Οι σημαντικότερες μάχες υπερασπίσεως της Πατρίδος και το Θείο στοιχείο προς βοήθεια των Ελλήνων.


Οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί ήταν πολύ ισχυροί πομποί θετικής ενεργείας, γιγάντιοι πυκνωτές ενεργείας, τεράστιοι μετασχηματιστές ενεργείας και κέντρα ηλεκτροθεραπείας. Οι Έλληνες Ιερείς και οι Ελληνίδες Ιέρειες, όπως και οι μυημένοι εκείνων των εποχών, τα γνώριζαν όλα τα προαναφερθέντα και μετέδιδαν την ενέργεια στα σώματα και τις ψυχές των Ελλήνων μέσα από τα Ιερά Ελληνικά Μυστήρια, τις διάφορες εορτές, τους αγώνες (Ολυμπιακοί, Νεμεακοί, Ισθιακοί κ.λπ.), τους όρκους )ενν. οι στρατιωτικοί), τα επιγράμματα κ.α.
Οι Παραδόσεις στην Ελλάδα μιλούν για «ουράνια άρματα», «φτερωτά άρματα των θεών» κ.ά., τα οποία φαινόταν στον γαλάζιο Ελληνικό Ουρανό, πρίν από κρίσιμες στιγμές του Ελληνισμού, βοηθούσαν τους «Υιούς των θεών» στις μάχες τους εναντίον των διαφόρων βαρβάρων και, ακολούθως, χάνονταν στο διάστημα…
Οι Ιερείς-Ιέρειες γνώριζαν την σημασία του Στρατιωτικού Όρκου και όταν ευλογούντο τα «Όπλα τα Ιερά», ένωναν τα χέρια τους σε ένα σχήμα «Ε» προς τον Ουρανό και αυτό ήταν το κάλεσμα προς τους στρατιώτες και αξιωματικούς για να ορκισθούν «υπέρ βωμών, εστιών, οσίων και ιερών» του Ελληνισμού. Την ίδια σημαντική σημασία είχαν και τα επιγράμματα, τα οποία ήταν συγχρόνως και υπενθυμίσεις στις νεώτερες γενεές των Ελλήνων. Στην υποενότητα αυτή θα δούμε ορισμένους από τους «Ιερούς και Αρρήτους Όρκους» των προγόνων μας καθώς και κάποια επιγράμματα που θα «πετάξουν» ψηλά στα Ουράνια την ψυχή μας!

ΟΡΚΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ

«Ού καταισχυνώ, όπλα τα Ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην όταν αν στοιχήσω, αμυνών δε και υπέρ Ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών. Την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι. Και ευηκοήσω των αεί κρινόντων, και τοις θεσμοίς τοις ιδρυμένοις πείσομαι και ούστινας αν άλλους το πλήθος ιδρύσηται ομοφρόνως.
Και αν τις αναιρεί τους θεσμούς ή μη πείθηται, ουκ επιτρέψω, αμυνών δε και μόνος και μετά πολλών. Και Ιερά τα πάτρια τιμήσω. Ίστορες θεοί τούτων Άγλαυρος, Ενυάλιος (Άρης), Ζεύς, Αυξώ, Θαλλώ, Ηγεμόνη». Ερμηνεία Όρκου:

Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα Ιερά, ούτε θα αφήσω μόνο του τον συναγωνιστή μου, με τον οποίο θα σταθώ στην γραμμή οπουδήποτε. Θα αμυνθώ δε και μόνος και με τους πολλούς υπέρ των Οσίων και των Ιερών. Την πατρίδα μου δεν θα παραδώσω μικρότερη, αλλά πιο μεγάλη και ισχυρή από ό,τι θα την παραλάβω. Θα σέβομαι των δικαστηρίων τις αποφάσεις και θα πείθομαι στους κείμενους νόμους και σε όσους η πλειοψηφία ομοφώνως ψηφίσει. Και αν κάποιος αναιρέσει τους θεσμούς ή δεν πείθεται προς αυτούς, δεν θα το επιτρέψω. Αλλά θα αμυνθώ και μόνος και μαζί με όλους τους άλλους. Θα τιμήσω δε και τα πατροπαράδοτα Ιερά. Μάρτυρες αυτών που λέγω επικαλούμαι τους θεούς, την Άγραυλο, τον Ενυάλιο Άρη, τον Δία, την Θαλλώ, την Αυξώ, την Ηγεμόνη ».

Οι θεότητες που επικαλούντο οι Αθηναίοι οπλίτες ήταν προστάτες-προστάτιδες των Αθηνών και, προσέξτε, τις ιδιότητές τους. Κατά σειρά, λοιπόν, έχουμε:
Α) Άγραυλος: Θυγατέρα του Κέκροπος, βασιλέως της Αττικής, η οποία θυσιάσθηκε για την πατρίδα της.
Β) Ενυάλιος: Προσωνύμιο του θεού του πολέμου, Άρεως.
Γ) Αυξώ: Μία εκ των τριών Χαρίτων.
Δ) Θαλλώ: Μία εκ των τριών Ωρών με πανάρχαια λατρεία στην Αθήνα, γενικώς στην Αττική.
Ε) Ηγεμόνη: Προσωνύμιον της θεάς Αρτέμιδος.

Ο Όρκος των Ελλήνων Μαχητών στις Πλαταιές το 479 π.Χ.

«Ού ποιήσομαι περί πλόνος το ζην της ελευθερίας ουδέ καταλήψω τους ηγεμόνας ούτε ζώντας ούτε αποθανόντας, αλλάτους εν τη μάχη τελευτήσαντας των συμμάχων άπαντας θάψω. Και κρατήσας των πολέμω τουε βαρβάρους των μεν μαχησαμέων υπέρ της Ελλάδος πόλεων ουδεμίαν ανάστατον ποιήσω, τας δε τα του βαρβάρου προελομένας απάσας δεκατεύσω. Και των Ιερών των εμπρησθέντων και καταβληθέντων υπό των βαρβάρων ουδέν ανοικοδομήσω παντάπασιν, αλλ’ υπόμνημα τοις επιγιγνομένοις εάσω καταλείπεσθαι της των βαρβάρων ασεβείας ».

Ερμηνεία του Όρκου:

«Δεν θα θέσω σε υψηλότερη μοίρα την ζωή από την ελευθερία. Ούτε τους αρχηγούς θα εγκαταλείψω, ούτε ζωντανούς, ούτε νεκρούς. Αλλά εκείνους από τους συμπολεμιστές, οι οποίοι θα πεθάνουν κατά την μάχη όλους θα θάψω. Και όταν νικήσω στον πόλεμο τους βαρβάρους, καμμιά πόλη που πολέμησε υπέρ της Ελλάδος δεν θα καταστρέψω. Εκείνες όμως που προτίμησαν να πάρουν το μέρος του βαρβάρου όλες θα τις καταστήσω φόρου υποτελείς. Αι από τα Ιερά που οι βάρβαροι πυρπόλησαν ή κατέρριψαν κανένα δεν θα ανοικοδομήσω, αλλά θα αφήσω να μένουν για τους μεταγενέστερους μνημεία της ασεβείας των βαρβάρων».

Όπως διαπιστώνετε τα μηνύματα είναι σαφή και διαχρονικά. Τίποτε δεν άφησαν στην τύχη οι Έλληνες όλων των εποχών. Και ξεκαθαρίζω κάτι, το οποίο -ίσως- έχει παρεξηγηθεί: Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ φιλοπόλεμοι αν και γνώριζαν ότι η χώρα τους είναι στο κέντρο της γης. Απόδειξις, η νουθεσία του θείου Ομήρου («Ιλιάς», ρ, στιχ. 63-64):
«Αφρήτωρ, αθέμιστος, ανέστιος εστίν εκείνος ος πολέμου έραται», δηλαδή: «Ασεβής, ακοινώνητος και άπατρις (χωρίς πατρίδα) είναι εκείνος που τον πόλεμο αγαπά».

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ – ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Πολλοί από εμάς περιμένουμε τον «από μηχανής θεό» να έλθει να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Η σύγχρονη ζωή έχει καταντήσει ανυπόφορη, και η Ελλάδα μας βάλλεται από παντού, κυρίως σε Εθνικά ζητήματα. Βαλλόμεθα από παντού όσον αφορά την Ιστορία μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά, την ακεραιότητα της Ιεράς Πατρίδος μας. Όμως, εμείς τι κάν ουμε για όλα αυτά; Τιμούμε τους προγόνους μας; Τα Ιερά Σύμβολά μας; Δεχόμασθε έναν πνευματικό πόλεμο εδώ και χρόνια. Τι έχουμε κάνει για την πνευματική μας ανάνηψη-ανάσταση; Γιατί δεν παραδειγματιζόμασθε από τους Έλληνες των παλαιών εποχών;
Ποιος γνωρίζει ότι τα Επιγράμματα και τα ποιήματα κρύβουν μυστικά που εύκολα μας αποκαλύπτουν ποιοί είμασθε, πού πορευόμασθε και πώς πρέπει να συνεχίσουμε την Μεγάλη Πορεία μας;
Ο αείμνηστος Άγγελος Σικελιανός στα αθάνατα ποιήματά του έγραψε ότι: «Όμπρός να σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα». Για να σηκωθεί ο Ήλιος πάνω απ’ την Ελλάδα (είναι αλληγορικό το νόημα καθώς βλέπετε) χρειάζεται:
ΕΝΟΤΗΤΑ – ΟΜΟΝΟΙΑ – ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!
Αυτό είναι το νόημα των Επιγραμμα΄των και των ποιημάτων. Μελετήστε, ευθύς, τα κάτωθι και αναδιοργανωθείτε. Διδάξτε στα παιδιά σας, στους φίλους σας ΕΛΛΑΔΑ! Ελλάς σημαίνει θεϊκή έδρα, διότι:
ΕΛ (Πελασγικά) = ψηλά, Ήλιος, Θεός και ΛΑΑΣ = πέτρα, θρόνος οπότε: ΕΛ – ΛΑΣ = θεϊκή έδρα (θρόνος). Ο Αθηναίος πολέμαρχος Καλλίμαχος πριν την έναρξη της ενδόξου μάχης του Μαραθώνος είπε το εξής: «Ειρήνη εν δουλεία ή πόλεμος για την Ελευθερία;»! Ακολούθως, οι Υιοί των θεών, εφόρμησαν κατά των βαρβάρων!
Όπως και εκείνο το αθάνατο που είπε ο Αθάνατος Έλλην Διηνέκης, ο Λακεδαιμόνιος περιπολάρχης προς τον βάρβαρο ομόλογό του, όταν ο τελευταίος του είπε πως «τα βέλη που θα ρίξουν οι Πέρσες θα σκεπάσουν τον Ήλιο (Σ.σ. θα είναι τόσο πολλά σε αριθμό)», είπε λοιπό, ο αιώνιος Έλλην: «ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΑΦΟΥ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΥΠΟ ΣΚΙΑΝ»!
Μην λησμονείτε, όμως, περί των Επιγραμμάτων ότι, διαβάζονται επάνω στις ρίγες της Σημαίας μας!

ΜΑΡΑΘΩΝ 490 π.Χ.

Ο επιγραμματοποιός Σιμωνίδης ο Κείος , ιερεύς, έγραψε στο από λευκόλιθο κατασκευασμένο «Περηφανές Τρόπαιον» που στήθηκε έμπροσθεν του τύμβου των πεσόντων:
«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν».
Δηλαδή: «Στον Μαραθώνα, οι Αθηναίοι, που μάχονταν για τους Έλληνες κατέστρεψαν την δύναμη των χρυσοφόρων Μήδων».
Ο θεός Παν βοήθησε τους Έλληνες σε εκείνη την μάχη και είναι γνωστή από τον Ηρόδοτο η ξαφνική (;) εμφάνισή του στο Παρθένιον όρος της Τεγέας, στον ημεροδρόμο Φειδιππίδη ή Φιλιππίδη. Οι Έλληνες δεν λησμόνησαν την επέμβαση του θείου και στο σπήλαιο που βρίσκεται απέναντι του Ιερού των Ευμενίδων της Ακροπόλεως τοποθέτησαν την περίφημη «Εικόνα του Θεού» με το επίγραμμα του Σιμωνίδου:
«Τον τραπόγουν εμέ Πάνα τον Αρκάδα, τον κατά Μήδων τον μετ’ Αθηναίων στήσατο Μηλτιάδης».
Χρειάζονται σχόλια; Δεν μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς από καμμία «συμβατική» εξήγηση.

ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ 480 Π.Χ.

Ο Λεωνίδας ο Α΄, υιός του Αναξανδρίδη, βασιλέως της Σπάρτης, εκτός από βασιλεύς της Σπάρτης ήταν και Αρχιερεύς! Ο Πλούταρχος, Αρχιερεύς των Δελφών και μύστης μας «φωτογραφίζει» τον ημίθεο Λεωνίδα μέσα από τα «Ηθικά» και, συγκεκριμένα, από τα «Αποφθέγματα Λακωνικά», 225, 11.
«Πάλιν δε του Ξέρξου γράψαντος «πέμψον τα όπλα», αντέγραψε «μολών λαβέ».
Δηλαδή: «Πάλι δε όταν ο Ξέρξης έγραψε «στείλε τα όπλα σου», απήντησε «έλα να τα πάρεις».
Να σημειωθεί ότι ο Λεωνίδας είλκε την καταγωγή κατευθείαν από τον ημίθεο Ηρακλή (Ηρόδοτος «Ιστορία», Ζ΄, 204).
Ο Σιμωνίδης ο Κείος χάραξε το εξής επίγραμμα στην επιτάφιο στήλη των Λακεδαιμονίων: «Ω ξειν, αγγέλλων Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Ερμηνεία: «Ω εσύ διαβάτη που περνάς, ανάγγειλε στους Λακεδαιμονίους ότι κείμεθα στην γη αυτή υπακούοντας στους νόμους τους».
Υπάρχει και άλλο επίγραμμα του Σιμωνίδου για τους πεσόντες με τον Λεωνίδα: «Λεωνίδα, βασιλεύ της Σπάρτης, η γη σκεπάζει αυτούς, που ενδόξως έπεσαν μαζί σου, όταν αντιμετώπισαν στον πόλεμο την δύναμη πολυάριθμων τόξων και γρήγορων ίππων των Μήδων».
Ιδού τα διαχρονικά μηνύματα: Τιμή, καθήκον, έγερση! Χαρακτηριστικό δε είναι και το επίγραμμα του Σιμωνίδου, το οποίο έγραψε προς τιμήν του Μάντεως. Ο Σιμωνίδης ο Κείος υπήρξε φίλος του «ιερού» εκείνου Ανδρός και έγραψε, λοιπόν: «Μνήμα τόδε λεινοίο, Μεγιστία, ον ποτέ Μήδοι Σπερχειόν ποταμόν κτείναν αμειψάμενοι, μάντιος, ος τε κήρας επερχομένας σαφή ειδώς ούκ έτλη Σπάρτας ηγεμόναν προλιπείν».
Ερμηνεία: «Στο μνήμα αυτό είναι θαμμένος ο ένδοξος Μεγιστίας, τον οποίον φόνευσαν οι Μήδοι, όταν διήλθαν τον Σπερχειό. Ένας μάντις που αν και γνώριζε τον επερχόμενο θάνατο, δεν θέλησε να εγκαταλείψει της Σπάρτης τον βασιλέα».

ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΝ 480 Π.Χ. (5 ημέρες μετά τις Θερμοπύλες)

Κατά την ναυμαχία του Αρτεμισίου, οι θεοί των Ελλήνων επεμβαίνουν υπέρ των υιών τους, συμφώνως με τον Ηρόδοτο τον Αλικαρνασσέα στην «Ιστορία» του, στο βιβλίο Η΄ (Ουρανία) και στην παράγραφο 13:
«Εποιέετό τε παν υπό του Θεού όπως αν εξισωθεί τον Ελληνικόν με τον Περσικόν».
Ερμηνεία: «Ο Θεός έκανε το παν για να εξισωθεί ο Ελληνικός στόλος με τον περσικόν».

Θαύμα στην Ακρόπολη! (480 π.Χ. πριν την Σαλαμίνα)

Μετά την μάχη των Θερμοπυλών, ο στρατός των βαρβάρων έφθασε στην Αθήνα και την πυρπόλησε. Οι βάρβαροι δεν σεβάστηκαν τους Υιούς των θεών και τα Ιερά τους, ένα δε από αυτά ήταν και το δένδρο της ελιάς, το οποίο φύτεψαν οι Αθηναίοι προς τιμήν της Πολιούχου τους θεάς Αθηνάς.

Όμως: Την αμέσως επόμενη ημέρα κάποιοι από τους σκοταδιστές δολοφόνους γερόντων, γυναικών και βρεφών ανέβηκαν να δουν το έργο τους επάνω στην Ακρόπολη, αλλά έπαθαν…παράκρουση, με κάτι που αντίκρυσαν: Στο σημείο που βρισκόταν το δένδρο της ελιάς που κάηκε, είχε… βλαστήσει ένα κλαδί ελιάς μήκους ενός πήχυ (Ηρόδοτος «Ιστορία», Η΄, 54-55)!
Οι θεοί των Ελλήνων πάντοτε δείχνουν της αγάπη τους στα παιδιά τους, καθώς βλέπετε! Επίσης, «Όπλα, αρήια αυτόματα φανήναι έξω προκείμενα του ναού», όταν ένα σώμα στρατιωτικό των βαρβάρων πήγε να κάψει και να συλήσει τα Ιερά των Ελλήνων στους Δελφούς. Χωρίς να υπολογίσουμε και την εμφάνιση των… ολογραμμάτων του Φύλακος και του Αυτόνοου που έκαναν τους βαρβάρους να σκοτώνονται μεταξύ τους. Όλα αυτά δεν είναι συμπτώσεις ή φαντασίες. Ανοίγουμε την «Ιστορία» του Ηροδότου, βιβλίο Η΄ (Ουρανία) από την παράγραφο 37 και εξής.

ΣΑΛΑΜΙΣ 480 Π.Χ.

Την ημέρα της ναυμαχίας τελούντο τα Ιερά Ελευσίνια Μυστήρια και πιστεύω ότι αυτό είναι μία μεγάλη απόδειξη της επέμβασης των θεών των Ελλήνων υπέρ των παιδιών τους! «Σύννεφα» που πετούσαν, «σύννεφα» όπου μέσα τους ακούγονταν η λέξις «Ίακχος-Διόνυσος» και φοβερή βοή κ.λπ., τα οποία αναφέρει ο Ηρόδοτος στην «Ιστορία» του, στο βιβλίο Η΄ (Ουρανία). Περίεργο είναι και το γεγονός ότι, την ώρα που ανέτειλε ο Ήλιος, έγινε τρομερός σεισμός. Οι Έλληνες, όμως, δεν φοβήθηκαν γιατί γνώριζαν ότι ήταν η τελευταία ημέρα των Ελευσινίων Μυστηρίων, τα οποία τελούντο ακριβώς απέναντι της Σαλαμίνος, στην Ελευσίνα.
Ο Ηρόδοτος μας αναφέρει για την νυκτερινή επίσκεψη του Μνησίφιλου, «ανδρός Αθηναίου», στο πλοίο του Θεμιστοκλέους και έδωσε οδηγίες στον ίδιο και στον Αρχιναύαρχο, τον Σπαρτιάτη Ευρυβιάδη. Ο Ηρόδοτος λέγει πως ο Μνησίφιλος «και άλλα προστιθείς πολλά», τα οποία, δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε.
Ο «Παιάν» των Ελλήνων αντικατοπτρίζει την ουράνια-θεϊκή καταγωγή τους:
«Ω παίδες Ελλήνων Ίτε,
Ελευθερούτε πατρίδ’ ελευθερούτε δε
παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη
θήκας τε προγόνων. Νυν υπέρ πάντων αγών ».
Ερμηνεία: «Ω τέκνα των Ελλήνων προχωρείτε, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά, τις γυναίκες, τα ιερά των πατρώων θεών, τους τάφους των προγόνων. Τώρα πάνω από όλα ο αγών».

Αυτές τις μνήμες πρέπει να αφυπνίσουμε αγαπητοί ου και αγαπητές μου!
Οι μεμυημένοι, γνώριζαν τον περίφημο χρησμό-οδηγία ο οποίος έλεγε:
«Αλλ’ όταν Αρτέμιδος χρυσοφόρον ιερό αυτήν νησί γεφύρωσι και ειναλίην Κυνόσουραν, ελπίδι μαινομένη λιπαράς πέρσαντες Αθήνας, διά δίκη σβέσσει κρατερόν Κόρον, Ύβριος υιόν, χαλκός γαρ χαλκώ συμμίξεται, αίματα δ’ Άρης πόντον φοινίξει. Τότ’ ελεύθερον Ελλάδος ήμαρ Ευρύοπα Κρονίδης επάγει και Πότνια Νίκη».
Ερμηνεία: «Αλλά, όταν της Αρτέμιδος το ιερό αυτής με το χρυσό ξίφος καλύψουν με πλοία καθώς και την ακτία (παραλιακή) Κυνόσουρα και αφού θα έχουν εκστασιασθεί από ελπίδες μετά την καταστροφή της Αθήνας, τότε, η φωτεινή δικαιοσύνη θα σβήσει την Υπερβολή, η οποία είναι τέκνο της Αλαζονείας, τρομερή και με μένος, έτοιμη να παρασύρει τα πάντα. Ο χαλκός θα χτυπήσει τον χαλκό και ο Άρης θα κοκκινίσει την θάλασσα με αίμα. Τότε, ελεύθερη ημέρα θα φέρουν στην Ελλάδα ο Πανεπόπτης Ζευς (Κρονίδης Ζευς: Υιός του Κρόνου) και η Σεμνή Νίκη».
Η Ελλάς πάντοτε ήταν το Φως της Γνώσεως του Κόσμου και για τον λόγο αυτό οι Έλληνες ονομάζονται Πυρφόροι, Φωτοφόροι, Πυρεθαίριοι, Ουράνιοι, Θεϊκοί, Υιοί των θεών κ.λπ. (και αυτά δεν είναι λεγόμενα δικά μας, αλλά και άλλων λαών που διδάχθηκαν από τους Έλληνες).

ΠΛΑΤΑΙΑΙ 479 Π.Χ

Μετά την συντριπτική Νίκη των Τέκνων του Φωτός επί των βαρβάρων καθιερώθηκε η εορτή προς ανάμνηση της μάχης των Πλαταιών από το επόμενο έτος, το 478 π.Χ. Κάθε χρόνο εόρταζαν όλοι οι Έλληνες, την 18η Μαιμακτηριώνος (6η Νοεμβρίου σήμερα), με προεξάρχοντα τον Αρχιερέα των Δελφών και τον άρχοντα των Πλαταιών. Ο άρχων των Πλαταιών συγκινημένος ύψωνε τον σκύφο του, ο οποίος ήταν γεμάτος άκρατο οίνο, έκανε την σπονδή λέγοντας:
«Προπίνω τοις ανδράσι τοις υπέρ της Ελευθερίας των Ελλήνων αποθανούσι».
Ακολούθως οι Ιερείς και οι Ιέρειες σχημάτιζαν το Ε και απηύθυναν ευχές προς τον Θεό με τα χέρια υψωμένα και με καταφανή συγκίνηση. Συμφώνως με την παράδοση και τους θρύλους της περιοχής, κάτι μας αποκαλύπτει και ο Παυσανίας, η γη δονείτο ελαφρώς και φαινόταν στον Ουρανό τα περίφημα «Φώτα των Διοσκούρων». Επίσης, ακούγονταν γλυκειές φωνές που έψελναν έναν ύμνο αφιερωμένπο στην Πατρίδα, των θεών και των Ελλήνων.
Την στιγμή εκείνη ενεργοποιούντο τα κέντρα των Ελληνικών ναών και σε όλη την Ελλάδα εμφανίζοντο οι τοπικοί ήρωες ολόλαμπροι μέσα στους λευκούς χιτώνες τους, δαφνοστεφανωμένοι με τις χρυσές εσθήτες. Αυτό το φαινόμενο οι πρόγονοί μας το ονόμαζαν ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ!

Στον ναό του Ποσειδώνος, στο Σούνιο, οι μεμυημένοι ύψωναν τα χέρια τους στον Αττικό ουρανό και συγκινημένοι έλεγαν το εξής:
«Ω ταί λιπαραί και ιοστέφανοι και αοίδημοι κλειναί Αθήναι, Ελλάδος έρεισμα, δαιμόνιον πτολίεθρον».
Το οποίον σημαίνει: «Ω αθάνατη, λαμπρότατη και στεφανωμένη με ίον (μενεξέδες, βιολέττες) ένδοξη Αθήνα, στήριγμα της Ελλάδος, θεϊκή μικρή πόλη»!
Εκείνη την στιγμή, «ηνοίγοντο οι Ουρανοί»!…

«Ευγένεια καλό μεν, αλλά προγόνων αγαθόν.
Πλούτος δέ τίμιον μέν, αλλά τύχης κτήμα.
Δόξα δε σεμνόν μεν, αλλ’ αβέβαιον.
Κάλλος δε περιμάχητον μεν, αλλ’ ολιγοχρώνιον.
Υγεία δε τίμιον μεν, αλλ’ ευμετάστατον.
Ισχύς δε ζηλωτό μεν, αλλά νόσω ευάλωτο και γήρα.
Παιδεία δέ μόνον των εν ημίν εστίν αθάνατον και θείον».
(Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, 46-125 μ.Χ.)

Ερμηνεία:
«Η ευγενής καταγωγή είναι προσόν, αλλά ανήκει στους προγόνους.
Ο πλούτος έχει αξία, αλλά οφείλεται στην τύχη.
Η δόξα είναι σεβαστή, αλλά ασταθής.
Περιζήτητη ο ομορφιά, αλλά διαρκεί λίγο.
Πολύτιμη η υγεία, αλλά μεταβάλλεται εύκολα.
Ζηλευτή η σωματική δύναμις, αλλά υποκύπτει στην ασθένεια και τα γηρατειά.
Μόνη η παιδεία (μόρφωσις) από τα αγαθά μας είναι αθάνατη και θεϊκή».

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΝΑΝΑΚΗ «ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΨΙΛΟΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΔΜΟΣ.

ενα παρομοιο ορκο με αυτο των Αθηναιων θα επρεπε να δινουν και οι Ελληνες πολιτες μολις ενηλικιωνονται