Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

19
Αγίου Ιωάννου του
Δαμασκηνού: «Έξήγησις
τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων».
Αριστερά, επίτιτλος σελίδα. Δεξιά, η προφητεία της ιέρειας του Απόλλωνος
Ευοπτίας περί της Γεννήσεως του Χριστού. Vat., gr. 555., 11ος αι.,
φφ. 309α, 315β. Βατικανό. Bibliotheca Apostolica Veticana. (Πηγή: Τα
αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 107-108) - See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 983#p58983
Μπαίνω στη πατρολογία Migne μου και βλέπω τα εξής έργα του Δαμασκηνού

[ ] Commentarii in epistulas Pauli.pdf 10-Nov-2008 04:02 2.2M
[ ] Contra Jacobitas.pdf 10-Nov-2008 04:02 378K
[ ] Contra Manichaeos.pdf 10-Nov-2008 04:02 417K
[ ] Contra Nestorianos.pdf 10-Nov-2008 04:02 251K
[ ] Contra Severianos.pdf 10-Nov-2008 04:02 82K
[ ] De animato.pdf 10-Nov-2008 04:02 71K
[ ] De azymis.pdf 10-Nov-2008 04:02 78K
[ ] De duabus in Christo voluntatibus.pdf 10-Nov-2008 04:02 384K
[ ] De fide contra Nestorianos.pdf 10-Nov-2008 04:03 182K
[ ] De haeresibus.pdf 10-Nov-2008 04:03 338K
[ ] De immaculato corpore.pdf 10-Nov-2008 04:03 102K
[ ] De mensibus Macedonicis.pdf 10-Nov-2008 04:03 94K
[ ] De natura composita.pdf 10-Nov-2008 04:03 128K
[ ] De octo spiritibus nequitiae.pdf 10-Nov-2008 04:03 104K
[ ] De partibus animae.pdf 10-Nov-2008 04:03 75K
[ ] Deprecationes.pdf 10-Nov-2008 04:03 86K
[ ] De sacris jejuniis.pdf 10-Nov-2008 04:03 141K
[ ] De sancta trinitate.pdf 10-Nov-2008 04:03 101K
[ ] De theologia.pdf 10-Nov-2008 04:03 74K
[ ] De unione.pdf 10-Nov-2008 04:03 71K
[ ] De virtutibus et vitiis.pdf 10-Nov-2008 04:03 129K
[ ] Dialectica Recensio brevior.pdf 10-Nov-2008 04:03 454K
[ ] Dialectica Recensio fusior.pdf 10-Nov-2008 04:03 452K
[ ] Dialectica sive Capita philosophica.pdf 10-Nov-2008 04:03 116K
[ ] Disputatio Christiani et Saraceni.pdf 10-Nov-2008 04:03 148K
[ ] Encomium in sanctum Joannem Chrysostomum.pdf 10-Nov-2008 04:03 173K
[ ] Epistula ad Theophilum imperatorem de sanctis et venerandi.pdf 10-Nov-2008 04:03 285K
[ ] Epistula de hymno trisagio.pdf 10-Nov-2008 04:03 245K
[ ] Expositio fidei.pdf 10-Nov-2008 04:04 1.3M
[ ] Ex thesauro orthodoxiae Nicetae Choniatae.pdf 10-Nov-2008 04:03 85K
[ ] Fragmenta in Lucam.pdf 10-Nov-2008 04:04 83K
[ ] Fragmenta in Matthaeum.pdf 10-Nov-2008 04:04 105K
[ ] Fragmenta philosophica.pdf 10-Nov-2008 04:04 270K
[ ] Homilia in ficum arefactam.pdf 10-Nov-2008 04:04 153K
[ ] Homilia in sabbatum sanctum.pdf 10-Nov-2008 04:04 265K
[ ] Homilia in transfigurationem domini.pdf 10-Nov-2008 04:04 228K
[ ] Institutio elementaris.pdf 10-Nov-2008 04:04 132K
[ ] Laudatio sanctae Barbarae.pdf 10-Nov-2008 04:04 250K
[ ] Oratio de his qui in fide dormierunt.pdf 10-Nov-2008 04:04 217K
[ ] Orationes de imaginibus tres.pdf 10-Nov-2008 04:04 798K
[ ] Passio sancti Artemii.pdf 10-Nov-2008 04:04 428K
[ ] Qua ratione homo imago dei.pdf 10-Nov-2008 04:04 97K
[ ] Quid est homo.pdf 10-Nov-2008 04:04 101K
[ ] Sacra parallela.pdf 10-Nov-2008 04:06 1.7M
[ ] Sacra parallela Rupefucaldina.pdf 10-Nov-2008 04:05 460K
[ ] Sacra parallela recensiones secundum alphabeti.pdf 10-Nov-2008 04:05 3.6M
[ ] Sermo in annuntiationem Mariae.pdf 10-Nov-2008 04:06 144K
[ ] Vita Barlaam et Joasaph.pdf 10-Nov-2008 04:06 1.6M
[DIR] extras/

που βρίσκεται το «Έξήγησις
τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων». ;;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

20
Ας τα δούμε από την αρχή γιατί στο τέλος έχει μόνο Τουλάτο ....
Αυτά αναφέρονται σε χειρόγραφα,άλλωστε δεν υπάρχουν όλα τα αρχαιοελληνικά κείμενα στο ιντερνετ για να μπορούμε να τα βρούμε.

Τα περισσότερα αναφέρονται στο έργο του Αγίου Αθανασίου Τα Ευρισκόμενα Πάντα.

Εικόνα


Εικόνα


Εικόνα



Περί του ναού, και περί των διδασκαλείων,
Και των θεάτρων των εν Αθήναις.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού



«Τούς τάς
θείας γραφάς μη ἐπισταμένους, ἐξ αὐτῆς λοιπόν τῆς
τῶν πραγμάτων φύσεως, πεῖσαι ὀφείλομεν περί θεογνωσίας
λέγειν, ὁρῶμεν γάρ τινας οὐσίας ἐν τῇ κτίσει οὐ
κατά φύσιν, ἀλλά ὑπέρ φύσιν μετά ἀλλήλων ὑπηρετούσας οἷόν
τι λέγω, φύσις τῶν ὑδάτων, οὐσία ῥευστή, καί κατωφερής
ὑπάρχει, πῶς ὁρῶμεν τούς λεγομένους σίφωνας έκ τῆς
θαλάσσης ὕδωρ πρός τάς νεφέλας ἀνάγοντας· τό δέ θαυμαστόν ρητόν τό ἁλμυρόν
ἀνερχόμενον, γλυκύ ἐπί γῆς διά τῶν ὄμβρων
κατέρχεται· πῶς δέ πάλιν ἡ τῶν σωμάτων φύσις βολιστική
κατά φύσιν ὑπάρχουσα, ὁρᾶται ἀβόλιστος, καί ἄδυτος
ἀν τοῖς ὕδασι τῆς Μαρμαρικῆς Πενταπόλεως; οὐ
μόνον δέ, ἀλλά γάρ καί ὕδατος καί πυρός ἐναντία ἡ φύσις
ὑπάρχουσα, ἐν τῷ ἅμα ἦν, ὅτε ἐν
Λυκίας τῷ ὅρει τῷ λεγομένῳ Ὀλύμπῳ, καθώς μυριάδες
ἀνδρῶν ἑωράκασι, καί μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνων
βλέπουσι, καί ἄλλα παράδοξα ἐν τῇ κτίσει θεωρούμενα, καί
θαυμαζόμενα, ἅτινα οὐκ ἄν οὕτως ὑπέρ φύσιν
γενέσθαι ἔμελλον εἰ μή οὐσίας τις θεοῦ ἦν τούτων
δεσπόζουσα, καί τούτοις ἐπιτρέπουσα, ἀλλήλοις μή ἀντιτάττεσθαι.
ὦ Ἑλλήνων παῖδες, βροντῆς στερρᾶς γινομένης, πῶς
ἅπασα ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις τρέμει, φρίττει τε καί ἐξίσταται
μηνύουσα διά τοῦ σχήματος, ὅτι ὑπό δεσπότου ἐστίν, τοῦ
τάς βροντάς ἐργαζομένου»

Αυτούς οι όποιοι δεν γνωρίζουν καλά τις θείες γραφές, από την
ιδίαν λοιπόν την φύση των πραγμάτων, οφείλομε να πείσουμε ώστε να ομιλούν δια
την θεία γνώση. Διότι βλέπομε μερικές ουσίας εις την δημιουργία να είναι όχι σύμφωνες
προς την φύση τους, αλλά υπεράνω της φύσεως τους να υπηρετούν η μία την άλλη
ως παράδειγμα αναφέρω, την φύση των υδάτων, η οποία ως ουσία ρευστή και
καθοδική υπάρχει, πώς βλέπουμε τους λεγόμενους στροβίλους από την θάλασσαν να οδηγούν
το νερό άνω προς τις νεφέλες, και το θαυμαστό ρητό ότι το αλμυρό νερό
ανέρχεται, ενώ το γλυκό κατεβαίνει με την βροχή εις την γη; Πώς λοιπόν πάλι η
φύσις των σωμάτων αν και είναι σύμφωνος προς την φύση, φαίνεται μη καθοδική και
αβύθιστος στα νερά της Μαρμαρικής Πενταπόλεως; Όχι μόνον αυτό, αλλά μάλιστα και
ή φύσις ενώ είναι αντίθετος με το ύδωρ και το πυρ, συγχρόνως ήταν κάποτε εις το
όρος τής Λυκίας το ονομαζόμενο Όλυμπο, όπως χιλιάδες ανθρώπων έχουν δει και
μέχρι σήμερον εκείνων βλέπουν, και άλλα παράδοξα ορατά εις την κτίση και άξια
απορίας, τα οποία δεν επρόκειτο να υπερβούν την φύση των εάν δεν δέσποζε εις
αυτά κάποια θεϊκή ουσία, επιτρέποντας των να μην αντιτάσσονται μεταξύ των·
ώ παίδες Ελλήνων, όταν ξεσπάσει ισχυρή βροντή, πώς τρέμει και εξίσταται
ολόκληρος η φύσις των ανθρώπων φανερώνοντας με το σχήμα της, ότι ευρίσκεται
κάτω από τον Δεσπότη, ο όποιος προκαλεί τις βροντές.



«Καί
ταῦτα μέν πρὸς τούς ἀφελεστέρους τῶν Ἑλλήνων ἠγοῦν
ἀγραμμάτοις, εἰς θεογνωσίαν φέροντα ὑποδείγματα, πρός δέ τούς
παρά αὐτοῖς σοφούς, ἐκ φιλοσόφων ἀρχαίων δυνατῶν,
μαρτυρίας πολλάς περί θεοσέβειας τινές Ἑλλήνων σοφοί ἔφασαν, ἀλλά
καί τήν τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίαν ἀμυδρῶς
προεμήνυσαν. καί γάρ πρό πολλῶν χρόνων ταῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας,
σοφός τίς ὀνόματι Ἀπόλλων, θεόθεν, ὡς οἶμαι, ἐπικινηθείς,
ἔκτισε τόν ἐν Ἀθήναις ναόν, γράψας ἐν αὐτῷ
βωμῷ, ἀγνώστῳ θεῷ· ἐν αὐτῷ τοίνυν
συνήχθησαν οἱ πρώτοι τῶν Ἑλλήνων φιλόσοφοι, ἵνα περί τοῦ
ναοῦ ἐρωτήσωσιν αὐτόν, καί περί προφητείας καί θεοσέβειας, ὧν
τά ὀνόματα ἐροῦμεν ταῦτα. Πρῶτον Τίτων, δεύτερος
Βίας, τρίτος Σόλων, τέταρτος Χείλων, πέμπτος Θουκυδίδης, ἑκτός Μένανδρος,
ἕβδομος Πλάτων. οὗτοι οἱ ἑπτά φιλόσοφοι ἔφησαν τῷ
Ἀπόλλωνι· Προφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, ὦ Ἄπολλον,
τίς ἐστιν ὅδε εἶπον. τίνος ἔτι ὁ μετά σέ βωμός οὗτος;
πρὸς οὕς ὁ Ἀπόλλων ἔφη· Ὅσα μέν πρὸς
ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ
γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν
ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα
κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.»

Και αυτά όσον άφορα στους αφελέστερους από τους Έλληνας,
δηλαδή τους αμόρφωτους, πού φέρνουν παραδείγματα δια την θεογνωσία. Ενώ
σχετικά με τους σοφούς, κάποιοι Έλληνες σοφοί εκ των αρχαίων σπουδαίων φιλοσόφων,
ανέφεραν πολλές μαρτυρίες δια την θεοσέβεια, αλλά προανήγγειλαν αμυδρά και την
του Χριστού οικονομία.

Διότι πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού, κάποιος σοφός
ονόματι Απόλλων, από τον Θεό παρακινούμενος όπως πιστεύω, έκτισε τον ναό στην
Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό, Αγνώστω Θεώ. Εις αυτόν λοιπόν
συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι των Ελλήνων, δια να τον ρωτήσουν σχετικώς
με τον ναόν, και δια την προφητεία, και την θεοσέβεια, των οποίων τα ονόματα
αυτά θα αναφέρουμε. Πρώτος ο Τίτων, δεύτερος ο Βίας, τρίτος ο Σόλων, τέταρτος ο
Χείλων, πέμπτος ο Θουκυδίδης, εκτός ο Μένανδρος, έβδομος ο Πλάτων. Αυτοί οι
επτά φιλόσοφοι είπαν προς τον Απόλλωνα: «Προφήτευσε σε μας προφήτη Απόλλωνα,
ποίος ήταν εδώ, τίνος ακόμη είναι ο βωμός αυτός μετά από εσένα;»

Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την
κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη
με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη
κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα
τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής



«Ἔστί
δέ ἡ λύσις προφητείας οὕτως· περί μέν τοῦ ναοῦ ἐστιν ὁ πρῶτος λόγος,
ὅσα, φησί, πρός κόσμον τοῦ ναοῦ, καὶ κάλλος δυνατόν ὑμῖν ποιῆσαι, τά
ἀρέσκοντα τῷ θεῷ καὶ ἀνθρώποις <ποιεῖτε>. ἐγώ γάρ ὑπολαμβάνω
εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ τρισυπόστατον μέγαν ὕψιστον βασιλέα, τούτου ἄναρχος
θεός, καὶ λόγος ἐν ἀγάμω κόρη σαρκοῦται, καί ὥσπερ πυροφόρον τόξον, ἤ
ὡς δυναμώτερον, <εἰς> ἅπαντα κόσμον φανήσεται, ἁλιεύων τοὺς
ἀνθρώπους, ὥσπερ ἰχθύα ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀπιστίας καί ἀγνωσίας, οὕστινας
προσάξει τῷ ἑαυτοῦ πατρί δῶρον· Μαρία δέ τό ὄνομα αὐτῆς. καί τοῦτο
μέν προφητεύων ὁ Ἀπόλλων εἶπε. Τίτων ἔ’φη· Ἥξα ἡ ἀνίσχουσα ὑμῖν μέλλων
τόν οὐράνιον τοῦ θεοῦ, καί πατρός παῖδα ἡ ἄναρχος κόρη κύει, Βίας
εἶπεν· Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ.
ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι
δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος. Σόλων εἶπεν· Ὀψέ ποτε ἐπί τήν
<πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ
γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω
πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου
κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται. Χείλων εἶπεν· Ἀκάματος φύσις θεοῦ
γενήσεται, ἐξ αύτοῦ δέ ὁ αὐτός οὐσία, καί λόγος.»

Υπάρχει η εξήγησης της προφητείας ως έξης: Σχετικώς με τον
ναό είναι ο πρώτος λόγος. Αναφέρει, όσα είναι σχετικά με την διακόσμηση του
ναού και είναι δυνατόν εις υμάς να προξενήσουν ομορφιά, εις τον Θεό και εις
τους ανθρώπους όσα αρέσκουν να κάνετε. Διότι εγώ θεωρώ ότι είναι ο μέγας
ύψιστος βασιλεύς ο τρισυπόστατος εις τον ουρανό. Και ο Λόγος αυτού ως άναρχος
Θεός, εις παρθένο κόρη ενσαρκώνεται, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, ή όσο
γίνεται ισχυρότερα, όλα θα τα αποκαλύψει εις τον κόσμο, αλιεύοντας τους
ανθρώπους, όπως ακριβώς τον ιχθύ από τον βυθό της απιστίας και της αγνοίας,
τους οποίους θα προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα του-Μαρία το όνομα αυτής.
Αυτά προφητεύοντας είπε ο Απόλλων.

Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν
μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».

Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού
υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα,
οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας». Ο
Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί
με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την
φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού
κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Ο Χειλών είπε: «Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού
δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».



«Θουκυδίδης εἶπε·
θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν
ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί
μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.
Μένανδρος εἶπεν· ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος,
ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν.
ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα. Πλάτων εἶπεν
ἐπειδή ὁ θεός ἀγαθός, οὐ πάντων εἶναι αἴτιος,
ὡς οἱ πολλοί λέγουσιν. πολλῶν δέ ἀναίτιος, καί τῶν
μέν ἀγαθῶν, οὐδέν ἄλλο φαμέν αἴτιον εἶναι
μόνον τῶν καλῶν, κακῶν δέ οὐκέτι. Αὖ πάλιν ἔφησαν
οὖτοι οἱ ἑπτά καί εἶπον. εἰ μέν περί τῆς τοῦ
Χριστοῦ οἰκονομίας, καί περί τῆς ἁγίας τριάδος.
Ἄλλος δέ τις τῶν Ἑλλήνων σοφός μεθ’ ἑτέρων τινῶν,
Άσκληπιός λεγόμενος, αἰτησάντων ἑρμηνείαν τῶν πάντων
φιλοσόφων φιλοσοφώτερον δοῦναι αὐτοῖς λόγον περί θεοῦ
φύσεως, ὁ δέ Ἑρμης λαβών σιφέριον ἔγραψεν οὕτως· εἰ
μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον
ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις
κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν
ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά
τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς
νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ
νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ
εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί
γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν. Οἶδας
πῶς οἱ τῶν Ἑλλώνων παῖδες προεφήτευσαν καί τόν
προάναρχον θεόν καί τόν συνάναρχον αὐτοῦ υἱόν καί λόγον, καὶ
τὸ σύνθρονον αὐτοῦ καὶ ὁμοοῦσιον
πνεῦμα προεκήρυξαν, καὶ τὰ τίμια τοῦ σταυροῦ πάθη
προεκύρηξαν· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σύν
τῷ παναγίῳ πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας
ταῶν αἰῶνων. ἀμήν»

Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην
ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως
υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης
αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό». Ο Μένανδρος είπε:
«Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός
Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο
βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα
πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά
είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά,
δια τα κακά δε καθόλου».

Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν.
Επειδή (μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος
άλλος Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν
όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την
φύση τον θεού.

Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν υπήρχε
η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε
εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους
να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και
μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση
από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν,
αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον
κατέστησε το ύδωρ.»

Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον
προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και
ομοούσιο Πνεύμα προεκύρηξαν, και τα τίμια πάθη, εις αυτόν η δόξα και η ισχύς
μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων,
Αμήν.

Πηγή:

α. Vat. Gr. 1198, φφ. 65α – 67α

β. Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, Παρίσι 1698. Εθνική
βιβλιοθήκη Αθηνών, θεολ. 665, σελ. 598, 599.
Αυτό το κείμενο γράφτηκε από το Μέγα Αθανάσιο (περ. 298 – 2 Μαΐου 373 - Πατριάρχη Αλεξανδρείας) και υπάρχει στη Πατρολογία Migne με τίτλο Commentarius de templo Athenarum ενώ κάποιος μπορεί να το κατεβάσει από εδώ : http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... enarum.pdf
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

21
ΑΠΟΛΛΩΝ

«Ὅσα
μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε.
ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος
ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον
τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό
όνομα αὐτῆς.»

«Όσα
σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να
κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή
υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις
ανυποψίαστη κόρη, όπως
ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα
τον προσφέρει
ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής»

Υπάρχει στα χειρόγραφα:

α. Vat. Gr., 1198, φ. 65β

β. Σινά 327, φ.236α

γ. Διονυσίου 281, φ. 103α

δ. Σινά 1189, φ. 6β - See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 3Q7W9.dpuf
Εδώ http://www.scarlakidis.gr/apollon/kefalaio9-neo.html λέει ότι αυτός ο Απόλλωνας ήταν ο ίδιος ο Θεός Απόλλωνας ο οποίος εμφανίστηκε σαν άγγελος Κυρίου και έδωσε το λόγο του ......................
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

22
Ανάξαρχος: «Κάποιος από τους θεούς θα πέση από
ανθρώπινο χέρι», «Βεβληθήσεταί
τις θεών βροτήσιαι χειρί» Διογένης Λαέρτιος ΙΧ 60.
Εδώ πάλι βλέπουμε κοπτορατική,παραχάραξη και παραποίηση όπως έχω ξαναπεί προηγουμένως!Και για του λόγου το αληθές ορίστε όλο το κείμενο:

Ἀνάξαρχος

58 Ἀνάξαρχος Ἀβδηρίτης. οὗτος ἤκουσε Διογένους τοῦ Σμυρναίου· ὁ δὲ Μητροδώρου τοῦ Χίου, ὃς ἔλεγε μηδ' αὐτὸ τοῦτ' εἰδέναι ὅτι οὐδὲν οἶδε. Μητρόδωρον δὲ Νεσσᾶ τοῦ Χίου, οἱ δὲ Δημοκρίτου φασὶν ἀκοῦσαι. ὁ δ' οὖν Ἀνάξαρχος καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνῆν καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν δεκάτην καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα καὶ εἶχεν ἐχθρὸν Νικοκρέοντα τὸν Κύπρου τύραννον· καί ποτ' ἐν συμποσίῳ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐρωτήσαντος αὐτὸν τί ἄρα δοκεῖ τὸ δεῖπνον, εἰπεῖν φασιν, "ὦ βασιλεῦ, πάντα πολυτελῶς· ἔδει δὲ λοιπὸν κεφαλὴν σατράπου τινὸς παρατεθεῖσθαι·" ἀπορρίπτων
59 πρὸς τὸν Νικοκρέοντα. ὁ δὲ μνησικακήσας μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως ὅτε πλέων ἀκουσίως προσηνέχθη τῇ Κύπρῳ ὁ Ἀνάξαρχος, συλλαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς ὅλμον βαλὼν ἐκέλευσε τύπτεσθαι σιδηροῖς ὑπέροις. τὸν δ' οὐ φροντίσαντα τῆς τιμωρίας εἰπεῖν ἐκεῖνο δὴ τὸ περιφερόμενον, "πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον, Ἀνάξαρχον δὲ οὐ πτίσσεις." κελεύσαντος δὲ τοῦ Νικοκρέοντος καὶ τὴν γλῶτταν αὐτοῦ ἐκτμηθῆναι, λόγος ἀποτραγόντα προσπτύσαι αὐτῷ. καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτὸν οὕτως <ἔχον>·
πτίσσετε, Νικοκρέων, ἔτι καὶ μάλα· θύλακός ἐστι·
πτίσσετ'· Ἀνάξαρχος δ' ἐν Διός ἐστι πάλαι.
καί σε διαστείλασα γνάφοις ὀλίγον τάδε λέξει
ῥήματα Φερσεφόνη, "ἔρρε μυλωθρὲ κακέ."
60 Οὗτος διὰ τὴν ἀπάθειαν καὶ εὐκολίαν τοῦ βίου Εὐδαιμονικὸς ἐκαλεῖτο· καὶ ἦν ἐκ τοῦ ῥᾴστου δυνατὸς σωφρονίζειν. τὸν γοῦν Ἀλέξανδρον οἰόμενον εἶναι θεὸν ἐπέστρεψεν· ἐπειδὴ γὰρ ἔκ τινος πληγῆς εἶδεν αὐτῷ καταρρέον αἷμα, δείξας τῇ χειρὶ πρὸς αὐτόν φησι, "τουτὶ μὲν αἷμα καὶ οὐκ
ἰχὼρ οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσι."
Πλούταρχος δ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον τοῦτο λέξαι πρὸς τοὺς φίλους φησίν. ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε προπίνοντα αὐτῷ τὸν Ἀνάξαρχον δεῖξαι τὴν κύλικα καὶ εἰπεῖν
βεβλήσεταί τις θεῶν βροτησίᾳ χερί.
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE ... %BD/%CE%98

Εδώ προσπαθεί να βγάλει τον Αλέξανδρο από την πλάνη, όταν νόμιζε πως είναι θεός. Γιατί, όταν είδε να τρέχει από μια πληγή αίμα, του το 'δειξε με το χέρι και είπε:
"Τούτο είναι αίμα, δεν είναι ιχώρ που τρέχει στις φλέβες των μακάριων θεών."
Άλλοτε προπίνοντας ο Ανάξαρχος στην υγεία του Αλέξανδρου, σήκωσε το ποτήρι και είπε:
"Ένας θεός θα πέσει από θνητό χέρι."

Βλέπουμε λοιπόν ότι και πάλι δεν υπάρχει καμία προφητεία αλλά ότι το λέει για τον Μέγα αλέξανδρο!!!
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

23
Σωκράτης: Ως
άλλος Ησαΐας προφητεύει ότι δια του Θεού μόνο γίνεται ο άνθρωπος να απολυτρωθεί
από την αμαρτία «τοιοῦτος
οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε,
φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες
ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν
ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή
τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν» (Πλάτων Απολ. Σωκρ ιη΄)
Όλο το κείμενο στην αρχαία : http://www.greek-language.gr/greekLang/ ... &pane=text

Μὴ θορυβεῖτε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀλλ’ ἐμμείνατέ μοι
οἷς ἐδεήθην ὑμῶν, μὴ θορυβεῖν ἐφ’ οἷς ἂν λέγω ἀλλ’ ἀκούειν·
καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ οὖν
ἄττα ὑμῖν ἐρεῖν καὶ ἄλλα ἐφ’ οἷς ἴσως βοήσεσθε· ἀλλὰ
μηδαμῶς ποιεῖτε τοῦτο. εὖ γὰρ ἴστε, ἐάν με ἀποκτείνητε
τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω βλάψετε ἢ
ὑμᾶς αὐτούς· ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν οὔτε Μέλητος
οὔτε Ἄνυτος ―οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο― οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν
[30d] εἶναι ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος βλάπτεσθαι. ἀποκτείνειε
μεντἂν ἴσως ἢ ἐξελάσειεν ἢ ἀτιμώσειεν· ἀλλὰ ταῦτα οὗτος
μὲν ἴσως οἴεται καὶ ἄλλος τίς που μεγάλα κακά, ἐγὼ δ’ οὐκ
οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ οὑτοσὶ νῦν ποιεῖ, ἄνδρα
ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι. νῦν οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθη-
ναῖοι, πολλοῦ δέω ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις
ἂν οἴοιτο, ἀλλὰ ὑπὲρ ὑμῶν, μή τι ἐξαμάρτητε περὶ τὴν τοῦ
[30e] θεοῦ δόσιν ὑμῖν ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με ἀπο-
κτείνητε, οὐ ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς ―εἰ
καὶ γελοιότερον εἰπεῖν― προσκείμενον τῇ πόλει ὑπὸ τοῦ θεοῦ
ὥσπερ ἵππῳ μεγάλῳ μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθε-
στέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος, οἷον δή
μοι δοκεῖ ὁ θεὸς ἐμὲ τῇ πόλει προστεθηκέναι τοιοῦτόν τινα,
ὃς ὑμᾶς ἐγείρων καὶ πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον
[31a] οὐδὲν παύομαι τὴν ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ προσκαθίζων.
τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες,
ἀλλ’ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ’ ἴσως τάχ’
ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες
ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν
λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ
θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν.
ὅτι δ’ ἐγὼ τυγχάνω
ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ τοῦ θεοῦ τῇ πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε
[31b] ἂν κατανοήσαιτε· οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ τῶν
μὲν ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι τῶν οἰκείων
ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ δὲ ὑμέτερον πράττειν ἀεί,
ἰδίᾳ ἑκάστῳ προσιόντα ὥσπερ πατέρα ἢ ἀδελφὸν πρεσβύ-
τερον πείθοντα ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς. καὶ εἰ μέν τι ἀπὸ
τούτων ἀπέλαυον καὶ μισθὸν λαμβάνων ταῦτα παρεκε-
λευόμην, εἶχον ἄν τινα λόγον· νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ
ὅτι οἱ κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως οὕτω κατη-
γοροῦντες τοῦτό γε οὐχ οἷοί τε ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι
[31c] παρασχόμενοι μάρτυρα, ὡς ἐγώ ποτέ τινα ἢ ἐπραξάμην
μισθὸν ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ, οἶμαι, ἐγὼ παρέχομαι τὸν
μάρτυρα ὡς ἀληθῆ λέγω, τὴν πενίαν.

όλο το κείμενο μετάφραση :

XVIII. Μη θορυβήτε, ω άνδρες Αθηναίοι, αλλά επιμείνατε προς χάριν μου εις εκείνα, τα οποία σας
παρεκάλεσα, να μη θορυβήτε δι' όσα και αν είπω, αλλά μόνον να ακούετε· διότι καθώς εγώ νομίζω,
θα ωφεληθήτε μάλιστα, εάν με ακούετε. Επειδή μέλλω βεβαίως να σας είπω και μερικά άλλα
πράγματα, διά τα οποία ίσως θα κραυγάσετε με πολύν θόρυβον, αλλά μη κάμνετε αυτό μηδαμώς.
Ηξεύρετέ το καλά, εάν εμέ καταδικάσετε εις θάνατον, ενώ είμαι τοιούτος, οποίος λέγω εγώ ότι
είμαι, δεν θα βλάψετε περισσότερον εμέ, παρά σας τους ιδίους. Διότι εμέ μεν διόλου δεν με ήθελαν
βλάψει ούτε ο Μέλητος ούτε ο Άνυτος. Επειδή και δεν θα είχαν την δύναμιν αυτοί να με βλάψουν.
Διότι νομίζω ότι δεν είνε σύμφωνον προς τους θείους νόμους ο πλέον ενάρετος άνθρωπος να
βλάπτεται από τον πλέον κακόν. Να με καταδικάση όμως εις θάνατον ή εις εξορίαν ίσως θα
ημπορούσεν, ή να με ατιμάση διά της δημεύσεως των υπαρχόντων μου και της στερήσεως των
πολιτικών μου δικαιωμάτων. Αλλ' αυτά ο Μέλητος μεν ίσως και οι περί αυτόν, νομίζουν ως κακά,
εγώ όμως δεν τα νομίζω, αλλά πολύ περισσότερον μάλιστα πιστεύω ότι είνε μέγα κακόν να κάμνη
κανείς όσα σήμερον αυτός κάμνει, να επιζητή δηλαδή να καταδικάση ένα άνθρωπον αδίκως. Τόρα
λοιπόν, ω άνδρες Αθηναίοι, πολύ απέχω εγώ να απολογούμαι από αγάπην προς τον εαυτόν μου,
καθώς θα ημπορούσε κανείς να νομίση, αλλ' απολογούμαι από αγάπην προς υμάς, διότι, εάν με
καταδικάσετε, φοβούμαι μήπως τύχη και εξυβρίσετε το δώρον τούτο του Απόλλωνος, το οποίον
εχαρίσθη προς υμάς, όστις με διέταξε να σας εμποδίζω από τας πλάνας και τα ελαττώματα και να
σας συμβουλεύω εις την σπουδήν της αρετής. Διότι αν εμέ καταδικάσετε εις θάνατον, δεν θα
εύρετε εύκολα άλλον άνθρωπον τοιούτον, καθώς είμαι εγώ, τον οποίον ο θεός στενώς έχει
προσκολλήσει εις την πόλιν σας — αν και είνε ολίγον γελοία η παρομοίωσις — απαράλλακτα
καθώς εις κανένα ίππον ευγενή μεν και γενναίον, όστις όμως ένεκα του μεγαλείου του αυτού πολύ
χαύνος είνε και νωθρός και έχει ανάγκην κανενός κεντρίσματος, διά να εξεγείρεται και εξυπνά. Δεν
υπάρχει καμμία αμφιβολία, μου φαίνεται, ότι ο θεός με προσεκόλλησεν εις την πόλιν σας με
τοιαύτην περίπου ιδιότητα, ώστε να μη παύσω διόλου ολόκληρον την ημέραν πανταχού να
παρακάθημαι πλησίον σας και να μη σας αφίνω ποτέ ησύχους, προσπαθών να σας εξεγείρω από την
νάρκην και να σας πείθω και να επιπλήττω τον καθένα χωριστά. Τοιούτον λοιπόν άλλον άνθρωπον
δεν θα εύρετε εύκολα, ω άνδρες, όσον και αν κοπιάσετε, αλλ' εάν θέλετε να πεισθήτε εις εμέ,
λυπηθήτε την ζωήν μου. Σεις δε, ίσως ωργισμένοι, καθώς είνε οι άνθρωποι, οι οποίοι νυστάζουν
ακόμη, όταν τους εξυπνίση κανείς, ηθέλατε με κτυπήσει πεισθέντες εις τον Άνυτον, και έτσι
ασκόπως ηθέλατε με φονεύσει, έπειτα δε κατά τον επίλοιπον χρόνον της ζωής σας ηθέλατε
εξακολουθεί να ευρίσκεσθε εις μίαν βαθείαν νάρκην, αν δεν ήθελε σας ευσπλαγχνισθή ο θεός,
προνοών διά σας και δεν ήθελε πέμψει κατόπιν μου κανένα άλλον όμοιόν μου.
Ότι δε εγώ τυχαίνει
να είμαι τοιούτος, ώστε να έχω δοθή εις την πόλιν σας υπό του θεού, από τα κατωτέρω ημπορείτε
να εννοήσετε καλά. Δηλαδή δεν φαίνεται να είνε ανθρώπινον πράγμα το να έχω μεν εγώ
παραμελήσει όλας τας ιδικάς μου υποθέσεις και να ανέχωμαι να μένουν απροστάτευτα τα οικιακά
μου πράγματα επί τόσα έτη, να είμαι δε αφωσιωμένος εις υμάς και να εργάζωμαι πάντοτε διά το
ιδικόν σας συμφέρον, παραλαμβάνων ιδιαιτέρως τον καθένα από σας, ως να είμαι πατέρας σας, ή
ως μεγαλύτερος αδελφός σας και να προσπαθώ να σας πείσω να φροντίζετε διά την αρετήν. Και αν
μεν βεβαίως από το έργον μου αυτό είχα καμμίαν ωφέλειαν και σας έδιδα τας συμβουλάς αυτάς με
μισθόν, τότε θα είχα κάποιαν αφορμήν εις την τοιαύτην μου ενέργειαν· τόρα όμως βλέπετε δα και
μόνοι σας, ότι οι κατήγοροί μου, αν και με τόσην αναισχυντίαν απέδωκαν εναντίον μου όλας τας
λοιπάς συκοφαντίας, κατά τούτο τουλάχιστον δεν ημπόρεσαν να φανώσιν αναίσχυντοι και ν'
αποδείξουν διά μαρτύρων ότι δήθεν εγώ ή έλαβά ποτε μισθόν από κανένα ή εζήτησα. Αλλ' εγώ εις
επιβεβαίωσιν της αληθείας των λόγων μου σας παρουσιάζω ένα αναμφισβήτητον, ως φρονώ,
μάρτυρα, την πενίαν μου.

Αυτό που λέει είναι ότι ο Θεός (ο Απόλλωνας στη περίπτωση του Σωκράτη) τον έστειλε για να αφυπνίζει τους Αθηναίους....
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

24
Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, το μαντείο αυτό ήταν θεματοφύλακας αρχαιοτάτης μυστικής προφητείας περί της μελλούσης γεννήσεως υιού του Απόλλωνα ο οποίος έμελλε να επαναφέρει την βασιλεία της δικαιοσύνης επί της γης, αυτός δε είναι ο διδάσκαλος, για τον οποίο μιλούσε ο Σωκράτης προς τον Αλκιβιάδη συμβουλεύοντας τον να αναβάλει την θυσία μέχρι της ελεύσεως αυτού του υιού του Θεού, από τον οποίο θα μάθουμε πως θα συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους και στον Θεό. «Ω Αλκιβιάδη, μηδέν αιτού τους θεούς. Αναμείνωμεν έως αν εξ ουρανού τις απεσταλμένος έλθη και διδάξη ημάς πως δει διακείσθαι προς θεούς και ανθρώπους και ελπίσωμεν ότι η (παρά της θείας χάριτος) ημέρα της αποστολής εκείνης ήξει ου δια μακρού» (Πλάτ. Αλκιβ. Δεύτε. Ιγ-ιδ΄)
Αυτή φράση δεν υπάρχει πουθενά,ούτε στον ΑΛΚΙΒΙΔΗΣ Ι ουτε και στο ΙΙ. Το μόνο που βρήκα στον ΙΙ είναι αυτό:
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ὁρᾷς οὖν ὡς οὐκ ἀσφαλές σοί ἐστιν ἐλθεῖν πρὸς τὸν θεὸν εὐξομένῳ, ἵνα μηδ´ ἂν οὕτω τύχῃ, βλασφημοῦντός σου ἀκούων οὐθὲν ἀποδέξηται τῆς θυσίας ταύτης, τυχὸν δὲ καὶ ἕτερόν τι προσαπολαύσῃς. Ἐμοὶ μὲν οὖν δοκεῖ βέλτιστον εἶναι ἡσυχίαν ἔχειν· τῇ μὲν γὰρ Λακεδαιμονίων εὐχῇ διὰ τὴν μεγαλοψυχίαν - τοῦτο γὰρ κάλλιστον τῶν ἐν ἀφροσύνῃ γε ὀνομάτων - οὐκ ἂν οἶμαί σε ἐθέλειν χρῆσθαι.
(150d) Ἀναγκαῖον οὖν ἐστι περιμένειν ἕως ἄν τις μάθῃ ὡς δεῖ πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς ἀνθρώπους διακεῖσθαι.

Όποιος την βρει ας μου το πει και μένα γιατί πάλι μπαγασιά μυριζόμαι.
ΑΛΙΚΒΙΑΔΗΣ Ι
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CE ... _%CE%B1%27

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΙΙ
http://remacle.org/bloodwolf/philosophe ... e2grec.htm
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

25
LAPTONAS έγραψε:
Αγίου Ιωάννου του
Δαμασκηνού: «Έξήγησις
τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων».
Αριστερά, επίτιτλος σελίδα. Δεξιά, η προφητεία της ιέρειας του Απόλλωνος
Ευοπτίας περί της Γεννήσεως του Χριστού. Vat., gr. 555., 11ος αι.,
φφ. 309α, 315β. Βατικανό. Bibliotheca Apostolica Veticana. (Πηγή: Τα
αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 107-108) - See more at: http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 983#p58983
Μπαίνω στη πατρολογία Migne μου και βλέπω τα εξής έργα του Δαμασκηνού

[ ] Commentarii in epistulas Pauli.pdf 10-Nov-2008 04:02 2.2M
[ ] Contra Jacobitas.pdf 10-Nov-2008 04:02 378K
[ ] Contra Manichaeos.pdf 10-Nov-2008 04:02 417K
[ ] Contra Nestorianos.pdf 10-Nov-2008 04:02 251K
[ ] Contra Severianos.pdf 10-Nov-2008 04:02 82K
[ ] De animato.pdf 10-Nov-2008 04:02 71K
[ ] De azymis.pdf 10-Nov-2008 04:02 78K
[ ] De duabus in Christo voluntatibus.pdf 10-Nov-2008 04:02 384K
[ ] De fide contra Nestorianos.pdf 10-Nov-2008 04:03 182K
[ ] De haeresibus.pdf 10-Nov-2008 04:03 338K
[ ] De immaculato corpore.pdf 10-Nov-2008 04:03 102K
[ ] De mensibus Macedonicis.pdf 10-Nov-2008 04:03 94K
[ ] De natura composita.pdf 10-Nov-2008 04:03 128K
[ ] De octo spiritibus nequitiae.pdf 10-Nov-2008 04:03 104K
[ ] De partibus animae.pdf 10-Nov-2008 04:03 75K
[ ] Deprecationes.pdf 10-Nov-2008 04:03 86K
[ ] De sacris jejuniis.pdf 10-Nov-2008 04:03 141K
[ ] De sancta trinitate.pdf 10-Nov-2008 04:03 101K
[ ] De theologia.pdf 10-Nov-2008 04:03 74K
[ ] De unione.pdf 10-Nov-2008 04:03 71K
[ ] De virtutibus et vitiis.pdf 10-Nov-2008 04:03 129K
[ ] Dialectica Recensio brevior.pdf 10-Nov-2008 04:03 454K
[ ] Dialectica Recensio fusior.pdf 10-Nov-2008 04:03 452K
[ ] Dialectica sive Capita philosophica.pdf 10-Nov-2008 04:03 116K
[ ] Disputatio Christiani et Saraceni.pdf 10-Nov-2008 04:03 148K
[ ] Encomium in sanctum Joannem Chrysostomum.pdf 10-Nov-2008 04:03 173K
[ ] Epistula ad Theophilum imperatorem de sanctis et venerandi.pdf 10-Nov-2008 04:03 285K
[ ] Epistula de hymno trisagio.pdf 10-Nov-2008 04:03 245K
[ ] Expositio fidei.pdf 10-Nov-2008 04:04 1.3M
[ ] Ex thesauro orthodoxiae Nicetae Choniatae.pdf 10-Nov-2008 04:03 85K
[ ] Fragmenta in Lucam.pdf 10-Nov-2008 04:04 83K
[ ] Fragmenta in Matthaeum.pdf 10-Nov-2008 04:04 105K
[ ] Fragmenta philosophica.pdf 10-Nov-2008 04:04 270K
[ ] Homilia in ficum arefactam.pdf 10-Nov-2008 04:04 153K
[ ] Homilia in sabbatum sanctum.pdf 10-Nov-2008 04:04 265K
[ ] Homilia in transfigurationem domini.pdf 10-Nov-2008 04:04 228K
[ ] Institutio elementaris.pdf 10-Nov-2008 04:04 132K
[ ] Laudatio sanctae Barbarae.pdf 10-Nov-2008 04:04 250K
[ ] Oratio de his qui in fide dormierunt.pdf 10-Nov-2008 04:04 217K
[ ] Orationes de imaginibus tres.pdf 10-Nov-2008 04:04 798K
[ ] Passio sancti Artemii.pdf 10-Nov-2008 04:04 428K
[ ] Qua ratione homo imago dei.pdf 10-Nov-2008 04:04 97K
[ ] Quid est homo.pdf 10-Nov-2008 04:04 101K
[ ] Sacra parallela.pdf 10-Nov-2008 04:06 1.7M
[ ] Sacra parallela Rupefucaldina.pdf 10-Nov-2008 04:05 460K
[ ] Sacra parallela recensiones secundum alphabeti.pdf 10-Nov-2008 04:05 3.6M
[ ] Sermo in annuntiationem Mariae.pdf 10-Nov-2008 04:06 144K
[ ] Vita Barlaam et Joasaph.pdf 10-Nov-2008 04:06 1.6M
[DIR] extras/

που βρίσκεται το «Έξήγησις
τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων». ;;

Tην ανωτέρω γνώμην των δευτέρων, όχι ολιγώτερον βεβαιοί και ο ιστορικός λόγος Iωάννου του Δαμασκηνού εις το Γενέθλιον του Kυρίου περί των εν Περσία γενομένων. Tον οποίον λόγον επιβεβαιοί ως γνήσιον ο διαληφθείς κύριος Nικηφόρος εν τω δευτέρω τόμω της σειράς της Oκτατεύχου, εν οις αναφέρει τα ανέκδοτα συγγράμματα του Δαμασκηνού. Tαύτα τα εν Περσία γενόμενα αναφέρει και ο Σιναΐτης Aναστάσιος, παρών κατά την εν Περσία γενομένην Σύνοδον των εκατόν και έτι προς, Eπισκόπων, και πολλών Aρχιμανδριτών, ότε εγένετο φιλονεικία μεταξύ Eλλήνων και Xριστιανών και Eβραίων, και ο φιλόσοφος Aφροδιτιανός εδιηγήθη ταύτα επί της Συνόδου. Φέρουσι δε ταύτα επιγραφήν τοιαύτην· «Αναστασίου Πατριάρχου Θεουπόλεως εξήγησις περί των εν Περσίδι πραχθέντων».

Απο Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

26
Μακεδνός έγραψε:
Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, το μαντείο αυτό ήταν θεματοφύλακας αρχαιοτάτης μυστικής προφητείας περί της μελλούσης γεννήσεως υιού του Απόλλωνα ο οποίος έμελλε να επαναφέρει την βασιλεία της δικαιοσύνης επί της γης, αυτός δε είναι ο διδάσκαλος, για τον οποίο μιλούσε ο Σωκράτης προς τον Αλκιβιάδη συμβουλεύοντας τον να αναβάλει την θυσία μέχρι της ελεύσεως αυτού του υιού του Θεού, από τον οποίο θα μάθουμε πως θα συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους και στον Θεό. «Ω Αλκιβιάδη, μηδέν αιτού τους θεούς. Αναμείνωμεν έως αν εξ ουρανού τις απεσταλμένος έλθη και διδάξη ημάς πως δει διακείσθαι προς θεούς και ανθρώπους και ελπίσωμεν ότι η (παρά της θείας χάριτος) ημέρα της αποστολής εκείνης ήξει ου δια μακρού» (Πλάτ. Αλκιβ. Δεύτε. Ιγ-ιδ΄)
Αυτή φράση δεν υπάρχει πουθενά,ούτε στον ΑΛΚΙΒΙΔΗΣ Ι ουτε και στο ΙΙ. Το μόνο που βρήκα στον ΙΙ είναι αυτό:
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ὁρᾷς οὖν ὡς οὐκ ἀσφαλές σοί ἐστιν ἐλθεῖν πρὸς τὸν θεὸν εὐξομένῳ, ἵνα μηδ´ ἂν οὕτω τύχῃ, βλασφημοῦντός σου ἀκούων οὐθὲν ἀποδέξηται τῆς θυσίας ταύτης, τυχὸν δὲ καὶ ἕτερόν τι προσαπολαύσῃς. Ἐμοὶ μὲν οὖν δοκεῖ βέλτιστον εἶναι ἡσυχίαν ἔχειν· τῇ μὲν γὰρ Λακεδαιμονίων εὐχῇ διὰ τὴν μεγαλοψυχίαν - τοῦτο γὰρ κάλλιστον τῶν ἐν ἀφροσύνῃ γε ὀνομάτων - οὐκ ἂν οἶμαί σε ἐθέλειν χρῆσθαι.
(150d) Ἀναγκαῖον οὖν ἐστι περιμένειν ἕως ἄν τις μάθῃ ὡς δεῖ πρὸς θεοὺς καὶ πρὸς ἀνθρώπους διακεῖσθαι.

Όποιος την βρει ας μου το πει και μένα γιατί πάλι μπαγασιά μυριζόμαι.
ΑΛΙΚΒΙΑΔΗΣ Ι
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CE ... _%CE%B1%27

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΙΙ
http://remacle.org/bloodwolf/philosophe ... e2grec.htm

To κείμενο είναι απο το βιβλίο του Σακκέτου Α.

http://www.sakketosaggelos.gr/Article/172/

Για το επιμαχο χωρίο βάζει σημείωση 22.

Στο τέλος της αναρτησης
http://www.sakketosaggelos.gr/Article/190/

στην σημείωση 22 γράφει Όπως παραπάνω

Και μάλλον εννοεί το βιβλιο απο την σημείωση 17

Ίδε βιβλίο: Λεωνίδας Παν. Δούβος (Αντισυνταγματάρχης Πεζ. ε.α):» Ο Πανσλαυισμός, αι μεταμορφώσεις και οι επιδιώξεις του», του Εκδοτικού Οίκου «ΕΡΜΟΥ» (Μενάνδρου 49), Αθήναι 1949.
Το ως άνω βιβλίο φέρει και άλλον τίτλον εις το εσώφυλλο: Λεωνίδας Π. Δούβος, Αντισυνταγματάρχης Πεζ. ε.α. «Οι δημιουργοί του Σλαυοκομμουνιστικού μηδενισμού".



Μόνο μην μου πείτε να το βρω και αυτό!
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Προφητείες αρχαίων Ελλήνων για τον Χριστό.

27
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ του «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
Ο Άγιος Αθανάσιος επί πολλά χρόνια διετέλεσε διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην οποία ήταν συγκεντρωμένα γραπτά κείμενα του αρχαίου κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην είσοδο της ιερής βιβλιοθήκης υπήρχε επιγραφή που έγραφε «Ψυχῆς Ἰατρεῖον» («ἑξῆς δι’ ὑπάρχειν τήν ἱεράν βιβλιοθήκη, ἐφ’ ἧς ἐιγέγραφθαι «Ψυχῆς Ἰατρεῖον»» (Διόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 49, 3)
Στο έργο του «Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ» επεξηγεί σε ποιον πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτοντας τις προφητείες των Ελλήνων δια την έλευση του Χριστού στην γη.
Το εν λόγω έργο του Αγίου διασώζεται στον κώδικα α. Vat. Gr. 1198 της Βατικανής βιβλιοθήκης, στον κώδικα Bodleianus Roe 5 της Bodleian Βιβλιοθήκης της Οξφόρδης καθώς και σε δύο συλλογές με τίτλο Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, οι οποίες βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας (θεολ. 665 και θεολ. 667).
Ο Άγιος Αθανάσιος μας εξιστορεί ότι πολλά χρόνια προ της Ελεύσεως του Χριστού στην γη, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεόν παρακινούμενος, όπως πιστεύει, έκτισε το ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό «Ἀγνώστῳ Θεῷ».
Ο Έρασμος στο βιβλίο του "Μωρίας Εγκώμιον" γράφει:
"… Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο … ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη"
"… Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο … ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη", σχόλιo στις πράξεις των Αποστόλων (17,23).
"Φαίνεται πως αυτό το παράδειγμα πιάσανε ν’ ακολουθούν τα παιδιά οι θεολόγοι. Ψαρεύουν απ’ εδώ κι απ’ εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις, στην ανάγκη τις αλλάζουν το νόημα και το ταιριάζουν όπως τους βολεύει και στα κομμάτια αν αυτό που έρχεται πριν ή μετά δεν έχει καμμιά σχέση με το θέμα ή πάει κι αντίθετα. Και το κάνουν αυτό με τόσο πετυχημένη ξεδιαντροπιά που τους ζηλεύουν ακόμη κι οι νομικοί."

Αλλά ας δούμε πως έχουν και τα ιστορικά γεγονότα:
O Επιμενίδης ήταν ξακουστός κατά την αρχαιότητα σοφός, θρησκευτικός διδάσκαλος, προφήτης και μάντης, καταγόμενος από την Κρήτη (κατά τον Διογένη Λαέρτιο από την Κνωσό, κατά τον Πλούταρχο από τη Φαιστό). Ο Θεόπομπος και πολλοί άλλοι συγγραφείς υποστήριζαν ότι είναι υιός του Φαιστίου ενώ άλλοι πίστευαν πως είναι υιός του Δωσιάδα ή του Αγήσαρχου. Σύμφωνα με την μυθική παράδοση περί του βίου του, όταν τον είχε στείλει ο πατέρας του να ψάξει κάποιο πρόβατο στα χωράφια, ο Επιμενίδης μπερδεύτηκε και μπήκε σε μια σπηλιά όπου κοιμήθηκε για 57 χρόνια, εξ ου και η παροιμιώδης φράση Επιμενίδειος ύπνος. Όταν ξύπνησε, άρχισε και πάλι να ψάχνει το πρόβατο, πιστεύοντας ότι έχει κοιμηθεί λίγο. Δεν το έβρισκε και έτσι κατευθύνθηκε προς το χωράφι του όπου τα βρήκε όλα διαφορετικά και το χωράφι ανήκε σε διαφορετικό ιδιοκτήτη. Έπειτα πήγε στην πόλη για να αναζητήσει απαντήσεις και βρήκε τον αδελφό του που ήταν γέροντας πια, ο οποίος του είπε όλη την αλήθεια. Όταν έμαθαν αυτή την ιστορία οι Έλληνες τον θεώρησαν αγαπημένο των Θεών. Έζησε συνολικά 157 ή 299 χρόνια. Το μόνο ιστορικό γεγονός του βίου του, αναφέρεται στην κάθαρση της Αθήνας από το Κυλώνειο Άγος (596 π.Χ.).

Με το όνομα Κυλώνειον άγος έμεινε γνωστή στην ιστορία μια σειρά από δεινοπαθήματα και θεομηνίες που έπληξαν την αρχαία Αθήνα και που αποδόθηκαν στην οργή των θεών για τη σφαγή των οπαδών του Κύλωνα που συνέβη κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες.

Ο Κύλων που ανήκε στην τάξη των ευγενών, είχε αναδειχθεί ολυμπιονίκης. Εκμεταλλευόμενος την δημοτικότητά που είχε αποκτήσει και έχοντας τη βοήθεια του πεθερού του Τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα. Είχε μάλιστα πάρει και χρησμό από το Μαντείο των Δελφών που έλεγε: «εν του Διός τη μεγίστη εορτή καταλαβείν την Αθηναίων ακρόπολιν» (Θουκ. Α' 126, 4). Θεώρησε ότι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία ήταν τα Ολύμπια (κατά πάσα πιθανότητα όμως το Μαντείο αναφερόταν στα Διάσια). Κατά την διάρκεια της εορτής των Ολυμπίων επιτρεπόταν στους ολυμπιονίκες στην επέτειο της νίκης τους να πηγαίνουν με συγγενείς και φίλους και να κάνουν θυσίες σε διάφορα ιερά της πόλης. Εκμεταλλευόμενος τη συνήθεια αυτή αλλά και τη δυσαρέσκεια εκείνη των Αθηναίων, μαζί με τον αδελφό του και τους οπαδούς του κατέλαβε την Ακρόπολη το 632 π.Χ., (κατ΄ άλλους το 628 π.Χ.). Δεν επέτυχε όμως την ολοκλήρωση του σκοπού του γιατί ο τότε επώνυμος άρχων της Αθήνας ο Μεγακλής, που ανήκε στην ισχυρή οικογένεια των Αλκμαιωνιδών, αντέδρασε δραστήρια και πολιορκώντας την Ακρόπολη ανάγκασε τον μεν Κύλωνα και τον αδελφό του να διαφύγουν στα Μέγαρα, τους δε οπαδούς του να καταφύγουν ικέτες στον βωμό της Πολιάδος Αθηνάς. Τότε όσοι κατέφευγαν στους βωμούς θεωρούνταν προστατευόμενοι των θεών και συνεπώς ήταν απαραβίαστοι.
Οι οπαδοί όμως του Μεγακλή, ενώ τους υποσχέθηκαν πως αν βγουν από το ιερό δεν θα τους πείραζαν, παραβαίνοντας το πανελλήνιο εκείνο ιερό έθιμο, τους φόνευσαν προ του ιερού των Ευμενίδων, τη στιγμή που κατέρχονταν από την Ακρόπολη κρατώντας κατά την παράδοση ταινίες των οποίων η άλλη άκρη ήταν δεμένη στο βωμό, αφού προηγουμένως έκοψαν αυτές τις ταινίες (έτσι, θεώρησαν ότι δεν τυγχάνουν πλέον της θείας προστασίας).

Tο έγκλημα αυτό των ικετών προκάλεσε τη φρίκη των Αθηναίων και τη γενική κατακραυγή και εκτός της Αθήνας, και οι δε Αλκμαιονίδες θεωρήθηκαν "εναγείς", ενώ αντίθετα οι συμπάθειες στράφηκαν προς τον Κύλωνα. Του γεγονότος αυτού επακολούθησε σειρά στάσεων και ταραχών μέχρι το 597 π.Χ. που ανέλαβε ο Σόλων να συμβιβάσει τα αντιμαχόμενα μέρη παρακαλώντας τους "εναγείς" να υποβληθούν οικειοθελώς στην κρίση τριακοσιομελούς δικαστηρίου που θα αποφασίσει σχετικά. Οι Αλκμαιονίδες προ αυτής της κατακραυγής δέχτηκαν και το δικαστήριο εκείνο με κατήγορο τον Μύρωνα τον Φλυέα τους καταδίκασε σε εξορία. Αποφάσισε μάλιστα να εκταφούν όσοι εν τω μεταξύ είχαν πεθάνει και να θαφτούν έξω από την πόλη.

Αν και εκτελέστηκε η απόφαση εκείνη το άγος εξακολουθούσε να υφίσταται και φοβερή ασθένεια, λοιμός έπληξε την Αθήνα, με πολλούς θανάτους, τον οποίο οι πολίτες θεώρησαν ως θεία δίκη για το έγκλημα. Τότε λέγεται πως πάνω από την πόλη εμφανίσθηκαν να πλανώνται ψυχές νεκρών (φαντάσματα) και ένας δεισιδαίμονας φόβος κατέλαβε τους Αθηναίους. Την ίδια περίοδο ο Κύλωνας ξεσήκωσε τους Μεγαρείς εναντίον των Αθηναίων και κατάφεραν να καταλάβουν την Σαλαμίνα προκαλώντας καταστροφές και στην υπόλοιπη Αττική. Μετά απ΄ αυτά ρωτήθηκε το Μαντείο των Δελφών το οποίο και έδωσε εντολή να γίνει πλήρης καθαρμός υπό τις οδηγίες του τότε φιλόσοφου αλλά και ιερέα Επιμενίδη που έμενε όμως στη Φαιστό στη Κρήτη. Τότε στάλθηκε στην Κρήτη εσπευσμένα ο Αθηναίος Νικίας ο Νικηράτου, με ιερό πλοίο, πιθανώς τη Πάραλο ο οποίος προσκάλεσε τον Επιμενίδη στην Αθήνα πράγμα που δέχθηκε και τον ακολούθησε. Σημειώνεται πως μόλις ο Επιμενίδης έφθασε στο λιμένα Μουνιχίας, και αντίκρισε τον λόφο της Μουνιχίας προφήτεψε τον πραγματικό κίνδυνο της Αθήνας.

Ο Επιμενίδης φθάνοντας στην αρχαία Αθήνα και βλέποντας τον χώρο έδωσε αμέσως εντολή να συγκεντρώσουν πάνω στον Άρειο Πάγο μαύρα και λευκά πρόβατα τα οποία στη συνέχεια άφησαν ελεύθερα διατάζοντας να τα παρακολουθούν και όπου σταματήσει καθένα εξ αυτών εκεί να ιδρύεται (στήνεται) βωμός και να θυσιάζεται. Μετά την εκτέλεση των οδηγιών αυτών του Επιμενίδη οι θεοί μαλάκωσαν και το άγος εξέλιπε. Οι Αθηναίοι τίμησαν ιδιαίτερα τον Επιμενίδη προσφέροντάς του μεγάλες αμοιβές και δώρα πλην όμως εκείνος αρκέσθηκε μόνο σε ένα κλώνο ελαίας.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF% ... E%BF%CF%82
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF% ... E%B7%CF%82

Ας δούμε και τι λέει ο Διογένης ο Λαέρτιος(Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίο Α) πάνω σε αυτό:

110 ...Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν· οἱ δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην. Καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. Λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον. Κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν. Ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως. Οἱ δὲ τὴν αἰτίαν εἰπεῖν τοῦ λοιμοῦ τὸ Κυλώνειον ἄγος σημαίνειν τε τὴν ἀπαλλαγήν.

112 ... Ἱδρύσατο δὲ καὶ παρ' Ἀθηναίοις τὸ ἱερὸν τῶν Σεμνῶν θεῶν, ὥς φησι Λόβων ὁ Ἀργεῖος ἐν τῷ Περὶ ποιητῶν.


Ἐπιμενίδης Σόλωνι
114...Ἰδόντα γοῦν τὴν Μουνιχίαν παρ' Ἀθηναίοις ἀγνοεῖν φάναι αὐτοὺς ὅσων κακῶν αἴτιον ἔσται τοῦτο τὸ χωρίον αὐτοῖς· ἐπεὶ κἂν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτὸ διαφορῆσαι·
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%92%CE ... CE%91#p114

110 Στην Αθήνα είχε ενσκήψει λοιμός και ο χρησμός της Πυθίας μιλούσε για κάθαρση της πόλης. Τότε οι Αθηναίοι έστειλαν στην Κρήτη ένα πλοίο και τον Νικία, τον γιο του Νικηράτου, και ζητούσαν να έρθει ο Επιμενίδης. Εκείνος πράγματι ήρθε κατά την τεσσαρακοστή έκτη Ολυμπιάδα, καθάρισε την πόλη και σταμάτησε τον λοιμό ως εξής: Πήρε μαύρα και άσπρα πρόβατα, τα οδήγησε στον Άρειο Πάγο και τα άφησε να πάνε όπου ήθελαν, δίνοντας την εντολή σ' αυτούς που τα ακολουθούσαν, όπου κοιμηθεί το καθένα, να προσφέρουν θυσία στον εκεί θεό. Έτσι σταμάτησε η συμφορά. Ακόμη και τώρα μπορεί κάποιος να βρει στους Αθηναϊκούς δήμους βωμούς ανώνυμους, ενθύμια του εξιλασμού που έγινε τότε. 'Αλλοι λένε πως ανέφερε ως αιτία του λοιμού το Κυλώνειο άγος και υπέδειξε τον τρόπο απαλλαγής.

112..Στην Αθήνα ίδρυσε το ιερό των Σεμνών θεών, όπως αναφέρει ο Αόβων ο Αργείος στο έργο του «Περί ποιητών»

114..Όταν είδε τη Μουνιχία κοντά στην Αθήνα, είπε πως αγνοούν πόσες συμφορές μπορεί να τους προξενήσει αυτή η περιοχή, διαφορετικά θα τη γκρέμιζαν ακόμη και με τα δόντια.
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό. Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.\nΠυθαγόρας
Απάντηση

Επιστροφή στο “Eλληνισμός-Χριστιανισμός”