζώνη θα κερδίσει. Όποιος δεν αντιδρά σε τέτοιου είδους χτυπήματα, θα πεθάνει.
Για τη Φύση ή για το Θεό αν προτιμάτε, δεν έχει καμία σημασία ποιος θα ζήσει ή ποιος θα πεθάνει. Η Εξέλιξη άλλωστε θα συνέχισει μόνο με τους νικητές και βέβαια μόνο με τους ζωντανούς.
Μόνο ίσως οι ποιητές και οι ρομαντικοί τρέφουν μία βαθειά συμπάθεια για τους ηττημένους ή για τους νεκρούς. Για τον υπόλοιπο κόσμο δεν έχουν καμία σημασία.
Η Ιστορία από την αλλή, γυναίκα γαρ, κλαίει εύκολα και ξεχνάει ευκολότερα. Προτιμά τον ψυχρό και ωμό Ρεαλισμό. Αλίμονο στους ηττημένους, αγαπητοί.
Από κοινωνιολογική σκοπιά, φίλοι μου, μια ανάλογη μάχη επιβίωσης, με Δαρβινικούς όρους, βρίσκεται σε εξέλιξη και στην Κεφαλονιά και δυστυχώς περνάει και κρίνεται μέσα από τις εκλογές του Επιμελητηρίου.
Για μένα, τα αντίπαλα στρατόπεδα δεν είναι η Στεφάτου, ο Μιχαλατός, ο Σπαθής και ο Κουμαριώτης.
Αλλά οι Πολυεθνικές και οι Μικρομεσαίοι Επιχειρηματίες.
Δηλαδή εγώ διακρίνω στο ένα στρατόπεδο τη Delhaize, τη Dixons, τα Lidl, τα Carrefour και όποιες άλλες πολυεθνικές ενδεχομένως μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή και στο άλλο στρατόπεδο όλους τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Γιατί βλέπω έτσι τα πράγματα;

Γιατί τα συμφέροντα των Πολυεθνικών και των Μικρομεσαίων δεν ταυτίζονται. Είναι ένας αγώνας επιβίωσης με όρος Δαρβινικούς ή αλλιώς ζούγκλας, που ο θάνατος του ενός εξασφαλίζει τη ζωή του άλλου.
Είναι υγιές σε μία κοινωνία να υπάρχουν Μικρομεσαίοι Επιχειρηματίες. Ο αφανισμός της Μικρομεσαίας Τάξης είναι μία ανίατη νόσος που επιβάλεται από το παγκόσμιο status quo. Η Μικρομεσαία Τάξη, είναι μία ελεύθερη τάξη και θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Η Μικρομεσαία Τάξη χαλάει τη σούπα σε αυτούς που εξουσιάζουν τις τύχες μας. Δεν ελεγχόμαστε εύκολα.
Για μένα ο καθένας εκπροσωπεί μία τάξη πραγμάτων. Η κ. Στεφάτου λόγω της επαγγελματικής δραστηριότητας, νιώθω ότι θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τα συμφέροντά μου. Το ίδιο και ο Σπαθής και ο Κουμαριώτης.

Ο κ. Μιχαλάτος όμως εκπροσωπεί τα συμφέροντα των Πολυεθνικών κολοσσών πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατό να κάνει κάτι καλό για μένα. Είναι αδύνατον να εκπροσωπήσει τα δικά μου συμφέροντα. Δε μπορεί να είναι και μαζί μου και με τον επαγγελματικό εχθρό μου.
Γιατί είναι αυτός ο οποίος διαμόρφωσε, ως πρόεδρος του Επιμελητηρίου, το νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία (αν θυμάστε τις ρυθμίσεις για τα μέγιστα τετραγωνικά των καταστημάτων) και οποίος έφερε τις Πολυεθνικές και επωφελείται άμεσα από τη ύπαρξη τους στην Κεφαλονιά. Να σας θυμίσω ότι είναι ιδιοκτήτης με τη μορφή Συμβάσεων Δικαιοχρησίας (franchise) μεγάλων αλυσίδων λιανεμπορίου.
Ο άνθρωπος να είναι καλά και να τα χαίρεται. Άλλο είναι το θέμα.
Το θέμα είναι ότι δε μπορείς ταυτόχρονα να είσαι και στα δύο στρατόπεδα.
Ο Νοάμ Τσόμσκι έλεγε ότι "οι πολυεθνικές επιχειρήσεις έχουν αναδειχθεί σε κυρίαρχο οικονομικό θεσμό του κόσμου και κυβερνούν τις ζωές μας. Καθορίζουν το τι θα φάμε, τι θα αγοράσουμε, τι θα φορέσουμε, πού θα δουλέψουμε, τι θα κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας". Η κάθε πολυεθνική κοιτάζει μόνο το ιδιοτελές της συμφέρον ανεξάρτητα από τις καταστροφικές συνέπειες που έχει στους άλλους. Μοιάζει με καρκίνο που τρώει τα σωθικά των λαών.
Ε, και τί έγινε που θα κλείσουν οι μικρές και τοπικές επιχειρήσεις; Μα σε αυτές τις μικρές και τοπικές επιχειρήσεις, εργάζεται και "αιμοδοτείται" η ραχοκοκκαλιά κάθε κοινωνίας. Η ενίσχυση των πολυεθνικών κολοσσών, σημαίνει, πολύ επιγραμματικά, ότι τεράστιος πλούτος, συγκεντρώνεται στα χέρια ελάχιστων και πάντα με το πρόσχημα της φιλελεύθερης αγοράς. Σε βάθος χρόνου, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις σημειώνουν κύκλο εργασιών μεγαλύτερο από το ΑΕΠ πολλών μικρών κρατών. Ως συνέπεια, επεμβαίνουν ενεργά και απροκάλυπτα πολλές φορές, ακόμη και στην ίδια την δημιουργία του εθνικού και κοινοτικού δικαίου, δημιουργώντας εξελίξεις (πχ παράλογες απαιτήσεις στους κανόνες υγιεινής, με πρόσχημα τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας) στις οποίες γνωρίζουν, ότι οι μικρομεσαίοι αδυνατούν να ανταποκριθούν, γιατί δεν είναι δυνατό να καλύψουν το κόστος που απαιτεί ο εναρμονισμός με το νόμο.
Οι Πολυεθνικές είναι μία καλή δικαιολογία για τον σύννομο αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
Η μεγιστοποίηση του κέρδους για τον καθένα σημαίνει διαφορετικά πράγματα.

Για μένα μεγιστοποίηση του κέρδους ή profit maximization για να μιλήσουμε με όρους που καταλαβαίνουν όσοι δε νοιάζονται για μας, σημαίνει ενίσχυση της Μεσαίας Τάξης.
Η μεγιστοποίηση του κέρδους σημαίνει δίκαιες συνθήκες ανταγωνισμού για τον Μικρομεσαίο Επαγγελματία.
Η μεγιστοποίηση του κέρδους σημαίνει αξιοπρέπεια για τον Μικρομεσαίο Επαγγελματία.
Η μεγιστοποίηση του κέρδους είναι οικονομική έννοια αντιληπτή, αποδεκτή και ηθική μόνο ερμηνευμένη με όρους Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο το μαρασμό του Μικρομεσαίου Επαγγελματία στην Κεφαλλονιά.
Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο τη μελλοντική οικονομική εξαθλίωση των παιδιών μου.
Αρνούμαι να συνυπογράψω με την ψήφο μου στο επιμελητήριο τον επαγγελματικό μου Θάνατο.
Μου είναι αδιάφορες οι κομματικές ταυτότητες των υποψηφίων.
Δείτε λίγο πιο πέρα από το δάχτυλό μου.
Ναι, αυτό που κοιτάτε είναι ο ήλιος.
Μικρομεσαίε αυτή είναι η ύστατη μάχη.
Στέκεσαι απέναντι στα μεγαθήρια των Πολυεθνικών και καλείσαι να δώσεις μία μάχη για την επιβίωση σου.
Και συλλογίσου πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαμε το θάρρος να προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε.
Η ζωή μας είναι θέμα επιλογών. Δική σου επιλογή είναι να είσαι θύμα ή ό,τι άλλο επιθυμείς.
Όλα ερμηνεύονται ως ανθρώπινη δύναμη ή ανθρώπινη αδυναμία.
Όπως καταλάβατε εγώ δε ψηφίζω τις Πολυεθνικές.

IONIAN PRESS

Re: Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

6
Πολυεθνικές Εταιρείες
Εικόνα
ΤΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο πληροφορίες για την -άθλια- κατάσταση που επικρατεί με την ασιτία στον κόσμο, έπεσα σε ένα άρθρο της Σέλια Ουέλς, που διδάσκει στη Νομική Σχολή του Κάρντιφ. Το άρθρο είχε τίτλο: Πολυεθνικές Εταιρείες και Ανθρώπινα Δικαιώματα

Η Ουέλς, τρομερά απογοητευμένη, περιγράφει ότι, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία είναι αδύνατον για τα κράτη να ελέγξουν τις δραστηριότητες των πολυεθνικών εταιρειών. Οι πολυεθνικές απειλούν με αποχώρηση από τη χώρα στην παραμικρή υπόδειξη των κυβερνήσεων και αυτά αναγκάζονται να κάνουν τα στραβά μάτια για να μη χάσουν τα οικονομικά οφέλη που τους παρέχουν αυτές οι εταιρείες κολοσσοί (φόροι, απασχόληση εργατών, διαφήμιση στα τοπικά ΜΜΕ, φιλανθρωπικές δραστηριότητες). Υπάρχουν διεθνείς φορείς ελέγχου των πολυεθνικών εταιρειών, αλλά είναι σα να μην υπάρχουν, αφού οι οδηγίες τους δεν υπακούονται από τα κράτη και πρακτικά, δεν μπορούν καν να τηρηθούν αφού η νομοθεσία είναι διαφορετική από κράτος σε κράτος.
Κατανοώ την απογοήτευση της Ουέλς, όπως δήλωσε πρόσφατα στο ABC και ο Νοάμ Τσόμσκι: "οι πολυεθνικές επιχειρήσεις έχουν αναδειχθεί σε κυρίαρχο οικονομικό θεσμό του κόσμου και κυβερνούν τις ζωές μας. Καθορίζουν το τι θα φάμε, τι θα αγοράσουμε, τι θα φορέσουμε, πού θα δουλέψουμε, τι θα κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας".
Μετά την κρίση του πετρελαίου του 1973, που προκάλεσε παγκόσμια οικονομική ύφεση, υψηλή ανεργία και πληθωρισμό, οι επικρατούσες οικονομικές πολιτικές, που στηρίζονταν στην κρατική παρέμβαση, δέχθησαν σφοδρότατη επίθεση για την ολοφάνερη ανικανότητά τους να διαχειριστούν την κρίση. Οι κυβερνήσεις στη Δύση άρχισαν να φλερτάρουν και να υιοθετούν το νεοφιλευθερισμό ο οποίος εξυμνούσε την οικονομική ελευθερία των ατόμων και των εταιρειών και έδινε στα κράτη ένα πολύ περιορισμένο ρόλο. Η εκλογή της Θάτσερ το 1979 στη Μ. Βρετανία και του Ρίγκαν το 1980 στις ΗΠΑ, σηματοδοτούν το θριάμβο του νεοφιλελευθερισμού. Απελευθέρωση της αγοράς (με σύνθημα "το κέρδος πάνω από όλα"), ιδιωτικοποιήσεις κρατικών οργανισμών, προσπάθεια μείωσης του κόστους με τη χρήση των τεχνολογικών καινοτομιών στις μεταφορές και στην επικοινωνία (που αύξησαν σημαντικά τις δυνατότητες των πολυεθνικών εταιρειών). Από τις αρχές ήδη της δεκαετίας του 1990, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν η οικονομική ορθοδοξία στη Δύση.
Οι πολυεθνικές οφελήθηκαν σε αφάνταστο βαθμό από το νεοφιλελευθερισμό. Δεν περιορίζονταν πλέον από τη δικαιοδοσία της χώρας τους, "άνοιγαν τα φτερά τους" και πετούσαν σε οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη για να παράγουν αγαθά με σημαντικά μικρότερο κόστος ή να προσφέρουν υπηρεσίες που τους πρόσφεραν τεράστιο κέρδος. Είχαν τη δυνατότητα να εξαγοράζουν την εργασία στις φτωχές χώρες, όπου ήταν φτηνή και τα περιβαλλοντικά μέτρα ήταν ανύπαρκτα και να πουλούν τα προϊόντα τους στις αναπτυγμένες, όπου ο κόσμος είχε υψηλότερα εισοδήματα και μπορούσε να αγοράζει σε τιμές που άφηναν πολύ μεγάλο κέρδος. Οι δασμοί ήταν από τα λίγα πράγματα στον κόσμο μας που μειώθηκαν, από το 1948, όταν ιδρύθηκε η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (General Agreement on Tariffs and Trade) η οποία άφηνε τις μεγάλες εταιρείες να μεταφέρουν τα αγαθά τους από χώρα σε χώρα χωρίς να επιβαρύνονται με οικονομικά πρόστιμα.
Χωρίς περιορισμούς, οι πολυεθνικές άρχισαν να επιβάλλουν τις οικονομικές τους πολιτικές στις κυβερνήσεις και στα κράτη. Όπως δήλωσε στο CNN ο αντιπρόεδρος της Nortel Networks, της ισχυρότερης πολυεθνικής εταιρείας τεχνολογιών στον Καναδά, οι εταιρείες "δεν οφείλουν καμία αφοσίωση στον Καναδα. Το ότι η Nortel ιδρύθηκε εκεί δε σημαίνει ότι θα παραμείνει εκεί..."
Τα κράτη και οι κυβερνήσεις άρχισαν να συναγωνίζονται μεταξύ τους για να διατηρήσουν τις επενδύσεις στη χώρα τους ή να ελκύσουν τις πολυεθνικές να συνάψουν νέες, και έγιναν "φιλικές προς τις πολυεθνικές" (το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η χώρα μας δεν τα κατάφερε και τόσο καλά σε αυτό τον τομέα. Όχι ότι δεν ήθελαν οι κυβερνήσεις μας κάτι τέτοιο, συμβαίνει το αντίθετο, στάθηκαν όμως ανίκανες να το πετύχουν). Το ελεεινό και τρισάθλιο αποτέλεσμα ήταν να ανασταλούν τα μέτρα που προστάτευαν τους εργαζομένους και το περιβάλλον, να μειωθούν τα κοινωνικά προγράμματα και οι παροχές, και να φτάσει η ανθρωπότητα σε νέο ρεκόρ θανάτων από ασιτία...
Αξίζει πραγματικά τον κόπο να δούμε τι ανακάλυψε ο ακτιβιστής πρόεδρος της οργάνωσης υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, National Labor Comitee (Εθνική Επιτροπή Εργασίας) , ο Τσαρλς Κέρναγκαν. Η οργάνωσή του ειδικεύεται να παρακολουθεί και να εμποδίζει τις αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες να προσλαμβάνουν εργαζομένους με εξευτελιστικούς μισθούς και τα εργοστάσια που ανακαλύπτει και παρακολουθεί ο Κέρναγκαν βρίσκονται στις φτωχές χώρες του πλανήτη όπου ο εργαζόμενος κυριολεκτικά πεινάει και είναι εύκολο θύμα για εκμετάλλευση. Λόγω της πολύ μεγαλύτερης ευελιξίας που έχουν σήμερα οι πολυεθνικές, ακολουθώντας τους απελευθερωμένους νόμους του εμπορίου και τις νέες τεχνολογίες μεταφορών και επικοινωνίας, κατασκευάζουν εργοστάσια σε υπανάπτυκτες χώρες όπου παράγουν τον κύριο όγκο της ελαφριάς βιομηχανίας για τη Δύση. Ο Κέρναγκαν, που παρακολουθεί τα απορριματοφόρα (βρήκα αυτή την πληροφορία στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο "The Corporation, Το Παθολογικό Κυνήγι των Εταιρειών για Κέρδος και Εξουσία", του καθηγητή Δικαίου στο British Columbia Τζόελ Μπάκαν, που κυκλοφορεί στη χώρα μας από τις εκδ. ΚΨΜ), ανακάλυψε σε μια χωματερή, κάπου στη Δομινικανή Δημοκρατία κάποια έγγραφα κοστολόγησης της πολυεθνικής Nike. Τα έγγραφα αυτά αποκάλυπταν μια ανατριχιαστική αλήθεια, περιείχαν λεπτομέρειες κοστολόγησης των προϊόντων. Στόχος, φυσικά, ήταν η μεγιστοποίηση του κέρδους που θα μπορούσε να προκύψει από τη χρησιμοποίηση κοριτσιών και νεαρών γυναικών για το ράψιμο ρούχων στο εργοστάσιο (πιο σωστά σκλαβοπάζαρο) της Nike. Στα έγγραφα φαίνεται ότι χρειάζονται 22 στάδια για την παρασκευή ενός πουκαμίσου. 5 για το κόψιμο του υφάσματος, 11 για το ράψιμο, και 6 για την επικόλληση της ετικέτας και την τοποθέτηση του πουκαμίσου σε πλαστική σακούλα. Καθοριζόταν ο απαιτούμενος χρόνος εργασίας με ακρίβεια χιλιοστών του δευτερολέπτου, Οι τελικοί υπολογισμοί έδειχναν ότι για κάθε πουκάμισο χρειάζονταν 6,6 λεπτά και αυτό μεταφραζόταν σε 8 σεντς εργατικής αξίας τη στιγμή που το πουκάμισο πωλείται στις ΗΠΑ προς 22,99$! Καθαρό κέρδος 22,91$!!!
Οι τοποθεσίες των εργοστασίων είναι μυστικές και φυλάσσονται πολύ καλά από τις μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές οι οποίες προσλαμβάνουν ντόπια ένοπλα σώματα ασφαλείας για την προστασία τους. "Κρύβουν αυτά τα εργοστάσια-κάτεργα σε όλο τον κόσμο" μας λέει ο Κέρναγκαν, "και αρνούνται κατηγορηματικά να μας πουν που βρίσκονται, καθώς γνωρίζουν ότι είναι πιο εύκολο να εκμεταλλεύονται ανήλικους πίσω από κλειστές σιδερένιες πόρτες με οπλισμένους φύλακες και αγκαθωτά συρματοπλέγματα".
Ο Κέρναγκαν χαρακτήρισε τα έγγραφα κοστολόγησης της Nike ως "επιστήμη της εκμετάλλευσης". Οι ψυχροί μαθηματικοί υπολογισμοί κρύβουν καλά τη δυστυχία της εργασίας που απαιτούν. Τα εργοστάσια που επισκέπτεται στην Ονδούρα, τη Νικαράουα, τη Γκάνα, την Κίνα, ή το Μπάνγκλαντές, περιβάλλονται όλα από αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες εργάζονται νεαρές (και συχνά ανήλικες) κοπέλες τις οποίες επιτηρούν φύλακες που τις χτυπούν και τις εξευτελίζουν με την παραμικρή αφορμή. Εργάζονται σε κακοφωτισμένο χώρο 12 με 14 ώρες την ημέρα, κάτω από φοβερά υψηλή θερμοκρασία, με ελάχιστα διαλείμματα για να πάνε στην τουαλέτα και με περιορισμένη πρόσβαση στο νερό (ώστε να ελαχιστοποιείται η ανάγκη τους να πάνε στην τουαλέτα) το οποίο είναι συχνά μολυσμένο και ακατάλληλο προς πόση. Οι κοπέλες εργάζονται ως τα 25 τους, οπότε απολύονται, ως "γριές και μη παραγωγικές". Δεν μπορούν πλέον να δουλέψουν, έχουν αχρηστευτεί και οι εταιρείες τις αντικαθιστούν με καινούρια "παρτίδα".
Ο ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) που δημιουργήθηκε το 1993, ήταν το ισχυρό εργαλείο της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, αφού κατάφερε να ξεπεράσει τους φραγμούς των κυβερνήσεων και της ηθικής και να επιβάλλει τους δικούς του νόμους που εμποδίζουν την οικονομική αυτονομία των ασθενών οικονομικά κρατών. Το ότι οι πολιτικές του υπερασπίζονταν τόσο σθεναρά τις πολυεθνικές δεν είναι καθόλου περίεργο, δεδομένου ότι οι όμιλοι των πολυεθνικών κατέχουν σημαντικές θέσεις στον οργανισμό και εξασκούν σημαντική επιρρoή σε αυτόν, κινούν τα νήματα. Ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Γιόζεφ Στίγκλιτζ μας πληροφορεί (στο Globalization and its Discontents) ότι οι υπουργοί Εμπορίου και Βιομηχανίας των κρατών μελών του ΠΟΕ είναι "στενά ευθυγραμμισμένοι με τα συμφέροντα των επενδυτών που βρίσκονται στις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες και γι' αυτό καθοδηγούνται τόσο εύκολα από τις πολυεθνικές εταιρείες".
Στα σχετικά λίγα χρόνια ύπαρξής του, ο ΠΟΕ έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο εμπόδιο των κυβερνήσεων να προφυλάσσουν τους πολίτες τους από τα εγκλήματα των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση, της οποίας ο ΠΟΕ είναι η αιχμή του δόρατος, έχει ενισχύσει κατά πολύ τη δυνατότητα των πολυεθνικών να ξεφεύγουν από τη δικαιοδοσία των κυβερνήσεων. Όπως δήλωσε και ο πρόεδρος του ανθρωπιστικού Ινστιτούτου CATO, "οι πολυεθνικές εταιρείες είναι πλέον τόσο ισχυρές που μπορούν να απειλούν τις κυβερνήσεις. Σίγουρα κυβερνούν την κοινωνία πολύ περισσότερο απ' ό,τι οι ίδιες οι κυβερνήσεις.
Ξαφνιάστηκα πολύ με το άρθρο συναδέλφων που έλεγε ότι υπάρχει και σήμερα δουλεία και ότι υπάρχει επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Δύσης. Στη συνέχεια πληροφορήθηκα ότι γύρω στο ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκονται στο φάσμα της πείνας και ότι υπάρχουν σήμερα πολύ περισσότερα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα απ' όσα πέθαιναν κάποτε στη Μπιάφρα. Αποφάσισα να ψάξω λιγάκι τα αίτια αυτής της κατάστασης και έφτασα, αναπόφευκτα, στις πολυεθνικές. Αυτές είναι -κυριολεκτικά- θεσμός στον κόσμο μας και μάλιστα νομικός θεσμός. Η νομική εντολή (καθαγιασμένη από όλες τις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες της Δύσης) είναι η αμείλικτη και χωρίς εξαιρέσεις, επιδίωξη κέρδους. Η κάθε πολυεθνική κοιτάζει μόνο το ιδιοτελές της συμφέρον ανεξάρτητα από τις καταστροφικές συνέπειες που έχει στους άλλους. Μοιάζει με καρκίνο που τρώει τα σωθικά των λαών.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Re: Πολυεθνικές : Ο Καρκίνος του πλανήτη…

7
ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
Εικόνα
Πολυεθνικές και μονοπώλια συνεχίζουν να εξοντώνουν τον Ελληνα καταναλωτή, αδειάζοντας κυριολεκτικά το πορτοφόλι του, καθώς πωλούν τα προϊόντα τους στη χώρα μας ακριβότερα έως και 85% σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ!
Αυτό αποκαλύπτουν τιμοληψίες της Υπηρεσίας Εποπτείας Αγοράς του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και τις οποίες παρουσιάζει σήμερα αποκλειστικά η εφημερίδα «Εθνος».
Πολυεθνικοί όμιλοι που κατέχουν μονοπωλιακή ή ολιγοπωλιακή θέση στον κλάδο τους, παρά την οικονομική ύφεση, τη μείωση των μισθών και την αύξηση της ανεργίας, εξακολουθούν να διαμορφώνουν υψηλά περιθώρια κέρδους σε βάρος των ελληνικών νοικοκυριών.
Η ΥΠΕΑ συνέκρινε τις τιμές 35 προϊόντων, όπως τρόφιμα, αναψυκτικά, είδη προσωπικής υγιεινής, απορρυπαντικά, σοκολατοειδή, καφέδες, αλκοολούχα ποτά και οπωροκηπευτικά, που πωλούνται από τις ίδιες εταιρείες στην Ελλάδα, την Ισπανία και τη Μ. Βρετανία. Οι επιχειρήσεις αυτές, όπως φαίνεται και στον πίνακα, έχουν δεσπόζουσα θέση στην κατηγορία τους. Πωλούν πανάκριβα τα ίδια αγαθά στον Ελληνα, ο οποίος έχει χαμηλότερο εισόδημα σε σχέση με τον Αγγλο και τον Ισπανό. Βέβαια, ένα μέρος της εκτόξευσης των τιμών αποδίδεται και στον υψηλότερο ΦΠΑ που ισχύει στη χώρα μας.
Πιο αναλυτικά, συγκεκριμένο γάλα πολυεθνικής το αγοράζει ο Ελληνας καταναλωτής ακριβότερα κατά 84,72% σε σχέση με τον Αγγλο και κατά 11,76% σε σχέση με τον Ισπανό.
Απλησίαστες είναι και οι τιμές συγκεκριμένης ξένης εταιρείας για την οδοντόκρεμα. Η διαφορά συγκριτικά με τη Μ. Βρετανία είναι 45,9% και με την Ισπανία 25,24%. Το ίδιο ισχύει και με απορρυπαντικό πλυντηρίου το οποίο εμείς το πληρώνουμε κατά 46% ακριβότερα από τους Άγγλους και 28,17% από τους Ισπανούς.
Στα δημητριακά, πάλι, οι πολυεθνικές που έχουν ολιγοπωλιακή θέση στην ελληνική αγορά σηκώνουν τις τιμές υψηλότερα. Ετσι τα ελληνικά νοικοκυριά τα πληρώνουν ακριβότερα κατά περίπου 20% σε σχέση με τα αγγλικά και κατά 10% με 13% σε σχέση με τα ισπανικά. Αλλά και τα αναψυκτικά πολυεθνικού κολοσσού είναι σε τιμές υψηλότερες από 8% έως 20% σε σχέση με τις δύο χώρες.
Η ακρίβεια στην Ελλάδα διατηρείται από τις μεγάλες ξένες εταιρίες. Η ΥΠΕΑ εδώ και μήνες, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει αποστείλει στο υπουργείο Οικονομικών φακέλους πολυεθνικών που ελέγχθησαν με τη μέθοδο του transfer pricing και υπάρχει υποψία για φοροδιαφυγή. Χωρίς, όμως, μέχρι στιγμής να έχουν εκδοθεί κάποια αποτελέσματα.
Την ίδια στιγμή, αξιόπιστες πηγές αναφέρουν στο «Εθνος» πως πολυεθνικά και ελληνικά σούπερ μάρκετ έχουν εντοπιστεί να κάνουν αυξήσεις της τάξης του 7% στις τιμές των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας. Οι οικογένειες, αδυνατώντας να αγοράσουν τα επώνυμα αγαθά, στρέφονται στα λεγόμενα «private label». Επιδιώκουν και κερδοσκοπούν σε βάρος τους. Ταυτόχρονα ρεφάρουν τις όποιες απώλειες πωλήσεων που έχουν από τα επώνυμα ακριβαίνοντας τα ιδιωτικής ετικέτας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης ενισχύει τον ρόλο της ΥΠΕΑ, αναθέτοντας στους υπαλλήλους τους «προανακριτικό» ρόλο. Ειδική ομάδα συλλέγει τιμές και στοιχεία που κρύβουν την υποψία εναρμονισμένων πρακτικών και «καρτελ» αποστέλλοντάς τα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για περαιτέρω έρευνες.
Ωστόσο, μέχρι τότε ο Ελληνας καταναλωτής γνωρίζει ακόμη μία τεράστια απώλεια στα εισοδήματά του.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά θέματα”