Ελευθερες Ριζες – Οξειδωση και Αντιοξειδωση

1
Πρώτος ο Denham Harman το 1956 πρότεινε την ιδέα για την ύπαρξη της «ελεύθερης ρίζας» και αργότερα έθεσε ως αξίωμα ότι αυτά τα συστατικά έχουν ρόλο στην γήρανση μέσω των πρόκλησης διασταυρωμένων αντιδράσεων και δημιουργίας ομοιοπολικών δεσμών τροποποιώντας λιπίδια, πρωτεΐνες, κυτταρικό DNA, ιδιαίτερα το μιτοχονδριακό DNA.

Οι ελεύθερες ρίζες είναι προϊόντα του φυσιολογικού μεταβολισμού. Απελευθερώνονται φυσιολογικά στον ανθρώπινο οργανισμό από τα μιτοχόνδρια, τα οποία αποτελούν για το κύτταρο, το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας. Στα κυτταρικά αυτά οργανίδια λαμβάνει χώρα η οξείδωση των τροφών (η μετατροπή δηλαδή της τροφής σε ενέργεια).

Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου παράγονται λοιπόν ως υποπροϊόντα, κατά την διάρκεια παραγωγής ενέργειας με την χρησιμοποίηση οξυγόνου. Είναι μόρια με ένα ασύζευκτο, υψηλά ενεργό, ηλεκτρόνιο. Για να εξισορροπήσουν την δομή τους, αποσπούν ηλεκτρόνια από γειτονικά μόρια, μετατρέποντας τα μόρια αυτά σε ελεύθερες ρίζες, με αποτέλεσμα να ξεκινούν μια καταστρεπτικά ενεργή αλυσίδα και να προκαλούν έτσι βλάβη σε μεγάλης σημασίας κυτταρικές δομές (πρωτεΐνες, κυτταρική μεμβράνη, DNA).

Η πλειονότητα των ελευθέρων ριζών παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό μας:

•όταν υπάρχει αυξημένη ανάγκη για αποτοξίνωση (π.χ υπερβολική έκθεση οργανισμού σε τοξικές ουσίες)

•όταν υπάρχει αυξημένη παραγωγή ενέργειας (υπερβολική κατανάλωση θερμίδων και ιδιαίτερα λίπους και «κενών» θερμίδων)

•όταν υπάρχει παρατεταμένη ανοσολογική απάντηση

•όταν υπάρχει αυξημένη παραγωγή στεροειδών (π.χ σε καταστάσεις στρες – όπως η έντονη φυσική δραστηριότητα-, εφηβεία, διαταραχές εμμήνου ρύσεως κ.ά.)

•έπειτα από έκθεση οργανισμού σε συντηρητικά τροφίμων και μολυσματικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. καπνός τσιγάρου, ρύποι που μολύνουν την ατμόσφαιρα)

•κατά την έκθεση σε ακτινοβολία (π.χ. υπεριώδης ακτινοβολία UV)

•κατά την αυτοοξείδωση διαφόρων χημικών ουσιών και βιομορίων (π.χ. πολυακόρεστα λιπαρά οξέα).

•κατά τη λιπιδική υπεροξείδωση (δηλ. επίδραση ελευθέρων ριζών επί των λιπιδίων που υπάρχουν στις μεμβράνες των κυττάρων και ιδιαίτερα των πολυακόρεστων, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό υπεροξειδίων.

Οι ελεύθερες ρίζες δεν είναι πάντα βλαβερές

Τα αντιοξειδωτικά πολεμούν τις ελεύθερες ρίζες, οι οποίες είναι ασταθή μόρια στο σώμα μας που μπορούν να δημιουργήσουν μετάλλαξη στο DNA. Παρόλο που έχουν συνδεθεί με διάφορες σοβαρές ασθένειες, όπως καρδιακές παθήσεις, καρκίνο και Πάρκινσον, δεν είναι απαραίτητα οι «κακοί», απλώς αποτελούν υποπροϊόντα μιας βασικής μεταβολικής διαδικασίας που ονομάζεται οξείδωση και είναι απόλυτα απαραίτητες στη ζωή μας, όπως εξηγεί ο Τζέφρι Μπλάμπεργκ, Ph.D. και διευθυντής του εργαστηρίου αντιοξειδωτικών στο Πανεπιστήμιο Ταφτς. Για παράδειγμα, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας συστήματος στέλνουν ελεύθερες ρίζες στα βακτήρια που εισχωρούν στο σώμα μας, με σκοπό να τα εξολοθρεύσουν, αποτελώντας έτσι μέρος της άμυνας του σώματός μας.

Οι πολλές ελεύθερες ρίζες, όμως, είναι όντως βλαβερές. Η μολυσμένη ατμόσφαιρα, ο καπνός των τσιγάρων και η έκθεση στον ήλιο οδηγούν στη δημιουργία περισσότερων ελεύθερων ριζών, με αποτέλεσμα να «πέφτουν» οι αντιοξειδωτικές μας άμυνες και να γινόμαστε ευάλωτοι στην καταστροφή των κυττάρων και τις ασθένειες, ενώ αρκετοί ειδικοί συνδέουν την πληθώρα ελευθέρων ριζών με τη γήρανση – και τότε είναι που τα αντιοξειδωτικά μας χρησιμεύουν, για να καταστρέψουν τις πλεονάζουσες ελεύθερες ρίζες.

Πηγή: http://www.madata.gr/diafora/health/189264.html

Re: Ελευθερες Ριζες – Οξειδωση και Αντιοξειδωση

2
Ελεύθερη ρίζα

1. Ένα φυσιολογικό άτομο έχει ηλεκτρόνια σε ζευγάρια. Οι φυσιολογικές μεταβολικές διαδικασίες του σώματος μας, μπορούν να προκαλέσουν την απώλεια κάποιου ηλεκτρονίου μετατρέποντάς το σε ασταθή ρίζα.
Εικόνα

Εικόνα
2. Η ασταθής ελεύθερη ρίζα θα ψάξει επιθετικά να βρει ένα ηλεκτρόνιο από οποιοδήποτε μόριο για να αντικαταστήσει το ηλεκτρόνιο που έχει χάσει.



3. Όταν η ελεύθερη ρίζα κλέψει ένα ηλεκτρόνιο από ένα δεύτερο μόριο, αυτό το μόριο θα μετατραπεί σε ελεύθερη ρίζα και με την σειρά του θα κλέψει ένα ηλεκτρόνιο από ένα άλλο, τρίτο σε σειρά μόριο. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται και οδηγεί σε μια σειρά βλαβερών αλυσιδωτών αντιδράσεων.
Εικόνα
4. Λόγω της μοριακής τους δομής τα αντιοξειδωτικά δωρίζουν ηλεκτρόνια στις ελεύθερες ρίζες, για να τις κάνουν ουδέτερες και τις αποτρέπουν από τις βλάβες που προκαλούν στα κύτταρα μας.



Ελεύθερες ρίζες και αντιοξειδωτικά

Αν και δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται μέσα στο σώμα μας, ο οργανισμός μας διαθέτει ένα εσωτερικό αντιοξειδωτικό σύστημα, π.χ. αντιοξειδωτικά ένζυμα, τα οποία καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες. Τα αντιοξειδωτικά είναι ουσίες, οι οποίες μπορούν να εξουδετερώσουν τις ελεύθερες ρίζες και να μειώσουν τις αρνητικές τους επιδράσεις.

Δυστυχώς, το αντιοξειδωτικό «σύστημά μας» γίνεται όλο και πιο αδύναμο όσο μεγαλώνουμε. Λέγεται γενικά μέχρι την ηλικία των 25, η παραγωγή των αντιοξειδωτικών από το σώμα μας θα σταματήσει να αυξάνεται σε σχέση με την παραγωγή των ελεύθερων ριζών, οδηγώντας στην μείωση της σωματικής και ψυχικής λειτουργίας.

Ευτυχώς για εμάς, μπορούμε να αυξήσουμε το επίπεδο των αντιοξειδωτικών στο σώμα μας, καταναλώνοντας αντιοξειδωτικές τροφές. Υπάρχουν πολλά αντιοξειδωτικά στοιχεία σε τροφές που περιλαμβάνουν βιταμίνες, ένζυμα, μέταλλα και αμινοξέα.

Μέτρηση της ισχύος των αντιοξειδωτικών

Η αντιοξειδωτική δύναμη των τροφών μετριέται από την ικανότητα τους να μειώσουν την δράση ενός οξειδωτικού παράγοντα, ή από την τιμή της ικανότητας Απορρόφησης Ριζών οξυγόνου. Όσο πιο υψηλή είναι η τιμή αυτή, τόσο πιο μεγάλη είναι η δύναμη της αντίστοιχης τροφής να περιορίσει τη βλαβερή δράση των ελευθερων ριζών.
Εικόνα

Το οξειδωτικό στρες
Οι πιο δραστικές ελεύθερες ρίζες προέρχονται από τη δράση του οξυγόνου. Μέσα στα μιτοχόνδρια των κυττάρων, το οξυγόνο αντιδρά χημικά με ορισμένα μόρια των τροφών για να παραχθεί ενέργεια αλλά το 2-3% του οξυγόνου που εισπνέουμε μετατρέπεται σε ελεύθερες ρίζες. Αρχικά προκύπτει το υπεροξείδιο που σαν βίαιος ψυχοπαθής καταστρέφει διάφορα μόρια μέσα στα κύτταρα. Το υπεροξείδιο γεννά με τη σειρά του την ελεύθερη ρίζα του υδροξυλίου, ένα μεγάλο βάνδαλο που επιτίθεται κυριολεκτικά σε οτιδήποτε βρει μπροστά του. Ιδιαιτέρως καταστροφικό είναι και το μονοξείδιο του αζώτου που από τη μία πλευρά είναι απαραίτητο γιατί προκαλεί χαλάρωση των αγγείων και από την άλλη κάνει ζημιά όταν παράγεται σε υπερβολική ποσότητα.

Η παραγωγή πολλών ελευθέρων ριζών για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργεί στο σώμα ένα στρες που ονομάζεται οξειδωτικό στρες και συμβάλει στην εμφάνιση διαφόρων ασθενειών.
Η σοβαρότερη ζημιά που μπορούν να κάνουν οι ελεύθερες ρίζες είναι στο μόριο του DNA. Περίπου 30.000 γονίδια, δηλαδή κομμάτια του DNA, δίνουν εντολές για την παραγωγή των πρωτεϊνών. Αν τα γονίδια αλλοιωθούν από επιθέσεις των ελευθέρων ριζών, δεν μπορούν να φτιάξουν σωστά τα ένζυμα, τις ορμόνες και τα αντισώματα. Η αλλοίωση των γονιδίων εμφανίζεται κατά στη διαίρεση του κυττάρου. Το κύτταρο-απόγονος δεν είναι πανομοιότυπος με τον γεννήτορα. Συμβαίνει όπως με τη φωτοτυπία της φωτοτυπίας όπου η τελευταία είναι πάντα χειρότερη από την προηγούμενη κι αυτό οδηγεί στη γήρανση. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι ελεύθερες ρίζες παραμορφώνουν τα γονίδια που ευθύνονται για την αντιγραφή των κυττάρων. Αν το μόριο του DNA δεν αντιγραφεί σωστά, μπορεί το κύτταρο να γίνει καρκινικό.

http://proionta-tis-fisis.com

Re: Ελευθερες Ριζες – Οξειδωση και Αντιοξειδωση

3
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ

ΒΙΤΑΜΙΝΗ Ε

Κύριο λιποδιαλυτό αντιοξειδωτικό

Δράση:

Η βιταμίνη Ε αντιδρά εύκολα με τις ελεύθερες ρίζες των λιπαρών οξέων και ενώ οξειδώνεται η ίδια, αποτρέπει την οξείδωση των λιπιδίων και την περαιτέρω καταστροφή των ιστών.
Η οξειδωμένη μορφή της Ε ανάγεται με τη βοήθεια της βιταμίνης C και της γλουταθειόνης.

ΒΙΤΑΜΙΝΗ C (Ασκορβικόοξύ)

Υδατοδιαλυτή Βιταμίνη

Δράση:

Δρα μόνη της ή σε συνδυασμό με την Βιταμίνη Ε.
Αναγεννά την οξειδωμένη μορφή της Βιταμίνη Ε.
Έχει όμως και προ-οξειδωτική δράση της βιταμίνης C καθώς η βιταμίνη C ανάγει τα μεταβατικά μέταλλα όπως ιόντα χαλκού Cu2+ ή Fe3+και η ίδια οξειδώνεται σε ημι-δεϋδροασκορβικό οξύ. Τα προϊόντα που παράγονται (Cu+ &Fe2+ ) μπορούν να προκαλέσουν κυτταρική βλάβη, μέσω της παραγωγής δραστικών μορφών οξυγόνου και ελευθέρων ριζών οξυγόνου ριζών.


β ΚΑΡΟTΕΝΙO
Χρωστική που βρίσκεται στα φυτά πορτοκαλοκόκκινου χρώματος. Πρόδρομος της Βιταμίνης Α

Δράση:

Το β καροτένιο και άλλα καροτενοειδή έχουν τη δυνατότητα να αντιδρούν με τις ελεύθερες ρίζες υπεροξειδίου οι οποίες παράγονται κατά την υπεροξείδωση των λιπιδίων.
Έχει συνεργιστική δράση με τη Βιταμίνη Ε.

ΜΕΤΑΛΛΑ

Έχουν συνεργιστική δράση στην προστασία των αντιοξειδωτικών ένζυμων.
Ψευδάργυρος, χαλκός και μαγνήσιο απαραίτητα για την δράση των δυο τύπων υπεροξειδικής δισμουτάσης.
Σελήνιο, απαραίτητο συστατικό της υπεροξειδάσης της γλουταθειόνης, σημαντικό για την αποσύνθεση του Η2Ο2 και των υπεροξειδίων των λιπαρών οξέων.


ΠΟΛΥΦΑΙΝΟΛΕΣ

Ομάδα ενώσεων με ένα ή περισσότερα ΟΗ. Παράγονται ως προϊόντα δευτερογενούς μεταβολισμού των φυτών.

Δράση:

Δεσμεύουν τις ελεύθερες ρίζες ή σταματούν τις αλυσιδωτές αντιδράσεις των ελευθέρων ριζών, δεσμεύουν μεταλλικά ιόντα που συχνά αρχίζουν την οξείδωση, αναγεννούν την Βιταμίνη Ε.


ΠΗΓΕΣ ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΩΝ

ΚΑΡΟΤΕΝΟΕΙΔΗ βρίσκονται στα φρούτα & λαχανικά ~ καρότα, φρέσκες ντομάτες, προϊόντα ντομάτας, πράσινα λαχανικά, πιπεριές, κολοκύθα.
Βιταμίνη C βρίσκεται στα εσπεριδοειδή, χυμούς από εσπεριδοειδή, πιπεριές, ντομάτες και πολλά αλλά φρούτα και λαχανικά.
Βιταμίνη Ε, βρίσκεται στους ξηρούς καρπούς, λίπη και έλαια, σπόροι σιταριού, πράσινα φυλλώδη λαχανικών.
Σελήνιο, Το σελήνιο εισέρχεται στην τροφική αλυσίδα διαμέσου των λαχανικών, τα οποία λαμβάνονται από το έδαφος. Το βρίσκουμε δημητριακά ολικής αλέσεως, ψάρι, θαλασσινά, αράπικα φιστίκια, συκώτι, χοιρινό
Ψευδάργυρος, βρίσκεται στο κόκκινο κρέας, θαλασσινά, γαλακτοκομικά, ξηροί καρποί, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως,, οστρακοειδή. Πολλά δημητριακά πρωινού έχουν εμπλουτιστεί με ψευδάργυρο .Ο ψευδάργυρος από τις τροφές απορροφάται σε ποσοστό περίπου 15-40%.
Xαλκός, ευρέως διαδεδομένος στα τρόφιμα ιδιαίτερα στο κόκκινο κρέας, θαλασσινά, ξηροί καρποί, μακαρόνια, ρύζι και άλλα προϊόντα ολικής άλεσης, σπόροι, κακάο, δημητριακά από φύτρο σταριού.
Πολυφαινολες, βρίσκονται στα φυτικά τρόφιμα (λαχανικά, δημητριακά, ξηρούς καρπούς φρούτα κλπ) και στα ποτά (κρασί, μπύρα, τσάι, κακάο, χυμός μήλου κλπ).
Μια μελέτη που έγινε από το πανεπιστήμιο της Βοστόνης, σχετικά με την ισχυρή αντιοξειδωτική δράση διαφόρων φρούτων, απέδειξε πως το μαύρο σταφύλι, τα μαύρα δαμάσκηνα, ο μύρτιλος, τα μούρα και οι φράουλες, παρουσιάζουν πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Άλλα φυτικά προϊόντα που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση είναι το φραγκοστάφυλο, ντομάτα, ανανάς, πορτοκάλι, λεμόνι, πράσινες σαλάτες, φύτρα, μαϊντανός, φινόκιο, αγγούρι, καρότα, πεπόνι, κολοκύθα, σπανάκι, μπρόκολα, μάνγκο, παπάγια, βερίκοκα, γκρέιπφρουτ, κουνουπίδι.


Μάτσου Παρασκευή, Φαρμακοποιός - Μέλος του δικτύου Advance, Ν. Ιωνία Βόλος


http://www.advancehealth.gr/el/sections ... eres-rizes

Re: Ελευθερες Ριζες – Οξειδωση και Αντιοξειδωση

4
Τι είναι οι ελεύθερες ρίζες και πώς λειτουργούν τα αντιοξειδωτικά
Εικόνα

Μια φέτα μήλου όταν σαπίζει γίνεται καφέ. Τα ψάρια όταν σαπίσουν μυρίζουν άσχημα. Ενα κόψιμο στο δέρμα κοκκινίζει, πονάει και κάνει φλεγμονή. Ολα αυτά προκύπτουν από μια φυσική διαδικασία που ονομάζεται οξείδωση.

Συμβαίνει σε όλα τα κύτταρα στη φύση, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχει το σώμα μας. Για να βοηθήσουμε λοιπόν το σώμα να προστατευτεί από τη δριμύτητα της οξείδωσης, η μητέρα Φύση μπορεί να παρέχει χιλιάδες διαφορετικά αντιοξειδωτικά σε διάφορες ποσότητες μέσα σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, ξηρούς καρπούς και όσπρια. Οταν το σώμα χρειάζεται να βγάλει την καλύτερη άμυνά του, ιδιαίτερα στο σημερινό περιβάλλον, τα αντιοξειδωτικά είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία.


Πώς βοηθούν τα αντιοξειδωτικά στην πρόληψη της οξείδωσης

Καθώς το οξυγόνο αλληλεπιδρά με τα κύτταρα οποιουδήποτε τύπου -είτε σε μια φέτα μήλου, είτε στο σώμα, είτε στα επιθηλιακά κύτταρα των πνευμόνων, είτε σε ένα κόψιμο του δέρματος- η οξείδωση λαμβάνει χώρα. Το γεγονός αυτό παράγει κάποιο είδος αλλαγής σ’ αυτά τα κύτταρα. Μπορούν να πεθάνουν, όπως συμβαίνει με τους χαλασμένους καρπούς. ′Η μπορεί να αντικατασταθούν από φρέσκα, νέα κύτταρα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση που κόψουμε το δέρμα μας και κάποια στιγμή τα νεκρά κύτταρα απομακρύνονται, έρχονται νέα και η πληγή επουλώνεται.

Αυτή η γέννηση και ο θάνατος των κυττάρων στο σώμα μας, συνεχίζεται για 24 ώρες το 24ωρο. Είναι μια διαδικασία απαραίτητη για να κρατηθεί το σώμα υγιές.

Η οξείδωση είναι μια φυσική διαδικασία που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της κανονικής κυτταρικής λειτουργίας. Ομως, υπάρχει ένα μειονέκτημα. Ενώ το σώμα μεταβολίζει το οξυγόνο πολύ αποτελεσματικά, ένα ποσοστό 1%-2% των κυττάρων θα καταστραφεί στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας και θα μετατραπεί σε ελεύθερες ρίζες.


Τι είναι οι ελεύθερες ρίζες

Οι «ελεύθερες ρίζες» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει κατεστραμμένα κύτταρα που μπορεί να είναι προβληματικά. Περιγράφονται ως «ελεύθερες» επειδή πρόκειται για μόρια με ασύζευκτο, υψηλά ενεργό ηλεκτρόνιο. Τους λείπει δηλαδή κάτι σαν το «ταίρι» τους. Στην προσπάθειά τους να εξισορροπήσουν τη δομή τους, επιδίδονται σε μια έξαλλη συμπεριφορά, προκειμένου να αντιστοιχηθούν με ένα άλλο μόριο και είναι ικανά να επιχειρήσουν να αποσπάσουν ηλεκτρόνια από γειτονικά μόρια, προκειμένου να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη. Το αποτέλεσμα είναι να ξεκινούν μια καταστρεπτικά ενεργή αλυσίδα, προκαλώντας έτσι βλάβη σε κυτταρικές δομές μεγάλης σημασίας όπως είναι οι πρωτεΐνες ή ακόμα και το DNA.


Ο κίνδυνος που προκύπτει από τις ελεύθερες ρίζες

Οταν οι ελεύθερες ρίζες βρίσκονται στην επίθεση, δεν σκοτώνουν μόνο τα κύτταρα, προκειμένου να αποκτήσουν το μόριο που τους λείπει. Αν έκαναν μόνο αυτό δεν θα ήταν κάτι τόσο τρομερό, αφού το σώμα θα μπορούσε να αναγεννήσει ένα νέο κύτταρο. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως οι ελεύθερες ρίζες συχνά τραυματίζουν το κύτταρο, δημιουργώντας βλάβη στο DNA, δημιουργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο σπόρο για τις διάφορες νόσους.

Οταν το DNA ενός κυττάρου αλλάζει (ως αποτέλεσμα της επίθεσης των ελεύθερων ριζών) τότε το κύτταρο μπορεί να μεταλλαχθεί. Αναπτύσσεται πια ασυνήθιστα και αναπαράγεται επίσης ασυνήθιστα, αλλά και ταχύτατα.

Οι εσωτερικές τοξίνες, ιδιαίτερα ο καπνός του τσιγάρου και η ρύπανση του αέρα είναι παραγωγοί ελεύθερων ριζών. Ιδιαίτερα ο καπνός του τσιγάρου είναι μια τεράστια πηγή ελεύθερων ριζών. Το φαγητό και το νερό αποτελούν επίσης «λιμάνια» ελεύθερων ριζών με τη μορφή φυτοφαρμάκων και τοξινών. Οι υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ προκαλούν επίσης σημαντική παραγωγή ελεύθερων ριζών.

Οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να προκαλέσουν μια επιζήμια αλυσιδωτή αντίδραση κι αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Οι ελεύθερες ρίζες δεν θα βλάψουν απλώς ένα μόριο. Οταν μια ελεύθερη ρίζα οξειδώνει ένα λιπαρό οξύ, μετατρέπει αυτό το λιπαρό οξύ σε μια ελεύθερη ρίζα, η οποία στη συνέχεια προκαλεί ζημιές σε ένα άλλο λιπαρό οξύ κι έτσι η αλυσιδωτή αντίδραση είναι πολύ γρήγορη.

Αυτές οι εξωτερικές επιθέσεις μπορεί να ξεπεράσουν το φυσικό αμυντικό σύστημα του σώματος. Εν καιρώ και με την επαναλαμβανόμενη επίθεση των ελεύθερων ριζών που το σώμα δεν μπορεί να την σταματήσει, η βλάβη μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά από χρόνιες ασθένειες, όπως ο καρκίνος, οι καρδιακές παθήσεις, το Αλτσχάιμερ και το Πάρκινσον.

Η οξειδωτική βλάβη στα κύτταρα του δέρματος προκαλείται από την ηλιακή ακτινοβολία που συσσωρεύεται. Αλλά αν οι ελεύθερες ρίζες είναι σε ένα εσωτερικό όργανο, για παράδειγμα αν υπάρχει αμίαντος στους πνεύμονες, διεγείρει αντιδράσεις ελεύθερων ριζών στον ιστό των πνευμόνων. Ο καπνός του τσιγάρου έχει ενεργά παράγωγα σχηματισμού ελεύθερων ριζών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η διακοπή του καπνίσματος είναι το μεγαλύτερο βήμα που μπορεί να κάνει κάποιος για να διατηρήσει την καλή του υγεία.


Βάλτε τα αντιοξειδωτικά στη διατροφή σας

Στον 21ο αιώνα, οι άνθρωποι πρέπει να βάλουν περισσότερα αντιοξειδωτικά στη διατροφή τους για να αντισταθμίσουν όλες αυτές τις επιθέσεις. Οι τοξίνες είναι πανταχού παρούσες στο περιβάλλον. Εάν ζείτε σε μια πόλη, αναπνέετε τον αέρα και η οξειδωτική επιβάρυνση στο σώμα είναι πολύ πιο υψηλή απ’ ό,τι πριν από 200 χρόνια. Είναι ένα γεγονός της σύγχρονης ζωής που πρέπει να ληφθεί υπόψιν.

Η μεγάλη ποσότητα φρούτων και λαχανικών μπορεί να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις των περιβαλλοντικών τοξινών. Το σώμα από μόνο του δεν παράγει αρκετά αντιοξειδωτικά για να αντιμετωπίσει τις τοξίνες. Εκεί λοιπόν πρέπει να παίξουν… μπάλα τα αντιοξειδωτικά.

Τι ακριβώς κάνουν τα αντιοξειδωτικά; Λειτουργούν για να σταματήσει αυτή η καταστροφική αλυσιδωτή αντίδραση που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες. Κάθε τύπος αντιοξειδωτικού λειτουργεί, είτε για να προλάβει την αλυσιδωτή αντίδραση, είτε για να τη σταματήσει, αν αυτή έχει ήδη ξεκινήσει.


Τύποι αντιοξειδωτικών

Για παράδειγμα, ο ρόλος της βιταμίνης C είναι να σταματήσει την αλυσιδωτή αντίδραση προτού αρχίσει. Συλλαμβάνει την ελεύθερη ρίζα και την εξουδετερώνει. Η βιταμίνη Ε από την πλευρά της είναι ένα αντιοξειδωτικό που σπάει την αλυσίδα. Οποτε καθίσει σε μια μεμβράνη σπάει την αλυσιδωτή αντίδραση.

Τα φλαβονοειδή είναι η μεγαλύτερη κατηγορία αντιοξειδωτικών. Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει περίπου 5.000 φλαβονοειδή σε διάφορα τρόφιμα. Οι πολυφαινόλες είναι μια μικρότερη κατηγορία αντιοξειδωτικών στις οποίες οι επιστήμονες αναφέρονται συχνά αποκαλώντας τες απλώς φαινόλες. Οροι όπως «φυτοχημικά» είναι πιο γενικοί και χρησιμοποιούνται για να περιγραφούν τα θρεπτικά συστατικά και οι χημικές ουσίες στα φυτά.

Το σώμα χρειάζεται ένα αμυντικό αντιοξειδωτικό φυσικό δίκτυο, όπως ακριβώς μια χώρα χρειάζεται ένα στρατιωτικό αμυντικό σύστημα και κάθε αντιοξειδωτικό παίζει ανάλογα με τη σημασία του το ρόλο του στρατιώτη, του λοχία, του αξιωματικού ή του στρατηγού.
Το σωστό μείγμα αντιοξειδωτικών

Το σώμα χρειάζεται ένα μείγμα από βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, όπως οι βιταμίνες Α, C, E και β-καροτένιο για την εξουδετέρωση της επίθεσης των ελεύθερων ριζών.

Δεν μπορεί όμως να βασιστεί σε ορισμένες μόνο κατηγορίες τροφίμων για να το κάνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να φάει κανείς εννέα μερίδες μπρόκολο και να περιμένει απ’ αυτό να τα κάνει όλα. Ο οργανισμός χρειάζεται να τρώει πολλές διαφορετικές τροφές. Κάθε τύπος λειτουργεί σε διαφορετικούς ιστούς του σώματος, σε διάφορα μέρη των κυττάρων. Μερικές τροφές είναι κατάλληλες να εξαλείψουν τις ελεύθερες ρίζες σε ένα σημείο, μερικές άλλες σε ένα διαφορετικό. Οταν όμως υπάρχουν οι κατάλληλες ποσότητες διαφόρων αντιοξειδωτικών, τότε μπορείτε να πείτε πως κάνετε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να προστατέψετε τον εαυτό σας.

Οι πολυβιταμίνες και τα συμπληρώματα βιταμινών μπορούν να προσφέρουν στο σώμα σας την αντιοξειδωτική ώθηση που του είναι απαραίτητη. Φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, όσπρια και ξηροί καρποί, περιέχουν πολύπλοκα μείγματα αντιοξειδωτικών κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το όφελος από την κατανάλωση μιας ποικιλίας υγιεινών τροφών.


http://www.medinova.gr/ti-einai-eleythe ... 9tv5y.dpuf

Re: Ελευθερες Ριζες – Οξειδωση και Αντιοξειδωση

5
Μια μελέτη που έγινε από το πανεπιστήμιο της Βοστόνης, σχετικά με την ισχυρή αντιοξειδωτική δράση διαφόρων φρούτων, απέδειξε πως το μαύρο σταφύλι, τα μαύρα δαμάσκηνα, ο μύρτιλος, τα μούρα και οι φράουλες, παρουσιάζουν πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.Άλλα φυτικά προϊόντα που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση είναι το φραγκοστάφυλο, ντομάτα, ανανάς, πορτοκάλι, λεμόνι, πράσινες σαλάτες, φύτρα, μαϊντανός, φινόκιο, αγγούρι, καρότα, πεπόνι, κολοκύθα, σπανάκι, μπρόκολα, μάνγκο, παπάγια, βερίκοκα, γκρέιπφρουτ, κουνουπίδι.
 
Εν ολίγοις, τα φαγητά της σαρακοστής είναι αντιοδειδωτικά, και ειδικά τα λαδερά που τρώμε στην Ελλάδα, δηλαδή έχουμε και την τεχνογνωσία να τα φτιάξουμε ώστε να αρκετά νόστιμα και εύπεπτα.  
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Yγεία”

cron