Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

1
Τελευταια ακουγεται εντονα μια πρόταση,οχι βεβαια τοσο καινουρια οσο την εμφανιζουν καποιοι,σχετικα με την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Καταρχην να δούμε τι ειναι η Γεωμηχανικη.

Ο όρος γεωμηχανική μπορεί να ακούγεται τεχνικός, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα νέο περιβαλλοντικό κίνημα, που υπόσχεται να σώσει τον κόσμο από το φαινόμενο του θερμοκηπίου με τη χρήση σκόνης θείου, σιδήρου, ανακλαστήρων καθώς και την εγκατάσταση χιλιάδων μικροσκοπικών κατόπτρων στο διάστημα. Η γεωμηχανική όμως αποτελεί το τελευταίο «πράσινο ταμπού». Οι περιβαλλοντολόγοι δεν θέλουν ενστικτωδώς να το συζητήσουν. Και το ευρύτερο κοινό το θεωρεί ένα τρελό σενάριο.

Οι υποστηρικτές της γεωμηχανικής πρεσβεύουν ότι ο άνθρωπος πρέπει να αλλάζει συνειδητά το περιβάλλον της Γης με τη χρήση της τεχνολογίας με σκοπό να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Όπως λέει ο Ken Caldeira, ειδικός γεωμηχανικός στο Ινστιτούτο Κάρνεγκι, στην πραγματικότητα με την εκπομπή τόσων ρύπων ήδη αλλάζουμε το κλίμα. Η μόνη διαφορά μεταξύ αυτού που κάνουμε σήμερα και αυτού που πρεσβεύει η γεωμηχανική είναι η πρόθεση.

Τα μεγάλα σχέδια της γεωμηχανικής έρχονται σε δύο βασικές εκδοχές. Η πρώτη στοχεύει στην αύξηση της ικανότητας των ωκεανών να απορροφούν άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Σήμερα οι ωκεανοί μαζί με τα τροπικά δάση, αποτελούν τον αποτελεσματικότερο φυσικό μηχανισμό αφαίρεσης άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Γι' αυτό και οι γεωμηχανικοί αναρωτιούνται: Τι μπορούμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε το έργο των ωκεανών;

Η απλούστερη πρόταση είναι να ραντίσουμε με τεράστιες ποσότητες σιδήρου την επιφάνεια τους. Αυτό θα δημιουργούσε τις ιδανικές συνθήκες για την αύξηση του πλαγκτόν, των μικροοργανισμών που καταναλώνουν άνθρακα όταν είναι ζωντανοί. Όταν πεθαίνουν, βουλιάζουν στον πυθμένα του ωκεανού παίρνοντας μαζί τους, για αιώνες, τον άνθρακα σε έναν θαλάσσιο τάφο.

Η νέα πρόταση James Lovelock είναι παρόμοια. Το σχέδιο του προβλέπει την κατασκευή τεράστιων κάθετων σωλήνων που θα βυθιστούν στη θάλασσα. Οι συγκεκριμένοι σωλήνες θα αντλούν από τον πυθμένα των ωκεανών νερό πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες. Το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά νερό είναι κατάλληλο για μικροοργανισμούς που «τρώνε» άνθρακα.

Η δεύτερη σχολή της γεωμηχανικής επιδιώκει την ανάκλαση μεγαλύτερης ηλιακής ενέργειας πίσω στο διάστημα, προκειμένου να μη μείνει στη Γη και ανέβει η θερμοκρασία της. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι όταν τα ηφαίστεια εκρήγνυνται, απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες μικροσκοπικής σκόνης θείου στην ατμόσφαιρα, οι οποίες λειτουργούν σαν κουβέρτα και ελαττώνουν αισθητά τη θερμοκρασία του πλανήτη. Ένα τέτοιο ηφαίστειο ήταν του Όρους Tambora που η έκρηξη του το 1815 είχε φέρει το "έτος χωρίς καλοκαίρι".

Έτσι, επιστήμονες όπως ο νομπελίστας Paul Crutzen έχουν προτείνει να εξομοιώσουμε τεχνητά αυτό το φαινόμενο, ψεκάζοντας θείο στην ατμόσφαιρα: καταπολεμώντας τη μόλυνση με άλλη μόλυνση. Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ προχώρησε ακόμη πιο πέρα, υποστηρίζοντας ότι η εγκατάσταση 55.000 μικροσκοπικών κατόπτρων στην ανώτερη ατμόσφαιρα θα ήταν αρκετή για να αντισταθμίσει περίπου το ήμισυ των επιπτώσεων του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Δηλαδη μας προστατεύουν καταστρέφοντας το οζον και τις θάλασσες ???

Ας διαβάσουμε μια ακομα αποψη.


Η αξιοσέβαστη Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου, η Ακαδημία Επιστημών της Βρετανίας, σε έκθεσή της που έδωσε στη δημοσιότητα ρίχνει το ειδικό βάρος της υπέρ των ρηξικέλευθων και "εξωτικών" προτάσεων γεωμηχανικής (geo-engineering), που έχουν προταθεί για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Όπως αναφέρει, η γεωμηχανική είναι εφικτή, ρεαλιστική και τελικά θα αποτελέσει, καλώς ή κακώς, την μόνη λύση για τη σωτηρία του πλανήτη από την υπερθέρμανση, αν τα κράτη αποτύχουν να μειώσουν ουσιαστικά τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα και των άλλων "αερίων του θερμοκηπίου" στην ατμόσφαιρα. Η Βασιλική Εταιρεία διευκρινίζει ότι -πριν διανοηθεί κανείς να εφαρμόσει τη γεωμηχανική- πρέπει τα κράτη να προσπαθήσουν να συμφωνήσουν στην κατά τουλάχιστον 50% μείωση των εκπομπών αερίων μέχρι το 2050, σε σχέση με το επίπεδο τους το 1990. Σύμφωνα με τη Βασιλική Εταιρεία, μπορεί οι προτάσεις γεωμηχανικής να θυμίζουν λιγάκι επιστημονική φαντασία και να περιέχουν κινδύνους, όμως τελικά αποτελούν στην πράξη τη μόνη ελπίδα του πλανήτη μας.


Ως την πιο πολλά υποσχόμενη ιδέα γεωμηχανικής και την προτιμώμενη, επειδή μπορεί να επαναφέρει το γήινο κλίμα πιο κοντά στα προβιομηχανικά επίπεδά του, η Βασιλική Εταιρία θεωρεί την αφαίρεση (απορρόφηση) του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, π.χ. με το φύτεμα και άλλων δασών, με την άμεση συλλογή και αποθήκευση κάτω από τη Γη του διοξειδίου που εκπέμπουν τα εργοστάσια, με την αξιοποίηση επιφανειακών πετρωμάτων που με φυσικό τρόπο απορροφούν διοξείδιο ή με την κατασκευή ψηλών πύργων που θα "συλλαμβάνουν" το διοξείδιο στον αέρα. Μια άλλη αξιοποιήσιμη ιδέα θεωρείται η "χειραγώγηση" της ηλιακής ακτινοβολίας, σαν θερμοστάτης, ώστε να μειωθεί κατά βούληση η ποσότητα θερμότητας που φθάνει στην επιφάνεια της Γης.


Αυτό μπορεί να γίνει π.χ. με πολλούς μικρούς καθρέφτες στο διάστημα ή με ένα γιγάντιο καθρέφτη στη Σελήνη, που θα αντανακλούν τις ηλιακές ακτίνες μακριά από τον πλανήτη μας, ή με το σκόρπισμα -σαν μια γιγάντια ομπρέλα- μεγάλων ποσοτήτων σωματιδίων ανοιχτού χρώματος (π.χ. αλουμινίου) στην ατμόσφαιρα, που επίσης θα αντανακλούν στο διάστημα τις ηλιακές ακτίνες, ή με την χρησιμοποίηση πλοίων που, ψεκάζοντας θαλασσινό νερό στον αέρα, θα δημιουργούν περισσότερο αντακλαστικά σύννεφα σε χαμηλό υψόμετρο. Το πλεονέκτημα των παραπάνω μεθόδων, κατά την έκθεση, είναι ότι αναμένεται να έχουν γρήγορο αποτέλεσμα, όμως δεν καταπολεμούν την κύρια αιτία της υπερθέρμανσης, τις εκπομπές του διοξειδίου. Επιπλέον αυτές οι γεω-μηχανικές ιδέες θα έχουν πιθανότατα αστρονομικό κόστος και απρόβλεπτες συνέπειες σε άλλα οικοσυστήματα.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

2
Στρατηγικές απέναντι στις Κλιματικές Αλλαγές

Το σημερινό αδιέξοδο ανάμεσα στις Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις που προειδοποιούν για τους κινδύνους της υπερθέρμανσης του πλανήτη, από τη μια πλευρά, και στην κυβέρνηση των ΗΠΑ από την άλλη, παρουσιάζει πολλές εμφανείς ομοιότητες με την αδιέξοδη αδράνεια που χαρακτήρισε τον Ψυχρό Πόλεμο τη δεκαετία του ’70 (όπως την ανέλυσαν οι θεωρητικοί των αδέσμευτων κινημάτων ειρήνης της δεκαετίας του 80).

Με τον ίδιο τρόπο που τη δεκαετία του 70 οι συμφωνίες START για τον περιορισμό των στρατηγικών πυρηνικών πυραύλων αντιμετώπιζαν αντίσταση από τους Ρεπουμπλικάνους στη Γερουσία των ΗΠΑ, έτσι και το Πρωτόκολλο του Κυότο του 1997 – ένα εξαιρετικά ανεπαρκές πρώτο βήμα προς τη μείωση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα – εμποδίζεται τώρα από τους αντίστοιχους πολιτικούς της σημερινής εποχής.

Το κίνημα ενάντια στους πυρηνικούς εξοπλισμούς που αναδύθηκε στην Ευρώπη τη δεκαετία του 80 αποτέλεσε μια απόπειρα άρσης του αδιεξόδου στο οποίο είχε περιέλθει το ψυχροπολεμικό σύστημα. Η προσέγγιση βρήκε την κατεξοχήν εκφρασή της στις ομιλίες και στα γραπτά του Εdward Thompson, ο οποίος στην ερώτηση: «Ποιος είναι ο σκοπός του Ψυχρού Πολέμου;» απαντούσε: «Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι αυτοσκοπός. Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι ένα σόου που το έστησαν, το 1946 ή 1947, δύο αντίζηλοι ιμπρεσάριοι.»

Το κυνήγι των πυρηνικών εξοπλισμών, που θα έπρεπε να είχε τελειώσει το 1991, υπήρξε προϊόν του ψυχροπολεμικού αδιεξόδου. Το σημερινό αδιέξοδο γύρω από την υπερθέρμανση του πλανήτη έχει δημιουργήσει και αυτό ένα δικό του «προϊόν», το οποίο βλέπουμε να διαφαίνεται στις συζητήσεις που διεξάγονταν πάνω στο θέμα του φαινομένου του θερμοκηπίου στα μέσα της δεκαετίας του 90. Το ονομά του στα αγγλικά είναι «geoengineering» που στα ελληνικά αποδίδουμε «γεωμηχανική».

Μία από τις αγαπημένες θέσεις της ‘γεωμηχανικής’ ήταν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί πρόβλημα τεχνικής όχι ηθικής φύσης, κι’έτσι δεν θα έπρεπε να αφεθεί στις οικολογικές μη κυβερνητικές οργανώσεις αντι-αναπτυξιακού προσανατολισμού. Οι οικολογικές οργανώσεις υποτίθεται ότι είχαν την ευθύνη για την απόφαση του Κυότο να επιβληθεί μείωση κατά 15% στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου στη επόμενη δεκαετία, μία απόφαση απαράδεκτη από οικονομική άποψη, σύμφωνα με τους ‘γεωμηχανικούς’, αφού θα κόστιζε περίπου 250 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απώλειες σε προϊόντα και υπηρεσίες που η παραγωγή τους θα τερματιζόταν ή θα ανατρεπόταν.

Έτσι η πρόταση της ‘γεωμηχανικής’, δηλαδή η συνειδητή αλλοίωση της χημείας και των συνθηκών της ατμόσφαιρας, η εξισορρόπηση των επιδράσεων των αερίων του θερμοκηπίου, διατυπώθηκε ως εναλλακτική λύση στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και οξειδίου του αζώτου.

Η ‘γεωμηχανική’ συμπεριλάμβανε θαλασσινές και επίγειες συνιστώσες. Ορισμένα από τα μέτρα που πρότεινε, δεν έδειχναν να έχουν τίποτα το επίμαχο, ίσα ίσα έμοιαζαν ωφέλιμα, όπως η φύτευση δένδρων σε μεγάλη κλίμακα. Αλλά, όπως το σχέδιο «Geritol» που αφορούσε τη ρίψη σκόνης σιδήρου στους ωκεανούς για να προκαλέσει την ανάπτυξη των φυτοπλαγκτόν που απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. αλλά, πάλι, όπως η πρόταση της «ηλιακής ασπίδας», που βασιζόταν στη διασπορά εκατομμυρίων τόνων μεταλλικών σωματιδίων στην ατμόσφαιρα με σκοπό την ανάκλαση των ακτίνων του ήλιου πίσω στο διάστημα, κρίθηκαν από τους ‘γεωμηχανικούς’ ως ακατάλληλα για να προταθούν με επιτυχία στο κοινό.

Ωστόσο στα μέσα της δεκαετίας του 90 σημειώθηκαν ηρωικές προσπάθειες για να δοθεί καλό όνομα στη ‘γεωμηχανική’. Ο Gregory Benford, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εκτίμησε ότι με κόστος ανάμεσα σε 10 εκατομύρια και 1 δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο θα μπορούσε να καλύψει με σκόνη σιδήρου τον Αρκτικό και Ανταρκτικό Ωκεανό. Το εγχείρημα θα εκτελούσαν 15 πλοία που θα ταξίδευαν μονίμως στους πολικούς ωκεανούς σκορπίζοντας τη σκόνη σε λουρίδες. Αυτό, σύμφωνα με τον Benford, «θα απορροφούσε περίπου το ένα τρίτου των συνολικών μας εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως κάθε χρόνο».

Ακόμα καλύτερα από σκόνη θα ήταν μικροσκοπικά σταγονίδια από θειικό οξύ. Τα θειούχα αεροζόλ έχουν επίσης τη δυνατότητα να πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των σταγονιδίων που συγκεντρώνονται στα σύννεφα αυξάνοντας ακόμα πιο πολύ τη συνολική αντανακλαστικότητα. Φορτηγά πλοία που καίνε κάρβουνο και απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα θειούχες ενώσεις θα μπορούσαν επίσης να ρίχνουν σκόνη από σίδηρο στη θάλασσα συνδυάζοντας με αυτόν τον τρόπο τους δύο στόχους και εξασφαλίζοντας οικονομία.

Η πιο γνωστή πρόταση ‘γεωμηχανικής’ υπήρξε εκείνη που διατύπωσε το 1997 ο Edward Teller, με τίτλο «Ή Παγκόσμια Υπερθέρμανση και η Εποχή των Παγετώνων: Η Προοπτική Επιρροής της Πλανητικής Αλλαγής με Βάση τη Φύσικη», η οποία στη συνέχεια δημοσιεύθηκε σε πιο εκλαϊκευμένη μορφή ως «Ο Πλανήτης χρειάζεται Ηλιακή Ασπίδα» στο Wall Street Journal.

O Teller πρότεινε μεγάλης κλίμακος τοποθέτηση αντανακλαστικών σωματιδίων στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, κάτι που, όπως ισχυρίστηκε, θα ήταν εφικτό με κόστος λιγώτερο από ένα δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο, δηλαδή ανάμεσα σε 0,1 και 1,0 τοις εκατό των εκατό δισεκατομυρίων δολαρίων που σύμφωνο με την εκτιμισή του θα χρειαζόταν για να μειωθεί η χρήση των ορυκτών καυσίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες στα επίπεδα του 1990, οπώς ζητούσε η Συνθήκη του Κυότο.

Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής του Teller είναι το γεγονός ότι ενώ ήταν επιφυλακτικός απέναντι στη θεωρία της παγκόσμιας υπερθέρμανσης συγχρόνως υπέβαλε πρόταση την οποία παρουσίασε ως λύση στο πρόβλημα αυτό. «Γιά κάποιο λόγο», έκανε το σαρκαστικό σχόλιο ο Teller, «αυτή η πρόταση δεν είναι τόσο πολύ της μόδας όσο ο μετωπικός πόλεμος ενάντια στα ορυκτά καύσιμα και στούς ανθρώπους που τα χρησιμοποιούν.»

Ο Teller, ο οποίος είναι ιστορικά γνωστός ως ο «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου και του αντιπυραυλικού συστήματος του «Πολέμου των Άστρων», δεν πέτυχε πάντα να κάνει δεκτά τα προφιλή του σχέδια. Η φιλόδοξη ιδέα του, για παράδειγμα, να κατασκευάζουν λιμάνια στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιώντας βόμβες υδρογόνου, ποτέ δεν μεταφέρθηκε από το σχεδιαστήριο στην πραγματικότητα. Ο σαρκασμός του εξέφραζε ένα γνήσιο πρόβλημα, εκείνο του να πειστεί το κοινό ότι η μόνη λύση είναι η συνεχής κινητοποίηση χιλιάδων αεροπλάνων που θα πέταγαν πάνω από τη στεριά και τη θάλασσα, μέρα-νύχτα, 365 μέρες το χρόνο, ψεκάζοντας με τοξικά μέταλλα κάθε μορφή ζωής ανθρώπινη, ζωϊκη ή φυτική, που κατοικεί στον πλανήτη.

Ο Gregory Benford αντιλαμβανόταν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στο πεδίο των δημοσίων σχέσεων. «Αν οι ‘γεωμηχανικοί’,» έλεγε, «παρουσιάζονται από την αρχή και συχνά ως τρελλοεπιστήμονες, θα αποτύχουν. Αν όμως παρουσιαζονται με τον σωστό τρόπο ως σύμμαχοι της επιστήμης και του γνήσιου οικολογικού πνέυματος – τότε θα μπορέσουν να γίνουν ήρωες. Θα είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην αφήσουμε στους ριζοσπάστες πράσινους να θέσουν τους όρους της συζήτησης.»

Σχέδιο Μανχάταν

Ένας θεωρητικός που βοήθησε να κρατηθούν οι ριζοσπάστες πράσινοι έξω από το διάλογο και μπορεί ακόμα να είχε προσηλυτίσει στις δικές του θέσεις κάποιους απ’ αυτούς, υπήρξε ο τότε φοιτητής περιβαλλοντικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Stanford o Jay Michaelson που η εισήγηση του: «Η Γεωμηχανική: Σχέδιο Μανχάταν της Κλιματικής Αλλαγής» δημοσιεύθηκε το 1998 στο περιοδικό περιβαλλοντικού δικαίου του πανεπιστημίου. Ο τίτλος της εισήγησης του Michaelson, όπως και το όνομα Edward Teller, αποτελεί μόνιμη υπενθύμιση της συνέχειας ανάμεσα στη πλανητική μηχανική και στην κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών. Το κείμενο αποτελεί αριστουργηματική απόπειρα υπεράσπισης του απαράδεκτου. Ο Michaelson, ισχυριζόμενος ότι η ‘γεωμηχανική’ προσφέρει ελπίδα για την επίλυση των κλιματικών αλλαγών πέρα από το «πάρα πολύ λίγο και πάρα πολύ αργά» του Κυότο, προβάλλει ως κύρια του θέση ότι «σ΄ ένα κόσμο που η μείωση των αερίων θερμοκηπίου είναι πολύ δαπανηρή, θα έπρεπε εκείνοι που νοιάζονται για το πρόβλημα να υποστηρίζουν μιά πολιτική που θα είναι αποτελεσματική ακόμα και για όσους αδιαφορούν.»

Ο Michaelson σκιαγραφεί τρεις πιθανές αντιδράσεις στις κλιματικές αλλαγές:

1. να καταπιαστούμε με τις ριζικές αιτίες
2. να μη γίνει τίποτα και να ασχοληθούμε με τις κλιματικές αλλαγές καθώς συμβαίνουν
3. να επιχειρηθεί μία άμεση λύση στο πρόβλημα δια μέσου της ‘γεωμηχανικής’.

Τα εμπόδια στο να καταπιαστούμε με τις ριζικές αιτίες είναι: οι οικονομικές επιπτώσεις εξ αιτίας της μειωμένης χρήσης των ορυκτών καυσίμων, τα κοινωνικά κόστη της απαγγίστρωσης από τα πετρέλαια με δεδομένη τη γενικευμένη εξάρτηση από τα αυτοκίνητα, η αδικία απέναντι στις χώρες του Νότου από μια ενδεχόμενη απαίτηση, να αναλάβουν το κόστος επίλυσης προβλημάτων που δημιούργησαν οι χώρες του Βορρά, το γεγονός ότι ένα αυστηρό καθεστώς κανονισμών θα υποχρέωνε τα περισσότερα κράτη να πηγαίνουν κόντρα στα άμεσα τους συμφέροντα.

Τα μειονεκτήματα της δεύτερης προσέγγισης - εκείνης του να μη γίνει τίποτα - είναι ότι αν οι κλιματικές αλλαγές είναι μια πραγματικότητα, τότε θα πάψουν σε λίγο να αποτελούν αυτό που ο Michaelson ονομάζει «πρόβλημα που απουσιάζει» . «Οι όλο και περισσότερες αποδείξεις καταστροφής, ενδεχομένως θα διευκολύνουν την επίτευξη συναίνεσης για προληπτικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Αλλά μέχρι τότε το πρόβλημα θα έχει μετατραπεί σε επιλογή προτεραιοτήτων. Τι και ποιος πρέπει να σωθεί; Τι και ποιος πρέπει να θυσιαστεί;»

Αυτά τα μειονεκτήματα οδήγησαν τον Michaelson, όπως λέει, στην τρίτη λύση, εκείνη της ‘γεωμηχανικής’.
«Η ‘γεωμηχανική’ θα μετέφερε τις προτεραιότητες από την έρευνα (για το εάν ζεσταίνεται ο πλανήτης) σε πρακτικές λύσεις οι οποίες μπορούν αμέσως ν’αρχίζουν να εφαρμόζονται. Δεν θα καθιστούσε αναγκαία την επιβολή μεγαλύτερων απαιτήσεων στις υπό ανάπτυξη χώρες απ’ο τι στις αναπτυγμένες. Θα έδινε μάλιστα τη δυνατότητα στις υπό ανάπτυξη χώρες να γίνουν «δωρεάν επιβάτες» σένα πρόγραμμα που θα χρηματοδοτείτο κυρίως από τις βιομηχανικές χώρες. Επειδή θα επέβαλε λιγότερους περιορισμούς στην οικονομική ανάπτυξη των φτωχών χωρών από ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις, θα άφηνε τις υπό ανάπτυξη χώρες να απομακρυνθούν πιο γρήγορα από τις σοβαρότερες περιβαλλοντικές απειλές όπως το μολυσμένο νερό, ο βλαβερός για την υγεία αέρας, η εξαφάνιση των εδαφών λόγω διάβρωσης, με σωστά μέτρα όπως η επεξεργασία λυμάτων, η ανάπτυξη καινούργιων – πιο καθαρών – αυτοκινήτων και εργοστασίων, οι σύγχρονες γεωργικές μέθοδοι.» Βασιζόμενη στις τεχνολογικές καινοτομίες και στην οικονομική ανάπτυξη, η ‘γεωμηχανική’ «θα αύξαινε το ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας απέναντι στις κρατικές παρεμβάσεις. Αντί να χρειάζεται μια μεγάλης κλίμακας επιβολή περίπλοκων και αντί-αναπτυξιακών κανονισμών, η ‘γεωμηχανική’ θα έδινε στις ιδιωτικές εταιρείες ένα οικονομικό κίνητρο για να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος των κλιματικών αλλαγών.»

Ο Michaelson παρ’όλη τη φαινομενική του αφοσίωση στη ‘γεωμηχανική’ παραδέχθηκε ότι σε τελική ανάλυση «πηγαίνει κόντρα σε σχεδόν όλες τις σημαντικές τάσεις του σύγχρονου περιβαλλοντισμού»…. «Οι ‘θεραπείες Geritol’ και οι ‘ηλιακές ασπίδες’ περιθάλπουν τα επιφανειακά συμπτώματα, όχι τις βαθιές αιτίες.’ Δεν ρίχνουν ‘με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια’ όπως θα έκανε ένα αξιοπρεπές πρόγραμμα καταπολέμησης της αποδάσωσης ή μείωσης των εκπομπών θερμοκηπίου.» Ενδεχομένως ο Michaelson θα προτιμούσε, ο ακραίος χαρακτήρας των δικών του προτάσεων να συμβάλει στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος το οποίο θα καθιστούσε εφικτή μια αληθινή λύση στο πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών. «Αν προέκυπτε σοβαρή συζήτησή», έγραψε, «το σοκ που θα προκαλούσαν οι λύσεις της ‘γεωμηχανικής’ ίσως θα εξέλειπε στο πλαίσιο ορθολογικού συλλογισμού για τα κόστη των κλιματικών αλλαγών.» Αλλά για να προκύψει μια τέτοια σοβαρή συζήτηση σαν αποτέλεσμα του σοκ των αποκαλύψεων, χρειάζεται να αναγνωριστεί δημόσια η ‘γεωμηχανική’, δηλαδή να είναι αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, όπως τα μεταλλαγμένα, η κλωνοποίηση, η πυρηνική ενέργεια, για τα οποία υπάρχουν ομάδες πίεσης που τοποθετούνται υπέρ ή κατά στο φως της δημοσιότητας.

Η ανεπιφύλακτη δημόσια παραδοχή της ‘γεωμηχανικής’ για την οποία συνηγορούσαν οι Benford, Michaelson και άλλοι τη δεκαετία του 90 δεν έχει γίνει. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν προσπάθησαν να κάνουν ήρωες τους ‘γεωμηχανικούς’ και να τους παρουσιάσουν σαν συμμάχους της επιστήμης και του γνήσιου περιβαλλοντισμού. Πολλοί απ’αυτούς που αμφισβητούν την παγκόσμια υπερθέρμανση δηλώνουν ότι οι αναφορές για δραστηριότητες ‘γεωμηχανικής’, όπως αεροπλάνα που πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας αεροψεκασμούς στην ανώτερη ατμόσφαιρα, δεν θα μπορούσε να είναι γνήσιες επειδή δεν χρειάζονται τέτοιοι ψεκασμοί και θα αποτελούσαν έγκλημα.

Οι μεγάλες οικολογικές οργανώσεις όπως η Greenpeace, οι Φίλοι της Γης, η WWF δεν προσπαθούν να εξωραΐσουν ή με άλλο τρόπο να προωθήσουν την ‘γεωμηχανική’. Απλώς κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα - ή αν στριμωχτούν ίσως μουρμουρίσουν κάποια σχόλια για τις «θεωρίες της συνωμοσίας». Η σιωπή τους, για να τη δούμε από τη θετική της όψη, ενδεχομένως αντικατοπτρίζει μια άρνηση να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την επιχείρηση εξωραϊσμού της ‘γεωμηχανικής’.

Η μυστικότητα όσον αφορά την εφαρμογή της ‘γεωμηχανικής’ διαιωνίζεται από το κλίμα επίσημης άρνησης. Η αεροπορία των ΗΠΑ, που τα tankers της KC-135R και KC-10 έχουν γίνει πλέον γνωστό θέαμα σε πολλά μέρη του κόσμου καθώς εκτελούν τις καθημερινές τους πτήσεις διασποράς σωματιδίων του προγράμματος «Ηλιακή Ασπίδα», στην επίσημη της ιστοσελίδα περιγράφει τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων σαν «μία απάτη που ξεκίνησε το 1996». «Η Αεροπορία των ΗΠΑ,» συνεχίζει, «δεν διεξάγει επιχειρήσεις τροποποίησης του καιρού και δεν σχεδιάζει να το κάνει στο μέλλον.» Η κατηγορία για απάτη επαναλαμβάνεται επίμονα από τους φαινομενικά πολυάριθμους ‘debunkers’ (χλευαστές) που συχνάζουν στα φόρουμ συζήτησης γεωμηχανικής/chemtrails και προκαλούν αρκετή σύγχυση με το χαρακτηρισμό ως «chemmies» (μια παραλλαγή των«commies» ή «κομμουνιστών») όλων όσων επιχειρούν να τραβήξουν την προσοχή του κοινού στις μυστηριώδεις γραμμές του ουρανού. ΄Ολοι οι εκλεγμένοι πολιτικοί του κόσμου - πάνω από το επίπεδο του δημοτικού – ή αγνοούν την όλη υπόθεση ή υιοθετούν την γραμμή της Αεροπορίας των ΗΠΑ.

Νομικές Πτυχές

Δεν αποκλείεται η «αποσιώπηση» να οφείλεται ανάμεσα στα άλλα και στην ακόμα αμφίβολη - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο - θέση της ‘γεωμηχανικής’, με όλα τα πολιτικα προβλήματα που συνεπάγεται αυτή η αμφιβολία. Το ζήτημα αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας (πάλι στα μέσα της δεκαετίας του 90) από τον ειδικό στο περιβαλλοντικό δίκαιο δικηγόρο Bodansky.

Ανάμεσα στα ζητήματα που έθιξε είναι: ποιος θα έπρεπε να παίρνει της αποφάσεις σε σχέση με τη ‘γεωμηχανική’; Θα έπρεπε όλες οι χώρες να έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων (αφού όλες θα επηρεάζονταν και θα είχαν και θετικές και αρνητικές επιπτώσεις); Πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της νομικής ευθύνης και της αποζημίωσης; Από νομική άποψη, τα σχέδια να εισβάλλουν σωματίδια στην ατμόσφαιρα είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες προτάσεις της ‘γεωμηχανικής’ αφού η ατμόσφαιρα πάνω από κάθε κράτος αποτελεί τμήμα του εναέριου του χώρου. Τα κράτη διεκδικούν την κυριαρχία πάνω από αυτόν τον εναέριο χώρο και δικαιούνται να εφαρμόζουν αυτές τις διεκδικήσεις π.χ. καταρρίπτοντας αεροσκάφη. Η δραστηριότητα ‘γεωμηχανικής’ στην ατμόσφαιρα θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Προφανώς ο πιο απλός τρόπος επίλυσης τέτοιων προβλημάτων – έως ότου πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες τροποποιήσεις του διεθνούς δικαίου - είναι η άρνηση ότι συμβαίνει οτιδήποτε καινούριο.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

3
«Deep Shield»

Όταν δημοσιεύθηκε το 2003 στο διαδίκτυο μια συνέντευξη «εσωτερικού συνεργάτη» του προγράμματος «Ηλιακή Ασπίδα» από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore, φάνηκαν περίτρανα οι δυσκολίες προώθησης μιας θετικής εικόνας της ‘γεωμηχανικής’. Με αφορμή το ερώτημα γιατί πολυμερείς ίνες εμποτισμένες με βιολογικό υλικό βρέθηκαν στα υπολείμματα από ψεκασμούς, ο συνεργάτης (που του δόθηκε το ψευδώνυμο «Deep Shield») εξήγησε ότι «επειδή τα αιωρούμενα σωματίδια τελικά καταλήγουν στο πιο χαμηλό επίπεδο της ατμόσφαιρας - δηλαδή στην επιφάνεια της γης - όπου και εισπνέονται από κάθε μορφή ζωής, γίνονται προσπάθειες να ανασταλεί η ανάπτυξη μούχλας με τη προσθήκη μέσα στο μείγμα ουσιών που μπορεί κάλλιστα να είναι και από βιολογικό υλικό.»

O «Deep Shield» αναγνώρισε το ενδεχόμενο οι ψεκασμοί να προκαλούν αρρώστιες: «Κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι στα μέταλλα, ενώ άλλοι επηρεάζονται από τις πολυμερείς ουσίες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι πρόκειται ν’αρρωστήσουν και ορισμένοι να πεθάνουν. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει πραγματοποιήσει τις περισσότερες σχετικές μελέτες, απ’όπου βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι αρνητικές επιπτώσεις θα είναι ελάχιστες - ένα εκατομμύριο περίπου - ενώ άλλοι διαπίστωσαν ότι οι αριθμοί θα είναι πολύ μεγαλύτεροι - τρία με τέσσερα δισεκατομμύρια. Οι Αποδεκτές Εκτιμώμενες Απώλειες (από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) συνολικά είναι 2 δισεκατομμύρια για μια περίοδο έξη δεκαετιών. Οι περισσότερες απώλειες θα είναι σε ηλικιωμένους και σ’όσους είναι επιρρεπείς σε αναπνευστικά προβλήματα.»

Τονίζοντας τις «παγκοσμιοποιημένες» πτυχές του ζητήματος, όπως και την ανάγκη να εξασφαλίσουν ότι κανείς δεν «βάζει χέρι» στις χημικές ουσίες, ο «Deep Shield» ισχυρίζεται ότι ανακατεύονται και ψεκάζονται πάνω από χώρες που επιλέγονται τυχαία. Αυτό σημαίνει ότι οι χημικές ουσίες που παράγονται, π.χ. στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ψεκάζονται πάνω από τη Ρωσία. Επίσης μπορεί να κυκλοφορούν ρωσικά αεροπλάνα στους ουρανούς των ΗΠΑ, όπως και αμερικανικά αεροπλάνα στο εναέριο χώρο της Ρωσίας. Τα δοχεία σφραγίζονται σε μια τρίτη χώρα που δεν έχει ιδέα προς τα που θα πάει το δοχείο. Όλα αυτά συμβαίνουν για να εξασφαλιστεί ότι η «ασπίδα» δεν χρησιμοποιείται ως όπλο. Οι χώρες που δεν συμμετέχουν ψεκάζονται από τις χώρες που συμμετέχουν, οι οποίες προκείμενου να εξασφαλίσουν αρκετό υλικό για να διατηρείται η δική τους «ασπίδα», πρέπει να ψεκάζουν. Λαμβάνεται ως δεδομένο ότι το να μην ψεκάζουν αποτελεί εξ ίσου στρατιωτική παράβαση απ’ότι θα ήταν, για παράδειγμα, η κατάρριψη ενός αεροπλάνου.

Μία συνέπεια αυτής της πολιτικής ψεκασμού μη συμμετεχόντων χωρών από συμμετέχουσες χώρες, είναι, ότι ύστερα από την ήττα του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, όλη η Μέση Ανατολή – συμπεριλαμβανομένου πιθανότατα και του Ισραήλ, όπου άρχισαν τους τελευταίους μήνες οι ψεκασμοί - τώρα ψεκάζεται από ιρακινές βάσεις.

Σύμφωνα με τον «Deep Shield», εκτός από τα στρατιωτικά χρησιμοποιούνται και αεροσκάφη της γραμμής στις επιχειρήσεις ψεκασμού σωματιδίων, χωρίς να εκτρέπονται από τις κανονικές διαδρομές τους. «Αλλά οι συνδυασμένοι πόροι όλων των χωρών της γης δεν αρκούν για να εξασφαλίσουν συνεχείς ψεκασμούς. Παρόλο που φτάσαμε σε υψηλό τεχνολογικό επίπεδο, υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις που παραλείπονται. Οι μεγάλες χερσαίες μάζες υπερβαίνουν τις διαστάσεις που είναι δυνατό να καλυφθούν αποτελεσματικά.»

Ο «Deep Shield» δεν περηφανεύεται για τη δουλειά του. Κάθε άλλο. Δεν θέλει να γίνει γνωστή ούτε να του αναγνωριστεί. Αντίθετα θεωρεί αναγκαία την παρούσα μυστικότητα προκειμένου να διατηρηθεί όσο το δυνατό περισσότερο η δημόσια γαλήνη. «Η Γη πεθαίνει. Η Ανθρωπότητα βαδίζει προς την εξαφάνιση. Χωρίς την Ασπίδα, η Ανθρωπότητα θα εκλείψει μέσα σε είκοσι έως πενήντα χρόνια. Μπορεί οι περισσότεροι που ζούνε σήμερα να δουν την πραγματοποίηση αυτής της εξαφάνισης. Αυτό σημαίνει ότι μια ανακοίνωση για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, ισοδυναμεί με το να λέμε σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί ότι δεν έχουν μέλλον, ότι πρόκειται να σκοτωθούν. Θα έπεφτε πανικός. Θα γινόταν οικονομική κατάρρευση. Η παραγωγή και διακίνηση προϊόντων θα σταματούσαν. Εκατομμύρια θα πέθαιναν σε όλες τις πόλεις της Γης. Οι ταραχές και η βία θα κατεδάφιζαν τα αστικά κέντρα εντός λίγων ημερών.»

Ο «Deep Shield» δηλώνει ότι η μυστικότητα του προγράμματος δικαιολογείται με επιχειρήματα εθνικής ασφάλειας. «Υποτίθεται πως όσοι ξέρουν θα διατηρήσουν τη σιωπή και εκτιμώ πως η αντίληψη αυτή θα επικρατήσει σ’όλο τον κόσμο. Η μυστικότητα είναι από τα πιο ευάλωτα σημεία του προγράμματος. Καταλαβαίνω γιατί υπάρχει η επιθυμία αποσιώπησης, όχι τόσο των ψεκασμών αλλά του γεγονότος ότι αντιμετωπίζουμε μία περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας η οποία ενδεχομένως σημαίνει το τέλος του πολιτισμού.»

Η στάση του «Deep Shield» είναι βαθιά παράλογη. Διαποτίζεται από την ίδια ψύχωση με τον «Πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία» που διεξάγει η αμερικάνικη κυβέρνηση. Οι άνθρωποι με καθαρή συνείδηση δε σκέπτονται με αυτό τον τρόπο. Αυτά που λέει ο «Deep Shield» δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’αυτά που λένε αρκετοί στον οικολογικό χώρο, και στον εαυτό τους και σε άλλους, δηλ. ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος της αυτοκαταστροφής. Η κατάταξη του προγράμματος «Ηλιακή Ασπίδα» στην κατηγορία του απορρήτου είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με τη λογική της ‘γεωμηχανικής’ όπως την παρουσίασαν ένας Benford ή ένας Michaelson ως μία από τις πιθανές προσεγγίσεις στο πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών. Αρκετοί οπαδοί της ‘γεωμηχανικής’ την υπερασπίζονται όχι ως αντικατάσταση μιας αληθινής δράσης για το περιβάλλον (π.χ. μείωση της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα) αλλά ως αφορμή για αυτήν την αληθινή δράση και ως συμπλήρωμα σ’αυτήν. Πράγμα αδύνατο αν παραμένει μυστική.

Ο David Stewart, ο οποίος πήρε τις συνεντεύξεις του «Deep Shield», αναφέρει πιο πρόσφατες δηλώσεις του σύμφωνα με τις οποίες το πρόγραμμα δεν καταφέρνει να πραγματοποιήσει τους δηλωμένους του στόχους. Αναφέρει λυσσαλέους καυγάδες ανάμεσα στους προϊσταμένους και τους στρατιωτικούς με πολιτικά οι οποίοι πηγαινοέρχονται στο εργαστήριο Lawrence Livermore. Ο «Deep Shield» νομίζει πως οι διαφωνίες έχουν σχέση με το υψηλό κόστος του προγράμματος και κατά κάποιον τρόπο με τις προοπτικές για την ανθρωπότητα. Παρόλο που δεν υπάρχει, όπως λέει ο Stewart, κανένας ορατός «σωρός πτωμάτων» από τους ψεκασμούς, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις για ανθρώπους που πέθαναν από αρρώστιες που ενδεχομένως οφείλονται στο πρόγραμμα. Ένα «μαύρο σημείο» από άποψη αρνητικών επιπτώσεων είναι το Ανατολικό Τέξας, όπου πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι δοκιμαστικοί ψεκασμοί στα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Τον τελευταίο χρόνο ακούγονται από τα ΜΜΕ προβλέψεις για αύξηση κατά 1000% της νόσου Αλτσχάϊμερ στις επόμενες δεκαετίες.

Το πρόγραμμα «Ηλιακή Ασπίδα» δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνονται ψεκασμοί στην ατμόσφαιρα. Πραγματοποιούνται επίσης για να αυξηθεί η αγωγιμότητα της ατμόσφαιρας σε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια έτσι ώστε να διευκολυνθεί η λειτουργία του HAARP (Ηigh-Frequency Active Auroral Research Program) στην Αλάσκα. Επίσης μερικές μαρτυρίες για την παρουσία νοσηρών βακτηριδίων στα υπολείμματα των ψεκασμών δεν ταιριάζουν με την εξήγηση του «Deep Shield» ότι ψεκάζονται «βιολογικά υλικά» προς χάριν της καταπολέμησης της μούχλας. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι κατά πάσα πιθανότητα γίνονται και «μαύρες» επιχειρήσεις πίσω από την κάλυψη των ψευδοφιλανθρωπικών εφαρμογών της ‘γεωμηχανικής’, χρησιμοποιώντας προσωπικό που πιστεύει ότι η δουλειά του αποβλέπει στην εξισορρόπηση των κλιματικών αλλαγών. Αν το πρόγραμμα «Ηλιακή Ασπίδα» χρησιμοποιείται ως πρόφαση για ακόμα πιο εγκληματικούς και παράνομους σκοπούς, τότε αυτό αποτελεί άλλο ένα επιχείρημα κατά της μυστικότητάς του.


Πηγες

physics4u.gr
enouranois.gr
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

5
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» (23/11/10), κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, διάφοροι επιστήμονες, ερευνητές και πολίτες, έχουν παρατηρήσει ένα συχνό και ταυτόχρονα ανησυχητικό φαινόμενο στους ουρανούς- και μάλιστα σης μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πρόκειται για μεγάλου μήκους, πυκνές και λευκές ή υπόλευκες νεφελώδεις γραμμές οι οποίες ξαφνικά παρατηρούνται στον ουρανό μιας περιοχής.

Από τα ευρήματα και τις γνώμες των ειδικών, έχει διευκρινιστεί ότι δεν πρόκειται για ψεκασμούς παρασιτοκτόνων (αφού αυτοί λαμβάνουν χώρα σε πολύ χαμηλό ύψος και πάνω από αγροκαλλιέργειες), αλλά ούτε και για υδρατμούς από αεριωθούμενα αεροσκάφη, αφού αυτοί ερχόμενοι σε επαφή με την ατμόσφαιρα, διαλύονται σύντομα, το πολύ εντός ολίγων λεπτών, χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος.

Αντίθετα στην περίπτωση των παρατηρηθέντων αεροψεκασμών, οι μεγάλου μήκους πυκνές γραμμές, όχι μόνο δεν διαλύονται σύντομα αλλά αιωρούνται στην ατμόσφαιρα επί αρκετές ώρες και σταδιακά διαστέλλονται, δημιουργώντας λεπτά τεχνητά νέφη που μπορούν να καλύψουν μια μεγάλης έκτασης περιοχή.

Αυτά δηλώνει ο Βουλευτής Μάκης Βορίδης σε ερώτηση του στη Βουλή και ρωτάει τον ΥΕΘΑ:

1. Δεδομένου του γεγονότος ότι υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες και βίντεο που καταγράφουν αυτή τη δραστηριότητα πάνω από ελληνικές πόλεις (και στην Αθήνα), είναι σε γνώση της Κυβέρνησης, αυτοί οι αεροψεκασμοί;Αν όχι, γιατί και αν ναι, ποιά είναι η αποστολή τους και από ποιούς διενεργούνται;

2. Εντάσσονται οι ψεκασμοί αυτοί στο πρόγραμμα της λεγόμενης «Γεωμηχανικής», που επικαλείται το δημοσίευμα, δηλαδή της τεχνικής παρέμβασης στη φύση για τον έλεγχο των κλιματολογικών συνθηκών;

3. Ποια είναι η σύσταση του ψεκαζομένου υλικού και από ποια αρχή έχει αδειοδοτηθεί η διενέργειά τους; Πότε άρχισαν , με τι πρόγραμμα εκτελούνται και πότε θα ολοκληρωθούν;

Σε απάντηση του το ΥΠΕΘΑ δηλώνει ότι η κίνηση πολιτικών αεροσκαφών εντός του FIR Αθηνών (η εθνικότητά τους, η υποβολή σχεδίων πτήσης και η ύπαρξη αδειών υπέρπτησης του Εθνικού Εναερίου Χώρου) ελέγχεται από την ΥΠΑ. Τα συστήματα επιτήρησης της ΠΑ δεν έχουν συλλέξει κάποιο στοιχείο που να φαίνεται σχετικό με τα αναφερόμενα στην ερώτηση.

ΠΗΓΗ ΥΠΕΘΑ
ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΩΛΙΑΖΟΥΝ ΗΓΕΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.\nΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ.

Re: Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

7
ΩΣ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ προβάλλουν και εκθειάζουν την ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗ(τεχνητή επέμβαση στις φυσικές διεργασίες της φύσης κομμάτι της οποίας είναι και οι καθημερινοι ΧΗΜΙΚΟΙ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ της ατμόσφαιρας) απροκάλυπτα τώρα και Αθηναϊκές εφημερίδες !!!

Έχουν περάσει στο επόμενο βήμα για την επικράτησή της, που είναι η ΣΥΓΧΥΣΗ και η ΔΙΑΒΡΩΣΗ των ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ της κοινής γνώμης!
ΜΗΝ μένετε ΑΠΑΘΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΥΤΡΗΘΕΙΤΕ! Γράψτε-τηλεφωνείστε-καταγγείλτ​ε !ΠΟΛΕΜΕΙΣΤΕ για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ στην φυλακή που μας ετοιμάζουν!

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?p ... 46&catID=5

Αυτό το ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!

phpBB [video]




Oi ψεκασμοί στην Αγγλία καλά κρατούν! Ο κόσμος όμως εκεί κινητοποιείται αφυπνίζεται!Παρατηρείστε το Σύμβολο-Λιοντάρι,με όλες τις σημμαίες του κόσμου πάνω του δηλώνει την δύναμή που έχουμε και που αν την χρησιμοποιήσουμε ΚΑΙ
τους ψεκασμούς μπορούμε να σταματήσουμε!


phpBB [video]



ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΜΕΣΩ ΕΜΑΙΛ
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

8
Ενα απο τα αντιμετρα των ψεκασμων ειναι τα chembusters ή νεφοδιαλυτες πραγμα που θα επρεπε να κατουν να φτιαξουν ολοι αλλα για να το φτιαξεις θελει υπομονη υλικα και ειναι καπως τσιμπημενη η τιμη αλλα αξιζει τον κοπο.
ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΩΛΙΑΖΟΥΝ ΗΓΕΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.\nΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ.

Re: Γεωμηχανικη :Η σωτηρία μας ή η καταστροφή μας ??

9
Πάντως από τότε που άρχισε η εφαρμογή του "Μεσοπρόθεσμου" δεν παρατηρήθηκε ούτε μια υπερπτήση των drones πάνω από τους αιθέρες, ο ουρανός φαίνεται από ψηλά πεντακάθαρος.

Αυτή η ανακωχή των χημικών ψεκασμών είναι προσωρινή.

Ο προσεχής Σεπτέμβριος προμηνύει ένα πολύ θερμό φθινόπωρο και έναν ακόμη θερμότερο χειμώνα.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Chemtrails,oι χημικές ουρές”