Re: Περί Ταπεινώσεως

10
93. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς:

«Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν κρατᾷ μέσα στὴν καρδιά του ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός, ὁ Θεὸς δὲν τὸν εἰσακούει».

«Καὶ τί σημαίνει -ρωτάει ὁ ἀδελφός- νὰ κρατᾷς στὴν καρδιά σου ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλός;»

Καὶ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας:

«Ἐκεῖνος ποὺ σηκώνει συνειδητὰ τὶς ἁμαρτίες του, δὲν βλέπει τὶς ἁμαρτίες τοῦ πλησίον».

94. Ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Μωυσῆ:

«Σὲ κάθε κόπο ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ τὸν βοηθήσει;»

«Ὁ Θεός, -τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας- εἶναι αὐτὸς ποὺ βοηθάει, διότι εἶναι γραμμένο στὴ Γραφή:

Ὁ Θεὸς εἶναι καταφυγὴ καὶ δύναμή μας καὶ βοηθὸς πανίσχυρος στὶς θλίψεις ποὺ μᾶς βρίσκουν».

«Καὶ οἱ νηστεῖες -ξαναρωτᾷ ὁ ἀδελφός-καὶ οἱ ἀγρυπνίες ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος, τί σκοπὸ ἔχουν;»

«Αὐτὲς -τοῦ λέει ὁ Γέροντας- ταπεινώνουν τὴν ψυχή. Καὶ ἡ Γραφὴ λέει:

Δὲς τὴν ταπείνωσή μου καὶ τὸν κόπο μου καὶ συγχώρεσε ὅλες τὶς ἁμαρτίες μου.

Καὶ ἐὰν ἡ ψυχὴ θὰ φέρει τοὺς καρποὺς αὐτούς, θὰ τὴν σπλαχνιστεῖ ὁ Θεὸς χάρη σ᾿ αὐτά».

96. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ματώης:

«Ὅσο περισσότερο προσεγγίζει ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό, τόσο πιὸ πολὺ ἁμαρτωλὸ χαρακτηρίζει τὸν ἑαυτό του. Ὁ προφήτης Ἡσαΐας ὅταν εἶδε τὸν Θεὸ ἀποκαλοῦσε τὸν ἑαυτό του ταλαίπωρο καὶ βρωμερό».

97. Ἔλεγε ἐπίσης:

«Ὅταν ἤμουν νέος, εἶχα τὸν λογισμὸ ὅτι ἴσως κάποια καλὴ ἐργασία κάνω. Τώρα ὅμως ποὺ γέρασα, βλέπω ὅτι καμιὰ καλὴ ἐργασία δὲν ἔχω κάνει».

98. Ἀδελφὸς ἐπισκέφθηκε τὸν ἀββᾶ Ματώη καὶ τοῦ λέει:

«Πῶς οἱ Σκητιῶτες ἔκαναν περισσότερα ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Γραφὴ ἀγαπώντας τοὺς ἐχθρούς τους παραπάνω ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους;»

Καὶ ὁ ἀββᾶς Ματώης τοῦ εἶπε:

«Ἐγὼ μέχρι τώρα ἀκόμη δὲν ἔχω καταφέρει νὰ ἀγαπῶ σὰν τὸν ἑαυτό μου ἐκεῖνον ποὺ μὲ ἀγαπᾷ».

102. Ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ματώη:

«Τί νὰ κάνω ποὺ μὲ στενοχωρεῖ ἡ γλῶσσα μου, γιατὶ σὰν βρεθῶ ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους, δὲν μπορῶ νὰ τὴν συγκρατήσω καὶ τοὺς κατακρίνω γιὰ κάθε καλὴ πράξη ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐλέγχω. Τί νὰ κάνω λοιπόν;»

Καὶ ὁ Γέροντας ἀποκρίθηκε:

«Ἐὰν δὲν μπορεῖς νὰ κυριαρχήσεις στὴ γλῶσσα σου, πᾶνε νὰ ζήσεις μόνος, γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἀδυναμία σου. Αὐτὸς ποὺ μένει μαζὶ μὲ ἀδελφούς, δὲν πρέπει νὰ εἶναι τετράγωνος, ἀλλὰ στρογγυλὸς γιὰ νὰ κυλάει πρὸς ὅλους».

Καὶ πρόσθεσε ὁ Γέροντας:

«Τὸ ὅτι ζῶ μόνος δὲν εἶναι ἀπὸ ἀρετὴ ἀλλὰ ἀπὸ ἀδυναμία. Δυνατοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ βάζουν τὸν ἑαυτό τους ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους».

107. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ξάνθιος:

«Τὸ σκυλὶ εἶναι σὲ καλύτερη μοῖρα ἀπὸ μένα, διότι καὶ ἀγάπη ἔχει καὶ δὲν θὰ κριθεῖ».

112. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν:

«Ἔχουμε πολλοὺς πειρασμούς, γιατὶ δὲν ἀποδεχόμαστε τὴν τάξη στὴν ὁποία εἴμαστε, καθὼς καὶ τὸ ὄνομά μας, ὅπως μᾶς λέει ἡ Γραφή. Δὲν βλέπουμε τὴ γυναῖκα τὴ Χαναναία ποὺ ἀποδέχθηκε τὸν χαρακτηρισμὸ ποὺ τῆς ἔκανε ὁ Κύριος καὶ γι᾿ αὐτὸ τὴν ἀνέπαυσε;

Ἐπίσης τὴν Ἀβιγαία ποὺ εἶπε στὸν Δαβίδ: Ἐγὼ ἔφταιξα, κι ἐκεῖνος τὴν ἄκουσε καὶ τὴν ἀγάπησε;

Ἡ Ἀβιγαία ἐκπροσωπεῖ τὴν ψυχὴ καὶ ὁ Δαβὶδ τὴν Θεότητα. Ἐὰν λοιπὸν ἡ ψυχὴ μεμφθεῖ τὸν ἑαυτό της ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Κύριος τὴν ἀγαπᾷ».

113. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν:

«Μὴν ἔχεις περὶ πολλοῦ τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ νὰ προσκολληθεῖς σὲ ἄνθρωπο ποὺ ἡ ζωή του εἶναι σωστή».

114. Ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα: «Τὸ ὑψηλὸ φρόνημα τί εἶναι;»

Καὶ ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε:

«Τὸ νὰ ὑπεραμύνεσαι τὸ δίκιο σου».

121. Ἀδελφὸς εἶπε στὸν ἀββᾶ Ποιμένα:

«Ἐὰν πέσω σὲ ἐλεεινὸ παράπτωμα, μὲ κατάτρωει ὁ λογισμός μου κατηγορώντας με «πῶς ἔγινε καὶ ἔπεσες;»

Καὶ ὁ Γέροντας τοῦ λέει:

«Ὅποια ὥρα πέσει ὁ ἄνθρωπος σὲ κάποιο σφάλμα καὶ πεῖ «ἥμαρτον», ἀμέσως παύει ὁ λογισμός».

125. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν:

«Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ ὅλη τὴν ὥρα, ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν ἀναπνοὴ ἀπὸ τὴ μύτη του».

127. Εἶπε ἐπίσης:

«Τὸ νὰ εἶναι παραδομένος κανεὶς στὸν Θεὸ μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, τὸ νὰ μὴν ἔχει περὶ πολλοῦ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸ νὰ παραιτεῖται ἀπὸ τὸ θέλημά του, αὐτὰ εἶναι ἐργαλεῖα τῆς ψυχῆς».

129. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ποιμὴν ὅτι ὁ μακάριος ἀββᾶς Ἀντώνιος ἔλεγε:

«Ἡ μεγάλη δύναμη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ νὰ ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τῶν σφαλμάτων του ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἀναμένει πειρασμὸ μέχρι τελευταίας του ἀναπνοῆς».

133. Εἶπε πάλι:

«Νὰ μὴν κάνεις τὸ θέλημά σου. Ἀνάγκη εἶναι νὰ ταπεινώνεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ χάρη τοῦ ἀδελφοῦ σου».

135. Εἶπε ἐπίσης:

«Αὐτὸ ποὺ γνωρίζει ἕνας ἄνθρωπος καὶ ποὺ δὲν τὸ τήρησε πῶς μπορεῖ νὰ τὸ διδάξει στὸν ἄλλον;»

163. Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Σισόη:

«Ποιὰ εἶναι ἡ ὁδὸς ποῦ ὁδηγεῖ στὴν ταπείνωση;»

Καὶ τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας:

«Ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ταπεινοφροσύνη εἶναι: ἡ ἐγκράτεια, ἡ προσευχὴ στὸν Θεὸ καὶ ὁ ἀγῶνας νὰ ἔχει κανεὶς τὸν ἑαυτό του κατώτερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο».

165. Εἶπε ὁ ἀββᾶς Σαρματᾶς:

«Προτιμῶ ἄνθρωπο ποὺ ἁμάρτησε, ἐὰν κατάλαβε ὅτι ἁμάρτησε καὶ μετανοεῖ, παρὰ ἄνθρωπο ποὺ δὲν ἁμάρτησε καὶ ἔχει τὸν ἑαυτό του γιὰ ἐνάρετο».

172.Εἶπε κάποιος Γέροντας:

«Μὴ λὲς μόνο λόγια ταπείνωσης, ἀλλὰ νὰ ἔχεις φρόνημα ταπεινό, γιατὶ χωρὶς ταπεινοφροσύνη εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑψωθεῖς στὴν κατὰ Θεὸν ἐργασία».

177. Ρώτησαν κάποιον Γέροντα πῶς ἀποκτᾷ ἡ ψυχὴ ταπείνωση. Καὶ ἀπάντησε:

«Ὅταν νοιάζεται μόνον γιὰ τὰ δικά της σφάλματα».

179. Εἶπε Γέροντας:

«Ἡ ταπείνωση δὲν ὀργίζεται, οὔτε κάνει κάποιον νὰ ὀργιστεῖ».

182. Εἶπε Γέροντας:

«Αὐτὸν ποὺ τὸν τιμοῦν ἢ τὸν ἐπαινοῦν περισσότερο ἀπ᾿ ὅτι ἀξίζει, πολὺ ζημιώνεται, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ δὲν τιμᾶται καθόλου ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, θὰ δοξασθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό».
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Περί Ταπεινώσεως

11
187. Εἶπε Γέροντας:

«Σὲ κάθε πειρασμὸ μὴν κατηγορεῖς τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ μόνο τὸν ἑαυτό σου λέγοντας: ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μου συμβαίνουν αὐτά».

193. Εἶπε Γέροντας:

«Μὴν πιστέψεις μέσα σου πὼς ἐπαγρυπνεῖς γιὰ τὴν σωτηρία σου πιὸ πολὺ ἀπ᾿ τὸν ἀδελφό σου καὶ πὼς εἶσαι πιὸ ἀσκητικὸς ἀπ᾿ αὐτόν, ἀλλὰ μ᾿ ἕνα πνεῦμα πτωχείας ἐν Χριστῷ καὶ μὲ ἀγάπη ἀνυπόκριτη, νὰ εἶσαι ὑποταγμένος στὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ μὴν σὲ βρεῖ πνεῦμα ὑπερηφάνειας καὶ χάσεις τὸν κόπο σου. Γιατὶ ἔχει γραφεῖ: Αὐτὸς ποὺ νομίζει ὅτι στέκεται καλὰ στὰ πόδια του, ἂς προσέξει μὴν πέσει. Νὰ εἶναι ἀρτυμένη ἡ ζωή σου μὲ ἁλάτι μέσα στὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου».

194. Εἶπε Γέροντας:

«Οὐδέποτε ξέφυγα ἀπ᾿ τὰ μέτρα μου γιὰ ν᾿ ἀνεβῶ ψηλότερα, οὔτε πάλι ταράχθηκα, γιατὶ ἀναγκάστηκα νὰ ταπεινωθῶ.

Ἡ ὅλη φροντίδα μου εἶναι νὰ παρακαλῶ τὸν Θεό, ὥσπου νὰ μὲ ἀπαλλάξει ἀπ᾿ τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο».

197. Σὲ κάποιον ἀπ᾿ τοὺς ἀδελφοὺς παρουσιάστηκε ὁ διάβολος μετασχηματισμένος σὲ ἄγγελο φωτὸς καὶ τοῦ ᾿πε:

«Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριὴλ καὶ στάλθηκα σὲ σένα».

Κι ἐκεῖνος ἀπάντησε:

«Πρόσεξε μήπως στάλθηκες γιὰ κάποιον ἄλλον, γιατὶ ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος».

Κι ἐκεῖνος ἀμέσως ἔγινε ἄφαντος.

198.Ἔλεγαν οἱ Γέροντες ὅτι κι ἂν ἀκόμη σοῦ παρουσιαστεῖ πραγματικὸς ἄγγελος, μὴν τὸ πιστέψεις, ἀλλὰ ταπεινώσου λέγοντας:

«Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ δῶ ἄγγελο, μιὰ ποὺ ζῶ μέσα στὴν ἁμαρτία».

199.Ἔλεγαν γιὰ κάποιο Γέροντα ὅτι ἐκεῖ ποὺ καθόταν στὸ κελί του κι ἔκανε τὸν ἀγῶνα του, ἔβλεπε φανερὰ μπροστά του τοὺς δαίμονες καὶ τοὺς ἐξευτέλιζε. Βλέποντας ὁ διάβολος τὸν ἑαυτό του νὰ νικιέται ἀπ᾿ τὸν Γέροντα, πῆγε καὶ παρουσιάστηκε λέγοντας:

«Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός».

Μόλις τὸν εἶδε ὁ Γέροντας ἔκλεισε τὰ μάτια του. Τοῦ λέει τότε ὁ διάβολος:

«Γιατί κλείνεις τὰ μάτια σου; Ἐγὼ εἶμαι, ὁ Χριστός».

Τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας:

«Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ δῶ ἐδῶ τὸν Χριστό».

Καὶ μόλις τ᾿ ἄκουσε ὁ διάβολος ἔγινε ἄφαντος.

200. Σ᾿ ἄλλο Γέροντα ἔλεγαν οἱ δαίμονες:

«Θέλεις νὰ δεῖς τὸν Χριστό;»

Κι ἐκεῖνος τοὺς εἶπε: «Νὰ χαθεῖτε καὶ σεῖς καὶ αὐτὰ ποὺ λέτε. Ἐγὼ πιστεύω στὸν Χριστό μου ποὺ εἶπε: Ἐὰν σᾶς πεῖ κάποιος, νά, ἐδῶ ὁ Χριστός, νά, ἐκεῖ ὁ Χριστός, νὰ μὴν πιστέψετε».

Κι ἀμέσως ἐξαφανίστηκαν.

208. Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε ἕνα Γέροντα:

«Ποιὰ εἶναι ἡ προκοπὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὴ θέλει κι ὁ Θεός;»

Κι ἀπάντησε ὁ Γέροντας:

«Ἡ προκοπὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ταπείνωση, γιατὶ ὅσο κάποιος κατεβαίνει πρὸς τὴν ταπείνωση, τόσο ἀνεβαίνει σὲ προκοπή».

210. Εἶπε Γέροντας:

«Ἐὰν πεῖς σὲ κάποιον, συγχώρησέ με, ταπεινώνοντας τὸν ἑαυτό σου, καῖς τοὺς δαίμονες».

213. Ρωτήθηκε κάποιος Γέροντας τί εἶναι ταπείνωση.

Κι ἀπάντησε: «Ἡ ταπείνωση εἶναι μεγάλο καὶ θεϊκὸ ἔργο· ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ταπείνωση εἶναι οἱ σωματικοὶ κόποι καὶ τὸ νὰ θεωρεῖ κανεὶς τὸν ἑαυτό του πιὸ ἁμαρτωλὸ ἀπ᾿ ὅλους καὶ κατώτερο ὅλων».

Καὶ εἶπε ὁ Γέροντας:

«Αὐτὸ στὴν πράξη σημαίνει νὰ μὴν προσέχει κανεὶς ξένες ἁμαρτίες, ἀλλὰ πάντοτε τὶς δικές του καὶ διαρκῶς νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεό».

214. Παρακάλεσε κάποιος ἀδελφὸς ἕνα Γέροντα:

«Πές μου -τοῦ εἶπε- κάτι ποὺ νὰ τὸ τηρήσω καὶ νὰ σωθῶ μ᾿ αὐτό».

Καὶ τοῦ λέει ὁ Γέροντας: «Ἐὰν μπορεῖς νὰ βαστάξεις ὅταν σὲ βρίσουν, αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀρετές».

215. Εἶπε Γέροντας:

«Σῴζεται ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ σηκώσει ἐξουθένωση καὶ βρισιὲς καὶ ζημία».

220. Εἶπε Γέροντας:

«Μὴν κατηγορήσεις μέσα σου τὸν ἀδελφό σου γιὰ ὁποιοδήποτε πρᾶγμα».

224. Εἶπε λοιπὸν ὁ Γέροντας:

«Αὐτὸ εἶναι ποὺ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο καὶ αὐτὸ θέλει ὁ Θεός, νὰ ἀναλάβει δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος τὴν εὐθύνη τῶν σφαλμάτων του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».

236. Κάποιος ρώτησε ἕναν Γέροντα:

«Τί νὰ κάνω ποὺ ἡ κενοδοξία μου μὲ θλίβει;»

Καὶ τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας: «Καλὰ κάνεις, μιὰ καὶ σὺ ἔκανες τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ».

Καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ κατανύχθηκε ὁ ἀδελφὸς καὶ ἔβαλε μετάνοια λέγοντας: «Συγχώρεσέ με, γιατὶ τίποτε τέτοιο δὲν ἔκανα».

Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας: «Ἂν αὐτὸς ποὺ τὰ δημιούργησε αὐτά, ἦρθε μέσα σὲ ταπεινοφροσύνη, ἐσὺ ποὺ εἶσαι πηλός, γιατί κενοδοξεῖς; Ποιὸ εἶναι, λοιπόν, τὸ ἔργο σου, δυστυχισμένε;»

254. Εἶπε κάποιος Γέροντας:

«Ἂν μπροστά σου κατηγορήσει κάποιος ἀδελφὸς ἕναν ἄλλο ἀδελφό, πρόσεξε μὴν τὸν ντραπεῖς καὶ πεῖς:

«Ναί, ἔτσι εἶναι», ἀλλὰ ἢ σιώπα ἢ πές του: «Ἐγὼ ἀδελφέ, εἶμαι καταδικασμένος καὶ δὲν μπορῶ νὰ κρίνω ἄλλον».

Καὶ ἔτσι σῴζεις καὶ τὸν ἑαυτό σου καὶ ἐκεῖνον».
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

20 πρακτικές συμβουλές για ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ !!!

12
Πρωτ.π. Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου
1. Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει. Και προπαντός μην παραπονείσαι.
2. Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.
3. Σε περιφρόνησαν;
Να χαίρεσαι.
4. Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.
5. Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.
6. Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.

7. Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.
8. Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
9. Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου, οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.
10. Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.
11. Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.
12. Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
13. Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.
14. Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος.
15. Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
16. Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.
17. Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
18. Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξαζε τον Θεόν.
19. Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε. Αγρύπνησε. Κάνε προσευχή.
20. Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι "τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή".

"Είθε αδελφοί μου, να ακολουθήσουμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, τις ταπεινές αυτές συμβουλές, και να είστε βέβαιοι ότι θα σωθούμε."
Πηγή

http://zpigikamchoir.blogspot.com/
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: 20 πρακτικές συμβουλές για ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ !!!

13
dominique έγραψε:Πρωτ.π. Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου
1. Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει. Και προπαντός μην παραπονείσαι.
2. Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.
3. Σε περιφρόνησαν;
Να χαίρεσαι.
4. Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.
5. Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.
6. Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.

7. Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.
8. Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
9. Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου, οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.
10. Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.
11. Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.
12. Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
13. Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.
14. Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος.
15. Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
16. Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.
17. Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
18. Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξαζε τον Θεόν.
19. Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε. Αγρύπνησε. Κάνε προσευχή.
20. Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι "τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή".

"Είθε αδελφοί μου, να ακολουθήσουμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, τις ταπεινές αυτές συμβουλές, και να είστε βέβαιοι ότι θα σωθούμε."
Πηγή

http://zpigikamchoir.blogspot.com/
:good

Μία ερώτηση : Σε όλους τους κανόνες υπάρχουν εξαιρέσεις. Ποια είναι η εξαίρεση στο κανόνα της ταπεινότητας ; Θέλω να πως πότε κάποιος δεν πρέπει να είναι ταπεινός;

Γιατί αν ο Κολοκοτρώνης και οι υπόλοιποι ήρωες τους 21 ήταν "ταπεινοί" και δεν μαχόταν υπέρ της ελευθερίας π.χ. δεν θα είχε γίνει ποτέ η απελευθέρωση. . .
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: 20 πρακτικές συμβουλές για ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ !!!

14
Γιατί αν ο Κολοκοτρώνης και οι υπόλοιποι ήρωες τους 21 ήταν "ταπεινοί" και δεν μαχόταν υπέρ της ελευθερίας π.χ. δεν θα είχε γίνει ποτέ η απελευθέρωση. . .

http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 4&start=18
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Περί Ταπεινώσεως

15
Ταπείνωση, η χαμηλή Πύλη της Σωτηρίας
Η Ταπείνωση είναι μία από τις σημαντικότερες Αρετές που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος στη ζωή του, και συγχρόνως μία από τις πιο απαραίτητες και αναντικατάστατες, στην προσπάθεια που κάνει ο καθένας από εμάς για την Σωτηρία της ψυχής του. Ο Ίδιος ο Κύριος Εφάρμοσε και Δίδαξε την Ταπείνωση, τόσο με τον ταπεινό και σεμνό Βίο και Χαρακτήρα Του, όσο και με τις Τεράστιες Ταπεινώσεις που (αν και Θεός ένσαρκος), Υπέστη με την δική Του Θέληση για να Σώσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος (δηλαδή με τα Πάθη Του, την Σταύρωση, τον θάνατο και την Ταφή Του).

Ο Ίδιος ο Κύριος επίσης Είπε: "Όποιος εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί (και θα τιμηθεί από τον Θεό)" (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 18, Εδάφιο 14).

Ακόμη, ο Άγιος και Μέγας Αντώνιος, ο οποίος αξιώθηκε από τον Κύριο να δει με τα ίδια του τα μάτια, όλες τις παγίδες που στήνει ο διάβολος για να κερδίσει την ψυχή του ανθρώπου, ρώτησε γεμάτος τρόμο και απορία τον Κύριο: "Με όλες αυτές τις παγίδες που στήνει ο διάβολος, ποιος τελικά θα μπορέσει να σωθεί, Κύριε"; Και ο Κύριος του απάντησε: "Αυτός που έχει ταπείνωση"!

Πώς ακριβώς όμως είναι ένας άνθρωπος που έχει ταπείνωση; Πώς ζει και συμπεριφέρεται στην καθημερινότητά του, μέσα στην οικογένειά του, στην εργασία του, κλπ.;

Η απάντηση βρίσκεται στην σχέση που έχουμε με τον Θεό, με τον εαυτό μας και με τους συνανθρώπους μας.

Ας εξετάσουμε προσεκτικά την σχέση αυτή. Πολλές φορές, όταν συμβαίνουν κάποια άσχημα πράγματα στη ζωή μας, ορισμένοι από εμάς αρχίζουμε να γογγύζουμε εναντίον του Θεού και να λέμε τα "κλασσικά":
''Γιατί Θεέ μου;", "Γιατί σε μένα Θεέ μου;", "Γιατί τώρα Θεέ μου;", "Τι κακό έχω κάνει Θεέ μου;", "Τι αμαρτίες πληρώνω;", "Τι σου έχω κάνει Θεέ μου;", "Γιατί με τυραννάς Θεέ μου;", "Γιατί σε μένα αυτό το κακό που Σε πιστεύω και είμαι δίπλα Σου, και όχι στους άλλους που βλαστημούν Εσένα και την Μητέρα Σου;", και άλλα παρόμοια, βάζοντας έτσι τον Άπειρο, Πανάγιο και Πάγκαλο Θεό στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ταπεινώνοντάς Τον με τον τρόπο αυτό και υπερυψώνοντας τον εαυτό μας σε Κριτή του Δημιουργού και Σωτήρα μας!!!

Αλήθεια, έχουμε κατανοήσει πως μπροστά στην Απειροσύνη και την Τελειότητά Του, εμείς ουσιαστικά είμαστε ένα "υπερτιμημένο τίποτα", το οποίο παίρνει την Ζωή, την Δύναμη και την Χάρη, αποκλειστικά από την Θεία Του Αγαθότητα και Πρόνοια;;;

Αντίθετα λοιπόν από όσα τέτοια άσχημα πράττουμε εμείς οι άνθρωποι, εκείνο που Θέλει ο Χριστός μας είναι να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας μπροστά Του, λέγοντας αυτό που Είπε και Εκείνος ως Άνθρωπος πριν Σταυρωθεί στον Πατέρα Του, "ας γίνει όπως Θέλεις Εσύ". Να λέμε λοιπόν, "ας γίνει Χριστέ μου το Θέλημά Σου στη ζωή μας, ας γίνει αυτό που πρέπει για την Σωτηρία της ψυχής μας".

Επίσης, ο Κύριος Θέλει να ελέγχουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τον Άγιο Νόμο Του, την Θεία Διδασκαλία Του. Να αναλογιζόμαστε τι δεν κάνουμε σωστά, τι πρέπει να διορθώσουμε, τι πρέπει να κάνουμε και δεν το κάνουμε. Κι όμοια με τον Τελώνη, με ταπεινωμένο το κεφάλι, να ζητάμε το 'Ελεος του Θεού. Τότε θα αγωνιζόμαστε με Ταπείνωση και επομένως θα προσελκύουμε το Έλεος και την Χάρη Του, με τις πράξεις μας και με την συμπεριφορά μας.

Ακόμη, αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως, είναι οι συγκρίσεις που συχνά επιχειρούμε ανάμεσα σε εμάς και τους άλλους. Κάποιος φιλόσοφος είχε πει κάποτε το εξής εύστοχο απόφθεγμα περί του εαυτού μας: "Ο κάθε άνθρωπος έχει τρεις χαρακτήρες. Αυτόν που νομίζει ότι έχει, αυτόν που λένε οι άλλοι ότι έχει, και αυτόν που πραγματικά έχει"!

Εμείς αλήθεια, ποια ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας; Και πώς την έχουμε σχηματίσει; Λαμβάνουμε υπόψη μας τις εκτιμήσεις των άλλων για εμάς; Και αν ναι, ποιων ανθρώπων τις εκτιμήσεις υπολογίζουμε περισσότερο, των εναρέτων και εκείνων που θέλουν το καλό μας, ή των επιπόλαιων και φθονερών ανθρώπων; Μήπως συγκρίνουμε τον εαυτό μας με γνωστούς μας, με φίλους μας, με συναδέλφους μας, και νομίζουμε ότι υπερέχουμε από όλους, ή έστω από ορισμένους από αυτούς και ότι τους ξεπερνάμε σε γνώση, σε ικανότητες, σε αρετή;

Το να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με ανθρώπους, που κατά την άποψή μας είμαστε υπέρτεροι αυτών σε ορισμένα σημεία, είναι μεγάλος πειρασμός και αποτελεί αριστοτεχνικό όπλο του διαβόλου, έτσι ώστε να μας αποσπάσει από την ταπείνωση και να μας ρίξει στην υπερηφάνεια και τον εγωισμό!

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν χλευάζουμε ανθρώπους, που κάνουν κάποια λάθη ή έχουν ορισμένες αδυναμίες, ή είναι άτομα με ειδικές ανάγκες.

Σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είσαι, κατέβασε πιο κάτω την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου και εκμηδένισε την καύχησή σου. Το ο,τιδήποτε καλό και ωφέλιμο και σπουδαίο πράττεις, να το αποδίδεις στον Θεό, και ποτέ στον εαυτό σου. Να μην λες ποτέ "κοίτα τι τρομερό επίτευγμα έκανα", όσο τεράστιο και μνημειώδες μπορεί να είναι εκείνο που έχεις καταφέρει, διότι Εκείνος σου Έδωσε την Χάρη, την Δύναμη, την Έμπνευση, την Δημιουργικότητα, την απαραίτητη σωματική και πνευματική υγεία για να το πράξεις. Χωρίς τα Χαρίσματα Εκείνου, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.

Και όσες ικανότητες κι αν έχεις, και χαρίσματα πολλά - κι ασφαλώς θα έχεις - δούλεψέ τα ταπεινά. Αύξησέ τα. Πολλαπλασίασέ τα, όχι για να υπερηφανεύεσαι και για να τα διατυμπανίζεις, αλλά για να είσαι ευάρεστος στον Θεό (Δοξάζοντάς Τον ταυτόχρονα) και χρήσιμος κι ωφέλιμος στους ανθρώπους γύρω σου, στην οικογένειά σου, στην εργασία σου, στο φιλικό σου περιβάλλον.

Και φυσικά, ποτέ μην κρίνεις κανέναν! "Μην κατακρίνετε για να μην κατακριθείτε" και "με το μέτρο που κρίνετε τους άλλους, με αυτό και θα κριθείτε", μας Δίδαξε ο Κύριος.

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, μας Διδάσκουν πως μόνο ο Κύριος Έχει την Εξουσία να Κρίνει τον κόσμο, και επομένως πως όποιος από τους ανθρώπους κρίνει τον συνάνθρωπό του, τοποθετεί τον εαυτό του ως Κριτή "αντί του Χριστού" (στην Θέση δηλαδή του Χριστού), γίνεται δηλαδή αντίχριστος!

"Πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικείς με τους άλλους", μας Διδάσκουν με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος οι Άγιοι ανά τους αιώνες. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους, όπως επίσης και να παραβλέπουμε τα ελαττώματά τους, όχι όμως και τα ελαττώματα τα δικά μας. Από την άλλη όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να κάνουμε παρέα με ανθρώπους που έχουν κακή διαγωγή, που χλευάζουν τον Χριστό, τους ενάρετους ανθρώπους και τα καλά έργα. Τέτοια άτομα δεν έχουν καμία θέση στο στενό μας περιβάλλον. "Βγάλτε τον κακό (αυτόν δηλαδή που έχει κακή διαγωγή) από ανάμεσά σας" μας Διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη. Τους ανθρώπους αυτούς όμως, δεν τους κατακρίνουμε, δεν τους συγκρίνουμε με εμάς για να τους υποτιμήσουμε, αλλά ούτε και τους μισούμε. "Πάντοτε μισούμε την αμαρτία, και ποτέ τον αμαρτωλό" μας Διδάσκουν οι Άγιοι. Ο Θεός δεν Θέλει να μισούμε κανέναν άνθρωπο και για κανένα λόγο. Αντιθέτως, προσευχόμαστε στον Κύριο για να τους Φωτίσει να μετανοήσουν και να Εξομολογηθούν, όσο ζούνε ακόμα στη ζωή αυτή. Διότι στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για Εξομολόγηση (όπως μας Διδάσκει ο Κύριος με σαφήνεια στην Αγία Γραφή), παρά μόνο η Κρίση.

Τέλος, να δούμε και κάτι ακόμα σχετικό με το πόσο επικίνδυνες μπορούν να αποδειχθούν για όλους μας οι συγκρίσεις. Ας επιχειρήσουμε να φανταστούμε, σε ποιο κατάντημα θα φτάσει η κοινωνία μας, αν οι νέοι συγκρίνουν σήμερα τον εαυτό τους με τα αντικοινωνικά άτομα (π.χ. με τους αναρχικούς, τους διαρρήκτες, τους χούλιγκανς, τους καταστροφείς της ξένης περιουσίας, κ.α.), και μείνουν ευχαριστημένοι γιατί δεν είναι τέτοιοι, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για το εάν λερώνουν την ψυχή τους με χίλια δυο άλλα σοβαρότατα αμαρτήματα! Σε όσους συμβαίνει κάτι τέτοιο, η ταπείνωση, όπως επίσης και ένα πλήθος άλλων αρετών, έχουν εκλείψει από την ζωή τους.

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε, πως όταν κάνουμε κάτι καλό και το διαφημίζουμε, χάνουμε κάθε ίχνος ταπείνωσης, και επιπλέον δεν έχουμε καμία ανταμοιβή από τον Θεό, όπως ο Ίδιος μας Διαβεβαίωσε, Συμβουλεύοντάς μας παράλληλα: "Να μην γνωρίζει το αριστερό σου χέρι, τι ποιεί το δεξί σου"! Δεν Ευαρεστείται ο Θεός, όταν δημοσιοποιούμε τα καλά μας έργα.

Όσοι θέλουμε να γίνουμε μέτοχοι της ταπείνωσης, πρέπει επίσης να παραδεχόμαστε ταπεινά τα σφάλματά μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, για να φτάσουν στα Ουράνια Επίπεδα που έφτασαν, είχαν ως Βάση τους Πνευματική την Θεάρεστη και Μνημειώδη Παραδοχή "εγώ είμαι ο χειρότερος αμαρτωλός όλων των ανθρώπων"! Αυτός ακριβώς είναι και ο ορισμός της ανόθευτης ταπείνωσης. Αν τον πιστέψεις, ό,τι και να πει εις βάρος σου ο άλλος, δεν εξεγείρεσαι, δεν θυμώνεις, και δεν φιλονικείς ποτέ μαζί του. Διότι πολύ απλά, σου είπε αυτό που πιστεύεις.

Οι Άγιοι έλεγαν πως "όποιος βάλει τον εαυτό του κάτω από όλους τους ανθρώπους, δεν κινδυνεύει να πέσει στην υπερηφάνεια. Από πού άλλωστε να πέσει, αφού είναι πιο κάτω από όλους;".

Και όπως χαρακτηριστικά μας Διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο άνθρωπος που έχει ταπείνωση μισεί ευθέως κάθε ανθρώπινη δόξα και κάθε έπαινο που μπορεί να του αποδώσουν οι άλλοι, ενώ από την άλλη υποδέχεται τις ατιμώσεις με ανοικτά τα χέρια και τις εναγκαλίζεται ως φάρμακο καθαρτικό των αμαρτιών του. Ταυτόχρονα, συνεχίζει ο Άγιος Ιωάννης, εξορίζει το θυμό και την οργή του, ενώ κάθε μέρα που περνά νιώθει πως αυξάνεται το βάρος των αμαρτιών του, εξαιτίας των κρυφών και ασυναίσθητων αμαρτιών και αμελειών του.

Η ταπείνωση, τέλος, προϋποθέτει τον σεβασμό μας απέναντι στο Πρόσωπο του Θεού, αλλά και απέναντι στο πρόσωπο του εκάστοτε συνανθρώπου μας. Με ταπείνωση πρέπει να προσευχόμαστε καθημερινά στον Θεό, ζητώντας πρωτίστως την συγχώρηση των αμαρτημάτων μας. Με ταπείνωση πρέπει να συζητάμε καθημερινά με τους συνανθρώπους μας, χωρίς υπερηφάνεια και εγωισμό και φυσικά, χωρίς καμία διάθεση φιλονικίας, δείχνοντάς τους την κατανόηση αλλά και την προσοχή που προσδοκούν από εμάς.

Στους ταπεινούς Δίνει πλούσια πάντα την Χάρη Του ο Θεός, τους Υψώνει και τους Τιμά. "Όποιος θέλει να είναι ο ανώτερος ανάμεσά σας, ας είναι ο υπηρέτης όλων", Είπε ο Κύριος στους μαθητές Του.

Συμπερασματικά, εκείνος που έχει την ταπείνωση, είναι αυτός που δεν θα υπερηφανευτεί για τίποτα, που δεν θα δημοσιοποιήσει τα καλά του έργα, αυτός που δεν θα κατακρίνει και δεν θα χλευάσει τους συνανθρώπους του, που δεν θα συγκρίνει τον εαυτό του με ανθρώπους, που ίσως να υστερούν απέναντί του σε κάποιο σημείο, αυτός που θα αποδώσει στον Θεό το ο,τιδήποτε καλό κι αν καταφέρει να κάνει, αυτός που όχι μόνο δεν γογγύζει εναντίον του Θεού για ο,τιδήποτε κακό και αν του συμβεί, αλλά ταπεινώνει τον εαυτό του μπροστά Του, αυτός που σέβεται τον Θεό και τον συνάνθρωπό του, αυτός που δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, δεν θυμώνει, δεν εξοργίζεται, δεν κάνει τίποτα από διάθεση φιλονικίας ή κενοδοξίας, αλλά αντιθέτως θεωρεί τον άλλον ανώτερό του, αυτός που μισεί κάθε ανθρώπινη δόξα και έπαινο, ενώ ταυτόχρονα υποδέχεται τις ταπεινώσεις ως φάρμακο καθαρτικό των αμαρτιών του, αυτός που ελέγχει καθημερινά τον εαυτό του σύμφωνα με τον Άγιο Νόμο του Θεού, και αναλογίζεται τι δεν κάνει σωστά και τι πρέπει να διορθώσει, αυτός που παραδέχεται ταπεινά τα λάθη του, και κάθε μέρα που περνάει, αισθάνεται περισσότερο αμαρτωλός.

Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή, να καταφέρουμε να αποκτήσουμε με την Βοήθεια του Θεού, την τεράστια αυτή Αρετή και να την εντάξουμε στην καθημερινότητά μας, με σκοπό το κοινό καλό όλων των ανθρώπων, και με κατάληξη την Σωτηρία των ψυχών αυτών.
https://sites.google.com/site/orthodoxy ... s-soterias
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Περί Ταπεινώσεως

16
Η «ταπείνωση» και η αγία ταπείνωση
Εικόνα

Στή λέξη «ταπείνωση» τά διάφορα λεξικά δίνουν τήν ἔννοια τοῦ ἐξευτελισμοῦ, τῆς μηδαμινότητας, τῆς καταστροφῆς, πού προκαλοῦν ἄλλοι σέ ἄλλους ἀνθρώπους ἠθελημένα, γιά νά τούς καταστρέψουν ἠθικά, κοινωνικά καί οἰκονομικά, ἐπειδή τούς ἐχθρεύονται ἀπό ζήλεια ἤ μίσος, θεωρώντας τους ἐχθρούς τους.

Αὐτή εἶναι ἡ ἔννοια πού δίνει καί ὁ κόσμος στή λέξη «ταπείνωση». Μ’ αὐτή τήν ἔννοια τή γνωρίσαμε πολλές φορές στή ζωή μας, ἴσως ἀκόμα νά εἴχαμε καί ἰδίαν ἐμπειρία.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἄλλη ἑρμηνεία καί τρόπος ἐφαρμογῆς τῆς ταπείνωσης, πού, ἀντί νά καταστρέψει, ὑψώνει τόν ἄνθρωπο, τόν κάνει ἅγιο καί λέγεται ἁγία ταπείνωση. Αὐτή εἶναι πού μᾶς ἐνδιαφέρει καί αὐτή θά μᾶς ἀπασχολήσει.

Ἕνας μεγάλος Ὅσιος ὁ Ἰωάννης, ὁ ἐπικαλούμενος προφήτης, σέ ἐρώτηση τί εἶναι ἡ ταπείνωση ἔδωκε τόν ἑξῆς ὁρισμό: «Ταπείνωση εἶναι νά πιστεύεις ὅτι δέν εἶσαι ἄξιος νά σέ λογαριάζουν οἱ ἄλλοι, καί νά κόψεις τό δικό σου θέλημα καί νά ὑπομένεις τά ἔξωθεν ἐπερχόμενα σέ σένα χωρίς ταραχή. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ταπείνωση στήν ὁποία δέ βρίσκει χῶρον ἡ κενοδοξία».

Ἡ ταπείνωση εἶναι ὅπως ἕνα μαχαίρι πού, ἄν τό χρησιμοποιεῖς γιά νά ἐξυπηρετεῖς τή ζωή σου, εἶναι ἐργαλεῖο ὠφέλιμο. Ἄν ὅμως τό χρησιμοποιεῖς γιά νά κάνεις κακό, τότε γίνεται φονικό ὅπλο. Ἀκόμα μποροῦμε νά παρομοιάσουμε τήν ταπείνωση μ’ ἕνα συστατικό πού μπορεῖ κάποιος νά τό χρησιμοποιήσει σάν φάρμακο καί ἄλλος νά τό χρησιμοποιήσει σάν δηλητήριο.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου χρησιμοποιοῦν τήν ταπείνωση, γιά νά πληγώσουν τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἐνῶ ὁ Θεός καί οἱ ἄνθρωποί Του τήν χρησιμοποιοῦν σάν φάρμακο, γιά νά θεραπεύσουν τά ψυχοφθόρα πάθη τῆς ὑπερηφάνειας, τῆς φιλαυτίας, καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ.

Κι ἄν ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι τοῦ διαβόλου χρησιμοποιοῦν τήν ταπείνωση γιά νά καταστρέψουν κάποιον ἄνθρωπο πιστό στό Θεό, αὐτός μπορεῖ νά μετατρέψει τό ἀποτέλεσμα σέ εὐεργετικό μέσο σωτηρίας, μέ τήν ὑπομονή, τήν ἀγάπη, τή σωφροσύνη καί τήν καταφυγή του στόν Κύριο.


«Ταπείνωση και Ταπεινοφροσύνη»
Πρεσβυτέρου Χαραλάμπους Νεοφύτου
Επιλογή κειμένου - xristianos.gr
Πηγή

http://nefthalim.blogspot.gr/2014/06/bl ... _4944.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Περί Ταπεινώσεως

17
Τώρα χαίρομαι. Διότι διαβάζοντας αυτό :«Ταπείνωση εἶναι νά πιστεύεις ὅτι δέν εἶσαι ἄξιος νά σέ λογαριάζουν οἱ ἄλλοι, καί νά κόψεις τό δικό σου θέλημα καί νά ὑπομένεις τά ἔξωθεν ἐπερχόμενα σέ σένα χωρίς ταραχή. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ταπείνωση στήν ὁποία δέ βρίσκει χῶρον ἡ κενοδοξία» κατανοώ ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που στον όρο "ταπείνωση" εννοούν όχι την ταπείνωση που νιώθει κάποιος όταν προσβάλλεται ηθικά από κάποιον αλλά κάτι το οποίο έχει λειτουργικό χαρακτήρα και οδηγεί στην θέωση.

Αυτό για το οποίο μιλάμε ουσιαστικά δεν είναι "ταπείνωση" , αλλά απομάκρυνση του ΕΓΩ. Όσο ποιο πολύ απομακρύνει κανείς το Εγώ και σκέπτεται με γνώμονα το εμείς, τόσο ποιο πολύ "ταπείνωση" αποκτάει. Διότι αυτός που σκέπτεται μόνο το εγώ είναι ο λεγόμενος "ιδιώτης" (που κοιτάζει δηλαδή μόνο τα ιδιωτικά και όχι τα κοινά) ή αλλιώς idiot όπως πέρασε διαμέσου της λατινικής στην αγγλική. Ενώ ο βίος του εμείς είναι βίος χριστιανικός με κέντρο την αγάπη.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Περί Ταπεινώσεως

18
Περί ταπεινώσεως

π. Φιλόθεος Ζερβάκος

…Υπάρχουν πολλοί οδοί οι οποίοι οδηγούν τον άνθρωπον από την γην εις τον ουρανόν, αλλ’ όμως η πλέον ευκολοτέρα, συντομοτέρα και ασφαλεστέρα οδός, την οποίαν εκ πολλής ερεύνης και μελέτης έμαθον και σας υποδεικνύω, είναι η οδός της ταπεινώσεως. Αυτή είναι η μόνη ασφαλής και ακίνδυνος οδός, την οποίαν όποιος βαδίζει φθάνει ασφαλώς από την γην εις τον ουρανόν, εις τον Παράδεισον…

Όποιος θέλει να υπάγη από την γην εις τον ουρανόν αυτήν την οδόν πρέπει να βαδίση, την οδόν της ταπεινώσεως ως πλέον συντομοτέρα και ασφαλεστέρα. Όσοι ηκολούθησαν την οδόν της ταπεινώσεως ανέβησαν ακόπως, ακινδύνως και ασφαλώς εις τους ουρανούς. Πάντες οι Άγιοι δια της ταπεινώσεως ανέβησαν εις τους ουρανούς και αποτελούν την θριαμβεύουσαν εις τους ουρανούς Εκκλησίαν των πρωτοτόκων. Χωρίς ταπείνωσιν είναι αδύνατον να υπάγη ο άνθρωπος εις τους ουρανούς και να κληρονομήση την αιώνιον ζωήν, να συμβασιλεύση με τον Χριστόν.

Εάν ερευνήσωμεν καλώς τους βίους των Αγίων Πάντων, θα ίδωμεν ότι διά της ταπεινώσεως υψώθησαν παρά του Θεού, ετιμήθησαν, εδοξάσθησαν, εθαυμαστώθησαν, ηγίασαν. Εάν αφαιρέσης την ταπείνωσιν ουδείς Άγιος…

Οι πόλεμοι που γίνονται σήμερον, οι φόνοι, αι αρπαγαί, αι κλοπαί, αι πλεονεξίαι, αι αδικίαι, αι πορνείαι, αι μοιχείαι, αι ασέλγειαι, αι σπατάλαι και μέθαι είναι σημείον ότι οι άνθρωποι έχασαν την ευθείαν οδόν, έχασαν τον δρόμον που οδηγεί εις την ανάπαυσιν, εις τους ουρανούς και την αιώνιον ζωήν. Ουκ έγνωσαν ουδέ συνήκαν εν σκότει διαπορεύονται, επόμενον δε, όταν περιπατή κανείς εις το σκότος, να συντριβή. Σκότος και ολίσθημα, έρεβος και αχλύς, σύντριμμα και ωδίνες θανάτου εκάλυψαν και καλύπτουν όλην την οικουμένην.

Εάν η ανθρωπότης δεν αποβάλλη τον εγωισμόν και την υπερηφάνειαν, εάν όλοι μας δεν στραφώμεν να γίνωμεν άκακοι, απόνηροι, απλοί, πραείς, ταπεινοί, ωσάν τα άκακα και μικρά παιδία, εις το σκότος θα βαδίζωμεν και έξω της βασιλείας των ουρανών θα μείνωμεν…

…Ταπείνωσις εσωτερική, πραγματική, αληθινή είναι να αισθάνεταί τις, μέσα εις το βάθος της καρδίας του, τας δωρεάς και χάριτας που έχει λάβει από τον Θεόν· να αισθάνεται ότι πάν ό,τι έχει, και ύπαρξιν και ζωήν και υγείαν και πλούτον και σοφίαν, όλα είναι ξένα, είναι δώρα του Θεού.

Τοιαύτην ταπείνωσιν είχον οι Άγιοι και εξόχως ο Πατριάρχης Αβραάμ, ο οποίος συνομιλών με τον Θεόν έλεγε: «ήγημαι δε εμαυτόν γην και σποδόν». Και ο Προφητάναξ Δαβίδ έλεγε· «εγώ δε ειμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπου και εξουθένημα λαού». Ο Απόστολος Παύλος ωνόμαζε εαυτόν ελάχιστον των Αποστόλων, αμαρτωλότερον πάντων, έκτρωμα της φύσεως. Ωσαύτως και πάντες οι Άγιοι. Αληθής ταπείνωσις είναι, ωσαύτως, το να συναισθάνεταί τις τας αμαρτίας του. Τοιαύτην ταπείνωσιν έδειξεν ο Τελώνης ο οποίος, συναισθανόμενος τας αμαρτίας του μετά στεναγμών και δακρύων, έλεγεν· «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ».

Εξωτερική ταπείνωσις, υποκριτική, ψευδής είναι το να φαίνεται κάποιος εξωτερικώς ταπεινός, να προσποιείται το πρόβατον και εσωτερικώς να είναι λύκος. Τοιαύτην ψευδή και υποκριτικήν ταπείνωσιν την βδελύσσεται ο Κύριος καθώς είναι φανερόν εις το Ευαγγέλιον…

Κατά την β΄ παρουσίαν, όταν έλθη ο Υιός του Θεού να κρίνη τον κόσμον και να αποδώση εις κάθε ένα κατά τα έργα του, τότε οι Άγιοι Απόστολοι και οι Προφήται θα δείξουν τους πόνους, τους αγώνας, τους ιδρώτας του κηρύγματος, τους διωγμούς, τας εξορίας, τας φυλακίσεις, τους θανάτους που υπέμειναν δια τον Χριστόν. Οι Μάρτυρες θα δείξουν τα αίματα που έχυσαν δια την αγάπην του Χριστού. Οι Όσιοι τα δάκρυα, τας προσευχάς, τας χαμευνίας, τας νηστείας, τας στερήσεις. Οι δίκαιοι και ελεήμονες τας δικαιοσύνας και ελεημοσύνας, ημείς τι θα δείξωμεν; Εάν ευρεθώμεν τότε, αγαπητοί μου, ωσάν άκαρπα δένδρα, θα υποστώμεν την φοβεράν καταδίκην την οποίαν προανήγγειλεν εις το Ιερόν Ευαγγέλιον ο Τίμιος Πρόδρομος· «Παν ουν δένδρον μη ποιούν καρπόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματθ. γ΄ 10). Πριν λοιπόν έλθη η φοβερά ημέρα του θανάτου ας φροντίσωμεν να καθαρίσωμεν την ψυχήν μας δια της μετανοίας και εξομολογήσεως και να πλουτίσωμεν τον εαυτόν μας δι’ έργων αγαθών, να κοσμήσωμεν τας λαμπάδας της ψυχής μας δι’ αρετών και προ παντός να ταπεινωθώμεν ενώπιον του Κυρίου δια να μας υψώση. «Ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου, και υψώσει υμάς» (Ιακ. δ΄ 10). «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Ιακ. δ΄ 6). Ας βαδίσωμεν, αγαπητοί μου, προθύμως την οδόν της ταπεινώσεως, την οποίαν αυτός ο Κύριος μας εχάραξε και υπέδειξεν.

Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !
Απάντηση

Επιστροφή στο “Διδασκαλιες αγιων και αποστάγματα πατερικης σοφιας”

cron