Από το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438 ως την Άλωση

1
«Μέσα σ’ αὐτὴ τὴν εὐρωπαϊκὴ σκέψη, ποὺ ἐξυπονοεῖ τὴ χρεωκοπία τοῦ προτεσταντισμοῦ, ἔπρεπε ἡ Ὀρθόδ. Ἐκκλησία, μὲ μόνη τὴν ἀλήθεια τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ, ποὺ πολλοὶ χριστιανοὶ ἀρνοῦνται ἐπίσημα, νὰ ἀποκαταστήση τὴ χρεωκοπημένη Ἐκκλησία. Ἀντὶ τούτου σύρεται ἀπὸ τοὺς Λατίνους σὲ ποικίλα σχήματα συνεργασίας, γιατὶ δὲν μπορεῖ αὐτὴ νὰ ἐλέγχη τοὺς σκοποὺς καὶ τῶν δύο. Δικαιολογίες πολλές, ἀλλὰ ἡ βασικὴ παραμένει πάντα ἡ ἴδια, δηλαδὴ ἡ ἰδιαίτερη θέσις στὴν ὁποία εὑρίσκεται ἡ Ὀρθοδοξία, κι’ ἐμεῖς θὰ εἴμαστε συνεχῶς πάροικοι καὶ παρεπίδημοι καὶ οἱ ἄλλοι θὰ τρώγουν τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως»432. * «Τὸ ἐρώτημα ὅμως εἶναι, τί κάνομε ἐμεῖς σὰν ὀρθόδοξοι ἀπέναντι στὸν Παπισμό; Ἔχουμε ἀντιληφθῆ, ὅτι τοῦ δίνουμε τὸ καλύτερο στήριγμα καὶ τὸν δικαιώνομε στὰ μάτια τῆς οἰκουμένης; …Ἡ ἀναγνώριση τοῦ Παπισμοῦ, ὅπως εἶναι, ἀπὸ μᾶς τοὺς ὀρθοδόξους συνιστᾶ διαστροφὴ μέσα μας… Θὰ ἐπαναλάβουμε τὸ ἀσυγχώρητο ἔγκλημα, ποὺ διαπράξαμε τὸ 1438»; Τότε «μᾶς κάλεσαν οἱ ἀντιπαπικοὶ ΡΚαθολικοί, ποὺ μὲ τὴ σύνοδο τους στὴ Βασιλεία (1431-1448) ἀγωνίζονταν νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν παπικὴ καταδυνάστευση καὶ νὰ ἀποτινάξουν τὰ δεσμὰ τῆς παπικῆς τυραννίας. Μᾶς κάλεσε ὅμως καὶ ὁ πάπας (Εὐγένιος Δ΄, 1431-1447) ποὺ μὲ τὴ σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας προσπαθοῦσε νὰ σώσει… τὴν ἐξουσία του πάνω στὴ δυτικὴ χριστιανοσύνη. Καὶ μεῖς…ταχθήκαμε στὸ πλευρό τοῦ Πάπα καὶ ἀφήσαμε, ὡς μὴ ὤφειλε, τοὺς δυτικοὺς χριστιανούς–ἀδελφούς μας ἀβοήθητους. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἔγκλημά μας!… βοηθήσαμε τὸν τύραννό τους»433.

Απόσπασμα από το ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ καὶ ΣΤΑΘΜΟΙ Σημάτη Παναγιώτη Θεολόγου

Σύνοδος Βασιλείας (Αντιπαπικοί - ένας ευγενής σκοπός)

Βασιλείας, σύνοδος (Εκκλ.). Μεταρρυθμιστική σύνοδος της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας που συνήλθε από το 1431 έως το 1449 στη Βασιλεία της Ελβετίας. Σκοπός της συνόδου ήταν η ένωση των χριστιανικών εθνών υπό το σκήπτρο της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας και η καταπολέμηση των αιρέσεων. Η σύνοδος, που συγκλήθηκε σε μια εποχή που πολλοί υποστήριζαν ότι οι οικουμενικές σύνοδοι είχαν μεγαλύτερες αρμοδιότητες από τον πάπα, επικύρωσε τις αποφάσεις της συνόδου της Κωνσταντίας (1414-18), διακήρυξε την κατάργηση των τίτλων που έδιναν άφεση αμαρτιών με το ανάλογο αντίτιμο (συγχωροχάρτια) εξυπηρετώντας τα παπικά συμφέροντα και απαίτησε τη διενέργεια ελεύθερων εκκλησιαστικών αρχαιρεσιών. Ο πάπας Ευγένιος Δ’ αρνήθηκε να αναγνωρίσει τις αποφάσεις της και συγκάλεσε σύνοδο στη Φεράρα το 1438. Τον επόμενο χρόνο, η σύνοδος αυτή συνέχισε τις εργασίες της στη Φλωρεντία. Η σύνοδος της ελβετικής πόλης, αντιδρώντας, καθαίρεσε τον πάπα Ευγένιο Δ’ και τον αντικατέστησε με τον πάπα Αμαδέο Η’ με το όνομα Φήλιξ Ε’. Τελικά, όμως, οι οπαδοί της υποχώρησαν, γιατί πολλοί Ευρωπαίοι ηγεμόνες υποστήριξαν τον Ευγένιο Δ’. Το 1448 η σύνοδος μεταφέρθηκε από τη Βασιλεία στη Λοζάνη, αλλά το 1449, με την αποχώρηση των περισσότερων μελών της, διαλύθηκε. http://www.ygeiaonline.gr/index.php?opt ... as_synodos

Η προδοσία των Παλαιολόγων
Η Σύνοδος Φλωρεντίας λεγόμενη και Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας λέγεται η μετά το θάνατο του Πάπα Μαρτίνου Ε΄ εκκλησιαστική σύνοδος που αν και είχε συγκληθεί από τον ίδιο το 1431 στη Βασιλεία ερχόμενη (οι μετέχοντες) σε ρήξη με τον διάδοχο εκείνου Πάπα Ευγένιου Δ΄ προσκάλεσε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία σε συμμετοχή και επανεξέταση του ζητήματος της ένωσης των Εκκλησιών.

Τότε ο Πάπας Ευγένιος φοβούμενος ότι μια τέτοια σύμπραξη συνοδικών θα ενίσχυε τους αντιπάλους του κατόρθωσε να πείσει τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ τον Παλαιολόγο να διαπραγματευτεί μαζί του το ζήτημα με την υπόσχεση μάλιστα σημαντικής βοήθειας της Δύσης έναντι των Τούρκων οι οποίοι ήδη απειλούσαν το Βυζάντιο. Τότε ο Αυτοκράτορας μαζί με τον Πατριάρχη Ιωσήφ Β΄ και 20 αρχιερείς καθώς και με πλήθος ακολουθίας λαϊκών και κληρικών έφθασαν στην Ιταλία όπου και άρχισαν τις εργασίες της Συνόδου το 1438 αρχικά στη Φερράρα και στη συνέχεια τον Ιανουάριο του 1439 στη Φλωρεντία. Οι συζητήσεις και στις δύο πόλεις περιστρέφονταν κυρίως στο επίμαχο ζήτημα της προσθήκης του φιλιόκβε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Ο Αυτοκράτορας όμως έχοντας ν΄ αντιμετωπίσει ιδιαίτερα τον συνεχή αυξανόμενο κίνδυνο αξίωσε από τους συνοδούς του όπως συναινέσουν στην ένωση, ανεξάρτητα του ποιος θα είχε από θεολογικής και μόνο πλευράς δίκιο, αποδεχόμενος την πρότερα πρωτοκαθεδρία του Πάπα. Κάτω από αυτές τις συγκυρίες πράγματι στις 6 Ιουλίου του 1439 υπεγράφη απ΄ όλους το σχετικό πρακτικό με εξαίρεση μόνο από τον Μάρκο Ευγενικό που είχε αντιταχθεί σθεναρά.

Όταν όμως οι Βυζαντινοί επέστρεψαν στη Κωνσταντινούπολη στις 1 Φεβρουαρίου του 1440 λαός και κλήρος τους αποδοκίμασε έντονα[1] με συνέπεια η Ένωση να μην επισημοποιηθεί μέχρι λίγους μήνες πριν την Άλωση, από τον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, ο οποίος εκ του λόγου αυτού και δεν είχε ορίσει πατριάρχη. Σημειώνεται πως αμέσως μετά την Άλωση, ο ίδιος ο Μωάμεθ διόρισε τον υπό αυτοκρατορική δυσμένεια ανθενωτικό πατριάρχη.Για την ακρίβεια επέλεξε σαν νέο Οικουμενικό Πατριάρχη τον ηγέτη των Ανθενωτικών μοναχό Γεννάδιο (τον γνωστό κατά κόσμον Γεώργιο Σχολάριο), που λέγεται ότι ήταν "αιχμάλωτος στην Ανδριανούπολη", τον οποίο και εγκαθίδρυσε πολιτικά με τις δέουσες τιμές, όπως ακριβώς έκαναν οι βυζαντινοί Βασιλείς σε ανάλογες περιπτώσεις.

Επίσης τη Σύνοδο της Φλωρεντίας είχαν αποδοκιμάσει (πριν την Άλωση) και τα πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων καθώς και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας (μετά την Άλωση) το 1484. Αντίθετα αυτών οι Καθολικοί θεωρούν τη Σύνοδο της Φλωρεντίας ως τη μόνη μετά το σχίσμα Οικουμενική Σύνοδο.Να σημειωθεί πως η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζει σαν "Οικουμενικές" και άλλες μετά το Σχίσμα (1054) αποκλειστικά δικές της Συνόδους.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης
Εικόνα
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαϊου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.

Απόρροια της Άλωσης ήταν η συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Πολλές φορές η Άλωση της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς ως γεγονός που σηματοδοτεί το τέλους του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών συμφωνούν στο ότι η μαζική μετακίνηση πολλών Ελλήνων από την Κωνσταντινούπουλη στην Ιταλία λόγω της Άλωσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας που ακολούθησαν τα πρόσωπα της Αναγέννησης.

Η Άλωση :
Βυζαντινές Δυνάμεις στρατός 8.500 περίπου , 26 πλοία
Οθωμανικές Δυνάμεις στρατός 80.000-100.000, 150 πλοία

Wikipedia
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

2
Λίγο μετά, τὰ «ἀδελφικὰ» λόγια «τοῦ Πάπα Εὐγένιου τοῦ Ε΄
κατὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κων/πόλεως: ‘‘Δὲν θὰ ἐχαιρόμην τόσο πολύ, ἐὰν εἴχομεν δέκα
νίκας κατὰ τῶν Τούρκων, ὅσον χαίρομαι σήμερον διὰ τὴν ὑποδούλωσιν τῶν
σχισματικῶν’’, δηλ. τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων!».

Απόσπασμα από το ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ καὶ ΣΤΑΘΜΟΙ Σημάτη Παναγιώτη Θεολόγου
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

3
Διαβάζω εδώ έναν βιβλίο που οι λόγοι του αποδίδονται στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό "Διδαχές και προφητείες Αγίου Κοσμά" λέγεται.

Μεταφέρω λοιπόν ένα απόσπασμα σχετικό :

Τριακοσίους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο
Θεός τον άγιον Κωσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν . και
- 22 -
τον είχαν χριαστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο
Θεός από τους χριστιανούς και έφερεν Τούρκον και του το έδωσε διά το
ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο
Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο έθνος; Διά το ιδικόν μας συμφέρον .
διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα
άμα του δώσης κάμνεις ότι θέλεις.

Τα λάθη του Παλαιολόγου λοιπόν μας οδήγησαν στους Οθωμανούς. Αν είχαμε λοιπόν παραμείνει με το Πάπα - κατά τον Κοσμά - και στην Δύση ...θα ήταν χειρότερα.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

4
Τα λάθη του Παλαιολόγου λοιπόν μας οδήγησαν στους Οθωμανούς.
Ποια λάθη οδήγησαν στους Οθωμανούς;
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

5
ο Παλαιολόγος τάχθηκε στο πλευρό του Πάπα - παρά το γεγονός ότι δύο περίπου αιώνες ποιο πριν οι σταυροφόροι είχαν αλώσει την Κωσταντινούπολη και παρά το γεγονός ότι ο πάπας είχε αφοριστεί όταν έγινε το μεγάλο σχίσμα. Τάχθηκε ενάντια στους αντιπαπικούς οι οποίοι είχαν δίκαιες θέσεις και δεν ήθελαν να συμμετέχουν στην παπική εξουσία. Υπέγραψε ένωση με το Πάπα με σκοπό την ενίσχυση ενάντια στους Οθωμανούς καθαρά για λόγους συμφέροντος γιαυτό και κατά την επιστροφή του αποδοκιμάστηκε. Φαντάσου με τι ηθικό πολεμούσαν στο Βυζάντιο μετά από αυτό. Και ποιο ήταν το αντάλλαγμα ; ‘‘Δὲν θὰ ἐχαιρόμην τόσο πολύ, ἐὰν εἴχομεν δέκα νίκας κατὰ τῶν Τούρκων, ὅσον χαίρομαι σήμερον διὰ τὴν ὑποδούλωσιν τῶν σχισματικῶν’’, δηλ. τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων!». Αυτά τα λάθη μας οδήγησαν στους Οθωμανούς. Για να το πω καλύτερα, υπό τέτοιου είδους συνθήκες αντιμετωπίσαμε τους Οθωμανούς. Γιαυτό και "Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τους χριστιανούς και έφερεν Τούρκον και του το έδωσε διά το ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους."

Όχι ότι δεν ήταν αποφασισμένοι να μπουν στη Κωνσταντινούπολη, αλλά αν ο Παλαιολόγος είχε στηρίξει τους αντιπαπικούς, ποιος ξέρει τι έκβαση θα είχε η ιστορία...

εσύ τι πιστεύεις ήταν σωστή και δίκαιη η απόφαση του ή άδικη ;
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

6
Oτι απόφαση και να έπερνε το κακό θα γινόταν!

Τωρα αν θα είχανε περισσότερα θύματα οι απέναντι και δυσκολευοντουσαν λίγο παραπάνω.... ένα και το αυτό.

Οταν βάζουν οι οβραίοι το χεράκι τους...... άστα-βράστα!
«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

7
emman έγραψε:Oτι απόφαση και να έπερνε το κακό θα γινόταν!

Τωρα αν θα είχανε περισσότερα θύματα οι απέναντι και δυσκολευοντουσαν λίγο παραπάνω.... ένα και το αυτό.
Γιατί ; μπορεί να λάμβανε βοήθεια από τους αντιπαπικούς, και οι Έλληνες να πολεμούσαν με μεγαλύτερο σθένος (αντί αυτού τον αποδοκίμασαν και το ηθικό τους ήταν χαμηλό). Αν η πολιορκία κρατούσε περισσότερο καιρό, τότε δεν ξέρεις τι θα μπορούσε να είχε συμβεί. Από ηθικής όμως πλευράς και μόνο ήταν λάθος να ενωθεί με τον πάπα εις βάρος των αντιπακικών της Δύσης. Ποιος ξέρει .....πάντως.... οι Οθωμανοί έδειξαν ότι ήταν δίκαιοι - αφού μετά την άλωση διόρισαν τον αντιπαπικό Γεννάδιο σχολάριο στη θέση του προηγούμενου πατριάρχη.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

8
Η κατάσταση πριν την Άλωση της Κωσταντινούπολης

Ο Μωάμεθ συγκέντρωσε τόν Φεβρουάριο του 1453 στά ανάκτορά του στήν Αδριανούπολη τούς αξιωματικούς του καί τούς κάλεσε νά πολεμήσουν μέ όλες τους τίς δυνάμεις τούς Ρούμ γιατί η Κωνσταντινούπολη δέν επρόκειτω νά αντέξει περισσότερο. Όλες οι ελληνικές πόλεις της Θράκης κατελήφθησαν από τόν Καρατζά βέη. Η Πέρινθος, η Αγχίαλος, η Μεσημβρία, η Βιζύη, ο πύργος του Αγίου Στέφανου, οι Επιβάται καί άλλες παράλιες πόλεις της Προποντίδας καί του Εύξεινου Πόντου λεηλατήθηκαν καί παραδόθηκαν στίς φλόγες. Σύμφωνα μέ τόν προδότη ιστορικό Κριτόβουλο:

"... ο της Ευρώπης σατράπης ευθύς στρατιά αγείρας κατατρέχει μέν τά περί τήν πόλιν άπαντα καί τό άστυ μέχρις αυτών των πυλών, καί ληίζεται, κατατρέχει δέ καί Συλημβρίαν καί τά περί αυτήν, αφιστά τε τά περί τήν ταύτη θάλασσαν, Πέρινθον τε καί τά λοιπά, προσχωρεί δέ αυτώ καί τό των Επιβατών φρούριον ομολογία, ξυναφιστά δέ καί τά περί τόν Μέλανα πόντον όσα Ρωμαίοις υπήκοα ήν, χειρούται τε πρός τούτοις καί τό εν Μεσημβρία φρούριον..."

Προηγουμένως ο Μεχμέτ είχε αποστείλει στήν Πελοπόννησο τόν φοβερό στρατηγό Τουραχάν μέ τούς γιούς του Αχμέτ καί Ομάρ προκειμένου Εισβολή Τουραχάν στήν Πελοπόννησο νά εμποδίσει τούς δεσπότες Θωμά καί Δημήτριο νά στείλουν ενισχύσεις στόν βασιλιά Κωνσταντίνο. Ο Τουραχάν εκυρίευσε τό Εξαμίλιον στόν ισθμό, λεηλάτησε τήν Αρκαδία, ερήμωσε τήν Μεσσηνία αλλά ο γιός του Αχμέτ αιχμαλωτίσθηκε από τόν Ματθαίο Ασάνη στό Λεοντάριον (Μεγαλούπολη). Ο σκοπός όμως επετεύχθη καί ελληνική βοήθεια από τόν Μοριά ποτέ δέν έφθασε στήν Πόλη. (Παρατίθεται απόσπασμα από τό έργο του Χαλκοκονδύλη). Αντιθέτως έφθασε ιταλική βοήθεια καί μάλιστα τελείως απρόσμενα. Ο Ενετός Ιάκωβος Κόκκος μέ τρείς εμπορικές γαλέρες έφθασε τυχαία αλλά ο Γενουάτης Ιωάννης Ιουστινιάνης (Giovanni Giustiniani) μέ δύο πλοία καί επτακόσιους κατάφρακτους στρατιώτες, ήλθε στήν μεγάλη χριστιανική πόλη από δική του πρωτοβουλία γιά νά τήν υπερασπισθεί καί νά μήν πέσει στά χέρια των αλλοθρήσκων. Ο Ιουστινιάνης, ο επονομαζόμενος Λόγγος ήταν άνδρας θαραλλέος, επαγγελματίας στρατιωτικός καί η βοήθειά του θά αποδεικνύονταν πολύτιμη στίς τελευταίες εκείνες ώρες της Βυζαντινής πρωτεύουσας. Τήν κατά τά άλλα κοσμοπολίτικη καί πολυεθνική Κωνσταντινούπολη μόνο Έλληνες καί Ιταλοί εδέησαν νά τήν υπερασπισθούν. Ω τί ειρωνεία! Αρχαίοι Έλληνες καί Αρχαίοι Ρωμαίοι τήν είχαν ιδρύσει. Ουδείς άλλος Ευρωπαίος ηγέτης δέχτηκε νά βοηθήσει. http://www.agiasofia.com/greek/alosis2.html
Εικόνα
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Το ασυγχώρητο έγκλημα του 1438

9
Το στρατηγικό πλεονέκτημα του πολιορκητή : Το μεγάλο κανόνι

Τό μεγαλύτερο όμως πλεονέκτημα του Τούρκου κατακτητή ήταν τό τρομερό κανόνι πού κατασκεύαζε ο Ουρβανός στήν Αδριανούπολη. Ο Κωνσταντίνος δέν μπόρεσε νά ικανοποιήσει τίς χρηματικές απαιτήσεις του Ούγγρου, όταν αυτός είχε προτείνει στόν Ελληνα αυτοκράτορα τήν κατασκευή τέτοιου όπλου καί έτσι ο τελευταίος στράφηκε πρός τόν Μωάμεθ. Η ευσυνειδησία του Παλαιολόγου, ο οποίος κάλλιστα θά μπορούσε νά δολοφονήσει ή νά φυλακίσει τόν άπληστο Ουρβανό, δέν του βγήκε σέ καλό, διότι ο Ούγγρος κατάφερε νά κατασκευάσει γιά λογαριασμό των πολιορκητών τό μεγαλύτερο κανόνι πού είχε δεί τότε η ανθρωπότητα καί γιά τό οποίο χρειάστηκαν τριάντα ζεύγη βοδιών καί εκατοντάδες εργάτες γιά νά τό μεταφέρουν από τήν Αδριανούπολη μέχρι τά τείχη της Πόλης. Bέβαια ο άπληστος Ουρβανός λίγο αργότερα θά έβρισκε τό θάνατο από τήν έκρηξη του δικού του κανονιού, αλλά τό κακό είχε ήδη γίνει. Ο σουλτανος είχε αποκτήσει τήν τεχνογνωσία πού του χρειαζόταν γιά νά γκρεμίσει τά γερασμένα τείχη.
Εικόνα

Ο εχθρός προ των Πυλών !

Σύμφωνα μέ τόν Κριτόβουλο πρίν τήν άφιξη του κυρίως σώματος του εχθρικού στρατού οι Ρωμηοί, έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση καί σκότωσαν αρκετές εκατοντάδες από τούς ατάκτους μουσουλμάνους, αλλά μέ τήν εμφάνιση του κυρίως όγκου του εχθρού αποσύρθησαν, διέλυσαν τίς γέφυρες καί έκτισαν τίς πύλες του εξωτερικού τείχους. Τήν διάταξη των επτά χιλιάδων αμυνομένων στρατιωτών τήν περιγράφει ο Παπαρρηγόπουλος στήν "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους". Τήν πύλη του Αγίου Ρωμανού πού ήταν τό πιό ευάλωτο σημείο θά τήν υπερασπίζοταν ο ίδιος ο Aυτοκράτορας μαζί μέ τόν Ιουστινιάνη καί τούς κατάφρακτους στρατιώτες του, ο Ιωάννης Καντακουζηνός καί ο Δόν Φραγκίσκος από τό Τολέδο (απόγονος του Αλεξίου Κομνηνού). Τήν Χαρσία Πύλη τήν ανέλαβε ο Θεόδωρος Καρυστινός, άριστος τοξότης, καί ο Γερμανός μηχανικός Ιωάννης Γκράντ, πού έμελλε μέ επιτυχία νά εξουδετερώσει όλες τίς προσπάθειες υπονόμευσης των τειχών. Στήν Εδιρνέ Καπού τοποθετήθηκαν οι αδελφοί Μποκκάρδοι από τή Βενετία. Τό παλάτι του Εβδόμου ανατέθηκε στόν βενετό βάϊλο Μινότο ενώ τό τείχος στό παλάτι των Βλαχερνών ανατέθηκε στόν καρδινάλιο Ισίδωρο. Στήν μεριά του Κεράτιου, από τήν Ξυλόπορτα μέχρι τήν Πετρίου Πύλη τοποθετήθηκαν δύο Γενουάτες, ο Ιερώνυμος καί ο αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος καί ο Ρωμηός μαθηματικός Μανουήλ Παλαιολόγος. Τό υπόλοιπο μέρος του Κερατίου τό ανέλαβε ο αρχιναύαρχος Λουκάς Νοταράς μέ 500 Venetian Barbaro σφενδονητές καί τοξότες, ο Αλέξιος Δισύπατος, ο Αλουΐσιος Διέδο, Ιωάννης Βλάχος, καί ο Μετοχίτης, ενώ κρητικοί ναύτες θά υπερασπίζοταν τόν πύργο του Βασιλείου ο οποίος βρίσκοταν δίπλα στήν πύλη του Νεωρίου ή αλλιώς Ωραία Πύλη (Μπαχτσέ Καπού). Αυτοί θά ήταν οι μόνοι πού θά έφερναν μέχρι τέλους τό έργο τους. Τό τείχος στήν Προποντίδα τό ανέλαβε ο Ορχάν, ξάδελφος του Μωάμεθ καί διεκδικητής του θρόνου μαζί μέ Έλληνες μοναχούς, τούς Βενετούς Κονταρίνι καί Τρεβιζάνο καί τόν Ισπανό Πέτρο Γουλιάνο πού βρισκόταν στό παλάτι του Βουκολέοντος. Στήν Χρυσή Πύλη καί στήν Πύλη της Συλημβρίας τοποθετήθηκαν οι Ιταλοί Κορνέρος, Μοσενίγος, Γουδέλης καί ο Ανδρόνικος Καντακουζηνός. Τίς εφεδρείες στό μέσον της πόλης, στήν εκκλησία των Αγίων Αποστόλων τίς αποτελούσαν οι Θεόφιλος Παλαιολόγος, Δημήτριος Καντακουζηνός καί Νικηφόρος Παλαιολόγος μαζί μέ 700 ακόμα άνδρες. Καί βέβαια μακάρι νά μπορούσα νά γράψω όλα τά ονόματα αυτών πού έμειναν γιά νά πεθάνουν γιά τούς τάφους των πατεράδων τους, γιά τήν τιμή των οικογενειών τους καί γιά τήν υπεράσπιση ενός χιλιόχρονου πολιτισμού, αλλά καί γιά τόυς Ιταλούς καί τούς λίγους Ισπανούς πού πολέμησαν μαζί τους. Άλλοι τόσοι Ελληνες βρίσκοταν έξω από τά τείχη, στήν υπηρεσία του εκπροσώπου της τότε νέας τάξης πραγμάτων. Αγωνίζοταν γιά μία αυτοκρατορία πολυπολιτισμική, χωρίς σύνορα, χωρίς σημαίες στήν οποία όλες οι εθνότητες θά ζούσαν μαζί, αλλά αγωνίζονταν ταυτόχρονα γιά τό προσωπικό τους συμφέρον καί γιά τόν πλουτισμό τους. Οι Ελληνες πού ήταν μέσα στά τείχη αγωνίζοταν γιά πατρίδα, θρησκεία, τιμή καί οικογένεια καί σύντομα οι περισσότεροι από αυτούς θά έχαναν τή ζωή τους. Η ιστορία πάντα θά επαναλαμβάνεται, άλλοι θά είναι εντός των τειχών καί άλλοι εκτός των τειχών. http://www.agiasofia.com/greek/alosis2.html
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ιστορικά θέματα για την Εκκλησία”